Ο Τζέσε Τζάκσον έκλαιγε, ο κόσμος δάκρυζε από χαρά, τα πλήθη πανηγύριζαν με πρωτοφανή ενθουσιασμό. Η σκληροτράχηλη Ρόζι Παρκς, εκεί ψηλά στον ουρανό, θα χαμογελά με ικανοποίηση. Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, αν ζούσε, σεβάσμιος γέροντας 79 χρονών σήμερα, θα μας θύμιζε τη δύναμη του ονείρου και της ελπίδας.
Μόνο στην Αμερική ο γιός ενός Αφρικανού, μεγαλωμένος στις φτωχογειτονιές της Τζακάρτα, με ένα περίεργο επώνυμο κι ένα ‘ύποπτο’ μεσαίο όνομα, θα μπορούσε να γίνει Πρόεδρος της ισχυρότερος χώρας στον κόσμο. Μόνο στην Αμερική η τρισέγγονη σκλάβων θα μπορούσε να γίνει η Πρώτη Κυρία της χώρας. Μόνο στην Αμερική αυτό που χθες φάνταζε αδύνατο, καθίσταται σήμερα εφικτό.
Γιατί η Αμερική είναι πάνω απ’ όλα η χώρα που θεμελιώθηκε σε ιδεώδη: «θεωρούμε ότι οι αλήθειες αυτές είναι αυταπόδεικτες: ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ότι είναι προικισμένοι από το Δημιουργό με ορισμένα αναπαλλοτρίωτα Δικαιώματα, ότι αυτά είναι η Ζωή, η Ελευθερία και η επιδίωξη της Ευτυχίας». Με τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας το 1776 η Αμερική εγκαινιάζει πολιτικά τη Νεοτερικότητα – την εκδοχή του ανθρώπου ως ελεύθερου από τα δεσμά της ά-λογης παράδοσης και της αυθαίρετης εξουσίας, με το δικαίωμα να ορίζει τη ζωή του και να επιδιώκει την ικανοποίηση των ονείρων του σε μια δημοκρατικά οργανωμένη πολιτεία.
Αυτό είναι το Αμερικανικό Ονειρο, αυτή είναι η κινητοποιός δύναμη της Αμερικανικής κοινωνίας (αλλά και κάθε πραγματικά σύγχρονης κοινωνίας): η δυνατότητα να ανα-στοχάζεσαι, να επαν-ορίζεις και να ανα-δημιουργείς τον εαυτό σου ως άτομο και ως συλλογικότητα. Την ηλεκτρική λάμπα και το αεροπλάνο, τον προσωπικό υπολογιστή και το Διαδίκτυο, τον Αβραάμ Λίνκολν και τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ, τον Ράλφ Εμερσον και τον Μάρκ Τουέην, τον Τένεση Γουίλιαμς και τον Χένρυ Μίλλερ, τον Τζον Ντιούι και τον Ουίλιαμ Τζέημς, τον Τζέημς Γουότσον και τον Ρόμπερτ Οπενχάϊμερ, τον Μπομπ Ντύλαν και τον Μπρούς Σπρίνγκστιν, τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ και τον Μπαράκ Ομπάμα, όλους και όλα τα συνδέει ένα μακρύ νήμα που ξετυλίγεται επί δυόμισυ αιώνες τώρα: ο έλλογος άνθρωπος κατασκευάζει τον εαυτό του, η κοινωνία είναι διαρκής ανθρώπινη δημιουργία.
Το Αμερικανικό Ονειρο όχι μόνο ενσταλλάζει ελπίδα, αλλά συνιστά ένα ιδεώδες προς το οποίο (πρέπει να) τείνει η κοινωνία και με βάση το οποίο κρίνει και ανα-θεωρεί τις εκάστοτε πρακτικές της. Το 1963 ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ δεν επικρίνει την Αμερική γιατί έχει λάθος αρχές, αλλά γιατί, αποκλείοντας (συχνά βίαια) τους μαύρους, δεν τιμά τις αρχές της.
