Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Ευφυΐα, φρόνηση, και ο κ.Βενιζέλος



Διατείνονται αρκετοί ότι ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, είναι ένας πολύ ευφυής άνθρωπος. Μάλλον έχουν δίκιο. Η ρητορική του δεινότητα, λένε, απεικονίζει την ευστροφία του. Πιθανότατα. Αποτελεί, όμως, ο δείκτης ευφυΐας επαρκές προσόν για έναν κυβερνήτη;

Αν αναλογιστούμε ότι η χώρα κυβερνήθηκε, μεταξύ άλλων, από τους κκ.Κουλούρη, Λιάπη και Τσοχατζόπουλο, είναι εύλογο να θέλουμε να απαντήσουμε καταφατικά! Σε αυτή την περίπτωση, όμως, πρέπει να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να υποθέσουμε ότι οι καλύτεροι κυβερνήτες ίσως να ήταν οι πρωταθλητές της Μαθηματικής Ολυμπιάδας! Η αντίληψη αυτή χωλαίνει: προϋποθέτει ότι η διακυβέρνηση είναι μια οιονεί επιστημονική διαδικασία, η οποία απαιτεί, κυρίως, τεχνική εμπειρογνωμοσύνη ή, έστω, υψηλή νοητική ικανότητα.


Η πολιτική όμως διαφέρει. Η λαμπερή ευφυΐα του δεν απέτρεψε τον Ρόμπερτ Μακναμάρα από ολέθριους χειρισμούς στον πόλεμο του Βιετνάμ. Στο δοκίμιό του «Πολιτική κρίση», ο Αϊζάια Μπερλίν παρομοιάζει τον καλό πολιτικό με τον καλό οδηγό ή τον καλό μουσικό. Σε αντίθεση με τη φύση, δεν υπάρχουν νόμοι στην πολιτική, λέει• οι σωστές δεξιότητες είναι το παν - ανεπτυγμένη διαίσθηση, ικανότητα σύνθεσης, οξεία αίσθηση της πραγματικότητας. Ο δεξιοτέχνης της πολιτικής χαρακτηρίζεται από «φρόνηση» - από πρακτική σοφία.

Τι είναι η «φρόνηση»; Δύο πράγματα, παρατηρεί ο Αριστοτέλης: να θέτει κανείς αγαθούς σκοπούς και να γνωρίζει πώς να τους πετυχαίνει σε μεταβλητές συνθήκες. Ο «φρόνιμος» ενεργεί για το καλό και βρίσκει τρόπους να το πραγματοποιεί. Η «φρόνηση» είναι αδιαχώριστη από την ηθική, αφού το πώς βλέπουμε μια κατάσταση (άρα το πως ενεργούμε) χρωματίζεται από τις επιθυμίες μας («ορεκτικός νους»). Η ευπραξία εμπλέκει, τόσο την ορθή λογική, όσο και τα σωστά κίνητρα. Ο Χάιντεγκερ ήταν από τους πιο ευφυείς ανθρώπους (και από τους μεγαλύτερους φιλόσοφους), αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να καταδίδει συναδέλφους του στους Ναζί! Η «φρόνηση» δεν είναι μόνο διανοητική αλλά και ηθική αρετή. «Δεν μπορούμε να είμαστε φρόνιμοι αν δεν είμαστε αγαθοί», γράφει ο Αριστοτέλης.
Η «φρόνηση» είναι διαφορετική από την «εξυπνάδα». Ο «έξυπνος» που μεριμνά αποκλειστικά για το συμφέρον του και υπηρετεί μόνο τη φιλοδοξία του δεν είναι «φρόνιμος». Όπως ο ληστής της τράπεζας που καταπολεμά το φόβο του δεν είναι θαρραλέος, αφού οι σκοποί του δεν είναι αγαθοί, έτσι και ο αμοραλιστικά φιλόδοξος ευφυής πολιτικός δεν είναι «φρόνιμος», αφού η ευφυΐα του είναι εγωπαθής.
Ποιους αγαθούς σκοπούς υπηρέτησε στην πολιτική σταδιοδρομία του ο κ.Βενιζέλος; Περισσότερο ευδιάκριτη είναι η προώθηση αυτοεξυπηρετικών επιδιώξεων στο πλαίσιο ενός φαύλου πολιτικού συστήματος. Η ευφυΐα του ένα πράγμα φαίνεται να ορεγόταν: να φτάσει στην κορυφή με κάθε τρόπο, συντηρώντας συγχρόνως το «σύστημα», προκειμένου να κυριαρχεί ανετότερα πάνω σε μειωμένων προσόντων πολιτικάντηδες.

Θυσίασε την εγνωσμένη επιστημοσύνη του στις πολιτικές φιλοδοξίες του όταν, ως νέος συνταγματολόγος, υποστήριξε τις άθλιες μεθοδεύσεις του Α. Παπανδρέου, στην αναθεώρηση του Συντάγματος το 1985. Ως υπουργός επιδόθηκε με ιδιαίτερη επιδεξιότητα στη νομοθετική κοπτοραπτική – την ψήφιση νομοθετικών ρυθμίσεων που ευνοούν επιμέρους συμφέροντα (βλ. την τεκμηριωμένη αρθρογραφία του Κ. Βαξεβάνη – www.koutipandoras.gr). Κορυφαίο ίσως επίτευγμά του ο νόμος περί (μη) ευθύνης υπουργών ή, ακριβέστερα, περί του πώς να καταχράσαι δημόσιο πλούτο χωρίς να διώκεσαι!

Ως πολιτικός, υπήρξε ο πιο ευφραδής υποστηρικτής της άποψης για το «όλον ΠΑΣΟΚ» - για την απολιτική ενότητα ενός ψηφοθηρικού μηχανισμού, ο οποίος, για να νέμεται την εξουσία, πρέπει να «ισορροπεί» διαρκώς μεταξύ οργανωμένων συμφερόντων, συντηρώντας το φαύλο πελατειακό-κομματικό κράτος. Ο κ. Βενιζέλος εκφράζει με ζηλευτή συνέπεια το πνεύμα της μεταρρυθμιστικής ακινησίας. Αντιτάχθηκε (άμεσα ή έμμεσα) σε οποιαδήποτε αλλαγή έθιγε το «σύστημα»: από το διαχωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος και την ιδιωτικοποίηση της «Ολυμπιακής», μέχρι την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, την αλλαγή του ασφαλιστικού από την κυβέρνηση Σημίτη το 2001, και άλλα πολλά.

