Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

Ανθρωπιστές στους λαθρομετανάστες, σκληροί στη λαθρομετανάστευση


Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα σύνθετο, αλλά οι κυρίαρχες γλώσσες περιγραφής του απλοϊκές. Από τη μια μεριά είναι οι επαγγελματίες εθνοκάπηλοι, από την άλλοι οι αφελείς διεθνιστές. Και στη μέση, οι χρονίως αμήχανοι κυβερνήτες (τωρινοί και μελλοντικοί).

Η διαχείριση της παράνομης μετανάστευσης μπορεί να ήλθε συγκυριακά στην επικαιρότητα, αλλά είναι ένα πρόβλημα με ζωή τουλάχιστον 20 ετών. Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι πρόκειται για ένα πρόβλημα που έρχεται από το παγκοσμιοποιημένο μέλλον. Τι κάνουμε; Πως το αντιμετωπίζουμε;

Η λαϊκιστική δεξιά και η παπανδρεϊκή κεντροαριστερά (!) μας καλούν να επιδείξουμε «μηδενική ανοχή» στη λαθρομετανάστευση. Πρόκειται για περίεργο σύνθημα από τη στιγμή που, από το 1998 και μετά, η Ελλάδα έχει νομιμοποιήσει περίπου 700.000 παράνομους μετανάστες. Το σύνθημα της «μηδενικής ανοχής» είναι τόσο ρεαλιστικό, όσο η προτροπή των θρησκόληπτων να απέχουν οι νέοι από το σεξ για να μη μεταδίδεται το AIDS! Λίγος πραγματισμός δεν βλάπτει!

Η λαθρομετανάστευση μας φέρνει αντιμέτωπους με τις προκαταλήψεις μας. Για τη σύγχρονη εκδοχή της εθνικοφροσύνης δοκιμάζεται η φυλετική και πολιτισμική μας καθαρότητα. Η «ελληνική κοινωνία», λένε, «δεν έχει ερωτηθεί αν θέλει να είναι πολυπολιτισμική», λες και η «πολυπολιτισμικότητα» είναι ιδιότητα την οποία αποκτά μια κοινωνία κατόπιν αιτήσεως, κι όχι κάτι που προκύπτει. Δεν μας ρώτησαν οι πρώτοι Αλβανοί λαθρομετανάστες αν τους θέλουμε, μας ήρθαν. Γίναμε «πολυπολιτισμικοί» γιατί έτσι το έφεραν οι γεωπολιτικές εξελίξεις, όχι γιατί το επιλέξαμε. Σπάνια διαλέγουμε τα «προβλήματά» μας• εκείνα μας επιλέγουν.

Για την ιδεοληπτική αριστερά δοκιμάζεται η αφηρημένη διεθνιστική μας αλληλεγγύη. Η πολιτική ορθότητα είναι η «μάντρα» της αριστεράς: αποφεύγει εμμόνως τον όρο «λαθρομετανάστευση», κι όταν αναγκάζεται να μιλήσει για παράνομους μετανάστες θέτει τον χαρακτηρισμό «παράνομους» σε εισαγωγικά! Νομίζουν ότι με τη γλωσσική μηχανική θα αλλάξουν την πραγματικότητα. Προτιμούν να μιλούν ουδέτερα για «μεταναστευτικές ροές», λες και περιγράφουν φυσικές διεργασίες. Αν η λαϊκιστική δεξιά φορτίζει εξόχως αρνητικά το φαινόμενο, η ιδεοληπτική αριστερά το αποφορτίζει εντελώς. Και οι δύο αρνούνται την κοινή εμπειρία του απλού πολίτη.

Ο πολίτης βλέπει την οικονομική χρησιμότητα των μεταναστών (κάτι που επιβεβαιώνεται και από πληθώρα μελετών) και ξέρει ότι οι περισσότεροι νόμιμοι σήμερα μετανάστες ήταν κάποτε παράνομοι. Συγχρόνως όμως ανησυχεί. Βιώνει συχνά τη μετανάστευση σαν εισβολή. Ο συστηματικός συγχρωτισμός του με λαθρομετανάστες - με ανθρώπους αρκετά διαφορετικούς από αυτόν, ενδεείς, και χωρίς, εκ πρώτης όψεως, «προβλέψιμη» συμπεριφορά -, μεταβάλλει την καθημερινότητά του. Η συνοικιακή ζωή παύει να είναι απρόσκοπτη, το άρρητο αξιακό υπόστρωμα και οι αυτονόητες συνήθειες που συνέχουν την κοινωνική συμπεριφορά δεν είναι δεδομένες, οι πεπερασμένοι δημόσιοι πόροι (για τους οποίους έχει πληρώσει με τους φόρους του) διεκδικούνται και από άγνωστους «άλλους» με τους οποίους δεν μοιράζεται το αίσθημα του συνανήκειν. Αν ο απλός πολίτης φαίνεται συντηρητικός είναι επειδή αναπόφευκτα είναι – συντηρεί τον τρόπο ζωής του. Αυτόν τον ανθρωπολογικό συντηρητισμό εκμεταλλεύονται οι ακροδεξιοί λαϊκιστές και αρνούνται οι ιδεοληπτικοί αριστεροί.

