Η κατάρρευση επήλθε. Η οικονομική χρεοκοπία της χώρας καθρεφτίστηκε και στο εκλογικό αποτέλεσμα – στη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος της Μεταπολίτευσης. Τα κόμματα του Βουλγαράκη και του Τσοχατζόπουλου έγιναν σκιές του εαυτού τους. Θα ήταν ευχής έργον να είχε συμβεί νωρίτερα, με ηπιότερο τρόπο, σε λιγότερο επικίνδυνες συνθήκες. Αλλά οι κοινωνίες δεν είναι εργαστήρια. Οι συνειδήσεις των ανθρώπων δεν μεταβάλλονται επειδή έτσι υπαγορεύει η λογική, αλλά σμιλεύονται στο καμίνι των προσωπικών εμπειριών που γεννά η συγκεκριμένη λειτουργία του δημοσίου βίου.Το χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή – η αρχή του τέλους. «Χρειαζόμασταν» την οικονομική χρεοκοπία για να απαλλαγούμε από τα δύο κόμματα που διαμόρφωσαν τη σύγχρονη Ελλάδα με τα πήλινα πόδια – απ’ έξω ευρωπαϊκή, από μέσα βαλκανική, δήθεν πλούσια αλλά θεσμικά φτωχή. Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν επιλύει αυτή την αντίφαση, αλλά θέτει σε κίνηση εξελίξεις. Το φαινόμενο δεν είναι γραμμικό και προβλέψιμο, εξ ού και η υψηλή αβεβαιότητα που βιώνουμε.
Τη ρευστότητα που ανέδειξε η παταγώδης κατάρρευση του φαύλου δικομματισμού, μπορούμε να τη διαβάσουμε αισιόδοξα. Η ρευστότητα αναδεικνύει τη δυνατότητα μορφοποίησης – μπορούμε να δώσουμε νέα μορφή στο ρευστό πολιτικό τοπίο. Τα λαϊκιστικά, αντιευρωπαϊκά κόμματα, δεξιά και αριστερά, θα χαρούν μόνο προσωρινά το θρίαμβό τους. Είναι εκφράσεις ανεπεξέργαστης οργής με ημερομηνία λήξεως. Ο φιλελεύθερος χώρος, με τον αρχηγοκεντρικό κερματισμό του, απέδειξε ότι, παρά τους διακηρυκτικούς νεωτερισμούς του, συνιστά μια ακόμα έκφραση της παλιάς Ελλάδας.
Χθες έγινε η αρχή της ανασύνθεσης. Θα οδηγηθούμε σύντομα σε εκλογές. Έχοντας εκτονώσει την οργή μας, κοιτάζοντας κατάματα πλέον την έξοδο από το ευρώ, θα κληθούμε να επιλέξουμε. Χθες γυρίσαμε την πλάτη στο χθες, ξεκαθαρίσαμε τους λογαριασμούς μας με τα κόμματα της φαυλότητας. Στις επόμενες εκλογές θα αποφασίσουμε για το αύριο, θα αναζητήσουμε τα κόμματα του μέλλοντος. Η Ελλάδα της δημιουργίας δεν θα δώσει τα πρωτεία στην Ελλάδα του πτωχοπροδρομισμού. Αρκεί η φιλομεταρρυθμιστική, φιλευρωπαϊκή Ελλάδα να βρει τη φωνή της. Θα απαιτηθούν πολιτικές εφεδρείες και νέες πρωτοβουλίες. Η αβεβαιότητα δεν παράγει μόνο φόβο αλλά και τη δυνατότητα δημιουργίας. Αρκεί να το θελήσουμε πολύ.
13 σχόλια:
Άργησε λίγο αλλά μας χαροποίησε η κατάρευση του φαύλου δικοματισμού κ. Τσούκα.
Κ. Τζαγκαράκης
Εύχομαι να είναι έτσι τα πράγματα Χαρίδημε. Εγώ πάντως δε βλέπω να υπάρχει ρήξη με το παρελθόν. Ένα κατακερματισμό βλέπω, αλλά με τα ίδια ακριβώς δομικά στοιχεία. Και γύρω μου δε βλέπω καμιά αλλαγή στη νοοτροπία σε σχέση με τα συλλογικά ζητήματα...
Νίκος
Όσο και να το θελήσετε, αγαπητέ κύριε Χαρίδημε, η θέλησή σας δεν αρκεί. Θα βοηθούσε, εάν είχατε (και χρησιμοποιούσατε) τα κατάλληλα εργαλεία κοινωνικής τεχνολογίας και εφ' όσον αυτά τα εργαλεία εντάσσονταν μέσα σε ένα κοινωνικό σχέδιο, μέσα σε μια κοινωνική μηχανική, το οποίο και η οποία να μπορούσε να κρατήσουν το ανασχεδιαζόμενο κοινωνικό οικοδόμημα σε μια στατική ισορροπία.
