Κοιτάξτε τι ποιότητας άνθρωποι μας κυβερνούν! Προσέξτε τι είδους πολιτικοί διαχειρίζονται τις τύχες της πατρίδας μας! Παρατηρήστε τι εμετικές δικαιολογίες χρησιμοποιούν άπληστα άτομα που έχουν εκλεγεί να υπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον!
Η συγκομιδή είναι ογκώδης τα τελευταία τέσσερα χρόνια σε σημείο που να είναι δύσκολα εποπτεύσιμη. Κουμπάρος του κ.Τσιτουρίδη, (πρώην) υπουργού Απασχόλησης, εμπλέκεται σε μείζων σκάνδαλο οικονομικού εκβιασμού. Ο υπουργός διορίζει κομματικό του φίλο εκ Θεσσαλονίκης σε διοικητικό συμβούλιο ταμείου του ΙΚΑ, για να κατηγορηθεί κι αυτός, στη συνέχεια, για εμπλοκή στο ίδιο σκάνδαλο. Οι κομματικές διοικήσεις συνταξιοδοτικών ταμείων που ο κ.Τσιτουρίδης διόρισε διώκονται για κακή διαχείριση της περιουσίας τους με την εμπλοκή τους στο πρωτοφανές σκάνδαλο των ομολόγων. Ο υπουργός, ατάραχος, βλέπει σε όλα αυτά «σκευωρίες» σε βάρος του.
Ο κ.Μαγγίνας, ένας αξιοπρόσεκτος γίγαντας της εγχώριας βλαχοπολιτικής, χτίζει παράνομα σπίτι στους πρόποδες του Υμηττού με άδεια αναψυκτηρίου, στο οποίο απασχολεί, όντας υπουργός Απασχόλησης ο ίδιος, ανασφάλιστους αλλοδαπούς. Ο κ.Σουφλιάς, υπουργός Χωροταξίας παρακαλώ, χτίζει σπίτι στην Ανάβυσσο χωρίς νόμιμη οικοδομική άδεια. Ο πρώην υπουργός και βουλευτής, άμισθος σύμβουλος του πρωθυπουργού, κ.Κεφαλογιάννης, διώκεται σε βαθμό πλημμελήματος, κατηγορούμενος ότι άσκησε πιέσεις σε δύο αστυνομικούς να αποσύρουν τις καταθέσεις τους εναντίον χασισοκαλλιεργητή της περιοχής Μυλοποτάμου Κρήτης, προκειμένου ο τελευταίος να απαλλαγεί από κάθε κατηγορία.
Ο κ.Λιάπης, (πρώην) υπουργός Μεταφορών, συναγελάζεται στη Γερμανία με τον επικεφαλής της, εξ όσων είναι γνωστά μέχρι στιγμής, πλέον διεφθαρμένης εταιρίας στη χώρα. Ο (πρώην) βουλευτής κ.Τσουκάτος, το δεξί χέρι του (πρώην) πρωθυπουργού κ.Σημίτη, ομολογεί ότι παρέλαβε για λογαριασμό του κόμματός του ένα σεβαστό ποσό χρημάτων από τον τόσο «γενναιόδωρο» σε πολιτικούς και κόμματα διευθύνοντα σύμβουλο της Ζήμενς κ.Χριστοφοράκο. Ο κ.Μητσοτάκης ο νεότερος, ανατέλλων εθνοπατέρας, λαμβάνει πιστωτικά τιμολόγια από την εταιρία που έταξε σκοπό της ζωής της την «καλλιέργεια του πολιτικού τοπίου στην Ελλάδα», ενώ η αδελφή του, των εξωτερικών υποθέσεων της χώρας επιλαμβανομένη, είχε απλήρωτα τιμολόγια στη διαβόητη Ζήμενς. Αποκαλύπτεται ότι δεξιώσεις γάμων και βαπτίσεων πολιτικών επιχορηγούνται γενναιόδωρα από τον Γερμανικό κολοσσό.
Ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του κ.Παυλίδη, (πρώην) υπουργού Αιγαίου, διώκεται σε βαθμό κακουργήματος για εκβιασμό και δωροληψία. Μετά την παραίτηση του στενότερου συνεργάτη του, ο υψηλόφρων υπουργός τον διορίζει σύμβουλό του, σε μια συγκινητική πράξη υπεράσπισης του «παιδικού φίλου» του, όπως ομολόγησε ο ίδιος. Ο βουλευτής Έβρου κ.Γεροντόπουλος καταθέτει τροπολογία στη Βουλή για τον αποχαρακτηρισμό έκτασης υγροβιότοπου στη Χαλκιδική, προκειμένου να καταστεί δυνατή η οικιστική εκμετάλλευσή της. Σε μια σπάνια στιγμή αυτογνωσίας, ο βουλευτής δεν διστάζει να αποκαλέσει τον εαυτό του «χαζό» για την πράξη του αυτή, υπενθυμίζοντας σε όλους το επίπεδο πολλών εκπροσώπων του έθνους.
Ο υπουργός Ναυτιλίας κ.Βουλγαράκης, καλομαθημένος ήδη από τη δεκαετία του 1990 να παρακάμπτει ευσχήμως τις δημόσιες υποχρεώσεις του (ειδικός νόμος πέρασε επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη προκειμένου να υπηρετήσει ελάχιστη στρατιωτική θητεία, αφότου η ανυποταξία του ήρθε στο φως ενόσω ο ίδιος ήταν βουλευτής), συστήνει εταιρίες διαχείρισης ακινήτων για να μειώσει τους φόρους που, ως φυσικό πρόσωπο, θα πλήρωνε από τις αγοραπωλησίες και μεταβιβάσεις ακινήτων του. Ήταν η καλύτερη «λογιστική επιλογή», λέει, καθότι «σκοπός αυτών των εταιριών ήταν η διαχείριση και η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας της οικογένειάς μου, ώστε να εξασφαλιστεί κατά το δυνατόν το μέλλον των τεσσάρων παιδιών μου». Τον διαχειριστή της εταιρίας του τον διορίζει ο κ.Βουλγαράκης πρόεδρο του ΝΑΤ. Δυστυχώς δεν απεκάλυψε τι τύχη επεφύλαξε στον κηπουρό του, στον μπατζανάκη του, ή στην καθαρίστριά του.
Ναι, τέτοιους ανθρώπους εκλέγουμε να μας εκπροσωπούν και να μας κυβερνούν! Πολιτικοί πυγμαίοι όχι μόνο εγνωσμένης διαχειριστικής ανεπάρκειας, αλλά ηθικώς αμβλύνοα άτομα δίχως αίσθηση μέτρου, διάκρισης του προσωπικού από το δημόσιο συμφέρον, της φιλίας από την υπουργία, της πατρικής φροντίδας από την πολιτική ηγεσία• ανίκανοι να διακρίνουν τις ποινικές από τις πολιτικές ευθύνες και, ακόμη χειρότερα, διανοητικά ανήμποροι να κατανοήσουν τη διαφορά του «νομίμου» από το «ηθικό».