Η παράνομη μετανάστευση απαιτεί και ανθρωπισμό και σκληρές επιλογές. Οι λαθρομετανάστες είναι άνθρωποι κατατρεγμένοι που έχουν ανάγκη την ευσπλαχνία μας. Η ανθρωπιά μας δοκιμάζεται όταν το βλέμμα μας συναντά το βλέμμα του αδύναμου «άλλου». Το ανθρωπιστικό πνεύμα εκφράζει υπέροχα ο πατήρ Προκόπιος, εφημέριος στον ομώνυμο ιερό ναό του Αγίου Παντελεήμονα: «[…] δεν μπορώ να φερθώ διαφορετικά, έτσι δίδασκε ο Χριστός. Για μένα δεν είναι ξένοι, είναι άνθρωποι». Για πολλούς ενορίτες του, όμως, το αντίθετο ισχύει: οι λαθρομετανάστες πρώτα είναι ξένοι και μετά άνθρωποι. Η ανθρωπιστική στάση από μόνη της δεν λύνει το πρόβλημα. Χρειάζεται κράτος σοβαρό, να συνθέσει τις διαφορετικές απόψεις. Δυστυχώς δεν το έχουμε.

Αν το είχαμε, θα διαθέταμε διαρκώς βελτιούμενες δημόσιες πολιτικές σε ότι αφορά στην καταστολή της λαθρομετανάστευσης (έλεγχος συνόρων, δίωξη δουλεμπόρων, πίεση σε χώρες ανεκτικές στη λαθρομετανάστευση), στην πολιτισμένη διαχείριση των παράνομων μεταναστών που βρίσκονται στην Ελλάδα (καταγραφή, επεξεργασία αιτήσεων για πολιτικό άσυλο, οργανωμένοι χώροι προσωρινής φιλοξενίας, απελάσεις), στην ένταξη των νόμιμων μεταναστών στον κοινωνικό ιστό, στην επιλεκτική προσέλκυση μεταναστών ανάλογα με τις οικονομικές ανάγκες μας.

Τα έθνη-κράτη δεν είναι ανθρωπιστικές οργανώσεις• μεριμνούν πρωτίστως για τα συμφέροντα των πολιτών που συγκροτούν το έθνος. Τα δημοκρατικά έθνη-κράτη, όμως, ερείδονται σε ένα ανθρωπιστικό φαντασιακό, γεγονός που τα υποχρεώνει να βλέπουν τον «ξένο» ως εν δυνάμει πολίτη και τις κοινές αξίες αενάως αναθεωρούμενες. Ο ρεαλιστικός ανθρωπισμός είναι η ενδεικνυόμενη λύση (ανθρωπιστές στους λαθρομετανάστες, σκληροί στη λαθρομετανάστευση) αλλά, για να υλοποιηθεί, χρειάζεται μια κοινωνία με αυτοπεποίθηση, μια ακμαία οικονομία, κι ένα οργανωμένο κράτος. Δεν έχουμε τίποτα.

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Τσούκα, κάθε ανάλυση που έχετε αναρτήσει στο blog σας είναι πραγματικά διαφωτιστική και χρήσιμη. Θα πρέπει να ομολογήσω όμως ότι γενικά τα περισσότερά σας άρθρα αποκτούν μία αρνητική χροιά, ιδιαίτερα προς το τέλος... Δηλαδή, μου φαίνεται, ότι ενώ έχετε κάποια σημαντική πρόταση να κάνετε και την παραθέτετε με λεπτομέρεια και πειθώ, η αφήγησή σας έχει συνήθως κατάληξη με απόχρωση... μαύρο! Π.χ. "Δεν έχουμε τίποτα." (!) Αντιλαμβάνομαι ότι εσείς, όπως και οι περισσότεροι ίσως Έλληνες, έχουμε απογοητευτεί από την σημερινή εμπειρική πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας... Όμως εάν προσλαμβάνουμε τις καταστάσεις γύρω μας με τόση απαισιοδοξία και χωρίς δόση ελπίδας, τι αρκιβώς χάνουμε? Νομίζω σημαντικά πράγματα... Χωρίς ελπίδα είμαστε λιγότερο ευαισθητοποιημένοι σε νέες ευκαιρίες, που σίγουρα υπάρχουν! Γι' αυτό και αποφεύγω να διαβάζω την τελευταία παράγραφο ή πρόταση των κειμένων σας... Συγνώμη!