Λόγω της απίστευτης ανεπάρκειάς σας (ως ελίτ) το οικοδόμημα τελεί υπό κατάρρευση και σας οδηγεί σε εμβαλωματικές λύσεις, οι οποίες χειροτερεύουν το πρόβλημα της στατικότητας του κτιρίου και τούτο διότι καλέσατε άλλους ξένους κοινωνικούς μηχανικούς, οι οποίοι είναι χειρότεροι από εσάς. Αυτό είναι, άλλωστε και το παρόν πρόβλημα του τόπου
Το χειρότερο, για σας, αλλά και για την ελληνική κοινωνία, είναι ότι οι κάτοικοι του κτιρίου έχουν αντιληφθεί ότι το οικοδόμημα καταρρέει και καταφεύγουν έντρομοι σε άλλους μηχανικούς, οι οποίοι έχουν ένα διαφορετικό σχέδιο κοινωνικής μηχανικής, με άλλα εργαλεία κοινωνικής τεχνολογίας και ένα brutal εφαρμοστικό προσωπικό, το οποίο, φυσικά, δεν μεταχειρίζεται τους κανόνες του σαβουάρ βιβρ, ως έλκον την καταγωγή του στην "δεκαετία του διαβόλου" (περί του προσωπικού της "Χρυσής Αυγής", που ανήκει στον έτερο "κοινωνικό μηχανικό" κ. Νίκο Μιχαλολιάκο, - ο οποίος, είναι η αλήθεια ότι σας περίμενε χρόνια στην γωνία - και περί της δεκαετίας του 1930, ο λόγος).
Οι άνθρωποι αυτοί, που σεις, ως αφελείς "ευρωπαϊστές", καταφέρατε να αναστήσετε, να είσθε απόλυτα σίγουρος ότι δεν θα είναι καθόλου ευχάριστοι και ουδόλως περιποιητικοί. Και το δυστύχημα είναι ότι αυτή τους η συμπεριφορά δεν θα απευθυνθεί μόνον σε σας. Θα πάρει και πολλούς άλλους η μπάλλα.
Μιλάτε για τα κόμματα του μέλλοντος στις όποιες επόμενες εκλογές και με κάνετε και γελώ, με όσα λέτε, αφού, όχι μόνον δεν κάνατε κανένα κόμμα του μέλλοντος, αλλά "επιτύχατε" να αναστήσετε κόμματα του πολύ μακρυνού και του πιο σκοτεινού παρελθόντος.
Και αντί να περιπίπτετε σε μια κάποια περισυλλογή, για τα έργα σας αυτά, σεις αρνείσθε να κάμετε και την παραμικρή αυτοκριτική (την έλλειψη της οποίας, όμως, πανεύκολα, διαπιστώνετε στους άλλους, τους οποίους, απλόχερα, κατακεραυνώνετε), για τους εντόπιους οπαδούς του Adolf Hitler και το κόμμα τους, το οποίο καταστήσατε, με τις απίστευτα ευήθεις πράξεις σας - ως ελίτ -, ένα ευάριθμο και πολιτικά και κοινωνικά ορατό κοινοβουλευτικό κόμμα.
Οφείλω να αναγνωρίσω αυτήν την προσήλωσή σας στο μέλλον, η οποία επιτυγχάνει κάτι το απίθανο και απίστευτο και το οποίο συνίσταται στο ότι αυτή η προσήλωση στο μέλλον καταφέρνει να ενεργοποιεί το ... παρελθόν. Και μάλιστα, σε μια από τις πιο σκοτεινές εκδοχές του.
Έχω ξαναγράψει ότι ο αείμνηστος διδάσκαλος - ο Karl Popper - θα χαμογελούσε μελαγχολικά, με τα καμώματά σας (ως ελίτ). Αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση, φυσικά, δεν θα έμενε μόνον σε αυτή την αντίδραση.
Αυτό το εξάμβλωμα, που, τόσο απρόσεκτα, εκκολάψατε, δεν είναι καθόλου "αθώο", ούτε "ακίνδυνο". Και αυτό το γνωρίζετε πάρα πολύ καλά.
Γι' αυτό και καλόν είναι να παύσετε τις μονομανείς ιδεοληψίες, διότι αυτές ουδόλως βοηθούν στην επίλυση του προβλήματος, το οποίο, μάλιστα, η επισυμβάσα ολική επαναφορά αυτού του εσμού, από το πιο ανήλιο μακρινό παρελθόν, το πολυπλοκοποιεί και το καθιστά, έτι περαιτέρω, δυσεπίλυτο. Και τούτο διότι αυτοί οι τύποι ήλθαν για να μείνουν. Δεν είναι περαστικοί, όπως, ίσως, ανέμελα, νομίζετε.
