Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

Γιατί να θέλουν να μπει τάξη;


Οι εξουσίες ενθαρρύνουν τη λήθη. Έχουν συμφέρον να βλέπουμε το παρόν θραυσματικά, αποσυνδεδεμένο από μοτίβα του παρελθόντος. Όσο πιο στενός ο ορίζοντας κατανόησης ενός προβλήματος, τόσο πιο πιθανό είναι αυτό να ορισθεί με όρους επικαιρικούς, τους οποίους προνομιακά ελέγχει μια εξουσία. Και αντιθέτως: όσο πιο ευρύς ο ορίζοντας κατανόησης, τόσο πιο απαιτητικά είναι τα κριτήρια λογοδοσίας όσων ασκούν έλλογη εξουσία.

Ας θυμηθούμε ότι πριν από ένα χρόνο ψηφίστηκε στη Βουλή ο νόμος 4009/2011 για τα ΑΕΙ. Ο νόμος ήταν ρηξικέλευθος για τα ελλαδικά δεδομένα, αφού ανέτρεπε το υφιστάμενο «λαϊκοδημοκρατικό» μοντέλο διοίκησης. Ήταν, επιπλέον, η πρώτη φορά που ένας νόμος για τα ΑΕΙ συνάντησε τόσο μεγάλη συναίνεση (ψηφίστηκε από το 85% των βουλευτών). Η τότε υπουργός Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου δήλωσε αισιόδοξα ότι «το πιο σημαντικό σημείο της συναίνεσης που επετεύχθη είναι ότι ο νόμος δεν θα ανατραπεί τουλάχιστον για τα επόμενα 20 χρόνια»!

Πόσο έξω έπεσε! Ένα χρόνο αργότερα, ο νόμος ξεδοντιάστηκε. Τα δύο κόμματα (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) που κυρίως ψήφισαν το νόμο 4009 το 2011, ήταν αυτά που αναίρεσαν τις πιο καινοτόμες διατάξεις του σήμερα. Η καιροσκοπική συμπεριφορά τους μας επιτρέπει να δούμε, για μια ακόμη φορά, τις σοβαρές στρεβλώσεις του πολιτικού συστήματος, οι οποίες ακυρώνουν ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις.

Πρώτον, δεν διαθέτουμε κόμματα εξουσίας με συνεκτικό πρόγραμμα και αρχές. Μια μεταρρύθμιση είναι, συνήθως, το αγαπημένο πρότζεκτ ενός εμπνευσμένου υπουργού κι των στενών επιτελών του, αλλά δεν καθίσταται μέρος του προγραμματικού λόγου του κόμματός του. Σε μια διαφορετική πολιτική συγκυρία, με έναν άλλο υπουργό, με έναν διαφορετικό αρχηγό κόμματος, οι προτεραιότητες αναδιατάσσονται, οι αλλαγές εύκολα ανατρέπονται.

Δεύτερον, με εξαίρεση την πάντοτε πρόθυμη υπηρέτηση του κοινού κομματικού συμφέροντος, οι διακομματικές συναινέσεις τείνουν να είναι καιροσκοπικές, όχι προγραμματικές. Το 2011, ο Σαμαράς, έχοντας υιοθετήσει εμπρηστική αντιμνημονιακή ρητορική, ήθελε συγχρόνως να εμφανιστεί «υπεύθυνος» πρωθυπουργός εν αναμονή. Η μεταρρύθμιση των πανεπιστημίων ήταν ένας χώρος που μπορούσε ανώδυνα να παράσχει τη συναίνεσή του. Κανένα από τα δύο κόμματα, όμως, δεν πίστευε βαθιά στην αλλαγή...

Τρίτον, σπανίζουν οι πολιτικοί με ισχυρή βούληση και αρχές. Πλεονάζουν οι ισορροπιστές πολιτικάντηδες-διαχειριστές. Ο νέος υπουργός Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλος υποστήριξε πέρυσι το νέο νόμο και διαβεβαίωνε για την εφαρμογή του. Σήμερα τον υπονομεύει. Γιατί; Ο ίδιος επικαλείται την ύπαρξη «δυσλειτουργιών», οι οποίες έκαναν το νόμο «ανεφάρμοστο». Ο υφυπουργός του, ο κ. Παπαθεοδώρου, ανέφερε ότι «λείπουν τα εργαλεία για να λειτουργήσει» ο νόμος!