Συνεπές με τον εαυτό του, το κόμμα-διαμορφωτής του «συστήματος» που χρεοκόπησε τη χώρα, εξέλεξε για αρχηγό έναν έμπειρο τεχνικό της εξουσίας, τον ικανότερο homo systemicus που διαθέτει. Η αυτοαναφορική «εξυπνάδα» του δεν τον καθιστά μόνο έναν επιδέξιο «ισορροπιστή» ή έναν πολυμήχανο ρήτορα, αλλά και έναν μάστορα της στρεψοδικίας. Για τον κ.Βενιζέλο, οι έννοιες δεν σημαίνουν τίποτε, είναι ρητορικές «κατασκευές», μπορούν να αδειάζουν από το συμβατικό νόημά τους και να επαναφορτίζονται όπως τον βολεύει.

Δεν πρόκειται τόσο περί γλωσσοπλαστικής ικανότητας όσο περί οργουελικής γλωσσικής μηχανικής, η οποία αποσκοπεί στην παραπλάνηση. Το εξωφρενικό χαράτσι της ΔΕΗ βαφτίζεται «ασφάλιστρο κινδύνου», το ολέθριο παπανδρεϊκό δημοψήφισμα «λύτρωση», η μειωμένη εθνική κυριαρχία «αυτοδύναμη Ελλάδα»! Με το κατάλληλα ευρηματικό λεξιλόγιο τα πάντα μπορούν να υποστηριχθούν, όσο και να αντικρουστούν! Με την ίδια ευκολία που σήμερα υποστηρίζει την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, δεν θα διστάσει να υποστηρίξει αύριο την επιστροφή στη δραχμή! Όταν δεν πιστεύεις τίποτα, υπερασπίζεις τα πάντα!

Για τον κ.Βενιζέλο η διακυβέρνηση είναι υπόθεση, κυρίως, αυτοθαυμαστικών αγορεύσεων, νομοθετικής κοπτοραπτικής, και ναρκισσιστικών ισορροπισμών, όχι στρατηγικής σύλληψης, οραματικών επιλογών, και μεθοδικής υλοποίησης. Η εγωλατρική επίγνωση της διανοητικής υπεροχής του έναντι των λοιπών μετριοτήτων της πολιτικής σκηνής είναι η αχίλλειος πτέρνα του: η ευφυΐα που δεν είναι υπηρετεί ευρύτερους αγαθούς σκοπούς οδηγεί στην αχαλίνωτη φιλοδοξία, την αυτοαναφορά, και την «ύβριν». Ποια ήταν η πρώτη του απόφαση ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ; Να ορίσει εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος την κυρία Γεννηματά – εμβληματική εκπρόσωπο της φαύλης κομματοκρατίας!
Θα δούμε κι άλλα…

20 σχόλια:

panteleimon είπε...

Πολυ καλο , ευστοχο και βεβαια επικαιρο το αρθρο σας. Ευχαριστουμε πολυ.

Ανώνυμος είπε...

Σαφής αποτύπωση των δεδομένων και της κατάστασης, όπως πάντα.

Στην παρακάτω φωτό βλέπουμε τους ευρωπαίους να έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά πλέον μπροστά στην ευφυΐα του Ευάγγελου Βενιζέλου...

http://www.isotimia.gr/files/ArticlePhotos/POLITIKOI/Venizelos%20-%20Juncker.jpg

TassosAnastassopoulos είπε...

Τα έργα του Βαγγέλη Βενιζέλου (οι πάμπολλες και εξ αιτίας της κατακλυσμιαίας και μεθοδευμένης από τους ευρωζωνίτες και την μεταναζιστική γερμανική πολιτικοοικονομική ελίτ ελληνικής οικονομικής κρίσης ολοένα και αυξανόμενες "αυτοκτονίες" των δύστυχων συμπολιτών μας - απελπισμένων, αξιοπρεπών και πολλών άλλων -), αγαπητέ κύριε Χαρίδημε, έχουν εδώ και πολύν καιρό αποδώσει καρπούς.

Μέχρι τώρα, όμως, και αυτός και η πανικόβλητη ελίτ του τόπου μας, κατάφερνε να τα κρατάει, στην "ιδιωτική σφαίρα" του κάθε "αυτόχειρα" και μακρυά από την δημοσιότητα, σαν να ήσαν προϊόν.

Τώρα πια, αυτό που, με την αγαστή συνεργεία της "πνευματικής" της συντρόφου, έστω και αγκομαχώντας, κατάφερνε (δηλαδή την συγκάλυψη του κοινωνικού φαινόμενου των αυξανόμενων αυτοκτονιών) έπαυσε να το καταφέρνει. Και φυσικά και η σκουληκόβρωτη αυτή ελίτ και ο μπουχέσας εκλεκτός της (ο υπουργός Οικονομικών της επίσημης χρεωκοπίας της χώρας, ο Βαγγέλης Βενιζέλος) θα υποστούν τις συνέπειες.

Μαζί τους, αυτές τις συνέπειες, δεν θα τις αποφύγουν, ούτε οι σύγχρονοι Τσολάκογλου και Λογοθετόπουλοι, ούτε οι νεοφιλελεύθεροι (ψευδο)οπαδοί του Friedrich von Hayek, οι οποίοι κατήντησαν να συμπεριφέρονται ως ευκαιριακοί και εκ πεποιθήσεως, νεοκατοχικοί "κουκουλοφόροι" καταδότες της τρόϊκας των δανειστών και οσμίζοντες πτώματα και αίμα, εφόρμησαν, προκειμένου να εφαρμόσουν το πολιτικοοικονομικό τους πρόγραμμα (για το οποίο απεδοκιμάσθησαν, επανειλημμένως, από τον ελληνικό πληθυσμό, παρά και την ευκαιριακή συμμαχία τους, το 2004, με τον ευήθη "άρχοντα του χάους", τον σοσιαλνεοφιλελεύθερο ΓΑΠ), με τις πλάτες του περιβόητου αρχισυνομώτη Bob Traa και να παραδώσουν την χώρα, τον πληθυσμό της και τον πλούτο της στους παρασιτούντες διεθνείς τοκογλύφους.

Στην ζωή, όμως, πολλές φορές συμβαίνουν ουκ ολίγα "ατυχήματα" στους σχεδιασμούς των όποιων ελίτ και εξ αιτίας αυτών των "ατυχημάτων" οι σχεδιασμοί αυτοί ναυαγούν.

Ένα τέτοιο "ατύχημα" είναι και η "αυτοκτονία" του 77χρονου γέροντα Δημήτρη Χρίστουλα στην πλατεία Συντάγματος, που κάνει και τον άθλιο ΓΑΠ και τον παραληρηματικό Βαγγέλη Βενιζέλο, αλλά και τον κρυπτόμενο και σιωπώντα Λουκά Παπαδήμο (ως ηθικούς αυτουργούς της αυτοκτονίας του γέροντα, αλλά και όλων των αυτοκτονιών, που έχουν γίνει - και έχουν αποκρυβεί - από την έναρξη της εξελισσόμενης και ολοένα και εμβαθυνόμενης ελληνικής κρίσης), αλλά και την γελοία ελίτ του τόπου να τρέμει για το τι τέξεται η επιούσα.

