Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2007

Ευτυχώς που υπάρχουν οι Βρυξέλλες!


«Δεν έχουμε ελληνική κυβέρνηση. Έχουμε υποδιεύθυνση της Κομισιόν», δήλωσε πρόσφατα ο πρόεδρος του «Συνασπισμού» Αλέκος Αλαβάνος, μετά τη συνάντησή του με την Ομοσπονδία Σωματείων Πολιτικής Αεροπορίας. Φοβάμαι ότι ο κ.Αλαβάνος έχει άδικο. Μακάρι η κυβέρνησή μας να λειτουργούσε ως υποδιεύθυνση της Κομισιόν! Η ζωή μας θα ήταν καλύτερη, τα προβλήματά μας λιγότερα. Το εικοσαετές δράμα της Ολυμπιακής το επιβεβαιώνει περίτρανα.

Το εγχώριο πολιτικό σύστημα άρχισε να ασχολείται με την εξυγίανση της Ολυμπιακής μόνο όταν το επέβαλαν οι Βρυξέλλες το 1994, απαγορεύοντας τις κρατικές επιδοτήσεις. Όχι λιγότερα από επτά σχέδια σωτηρίας (!) της Ολυμπιακής τέθηκαν σε εφαρμογή και από τα δύο κόμματα εξουσίας από τότε, κοστίζοντας πάνω από 3 δισ. ευρώ στους φορολογούμενους (όσο περίπου η κατασκευή ενός μετρό, για νάχετε ένα μέτρο σύγκρισης). Το συνολικό χρέος της εταιρίας εκτιμάται ότι ανέρχεται στα 2,4 δις. ευρώ. Από την έναρξη των Ολυμπιακών Αερογραμμών το 2003 μέχρι σήμερα υπολογίζεται ότι έχουν συσσωρευτεί ζημίες κοντά στα 500 εκατ. ευρώ.

Χειρότερη και από τις ζημίες είναι η απίστευτη διαπλοκή κράτους-Ολυμπιακής-κυβερνώντος κόμματος-συνδικάτων, κάτι που συναντούμε μόνο σε πρώην κομμουνιστικές ή τριτοκοσμικές χώρες. Η Ολυμπιακή χρωστά στο κράτος, μεταξύ άλλων, 200 εκατ. ευρώ από τέλη αεροδρομίων, 485 εκατ. στην Εφορία, 285 εκατ. στο ΙΚΑ, 8.5. εκατ. στον ΟΤΕ, νοθεύοντας έτσι τον ανταγωνισμό. Το κράτος πρέπει να της επιστρέψει, δυνάμει δικαστικής απόφασης, 850 εκατ. ευρώ, ενώ εκκρεμεί η εκδίκαση αγωγής για άλλα 340 εκατ. ευρώ. Το εκάστοτε κυβερνών κόμμα χρησιμοποιεί την Ολυμπιακή σα να ήταν δική του εταιρία, για μεταφορές ψηφοφόρων, υπουργών, και διορισμούς ημετέρων. Τα συνδικάτα απέσπασαν σημαντικές οικονομικές παραχωρήσεις και επέβαλλαν το δικό τους μοντέλο εργασιακών σχέσεων, ασκώντας ουσιαστικά συνδιοίκηση. Στην Εισηγητική Έκθεση του νόμου 2601/1998 για την εξυγίανση της Ολυμπιακής αναφέρεται μέση ετήσια κατά κεφαλή αύξηση του κόστους εργασίας τη διετία 1996-97 51%. Ο νόμος αυτός υπονομεύθηκε στην εφαρμογή του από τις συμφωνίες διοίκησης-συνδικάτων για τη διατήρηση συνδικαλιστικών προνομίων. Η μέση θητεία των προέδρων της Ολυμπιακής υπολογίζεται σε 8.5 μήνες τα τελευταία τριάντα χρόνια. Την Ολυμπιακή τη διοικούν συνήθως κομματικοί ευνοούμενοι, άσχετοι με το επαγγελματικό μάνατζμεντ, ενώ στην ουσία το αφεντικό είναι ο εκάστοτε υπουργός Μεταφορών - πολιτικάντης, συνήθως, βαλκανικών προδιαγραφών.

