Σάββατο 21 Απριλίου 2012

Ο εντιμότατος κ.Τσοχατζόπουλος και οι φίλοι του


Μέσα στην ατυχία του, ο Α. Τσοχατζόπουλος πρέπει να νοιώθει ευχαριστημένος. Κατηγορείται μεν για οικονομικά εγκλήματα, αλλά προσέρχεται στην Ασφάλεια σα να περιοδεύει σε προεκλογική περίοδο! Τον συνοδεύει ένα τσούρμο δημοσιογράφων, ενώ μερικοί ψηλόσωμοι άντρες δίπλα του μοιάζουν να είναι η προσωπική φρουρά του. Δεν φορά χειροπέδες, χαριεντίζεται με τους δημοσιογράφους. Κι όμως, ο κύριος αυτός είναι ύποπτος και προσάγεται στις διωκτικές αρχές!

Όταν, αργότερα, περνάει το κατώφλι των φυλακών Κορυδαλλού, ο αρχιφύλακας τον χαιρετά δια χειραψίας! Δεν είναι γνωστό αν τον προσφώνησε: «Καλώς ήλθατε κύριε υπουργέ»! Αν ήταν στην Αμερική, θα είχε την τύχη του Στρος-Καν. Στις ευνομούμενες δημοκρατίες, ένας (πρώην) υψηλόβαθμος αξιωματούχος έχει την ίδια αντιμετώπιση με κάθε άλλο ύποπτο για αξιόποινες πράξεις (ρωτήσετε τον πρώην κυβερνήτη του Ιλλινόι Μπλακγόγιεβιτς, καταδικασθέντα πέρυσι σε 14 χρόνια φυλάκισης για διαφθορά). Όχι, όμως, στη μετα-οθωμανική Ελλάδα! Εδώ αν είσαι καλόγερος celebrity ή πρώην υπουργός αντιμετωπίζεσαι με την αρμόζουσα ευγένεια. Ενδέχεται, μάλιστα, να σου ζητήσουν και συγγνώμη για την ταλαιπωρία που υφίστασαι!

Παρόλα αυτά, είναι ενθαρρυντικό ότι, ακόμη και σε μια μετα-οθωμανική δημοκρατία, το κράτους δικαίου λειτουργεί. Παίρνουμε κουράγιο βλέποντας δικαστικούς και δημόσιους λειτουργούς, γενικότερα, να κάνουν τη δουλειά τους καλά. Η περίπτωση Τσοχατζόπουλου, όμως, δείχνει τη βαθιά πολιτική μας παθολογία. Δεν πρόκειται μόνο για έναν ύποπτο διαφθοράς πολιτικό. Αυτό δεν είναι άγνωστο φαινόμενο σε μια δημοκρατία. Το ενδιαφέρον είναι αλλού. Ενώ ο ύποπτος πλουτισμός του ήταν γνωστός, ενώ το αγοραίο «κολλητηλίκι» του και οι πελατειακοί μηχανισμοί του ήταν ορατοί, ενώ η ναρκισσιστική ανικανότητά του ήταν εμφανέστατη, σχεδόν το μισό ΠΑΣΟΚ ψήφισε τον Τσοχατζόπουλο για αρχηγό του κόμματος και πρωθυπουργό! Όχι μόνον αυτό. Όταν  τον Οκτώβριο 2007, σε συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, η κ. Β. Παπανδρέου ανέφερε ότι «κάποιοι έκαναν περιουσίες στο ΠΑΣΟΚ», ουδείς ασχολήθηκε με την καταγγελία της.

Αλλά ποιος να ασχοληθεί; Ο Καρχιμάκης που χτυπούσε παλαμάκια στους ζεϊμπέκικους χορούς του Τσοχατζόπουλου ή μήπως ο Παπουτσής, ο Σκανδαλίδης και η Γεννηματά που ανατράφηκαν πολιτικά στην αυλή του Ανδρέα Παπανδρέου, υπό τη συντροφική επίβλεψη του Τσοχατζόπουλου και του Λαλιώτη; Το κόμμα τηρούσε την «ομερτά». Αν έπρεπε να ασχοληθεί με τον Τσοχατζόπουλο, θα έπρεπε, αργότερα, να ασχοληθεί και με άλλους. Αλλά τότε, ποιος θα έμενε στο κόμμα των νεόπλουτων «μη προνομιούχων»; Αντιθέτως, το κόμμα τίμησε τον Τσοχατζόπουλο με υποψηφιότητα τόσο στο Εθνικό Συμβούλιο, όσο και στις εθνικές εκλογές του 2004 και του 2007. Ο Τσοχατζόπουλος τέθηκε εκτός Βουλής από το εκλογικό σώμα, όχι από το κόμμα του.