Δεν πειράζει. Ας τρέμει. Κάτι είναι και αυτό. Έστω και αν δεν συνοδευτεί από ακόμα χειρότερες (για την τύχη αυτής της ελεεινής ελίτ) εξελίξεις.

Ακόμα και μόνοι τους, αυτός ο φόβος, αυτός ο πανικός και αυτός ο τρόμος των τραγελαφικών μελών αυτής της ελίτ, έχει την αξία του, αν και δεν είναι αρκετός.

Όμως, ακόμα και αν αυτή η ελίτ καταφέρει στην παρούσα φάση να αποφύγει τις κακές, γι' αυτήν, συνέπειες, η όλη ιστορία του ελληνικού δράματος έχει τόσον πολύ δρόμο να διανύσει, που κάποια στιγμή είναι άκρως πιθανό να παύσει να έχει την τύχη με το μέρος της.

TassosAnastassopoulos είπε...

Από την μεριά μου, πιστεύω ότι πρέπει τα χειρότερα, για τον τόπο, να αποφευχθούν. Και αυτό το εύχομαι με όλη μου την καρδιά.

Δεν επιθυμώ, επίσης, ούτε την άσκηση μιας ωμής και απροκάλυπτης βίας, κατά των μελών της ελίτ του τόπου. (Αν και αυτή σχεδιάζει και ασκεί, πλήρως, μια ωμότατη και απροκάλυπτη βία, κατά του ελληνικού πληθυσμού).

Και μπορώ να πω ότι θα διαφωνήσω, αν ασκηθεί τέτοια μορφή βίας, εναντίον των μελών της.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι και θα λυπηθώ, σε κάθε περίπτωση άσκησής βίας. Σίγουρα θα διαφωνήσω, σε κάθε περίπτωση άσκησης βίας. Και φυσικά, δεν θα την επικροτήσω. Η βία δεν λύνει το οξύ πρόβλημα, που βιώνει η χώρα και ο πληθυσμός της. Άλλωστε, το οξύ πρόβλημα, που βιώνει η χώρα μας, δεν το λύνει - και δεν θα το λύσει, όπως φαίνεται - ούτε και η βία που ασκεί η ψοφοδεής ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ, εις βάρος του πληθυσμού και η οποία βία έχει αυτά τα τραγικά αποτελέσματα, σαν αυτά του δυστυχούς συνταξιούχου - τον οποίον, κατά πάσαν πιθανότητα, θα εμφανίσουν, ως "προβληματικό", αν και ο θάνατός του είναι προϊόν της ωμής βίας που άσκησε η πολιτικοοικονομική ελίτ του τόπου (και ιδιαίτερα, ο νομικός επιμελητής του Πρώτου και του Δεύτερου Μνημονίου και υπουργός Οικονομικών της χρεωκοπίας Βαγγέλης Βενιζέλος) εις βάρος του.

Θα αποδοκιμάσω, λοιπόν, αλλά, κατά περίπτωση, δεν θα λυπηθώ.

Και τούτο διότι, άλλο είναι το ένα και άλλο το άλλο, (ακολουθώντας την κλασσική αριστοτελική αρχή της διακρίσεως των ομοίων από τα ανόμοια)...

TassosAnastassopoulos είπε...

Το χείριστο όλων (και άκρως περιγραφικό γεγονός του έσχατου ηθικού ξεπεσμού του Βαγγέλη Βενιζέλου) είναι ότι ο "κ. καθηγητής" τόλμησε να σχολιάσει την "αυτοκτονία" του 77 συνταξιούχου, αντί να βγάλει τον σκασμό, ως ο πρώτος και κατ' εξοχήν, υπαίτιος (ως ηθικός αυτουργός) αυτής της πράξης απελπισίας, αλλά και αξιοπρέπειας του γέροντα, μιας πράξης η οποία συνδέεται, άμεσα, με την άθλια "πολιτεία" του "κ. καθηγητή" στο υπουργείο Οικονομικών, η οποία "πολιτεία" υπήρξε υπαγορευμένη, ως την τελευταία της λεπτομέρεια από την τρόϊκα των εκπροσώπων των τοκογλυφικών δανειστών της χώρας.

Είναι για να λυπάται κανείς τον Βαγγέλη Βενιζέλο και για το σημείο του ηθικού ξεπεσμού που έχει φθάσει, αλλά και για το μέγεθος και την έκταση αυτού του ξεπεσμού που πρόκειται να ακολουθήσει από εδώ και πέρα.

[Ότι ήταν μπουχέσας και ανίκανος να καταλάβει τον πόνο του άλλου ήταν ορατό, κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και κατά το πρώτο ήμισυ της δεκαετίας του 1980 που τον γνώρισα. Ως κλασσικός μπουρζουάς και μέλος της θεσσαλονικιώτικης ελίτ ήταν ανέμελος και αδιάφορος για τους γύρω του και για όσα αυτοί αντιμετώπιζαν (κλασσικό δείγμα κάθε ναρκισσιστή). Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν ο εαυτός του, η προβολή του και η καλοπέρασή του, όπως αυτός την ερμήνευε, μέσα από την αδηφάγο βουλιμία του. Αυτό ήταν, άμεσα, ορατό και πασίδηλο, σε όσους έρχονταν σε επαφή μαζύ του. Και η αλήθεια είναι ότι είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω, αρκετά καλά.]

Όμως, αυτό που βλέπω τώρα, (αυτό το απίστευτο μέγεθος του ηθικού ξεπεσμού του ανδρός), ειλικρινά, δεν το περίμενα, σε αυτή την - οργουελλιανού τύπου - έκταση.

Φαίνεται ότι έχει απωλέσει κάθε ίχνος τσίπας. Αν είχε ποτέ...

Ειλικρινά, λυπάμαι για το γεγονός ότι τον γνώρισα. Θα ήταν πολύ καλύτερα, για μένα, εάν είχα αποφύγει αυτή την γνωριμία. Πολύ περισσότερο, θα ήμουν ευτυχής, εάν ο βιολογικός κύκλος της ζωής μου, δεν είχε συμπέσει με τον βιολογικό κύκλο της δικής του ζωής.

Μίλησα και έσωσα την ψυχή μου...

Ανώνυμος είπε...

@TassosAnastassopoulos
"[Ότι ήταν μπουχέσας και ανίκανος να καταλάβει τον πόνο του άλλου ήταν ορατό, κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και κατά το πρώτο ήμισυ της δεκαετίας του 1980 που τον γνώρισα..."

Η αποτίμηση αυτή είναι δική σας ή άλλου;

Ανώνυμος είπε...

Όταν δεν πιστεύεις τίποτα, υπερασπίζεις τα πάντα!

TassosAnastassopoulos είπε...

