Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

Πόνος που χωρίζει και πόνος που ενώνει


Δείτε, ξανά, το χάλι μας: ακόμη κι όταν στα κόμματά μας δίνονται ευκαιρίες να ομονοήσουν αυτά προτιμούν τον καυγά! Δεν είναι, φυσικά, τυχαίο. Η κυρίαρχη αυτιστική πολιτική κουλτούρα παράγει πόλωση, άκρατο καιροσκοπισμό, προσπορισμό πλεονεκτήματος μέσω της ρητορικής κατασκευής του «αντιπάλου». Όχι, δεν πρόκειται για παράγωγο του φυσιολογικού πολιτικού ανταγωνισμού, αλλά για στρέβλωσή του.

Στην αυτιστική κουλτούρα οι επιδιώξεις των «παικτών» δεν υπηρετούν κοινούς σκοπούς, ούτε κρίνονται με κοινά κριτήρια αναφοράς. Ο καθένας ενεργεί ως «ιδιώτης» - προωθεί καιροσκοπικά, πολωτικά, και αμετροεπώς την κατίσχυσή του έναντι των άλλων.

Ο πολιτικός αυτισμός διακρίνεται από τρία γνωρίσματα. Πρώτον, διαστρέφει την επικοινωνία (τη μετοχή στον κοινό λόγο) κατασκευάζοντας ιδιοτελώς το δικό του γλωσσικό ιδίωμα. Δεύτερον, συνιστά ένα κλειστό σύστημα σκέψης, με αυτο-επιβεβαιωτικά κριτήρια εγκυρότητας. Και τρίτον, προσλαμβάνει την πραγματικότητα μέσα από την κατασκευή «εχθρών». Ιδού μερικά παραδείγματα.

Ένας νεαρός επιβάτης σε τρόλεϊ δεν έχει εισιτήριο, αντιδικεί με τον ελεγκτή, εξέρχεται από το όχημα υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, πέφτει και σκοτώνεται. Η μείζων αντιπολίτευση χαρακτηρίζει το τραγικό συμβάν αποτέλεσμα της απεχθούς «μνημονιακής πολιτικής» (προσέξτε το λογικό άλμα). Η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή ερμηνεύεται από τον κ. Κουτσούμπα του ΚΚΕ ως «γέννημα-θρέμμα του καπιταλισμού» (προσέξτε την αφελή αιτιοκρατία). Ο αρχηγός των ΑΝΕΛ κ. Καμμένος καλεί απερίφραστα τους πολίτες να «λυντσάρουν» έναν δήμαρχο, για να διευκρινίσει πονηρά αργότερα ότι εννοούσε «πολιτικό λυντσάρισμα»! (Προσέξτε την αυτο-εξυπηρετικά ιδιοσυγκρασιακή χρήση της γλώσσας). Το ενδιαφέρον είναι ότι ο κ. Καμμένος υπέστη, την επομένη, τα αποτελέσματα της προτροπής του: σχεδόν λυντσαρίστηκε ο ίδιος! Μετά τη δολοφονία του νεαρού μουσικού Παύλου Φύσσα από χρυσαυγίτη, ο κ. Τσίπρας επέλεξε να επικρίνει τον πρωθυπουργό για «τη θεωρία των δύο άκρων» και η βουλευτής κ. Κωνσταντοπούλου κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «υποθάλπει τοπ ναζισμό». Αναφερόμενος στο ίδιο τραγικό συμβάν, ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού κ. Λαζαρίδης αποδίδει ευθύνες και στον ΣΥΡΙΖΑ (!).

Προσέξτε τη διαστροφή: η δολοφονία ενός πολίτη από νεοναζί τραμπούκο, αντί να αποτελέσει μια ευκαιρία για τα κόμματα του δημοκρατικού πλαισίου να ομονοήσουν στην καταδίκη της βίας (παραδειγματίζοντας έτσι τους πολίτες ότι, παρά τις έντονες διαφορές τους, υπάρχουν θέματα που τους ενώνουν), καθίσταται μια ακόμα αφορμή πολωτικής αντιπαράθεσης! Το τραγικό περιστατικό χρησιμοποιείται για να πληγεί ο αντίπαλος, όχι για να προασπισθούν κοινές αξίες! Ο πόνος δεν ενώνει, χωρίζει.