Μανώλης

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

Μανώλη,

Σωστή η παρατήρηση. Νοιώθω τρομερά απογοητευμένος, αν και δεν νομίζω ότι αυτή η συναισθηματική κατάσταση επηρεάζει την όποια αναλυτική αξία των επιχειρημάτων μου.

Οσο για την ελπίδα, πράγματι δεν ελπίζω τίποτα. Δεν γράφω για να δώσω ελπίδα, ούτε για να εμπνεύσω, αλλά για να φωτίσω. Κυρίως όμως γράφω για μένα - για να βγάλω πράγματα από το στήθος μου. Η όποια ελπίδα θα προέλθει απροσμενα από τη δημιουργική απελπισία - από εκείνη την κατάσταση όπου, έχοντας κανείς δει κατάματα την πραγματικότητα, έχοντας διέλθει από την έρημο, φθάνοντας στα όρια της απελπισίας, αντιλαμβάνεται πλέον την αναξιοπρέπεια μέσα στην οποία ζει. Και τότε η απύθμενη γελοιότητα των πυλώνων του ελλαδικού κατεστημένου (με προεξάρχοντες τους πολιτικάντηδες) θα φανεί ως τέτοια...Και τότε ίσως κάτι προκύψει. Ισως όμως και όχι...

Ανώνυμος είπε...

Κ. Τσούκα, πρέπει να διευκρινίσω ότι θεωρώ τα κείμενά σας ελπιδοφόρα, ακριβώς επειδή είναι διαφωτιστικά! Δηλαδή, όποτε σας διαβάζω μαθαίνω κάτι παραπάνω, προβληματίζομαι περισσότερο, αλλά προσπαθώ μέσα από αυτή την εμπειρία να εμπνευστώ... όχι να απογοητευτώ. Και το σχόλιό μου δεν είναι σχόλιο αποδοκιμασίας για το τί γράφετε ή πώς διαπραγματεύεστε τα ελληνικά δρώμενα... Ίσα ίσα θαυμάζω το ύφος και την πλουσιότητα του λόγου σας! Και πραγματικά το ότι γράφετε για να εκφραστείτε προσωπικά είναι καταφανές! Και κανείς δε θα μπορούσε να σας κατήγορήσει για το τί νιώθετε... Θα ήταν ανόητο! Η παρατήρησή μου αφορά στην προσωπική μου εμπειρία ως αναγνώστη, ο οποίος διαβάζοντας τα κείμενά σας, αρνούμαι να αποδεχτώ την έλλειψη ελπίδας... Χωρίς ελπίς, τί νόημα έχει να σκεφτόμαστε, να διαλογιζόμαστε, κλπ.? Και αυτό ακριβώς ήθελα να επισημάνω, ότι τα κείμενα σας, επειδή ακριβώς προσθέτουν στον όγκο της γνώσης μας ως προς τη σύγχρονη ελληνική πολιτική κυρίως ζωή έχουν τη δυνατότητα να αναπτερώσουν το ηθικό μας!

ΥΓ. Είναι δυνατόν μια ανάλυση να κατανοηθεί αναξάρτητα από τα συναισθήματα του αναλυτή? Το γεγονός ότι γράφετε "για να βγάλετε πράγματα από το στήθος σας" είναι ανεξάρτητο από αναλυτική τροπή των επιχειρημάτων? Για μένα είναι αλληλένδετα γεγονότα...

Μανώλης

Theodore είπε...

Μα το να λεει κανεις την πραγματικοτητα,δεν ειναι το ζητουμενο;Το αυτονοητο;
Αλλα τι καθομαι και λεω τωρα;
Ποιος θελει στην Ελλαδα,την πραγματικοτητα,αρα την αληθεια;
Οι πολιτικοι,παντα ψαρευαν στα θολα νερα.

Christos P. είπε...

@ Μανώλης:

Χωρίς ελπίδα είμαστε λιγότερο ευαισθητοποιημένοι σε νέες ευκαιρίες, που σίγουρα υπάρχουν!