«Ονειρεύομαι ότι τα τέσσερα μικρά παιδιά μου θα ζούν μια μέρα σε μια χώρα όπου δεν θα κρίνονται με βάση το χρώμα του δέρματός τους, αλλά το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους». Το όνειρο του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ δεν είναι πλέον μόνο όνειρο. Με την εκλογή ενός ταπεινής καταγωγής Αφρο-Αμερικανού στο ισχυρότερο αξίωμα του κόσμου, η Αμερική τέμνει την ιστορία της ακριβώς γιατί αντιλαμβάνεται την Ιστορία ως ατελεύτητη δημιουργία. Μόνο στη χώρα του Τζέφερσον θα μπορούσε να συμβεί αυτό.
Δεν ξέρω τι είδους Πρόεδρος θα είναι ο Ομπάμα, αν και φαίνεται να διαθέτει, για να παραφράσω τη φράση του Γουόλτερ Λίπμαν, πρώτης τάξεως μυαλό και διαίσθηση. Το μείζον όμως είναι άλλο. Επαναφέροντας την ελπίδα στην πολιτική, δημιουργεί την αίσθηση ότι όλα είναι δυνατά – η φαντασία ανοίγει. Ο κοινωνιστικός του προσανατολισμός δημουργεί το κατάλληλο λογοπλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούν να συζητηθούν εκ νέου, με νέο τρόπο, τα κοινωνικά προβλήματα. Ο Τζο ο υδραυλικός και η Μαίρη η κομμώτρια μπορούν πλέον να δείξουν τον Πρόεδρο Ομπάμα στα παιδιά τους και να τους πουν ότι, με σκληρή εργασία, αυτοπειθαρχία, και φαντασία, μπορούν κι αυτά να ονειρεύονται ότι, μια μέρα, θα ηγηθούν της ισχυρότερης χώρας του πλανήτη.
Εγώ, δυστυχώς, δεν μπορώ να πω το ίδιο στα δικά μου παιδιά. Δεν έχουν τα κατάλληλα «μέσα», ούτε διαθέτουν το «σωστό» επώνυμο...
12 σχόλια:
Excellent! Now you Greeks have to stop being so cynical about your muslim brothers and let Albania and Turkey join Europe so you can all party together and racism between you will end! Stop oppressing your Cyprus brothers! Islam arose via monophysitism from Greek oppression of the Black Man. Even the Jews needed to bring Iranians then Arabs to take back their cities in the seventh century. Your Benaki Lousiana Shipping brought over most Black Slaves together with Lehman Alabama Finance. You cynically want to take Palestine just like Macedonia with Trojan Horse Perfidy by distorting history. Heridotage knew Athena was Black but fascist Madoxus adulterated the histories. Do we forget what you did to the Macedonia AME church in Flushing? Religion is just oppresses people as we will make global progress now that superstition-based initiative people are out of office.
Την Πέμπτη διάβασα αυτό http://www.athensvoice.gr/articles/av,16403,AMERICAN_DREAMING.html. Είναι το AMERICAN DREAMING της συγγραφέως κας Σώτης Τριανταφύλλου στην Athens Voice και δεν μου άρεσε. Αισθάνθηκα ότι ανέδιδε μελαγχολική μιζέρια μιας παρελθούσας ανεπιστρεπτί εφηβείας του '70... Ύστερα την Κυριακή διάβασα το άρθρο του καθηγητή και ίσιωσα. Τέρμα τα μανιφέστα! Στην εποχή του μεταμοντέρνου πραγματισμού τις λύσεις δίνει ο Αντόρνο. Και η αξια των λύσεων αυτών είναι ότι αποτελούν πράξη και όχι θεωρία. Κι ας είναι λύσεις βραχύβιες... Αλλιώς θα λιώναμε ακόμη με ένα φραπέ στις καφετέριες της μεταπολίτευσης, διερωτώμενοι αν οι ήρωες είναι δημιουργήματα της ιστορίας ή προϊόντα της χαρισματικής προσωπικότητάς τους και άλλα τέτοια. Και ποιός χ...κε σήμερα??? (Συγνώμη κύριε καθηγητά!):-) Ο φίλος σας Φώτης
Eάν η παράδοση εισπράτεται ως δεσμά τότε σίγουρα είναι ά-λογη.
Μόνον που σκέφτομαι πως αυτό είναι αδυναμία μάλλον του εισπράτοντα παρά της παράδοσης...
Κι επειδή μπούχτισα και με τον ενθουσιασμό του ίδιου μου του εαυτού με το θέμα, θεωρώ πως περισσότερη πιθανότητα έχει να γίνει ένας Ομπάμα πρωθυπουργός στην Ελλάδα παρά σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης!