Για το κατόρθωμά σας (ως ελίτ) αυτό, δεν έχω να κάνω τίποτε περισσότερο από το να γελάσω πικρά. Και για το ίδιο το γεγονός, ως γεγονός, αλλά και για την απίστευτη αμεριμνησία σας (ως ελίτ).
Congratulations...
Σίγουρα ο δικομματισμός τσακίστηκε εκλογικά, αλλά ο κόσμος δεν έπαψε να ψηφίζει ανώριμα, αφού έβαλε στη βουλή νεοναζί, άφησε έξω από τη βουλή ενδιαφέροντα φιλελευθερα μικρά κόμματα και διασκόρπισε την ψήφο του στις διάφορες παραφυάδες και τσόντες του παλαιολιθικού δεξιού και αριστερού κομματικού χώρου.
Τα μεγάλα συμφέροντα μέσω των ΜΜΕ και του επιβαλλόμενου απο αυτά μονοπωλιακού σφετερισμού της οικονομικής ζωής του τόπου, έχουν αποψιλώσει την πολιτική ζωή της χώρας από οποιαδήποτε δύναμη θα μπορούσε να διαχειριστεί την παρούσα κρίση επιτυχώς. Κρίση η οποία είναι πάνω από τις δυνάμεις των υπαρχόντων κομματικών σχηματισμών να την διαχειριστούν.
Για να το καταλάβει αυτό κανείς δεν έχει παρά να φέρει στο μυαλό του και να κάνει την σύγκριση μεταξύ του οικονομικού επιτελείου της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ, για να μην πω του ΠΑΣΟΚ, με τα επιτελεία ξέρω εγώ της Goldman Sachs για παράδειγμα.
Χαώδης ποιοτική διαφορά. Σαν να παίζει αγώνα πρωταθλήματος στο σκάκι ένας συνοικιακός "πρωταθλητης" με τον Κασπάροφ στα καλύτερά του.
Δυστυχώς θα πτωχεύσουμε παταγωδώς, λαός και "νταβατζήδες", θα σπάσουν τα ντοπαρισμένα με τα δανεικά "εγώ" μας και μετά θα έρθει η κάθαρση και η ανάταξη της χώρας.
Δυστυχώς...
Με τον κ.Αναστασσόπουλο είναι συνολική η διαφωνία μου και δεν μπορεί να χωρέσει σε ένα μόνο σχόλιο. Θα πω μόνο τούτο: την παραστρατριωτική χιτλερική οργάνωση της Χρυσής Αυγής δεν την ανάστησε ο φιλευρωπαϊκή ελίτ αλλά το παρασιτικό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που ανέλαβε να διαχειριστεί την ευρωπαϊκή στρατηγική της χώρας. Αυτό το Σύστημα, αναλύω και επικρίνω συστηματικά στην αρθρογραφία μου.
Αναφορικά με το σχόλιο του Petronius ότι οι ψηφοφόροι ψήφισαν ανώριμα, δεν συμφωνώ. Δεν θα προσθέσω τίποτα άλλο για την ώρα, γιατί αυτό είναι το θέμα του επόμενου άρθρου μου.
Το οποίο κόμμα του μέλλοντος οφείλει να συγκρουστεί μετωπικά με το παλαιοκομματικο σάπιο σύστημα.Τώρα. Ελπίζω ο Τζημερος να συνεχισει τη προσπαθεία!
Φοβάμαι, αγαπητέ κύριε Χαρίδημε, ότι εξακολουθείτε να μην αντιλαμβάνεσθε (ή να προσποιείσθε ότι δεν αντιλαμβάνεσθε) ούτε την βαρύτητα του εγκλήματος, που διέπραξε η ελληνική “ευρωπαϊστική” πολιτικοοικονομική ελίτ, ούτε το τεράστιο μέγεθος του προβλήματος, που έχει να αντιμετωπίσει – ανάμεσα στα τόσα άλλα – η ελληνική κοινωνία, εξ αιτίας της εκκόλαψης και της νεκρανάστασης των νεοναζιστών της “Χρυσής Αυγής”, δια της μαζικής ψήφου, που έλαβαν στις βουλευτικές εκλογές της 6/5/2012 και της ευάριθμης κοινοβουλευτικής παρουσίας τους.