Ωραία η παρέμβασή σας, Μανώλη, αν και συχνότερα η ελπίδα είναι που μας κρατάει πίσω. Οι ζηλωτές κάθε μάταιης αναβίωσης (του κομμουνισμού, του σοσιαλισμού, της φυλετικής καθαρότητος, του έθνους-κράτους, της πόλης-κράτους, του δωδεκαθέου, του Έλβις, κλπ...), με τι άλλο τρέφονται, αν όχι με ελπίδα;

Ζούμε δυστυχώς μιαν άχαρη εποχή, μια εποχή που δεν έχει χώρο για οράματα, αλλά μόνο για εφικτούς στόχους, τους οποίους μάλιστα πρέπει να πετύχουμε επειγόντως. Το περίφημο διακύβευμα δεν είναι πλέον τι θα ορίσουμε ως δέον γενέσθαι, αλλά πόσο έγκαιρα θα το καταφέρουμε. Όσο καθυστερούμε, γαντζωμένοι στη διηνεκή εφηβεία μας, τόσο οι πάγοι λιώνουν, τα δηλητήρια και τα μπετά μας πνίγουν, οι λαθρομετανάστες πληθύνονται, η αγραμματοσύνη θριαμβεύει, οι παραγωγοί μειώνονται, οι συνταξιούχοι περισσεύουν.

Μου φαίνεται ότι όλους, αισιόδοξους, απαισιόδοξους, μαύρους, άσπρους, προοδευτικούς, συντηρητικούς, καλούς και κακούς, μας περιμένει ακριβώς η ίδια τύχη που δεν θα αρέσει σε κανέναν μας...

DEFKALION είπε...

Πολυ καλο αρθρο ως συνηθως.

Γραφετε
΄΄Αν ο απλός πολίτης φαίνεται συντηρητικός είναι επειδή αναπόφευκτα είναι – συντηρεί τον τρόπο ζωής του. Αυτόν τον ανθρωπολογικό συντηρητισμό εκμεταλλεύονται οι ακροδεξιοί λαϊκιστές και αρνούνται οι ιδεοληπτικοί αριστεροί.΄΄

Πως όμως γίνεται να είναι τόσο ΄΄τυφλοί΄΄ οι αριστεροί και να παίζουν χερι χερι με τον Καρατζαφερη το παιχνίδι των ακροδεξιών....?
Μήπως δεν είναι τόσο ''τυφλοί'' -αναφέρομαι σε κεντρικο κομματικο επίπεδο- και υπάρχει διακομματικο σχέδιο συντηρητικοποίησης της κοινωνίας;
Kατά την γνώμη μου ισχύει το 2ο.
Κουκουλοφοροι και μετανάστες χρησιμοποιουνται μεθοδικα προς συντηρητικοποιηση της κοινωνιας απο τους νεοαριστερους ναζι και τους ναζι σκετο.
Αυτός είναι ο λόγος που οποιοσδηποε κανει λογο για ορθολογικη μεταναστευτική πολιτικη λιθοβολειται ως ''φασιστας'' και οπαδος του Καρατζαφερη απο τους νεοαριστερους. Θελουν οι ψευτοαριστεροι να διογκωνεται το προβλημα και το πολιτικο οφελος να το λαμβανει μονο ο Καρατζαφερης.
Πρεπει καποιος να γινει δηλωμενος φασιστας για να μπορει να μιλησει για το μεταναστευτικο.
Αυτος ειναι ο σχεδιασμος ''αν δεν γινεται φασιστες θα σας κανουμε μπαχαλοπακισταν....''
Αυτος ειναι ο λογος για τον οποιο -οπως ειπε ο προεδρος των μουσουλμανων Ελλαδος- Ελληνες και αριστερα Ελληνικα κομματα καθοδηγησαν τους μεταναστες στις προσφατες ταραχες για το κορανι.
Αυτος ειναι ο λογος που το ΛΑΟΣ που πουλαει ''ταξη και ασφαλεια'' βρηκε υπερβολικα αυστηρο και καταψηφισε την διαταξη για μη εξαγορα ποινης για αδικημα που διαπραχτηκε φορωντας κουκουλα...
Δεν μπορει να υπαρξει φασιστικοποιηση της κοινωνιας χωρις ''βαρβαρους''. Οι συγχρονοι Νερωνες και Χιτλερ της ελληνικης πολιτικης ζωης το γνωρίζουν. Γνωρίζουν επίσης και την στρατηγικη που χρειαζεται...και την δουλευουν συστηματικα...

http://liberalcreta.pblogs.gr/2009/05/heri-heri-neoaristeroi-nazi-kai-thrhskolhptoi-talimpan.html

http://liberalcreta.pblogs.gr/2009/05/ellhnes-kai-ellhnika-kommata-kathodhghsan-toys-metanastes-stis-k.html

http://liberalcreta.pblogs.gr/2009/05/heri-heri-syriza-kai-laos-yper-twn-koykoyloforwn-pros-fasistikop.html

Ανώνυμος είπε...

