Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009

Αναξιοπιστία και ψοφοδεείς ηγεσίες


Τα μικρά παιδιά το ξέρουν καλά: αν οι γονείς υπαναχωρούν από τις δεσμεύσεις τους απέναντί τους (π.χ. δεν εφαρμόζουν τους κανόνες που οι ίδιοι θέτουν - «θα παίξεις μόνο αφού διαβάσεις»), τότε χάνουν την αξιοπιστία τους. Τα παιδιά συνειδητοποιούν ότι οι γονείς δεν εννοούν αυτά που λένε, άρα οι κανόνες είναι διαπραγματεύσιμοι. Ακόμη χειρότερα, όταν οι κανόνες δεν εφαρμόζονται ή οι τυχόν ανεπίτρεπτες πράξεις δεν επισύρουν κυρώσεις, δημιουργείται η αντίληψη στα παιδιά ότι οι γονείς είναι υποχωρητικοί, γεγονός που ενθαρρύνει περαιτέρω ανεπίτρεπτες συμπεριφορές.

Αυτή την απλή αλήθεια που διαισθητικά γνωρίζουν τα μικρά παιδιά, παραβλέπουν οι «ώριμοι» διαχειριστές των δημοσίων πραγμάτων στη χώρα μας. Αν αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί οι φυγόστρατοι πολλαπλασιάζονται, γιατί τα φορολογικά έσοδα μακροπρόθεσμα δεν αυξάνονται, και γιατί τα πανεπιστήμιά μας καταστρέφονται από ορδές νεοβανδάλων, υπάρχει μια απλή, απλούστατη, εξήγηση: διότι το ελλαδικό κράτος είναι στρατηγικά αναξιόπιστο.

Κατηγορίες φυγόστρατων απαλλάσσονται συστηματικά από τις ποινικές κυρώσεις που επισύρει η ανυποταξία και εξαγοράζουν τη στρατιωτική τους θητεία. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι ο βουλευτής του ΛΑΟΣ κ.Αϊβαλιώτης. Με προβλέψιμη, πλέον, συχνότητα, οι κυβερνήσεις παρέχουν φορολογική αμνηστία σε κατηγορίες παραβατών. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι οι περυσινές κυβερνητικές ρυθμίσεις για ληξιπρόθεσμα χρέη και την αυτόματη φορολογική περαίωση επιχειρήσεων. Κάθε χρόνο τα πανεπιστήμια καταλαμβάνονται από φοιτητές και μη, με συνέπεια να προκαλούνται ανατριχιαστικές καταστροφές. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι οι καταλήψεις του περασμένου Δεκέμβρη, οι οποίες επέφεραν ζημιές ύψους 1 εκ. ευρώ!

Τι συνέχει όλα αυτά τα περιστατικά; Η αναξιοπιστία του κράτους. Το κράτος νομοθετεί, άρα ορίζει τα όρια του επιτρεπτού, αλλά παρακάμπτει ή διαπραγματεύεται τις συνοδευτικές κυρώσεις όταν οι νόμοι δεν τηρούνται, οπότε οι ανεπίτρεπτες συμπεριφορές ενθαρρύνονται στο διηνεκές. Γιατί να υπηρετήσω τη θητεία μου, αν μπορώ, μελλοντικά, να την εξαγοράσω; Γιατί να μη φοροδιαφύγω, αφού μπορώ βάσιμα να ελπίζω σε μια ευνοϊκή ρύθμιση στο μέλλον; Γιατί να μη χρησιμοποιήσω το πανεπιστήμιο σαν εργαστήριο κατασκευής μολότοφ ή σαν ορμητήριο επιθέσεων κατά της Αστυνομίας, όταν ξέρω ότι ο νόμος περί πανεπιστημιακού ασύλου δεν θα εφαρμοστεί;