Ήταν μια αποτίμηση πολλών φοιτητών του, εκείνη την εποχή, που ο Βαγγέλης ξεκίνησε, ως φέρελπις βοηθός του αείμνηστου Δημήτρη Τσάτσου, που μας δίδασκε Συνταγματικό Δίκαιο.

Η δική μας γενιά (το 1980) τον πρωτοαποκάλεσε "θείο Μπέννυ". Και η δική μας γενιά τον χαρακτήρισε μπουχέσα.

Για την ιστορική ακρίβεια, μάλιστα, πρέπει να πω ότι το προσωνύμιο "θείος Μπέννυ" πρωτοακούστηκε στην παρέα μας, από τον αείμνηστο συμφοιτητή μου Τάσο Λιώλη, που τον χάσαμε, αδόκητα, πριν 12 χρόνια. Και το προσωνύμιο αυτό του δόθηκε, λόγω της ομοιότητας του Βαγγέλη Βενιζέλου, με τον αείμνηστο Βρετανό κωμικό Benny Hill, ο οποίος έκανε σουξέ εκείνη την εποχή.

Το μπουχέσας του βγήκε επειδή ήταν τετράπαχος (διπλός από ό,τι είναι τώρα) και επειδή ήταν καλοπερασάκιας, ως κλασσικός ναρκισσιστής που ήταν. Φυσικά, δεν διεκδικώ την πατρότητα του όρου. Ούτε και μπορώ να πω ποιός τον πρωτοχαρακτήρισε έτσι. Θα μου πεις ότι ήταν κακία. Δεν θα διαφωνήσω. Ήταν κακία. Αλλά συμβαίνουν αυτά στην ζωή. Και ιδιαίτερα σε έναν άνθρωπο ο οποίος έχει μια εξουσιαστική σχέση με κάποιους άλλους και τους δίνει αφορμές, για τέτοιου είδους κακίες, με το παρουσιαστικό του και την ακατασίγαστη βουλιμία του.

Όλα αυτά δεν αναιρούν το γεγονός ότι ήταν συμπαθής - τουλάχιστον σε μένα, αλλά και σε πολλούς άλλους. Ο Βαγγέλης είναι τύπος εξωστρεφής και ικανότατος, αν και μπιζιμποντιστής. Φυσικά είναι ακόμα περισσότερο ευφυής, από όσο φαίνεται, ευφραδέστατος και βαθύτατος γνώστης του αντικειμένου του, ενώ μαθαίνει απίστευτα εύκολα. Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία, για το γεγονός ότι το IQ του ανδρός είναι υψηλότατο και κυριολεκτικά η παρουσία του εκμηδενίζει όλους όσους βρίσκονται γύρω του.

Ο Βαγγέλης είναι σαρωτικός. Μπουλντόζα είχαν αποκαλέσει τον αείμνηστο Μιλτιάδη Έβερτ, αλλά ο άτυχος συντηρητικός πολιτικός δεν υπήρξε κάτι τέτοιο. Πραγματικός οδοστρωτήρας ήταν ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Και παραμένει οδοστρωτήρας, παρά τις ανυπέρβλητες αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει, λόγω της απίστευτης ανοησίας, που διέπραξε να αποδεχθεί την θέση του υπουργού Οικονομικών τον Ιούνιο του 2011 (ενώ ήταν ορατό ότι οι προθέσεις του ευήθους ΓΑΠ δεν ήσαν καθόλου αγαθές, αφού, λειτουργώντας, ως πολιτική "μαύρη τρύπα", σκοπός του ήταν να παρασύρει στην πτώση του και τον Βενιζέλο) και την ταύτισή του με τα επαχθέστατα μέτρα που οδήγησαν στην κατακλυσμιαία φτωχοποίηση του ελληνικού πληθυσμού). Και επίσης, πρέπει να πω ότι η αλήθεια είναι ότι αυτή του την ιδιότητα του οδοστρωτήρα, ουδέποτε την άσκησε απέναντι στους φοιτητές του - το αντίθετο μάλιστα. Ο Βαγγέλης υπήρξε ικανότατος δάσκαλος.

Δυστυχώς, δεν είναι ικανός πολιτικός. Είναι και συμπεριφέρεται ως κλασσικός πολιτικάντης. Και επίσης, δυστυχώς, ουδέν εδιδάχθη δίπλα στον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου.

Και αυτό αφορά και τα ζητήματα διαπραγμάτευσης (ο τραγέλαφος του Σεπτεμβρίου του 2011 με την τρόϊκα - την οποία έδιωξε, για να ζητάει, μετά, γονυπετής, να γυρίσει πίσω - είναι χαρακτηριστικός), αλλά και στα ζητήματα ουσίας, που αφορούν το περιεχόμενο της ασκητέας πολιτικής.

TassosAnastassopoulos είπε...

Και εδώ βρίσκεται το βαθύτερο και ουσιαστικότερο πρόβλημα με τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Ο Βαγγέλης είναι από τα νειάτα του πιστός και αφοσιωμένος στον λεγόμενο "ευρωπαϊκό προσανατολισμό" της χώρας. Ήταν, πάντοτε και παραμένει σοσιαλδημοκράτης. Γι' αυτό και δεν ακολούθησε, μεταπολιτευτικά, τον Ανδρέα Παπανδρέου και ξοδεύτηκε σε αδιέξοδες απόπειρες συγκρότησης ενός σοσιαλδημοκρατικού χωρου, σαν αυτή των "Νέων Δυνάμεων" της Ένωσης Κέντρου του αείμνηστου Γεωργίου Μαύρου, , ή εκείνη της "Σοσιαλιστικής Πρωτοβουλίας" και της "Συμμαχίας των 5" των βουλευτικών εκλογών της 20/11/1977. Γι' αυτό και αυτάρεσκα, έχει δηλώσει, μετά την προσχώρησή του στο ΠΑΣΟΚ και ενώ ήταν μέλος της ύστερης κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου, ότι δεν είναι ο ίδιος που άλλαξε θέσεις, αφού πάντα ήταν σοσιαλδημοκράτης, αλλά το ΠΑΣΟΚ. Και σε αυτό είχε δίκιο. Και γι' αυτό μισήθηκε και πολεμήθηκε τόσο πολύ και με τέτοια ένταση στην προσπάθειά του να αναδειχθεί στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, από την παλαιά φρουρά του ΠΑΣΟΚ και ιδίως από την γενιά του ΠΑΣΟΚ, που πολέμησε τον Βαγγέλη, ως "δεξιό" και σοσιαλδημοκράτη, στα αμφιθέατρα και στην πολιτική ζωή, μέχρι την προσχώρησή του στο ΠΑΣΟΚ (Χρήστο Παπουτσή, Χάρη Καστανίδη, Στέφανο Τζουμάκα κλπ). Και αυτή την αρχηγία δεν θα την έπαιρνε, εάν δεν κατέρρεε το Σύμπαν (και η χώρα μαζύ του), λόγω της ανικανότητας του ευήθους ΓΑΠ, που διέλυσε τον πυρήνα των στελεχών των παλαιοπασόκων και το ίδιο το κόμμα, το οποίο παρεδόθη, ουσιαστικά, αμαχητί στον "εχθρό".

