Βέβαια, δεν σας κρύβω ότι ο ανοίκειος ενικός της επιστολής με εξέπληξε, αλλά γρήγορα ενεργοποίησα τό βρετανοτραφές μέρος του εαυτού μου και παρέκαμψα την ελαφρά ενόχληση. Η διάθεσή μου ελάφρυνε. Το ύφος της επιστολής του κ. Πολύδωρα μου θύμισε ελληνική κωμωδία του '60. Φαντάστηκα προς στιγμήν τον αξέχαστο Διονύση Παπαγιαννόπουλο ή τον αξεπέραστο Βασίλη Αυλωνίτη να αγορεύει με κενολογικό στόμφο στο πόπολο κουνώντας το δάχτυλο, να κομπάζει... Το αρχικό χαμόγελο κατέληξε σε ένα ηχηρό γέλιο.
Η ευθυμία μου δεν κράτησε πολύ. Σκέφτηκα ότι ο κ. Πολύδωρας είναι βουλευτής εδώ και αρκετά χρόνια, διαχειρίστηκε ως υπουργός τα κοινά, και διετέλεσε για μία (1) μέρα πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων: ήταν, έστω και για μία μέρα, ο τρίτος σε σπουδαιότητα πολιτειακός παράγοντας της χώρας! Τον φαντάστηκα ως υπουργό Δημόσιας Τάξης να συμμετέχει σε συναντήσεις των Ευρωπαίων ομολόγων του στις Βρυξέλλες, να αγορεύει αυτάρεσκα, να μορφάζει. Προσπάθησα να φανταστώ τα πρόσωπα των άλλων, να εικάσω τις μύχιες σκέψεις τους ακούγοντας έναν γραφικό Βαλκάνιο να ρητορεύει με περισσή σπουδαιοφάνεια επιβεβαιώνοντας όλα τα ανατολίτικα στερεότυπα...
Σκέφτομαι πόσο σημαντικό είναι να βλέπουμε όλοι έναν ψυχίατρο μετά τα πενήντα ή, αν αυτό είναι οδυνηρό, να έχουμε κάποιον δίπλα μας να μας προστατεύει από την αυτογελοιοποίηση. Σε τελική ανάλυση, η επιστολή Πολύδωρα με βοήθησε να δω πόση ζημιά μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας αν αφεθούμε να μας κυριεύσει ο άμετρος ναρκισισμός. Θεέ μου προστάτευσέ με από τη γελοιοποίηση που μπορώ να επιφέρω στον εαυτό μου!
Από Βύρωνα Γ. Πολύδωρα
Στον κ. Χαρίδημο Τσούκα
Είσαι πανεπιστημιακός εσύ; Ή κεκράκτης; Ή αναίτιος εχθρός μου;
Μπορώ να σου πω πολλά. Γράφω, άλλωστε, λίγα και στο «ΚΑΤΑ ΚΗΝΣΟΡΩΝ».
Ξέχασες, αν μη τι άλλο, την θεμελιώδη αρχή της αναλογικότητας; Βγάζεις απόφαση επί κακουργήματι για το ανύπαρκτο πταισματικό παράπτωμα;
Είναι λογικό; Είναι ηθικό; Είναι τίμιο; Είναι δίκαιο; Είναι αντρίκιο;
Σε ποιους «εργοδότες» σου και δυνατούς της ημέρας ή μάλλον της νύχτας, δείχνεις την καλή σου διαγωγή και δουλικότητα; Γιατί αποκλείεται να δίνεις λόγο στην επιστημονική και ηθική σου συνείδηση, τη δική σου.