Προσέξτε πως μιλάνε: σα να περιγράφουν ένα φυσικό φαινόμενο! Υιοθετούν μια ηθικοπολιτικά ουδέτερη διαχειριστική ρητορική για να αποκρύψουν το μείζον: ο νόμος 4009/2011 δεν εφαρμόστηκε διότι οι αρμόδιες πρυτανικές αρχές αρνήθηκαν την εφαρμογή του, υποβοηθούμενες από ομάδες τραμπούκων οι οποίες βιαίως απέτρεψαν τη σύσταση των προβλεπόμενων οργάνων. Ο νόμος δεν ήταν εγγενώς «ανεφάρμοστος». Κατέστη ανεφάρμοστος σε ένα περιβάλλον ανομίας, το οποίο όχι μόνον ανέχθηκαν αλλά, με τη ρητορική τους και την αδράνειά τους (τουλάχιστον…), τροφοδότησαν οι περισσότερες πρυτανικές αρχές. Ο πρύτανης του ΑΠΘ κ.Μυλόπουλος το είπε απροσχημάτιστα πέρυσι: ο νέος νόμος «δεν θα εφαρμοστεί ποτέ σε δημόσια πανεπιστήμια». Είναι άξιος συγχαρητηρίων. Τα κατάφερε…

Τέταρτον, η εσπευσμένη αναθεώρηση του νόμου 4009/2011 για να «έχουμε ανοιχτά πανεπιστήμια το Σεπτέμβριο» (Αρβανιτόπουλος) δείχνει όχι μόνο ότι το ύψος των προσδοκιών του υπουργού είναι ευθέως ανάλογο του πολιτικού του αναστήματος, αλλά κάτι μονιμότερο: η στρατηγική για την αντιμετώπιση των φαινομένων ανομίας στα ΑΕΙ (και όχι μόνον), τα τελευταία 30 χρόνια, παραμένει η ίδια - ο κατευνασμός (appeasement). Οι αρμόδιες Αρχές διαπραγματεύονται την τήρηση της νομιμότητας με τους αρνητές της! Για να αποτρέψουν εικαζόμενες δυσμενέστερες εξελίξεις, υποχωρούν. Αποτέλεσμα; Ο κατευνασμός ενθαρρύνει την πεποίθηση των αντιπάλων της νομιμότητας ότι οι «κανόνες» είναι διαπραγματεύσιμοι. Κατά συνέπεια, αποθρασύνονται, κλιμακώνοντας τη διεκδικητικότητά τους. Ο φαύλος κύκλος της ανομίας διαιωνίζεται, οι θεσμοί απαξιώνονται.

Το κυρίαρχο «λαϊκοδημοκρατικό» μοντέλο διοίκησης έχει καταστήσει το αυτοαναφερόμενο ελλαδικό πανεπιστήμιο ένα περιβάλλον υψηλής εντροπίας – ξέφραγο αμπέλι. Αυτή η κατάσταση ευνοεί τα διαπλεκόμενα ιδιοτελή συμφέροντα. Επιτρέπει λ.χ. σε κομματικές νεολαίες να επηρεάζουν έναντι ανταλλαγμάτων τη διοίκηση και ακαδημαϊκή λειτουργία του πανεπιστημίου, σε Συγκλήτους να κάνουν παράνομες αυτο-εξυπηρετικές μετεγγραφές φοιτητών, σε κλίκες να διορίζουν καθηγητές τους «κολλητούς» τους ή τους συγγενείς τους, σε (συνήθως ακαδημαϊκά ασήμαντους) «καθηγητές» να χρησιμοποιούν το πανεπιστήμιο σαν εφαλτήριο για πολιτική, επιχειρηματική ή κρατικοδιοικητική σταδιοδρομία.Διαβάζουμε, πριν από λίγες μέρες, στο «Βήμα» (5/8/2012): ο μέχρι πρότινος γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών κ. Πλασκοβίτης δεν επέστρεψε στο πανεπιστήμιό του, αλλά διορίστηκε για έξι χρόνια στο Συμβούλιο Νομισματικής Πολιτικής της Τραπέζης της Ελλάδος – «μια αργομισθία ύψους 12000 ευρώ το μήνα», σημειώνει δηκτικά η εφημερίδα. Με αγωνία μαθαίνουμε, επίσης, ότι ο πρώην υπουργός κ. Παμπούκης «απέχει πλήρως της πολιτικής και έχει αφοσιωθεί εκ νέου στο δικηγορικό γραφείο του, ενώ αναμένεται η πλήρης επιστροφή του στη Νομική Αθηνών» (ο.π.). Αναμφίβολα έχει σωστή αίσθηση προτεραιοτήτων – πρώτα αφοσιώνεται κανείς στο δικηγορικό του γραφείο και μετά, στον ελεύθερο χρόνο του, ασχολείται και με το πανεπιστήμιο!