Όμως, μαζύ με το ΠΑΣΟΚ και το πολιτικό σύστημα της χώρας καταρρέει και η "ευρωπαϊστική" ιδεολογία της ελίτ του τόπου, η οποία "ευρωπαϊστική" ιδεολογία είναι και η ιδεολογία του ίδιου του Βαγγέλη Βενιζέλου. Αυτή την ωμή, μεν, αλλά και τραγικά απλή, δε, πραγματικότητα ο Βαγέλης Βενιζέλος αρνείται να την δει. Και αντί να επιδιώξει, μέσα από τον χειρισμό μιας σειράς σεναρίων και εναλλακτικών δυνατοτήτων, την καλύτερη λύση για την χώρα και τον πληθυσμό της, η οποία λύση περνάει και μέσα από την διαπραγμάτευση ενός "συναινετικού διαζυγίου" με το ευρώ και την ζώνη του, προκειμένου να αποφευχθούν οι κραδασμοί, αυτός, ως αυθεντικός νεοφιλελεύθερος, ή ως νεοκλασσικός της εποχής του Andrew Mellon, του Friedrich von Hayek και της εποχής της κρίσης της δεκαετίας του 1930, οδήγησε την ελληνική οικονομίας σε μια απίστευτης έκτασης οικονομική κρίση, η οποία θα αφανίσει το 30% (και άνω) του ελληνικού ΑΕΠ και θα καταστήσει την χώρα με εφάμιλλη των χωρών της υποσαχάριας Αφρικής, με μια μαζική φτωχοποίηση του συνόλου του ελληνικού πληθυσμού και με την παράδοση του πλούτου της χώρας στις ορέξεις των τοκογλυφικών δανειστών του ελληνικού δημοσίου. Και όλα αυτά διότι παραμένει δογματικός σε ανεδαφικές και εξωπραγματικές θέσεις, που σχετίζονται με το "ευρωπαϊστικό" ιδεολόγημα που έχει στο κεφάλι του και το οποίο θέλει να επιβάλει πάνω στην ελληνική κοινωνία, σε πείσμα των διδαγμάτων της εμπειρίας και της ζώσας πραγματικότητας, που δείχνει ότι το 2002 η ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ (το βλακώδες και ανίκανο να σκεφθεί με όρους μεσομακροπρόθεσμης ανάλυσης "ευρωπαϊστικό"/κοσμοπολιτικό και μειωμένου πατριωτισμού τμήμα της, υπό την καθοδήγηση της ολέθριας παρέας του Κώστα Σημίτη, μέλος της οποίας υπήρξε και ο Βαγγέλης Βενιζέλος) οδήγησε την Ελλάδα στην μεγαλύτερη στρατηγική της ήττα, κατά την σύγχρονη εποχή, εντάσσοντας την Ελλάδα στην χαοτική ευρωζώνη και δι' αυτής στην παρούσα και ταχύτατα εξελισσόμενη καταστροφή.

TassosAnastassopoulos είπε...

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος παραμένει προσκολλημένος σε αυτά τα διαλυτικά για την χώρα και τον πληθυσμό της ιδεολογήματα και όσο μένει ταυτισμένος με αυτά και ενεργεί, ως δογματικός και πρακτικός υποστηρικτής τους, απομακρύνεται και αποκόπτεται από τις ορθολογικές λύσεις που είναι απαραίτητες για να ορθοποδήσει ο τόπος και οι οποίες οδηγούν την χώρα εκτός ευρωζώνης, καθιστώντας αναγκαία την λεπτομερειακή και συντεταγμένη διαπραγμάτευση για την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, με την σύμφωνη - κατά το δυνατόν - γνώμη των "εταίρων", αλλά και ως διαπραγματευτικό όπλο, για την αλλαγή των χαοτικών θεσμών της ευρωζώνης, εάν συμφωνηθεί η παραμονή της Ελλάδας σε αυτήν.

Κατά τα άλλα, το γεγονός ότι ήταν από τότε μέλος της θεσσαλονικιώτικης ελίτ και γαμπρός του Αλέξανδρου Μπακατσέλου, μαζύ με τα αναμφισβήτητα προσόντα του και τον ασυγκράτητο ναρκισσισμό του, συνεπικουρούντων και των λοιπών στοιχείων της χαρακτηροδομής του, όλα αυτά τον οδήγησαν σε μια επιδερμική αντίληψη, για την ζωή, γενικώς και για την ζωή των άλλων.

Τον Βαγγέλη τον συμπαθούσα. Και τον στήριξα στην εκλογική διαδικασία του Νοεμβρίου του 2007, απέναντι στον ΓΑΠ και στους χαχόλους του.

Γι' αυτό και είμαι απίστευτα θυμωμένος μαζύ του. Έχει βγάλει στην επιφάνεια, ως πολιτικός, τα χειρότερα στοιχεία του χαρακτήρα του και του εαυτού του. Αυτά τα στοιχεία, μάλιστα, τα καλλιεργεί και τα αναπτύσσει στο έπακρο.

Και φυσικά, δεν πρόκειται να τον συγχωρήσω και για τα απίστευτα ψέμματα που λέει και για όσα έχει πράξει και εξακολουθεί να πράττει, εις βάρος του πληθυσμού και της χώρας, αφού, ως πολιτικός, δεν έχει αφήσει απαραβίαστο ούτε ένα, έστω και ελάχιστο, ίχνος, εξ όσων έχει διδάξει και έχει καταφέρει να παραβιάζει με τις πράξεις του όλες - μα όλες - τις διατάξεις του Συντάγματος της χώρας, το οποίο μας δίδασκε να φυλάσσουμε και να προστατεύουμε και ενώ γνωρίζει πολύ καλά τα ανοσιουργήματα, που έχει διαπράξει, καμώνεται όχι μόνον ότι ουδέν έχει συμβεί, αλλά επιχειρεί, με την γνωστή του ρητορική δεινότητα, να πείσει ότι προστατεύει την συνταγματική τάξη της χώρας, αποδεικνύοντας ότι είναι ένας φανατισμένος δογματικός, που αρνείται, πεισματικά, να διδαχθεί από την εμπειρία και την ρέουσα πραγματικότητα...

Ήταν να το ζήσω και αυτό...

Ο Βαγγέλης δογματικός!!!

Ανώνυμος είπε...

@TassosAnastassopoulos
Ευχαριστώ για την απάντηση.

Δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο, αλλά από τα πεπραγμένα του των τελευταίων δύο ετών μου έδωσε την εντύπωση μιας ευφραδούς μετριότητας. Δεν με έπεισε για το IQ που του εμφανίζουν.

Κάποια στιγμή θα πρέπει στην Ελλάδα την ευφυΐα να την μετράμε εκ του αποτελέσματος.

Και ο συγκεκριμένος, όταν κληθηκε στην πράξη να εφαρμόσει και να κάνει κάποια πράγματα υπήρξε μετριότατος και ως συνταγματολόγος και ως υπουργός οικονομικών.

Θα μπορούσατε να πείτε ότι η ευφυΐα του μπορεί να φανει στο μέλλον από το ότι θα πετύχει τον στόχο του να γίνει πρωθυπουργός, γιατί αυτός είναι ο στόχος του, όχι να φτιάξει την οικονομία της χώρας.

Ε και να γίνει αυτό δεν θα έχει αποδείξει τίποτα, διότι στοιχειωδώς να αναλύσει κανείς τα πράγματα σήμερα, συμπεραίνει εύκολα ότι "τζογάρει", προχωρά δηλαδή στην τύχη ή βάσει της πολιτικής εμπειρίας που σίγουρα έχει.

Είμαστε όμως πλέον σε αχαρτογράφητα νερά, η εμπειρία δεν μετρά, σήμερα χρειάζονται γνώσεις και αναλυτική δεινότητα. Και αυτά δεν δείχνει να τα έχει και να τα χρησιμοποιεί, απλά το παίζει και όπου του βγει.

Άρα κατά πάσα πιθανότητα είναι αυτό που είπα αρχικά και που ανάλυσε πλήρως ο κ. Τσούκας στο κείμενό του, με την γνωστή λογική του ακρίβεια λέηζερ.

TassosAnastassopoulos είπε...

Και εδώ βρίσκεται το βαθύτερο και ουσιαστικότερο πρόβλημα με τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Ο Βαγγέλης είναι από τα νειάτα του πιστός και αφοσιωμένος στον λεγόμενο "ευρωπαϊκό προσανατολισμό" της χώρας. Ήταν, πάντοτε και παραμένει σοσιαλδημοκράτης. Γι' αυτό και δεν ακολούθησε, μεταπολιτευτικά, τον Ανδρέα Παπανδρέου και ξοδεύτηκε σε αδιέξοδες απόπειρες συγκρότησης ενός σοσιαλδημοκρατικού χωρου, σαν αυτή των "Νέων Δυνάμεων" της Ένωσης Κέντρου του αείμνηστου Γεωργίου Μαύρου, , ή εκείνη της "Σοσιαλιστικής Πρωτοβουλίας" και της "Συμμαχίας των 5" των βουλευτικών εκλογών της 20/11/1977. Γι' αυτό και αυτάρεσκα, έχει δηλώσει, μετά την προσχώρησή του στο ΠΑΣΟΚ και ενώ ήταν μέλος της ύστερης κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου, ότι δεν είναι ο ίδιος που άλλαξε θέσεις, αφού πάντα ήταν σοσιαλδημοκράτης, αλλά το ΠΑΣΟΚ. Και σε αυτό είχε δίκιο. Και γι' αυτό μισήθηκε και πολεμήθηκε τόσο πολύ και με τέτοια ένταση στην προσπάθειά του να αναδειχθεί στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, από την παλαιά φρουρά του ΠΑΣΟΚ και ιδίως από την γενιά του ΠΑΣΟΚ, που πολέμησε τον Βαγγέλη, ως "δεξιό" και σοσιαλδημοκράτη, στα αμφιθέατρα και στην πολιτική ζωή, μέχρι την προσχώρησή του στο ΠΑΣΟΚ (Χρήστο Παπουτσή, Χάρη Καστανίδη, Στέφανο Τζουμάκα κλπ). Και αυτή την αρχηγία δεν θα την έπαιρνε, εάν δεν κατέρρεε το Σύμπαν (και η χώρα μαζύ του), λόγω της ανικανότητας του ευήθους ΓΑΠ, που διέλυσε τον πυρήνα των στελεχών των παλαιοπασόκων και το ίδιο το κόμμα, το οποίο παρεδόθη, ουσιαστικά, αμαχητί στον "εχθρό".

Όμως, μαζύ με το ΠΑΣΟΚ και το πολιτικό σύστημα της χώρας καταρρέει και η "ευρωπαϊστική" ιδεολογία της ελίτ του τόπου, η οποία "ευρωπαϊστική" ιδεολογία είναι και η ιδεολογία του ίδιου του Βαγγέλη Βενιζέλου. Αυτή την ωμή, μεν, αλλά και τραγικά απλή, δε, πραγματικότητα ο Βαγγέλης Βενιζέλος αρνείται να την δει. Και αντί να επιδιώξει, μέσα από τον χειρισμό μιας σειράς σεναρίων και εναλλακτικών δυνατοτήτων, την καλύτερη λύση για την χώρα και τον πληθυσμό της, η οποία λύση περνάει και μέσα από την διαπραγμάτευση ενός "συναινετικού διαζυγίου" με το ευρώ και την ζώνη του, προκειμένου να αποφευχθούν οι κραδασμοί, αυτός, ως αυθεντικός νεοφιλελεύθερος, ή ως νεοκλασσικός της εποχής του Andrew Mellon, του Friedrich von Hayek και της εποχής της κρίσης της δεκαετίας του 1930, οδήγησε την ελληνική οικονομίας σε μια απίστευτης έκτασης οικονομική κρίση, η οποία θα αφανίσει το 30% (και άνω) του ελληνικού ΑΕΠ και θα καταστήσει την χώρα με εφάμιλλη των χωρών της υποσαχάριας Αφρικής, με μια μαζική φτωχοποίηση του συνόλου του ελληνικού πληθυσμού και με την παράδοση του πλούτου της χώρας στις ορέξεις των τοκογλυφικών δανειστών του ελληνικού δημοσίου. Και όλα αυτά διότι παραμένει δογματικός σε ανεδαφικές και εξωπραγματικές θέσεις, που σχετίζονται με το "ευρωπαϊστικό" ιδεολόγημα που έχει στο κεφάλι του και το οποίο θέλει να επιβάλει πάνω στην ελληνική κοινωνία, σε πείσμα των διδαγμάτων της εμπειρίας και της ζώσας πραγματικότητας, που δείχνει ότι το 2002 η ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ (το βλακώδες και ανίκανο να σκεφθεί με όρους μεσομακροπρόθεσμης ανάλυσης "ευρωπαϊστικό"/κοσμοπολιτικό και μειωμένου πατριωτισμού τμήμα της, υπό την καθοδήγηση της ολέθριας παρέας του Κώστα Σημίτη, μέλος της οποίας υπήρξε και ο Βαγγέλης Βενιζέλος) οδήγησε την Ελλάδα στην μεγαλύτερη στρατηγική της ήττα, κατά την σύγχρονη εποχή, εντάσσοντας την Ελλάδα στην χαοτική ευρωζώνη και δι' αυτής στην παρούσα και ταχύτατα εξελισσόμενη καταστροφή.