Και αν μου σκοτώσουν το παιδί ―δεν με νοιάζει για μένα― οι άνεργοι τους οποίους πυροδοτείς και οι χαμηλόμισθοι ή οι φιλόσοφοι πολιτικομανείς αναρχικοί και αντιεξουσιαστές και οι κάθε λογής αγανακτισμένοι; Ή΄δεν γνωρίζεις τα άρθρα του Π.Κ. περί ηθικής αυτουργίας, διέγερσης, υποκίνησης ή προβοκάτσιας (agent provocateur) για διάπραξη κακουργημάτων;
Ως προς το δικαίωμά σου ασκήσεως κριτικής, γράψε ―αν το μπορείς― ότι τα μέλη των οικογενειών των πολιτικών απαγορεύεται να πιάσουν νόμιμη δουλειά στο δημόσιο, έστω και προσωρινή, και με αυτονόητο και κυρίαρχο το ποιοτικό στοιχείο της σχέσης εμπιστοσύνης, διότι υπάρχει και συλλογική-οικογενειακή ευθύνη, όπως διεκήρυττε και ο γνωστός «ζωγράφος» από το Μπράουνάου της Άνω Αυστρίας. Γράψε το, ίσως σε εκφράζει.-
12 σχόλια:
Λίγη ιστορία:
"Ο Πλαστήρας θεωρείται ότι ήταν ικανότατος στρατιωτικός, τίμιος πολιτικός και υπόδειγμα ανθρώπου, και αγαπήθηκε πολύ από τον λαό. Γεγονότα που τον χαρακτήρισαν ήταν η διακριτική προσφορά του μισθού του σε φτωχούς, η άρνησή του να «βολέψει» από την θέση του τον άνεργο αδερφό του και το ότι πέθανε και ο ίδιος χωρίς ποτέ να αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία."
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B1%CF%82
Αλλά βέβαια οι εποχές της αγάπης έχουν περάσει ανεπιστρεπτί...
Se ti anaferetai o k. Polydoras?
Se ti anaferetai o k. Polydoras?
Aaaa, to vrika to keimeno gia ton V.P.:
http://htsoukas.blogspot.com/2012/08/blog-post_25.html
Αποκαλυπτικά (για τη διανοητική κατάσταση του ανδρός) αποσπάσματα από το "κατά κηνσόρων":
"Δεν διανοούμαι να θυσιάσω τη Μαργαρίτα μου. Και προπαντός δεν τη θυσιάζω γιατί "έφτυσα αίμα" για αν αναθρέψω τα παιδιά μου. Δεν έκανα τίποτε παράνομο και ανήθικο. Δεν θυσιάζω τη άξια συνεργάτιδά μου. Να ενοχοποιήσω αδίκως τη Μαργαρίτα μου, που ποτέ και κανέναν δεν προκάλεσε παρά μόνο τους ασπάλακας των καταγωγίων και τούτο γιατί είναι κόρη μου;"
Αλλού (κατά Σπηλιωτόπουλου):
"Γιατί τόσος πόλεμος τώρα; Μήπως γιατί κάποιοι δεν χώνεψαν ακόμη το γεγονός ότι εξελέγην πρόεδρος της Βουλής με 179 ψήφους, όταν το κόμμα μου είχε μόνον 108 ψήφους στη Βουλή; Εδώ ένας βουλευτής του κόμματός μου, που αρέσκεται να φωτογραφίζεται σε ρωμαϊκές πόζες με πετσέτες στο λουτρό του, απείχε τότε επιδεικτικά της ψηφοφορίας. Προφανώς, και ευτυχώς που δεν έχω τέτοιους φίλους, με απεδοκίμασε"
Και αλλού:
"Ένας ευαίσθητος υπουργός το 2009, σε ευαίσθητο και λεπτό υπουργείο, διόριζε μονίμους μάλιστα υπαλλήλους με απόλυτη αξιοκρατία, οι οποίοι είχαν μεταξύ τους ένα κοινό αξιοκρατικό χαρακτηριστικό ότι κατήγοντο από τον τόπο εκλογής του αδιάφθορου υπουργού. Το 2012 διόρισε 15 και περισσότερους μετακλητούς στη Βουλή, με αυτά τα προσόντα καταγωγής, ο ίδιος αντιφαύλος πολιτικός, υπό άλλη ιδιότητα τώρα. Δεν είναι γι' αυτούς τους διορισμούς κρίση και ανεργία στη χώρα; Μόνο για εμένα και για τη θυγατέρα μου;"
Καταλάβατε κ. Τσούκα; Ο άνθρωπος ζει στην καρακοσμάρα του! (Κατα)δέχεται να συγκρίνεται μόνο με τους ομοίους του και βρίσκει τον εαυτό του αδικημένο και οπωσδήποτε εντιμότερο! Στο πλαίσιο του "γιατί εμένα και τη θυγατέρα μου" δεν περισσεύει άλλος ρόλος από εκείνον του "ασπάλακος των καταγωγίων", του ομοίου του που ζήλεψε τη θριαμβευτική εκλογή του στο αξίωμα του ημερήσιου προέδρου της Βουλής (!), ή έστω του υπαλλήλου συμφερόντων της νύχτας... Το ενδεχόμενο να διαμαρτύρεται ένας απλός πολίτης επειδή του τρώνε το υστέρημα, δεν του περνάει καν από το μυαλό!