Βέβαια, για να είμαι δίκαιος, και το μη ευρωπαϊστικό τμήμα της ελληνικής ελίτ δεν είναι άμοιρο ευθυνών, για την πολυπρόσωπη εμφάνιση και την κοινωνική διείσδυση και δικτύωση του νεοναζιστικού φαινομένου στον ελληνικό πληθυσμό – και ιδιαίτερα, μάλιστα, η συντηρητικοποιημένη νομενκλατούρα του Κ.Κ.Ε., η οποία αποτελεί τον μόνο, πλέον, σταθερό πυλώνα του πολιτικού συστήματος της χώρας -, αλλά την πρώτιστη ευθύνη για την παρούσα εξέλιξη έχει η “ευρωπαϊστική” ελίτ του τόπου, διότι αυτό το τμήμα της ευρύτερης εντόπιας ελίτ είναι που έφερε και καλωσόρισε τους εκπροσώπους των δανειστών της χώρας στο τιμόνι της ουσιαστικής διακυβέρνησης της ελληνικής κοινωνίας, με την άτεγκτα δογματική και διαρκώς χειροτερεύουσα την επικρατούσα κατάσταση στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, οικονομική της πολιτική, η οποία στηρίζεται στην επιβολή ενός νεοκατοχικού καθεστώτος μιας μοντέρνας δουλοπαροικίας (πεονίας), που στόχο έχει την αποπληρωμή του ελληνικού δημόσιου χρέους, εις βάρος των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας και με την αφαίρεση απίστευτων ποσοτήτων από τα ολοένα και μειούμενα εισοδήματα του ελληνικού πληθυσμού. Και όλα αυτά, με τον επικουρικό μανδύα ενός προγράμματος μεταρρυθμίσεων, που στην ουσία είναι ένα αντιμεταρρυθμιστικό πρόγραμμα και το οποίο δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να επικουρεί στην άμεση και συχνά βίαιη αφαίμαξη των ολοένα και μειούμενων εισοδημάτων του ελληνικού πληθυσμού, μέσα από ένα απίστευτο μίγμα εισοδηματικής, εργασιακής και φορολογικής πολιτικής.
Αυτήν την πολιτικοοικονομική και κοινωνική ατζέντα είναι που στηρίζει, αναφανδόν, η ελληνική “ευρωπαϊστική” ελίτ και μάλιστα με τόσο πολύ πείσμα και τέτοιας εκτάσεως φανατισμό, που παραπέμπουν σε μια εμπεδωμένη νοοτροπία καμικάζι, η οποία διακατέχει όχι μόνον τον σκληροπυρηνικό πυρήνα αυτής της ελίτ, αλλά και το σύνολο, σχεδόν, των μελών της. Και φυσικά, αυτή η ατζέντα είναι που τροφοδότησε (και θα συνεχίσει να τροφοδοτεί, ίσως με κάποιες αυξομειώσεις) και ανέπτυξε στις διαστάσεις ενός ευάριθμου κοινοβουλευτικού κόμματος τους οργανωμένους, για τέτοιου είδους καταστάσεις, παραστρατιωτικούς της “Χρυσής Αυγής”, οι οποίοι αποτελούν ένα επικίνδυνο πρόπλασμα των S.A. του αλήστου μνήμης Ερνστ Ραιμ.
Οι αριθμοί, αγαπητέ κύριε Τσούκα, ομιλούν μόνοι τους και είναι καταδικαστικοί. Η “ευρωπαϊστική” ελίτ του τόπου ακολουθώντας τον δρόμο, που οδήγησε την χώρα στην χρεωκοπία και στην εφαρμογή του νεοκατοχικού τροϊκανού “μεταρρυθμισμού” άνδρωσε και μεγέθυνε τους παραστρατιωτικούς της “Χρυσής Αυγής”, κυριολεκτικά, εκ του μηδενός. Ας δούμε αυτούς τους αριθμούς :
Στις βουλευτικές εκλογές της 4/10/2009 η “Χρυσή Αυγή” έλαβε ποσοστό 0,29% και 19624 ψήφους, για να εξακοντισθεί, εντός 2 ετών και 7 μηνών, στις βουλευτικές εκλογές της 6/5/2012 στο ποσοστό του 6,97% και στις 440894 ψήφους (αφού, προηγουμένως, στις δημοτικές εκλογές του Νοεμβρίου 2010 κατέγραψε μια πρώτη παρουσία, με την εκλογή του αρχηγού της, ως δημοτικού συμβούλου στον Δήμο Αθηναίων).
Αυτοί είναι οι αριθμοί, που δείχνουν την εξέλιξη της κοινωνικοπολιτικής διείσδυσης της “Χρυσής Αυγής”, αγαπητέ κύριε Χαρίδημε.
Ως εκ τούτου, ουδόλως χρήσιμο είναι και δεν βοηθάει καθόλου, το να προσπαθείτε να αποποιηθείτε (ως ελίτ) των βαρύτατων ευθυνών σας, για το γεγονός ότι η ευρωπαϊστική ελίτ του τόπου χειρίστηκε με έναν άθλιο τρόπο τα ζητήματα κοινωνικής μηχανικής και χρησιμοποίησε τα χειρότερα και ακαταλληλότερα εργαλεία της σύγχρονης κοινωνικής τεχνολογίας, προκειμένου να αντιμετωπίσει την βαθύτατη ύφεση, που έπληξε την ελληνική οικονομία το 2009, ακολουθώντας ένα μοντέλο οικονομικής πολιτικής, το οποίο προσιδιάζει στο καταστροφικό μοντέλο οικονομικής πολιτικής που ακολούθησε ο Γερμανός καγκελάριος Heinnrich Bruning στις αρχές της δεκαετίας του 1930, που οδήγησε στην άνδρωση του, έως τότε, φυτοζωούντος ναζιστικού φαινομένου και στην επιβολή της δικτατορίας του Adolf Hitler, ύστερα από αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, που έφεραν τον ηγέτη του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στην καγγελαρία. Αυτό το μοντέλο εμπνεύστηκαν οι εκπρόσωποι των τοκογλυφικών δανειστών της χώρας και αυτό εφαρμόζει η εντόπια “ευρωπαϊστική” ελίτ, κάτω από τους ήχους των παλαμακισμών των μελών της πνευματικής συνιστώσας αυτής της ελίτ.
