Το κοινό αίσθημα υπαγορεύει ότι, σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής, η χώρα έχει ανάγκη από κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία, όμως, το κοινό αίσθημα μετατρέπεται σε πολιτική πραγματικότητα από τα κόμματα. Όταν τα κόμματα διαπερνώνται από εκείνη τη νοοτροπία που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία – τον ιδιοτελή καιροσκοπισμό, την πόλωση, το λαϊκισμό, την ηγετική ατολμία – τότε οι επιταγές του κοινού αισθήματος παραγνωρίζονται και παράγονται υποβέλτιστα για τη χώρα αποτελέσματα.
Το πλέον εθνικά επωφελές θα ήταν να συμμετάσχει ο ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Θα σχηματιζόταν έτσι ένα ευρύτατο πολιτικό μέτωπο, το οποίο θα μπορούσε να αναδιαπραγματευθεί, με αυξημένη βαρύτητα, όρους του Μνημονίου. Δεν θα το κάνει.
Γιατί; Διότι, οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να υπερβούν τον ιστορικό τους εαυτό. Στο μέτρο που μετέχουν στην κυρίαρχη κουλτούρα της καιροσκοπικής πόλωσης, δεν έχουν αποκτήσει την ικανότητα να συνεργάζονται με τους αντιπάλους τους. Δείτε τι λένε: «μα είμαστε διαφορετικοί». Πρόκειται, φυσικά, περί ανόητης ταυτολογίας. Ακριβώς επειδή τα κόμματα έχουν διαφορές πρέπει, σε κρίσιμες εθνικά στιγμές, να αναζητούν, μετά από προγραμματικές διαπραγματεύσεις, κοινούς τόπους. Η κουλτούρα του «ιστορικού συμβιβασμού» είναι ξένη στους νεοκομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο).
Μια κυβέρνηση με άξονα τη ΝΔ θα είναι, εν πολλοίς, μια κυβέρνηση φθαρμένων πολιτικάντηδων με μειωμένη πειθώ. Η λαϊκιστική αντιμνημονιακή παράταξη, πολιτικά ισχυροποιημένη (σχεδόν ένας στους δύο ψηφοφόρους!), θα είναι «μαχητικά» απέναντί της. Το τζίνι έχει πλέον βγει από τα μπουκάλι…Ξέρουμε τι είναι το βέλτιστο για τη χώρα αλλά, με την πολιτική κουλτούρα που τη διακρίνει, θα καταλήξουμε στο υποβέλτιστο – το οποίο, στην παρούσα συγκυρία, θα είναι η έξοδος της χώρας από το ευρώ. Χθες αγοράσαμε χρόνο, αλλά δεν αποτρέψαμε το μοιραίο. Σαν τους επιβάτες του μοιραίου αεροπλάνου που έπεσε στους Δίδυμους Πύργους, είναι οδυνηρό να βλέπεις την καταστροφή να έρχεται όντας ανίκανος να την αποφύγεις…
5 σχόλια:
Η δραχμή είναι το λιγότερο.
Αξιωματική αντιπολίτευση και μεθαυριανή κυβέρνηση θα είναι μια παρέα ατόμων που τα τελευταία 40 χρόνια θεωρητικο-πολιτικολογεί μεταξύ φραπέ και φρέντο για ιδανικές πολιτείες, οράματα και ουτοπίες, ενώ παράλληλα καρπωνόταν άκοπα κέρδη από την "καπιταλιστική" κρεπάλη των τελευταίων δεκαετιών.
Όλος αυτός ο συρφετός μέχρι να λουστεί τις δυσκολίες της αντικειμενικής πραγματικότητας και αντιληφθεί το ότι "in theory there is no difference between theory and practice, in practice there is" του Snepscheut, θα έχει οδηγήσει τη χώρα όχι μόνον στον οικονομικό ακρωτηριασμό αλλά στον εθνολογικό, ίσως και στον εθνικό.
Δυστυχώς μπήκαμε ως χώρα σε modus operandi "ο σώζων εαυτόν σωθήτω". Ποιος θα δουλέψει πια για αυτή τη χώρα; Ποιος θα ματώσει, όταν τα τελευταία δύο χρόνια αυτοί που πλήρωσαν ήταν ως επί το πλείστον αυτοί που κράταγαν την κοινωνική συνοχή με το ότι δεν "τα έφαγαν μαζί" με τους διάφορους μεγαλώνυμους χοντρούς και τα άλλα σαυροειδή και ερπετοειδή της ευρω-ελλαδικής κοινότητας της άκοπης μπέμπας και της μερτεντέ;
Δυστυχώς το προσεχές διάστημα δύο προοπτικές ανοίγονται για τη χώρα: τουρκοποίηση ή φασισμός. Αυτές τις δύο προοπτικές βλέπει η λογική και αυτές θα ήταν το μέλλον οποιασδήποτε χώρας από την παρούσα κατάσταση.