Κατά την αυτοεικόνα του, είναι ο "αδικημένος" κούκος που, ναι μεν σφετερίστηκε -ως κούκος που είναι- τις φωλιές άλλων πουλιών, αλλά δεν έσπασε τα αυγά τους σαν τους άλλους, τους κακούς, κούκους που τώρα του τη λένε κι από πάνω! Το ότι ο κόσμος δεν αποτελείται μόνο από κούκους, διαφεύγει της αντιλήψεως του ευρυμαθούς κ. Βύρωνα.
Τρικυμία εν κρανίω, κ. Τσούκα...
-Χ
Κρέμασε το σαγόνι μου! Τι ειρωνία!
Θυμήθηκα αμέσως την δήλωση του Tom Lehrer οτι η απονομή του βραβείου Νόμπελ ειρήνης στον Kissinger κατέστησε την σάτιρα ανούσια. (...)
Δυστυχώς η περίπτωση Β.Γ.Π. είναι ίσως αντιπροσωπευτική (1) του αυτισμού, (2) της παντελούς έλλειψης αυτοκριτικής (3) άρνησης της πραγματικότητας, (3) θράσους, και (4) μόνιμης σύγχυσης που χαρακτηρίζουν ένα μεγάλο μέρος της Ελλαδικής κοινωνίας (και αρκετών άλλων χωρών).
'Ολοι είμαστε συγχυσμένοι σε κάποιο βαθμό αλλά θέλω να ελπίζω οτι ο γραπτός λόγος (πόσο μάλλον η σύσταση και αποστολή μίας επιστολής) μας επ-αγρυπνεί και μας επαναφέρει στα συγκαλά μας.
Άπ΄ ό,τι φαίνεται αυτή είναι η βέλτιστη νοητική κατάσταση του Β.Γ.Π. Να τον χαίρονται όσοι τον ψήφισαν! Γ.Σ.
Πάντως θα άξιζε μία αναλυτικότερη απάντηση στον ΒΠ.
σχολιάζω κάποια σημεία της επιστολής του.
A. "Είσαι πανεπιστημιακός εσύ; Ή κεκράκτης; Ή αναίτιος εχθρός μου;"
Αδυνατεί να σκεφτεί με επιχειρήματα. Χαρακτηρίζει πρόσωπα. Όταν αυτό γίνεται στην αρχή μίας επιστολής και όχι στο τέλος, έχει την σημασία του
Β. "Ξέχασες, αν μη τι άλλο, την θεμελιώδη αρχή της αναλογικότητας; Βγάζεις απόφαση επί κακουργήματι για το ανύπαρκτο πταισματικό παράπτωμα;"
Προφανώς θεωρεί το ότι διόρισε την κόρη του πταίσμα ! Μας έχουνε ΓΜΣ στους φόρους, μας έχουνε πηδήξει στα χαράτσια, μας έχουν κατακλέψει, έχουν ξεπουλήσει το μέλλον μας και το να διορίζουν τα παιδιά τους είναι πταίσμα !!!
Σωστά .. το κερασάκι στην τούρτα !
Τουλάχιστον να μας πεί τί θεωρεί κακούργημα. Να έχουμε ένα μέτρο για την ποιότητα της πολιτικής του υπόστασης !
Γ. "Σε ποιους «εργοδότες» σου και δυνατούς της ημέρας ή μάλλον της νύχτας, δείχνεις την καλή σου διαγωγή και δουλικότητα; Γιατί αποκλείεται να δίνεις λόγο στην επιστημονική και ηθική σου συνείδηση, τη δική σου."
Πάλι χαρακτηρισμοί και όχι επιχειρήματα.