Ολες αυτές οι περιπτώσεις είναι επαναλαμβανόμενα παίγνια μεταξύ παραβατών και κράτους (νοουμένου με την ευρεία έννοια των δημόσιων θεσμών). Όταν οι νόμοι δεν εφαρμόζονται και κυρώσεις δεν επιβάλλονται, η αξιοπιστία του κράτους καταρρακώνεται. Ο υποψήφιος παραβάτης γνωρίζει ότι το κράτος είναι αναξιόπιστο (δηλαδή ότι δεν θα καταστήσει ενεργή τη δυνητική απειλή επιβολής κυρώσεων) και ενεργεί αναλόγως. Ο παραβάτης θα αλλάξει συμπεριφορά αν μεταβληθούν οι προσδοκίες του σχετικά με την απόκριση του κράτους στις πράξεις του. Πως θα συμβεί αυτό; Αν το κράτος εμπεδώσει τη φήμη ότι δεν υπαναχωρεί στην εφαρμογή του νόμου. Η αξιοπιστία εδραιώνεται όταν αποφεύγονται οι υπαναχωρήσεις – όταν, δηλαδή, η φήμη ενός στρατηγικού παίκτη είναι τέτοια που είναι προβλέψιμη η συμπεριφορά του στο μέλλον. Κοιτάξτε πως αυτό δεν συμβαίνει στην περίπτωση του πανεπιστημιακού ασύλου.

Κτίρια του Πανεπιστημίου Αθηνών καταστράφηκαν από καταληψίες και ταραχοποιούς στα επεισόδια του περασμένου Δεκέμβρη, αλλά το πρυτανικό συμβούλιο δεν θεώρησε σκόπιμο να καλέσει την Αστυνομία. Η Νομική Σχολή του ΑΠΘ λεηλατήθηκε από κακοποιά στοιχεία, αλλά ο πρύτανης κ.Μάνθος απέκρουσε τις εκκλήσεις αυτοπτών καθηγητών να επέμβουν οι διωκτικές αρχές. Μπορεί η κατάληψη του Οικονομικού Πανεπιστημίου να δημιούργησε, κατά την ομολογία του πρύτανη κ.Πραστάκου, μια «πολύ άσχημη κατάσταση», αλλά ο πρύτανης τάχθηκε κατά της άρσης του ασύλου: «δεν μπορούμε να πιέσουμε την κατάσταση με μεγαλύτερη δόση βίας […]», δήλωσε. Με αφορμή την πρόσφατη κατάληψη του ιστορικού κτιρίου του Πολυτεχνείου από εξωπανεπιστημιακά άτομα, ο πρύτανης κ.Μουτζούρης παραδέχθηκε ότι καταπατήθηκε το άσυλο, αλλά επαίνεσε την «υπευθυνότητα» τόσο του πρυτανικού συμβουλίου όσο και του πολιτικού κόσμου, που δεν ζήτησαν την επέμβαση της Αστυνομίας! («Βήμα», 28/12/2008).

Προσέξτε τη συμπεριφορά των περιδεών πρυτάνεών μας. Δεν είναι μόνο ότι δεν διεκπεραιώνουν με επάρκεια το ρόλο τους, ο οποίος, κατ’ ελάχιστον, αφορά στην προστασία των ιδρυμάτων τους, αλλά, ακόμη χειρότερα, με την ενδοτικότητά τους, ενθαρρύνουν τις καταστροφές και στο μέλλον. Όταν οι ίδιοι ομολογούν ότι καταπατείται το άσυλο αλλά αρνούνται να εφαρμόσουν το νόμο περί ασύλου, μειώνουν δραματικά την αξιοπιστία τους ως πανεπιστημιακοί φύλακες, οπότε ενθαρρύνουν τους παραβάτες να επαναλάβουν τη δράση τους. Αυτό ακριβώς συμβαίνει εδώ και τριάντα χρόνια, το παίγνιο είναι επαναλαμβανόμενο: η πολιτική του κατευνασμού όχι μόνο δεν αποτρέπει τις καταστροφές όπως νομίζουν οι πρυτάνεις, αλλά, διαχρονικά, τις ενθαρρύνει. Οι πρυτάνεις επιλέγουν την κατευναστική στρατηγική, ενδίδοντας βραχυπρόθεσμα στη βία των τραμπούκων, προκειμένου να αποφύγουν τα χειρότερα. Μακροπρόθεσμα, όμως, δεν τα αποφεύγουν, αφού οι τραμπούκοι ενθαρρύνονται και η βία διαιωνίζεται. Η διαφορά είναι ότι, μακροπρόθεσμα, οι (εφήμεροι) πρυτάνεις θα έχουν αποχωρήσει, αλλά το πανεπιστήμιο θα είναι εκεί, υφιστάμενο τις συνέπειες της υποχωρητικότητάς τους.