Αντιλαμβάνεστε τα γενικότερο μοτίβο. Το ελλαδικό πολιτικό σύστημα συστηματικά απαξιώνει τις δημόσιες επιχειρήσεις. Κάθε φορά που επιχειρείται να κάνει η Ολυμπιακή μια νέα αρχή, η προσπάθεια αποδεικνύεται ατελέσφορη. Οι κυβερνήσεις αλλάζουν, το μοτίβο παραμένει. Η κακοδιαχείριση δεν οφείλεται μόνο σε κακές επιλογές μάνατζερ αλλά, κυρίως, στον ομφάλιο λώρο που συνδέει τις ΔΕΚΟ με το εγχώριο πολιτικό σύστημα. Η κακοδιαχείριση, σε ποικίλες εκφάνσεις, είναι δομικό στοιχείο της ελλαδικής δημόσιας σφαίρας – τη βλέπουμε στη λειτουργία του ΕΣΥ, στα τεράστια χρέη των νοσοκομείων, στην αθλιότητα των πανεπιστημίων, στη δημόσια διοίκηση.

Στο πρόσφατο βιβλίο του «Χρυσάφι είναι το Δημόσιο» (Εστία), ο Δ.Β. Παπούλιας, γνώστης των ΔΕΚΟ όσο λίγοι, με ευδόκιμη θητεία σε κορυφαίες θέσεις δημόσιων οργανισμών επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, αναφέρει την ΕΤΒΑ ως την επιτομή της παθολογίας των ΔΕΚΟ. Η ΕΤΒΑ ήταν οτιδήποτε άλλο εκτός από τράπεζα: μετά από κυβερνητικές πιέσεις δόθηκαν δάνεια σε ανθρώπους που δεν έπρεπε να δοθούν (μερικά από τα οποία δεν αποπληρώθηκαν ποτέ), διορίστηκαν υπάλληλοι ενώ δεν χρειάζονταν, αναλήφθηκαν μη κερδοφόρες δραστηριότητες που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Η εξυγίανσή της, μέχρι να ιδιωτικοποιηθεί, κόστισε 2 δις. ευρώ!

Το ελλαδικό πολιτικό σύστημα, όπως παραδοσιακά λειτουργεί, όχι μόνο δεν προσθέτει αξία στις ΔΕΚΟ, με μερικές φωτεινές εξαιρέσεις, αλλά συστηματικά αφαιρεί – ότι ακουμπά το απαξιώνει. Να ζητά κανείς, ακόμα μια φορά, την «εξυγίανση» της Ολυμπιακής και μια «νέα αρχή», όπως ζητά σύμπασα η λαϊκιστική αριστερά, είναι τόσο ρεαλιστικό όσο να περιμένει την ενάρετη άσκηση της εξουσίας από τη Μαφία.

Ως Έλληνας πολίτης δεν είμαι περήφανος να με κυβερνάνε οι ξένοι, αλλά αν πρέπει να διαλέξω μεταξύ εθνικής υπερηφάνειας και ποιότητας θεσμών, αναντίρρητα επιλέγω το δεύτερο. Σχεδόν ότι βελτιώνει την ποιότητα της ζωής μας σε αυτή τη χώρα γίνεται με εντολή (ή με τη βοήθεια) των Βρυξελλών – από τα πρόστιμα για τις παράνομες χωματερές, μέχρι το κτηματολόγιο, την περιστολή των ελλειμμάτων, την προστασία του ανταγωνισμού, και την κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι εγχώριοι πολιτικάντηδες, όταν δεν κτίζουν «αναψυκτήρια», δεν «φιλοξενούν» Ινδούς και δεν διεκπεραιώνουν ρουσφέτια, απολαμβάνουν την ηδονή της εξουσίας ως τρυφηλοί δεσπότες. Εν τω μεταξύ, η Ρώμη φλέγεται.


Δεν ξέρω πόσο ιδεώδεις χειριστές των κοινών είναι κοινοτικοί γραφειοκράτες σαν τον Μπαρό και τον Αλμούνια, ξέρω όμως ότι θα έδινα τα πάντα για να μη με κυβερνά ο Τσοχατζόπουλος και ο Λαλιώτης, ο Πολύδωρας και ο Μαγγίνας – και οι όμοιοί τους.



Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή στις 23 Δεκεμβρίου 2007

11 σχόλια:

Ionnas είπε...

κι εμείς θα δίναμε τα πάντα να ακούγαμε στη χώρα συχνότερα έναρθρες διαμαρτυρίες αντί τις λαϊκές κρεβατομουρμούρες τύπου "ελευθεροτυπίας".

Καππαδόκης είπε...

Οταν κάθε ένας δεν πληρώνει τα λάθη του από τη δική του τσέπη αλλά από τη δική μας, όπως γίνεται με τη διαχείρηση όλων των ΔΕΚΟ και της Ολυμπιακής τότε η ιδιωτικοποίηση η το άμεσο κλείσιμο είναι η μόνη λύση.Ολα τα άλλα είναι αντίθετα με την ανθρώπινη φύση.