Η πρωτόγονη η πολιτική σκέψη των ταγών μας απορρέει από την αγωνιώδη προσπάθειά τους για αυτο-επιβεβαίωση και ωμή κατίσχυση. Η γλώσσα διαστρέφεται, η λογική παραβιάζεται, επίπεδα ανάλυσης συγχέονται, η αιτιότητα κατασκευάζεται, οι αποχρώσεις χάνονται. Η εμμονική προσπάθεια για κατίσχυση παράγει ασυναρτησίες.

Δείτε τώρα τον ώριμο, τύπου Γκάντι, λόγο ενός πολίτη, φίλου του Π. Φύσσα, ο οποίος σε εκδήλωση στη μνήμη του είπε: «Ο μεγαλύτερος φασίστας είναι ο ίδιος μας ο εγωισμός. Τώρα που μιλάμε για τον Παύλο κάποιοι εκεί έξω μιλάνε για εκδίκηση. Εμεί όμως συνιστάμε ψυχραιμία. Γιατί; Διότι εμείς είμαστε ψυχικά πολύ καλύτερα. Εμείς θέλουμε ακόμα κι αυτοί που σκοτώσανε κάποιον να πάρουν αγάπη… Να τους δώσουμε κι αυτούς ελπίδα…Δεν διψάω για εκδίκηση, διψάω για φως. Αν είναι να κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο με δεκάδες κρεμασμένους στις πλατείες, καλύτερα να τον χάσουμε». Ο πόνος εδώ δεν χωρίζει, γίνεται έναυσμα υπέρβασης.

Συγκρίνετε αυτή την ποιότητα λόγου με την αντίστοιχη των πολιτικών μας και βγάλτε τα συμπεράσματά σας!

11 σχόλια:

Α. Παπαγιάννης είπε...

Υποκλίνομαι στο κείμενο και το πνεύμα της προτελευταίας παραγράφου, που θυμίζει εκείνα που έγραψε η οικογένεια του δολοφονημένου δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια. Τελικά υπάρχει πνευματικός πολιτισμός στη χώρα μας, μόνο που δεν βρίσκεται στους συνήθεις/ θεσμικούς πολιτικούς χώρους...

Meropi είπε...

Συμφωνώ πλήρως με το πνεύμα του άρθρου. Κάνοντας και μια παρατήρηση. Η μεν Κυβέρνηση τόσο καιρό στεκόταν αμήχανη και σχεδόν αδρανής μπροστά στη βία της ΧΑ, ενώ τώρα που, επιτέλους δραστηριοποιήθηκε, στέκεται αμήχανη και μουδιασμένη η αντιπολίτευση μπροστά στα γεγονότα.

NF είπε...

O δραστης ειναι πρωην οπαδος του ΚΚΕ, οπως κατεθεσε ο ιδιος αλλα και οσοι τον γνωριζαν, και πηγε στη Χρυση Αυγη για να παιρνει ενα χαρτζιλικι, οταν εμεινε ανεργος. Η θεωρια λοιπον περι πολιτικων-ιδεολογικων κινητρων καταρρεει αυτοματως.

Επισης βρισκω κωμικο οτι ο κ. Τσουκας μιλαει για « κομματα του Δημοκρατικου πλαισιου» παραφρασσοντας επιμελως τη φραση «κομματα του Συνταγματικου Τοξου» , μη τυχον φανει οτι αντιγραφει τη χοντροκομμενη, νεφελωδη, και μαλλον κουφια ιδεολογικη κατασκευη του Βαγγελη Βενιζελου.

Gklavopoulos Evangelos είπε...

Απορία: για να θέσει κάποιος υποψηφιότητα και πόσο μάλλον να εκλεγεί βουλευτής χρειάζεται λευκό ποινικό μητρώο ή κάνω λάθος? (με βάση το σύνταγμα και τους νόμους της πατρίδας μας). Ο επικεφαλής της ΧΑ εάν δεν κάνω λάθος είχε φυλακιστεί το 1983 για 13 μήνες, είχε λευκό ως περιστερά ποινικό μητρώο για να κατέβει υποψήφιος βουλευτής?

Gklavopoulos Evangelos είπε...