Αυτή η κοινωνική μηχανική και η χρήση της συναφούς κοινωνικής τεχνολογίας, η οποία συνοδεύει αυτήν την κοινωνική μηχανική είναι που δημιούργησαν τις παρούσες και ολοένα και περισσότερο εντεινόμενες ασφυκτικές καταστάσεις στην ελληνική κοινωνία και εξέθρεψαν και διόγκωσαν, υπερτροφικά και εν ριπή οφθαλμού, το νεοφασιστικό παραστρατιωτικό μόρφωμα της “Χρυσής Αυγής”, που, έως πρόσφατα, φυτοζωούσε, όπως ακριβώς, φυτοζωούσε και το NSDAP στην Γερμανία, έως την έλευση του καγγελάριου Μπρύννινγκ, που, με όπλο τον φανατισμένα ιδεοληπτικό δογματισμό, που θεωρητική πηγή είχε το ιδεολογικό οπλοστάσιο του Friedrich von Hayek και μέσα από την πλήρη εξαθλίωση του γερμανικού λαού του άνοιξε τον δρόμο προς την εξουσία.
Δυστυχώς, αγαπητέ μου κ. Χαρίδημε, έχετε (ω ελίτ) βαρύτατες ευθύνες για την δημιουργία αυτού του κροκοδειλοτροφείου και το να λέτε ότι ευθύνεται, γι’ αυτή την εξέλιξη, το παρασιτικό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, που διαχειρίστηκε την ευρωπαϊκή στρατηγική της χώρας, όχι μόνον δεν σώζει την κατάσταση, αλλά, αντιθέτως, αποπροσανατολίζει, όσον αφορά τον προσδιορισμό της ατζέντας των προβλημάτων που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα και τον καθορισμό των προτεραιοτήτων. Και τούτο επειδή, μαζί με την αντιμετώπιση της χρεωκοπίας της χώρας και του βαρύτατου οικονομικού προβλήματος που την έχει γονατίσει, έχουν τεθεί και δύο άκρως σημαντικά ζητήματα, αφ’ ενός μεν, λειτουργίας του αστικοδημοκρατικού πολιτεύματος και αφ’ ετέρου δε, παραμονής της ελληνικής κοινωνίας, ως μιας ανοικτής κοινωνίας. Τα ζητήματα αυτά, που έως πρόσφατα, δεν ετίθεντο και ενεφανίσθησαν, με την πολιτική και κοινωνική διόγκωση της νεοφασιστικής “Χρυσής Αυγής”, εκ του μηδενός, πολυπλοκοποίησαν, σε απίστευτο βαθμό, τα προβλήματα ουσιαστικής επιβίωσης, που αντιμετωπίζει ο τόπος και η ελληνική κοινωνία.
Εγώ πάλι συμφωνώ με τον Petronius. Κι πιστεύω ότι ο χαρακτηρισμός "ανώριμος" είναι πολύ ήπιος. Ως τριαντάρης (σχεδόν), έχοντας σπουδάσει στο ΕΜΠ την 5ετία 2000-2005, έχω "εκ των έσω" γνώση του πώς σκέφτονται οι νέοι της ηλικίας μου. Όπως φαίνεται από τα αποτελέσματα των εκλογών και των δημοσκοπήσεων, οι νέοι ψήφισαν στην πλειοψηφεία τους ΣΥΡΙΖΑ, Καμένο και Χ.Α. Αν αυτό δεν είναι παντελής αδυναμίας συναίσθησης της πραγματικότητας τότε τι είναι ; Και έρχεται σε πλήρη συμφωνία με τις προσωπικές μου εμπειρίες.