Αν δεν υπήρχαν οι Βρυξέλλες με το ενιαίο νόμισμα από τη μια και με τον έλεγχο για την τήρηση των κανόνων του ανταγωνισμού από την άλλη, η Αλβανία του Χότζα θα ήταν το σίγουρο λιμάνι που θα οδηγούσαν το ελληνικό σκάφος όλοι οι φωστήρες Ελληνες πολιτικοί με την φωτισμένη διακυβέρνησή τους.

Οταν όμως αφήνεις το μαγαζί που λέγεται Ελλάς να το διοικούν άνθρωποι που δεν εργάστηκαν ποτέ στη ζωή τους, που δεν ξέρουν να πουλήσουν ούτε ένα λεμόνι και να διαχειριστούν τους κινδύνους ακόμη και αυτής της πράξης, περιμένουμε να διοικήσουν το μεγάλο μαγαζί;

Πετάει ο γάιδαρος αλήθεια, πετάει;

Aphrodite είπε...

Το κακό δεν είναι μόνο ότι φλέγεται η Ρώμη, αλλά και το ότι εμείς ψήνουμε και σουβλάκια στο εντωμεταξύ στις φλόγες...

Η μεγάλη μου απορία είναι πώς δεν μας έχουν πετάξει έξω ακόμη. Θα μου πεις, ας μας περάσουν κι όλοι οι καινούριοι (εδώ τα κατάφεραν τα απέραντα πατατοχώραφα της Ιρλανδίας σε χρόνο dt), και βλέπουμε...

Τεσπα, εγώ Χρόνια Πολλά ήθελα να ευχηθώ, και αντοχή σε όλους μας να μην αυτοπυρποληθούμε με τόσα γύρω μας και πάνω μας...

ΚΑΛΗ, ΤΥΧΕΡΗ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ, ΣΩΣΤΗ επιτέλους ΧΡΟΝΙΑ!
:))))

Aphrodite είπε...

ΥΓ- "Πετάει ο γάιδαρος αλήθεια, πετάει;"

Από ΟΠΟΙΑ σκοπιά και να το δεις σ'υτό το κ*λ*κράτος, πετάει και φορτωμένος.

O.A. Business συγκεκριμένα...

Πετρος είπε...

Το θέμα είναι ότι οι Βρυξέλλες θα έπρεπε να αποτελούν το μη χείρον βέλτιστων. Κάποτε είμασταν οδηγοί του πνεύματος στην Ευρώπη. Πρέπει να καταλάβουμε ότι και εμείς είμαστε οι Βρυξέλλες. Ανυπομονώ για την μέρα που θα ακούσουμε και για κάποιον Έλληνα επίτροπο να χειρίζεται ένα σημαντικό θέμα.

Kostas Skiadas είπε...