κ.Τσούκα
επειδή έρχομαι από τον χώρο των μαθηματικών, έχω συνηθίσει μετά την "σκέψη" να έρχεται η "λύση".
Πού είναι?

DEFKALION είπε...

Ατομικη λυση υπαρχει... η μεταναστευση...

Για συλλογικη λυση...μαλλον δεν υπαρχει. Οχι ακομη...πρεπει να επελθει η πληρης καταστροφη μαλλον για να ερθει η συλλογικη συνειδητοποιηση ως προαπαιτουμενο για την πιθανοτητα λυσης...

ΥΓ: Συγνωμη για την παρεμβαση

Meropi είπε...

Καλημέρα Χαρίδημε.
Απολαμβάνω τις πάντα εύστοχες και νηφάλιες αναρτήσεις σου. Πιστεύω κι εγώ ότι η εξαθλίωση των μεταναστών θα γυρίσει μπούμερανγκ εναντίον μας. Όπου εξαθλίωση, εκεί και έγκλημα και αρρώστιες. Ανθρωπιά λοιπόν στους Μετανάστες.

givrgos είπε...

Κύριε Τσούκα,πολύ καλό το άρθρο σας με χαρακτηριστικό του στοιχείο τη μέση οδό.Στις λύσεις που προτείνετε όμως δεν υπάρχει η σπουδαιότερη κατά τη γνώμη μου:η πίεση της Τουρκίας,μέσω της παρουσίας μας στην Ε.Ε. καθόσον η γειτονική χώρα δεν σέβεται τις υπογραφές που βάζει.Άλλωστε, οι υπόλοιπες τρεις χώρες που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα:Ιταλία,Ισπανία και Μάλτα προσπαθουν να το λύσουν, και ήδη βρίσκονται σε καλό δρόμο, με διμερείς και διεθνείς συμφωνίες.Εμεις γιατι να μην παραδειγματιζόμαστε και το μονο που κάνουμε είναι να επιδιδόμαστε σε ευχολόγια και συμβούλες προς την Τουρκία;Ίσως χρειάζεται δυναμικότερη στάση.Ευχαριστώ και συγγνώμη αν σας κούρασα.

Ανώνυμος είπε...

Είναι τελείως ευχολογική πολιτική αυτή που προτείνεται. Πως μπορούμε να είμαστε σκληροί στην λαθρομετανάστευση και ανθρωπιστές στους λαθραίους. Με κάποιο τρόπο κάπου θα στοιβαχτούν, θα ταλαιπωρηθούν και στο τέλος θα απελαθούν. Αν είμαστε ανθρωπιστές στην ουσία τους καλούμε

Βασιλική Σιάπκα είπε...

Προσωπικά πάντως δεν έχω βρει πειστική απάντηση στο γιατί δεν είχαμε αυτό το πρόβλημα πριν από είκοσι χρόνια. Η λαθρομετανάστευση από τις χώρες της Ασίας δεν δικαιολογείται από τα πολιτικά προβλήματα των χωρών αυτών, Πακιστάν κλπ, γιατί τα ίδια προβλήματα είχαν και πριν είκοσι χρόνια και χειρότερα. Εν αντιθέσει με τους μετανάστες από τις ανατολικές χώρες που ωθήθηκαν σε αυτή την διέξοδο λόγω της κατάρρευσης του πολιτικού συστήματός τους και οι οποίοι όμως μπόρεσαν να εγκλιματισθούν και να προκόψουν.

Theodore είπε...

Πλακα,πλακα,σημεαεβλεπα καποιον Πακιστανο,που εχει φωτογραφειο,και εκει πηγαινουν οι συμπατριωτες του,αλλα και αλλοι μεταναστες,και τους βγαζει "ευτχισμενες" φωτογραφιες,για να τις στειλουν στις Πατριδες τους..Καθως καταλαβαινετε,βλεποντας ο αλλος μια τετοια φωτο,σου λεει,αφου αυτος περναει καλα στην Ελλαδα,ας παμε κι εμεις εκει να περασουμε καλα.
Και ετσι ερχεται κι αυτος.
Μετα,ειναι και ο αληστου μνημης Πακης,που καποτε τους ευχαριστουσε δημοσια,που διαλεξαν την Ελλαδα.
Ασε,εχουμε μπλεξει ασχημα.