Αντιλαμβάνεστε γιατί τα ιδιοτελή συμφέροντα δεν θα μπορούσαν να συναινέσουν σε ένα μοντέλο διοίκησης που βάζει τάξη στα πανεπιστήμια; Αντιλαμβάνεστε πόση δύναμη χρειάζονται όσοι επιμένουν να τιμούν την καθηγητική ιδιότητα ερευνώντας και διδάσκοντας σε ένα περιβάλλον ασυδοσίας, λαθρεπιβασίας, προπηλακισμών, στρεβλών κινήτρων, με μισθούς πείνας; Τι μήνυμα παίρνουν, άραγε, όταν ένας αρνητής του νόμου γίνεται υφυπουργός Παιδείας; Με τι κουράγιο να συνεχίσουν;

5 σχόλια:

TassosAnastassopoulos είπε...

Αυτό που ξεχνάς, αγαπητέ κύριε Χαρίδημε, αναφερόμενος στην ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία, που ψήφισε τον νόμο για τα ΑΕΙ, το 2011, είναι ότι αυτή η πλειοψηφία είχε ήδη εξατμισθεί, από την εποχή, που ο νόμος αυτός ψηφίστηκε.

Και φυσικά, τα κόμματα, που τον ψήφισαν αποδοκιμάστηκαν, αγρίως, από το εκλογικό σώμα δύο φορές (και στις 6/5/2012 και στις 17/6/2012).

Επίσης, αγαπητέ κύριε Χαρίδημε, ξεχνάς ότι μέρος αυτής της άγριας αποδοκιμασίας του εκλογικού σώματος οφείλεται και στον νόμο για τα ΑΕΙ, ο οποίος απεδοκιμάσθη και αυτός από τους Έλληνες εκλογείς. Μπορεί αυτό να μην σας αρέσει, αλλά, δυστυχώς, ή ευτυχώς, αυτό είναι ένα γεγονός.

Παρά τις προσπάθειές σας, δεν πείσατε την ελληνική κοινωνία, για την ορθότητα του νόμου. Και πως να το καταφέρετε αυτό άλλωστε, αφού δεν μπορέσατε να πείσετε, ούτε την αποκαλούμενη πανεπιστημιακή κοινότητα.

Και πως να πείσετε την πανεπιστημιακή κοινότητα, όταν, με πρόσχημα τις φοιτητικές κλίκες των κομματικών παρατάξεων, πετάξατε έξω από κάθε συμμετοχή το σύνολο του φοιτητικού κόσμου, μέσα από μια ψευδοεπιστημονική, αντιπαιδαγωγική και ως εκ τούτου ακραιφνή ελιτιστική λογική, που λέει ό,τι έλεγε και η παλαιά καθηγητική τάξη, προ της ισχύος του Ν.1268/1982 και το οποίο είναι ότι οι φοιτητές δεν ξέρουν και αφού δεν ξέρουν, δεν μπορούν και να κρίνουν.

Ακόμα και αν ο νόμος 4009/2011 ήταν καλός, θα έπρεπε - και πρέπει - να ανατραπεί, διότι αγνόησε την ελληνική κοινωνία και την μεγίστη πλειοψηφία εκείνων, στους οποίους απευθύνεται. (Συν, φυσικά, το γεγονός ότι ήλθε για να μειώσει τις δαπάνες στον χώρο των ΑΕΙ, χωρίς ουσιαστικά ορθολογικά κριτήρια και έξω από κάθε ορθολογική οικονομική λογική, μόνο και μόνον επειδή αυτές είναι οι εντολές των πραγματικών κυβερνητών της χώρας και οι οποίοι είναι οι τοκογλυφικοί δανειστές του ελληνικού κράτους και οι εδώ εκπρόσωποί τους).