Βεβαίως καί οί μεγαλύτερες ευθύνες γιά τήν άσχημη πορεία μίας χώρας βαρύνουν τίς εκάστοτε υπεύθυνες εξουσίες. Όμως καί ό λαός από τόν οποίο προέρχονται οί εξουσίες αυτές δέν είναι άμοιρος ευθυνών καί δέν είναι δυνατόν νά μένη στό απυρόβλητο. Κυβερνώντες καί κυβερνώμενοι θά είναι τό ίδιο υπόλογοι απέναντι τών επερχομένων καί δέν είναι δυνατόν νά επαναπαύεται κανείς χωρίς νά καταλογίζη στόν εαυτόν του ούτε ελάχιστο ποσοστό ευθύνης.
Ακολουθεί απόσπασμα από κείμενό μου.
"Είναι ή αγανάκτησις αυτή πράγματι δικαιολογημένη ή απλώς είναι αποτέλεσμα κακής εκτιμήσεως, ένας τρόπος εκτονώσεως ή μήπως οί άνθρωποι ζούν σέ έναν δικό τους ονειρικό κόσμο εκτός τής κοινωνίας τής οποίας είναι καί αυτοί μέλη αλλά καί δημιουργοί;
Πιστεύουν μήπως ότι εάν οί υπάρχοντες αντικαθίσταντο από άλλους, κάτ'επιλογήν ή τυχαίας επιλογής, υπήρχε οποιαδήποτε πιθανότης νά άλλαζε ή κατάστασις έστω καί στό ελάχιστο; Έχουν δηλαδή τήν εντύπωση ότι υπάρχουν κάπου αλλού κάποιοι καλλίτεροι καί ότι αυτοί οί άλλοι θά έλυναν τό πρόβλημα;
Όμως πρίν ξαναμιλήσουν καί διαμαρτυρηθούν άς τό δούν τό θέμα πρώτα από προσωπική άποψη. Έχουν οί ίδιοι διαγνώσει στήν διάρκεια τών τελευταίων ετών ή δεκαετιών κάποιου είδους αλλαγή στήν συμπεριφορά τους σέ οτιδήποτε; Άλλαξε στό ελάχιστο ό χαρακτήρας τους, μειώθηκαν τά ελαττώματά τους, βελτιώθηκε ή διαγωγή τους; Έπαψαν μήπως νά ζητούν (επαιτούν) από τά κόμματα καί τούς εκπροσώπους τους στό κοινοβούλιο, οτιδήποτε άλλο εκτός από διορισμό, γι'αυτούς, τά παιδιά τους καί τούς συγγενείς τους;
Τί είναι αυτό πού άλλαξε στόν χαρακτήρα τους καί ζητούν καί απαιτούν νά αλλάξη στούς άλλους;
Είναι μήπως σήμερα περισσότερο σταθεροί στίς σχέσεις τους, ειλικρινείς στόν λόγο τους, συνεπείς στίς υποσχέσεις τους, άπ'ότι στό παρελθόν;
Μήπως δέν εξακολουθούν νά είναι οί ίδιοι, συχνά πρός τό χειρότερο καί κάποιες φορές πρός τό πολύ χειρότερο;
Εάν ό λαός ήθελε πραγματικά νά αλλάξη κάτι θά άλλαζε, αλλά γιά νά γίνουν αλλαγές πρέπει νά αλλάξη ό ίδιος. Καί αυτό ούτε τό θέλει ούτε τό μπορεί. Άν πάλι περιμένει από τίς εξουσίες νά αλλάξουν καί νά τόν αλλάξουν, τότε θά περιμένει στόν αιώνα τόν άπαντα. Αμήν. "

Ανώνυμος είπε...

Είναι γνωστό ότι το Ελληνικό κράτος "πιάνει χρυσό και κάρβουνο γίνεται". Από κει και πέρα μουρμούρησε μερικά μισόλογα στους Έλληνες περί "στρατηγικής σημασίας" επιχειρήσεις","ξένο κεφάλαιο" που έχει βάλει στόχο το "φτωχό πλην τίμιο" κράτος και τις "κρατικές επιχειρήσεις" που λειτουργούν προς "όφελος του Ελληνικού λαού" και αμέσως έχεις όλες τις προϋποθέσεις για ένα τρελό φαγοπότι. Και το καλύτερο είναι ότι οι δημοσκοπήσεις θα σε στηρίξουν. "Να συνεχίσει να πετάει η ΟΑ" θα σου πουν. Οπότε και ο καημένος ο Λιάπης (και οι προηγούμενοι βεβαίως, βεβαίως) τι να σου κάνει δηλαδή; Αυτός θα σώσει την Ελλάδα; Άσε που όπως λέει και η παροιμία "φωνή λαού, οργή Θεού". Αλήθεια, πιστεύουμε ότι ο λαός που έστειλε τη Γιαννάκου σπίτι της επειδή επέμενε να εφαρμόζει το νόμο, δεν έχει τη κύρια ευθύνη για όλα αυτά;
Χ. Μαρής

EAST or WEST είπε...

Είναι η ιδιωτικοποίηση η λύση, για να γλιτώσει το δημόσιο την αιμοδοσία προς κάποιες ΔΕΚΟ όπως η Ολυμπιακή;
Είναι ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα λιγότερο δαπανηρός, λιγότερο διεφθαρμένος, λιγότερο κρατικοδίαιτος και θα έπρεπε να του δώσουμε και μονοπωλιακό χαρακτήρα σε τομείς όπως οι αερομεταφορές;
Ο τοπικός ανταγωνιστής, εκπρόσωπος της μεγάλης Γερμανικής Αυτοκρατορίας των Αιθέρων, θα τον ήθελε πολύ αυτό τον ρόλο και τότε θα ήθελα πολύ να δω πόσο θα κόστιζαν στο Ελληνικό Δημόσιο (πάνω και κάτω από το τραπέζι) οι "αναγκαστικές πτήσεις του" στις "άγονες" γραμμές.
Την Ελλάδα την Κυβερνάει ο κάθε Μαγγίνας γιατί ο καθένας μας στο μικρόκοσμό του έχει την ανάλογη συμπεριφορά προς αυτό που ορίζουμε ως δημόσιο συμφέρον. Γιατί στη μετά τον "βούρδουλα" εποχή, είχαμε το "λαό" στην "εξουσία" σε συνδυασμό με εισροή ευρωχρημάτων, σε μια χώρα που δεν "πρόκανε" να φτιάξει κράτος και που δεν παύει να είναι στα Βαλκάνια.
Σε χώρες με κοινωνικά-αναπτυξιακά χαρακτηριστικά ανάλογα με τη χώρα μας οι "ξένοι" παίζουν με άλλους όρους από αυτούς που παίζουν στις χώρες προέλευσής τους...
Όταν έχουμε έναν άρρωστο δεν το πουλάμε στον πλούσιο γείτονα...ούτε ΤΟΥ κάνουμε ευθανασία...προσπαθούμε να τον γιατρέψουμε...και αυτό είναι το δυσκολότερο...
Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ ΣΗΜΕΡΑ, ΕΙΤΕ ΑΥΤΟ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΥΤΟ ΚΑΘΑΥΤΟ, ΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ...