Και λίγη αυτογνωσία μας χρειάζεται, για το καλό του τόπου μας.. :)
Το πρώτο μέτρο που θα πάρει ο Ομπάμα είναι η δικαίωση των LAKOTAH http://www.republicoflakotah.com/ στο δικαίωμα τους επί των πάτριων εδαφών τους,
βάση των συμφωνιών
Treaty of 1851
http://www.republicoflakotah.com/?page_id=83
Treaty of 1868
http://www.republicoflakotah.com/?page_id=86
τιμώντας και τον Μάρτιν Λούθηρ Κίνγκ.
Κύριε Τσούκα δεν συμφωνώ απόλυτα με αυτό που λέτε ότι μόνο στην Αμερική θα μπορούσαμε να έχουμε τη νίκη ενός "αουτσαιντερ" στο πολιτικό στίβο. Να σας θυμήσω (αν και τα μεγέθη σε καμμία περίπτωση δεν είναι συγκρίσιμα) τη νίκη στη Δημαρχία της Αθήνας του κ. Αβραμόπουλου- εντελώς άγνωστου μέχρι τότε. Οι άνθρωποι πάντα ελκύονταν από πολιτικούς με τη σωστή εμφάνιση, το σωστό λόγο και το χάρισμα να γεννάνε ελπίδα (δυστυχώς η Ιστορία έχει δείξει ότι τα χαρίσματα αυτά δεν σχετίζονται απαραίτητα με την ικανότητα ηγεσίας). Είναι βέβαιο ότι η βαρύτητα του συνθήματος "Αλλαγή" του κ. Ομπάμα θα ήταν πολύ μικρότερη αν δεν είχε προηγηθεί η οκταετία Μπους. Ο κ. Ομπάμπα ήταν πραγματικά ο κατάλληλος άνθρωπος στη κάτάλληλη στιγμή για να ενσαρκώσει την ανάγκη το κόσμου για Αλλαγή- παρέπεμπε άλλωστε σε αυτή μέχρι και το χρώμα του δέρματός του....
ΧΜ
Δέχομαι τα παρακάτω (ως δυνατότητα) και αισιοδοξώ (συγκρατημένα) :
"... Επαναφέροντας την ελπίδα στην πολιτική, δημιουργεί την αίσθηση ότι όλα είναι δυνατά – η φαντασία ανοίγει. Ο κοινωνιστικός του προσανατολισμός δημουργεί το κατάλληλο λογοπλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούν να συζητηθούν εκ νέου, με νέο τρόπο, τα κοινωνικά προβλήματα."
Δε συμμερίζομαι όμως, αγαπητέ κύριε Τσούκα, την εκτίμησή σας για τους λόγους της νίκης του Ομπάμα.
Αν δεν τον βοηθούσε εξαιρετικά η ηλιθιότητα του Bush, η οικονομική κρίση και το ανεκδιήγητο της Palin, αυτή τη στιγμή πρόεδρος θα ήταν ο McCane, του οποίου το ποσοστό θεωρώ εξαιρετικά μεγάλο (με δεδομένα τα παραπάνω).
Πάντως εύχομαι "και στα δικά μας". Οι συνθήκες είναι ώριμες!
:-)
Ο Ομπάμα ήταν πολύ "διαφορετικός" για να εκλεγεί (ο παραλληλισμός με τον Αβραμόπουλος δεν είναι πειστικός). Η οικονομική συγκυρία και ο πόλεμος του Ιρακ τον βοήθησαν πολύ. Αλλά αυτό είναι η πολιτική: να εκμεταλλεύεσαι τις συγκυρίες. Η κρίση βοήθησε την ανάδειξη του Ομπάμα, αλλά αυτό συνέβη επειδή υπήρχε το κατάλληλο αξιακό υπόβαθρο (τα αμερικανικά ιδεώδη) για να συμβεί. Το μηνυμα της αλλαγής εισακούστηκε σε συνθήκες που το κατέστησαν meaningful και εφικτό. Μια χώρα που αυτοκατανοείται με όρους ανανέωσης και διαρκούς αλλαγής, μια χώρα όπου το να είσαι "ξένος" δεν είναι κηλίδα, όπως η Αμερική, καθιστά πιο εύκολη, στην κατάλληλη συγκυρία, την ανάδειξη ενός ανορθόδοξου υποψήφιου. Οι μεγάλες τομές τα χρειάζονται όλα: αξίες, προσωπα-σύμβολα, αποτυχίες των αντιπάλων, στρατηγική, συγκυρίες. Ολα συνέπεσαν στην περίπτωση του Ομπάμα - ευτυχώς.
Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι αν αυτή τελικά η αλλαγή συμπαρασύρει κι άλλες χώρες που μπορεί να μην έχουν το υπόβαθρο αλλά μπορούν εκ των πραγμάτων να ακολουθήσουν εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης και των κοινών πλέον φαινομένων που συμβαίνουν στις περισσότερες χώρες. Κι εκεί είναι και το στοίχημα για τον Ομπάμα. Εάν πράγματι θα αποτελέσει πρότυπο ηγέτη που υποσχέθηκε, τήρησε, ρίσκαρε και αποφάσισε...γιατί αυτό που λείπει είναι και ο ηγέτης σήμερα...αυτός που πέρα απο που θα προέρχεται θα ξέρει το προς τα πού θα πηγαίνει, με ποιούς και γιατί...
Τη καλημέρα μου!
(αυτο το σχολιο σχολιαζει μαλλον το σημερινο--16.11-- σας αρθρο στην 'Καθημερινη':)
αναμφιβολα η ρητορικη τεχνη ειναι 'εκ των ων ουκ ανευ' για την πολιτικη πραξη, που ειναι κατεξοχην δια-λογος. οταν ομως αυτη η ρητορια ειναι 'one-way', οταν δεν ερχεται να βαθυνη-απλωση τον διαλογο μεσα στο πολιτικο σωμα, τοτε, οχι μονο δεν εκληρωνει τον πολιτικο της ρολο, αλλα αντιθετα, βαθαινει την κοινωνικη ασυνεχεια, ακυρωνει την πολιτικη πραξη-ελευθερια.
η περιπτωση του νεου εξ Αμερικης Μεσσια του τιποτα (του μονοτονου κηρυκα της "αλαγης" χωρις περιεχομενο) φοβαμαι ερχεται να επιβεβαιωση αυτην την αυτο-ακυρωτικη ιδιοτητα του λογου.
προφανως δεν ειναι ασημαντο οτι το ρητορικο του ειδωλο ετυχε της γεναιοδωρης οικονομικης υποστηριξης των μεγαλων χρηματοπιστωτικων ιδρυματων της χωρας του και προβληθηκε ιδιαιτερα απο τα Μεσα-Μαζικης-Εξημερωσης.
θα συμφωνησετε νομιζω οτι υπαρχει διαφορα μεταξυ του λογου που εκφερεται σε διαλογο με τα αλλα ισοτιμα πολιτικα υποκειμενα, ωστε μεσα απο μια διαλεκτικη διαδικασια να αναδυθη η συμ-φωνια του πολιτικου προταγματος, και του λογου που απαγγελεται απο αμβωνος προς ενα απροσωπο και βουβο (πολιτικα) ακροατηριο.
ο ξυλινος λογος των πολιτικων μας ειναι μια εκπτωση βεβαια, η οποια ομως αφηνει ελευθερο τον χωρο του πολιτικου διαλογου στο διαπροσωπικο επιπεδο (εφοσον βεβαια αυτο ειναι επιθυμητο ή μπορετο). ο μεσσιανικος ομως λογος του τηλεοπτικου-ιεροκηρυκα-μεσσια απαιτει να καταλαβη καθε γωνιτσα πολιτικου νοηματος και να την γεμιση με το Τιποτα του "Νεου".