Εξίσου εντυπωσιακή με την ενδοτικότητα των πρυτάνεων είναι η δειλία των διωκτικών αρχών και των πολιτικών. Η Αστυνομία έχει νομικά τη δυνατότητα να επέμβει αυτεπαγγέλτως στα Πανεπιστήμια όταν διαπράττονται αυτόφωρα εγκλήματα, αλλά δεν το κάνει διότι φοβάται ότι δεν θα έχει πολιτική κάλυψη. Οι αρμόδιοι υπουργοί, δεν διανοούνται να ζητήσουν από την Αστυνομία να επέμβει, διότι φοβούνται τα λαϊκιστικά ΜΜΕ, τη δημαγωγική εκάστοτε αντιπολίτευση, και τη χρόνια αμφιθυμία της κοινής γνώμης έναντι της αστυνόμευσης. Το αποτέλεσμα; Περάστε από τη Νομικές Σχολές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, το ΕΜΠ, και το Οικονομικό Πανεπιστήμιο για να το δείτε… Και δυστυχώς, θα το ξαναδείτε!

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι ωραία είναι να λέγονται τα πράγματα με το όνομά τους... στην πραγματική τους διάσταση. Εύγε!

Ανώνυμος είπε...

Γιατί να εστιάζουμε μόνο στους φοροδιαφεύγοντες ή στους φυγόστρατους, πολλώ δε μάλλον στους εξωπανεπιστημιακούς καταχραστές του ασύλου, την ίδια στιγμή κατά την οποία η ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ατιμωρησία καταδυναστεύει την καθημερινότητα σε ΟΛΕΣ της τις εκφάνσεις και αποτελεί τη χειρότερη και βαθύτερη κοινωνική συνέπεια της εικοσαετούς ΠΑΣΟΚικής διακυβέρνησης (είτε της αμιγώς λαϊκιστικής, είτε της περινδεδυμένης με τον ψευδεπίγραφο μανδύα του "εκσυγχρονισμού"); Δείτε γύρω σας, ακόμα και στα πιο "μικρά" και "απλά", πόσο κραυγαλέα είναι η έλλειψη όχι μόνο κοινωνικής υπευθυνότητας, αλλά και σεβασμού σε οποιονδήποτε κανόνα ξεβολεύει την αδιαφορία μας. Και, προσωπικά, δεν είμαι τόσο αισιόδοξος όσο απαιτείται για να πιστεύω ευχολόγια του τύπου "πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία μας, γιατί όλα ξεκινούν από εμάς". Αφού όλα ξεκινούν από εμάς, και εφ' όσον ξέρουμε ότι η ατιμωρησία διαιωνίζεται, ποιο θα ήταν το απτό κίνητρο για να αλλάξει η νοοτροπία μας; Προφανώς κανένα.

Αρκετά κουραστήκαμε στην Ελλάδα, να προσδοκούμε τα ανέφικτα όταν ταυτόχρονα ενυπάρχουν όλες οι συνθήκες για να τα κάνουν... ακόμη πιο ανέφικτα. Αν θέλουμε να προσδοκούμε κάποια αλλαγή, αυτή θα γίνει μόνο με πειθαναγκαστική εφαρμογή ακόμα και του πιο "ασήμαντου" κανόνα. Όχι με ευχολόγια.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Τσούκα δεν θα μπορούσατε να το θέσετε πιο εύστοχα. Τα πάντα είναι θεμα αξιοπιστίας. Η αξιοπιστία είναι ταυτόχρονα η ισχυρότερη μεθοδος πιθους, αλλά και ταυτόχρονα αυτό που είναι το ζητούμενο σε κάθε ειδους προσωπικη, επαγγελματική ακομα και διεθνη σχέση.
Παράλληλα θιξατε και το θέμα της διαπαιδαγώγησης. Δυστυχώς η διαπαιδαγωγηση των παιδιων στην ελασσων προσπάθεια ξεκινάει από το σπίτι και συνεχίζεται από ΄΄προοδευτικούς΄΄ πολιτικούς:

''Γυμνάσιο της Νέας Πεντέλης επισκέφτηκε την Τρίτη με αφορμή την έναρξης της σχολικής χρονιάς ο Αλέκος Αλαβάνος

......Παράλληλα τόνισε ότι αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα «δημιουργεί μοναξιά», για να υπενθυμίσει: «όταν έχετε διαβάσει καλά και δεν βλέπει η καθηγήτρια, αφήστε τον διπλανό σας να αντιγράψει»......''

ΠΗΣΗ http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=830910

Στάθης είπε...