Απορία: για να θέσει κάποιος υποψηφιότητα και πόσο μάλλον να εκλεγεί βουλευτής χρειάζεται λευκό ποινικό μητρώο ή κάνω λάθος? (με βάση το σύνταγμα και τους νόμους της πατρίδας μας). Ο επικεφαλής της ΧΑ εάν δεν κάνω λάθος είχε φυλακιστεί το 1983 για 13 μήνες, είχε λευκό ως περιστερά ποινικό μητρώο για να κατέβει υποψήφιος βουλευτής?

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με το εύστοχο κείμενο του κ.Τσούκα. Έχω μόνο μία ένσταση:

μέχρι να γίνει δίκη όπου και θα διευκρινιστεί με καθαρότητα το προφίλ του δράστη κανείς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει ότι πρόκειται για "νεοναζί τραμπούκο".
Την εικόνα που δίνουν τα ΜΜΕ δυστυχώς την θεωρώ επισφαλής.

Panagiotis Atmatzidis είπε...

Δεν βλέπω πως θα μπορούσε να κάνει άλλο ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένου ότι ένα μέρος της Ν.Δ. που έως σήμερα έκανε τα στραβά μάτια στον παρακρατικό μηχανισμό-κόμμα-οργάνωση που λέγεται Χ.Α. , τώρα προσπαθεί να εξισώσει την Χ.Α. με ένα κόμμα που ανήκει σαφέστατα στο έννομο πολιτικό φάσμα. Έχω ακούσει έμμεσα την ίδια ρητορική από μέλη της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ.

σσ. Εκπληκτικό το σχόλιο του φίλου του Π. Φύσσα.

Ανώνυμος είπε...

I'm waiting to read you, please write more often. I have only you and Χρήστο Γιανναρά. Only for laughs "Κύριο Αρθρο" kathimerini.gr. Me tous allous thymono. Sas euxaristo, GS

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς και η ΝΔ (που δείχνει τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ) και ο ΣΥΡΙΖΑ (που δείχνει τμήμα της ΝΔ) ξέρουν πολύ καλά τι λένε. Αυτός υπήρξε εξάλλου και ο λόγος που ανέχθηκαν ο ένας τον άλλο ωσότου η κατάσταση ξέφυγε με τη δολοφονία του Φύσσα.
Το θέμα δεν είναι τι κάνουν, σχεδιάζουν ή θα 'θελαν τα άκρα, οι γκρούπες και οι φράξιες, αλλά πώς συμπεριφέρονται οι θεσμοί της οργανωμένης πολιτείας που είναι η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση.

Νομιμότητα α-λα-καρτ δεν μπορεί να υπάρχει. Ή μπουζουριάζεις όλους ανεξαιρέτως τους παρανομούντες και εγκληματούντες, ή γίνεσαι εσύ γελοίος και η χώρα μπάχαλο.

Τώρα, όσον αφορά την ονοματολογία, αντί για "δημοκρατικό πλαίσιο" και "συνταγματικό τόξο" θα προτιμούσα το απλό και σαφές "κόμματα της νομιμότητας". Αλλά άντε να δούμε ποιός έχει τα κότσια να πει ότι θα σέβεται τους νόμους...

NF είπε...

Πριν απο λιγο 2 μελη της «εγκληματικης οργανωσης» Χρυση Αυγη δολοφονηθηκαν εν ψυχρω απο αριστερους τρομοκρατες. Προφανως ο κ. Τσουκας δεν θα γραψει ενα εξισου δακρυβρεχτο κειμενο, ουτε θα μιλησει για.........Μαχατμα Γκαντι.

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

@ NF
Αν και θεωρώ τα συναισθήματα το απαραίτητο υπόστρωμα του Λόγου (ο Αριστοτέλης ήταν ο πρώτος που το επεσήμανε και σήμερα ανθεί η σχετική βιβλιογραφία στη φιλοσοφία και την ψυχολογία), τα άρθρα μου δεν αποσκοπούν στην εύκολη και δημαγωγική συγκίνηση αλλά στην αδογμάτιστη ανάλυση. Αυτό ξέρω να κάνω, αυτό κάνω. Πόσο καλά, ας το κρίνουν άλλοι.

Οσο για τους αριστερούς τρομοκράτες, σας παραπέμπω στο βιβλίο μου (συλλογή άρθρων) Εναρθρη Κραυγή (Καστανιώτης, 2005). Εκεί θα δείτε μια απροκατάληπτη ανάλυση της αριστερής τρομοκρατίας στην Ελλάδα, ιδιαίτερα της 17Ν.