φχαριστω για την υπομονη σας να διαβασετε το παραπανω
/βψ
Θα αποτελέσω παραφωνία στο γενικότερο ενθουσιασμό.Αν μας εντυπωσιάζει η ρητορική δεινότητα ενός πολιτικού, τότε νομίζω ότι διάγουμε από πλευράς πολιτικού στοχασμού και πολιτικής ιδιότητας τη νηπιακή ηλικία.Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα ικανών ρητόρων που ήταν ανίκανοι πολιτικοί και άλλα τόσα ικανότατων αγορητών που ήταν καταστροφικοί για το λαό τους. τα περί ελπίδας δε πώς να τα χαρακτηρίσω; Μάλλον όπιο για το πόπολο. Η ελπίδα είναι το τελευταίο καταφύγιο του πολιτικά βωβού και ανύπαρκτου, αυτού που αναμένει από άλλους τη σωτηρία του. Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο Ομπάμα θα στραφεί ενάντια σε αυτούς που τον χρηματοδότησαν και ενάντια στο πολιτικό κατεστημένο που τον ανέδειξε; (Συγκέντρωσε τεράστια κεφάλαια από χορηγίες...). Νομίζω ότι η άποψη του Τσόμσκι είναι (για άλλη μια φορά) εύστοχη (Καθημερινή 26-10-2008):
"Το πιο επικίνδυνο πράγμα στην πολιτική είναι κάποιος με χαρισματική προσωπικότητα. Καλύτερα να έχεις έναν μέτριο, βαρετό ηγέτη, τον οποίο ο κόσμος δεν θα στηρίζει τυφλά, θα τον κριτικάρει. Πιστεύω ότι αν οι ΗΠΑ είχαν χαρισματικό ηγέτη, ο κόσμος θα είχε σοβαρό πρόβλημα! Φαντάζεστε, για παράδειγμα, η αμερικανική κοινή γνώμη να ακολουθούσε και να υποστήριζε τυφλά κάποιον σαν τον Τζορτζ Μπους; Μέχρι πού θα έφτανε; Δεν μ’ αρέσει να χρησιμοποιώ τον όρο, αλλά η κοινωνία μας έχει στοιχεια φιλο-φασιστικά κι αν βρεθεί κάποιος χαρισματικός να τα εκφράσει, ίσως καταλήγαμε σαν τη ναζιστική Γερμανία..."
Ο συγκεκριμένος στοχαστής ψήφισε Πράσινους. Σε όποια πολιτεία υπήρχαν μόνο οι δύο κεντρικοί υποψήφιοι υποστήριζε Ομπάμα "without illusions". Ας συγκρατούμε λοιπόν τα δάκρυα του ενθουσιασμού μας. Η 21 Ιανουαρίου είναι κοντά. Και το Ιράν επίσης...
Για εμένα το πρόβλημα δεν είναι ο ξύλινος λόγος, είναι τα ξύλινα μυαλά που περιμένουν το Μεσσία...
ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΤΗΣ
Now that the anti-science, superstition-based initiative presidency ends, we need several public works science Manhattan projects to make us great again and boost us out of this Grotesque Depression. First we must provide free advertising-based wireless internet to everyone to end land line monopolies. Then we must criscross the land with high speed rail. Because bovine flatulence is the major source of greenhouse gases, we must develop home growable microbes to provide all of our protein. Then we must create microbes which turn our sewage and waste into fuel right at home. This will end energy monopoly by putting fuel in our hands. We must address that most illness starts from behavior, especially from parents. Since paranoid schizophrenia is the cause of racism, bigotry, homelessness, terrorism, ignorance, exploitation and criminality, we must provide put the appropriate medications, like lithium, in the water supply and require dangerous wingnuts who refuse free mental health care to be implanted with drug release devices. CHurches should be licensed to reduce supersition and all clergy dealing with small children should be psychiatrically monitored to prevent molesting. Osama bin Laden and Timothy McVeigh were the ultimate superstition based initiatives. Widen navigation straits (Gibraltar, Suez, Malacca, Danube, Panama and Hellspont) with deep nukes to prevent war. In order to fund this we must nationalize the entire financial, electrical and transportation system and extinguish the silly feudal notion that each industry should be regulated by its peers. Technology mandates a transformation of tax subsidies from feudal forecloseable debt to risk sharing equity. Real estate and insurance, the engines of feudalism, must be brought under the Federal Reserve so we may replace all buildings with hazardous materials to provide public works. Insects, flooding and fire spread asbestos, lead and mold which prematurely disables the disadvantaged. Disposable manufactured housing assures children are not prematurely disabled and disadvantaged. Because feudalism is the threat to progress everywhere, we must abolish large land holdings by farmers, foresters or religions and instead make all such large landholding part of the forest service so our trees may diminish greenhouse gases. We must abolish executive pay and make sure all employees in a company are all paid equally. We must abolish this exploitative idea of trade and monopoly and make every manufactured disposable cottage self sufficient through the microbes we invent.
Δημοσίευση σχολίου