Δ. "Και αν μου σκοτώσουν το παιδί ―δεν με νοιάζει για μένα― οι άνεργοι τους οποίους πυροδοτείς και οι χαμηλόμισθοι ή οι φιλόσοφοι πολιτικομανείς αναρχικοί και αντιεξουσιαστές και οι κάθε λογής αγανακτισμένοι;"
Βυρωνάκο, η πλέμπα δεν διαβάζει χαρίδημο ! Ούτε οι αναρχικοί και αντιεξουσιαστές φυσικά ...
Αμα η πλέμπα είχε ξυπνήσει, βυρωνάκο θα είχες πάρει το ελικόπτερο καιρό τώρα.
Το τραγουδάει ο Ξυλούρης καιρό τώρα: "Άντε θύμα, άντε ψώνιο, άντε σύμβολο αιώνιο, αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς"
Ε. "Ή΄δεν γνωρίζεις τα άρθρα του Π.Κ. περί ηθικής αυτουργίας, διέγερσης, υποκίνησης ή προβοκάτσιας (agent provocateur) για διάπραξη κακουργημάτων;"
Απειλές. Άτοπες φυσικά λόγω 'Δ'. Επιχειρήματα μόνο το 'Β', στέκεται κουτσό.
ΣΤ. "Ως προς το δικαίωμά σου ασκήσεως κριτικής, γράψε ―αν το μπορείς― ότι τα μέλη των οικογενειών των πολιτικών απαγορεύεται να πιάσουν νόμιμη δουλειά στο δημόσιο, έστω και προσωρινή"
Περι σχέσεως νόμιμου και ηθικού ... Οι έλληνες τροφαντοί πολιτικάντηδες έχουν πάρει διδακτορικό στο θέμα. Τί να λέμε ;
Ζ. " και με αυτονόητο και κυρίαρχο το ποιοτικό στοιχείο της σχέσης εμπιστοσύνης, διότι υπάρχει και συλλογική-οικογενειακή ευθύνη, όπως διεκήρυττε και ο γνωστός «ζωγράφος» από το Μπράουνάου της Άνω Αυστρίας."
Σε αυτό το τελευταίο τί θέλει να μας πεί ;
Η. "Γράψε το, ίσως σε εκφράζει."
Δηλαδή ;
Διαθέτει το know-how: πόσο κομπλεξικός, γλοιώδης και συνάμα αστείος, μπορεί να γίνει κάποιος. Όπως διαβάσετε την παραπάνω επιστολή.
Ο Βύρων δίνει ωραίες ιδέες. Αν φτιάχναμε μια τρομοκρατική οργάνωση με όνομα "Φιλόσοφοι πολιτικομανείς αναρχικοί", εκτός του ότι θα είχαμε διάσημο πολιτικό "νονό", θα δημιουργούσαμε τρόμο χωρίς κανένα χτύπημα μόνο εκ του ονόματος (Φ.Π.Α).
Εννοείται ότι θα υπάρξουν και ολίγα εμπόδια στο όλο εγχείρημα γιατί σε αυτή τη χώρα όπλα βρίσκεις εύκολα, γραφομηχανή όμως;
Εξαιρετική η ανάλυση του test.kremmydas! ΓΣ
Οι παραπάνω σχολιασμοί, αλλά και η αντιμετώπιση του αναμενόμενου φαινομένου Χ πολύδωρα (το π, ως φαίνεται, πολιτειολογικώς, πάντα μικρό, το δε Χ πάντα μεγάλο, καθότι αντιπροσωπεύει την ομοειδή πλειονότητα των..."αντιπροσώπων" όπου γης...) από τους γράφοντες και τον κ. Τσούκα, είναι και εύλογοι και λογικοί. Ωστόσο, εμένα με βασανίζει το εξής (άκρας πολιτικής και ...πολιτειολογικής χροιάς νομίζω) ερώτημα : αν η Ιστορία είναι το πεδίο της ΣΤΑΘΕΡΗΣ επανάληψης, κατά τρόπο εκθαμβωτικά και μονομανώς απαρέγκλιτο (!), των "πολιτικών" υποκειμένων πολύδωρα, τότε τί είναι αυτό που τους επιτρέπει την είσοδο στο γίγνεσθαι της Πόλης ; Ποιό το στοιχείο εκείνο, που πολιτειολογικώς απουσιάζει από τη θέσμιση μιας κοινωνίας, ώστε εφόδοι αναρρίχησης σε θεσμικούς θώκους να