Όσον αφορά το ηθικό σκέλος του θέματος, που αφορά το εντόπιο πολιτικό σύστημα, πρέπει να πω ότι
<>, που περιγράφετε δεν είναι ένα πολιτικό σύστημα από ανθρώπους, χωρίς ιδεολογία και στρατηγικό προσανατολισμό. Σίγουρα, είναι ανίκανο. Σίγουρα είναι διεφθαρμένο. Σίγουρα είναι και παρασιτικό (αν και παρασιτική μπορεί να χαρακτηρισθεί κάθε διαδικασία διαμεσολάβησης, στον βαθμό που οι όποιοι συναλλασσόμενοι μπορούν να ενεργούν χωρίς μεσολαβητές). Σίγουρα, έχει και πολλά άλλα αρνητικά χαρακτηριστικά και συναφείς ιδιότητες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει ιδεολογία και στρατηγικό προσανατολισμό. Και ιδεολογία έχει και στρατηγικό προσανατολισμό. Και αυτή η ιδεολογία και αυτός ο στρατηγικός προσανατολισμός περιγράφεται από τις πράξεις τους και από αυτό που ανέλαβαν να διαχειρισθούν, όπως και από αυτό το οποίο υπερασπίζονται, ασχέτως από το πόσο καλά, ή άσχημα, διαχειρίζονται την υπόθεση, που έχουν αναλάβει να φέρουν εις πέρας. Όπως και αυτό το οποίο υπερασπίζονται, ως ιδεολογία και ως στρατηγικό προσανατολισμό, προσδιορίζεται από την έμπρακτη εφαρμογή του. Από την υλοποίησή του στην πράξη. Ως εκ τούτου, αυτό το εντόπιο πολιτικό σύστημα, στο οποίο αναφέρεσθε και τα μέλη του, που διαχειρίστηκαν την ευρωπαϊκή στρατηγική της χώρας δεν έπραξαν, όσα έπραξαν και δεν πράττουν, όσα πράττουν, χωρίς ιδεολογικές αναφορές και χωρίς να πιστεύουν στον ευρωπαϊκό στρατηγικό προσανατολισμό της χώρας. Προφανέστατα και ευρωπαϊστές είναι και ευρωπαϊκό στρατηγικό προσανατολισμό έχουν. Το γεγονός ότι είναι παράσιτα και διεφθαρμένοι δεν αλλάζει ούτε την ιδεολογία τους, ούτε τον στρατηγικό προσανατολισμό τους.
Ο “ευρωπαϊσμός” (όπως και κάθε -ισμος) δεν είναι κολυμβήθρα του Σιλωάμ, ούτε ένα σύστημα ιδεών, που, εξ ορισμού, αποκλείει τους διεφθαρμένους, προτιμώντας τους όποιους ενάρετους – ή το αντίθετο. Αλλοίμονο εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Ουδέποτε συνέβη και δεν προβλέπεται ότι θα συμβεί (τουλάχιστον στο ορατό μέλλον).
Γι’ αυτό, ας αφήσουμε κατά μέρος την ηθικολογία. Ο “ευρωπαϊσμός” (ή ο “αντιευρωπαϊσμός”, όπως και κάθε –ισμός) ουδεμία σχέση έχει με την όποια ηθική συμπεριφορά των ατόμων, ή των κοινωνικών ομάδων. Και μπορεί να υπηρετείται και από διεφθαρμένους και από ενάρετους ανθρώπους και δεν είναι η ηθική ποιότητα του οποιουδήποτε που προσδιορίζει το τι θα υπηρετήσει και το τι δεν θα υπηρετήσει. Π.χ. ποιός μπορεί, άλλωστε, να αμφισβητήσει το γεγονός ότι ο Helmut Kohl υπήρξε ένας μεγάλος ευρωπαϊστής, την ίδια στιγμή που, στις δεκαετίες του 1980 και του 1990, είχε στήσει έναν τεράστιο και παράνομο μηχανισμό μαύρων ταμείων, μέσα από τον οποίο χρηματοδοτούνταν αφανώς η γερμανική Χριστιανοδημοκρατία, ούτως ώστε να μπορεί να κερδίζει τις εκλογές;
Ας αποφύγουμε, λοιπόν, την όποια μεταφυσική, που θέλει την όποια «ιδέα», όταν αυτή κρίνεται ως ορθή να προσδιορίζει τους εφαρμοστές της, μόνον όταν αυτοι είναι ηθικοί (ή καλοί, ή όπως αλλιώς θέλουμε να τους παρουσιάσουμε, αξιολογώντας τους, με βάση την κλίμακα των προσωπικών μας αξιών). Για τον λόγο αυτόν, καλόν είναι να μην συσκοτίζουμε τα πράγματα, με μια ηθικολογία, η οποία δεν βοηθάει στον καθορισμό των προτεραιοτήτων που πρέπει να μπουν, πάντοτε σε σχέση με την παρούσα καταθλιπτική πραγματικότητα.