TassosAnastassopoulos είπε...

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος παραμένει προσκολλημένος σε αυτά τα διαλυτικά για την χώρα και τον πληθυσμό της ιδεολογήματα και όσο μένει ταυτισμένος με αυτά και ενεργεί, ως δογματικός και πρακτικός υποστηρικτής τους, απομακρύνεται και αποκόπτεται από τις ορθολογικές λύσεις που είναι απαραίτητες για να ορθοποδήσει ο τόπος και οι οποίες οδηγούν την χώρα εκτός ευρωζώνης, καθιστώντας αναγκαία την λεπτομερειακή και συντεταγμένη διαπραγμάτευση για την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, με την σύμφωνη - κατά το δυνατόν - γνώμη των "εταίρων", αλλά και ως διαπραγματευτικό όπλο, για την αλλαγή των χαοτικών θεσμών της ευρωζώνης, εάν συμφωνηθεί η παραμονή της Ελλάδας σε αυτήν.

Κατά τα άλλα, το γεγονός ότι ήταν από τότε μέλος της θεσσαλονικιώτικης ελίτ και γαμπρός του Αλέξανδρου Μπακατσέλου, μαζύ με τα αναμφισβήτητα προσόντα του και τον ασυγκράτητο ναρκισσισμό του, συνεπικουρούντων και των λοιπών στοιχείων της χαρακτηροδομής του, όλα αυτά τον οδήγησαν σε μια επιδερμική αντίληψη, για την ζωή, γενικώς και για την ζωή των άλλων.

Τον Βαγγέλη τον συμπαθούσα. Και τον στήριξα στην εκλογική διαδικασία του Νοεμβρίου του 2007, απέναντι στον ΓΑΠ και στους χαχόλους του.

Γι' αυτό και είμαι απίστευτα θυμωμένος μαζύ του. Έχει βγάλει στην επιφάνεια, ως πολιτικός, τα χειρότερα στοιχεία του χαρακτήρα του και του εαυτού του. Αυτά τα στοιχεία, μάλιστα, τα καλλιεργεί και τα αναπτύσσει στο έπακρο.

Και φυσικά, δεν πρόκειται να τον συγχωρήσω και για τα απίστευτα ψέμματα που λέει και για όσα έχει πράξει και εξακολουθεί να πράττει, εις βάρος του πληθυσμού και της χώρας, αφού, ως πολιτικός, δεν έχει αφήσει απαραβίαστο ούτε ένα, έστω και ελάχιστο, ίχνος, εξ όσων έχει διδάξει και έχει καταφέρει να παραβιάζει με τις πράξεις του όλες - μα όλες - τις διατάξεις του Συντάγματος της χώρας, το οποίο μας δίδασκε να φυλάσσουμε και να προστατεύουμε και ενώ γνωρίζει πολύ καλά τα ανοσιουργήματα, που έχει διαπράξει, καμώνεται όχι μόνον ότι ουδέν έχει συμβεί, αλλά επιχειρεί, με την γνωστή του ρητορική δεινότητα, να πείσει ότι προστατεύει την συνταγματική τάξη της χώρας, αποδεικνύοντας ότι είναι ένας φανατισμένος δογματικός, που αρνείται, πεισματικά, να διδαχθεί από την εμπειρία και την ρέουσα πραγματικότητα...

Ήταν να το ζήσω και αυτό...

Ο Βαγγέλης δογματικός!!!

paragrafos είπε...

Αγαπητέ Χαρίδημε,

Δυστυχώς έχεις δίκιο.

Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρος και μέναμε στις παρυφές μιας μικρής επαρχειακής πολης, με πολυ φτηνό ενοίκιο, σχεδόν μόνοι, ξαφνικά αποκτήσαμε γείτονα, έναν νεαρό ζαχαροπλάστη, που σε λίγα χρόνια κατάφερε κι έγινε πασίγνωστος και περιζήτητος.

Τον ρώτησα "γιατί έρχεται ο κόσμος εδώ σε σένα, τόσο έξω από την πόλη, γιατί εισαι τόσο καλός ζαχαροπλάστης"

-Δεν έρχονται σ΄ εμενα επειδή είμαι καλός. Υπάρχουν κι άλλοι, πολλοί και καλύτεροι τεχνίτες απο μένα.

-Τότε;

-Έρχονται σ΄ εμένα επειδή ό,τι φτιάχνω το κάνω με τα καλύτερα και τα πιο ποιτικά υλικά της αγοράς.

Που σημαίνει ότι, ο Βενιζέλος πάει να φτιάξει ένα ελκυστικό και πολυσυλεκτικό,δηλαδή εμπορικά γλυκό... παπατσόκ...

Μόνο που η γλύκα του είναι ψεύτικη κι όχι ποιοτική, επιφανειακή και ρηχή κι όχι βαθιά και ουσιαστική.

Αυτο το... Παπατσοκ θελει, φτάνει να μη τον διώξουνε απο... αρχιζαχαροπλάστη.

Με εκτίμηση,
Κωστας

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητε κυριε Τσουκα
δεν ξερω αν αρθρογραφειται και με αλλο ονομα η ανοχη ομως σε σχολαιασμους σαν του κ. που παραληρει συνεχεια θα φερουν περιστατικα σαν αυτα της πλατειας .
Στην Βορεια κορεα που προφανως θαυμαζει ο παραληρηματικος σχολιαστης σας δεν επιτρεπεται ουτε η αυτοκτονια, ποσω μαλλον η οπλοκατοχη και η οπλοχρησια που αν γινοταν απο κανενα καταλοιπο νεοφιλελευθερο,θα ειχε στεναχωρηθει μονο η μανα του

Με εκτιμηση
ενας ελευθερος πολιτης

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητε κυριε Τσουκα
δεν ξερω αν αρθρογραφειται και με αλλο ονομα η ανοχη ομως σε σχολαιασμους σαν του κ. που παραληρει συνεχεια θα φερουν περιστατικα σαν αυτα της πλατειας .
Στην Βορεια κορεα που προφανως θαυμαζει ο παραληρηματικος σχολιαστης σας δεν επιτρεπεται ουτε η αυτοκτονια, ποσω μαλλον η οπλοκατοχη και η οπλοχρησια που αν γινοταν απο κανενα καταλοιπο νεοφιλελευθερο,θα ειχε στεναχωρηθει μονο η μανα του

Με εκτιμηση
ενας ελευθερος πολιτης

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

Ευχαριστώ για τα σχόλια και τον κ.Τ. Αναστασσόπουλο (ΤΑ) για την προσωπική του κατάθεση αναφορικά με τον κ.Βενιζέλο. Δεν συμφωνώ με τις απόψεις του κ.ΤΑ, αν και αναγνωρίζω την αυθεντικότητα της μαρτυρίας του για το νέο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Σε ότι με αφορά, ξαναλέω: δεν πρέπει να υπερτιμάται η ευφυία σε έναν πολιτικό. Αλλες ιδιότητες είναι πιο πολύτιμες, τις οποίες ο κ.Βενιζέλος δεν διαθέτει. Η αμοραλιστική ευφυία ουδέποτε μπορεί να υποκαταστασήσει τη σοφή κρίση.