Διάβασα το ενδιαφέρον και επίκαιρο θέμα στην Καθημερινή 11/01/2009.
Συμφωνώ μαζί σας. Θέλω να προσθέσω ότι και οι νόμοι θα πρέπει να είναι, μεταξύ των άλλων, και δίκαιοι.
Δεν μπορεί π.χ. :
*Να υπάρχουν ειδικοί φορολογικοί συντελεστές για εισοδήματα από μισθούς- επιδόματα υπαλλήλων του δημοσίου ( υπάλληλοι υπ. οικονομικών, γιατροί του ΕΣΥ, κλπ).
*Η κατασκευή ενός δημοσίου ή δημοτικού έργου, να κοστίζει πολλαπλάσια, να είναι ποιοτικά κατώτερο, ποσοτικά μικρότερο και να γίνεται αποδεκτό, με το επιχείρημα ότι είναι νόμιμο.
* Σε ελεύθερους επαγγελματίες(πολιτικοί μηχανικοί),να προβλέπεται, με νόμο του κράτους, τιμολόγιο υποχρεωτικό για τους πολίτες.
Σίγουρα τα παραδείγματα της "νόμιμης" ληστείας είναι πολλά, ανάφερα δυο -τρία ενδεικτικά.
ΣΤΑΘΗΣ Χ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΜΑΚΡΙΣΙΑ ΗΛΕΙΑΣ.

Ανώνυμος είπε...

@ Σωτήρης Μ.

Αρκετά κουραστήκαμε στην Ελλάδα, να προσδοκούμε τα ανέφικτα όταν ταυτόχρονα ενυπάρχουν όλες οι συνθήκες για να τα κάνουν... ακόμη πιο ανέφικτα. Αν θέλουμε να προσδοκούμε κάποια αλλαγή, αυτή θα γίνει μόνο με πειθαναγκαστική εφαρμογή ακόμα και του πιο "ασήμαντου" κανόνα. Όχι με ευχολόγια.

Σωστά, μόνο που οι «ασήμαντοι» κανόνες έχουν εν τω μεταξύ καταστεί ουσιωδώς ασήμαντοι. Το νόημα των λέξεων έχει καμφθεί ανεπανόρθωτα, τόσο που κανείς πλέον δεν θυμάται τι θέλαμε να πούμε.
Χρειαζόμαστε νέες προσεγγίσεις σε όλα τα θέματα, χωρίς κεκτημένα και αυτονόητα. Δυστυχώς, όποιος και να αναλάβει αυτό το τιτάνειο έργο, όσο υπεράνω υποψίας και να είναι, μοιραία θα κοιτάξει πρώτα να εξασφαλίσει τα δικά του κεκτημένα και αυτονόητα, τα προσωπικά, τα οικογενειακά, τα κομματικά. Το μόνο αυτονόητο είναι δυστυχώς ο τομαρισμός, έστω και εις βάρος του μέλλοντος των παιδιών μας και του ίδιου του πλανήτη που μας φιλοξενεί.

Δεν μου είναι κατανοητό πώς η δική μας γενιά θα μπορούσε να αυτοκαταργηθεί και να αναστρέψει τα πράγματα. Το μόνο σωστό που μπορούμε ίσως ακόμη να κάνουμε είναι να βάλουμε τις βάσεις για τη διαδικασία της αναστροφής, την οποία, αν είναι ικανή, θα καταφέρει η επόμενη ή η μεθεπόμενη γενιά. Δηλαδή πάλι για την παιδεία μιλάμε και φρίττω κάθε φορά που διαπιστώνω σε τι χέρια βρίσκεται...

dexios82 είπε...

η ποσδεπ που εδω και καιρο σε παρα πολλα περιστατικα βιοπραγιας ενατιον καθηγητων δεν ειπε τιποτα παλι βγηκε να υπερσπιστει το ασυλο.καλα κανει.το θεμα ειναι ομως να αναλαβουν και το κοστος αποκαταστασης ζημιων.δεν μπορεις να παιρνεις αποφασεις για την δημοσια περιουσια, να αρνησαι στην δημοσια δυναμη να επεμβει, να καταστρεφεται το πανεπιστημιο που ανηκει σε ολους και να να καλειται σε δυσκολους καιρους ο ελληνας πολιτης να πληρωσει 1000000 ευρω.ελεος!!

Ανώνυμος είπε...

