Τα καλά και συμφέροντα

Ήταν αναμενόμενο. Δίχως αμφιβολία, η χριστιανική αγάπη, η μεγαλοθυμία και συγχώρεση ώθησαν το Πρωτοβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο να θέσει, με ψήφους επτά προς πέντε, την υπόθεση του έκπτωτου μητροπολίτη Αττικής Παντελεήμονoς στο αρχείο, διότι «αφού μελέτησε τον σχετικό ανακριτικό φάκελο, κατέληξε […] ότι δεν προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις ενοχής κατά του εγκαλουμένου Αρχιερέως». Ο πρώην Αττικής, κατά κόσμον Αντώνιος Μπεζενίτης, εκτίει στον Κορυδαλλό ποινή κάθειρξης 6 ετών για υπεξαίρεση κατ’ εξακολούθησιν 160000 ευρώ από τη Μονή Οσίου Εφραίμ.

Δεν είναι γνωστό τι ακριβώς «είδαν» στον ανακριτικό φάκελο τα μέλη του Συνοδικού Δικαστηρίου. Είναι βέβαιο ότι ουδεμία αναφορά περιέχονταν στα ηχογραφημένα ηχητικά ντοκουμέντα, τα οποία κατέγραφαν τις ερωτικές συνομιλίες του «εγκαλουμένου Αρχιερέως» με άγνωστο νεαρό. Η Ιερά Σύνοδος ασχολήθηκε με το θέμα το 2002 και κατέληξε, εν τη σοφία της, ότι δεν μπορούσε να αξιοποιηθεί το σχετικό υλικό ως παρανόμως ληφθέν. Η άψογη τήρηση των νόμων εκ μέρους των Ιεραρχών συγκίνησε τότε το σκανδαλισθέν πανελλήνιον, όπως συγκινεί σήμερα η εκ μέρους των αλληλεγγύη και φιλευσπλαχνία προς έναν πεπτωκότα αδελφό.

Άλλωστε υπάρχει και προηγούμενο: μετά την καταδίκη του κ.Πεντελεήμονος σε εξαετή κάθειρξη, όπως κάθε ομάδα πιέσεως «προσβάλλεται» όταν βλέπει έναν ομότεχνό της να καταδικάζεται, η Ιερά Σύνοδος ζήτησε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης να μην εκτίσει ο κ.Παντελεήμων την ποινή του σε κοινή φυλακή, αλλά σε μοναστήρι που θα διαμορφωθεί καταλλήλως έτσι ώστε να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά φυλακής!

Το ενδιαφέρον της Ιεράς Συνόδου ήταν ομολογουμένως συγκινητικό και δεν θα μπορούσε παρά να προέρχεται από ανθρώπους που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις δυσμενείς ψυχολογικές επιπτώσεις που επιφέρει σε έναν Ιεράρχη η μακροχρόνια στέρηση του ευσεβούς ποιμνίου του, η ζωή χωρίς την επισκοπική «Μερσεντές», μακριά από το επισκοπικό μέγαρο, δίχως υπηρετικό προσωπικό. Βεβαίως η Εκκλησία αναμένει ασκητική διαβίωση από τους λειτουργούς της, αλλά μην λησμονείτε ότι κάποιος βιώνει εντονότερα τον ασκητισμό όταν περιβάλλεται από πολυτέλεια. Αυτές οι λεπτές διακρίσεις μπορούν να γίνουν μόνον από ανθρώπους των οποίων η μακρόχρονη άσκηση εξουσίας και η υψηλή πνευματικότητα που απορρέει από αναμφίβολα απαιτητική θεολογική παιδεία, έχει οξύνει την αντιληπτικότητά τους και διαμόρφωσε καταλλήλως τις ποικίλες αντοχές τους.

Δεν είναι γνωστό αν οι δύο καταδικαστικές αποφάσεις του κ.Μπεζενίτη, από δύο διαφορετικά δικαστήρια, καθώς και οι χιλιάδες σελίδων αποδεικτικού υλικού και μαρτυρικών καταθέσεων περιέχονταν στο φάκελο που εξέτασε το Συνοδικό Δικαστήριο. Δεν γνωρίζουμε λ.χ. αν οι Σεβασμιότατοι Ιεράρχες («Άγιοι» όπως ταπεινότατα αυτο-αποκαλούνται) διάβασαν το κείμενο της εισαγγελικής αγόρευσης του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, στο οποίο αναφέρονταν, μεταξύ άλλων ότι «η φιλοχρηματία του [κ.Μπεζενίτη] τον οδήγησε σε όλες αυτές τις ενέργειες. Τα χρήματα τα ιδιοποιήθηκε παράνομα. Ωφελήθηκε εκείνος και ζημιώθηκε η Ιερά Μονή. […]. Οι καταθέσεις των μαρτύρων δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για την ενοχή του […]».

Βεβαίως όποιος πιστεύει ότι έχει απευθείας πρόσβαση σε μια ανώτερη μεταφυσική πραγματικότητα, δεν εμπιστεύεται απαραίτητα τις αισθήσεις του και τα αποδεικτικά στοιχεία που αυτές κομίζουν. Όπως στο «Όνομα του Ρόδου» οι αλλεπάλληλοι θάνατοι μοναχών αποδίδονται σε θέλημα Θεού, έτσι και οι καταθέσεις ύψους πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών, οι εξωχώριες εταιρίες, και η πληθώρα αποδεικτικών στοιχείων που προέκυψαν στις δύο δίκες του κ.Μπεζενίτη, δεν στάθηκαν ικανά στοιχεία να πείσουν την πλειοψηφία του Συνοδικού Δικαστηρίου ότι συντρέχουν «αποχρώσες ενδείξεις» προκειμένου ο θεοφιλέστατος αδελφός κ.Παντελεήμων παραπεμφθεί στο Εκκλησιαστικό Δικαστήριο. Άλλωστε, όπως παρατήρησε συνοδικός ιεράρχης στην «Καθημερινή» (11/3/2009), η Εκκλησία για τα εσωτερικά ζητήματα είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί «μόνον τους Ιερούς κανόνες». Ομολογώ ότι δεν γνωρίζω που στους Ιερούς Κανόνες αναφέρεται ότι το ιερατικό προσωπικό είναι δημόσιοι υπάλληλοι, ότι πρέπει να παίρνουν πριμ παραγωγικότητας, και ότι πρέπει να απολαμβάνουν ποικίλων κρατικών προνομίων, αλλά γνωρίζω ότι η μεταφυσική μου σκευή πάσχει, και γι αυτό δεν επιμένω

Αυτό που ξέρω όμως με (σωματική όχι εγκεφαλική) βεβαιότητα είναι ότι η κοινωνία βράζει, ότι αυτο-εξυπηρετικές συντεχνίες καταστρέφουν τους θεσμούς, ότι η ατιμωρησία κλονίζει το αίσθημα δικαίου, ότι δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο στη χώρα. Οι τραμπούκοι κουκουλοφόροι και οι κάθε λογής αυθαιρετούντες απλώς αποτελειώνουν, με τα δικά τους μέσα, το καταστροφικό έργο των ελίτ του κατεστημένου. Ψάχνεις απεγνωσμένα για ελπίδα και βλέπεις παντού ωμή ιδιοτέλεια και ξεδιάντροπη υποκρισία. Και μη χειρότερα…