Πικρόν αυτό, για εσάς, αλλά αληθές.

test.kremmydas είπε...

Σε ένα άλλο άρθρο σας έχετε γράψει για το πώς οι μεταρυθμίσεις που φοριούνται απο επάνω αποτυγχάνουν !

Και ο νόμος Διαμαντοπούλου ήταν κάτι τέτοιο. Πλέον του ότι έγιναν άστοχες πολιτικές εκτιμήσεις απο την υπερφίαλη υπουργό. Θα αρκούσε να βελτιώσει τον νόμο Γιαννάκου απο το να το παίξει στρατηγός Ναπολέων.

Εαν η ελληνική κοινωνία δεν νοιώσει στο πετσί της την ανάγκη για πρόοδο, ματαιοπονούν οι μεταρυθμιστές.

Και φοβάμαι πως ο μόνος τρόπος για να ξεκολλήσουμε είναι το να βιώσουμε ένα σοκ.

TassosAnastassopoulos είπε...

Έχει αλλάξει, εδώ και κάμποσο καιρό, γνώμη ο κ. Τσούκας και έχει εκφραστεί δημόσια, όσον αφορά την νέα άποψη που τώρα έχει για την διοικητική διαχείριση της κοινωνικής καθημερινότητας στην Ελλάδα και στον πληθυσμό της. Τώρα πια είναι οπαδός της επίδειξης αυταρχισμού και στην συνακόλουθη βίαιη επιβολή του "μεταρρυθμιστικού" έργου της τρόϊκας των τοκογλυφικών δανειστών της χώρας, επί των ιθαγενών της ελληνικής επικράτειας. (Δείτε το άρθρο του, με τίτλο : "Τρόϊκα και πάλι τρόϊκα" και τις αντιλήψεις που περιέχει, όπως, επίσης και την συζήτηση, που πυροδότησε).

Βέβαια, σφάλλει, διότι, όντως, οι μεταρρυθμίσεις, που φοριούνται από τα πάνω, αποτυγχόνουν. Στην περίπτωση, τουλάχιστον, της πάσχουσας, από ένα ναρκισσιστικό σύνδρομο βοναπαρτιστικής συμπεριφοράς, Άννας Διαμαντοπούλου (την οποία το εκλογικό σώμα του τόπου επιβράβευσε και μάλιστα δύο φορές, στις βουλευτικές εκλογές της 6/5/2012 και της 17/6/2012, στέλνοντάς την στο σπίτι της, προκειμένου να ασχοληθεί με άλλα, περισσότερο οικεία σε αυτήν καθήκοντα) και του Ν.4009/2011, η παλαιά ρήση του κ. Τσούκα - η οποία, προφανώς, δεν είναι δική του - βρήκε την πρακτική της εφαρμογή. (Έστω και εν μέρει, προς το παρόν).

Το γεγονός αυτό, το οποίο τον λύπησε, δεν έκανε τον κ. Τσούκα να μεταγνωμίσει και να επανέλθει στην υποστήριξη αυτής της άποψης, η οποία επιβεβαιώθηκε από τα πράγματα.

Δυστυχώς, ως νεοδογματικός "μεταρρυθμιστής" παραμένει πιστός στην ντροπαλώς ολοκληρωτική αντίληψη της αυταρχικής ξενικής επιβολής των "μεταρρυθμίσεων". Και για τον λόγο αυτόν, άλλωστε, ψέγει την παρούσα πολιτική ηγεσία, που ακύρωσε την "μεταρρύθμιση" (διάβαζε : αντιμεταρρύθμιση) στα ΑΕΙ, επικαλούμενος, μάλιστα, το πλασματικό/εικονομικό γεγονός ότι αυτή είχε ψηφιστεί από μια ευρυτάτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία (χωρίς να πει και προφανώς, αδιαφορώντας, για το πραγματικό γεγονός ότι αυτή η πλειοψηφία είχε, ήδη, όταν ψήφιζε αυτόν τον νόμο, εξαϋλωθεί στο εκλογικό και το κοινωνικό σώμα του τόπου)...

Ανώνυμος είπε...