H νεολαία, η "γενιά του καναπέ" με τους πρόσκαιρους βαυκαλισμούς του "new deal", που ο καπιταλισμός με τους μηχανισμούς του πίστευε ότι έχει υποτάξει, εγέρθηκε.

Κι αυτό πονάει.

Κρατιστές και καπιταλιστές ανησυχούν, γεωμετρούν, αρθρογραφούν, διαμηνύουν: "πίστην στους νόμους", "τυφλή βία", "καμία ανοχή", "άρση ασύλου", "ατιμωρησία", "η δημοκρατία πρέπει..."

"The sender receives from the receiver his own message in reverse form" - Lacan

Το μήνυμα πρέπει επιτέλους να το δείτε: Νέοι εργάτες, φοιτητές και παιδιά που "σοβαρεύουν" από τα 12, σας επιστρέφουν πολιτικές και κοινωνικές απαντήσεις, όσο κι αν τους τρομοκρατείτε.

Η απάντηση τώρα δεν έρχεται από τα Εξάρχεια, την κατάληψη της ΓΣΕΕ/σωματείων, τα Πανεπιστήμια, την νεολαία στην Ελλάδα. Η εξέγερση του Δεκέμβρη, έχει τις ρίζες της βαθιά μέσα στον καπιταλισμό και το μήνυμά της το στέλνουν οι καταπιεσμένοι απ' όλο τον κόσμο, όπως το παρέλαβαν -χωρίς το περιτύλιγμα: Ταξικό μίσος και ευφυΐα.

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

Καταλαβαίνω ότι κάτι καινούριο συνεβη τον Δεκέμβρη του 2008, μια αφύπνιση συνειδήσεων, ένα ξέσπασμα οργής, γι αυτό και δεν ανηκω σε αυτούς οι οποίοι, εμπνεόμενοι από ένα μάλλον συντηρητικό ένστικτο, το καταδικάζουν. Θα γράψω περισσότερα επ' αυτού προσεχώς. Οι σκέψεις του Εξεγερμένου όμως είναι ένα κλασικό δείγμα ιδεοληψίας - προβάλλει στην εξέγερση αυτά που θα ήθελε να δει. Αν η ματιά των συντηρητικών θολώνει από τις βίαιες μορφες διαμαρτυρίας, η ματιά των αντικαπιταλιστών ιδεοληπτικών θολώνει από το ακριβώς αντίθετο - τη θεώρηση της νεανικής εξέγερσης ως πρελούδιο κάποιας ασαφούς επανάστασης. Οποιος έχει μια συγκριτική θεώρηση των εξεγέρσεων στον Δυτικό κόσμο διεθνώς, καταλαβαίνει ότι δεν επήλθε η συντέλεια του συστήματος αλλά ένας κλονισμός απ' αυτούς που μεταβάλλουν συνειδήσεις και δημιουργούν νέα πλαίσια αναφοράς. Tο συγκεκριμένο άρθρο ωστόσο δεν αφορούσε τις Δεκεμβριανές ταραχές αλλά την αδυναμία να προστατευθεί διαχρονικά το πανεπιστήμιο από ομάδες τραμπούκων καταληψιών.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Τσούκα, θα ήθελα να διευκρινιστεί τι εννοείτε ως "συντηρητισμό" που εθελοτυφλεί. Δεν "έχω τη μύγα" (για να μυγιάζομαι), αλλά θεωρώ ότι το να προβάλλει κάποιος το μέγα πρόβλημα της ατιμωρησίας που κατατρύχει κάθε τομέα της ελλαδικής ζωής την τελευταία εικοσιπενταετία δεν συνιστά συντηρητισμό. Απεναντίας, η υπερβολικά διασταλτική ερμηνεία της "κατανόησης των κοινωνικών φαινομένων" είναι που μας έχει οδηγήσει στην πλήρη έλλειψη πειθαρχίας. Όταν γνωρίζουμε ότι το "έλα μωρέ, θα τα ρίξω στην κακούργα κενωνία και θα με κάνουν και ήρωα" βρίσκει πολλά ευήκοα ώτα εν ονόματι "σύγχρονων" ευαισθησιών, επόμενο δεν είναι να αποθρασυνθούμε;

Ανώνυμος είπε...