TassosAnastassopoulos είπε...

Προφανώς, η ευφυΐα δεν μπορεί να υποκαταστήσει την σοφή κρίση. Η περίπτωση του αγαπητού Ευάγγελου είναι χαρακτηριστική, ως προς αυτή την διαπίστωση.

Ο Βαγγέλης είναι, προφανέστατα, ένας αμοραλιστής πολιτικός. Αλλά αυτό που θέλησα να καταδείξω είναι ότι έχει ένα σχέδιο, μια οδηγό παράσταση, που τον καθοδηγούν, ως προς τα όσα πράττει.

Και αυτό το σχέδιο και αυτή η οδηγός παράσταση αποτελούν την προσωπική του δικαιολογία (ή, ορθότερα, την αυτοδικαιολόγησή του), για τα όσα πράττει.

Δεν γνωρίζω, κύριε Τσούκα, αν έχετε μιλήσει μαζύ του, σε μια διαδικασία de profundis. Αν μιλούσατε, θα σας έλεγε ότι ο αμοραλισμός του είναι ένα χρήσιμο εργαλείο, για να ασκήσει πολιτική, υπέρ των όσων πιστεύει, για την χώρα και την πορεία της στον σύγχρονο κόσμο.

Και φυσικά, θα σας έλεγε (και θα έλεγε την αλήθεια) ότι πιστεύει στις ιδέες του δημοκρατικού σοσιαλισμού και στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, μια προοπτική, η οποία περνάει μέσα από την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, πάση θυσία.

Αυτό είναι το σχέδιο και αυτή είναι η οδηγός του παράσταση, για την χώρα. Και θα συμπλήρωνε ο Ευάγγελος Βενιζέλος ότι αυτά είναι που κινητροδοτούν τον ίδιο, ως δρώντα πολιτικό ον και στην υπηρεσία αυτού του σχεδίου και αυτής της οδηγού παραστάσεως έχει τεθεί ο πολιτικός αμοραλισμός του, ο οποίος λειτουργεί, εν προκειμένω, σαν το "θείον ψεύδος" της πλατωνικής συλλογιστικής.

Όσον αφορά το σχέδιο (ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας) και την οδηγό παράσταση (σοσιαλδημοκρατία), αγαπητέ κύριε Χαρίδημε, δεν νομίζω ότι διαφωνείτε. Ως προς αυτά, νομίζω ότι ταυτίζεσθε. (Και αυτό δεν το προσάπτω, ως κατηγορία. Το αντίθετο, μάλιστα).

Αλλά, η γνώμη μου είναι ότι (αν και διαφωνείτε μεταξύ σας, ως προς την διαδικασία προσέγγισης) και σεις και ο Ευάγγελος Βενιζέλος δογματίζετε, διότι αρνείσθε να δείτε ότι η ζωή έχει πάρει άλλον δρόμο, ως προς την ευρωζώνη και ως προς την ευρωπαϊκή σοσιλαδημοκρατία. Και ως εκ τούτου, δεν βγάζετε τα δέοντα διδάγματα από την καθημερινή εμπειρία.

Και αυτά τα διδάγματα είναι απλά :

1) Η ευρωζώνη πεθαίνει, με έναν μακρόσυρτο, βασανιστικό και επίπονο επιθανάτιο ρόγχο. Ουσιαστικά είναι ήδη νεκρή και όσο και αν προσπαθούν με σωληνάκια να την κρατήσουν σε μια νεκροζώντανη κατάσταση, ως ζόμπυ, αυτή θα τελευτήσει τον βίο της, είτε διαλυόμενη στα εξ ων συνετέθη, είτε αντικαθιστάμενη, μακροπρόθεσμα και άκρως οδυνηρά, από μια ευρωπαϊκή κρατική ομοσπονδιακή δομή.

2) Μαζύ της νεκρή είναι και η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, η οποία έχει προσχωρήσει σε ένα νεότευκτο είδος νεοφιλελευθερισμού, που ντρέπεται να πει το όνομά του, τον σοσιαλνεοφιλελεύθερισμό, με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο πρόβλημα, που αντιμετωπίζει, σήμερα, η ευρωπαϊκή ήπειρος είναι η πλήρης ανυπαρξία ενός ουσιαστικού μεταρρυθμιστικού υποκειμένου, που θα δώσει μια νέα ώθηση στην παρηκμασμένη και εκτραπείσα ιδέα της ευρωπαϊκής ενότητας, μέσα από την έλευση ενός νέου και άκρως απαραίτητου Ευρωπαίου Franklin Delano Roosevelt.



(Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα, η οποία καλό και χρήσιμο είναι να αντιμετωπισθεί χωρίς δογματισμούς και προσκολλήσεις σε ιδέες και σχήματα που ανήκουν στο παρελθόν και δεν αντιστοιχούνται στις καταιγιστικές εξελίξεις, που προέκυψαν, μετά την έλευση της Μεγάλης Ύφεσης του 2008. Και η συνειδητοποίηση αυτή της πραγματικότητας είναι απαραίτητη, διότι μόνον αυτή η συνειδητοποίηση θα μπορούσε να είναι η αρχή για την επιχείρηση που θα αποσκοπεί στην αλλαγή αυτής της κατάστασης).


Πάντα φιλικά και καλοπροαίρετα...



Τάσος Αναστασόπουλος

Gklavopoulos Evangelos είπε...

Η Ελλάδα σήμερα χρειάζεται
α) έναν Ελευθέριο Βενιζέλο για να μπορεί να διαπραγμευτεί με τους ξένους
β) έναν Ιωάννη Καποδίστρια για να (επαν)οργανώσει το κράτος
γ) ένα Θεόδωρο Κολοκοτρώνη για να καθαρίσει την κόπρο του Αυγία

Gklavopoulos Evangelos είπε...

Η Ελλάδα σήμερα χρειάζεται
α) έναν Ελευθέριο Βενιζέλο για να μπορεί να διαπραγμευτεί με τους ξένους
β) έναν Ιωάννη Καποδίστρια για να (επαν)οργανώσει το κράτος
γ) ένα Θεόδωρο Κολοκοτρώνη για να καθαρίσει την κόπρο του Αυγία