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

@East or West
Συμφωνώ με τη διάγνωση και με την προτροπή για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος. Το θέμα είναι μείζον, σε μια χώρα με καχεκτικούς δημόσιους θεσμούς. Μη συγχέετε, ωστόσο, το δημόσιο συμφέρον με την προστασία της κρατικοποιημένης ΟΑ. Το δημόσιο συμφέρον είναι σαφές ποιό είναι: καλές αερομεταφορές, δηλαδή προσιτές, ασφαλείς και, στην περίπτωσή μας, διαθέσιμες σε άγονες γραμμές. Στις αερομεταφορές το δημόσιο συμφέρον προάγεται με τή σωστή οργάνωση του ανταγωνισμού. Δεν υπάρχει κανείς ιδιαίτερος λόγος για κρατικές αερομεταφορές (για αυτό κι έχουν εκλείψει σχεδόν στην Ευρώπη), όπως δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος για κρατική ακτοπλοϊα. Αν θέλουμε να επιδοτούμε άγονες γραμμές μπορούμε να το κάνουμε χωρίς κρατική εταιρία αερομεταφορών.

Το βαθύτερο πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι η απαξίωση των ΔΕΚΟ οδηγεί στην απαξίωση της έννοιας του "δημοσίου". Σήμερα, η έννοια "δημόσιο" ανακαλεί συνειρμούς, στους περισσότερους, σπατάλης, αναποτελεσματικότηατς, κομματισμού, διαφθοράς, και κακοδιαχείρισης. Αυτό είναι λυπηρό γιατί μαζί μετα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Οταν χρεωκοπεί η έννοια του "δημοσίου", τότε χάνουμε την ικανότητα να διακρίνουμε που πρέπει πράγματι να διαθέτουμε (και) κρατικά παρεχόμενες υπηρεσίες (π.χ. εκπαίδευση, υγεία, ασφάλιση, πρόνοια, κλπ), που όχι (π.χ. αερομεταφορές, καζίνα, λιπάσματα, κλπ), και που είναι χρήσιμη η κρατική συμμετοχή αλλά με μη κρατικό μάνατζμμεντ (π.χ. ΟΤΕ, ΔΕΗ, λιμάνια, νερό).

Η ειρωνεία είναι ότι ή απαξίωση του "δημοσίου" συντελέστηκε εν πολλοίς κυρίως από αυτούς που ιδεολογικά κόπτονται γι αυτό! Το φαινόμενο είναι, βέβαια, ερμηνεύσιμο, αλλά ας το αφήσουμε για άλλη ώρα.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Τσούκα για μία ακόμα φορά ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ
Έτσι είναι τα πράγματα στο Ελλαδιστάν με όλους αυτούς τους νταβατζήδες της εξουσίας

Ανώνυμος είπε...

Αφροδίτη συμφωνώ και εγώ μαζίσου
από τη δεκαετάι του 1980 θυμάμαι τα ΜΟΠ (Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα) μετ΄αήρθε το Α' ΚΠΣ, το Β' ΚΠΣ το Γ' ΚΠΣ και αναμένεται ανα αφειχθείτ ο Δ' ΚΠΣ
Που πήγαν όλα αυτά τα χρήματα άραγε? ΠΟρφανώς στις τσέπες αυτών που π.χ. καρπόθηκαν τα χρήματα από τα ταμεία κ.ο.κ.
και εγώ αναρωτιέμαι πω και δεν μας πετάξαν έξω από την ΕΕ εδώ και ακιρό αλλ΄αμην ανησυχούεμ θα γίνει και αυτό όταν τ απράγματα φτάσουν στο αμήν
Εξάλλου η οικονομία μας εκτ΄ςο από την οικοδομή και τον τουρισμό δεν έχει κάτι άλλο να δέιξει άρα...