Greekcitizen52

Μια και έγινε λόγος για την ατιμωρησία που χαρακτηρίζει την χώρα μας, το πρόβλημα ξεκινάει από τους 300 "εκλεκτούς" της Βουλής που φρόντισαν με τις περί άρσης της ασυλίας τους διατάξεις να εξασφαλίσουν την δική τους ατιμωρησία ακόμα και για ποινικές υποθέσεις (αναφέρομαι σε περίπτωση θανάτου από τροχαίο όπου οδηγός ήταν εν ενεργεία βουλευτής πριν από χρόνια)!

Όταν λοιπόν εκείνοι που νομοθετούν και πρέπει να είναι υπόδειγμα ήθους για τον απλό πολίτη (ότι είναι νόμιμο ΔΕΝ είναι και ηθικό!) προσβάλλουν την νοημοσύνη μας τόσο βάναυσα, τι θα πρέπει να κάνει ο απλός πολίτης;

Πάντως θα ήταν ενδιαφέρον να γίνει μία έρευνα σε πόσα κοινοβούλια ισχύει η βουλευτική ασυλία και εκεί που ισχύει, σε τι ποσοστό αιτήσεων για άρση ασυλίας γίνεται το αίτημα αποδεκτό;

Το ψάρι κύριοι βρωμάει από το κεφάλι! Πόσα σκάνδαλα κουκουλώθηκαν τα τελευταία 30 χρόνια γιατί έγιναν εκλογές και σταμάτησε η δίωξη;

Όσον αφορά στο ακαδημαϊκό άσυλο, το θεωρώ τελείως περιττό σε μία πραγματική δημοκρατία. Η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών είναι αυτονόητη όχι μόνο στον ακαδημαΙκό χώρο αλλά παντού: έχει να κάνει με τα στοιχειώδη δικαιώματα του πολίτη να εκφράζει την γνώμη του ελέυθερα (Βολταίρος: "μπορεί να μη συμφωνώ με αυτά που λες, αλλά θα κάνω τα πάντα για να μπορείς να τα λες!"). Και βέβαια με περιορισμούς, όσον αφορά στην προσβολή και δυσφήμηση. Τότε πρέπει να επεμβαίνουν τα δικαστήρια.

Για τους παραπάνω λόγους, βρίσκω όλους τους πρυτάνεις ανώριμους όταν επιμένουν στο άσυλο: το μόνο που κατάφεραν όλα αυτά τα χρόνια ήταν οι καταστροφές των ΑΕΙ τους και έτσι φόρτωναν στους Έλληνες φορολογούμενους επιπλέον έξοδα για την αποκατάσταση των ζημιών. Μήπως τελικά η πολιτεία θα πρέπει κάποτε να ζητήσει την αποκατάσταση των ζημιών από την προσωπική τους περιουσία, όπως θα γινόταν σε οποιδήποτε άλλη περίπτωση;

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

@Σωτήρης Μ.

Το παν σε τέτοιου είδους αναλύσεις είναι τα συμφραζόμενα. Αναφορικά με τις πρόσφατες ταραχές, λοιπόν, θεωρώ συντηρητική την οπτική γωνία που βλέπει μόνο ή κυρίως σπασμένες βιτρίνες και βία γενικώς, χωρίς να θέλει να δει την κραυγή των διαμαρτυρομένων - όλα αυτά που κατέβασαν χιλιάδες νέους, στις πόλεις της Ελλάδας, στους δρόμους. Αν σταθεί κανείς κυρίως στη βία χάνει την ιδιαιτερότητα αυτού του πρωτόγνωρου ξεσπασματος. Επιτρέψτε μου να μη συνεχίσω εδω γιατί αυτό θα είναι ένα θέμα προσεχούς άρθρου μου.

dexios82 είπε...

διαφωνω και εγω με την οπτικη που ερμηνευεται την "εξεργεση" των νεων.θα επιχειρηματολογησω οταν θα αναρτησετε ποστ για το θεμα.ειναι απο τις λιγες φορες που διαφωνω με αρθρο σας.τη καλησπερα μου

ikor είπε...

Δυστυχώς η ασυδοσία έχει ένα κακό: είναι μεταδοτική.

Όσο βλέπουμε γύρω μας υπουργούς, βουλευτές, επιχειρηματίες, παπάδες, γείτονες κλπ. να παρανομούν και να τη γλιτώνουν, τόσο πείθουμε τους εαυτούς μας ότι κι εμείς πρέπει να μείνουμε ατιμώρητοι, ό,τι και να κάνουμε.

Π.χ. δεν μπορείς να βγάζεις σποτάκια για "φορολογική συνείδηση" την ίδια μέρα που υπουργοί κάνουν μαθήματα φοροδιαφυγής και παπάδες συνεννοούνται με το κράτος για να το κλέψουν...