Η περίπτωση του πρώην υπουργού είναι κλασικό σύμπτωμα της άρρωστης πολιτικής κουλτούρας μας. Δείχνει πως, για έναν άρπαγα πολιτικάντη, η ιδεολογία δεν αντιπροσωπεύει κάποιον ευγενή συλλογικό σκοπό στην υπηρεσία του οποίου τίθεται, αλλά πως η ιδεολογία γίνεται το όχημα για την ανέλιξή του, τη ναρκισσιστική (και αφροδισιακή) του επιβεβαίωση, και τον προσωπικό του πλουτισμό. Ένας βασίμως (και πανθομολογουμένως) ύποπτος διαφθοράς πολιτικάντης, κωμικά ανίκανος, αναδεικνύεται επί τρεις δεκαετίες σε υψηλά κομματικά και κυβερνητικά αξιώματα, επιβεβαιώνοντας το βαθιά ανορθολογικό χαρακτήρα των ελλαδικών κομμάτων. Αν έχεις άκρες, κι αν είσαι αδίστακτος, μπορείς να κάνεις τα πάντα,. Ουδείς θα σου ζητήσει το λόγο! Μέχρι να χρεοκοπήσει η χώρα!

Στο μέτρο που η «ιδεολογία» είναι η ειδοποιός διαφορά του Τσοχατζόπουλου από έναν αρχηγό συμμορίας, ο πρώτος είναι πιο επικίνδυνος απο τον δεύτερο. Ο μαφιόζος δεν προσποιείται ότι υπηρετεί ευγενείς σκοπούς, ενώ ο Τσοχατζόπουλος πουλούσε «αριστερά» ιδεώδη σε εύπιστους οπαδούς, ανερμάτιστους πολιτικούς, και μωροφιλόδοξους διανοούμενους. Ακούγεται τόσο κωμικό, αλλά ο Τσοχατζόπουλος ήταν ο ηγέτης της «αριστερής» πασοκικής αντιπολίτευσης στο «νεοφιλελεύθερο» Σημίτη, συνομιλούσε με τον Κωνσταντόπουλο του «Συνασπισμού» για ένα κοινό «αριστερό» μέτωπο, προσκαλούσε στον πολυτελή γάμο του στο Παρίσι «αριστερούς» ξιπασμένους διανοούμενους, έδινε συνεντεύξεις στην «Αυγή» ως ο Έλληνας Λαφοντέν!

Αν τα ακίνητα ξεπλένουν το μαύρο χρήμα, η σωστή «ιδεολογία» ξεπλένει τη διεφθαρμένη ιδιοτέλεια. Ο Τσοχατζόπουλος ήταν ξεβράκωτος αλλά πολλοί, μα πάρα πολλοί, θαύμαζαν τα υπέροχα ρούχα του! Νάταν η μόνη περίπτωση…!

11 σχόλια:

Αναρχοφιλελευθερος είπε...

Οι φελλοί και τα σκα..α επιπλέουν. Τα υποβρύχια δυσκολεύονται.

Unknown είπε...

Αγαπητέ κ. Τσούκα, αν δεν με εκνεύριζε με αντανακλαστική ταχύτητα η περίπτωση του Τσοχατζόπουλου, ίσως είχα απολαύσει το άρθρο σας, ίσως μάλιστα να είχα γελάσει (βέβαια με κάποια πικρία).

Γράψατε: "Αν έχεις άκρες, κι αν είσαι αδίστακτος, μπορείς να κάνεις τα πάντα." Ερώτηση (προς όλους): ισχύει άραγε αυτό και στον (ελλαδικό) ιδιωτικό τομέα και σε τι βαθμό?

Σας ευχαριστώ, ΓΣ.

Petronius είπε...

@ΓΣ
Γενικώς "ακρες" έχεις μόνον όταν συνεταιρισθείς την εκάστοτε κομματοκρατία. Δηλαδή όταν συνθλίψεις την συνείδησή και την ανθρώπινη αξιοπρεπειά σου.

Παράδειγμα και ηθικό δίδαγμα:

Πολλές από τις καλά αμοιβόμενες θέσεις στελεχών σε μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες στελεχώνονται από κομματανθρώπους. Δεν το ξέρει αυτό ο πολύς κόσμος που νομίζει ότι στον ιδιωτικό τομέα ανεβαίνεις καθαρά με τον ιδρώτα και τις ικανότητες σου (όχι ότι δεν γίνεται βέβαια και αυτό).

Με αυτόν τον τρόπο οι εταιρείες εξασφαλίζουν την επιβίωσή τους μέσα στην κομματοκρατούμενη διαφθορά του δημόσιου τομέα (εφορίες, ΙΚΑ, τελωνεία, πολεοδομίες, υγειονομικά κλπ).

Η κομματοκρατία στην Ελλάδα είναι γάγγραινα, είναι σύφιλη, είναι μαύρος πυρετός του Ασσαμ, είναι άνθρακας, είναι λέπρα, αιμοραγικός πυρετός χειρότερος από έμπολα...

Η κομματοκρατία είναι εδώ ενωμένη, δυνατή και μας κυττά πάνω από το φέρετρό μας έτοιμη να μας θάψει. Στις ερχόμενες εκλογές πρέπει να τσακιστεί.