Μόνη μας ελπίδα πλέον το ότι η Ελλαδα δεν είναι η "οποιαδήποτε" χώρα...
Μάλλον αισιόδοξη η παρομοίωση με την πτήση της Αμερικαν. Πολύ φοβούμαι πως ακριβέστερη θα ήταν η αναφορά στην τραγωδία της Ήλιος, όπου το σκάφος πετούσε με τον αυτόματο πιλότο έως ότου σωθούν τα καύσιμα, με τους δε επιβαίνοντες ήδη αναίσθητους.
... και λέμε υποκριτικά ότι είμαστε υπέρ της απλής αναλογικής. Της απλής αναλογικής που οδηγεί σε συνεργασίες και συγκλήσεις. Η ατολμία και ο καιροσκοπισμός σε υπερθετικό βαθμό.
Το Δραχμή ή EUR για μένα - και κάποιους άλλους - δεν αποτελεί δίλημμα γιατί αν καταρρεύσει ο θεσμός της δικαιοσύνης - όπως έχει γίνει στην Ελλάδα κι αλλού, που αποτελεί το βασικό συστατικό της Δημοκρατίας - δεν έχει νόημα να ασχολείσαι με «οικονομικές πολιτικές» που κανείς δεν θα ακολουθήσει. Προτιμώ μια ανεξάρτητη δικαιοσύνη με Δραχμή, παρά το σημερινό σκηνικό με EUR, μακράν.
Είμαι σίγουρος πως το εκλογικό σώμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν το ψήφισε επειδή συμφωνεί με όλες τις θέσεις του, αλλά επειδή δεν συμφωνεί με την συνέχεια του μνημονίου. Για τα % των Ελλήνων που θέλουν την Ελλάδα στην Νομισματική Ένωση έχω μεγάλες αμφιβολίες. Άρα γιατί να πάει κόντρα στις προσταγές αυτών που το στήριξαν; Ειδικότερα όταν είναι δεδομένο πως δεν συμφωνεί με την πολιτική που προσπαθεί να περάσει η ΝΔ. Αν υπήρχε μια δυνατότητα να διαπραγματευτούν τα αρπακτικά της Ευρώπης αυτό θα γινόταν μόνο με κάποιον που είχε ισχυρή εντολή από την αντίστροφη κατεύθυνση! Κι είναι απολύτως λογικό, εκτός κι αν πιστεύει κανείς πως οι «Ευρωπαίοι» είναι «ενάρετοι» και θέλουν «το καλό μας».
Επίσης, όλη αυτή η κριτική χωρίς αντίκτυπο ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ, που ΔΕΝ έχει αναλάβει ποτέ την εξουσία και που δεσμεύτηκε για κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας δεν την καταλαβαίνω. Εξισώνεται με το ΠΑΣΟΚ αυθαίρετα και κρίνεται για συνθήκες που ούτε προκάλεσε, ούτε διαμόρφωσε
Με πια λογική η 'Δράση' ή ο 'Τζήμερος' - φιλελεύθερος της «Ναυτιλίας», μεγάλος αστειάτορας με εντελώς γελοίο πρόγραμμα από οικονομικής απόψεως (Αύξηση συντάξεων, κατέβασμα ορίου συνταξιοδότησης και μείωση φορολογίας ταυτόχρονα; Σώπα ρε μεγάλε να του πούμε και στους άλλους να μάθουν πως γίνεται 1 + 1 = 40) - θα έκαναν κάτι παραπάνω;
Ο Μάνος σε συνομιλία με τον Βαρουφάκη δήλωσε πως «Οι τράπεζες καλό θα ήταν να παραμείνουν κρατικές από το να γίνουν κρατικές». Δυστυχώς όμως, αυτό που βλέπω είναι στον «σικέ φιλελευθερισμό του» υπάρχουν σαφέστατες διακρίσεις: Όταν έχει κέρδη η Eurobank είναι του Λάτση - κι ας έχει το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ελλάδος, τι μας νοιάζει; - αν έχει χασούρα ξαφνικά «είναι κρατική υπόθεση». Αν κύριε μου οι τράπεζες αντιμετωπίζονται με διαφορετική λογική από το περίπτερο της γειτονιάς μην μου μιλάς για «ανταγωνισμό επί ίσης όροις» και τρίχες κατσαρές.