Η ανακυκλούμενη ασυδοσία είναι κι αυτή μια μορφή βίας. Που συσωρεύει στους πολίτες μίσος, θυμό κι απέχθεια. Και γεννάει νέα βία.

Ποια είναι η λύση; Να καταλαβαίνουμε και να τιμωρούμε την αναξιοπιστία διαρκώς!

Ανώνυμος είπε...

Δε νομίζω να έκανα λόγο για επανάσταση ή για τις τελευταίες μέρες του καπιταλισμού. Δεν είπα καν για τη δημιουργία κινήματος. Το θέμα είναι ότι άλλοι καλούμαστε να το υπερασπιστούμε και να το κοινωνικοποιήσουμε και άλλοι να καταστείλουν κάθε προσπάθεια ανάδειξής του.

Η συζήτηση περί ασύλου είναι αποπροσανατολιστική. Πείτε μου μια εργασία/διατριβή που έκανε χρήση του ασύλου. Το άσυλο δεν είναι ακαδημαϊκό, αλλά κοινωνικό.

Την οργή των καταληψιών την κατανοούμε, όταν η καθηγητική νομενκλατούρα προτείνει για την αντιμετώπιση της βίας, της κοινωνικής αναμόχλευσης και της οικονομικής κρίσης -μεταξύ άλλων- το άνοιγμα των θυρών του πανεπιστημίου στους νέους εργαζόμενους για την αύξηση της παραγωγικότητάς τους.

Το ταξικό μίσος επομένως συσσωρεύεται και έτσι θα συνεχίσει προς αφεντικά, εξουσία, καπιταλιστές. Ό,τι συμβαίνει είναι, πιστεύω, η αρχή.

Ανώνυμος είπε...

Νομιζω κυριε Τσουκα πως ο εξεγερμενος βγαζει αυτο που ισχυει και αυτο που θ θελαμε να ισχυει σε καθε εξεγερση μεχρι σημερα. Μια θολουρα και ενα αναμασημα κακοχωνεμενου μαρξισμου, αναρχισμου, αγωνιας για το μελλον στο οποιο ολοι θελουν να γινουν γιαππηδες (δειτε τις καρριερες ολων των πρωην αριστερων ειδικα στα ακροαριστερα κομματα) και κανενα ουσιαστικο κοινωνικο-πολιτικο αιτημα. Μια θολη απαιτηση για ενα καλυτερο μελλον στο οποιο νομιζουν οτι οι ενηλικες τους το χρωσταμε αντι να το κατακτησουν οι νεοι μονοι τους. Μεσα σε αυτον το χυλο μπλεκουν το καθηγητικο κατεστημενο το οποιο ειναι το πρωτο που ωφελειται απο την κατασταση των κατεστραμμενων πανεπιστηπιων. Με λιγα λογια σε αυτες τις φωνες τα δικα μου συντηρητικα ρεφλεξ δεν μπορουν παρα να λενε για εξεγερση της πλακας χωρις κανενα κοινωνικοη πολιτικο ζητουμενο. Και βαλτε μεσα στους "ϊδεολογους" τυπου εξεγερμενου ολα τα παιδακια που βγαινουν να διαδηλωσουν για το Ιρακ χωρις να ξερουν να το δειξουν στο χαρτη, ολα τα παιδακια που ξαφνικα απεκτησαν λογο για την πολιτικη οντας ταυτοχρονα πατοι ειτε στις μαθητικες επιδοσεις πανευρωπαικα ειτε πατοι στην αναγνωσιμοτητα εφημεριδων και εξωσχολικων βιβλιων. Εδω οπως και να το κανουμε τα δικα μου ρεφλες γινονται κατεσας συντηρητικα.

Ανώνυμος είπε...

διορθωνω στην πρωτη προταση
"Δεν θα θελαμε να..."

Ανώνυμος είπε...

greekcitizen52
@ Martingale

Συμφωνώ!
Η ηλικία από την οποία τα παιδιά αρχίζουν να εξασκούνται στην "επαναστατική γυμναστική" όλο και περισσότερο μικραίνει!

Απομένει πλέον να δούμε και νήπια να συμμετέχουν σε τέτοιες εκδηλώσεις με το μπιμπερό στο χέρι και με τις νταντάδες τους να σπρώχνουν το καροτσάκι!