Κυριε Τσουκα συγχαρητηρια για τις υπεροχες αναλυσεις σας.Δυστυχως ο τοπος ειναι γεματος λαικιζουσες φωνες που αντιστεκονται μεχρις εσχατων σε αλλαγες που πριονιζουν τις καρεκλες και την ιδια τους την υπαρξη.Η παιδεια στην Ελλαδα ειναι μια πονεμενη ιστορια.Το Δωρεαν παιδεια που μας παραμυθιαζουν χρονια τωρα οι λαικιστες απο ολες τις παραταξεις δεν ειναι παρα μοναχα ενα συνθημα,ενα τσιτατο.Δεν βγηκε κανεις να μιλησει για τα χρημτα που δαπανωνται ετησιος απο τις οικογενειες στην παραπαιδια(βλεπε φροντιστηρια) σε ολες τις βαθμιδες της "εκπαιδευτικης" ζωης ενος μαθητη-φοιτητη.ουτε επισης και το οτι πολλα απο τα χρηματα αυτα παραμενουν αφορολογητα(μαθηματα σε σπιτια).Σε εκπαιδευτικα ιδρυματα που τιμουν τις δημοκρατικες συμπεριφορες δεν υπαρχουν κομματικα οργανα και αθλιες παραταξεις ουτε φοιτητες που σταδιοδρομουν πολιτικα απο την εναρξη της φοιτητικης τους ζωης ωσαν αγωνιστες της ελευθεριας,τρομαρα τους...στις αναπτυγμενες χωρες υπαρχουν φοιτητικες εστιες που ειναι χωροι ανταλλαγης ιδεων και οχι υποβαθμισμενα μιζερα δωματιακια για τους παριες.οι σπουδες πληρωνονται αδρα γιατι εξασφαλιζουν προοπτικες.Στην Ελλαδα
τα μισα χρηματα που πληρωνουν οι γονεις στα φροντιστηρια να πηγαιναν στα πανεπιστημια σαν fee θα ηταν ικανη συνθηκη για μια ολοκληρωτικα διαφορετικη κατασταση.... και 20-30% των πιο αδυνατων οικονομικα θα μπορουσαν να φοιτουν δωρεαν.
Για τα ιδιωτικα ουτε συζητηση βεβαια.δηλαδη αν ηθελε μεγαλου φημης και αξιας πανεπιστημιο να ανοιξει παραρτημα στην Αθηνα, οχι δεν γινεται γιατι οι δικοι μας φωστηρες(αληθεια ποσες δημοσιευσεις και εργασιες εχει ο καθενας τους) θα ερχοντουσαν αντιμετωποι με την πραγματικοτητα και θα στεναχωριοντουσαν τα πουλακια μου.Οχι δεν μπορουμε να δημιουργησουμε τραυματικες εμπειριες στην γενια και στην ελιτ που "απελευθερωσε"την Ελλαδα απο την χουντα και συναμα μετεπειτα αδρανωντας και επαναπαυομενη στις δαφνες τις βυθιστικε στον βουρκο της εξελικτικης απραγιας με ιδιοτελεια και εφερε την Ελλαδα στον συγχρονο μεσαιωνα και μη μπορωντας να αποδεχθει οτι ο κοσμος εξελισεται,εμεινε αγκυλωμενα κοιμωμενη εις τον αιωνα τον απαντα!!!
Σοκ και Δεος θα πρεπει να χαρακτηριστει η επιχειρηση ανασυγκροτησης και ναι μονο με περισοοτερη Ευρωπη και πολλα φωτα συνεχως στραμμενα πανω μας θα γινει αυτο εφικτο.επιτελους αλλαγη!!
καποιοι θελουν σκωτος και αιμα εμεις φως και δημιουργια!
Κε Τσουκα
Παρακαλουμε θερμα να συνεχισετε το εξαιρετικα διαφωτιστικο σας εργο με μεγαλυτερη ενταση!
Συλλογος αγανακτισμενων μεταρυθμιστων

Ανώνυμος είπε...

αποδειξεις....
ναι ξερω τα κριτιρια δεν ειναι Ελληνικα. Δυστυχως δεν μετρανε οι φραπεδες,οι κομματικες οργανωσεις,οι "επικουροι" τα σκανδαλα και η απραξια!!!
let's start playing global το φελεκι μου!
ας ξυπνησουν αυτοι που δεν θελουν αλλαγες, πιο κατω δεν παει!
http://www.timeshighereducation.co.uk/world-university-rankings/2011-2012/top-400.html