Δεν υπάρχουν Άγγελοι και δεν υπάρχουν αθώοι. Αν δείτε τα % θα δείτε πως η νεολαία ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ - και πολύ καλά έκανε κατά την γνώμη μου γιατί η Ισλανδία που επέλεξε άλλη τροχιά απολαμβάνει ανάπτυξη εδώ και 2 χρόνια - και η «γενιά του πολυτεχνείου» έκανε αυτό που κάνει πάντα: Επέλεξε τις συντάξεις και τον κώλο της και λύγισε στην τρομοκρατία των ΜΜΕ.
Το Δραχμή ή EUR για μένα - και κάποιους άλλους - δεν αποτελεί δίλημμα γιατί αν καταρρεύσει ο θεσμός της δικαιοσύνης - όπως έχει γίνει στην Ελλάδα κι αλλού, που αποτελεί το βασικό συστατικό της Δημοκρατίας - δεν έχει νόημα να ασχολείσαι με «οικονομικές πολιτικές» που κανείς δεν θα ακολουθήσει. Προτιμώ μια ανεξάρτητη δικαιοσύνη με Δραχμή, παρά το σημερινό σκηνικό με EUR, μακράν.
Είμαι σίγουρος πως το εκλογικό σώμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν το ψήφισε επειδή συμφωνεί με όλες τις θέσεις του, αλλά επειδή δεν συμφωνεί με την συνέχεια του μνημονίου. Για τα % των Ελλήνων που θέλουν την Ελλάδα στην Νομισματική Ένωση έχω μεγάλες αμφιβολίες. Άρα γιατί να πάει κόντρα στις προσταγές αυτών που το στήριξαν; Ειδικότερα όταν είναι δεδομένο πως δεν συμφωνεί με την πολιτική που προσπαθεί να περάσει η ΝΔ. Αν υπήρχε μια δυνατότητα να διαπραγματευτούν τα αρπακτικά της Ευρώπης αυτό θα γινόταν μόνο με κάποιον που είχε ισχυρή εντολή από την αντίστροφη κατεύθυνση! Κι είναι απολύτως λογικό, εκτός κι αν πιστεύει κανείς πως οι «Ευρωπαίοι» είναι «ενάρετοι» και θέλουν «το καλό μας».
Επίσης, όλη αυτή η κριτική χωρίς αντίκτυπο ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ, που ΔΕΝ έχει αναλάβει ποτέ την εξουσία και που δεσμεύτηκε για κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας δεν την καταλαβαίνω. Εξισώνεται με το ΠΑΣΟΚ αυθαίρετα και κρίνεται για συνθήκες που ούτε προκάλεσε, ούτε διαμόρφωσε
Με πια λογική η 'Δράση' ή ο 'Τζήμερος' - φιλελεύθερος της «Ναυτιλίας», μεγάλος αστειάτορας με εντελώς γελοίο πρόγραμμα από οικονομικής απόψεως (Αύξηση συντάξεων, κατέβασμα ορίου συνταξιοδότησης και μείωση φορολογίας ταυτόχρονα; Σώπα ρε μεγάλε να του πούμε και στους άλλους να μάθουν πως γίνεται 1 + 1 = 40) - θα έκαναν κάτι παραπάνω;
Ο Μάνος σε συνομιλία με τον Βαρουφάκη δήλωσε πως «Οι τράπεζες καλό θα ήταν να παραμείνουν κρατικές από το να γίνουν κρατικές». Δυστυχώς όμως, αυτό που βλέπω είναι στον «σικέ φιλελευθερισμό του» υπάρχουν σαφέστατες διακρίσεις: Όταν έχει κέρδη η Eurobank είναι του Λάτση - κι ας έχει το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ελλάδος, τι μας νοιάζει; - αν έχει χασούρα ξαφνικά «είναι κρατική υπόθεση». Αν κύριε μου οι τράπεζες αντιμετωπίζονται με διαφορετική λογική από το περίπτερο της γειτονιάς μην μου μιλάς για «ανταγωνισμό επί ίσης όροις» και τρίχες κατσαρές.
Δεν υπάρχουν Άγγελοι και δεν υπάρχουν αθώοι. Αν δείτε τα % θα δείτε πως η νεολαία ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ - και πολύ καλά έκανε κατά την γνώμη μου γιατί η Ισλανδία που επέλεξε άλλη τροχιά απολαμβάνει ανάπτυξη εδώ και 2 χρόνια - και η «γενιά του πολυτεχνείου» έκανε αυτό που κάνει πάντα: Επέλεξε τις συντάξεις και τον κώλο της και λύγισε στην τρομοκρατία των ΜΜΕ.
Δημοσίευση σχολίου