Και αυτή η παρούσα καταθλιπτική πραγματικότητα, καθίσταται, έτι περαιτέρω, καταθλιπτική, από το γέννημα της «Χρυσής Αυγής», το brutal και εντελώς ωμό πολιτικό και κοινωνικό προσωπικό της οποίας δεν ήλθε για να φύγει, αλλά ήλθε για να μείνει, χρησιμοποιώντας, μάλιστα, ως κεντρική πολιτική και κοινωνική του γραμμή τον ίδιο ηθικό και καθαρτήριο λόγο που χρησιμοποιούν και οι «ευρωπαϊστές» της πνευματικής ελίτ του τόπου, ακριβώς επειδή ο εγκέφαλος – περί του κ. Νίκου Μιχαλολιάκου ο λόγος -, που βρίσκεται πίσω από αυτό το προσωπικό (το οποίο δεν διακρίνεται για τις όποιες πνευματικές του ανησυχίες), θέλει να περιτυλίξει και να κρύψει την πραγματική πολιτική και κοινωνική ατζέντα, την οποία ενδιαφέρεται να εφαρμόσει.
(Γι' αυτό, άλλωστε, και πάντοτε ο αείμνηστος δάσκαλος, o Καρλ Πόππερ, υπήρξε δύσπιστος απέναντι την ανάπτυξη ηθικολογικού περιεχομένου επιχειρημάτων, προτιμώντας τον ρασιοναλιστικό λόγο. Και γι' αυτό θα χαμογελούσε ειρωνικά με την χειμαρώδη ανάπτυξη του ηθικολογικού λόγου, στην οποία επιδίδονται οι σύγχρονοι "μαθητές" του στην Ελλάδα).
Και το δυστύχημα είναι ότι αυτό το προσωπικό της «Χρυσής Αυγής» θα μείνει, παρά τις όποιες αυξομειώσεις των ψήφων της, όσο η παρούσα κρίση εμβαθύνεται.
Και η παρούσα κρίση θα εμβαθύνεται, όσο στο ελληνικό πειραματόζωο θα εφαρμόζεται το κοινωνικό μηχανούργημα (τι μηχανούργημα, δηλαδή, περί τερατουργήματος πρόκειται) των κοινωνικών μηχανικών των τροϊκανών εκπροσώπων των τοκογλυφικών δανειστών της χώρας. Δυστυχώς.
(Ως εκ τούτου, ο κ. Τζήμερος μπορεί να προσπαθήσει και να κάνει ό,τι θέλει. Μόνο που πρέπει να ξέρει ότι στην όποια προσπάθειά του να συγκρουστεί, μετωπικά, με το σάπιο παλαιοκομματικό σύστημα, θα βρει δίπλα του στον αγώνα αυτόν και τα κροκοδειλάκια του κ. Νίκου Μιχαλολιάκου, τα οποία, βέβαια, στην συνέχεια θα κατασπαράξουν και τον ίδιο τον κ. Τζήμερο και τους ομοίους του).
Το πρόβλημα δεν είναι η ΧΑ, αλλά ο ροζ φασισμός του Σύριζα.
Οσο τυρβάζετε περί ιδεοληψιών αυτοί είναι ικανοί να κουβανοποιήσουν την χώρα σε 24 ώρες.
Η σκέψη τους είναι μία. Μαζεύουμε τα 150 δις που έχουν μείνει και την βγάζουμε κουφέτο για 5 χρόνια και προσλαμβάνουμε και άλλες 100.000 χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους (βλ. αντιδιαστολή με ολοκληρωμένα μεσογειακά προγράμματα του Ανδρέα τότε)
Μαζί βέβαια με την ισλαμοποίηση της χώρας και την επιβολή αισθητικής Λαχώρης για την οποία μετα λύπης μου διαπιστώνω ότι ουδεί "φιλελεύθερος" διαμαρτύρεται.
Ισα ίσα θα έλεγα ότι οι θέσεις των φιλελευθέρων στα κοινωνικά-εθνικά είναι τρις χειρότερες της αριστεράς, μιάς και έχουν κοινή προέλευση στην new left της Φραγκφούρτης με ολίγη από Χαγιέκ για ξεκάρφωμα.
Δράση-Αντίδραση
Οταν έχουμε ανεχτεί τους καθόλα εκτός συντάγματος κομμουνιστές, τροτσκιστές, σαλαμέμπορους...είναι τουλάχιστον μυωπικός φαρισαϊσμός να δηλώνουμε έκπληκτοι από τα % της ΧΑ, όταν ο κόσμος έχει αγανακτήσει από την ξέφραγη εισαγωγή αφροασιατικής πλέμπας
Για αυτό και οι φιλελεύθεροι πάντα θα είναι στο περιθώριο.
Ευχαριστώ για τον χώρο
Πάντως, αγαπητέ φίλε, η αλήθεια είναι ότι, στην παρούσα φάση, αυτή που κουβανοποιεί τον ελληνικό πληθυσμό είναι η "ευρωπαϊστική"/κοσμοπολιτική ελίτ του τόπου μας και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τις δικές του ευθύνες, για το γεγονός ότι, ως "ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ", στήριξε τις επιλογές της ελίτ αυτής. Και επίσης, έχει ευθύνες για το γεγονός ότι, ακόμη και τώρα, συνεχίζει σε αυτό το μοτίβο, όχι επειδή δεν βλέπει τον όλεθρο στον οποίο οδηγούν την χώρα οι διάφορες φράξιες των (διεφθαρμένων, αλλά και των μη διαφθαρμένων) "ευρωπαϊστών", αλλά για λόγους, που έχουν να κάνουν με τον τρέχοντα εκλογικίστικο πολιτικό τακτικισμό του, που δεν θέλει να συγκρουστεί, με τις αυταπάτες του πληθυσμού, γύρω από το ευρώ και τον ρόλο του.