Ας ελπίσουμε ότι ο ελληνικός λαός θα δείξει έστω και την τελευταία στιγμή κάποια στοιχειώδη ωριμότητα.

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Unknown είπε...

@Petronius
Σας ευχαριστώ για την εκτενή απάντηση!
Η ερώτησή μου είναι ειλικρινής και ελπίζω να μην φαντάζει αφελής.
Έχω ακούσει πολλά για αναξιοκρατία στον ιδιωτικό (και δημόσιο) τομέα στην Ελλάδα αλλά δεν είχα την ευκαιρία να επιβεβαιώσω ιδίοις όμμασι κάτι από αυτά. ΓΣ

Unknown είπε...

Κύριε Τσούκα,
Πρέπει να συγχαρούμε τις κυρίες εισαγγελείς για για το έργο τους. Έχουμε όμως πολύ δρόμο ακόμη μέχρι να φτάσουμε σε μιά αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση του κ. Τσοχατζόπουλου για τα εγκλήματα που του αποδίδονται.
Εκείνο που πρέπει να γίνει νομίζω, για ν' αποκτήσει ξανά ο κόσμος την εμπιστοσύνη του στους πολιτικούς μας είναι, με πρωτοβουλία των ιδίων, ν' αλλάξουν οι σχετικές διατάξεις του συντάγματος της χώρας και ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, ώστε τα εγκλήματά τους, να κρίνονται όχι από τους συναδέλφους των αλλά από τους φυσικούς δικαστές που κρίνουν όλους εμάς τους υπόλοιπους, και παρόμοια εγκλήματα υπουργών να μην παραγράφονται ποτέ.
Κ. Τζαγκαράκης

paragrafos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
paragrafos είπε...

Ο Εμ. Ροϊδης με τη σατιρική εφημερίδα "Ασμοδαίος" (που εξέδιδε με τον Αννινο) έβαλλε γελοιογραφικώς κατά των συμμοριών της εποχής που λυμαίνονταν το δημόσιο. (Όπως και κατά του τότε εθνικισμού, του αλυτρωτισμού.)

Οι έγγράμματοι αναγνώστες του, οι οποίοι αποτελούσαν και το... κύριο αναγνωστικό του κοινό, λιγάκι στην αρχή, αντέδρασαν αυτοσαρκαζόμενοι.

Σύντομα όμως άρχισαν να φυλλορρούν μαζικά, καθώς συνειδητοποίησαν ότι ο Ροϊδης σοβαρολογούσε και ως εκ τούτου, κινδύνευαν τα συμφέροντά τους... (Και ποιος κρυφομαφιόζος θέλει να τον ξεμπροστιάζουν;)

Φταίμε κι εμείς, όμως, αγαπητέ Χαρίδημε, γιατί η ανάγκη, αχ αυτή η ανάγκη) μας ωθούσε ή στη μετανάστευση ή στο φιλάμε ... κατουρημένες ποδιές και βρόμικα χέρια "νονών".

Τηρουμένων των αναλογιών, τα ίδια συμβαίνουν και στη Μεγαλόνησο.

Εμείς έχουμε βαριά άρρωστο παιδί, και επί εννιάμισι χρόνια εκλιπαρούμε τους ντόπιους νονούς να του αποδώσουν τα στοιχειωδέστερα από τα δικαιώματά του.

Φέτος όμως, οι... ντόπιοι νονοί ζήτησαν γη και ύδωρ και δεν ενδώσαμε. Έτσι έμεινε το παιδί χωρίς επιδοτούμενη νοσηλεία...

Και δεν περνάει ώρα και στιγμή που να μην το μετανιώνω, να μη νιώθω ενοχές. Έπρεπε, λέω κάθε λίγο και λιγάκι μέσα μου, έπρεπε να βάλω την υγεία του παιδιού μας πάνω από την αξιοπρέπειά μου...

Με εκτίμηση,
Κωνσταντίνος Καλλίμαχος

paragrafos είπε...

Συγγνώμη για τον προσωπικό τόνο του σχολίου.

Απλώς ήθελα να τονίζω και τις ευθύνες ημών τον πολιτών που συχνά ευρισκόμενοι στην ανάγκη, κάναμε πως δεν βλέπαμε τους νονούς της πολιτικής μας.

Και προφανώς, αυτό συνεχίζεται. Να πώς εξηγείται το "ναι" στο ευρώ καιτο "όχι" στο μνημόνιο.

Με εκτίμηση,
Κώστας

test.kremmydas είπε...

Αν τα ΜΜΕ στην Ελλάδα λειτουργούσαν στοιχειωδώς, οι Τσοχατζόπουλοι δεν θα είχαν ελπίδες να κλέβουν 20 χρόνια.

Για τα "ιδιωτικά" ΜΜΕ μιλάω.

test.kremmydas είπε...

Αν τα ΜΜΕ στην Ελλάδα λειτουργούσαν στοιχειωδώς, οι Τσοχατζόπουλοι δεν θα μπορούσαν να κλεβουν 20 χρόνια.

Για τα "ιδιωτικά" ΜΜΕ μιλάω.