αποτραπούν εν τη γενέσει τους για τέτοια χ άτομα ; Πώς δικαιολογείται η σχεδόν απόλυτη καθολικότητα αυτών των φαινομένων σε όλο σχεδόν το εύρος της Ιστορίας και, επίσης, η σχεδόν απολύτου ισχύος επανάληψή τους ανα ιστορική εποχή ; Υπάρχει καποια άλλη κοινωνία επί γης εμβίων όντων, που θα επέτρεπε την αποσάθρωση της, σχεδόν προγραμματικά, όπως η δική μας ; Που θα επέτρεπε την απόλυτη επανάληψη της κόλασης της αυτοδιάλυσής της, σε όλη την ιστορική της διαδρομή, από "ικανότατους" πολιτικούς τύπου Χ πολύδωρα ; Υπάρχει κάποια κοινωνία μελισσών, που την εποχή παραγωγής του μελιού να αποδεικνυόταν κενή από μέλι, ληστευμένη, αφασική στη διοίκηση, αναποτελεσματική στην κατανομή των ρόλων, αμοραλιστικώς και χαοτικά ελευθεριάζουσα, ώστε οι εργάτριες να μεταλλαχθούν σε κηφήνες και τούμπαλιν ; Ποια είναι η πολιτειολογική εκείνη σκέψη του θεσμίζειν και πολίζειν, που έχει διαφύγει από νοήμονα όντα όπως οι άνθρωποι ;
Στάθης Κομνηνός
Οι παραπάνω σχολιασμοί, αλλά και η αντιμετώπιση του αναμενόμενου φαινομένου Χ πολύδωρα (το π, ως φαίνεται, πολιτειολογικώς, πάντα μικρό, το δε Χ πάντα μεγάλο, καθότι αντιπροσωπεύει την ομοειδή πλειονότητα των..."αντιπροσώπων" όπου γης...) από τους γράφοντες και τον κ. Τσούκα, είναι και εύλογοι και λογικοί. Ωστόσο, εμένα με βασανίζει το εξής (άκρας πολιτικής και ...πολιτειολογικής χροιάς νομίζω) ερώτημα : αν η Ιστορία είναι το πεδίο της ΣΤΑΘΕΡΗΣ επανάληψης, κατά τρόπο εκθαμβωτικά και μονομανώς απαρέγκλιτο (!), των "πολιτικών" υποκειμένων πολύδωρα, τότε τί είναι αυτό που τους επιτρέπει την είσοδο στο γίγνεσθαι της Πόλης ; Ποιό το στοιχείο εκείνο, που πολιτειολογικώς απουσιάζει από τη θέσμιση μιας κοινωνίας, ώστε εφόδοι αναρρίχησης σε θεσμικούς θώκους να αποτραπούν εν τη γενέσει τους για τέτοια χ άτομα ; Πώς δικαιολογείται η σχεδόν απόλυτη καθολικότητα αυτών των φαινομένων σε όλο σχεδόν το εύρος της Ιστορίας και, επίσης, η σχεδόν απολύτου ισχύος επανάληψή τους ανα ιστορική εποχή ; Υπάρχει καποια άλλη κοινωνία επί γης εμβίων όντων, που θα επέτρεπε την αποσάθρωση της, σχεδόν προγραμματικά, όπως η δική μας ; Που θα επέτρεπε την απόλυτη επανάληψη της κόλασης της αυτοδιάλυσής της, σε όλη την ιστορική της διαδρομή, από "ικανότατους" πολιτικούς τύπου Χ πολύδωρα ; Υπάρχει κάποια κοινωνία μελισσών, που την εποχή παραγωγής του μελιού να αποδεικνυόταν κενή από μέλι, ληστευμένη, αφασική στη διοίκηση, αναποτελεσματική στην κατανομή των ρόλων, αμοραλιστικώς και χαοτικά ελευθεριάζουσα, ώστε οι εργάτριες να μεταλλαχθούν σε κηφήνες και τούμπαλιν ; Ποια είναι η πολιτειολογική εκείνη σκέψη του θεσμίζειν και πολίζειν, που έχει διαφύγει από νοήμονα όντα όπως οι άνθρωποι ;
Στάθης Κομνηνός
Δημοσίευση σχολίου