Επίσης, το πρόβλημα των ξένων μεταναστών, που βάζεις, έχει μία βάση και φυσικά, πρέπει να αντιμετωπισθεί. Αυτό, όμως, πρέπει να γίνει ορθολογικά και όχι με φυλετικά, ή θρησκευτικά κριτήρια. Και φυσικά, στην όποια αντιμετώπιση των προβλημάτων απαραίτητο είναι να τεθούν προτεραιότητες. Αλλιώς, άκρη δεν θα βρεθεί και το θέμα θα χρησιμοποιείται, ως άλλοθι της εντόπιας ελίτ, για τον αποπροσανατολισμό του πληθυσμού, από τα άμεσα και ζέοντα προβλήματα επιβίωσης, που αντιμετωπίζει και τα οποία, στην παρούσα φάση, είναι άλλα, ακόμα και όταν δεν τα αντιλαμβάνεται, ή τα μισοκαταλαβαίνει.
Και στην παρούσα φάση, ύψιστες απειλές, για την χώρα και τον πληθυσμό της, δηλαδή για το έθνος μας, αποτελούν :
1) Το κατοχικό καθεστώς που τους έχει επιβληθεί από τους τοκογλυφικούς δανειστές της, οι οποίοι εμφανίζονται ως "εταίροι" και
2) Το ξένο νόμισμα (το ευρώ), που έχει υποκαταστήσει το παλαιό τοπικό νόμισμα της χώρας (την δραχμή) και το οποίο ξένο νόμισμα οδηγεί (με το κλείσιμο της στρόφιγγας της χρηματοδότησης της χώρας, από την "πολιτισμένη" ευρωπαϊκή ελίτ - και δη την γερμανική -, που ελέγχει την εκτύπωση και την κυκλοφορία του) την ελληνική οικονομία και κοινωνία στον αργό, βασανιστικό και στραγγαλιστικά ασφυκτικό θάνατο.
Και επειδή αυτή η κατεπείγουσα κατάσταση χρήζει άμεσης αντιμετώπισης (εδώ και τουλάχιστον, δυόμισυ χρόνια) είναι αυτή που προέχει να αντιμετωπισθεί και όχι το ζήτημα των μεταναστών, η λύση του οποίου μπορεί να ακολουθήσει, αφού προηγουμένως, η χώρα αντιμετωπίσει τον εξ Εσπερίας άμεσο και θανατηφόρο κίνδυνο, που αντιμετωπίζει.
Και όσο και αν αυτό δεν αρέσει στους ψευδοευρωπαϊστές μας, η ωμή και συνάμα πικρή αλήθεια είναι ότι, τώρα που μιλάμε και όσο η χώρα μας και ο λαός της βρίσκονται μέσα στην ευρωζώνη και όσο αυτή η ευρωζώνη είναι αυτή που είναι (δηλαδή ένα άταφο αιμοποτικό ζόμπυ, το οποίο αφήνουν να επιβιώνει η κ. Μέρκελ και η παρέα της), ο κίνδυνος της άμεσης καταστροφής της ελληνικής κοινωνίας δεν προέρχεται από την Λαχώρη, αλλά από το Βερολίνο, την Φραγκφούρτη και τις Βρυξέλλες.
(Και η "Χρυσή Αυγή", μαζί με τα καλόπαιδα του κ. Νίκου Μιχαλολιάκου, ουδόλως έχουν αντιληφθεί αυτή την πραγματικότητα, διότι όλοι τους, ακόμα, εξακολουθούν να ομνύουν στην "ευρωπαϊκή" προοπτική της χώρας, την οποία ταυτίζουν με το ζόμπυ της ευρωζώνης και να επιμένουν στο ευρώ, πάση θυσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον - ό,τι και όσα και να του καταμαρτυρεί κάποιος και η αλήθεια είναι ότι πολλά μπορούν να του καταμαρτυρηθούν -, έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται και να το ψυθιρίζει, ότι η παραμονή στο ευρώ δεν μπορεί να είναι το άλλοθι της πλήρους καταστροφής του ελληνικού λαού. Η "Χρυσή Αυγή" όχι. Και αυτή της η στάση την κατατάσσει και αυτήν - προς λύπη του αγαπητού κ. Τσούκα - στην χορεία των "ευρωπαϊστών").
Δημοσίευση σχολίου