Το εξέφρασε εύγλωττα ο καλοζωισμένος υπουργός Ναυτιλίας: «[οι πράξεις μου] είναι νόμιμες και, άρα, ηθικές». Ίσως η παρατεταμένη ευζωία και ο συναγελασμός με ολιγόνοες διασημότητες στη νυχτερινή ζωή της Μυκόνου έχουν στομώσει την οξύνοια του κ.Βουλγαράκη: αδυνατεί να καταλάβει ότι ο πολιτικός δεν κρίνεται μόνο για τη νομιμότητα αλλά και για την ηθική βαρύτητα των πράξεών του. Ένας υπουργός που συστήνει εταιρίες διαχείρισης ακινήτων για να αποφύγει την πληρωμή φόρων, δεν κάνει απλώς μια «λογιστική επιλογή» όπως κάθε πολίτης, αλλά, ως πολιτικός ηγέτης, δίνει, εκών άκων, το παράδειγμα στους πολίτες: φοροαποφύγετε. Ο πολιτικός δεν ενεργεί απλώς ως ιδιώτης που μεγιστοποιεί το ατομικό ή οικογενειακό του όφελος, αλλά, πρωτίστως, ως άνθρωπος που μεριμνά, στο μέγιστο βαθμό, για τα κοινά της «πόλεως»: δίνει πρώτος αυτός το ηθικό παράδειγμα στη συμμετοχή στα δημόσια βάρη, ο λόγος του παιδαγωγεί, ο βίος του εμπνέει τους πολίτες. Υπακούμε όχι μόνο στους γραπτούς νόμους της «πόλεως» λέει ο Περικλής στον «Επιτάφιο», αλλά και σε εκείνους που «ενώ είναι άγραφοι, επιφέρουν πανθομολογούμενη καταισχύνη (των παραβατών)». Υποψιάζομαι, όμως, ότι να παραπέμπεις ανθρώπους σαν τον κ.Βουλγαράκη στον «Επιτάφιο» είναι τόσο αποτελεσματικό όσο να ζητάς από τον Θέμο Αναστασιάδη να διαβάσει τον Κάντ.
Η μακαρίτισσα η γιαγιά μου δεν είχε διαβάσει ούτε Κάντ ούτε Θουκυδίδη, αλλά μπορούσε διαισθητικά να διακρίνει το σωστό από το λάθος. «Όταν δεν υπάρχει ντροπή όλα επιτρέπονται», έλεγε. Δυστυχώς, στη Βουλή των Ελλήνων η «ντροπή» δεν περισσεύει…
Συντετμημένη και ελαφρώς τροποποιημένη εκδοχή του άρθρου αυτού δημοσιεύθηκε στο Κέρδος, 6 Σεπτεμβρίου 2008
48 σχόλια:
Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να προσθέσει πολλά σ' αυτό το εξαιρετικό κείμενο που αποτυπώνει με τον πιο εναργή τρόπο την εγχώρια πολιτική υποκουλτούρα.
Σε μία κοινωνία, όπου αφενός δεν υπάρχει ντροπή και αφετέρου φαίνεται όλοι να έχουν πάρει διαζύγιο με την κοινή λογική, όλα επιτρέπονται και πολύ φοβάμαι, όλα θα επιτρέπονται....
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όλα αυτά συμβαίνουν ακριβώς όπως αναφέρονται στο άρθρο.
Η συζήτηση για ηθική (ηθική των επιχειρήσεων, ηθική της ανάπτυξης, ηθική στην πολιτική) σημαίνει ότι το νομικό μας σύστημα και οι ηθικές του βάσεις στηρίζονται στο κενό.
Εξαιρετικό. Θαυμάζω την τόλμη σας και χαίρομαι για τις λίγες φωνες σαν τη δική σας που μας υπενθυμίζουν την κοινή λογική. Προσθέτω λίγα σημεία ακόμα για το ποιοι και πως μας κυβερνούν. Η κα Μπακογιάννη το πρώτο πράγμα που έκανε αναλαμβάνοντας το ΥΠΕΞ ήταν να διορίσει το γιό της σύμβουλο στο υπουργείο. Παράλλληλα ο άντρας της είναι αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακης Επιτροπής και ήταν ο αρχηγός της ελληνικής αποστολή στο Πεκίνο. Ο κ. Κυριακού, νυν πρόεδρος της ΕΟΕ, καταδικάστηκε σε φυλάκιση για το αυθαίρετο εξοχικό και ούτε σκέψη να παραιτηθεί από το δημόσιο αξίωμα. Το κωμικό είναι ότι ο Κυριακού έκανε σκληρή κριτική στη Χαλκιά και τους άλλους ντοπαρισμένους αλλά ο ίδιος όταν δικάζονταν κρυβόταν παριστάνοντας τον άρρωστο. Όπως δηλαδή ο Κεντέρης με την Θάνου το 2004. Και σίγουρα υπάρχουν πολλά πολλά άλλα. Ενδιαφέρον είναι κ. καθηγητά να δει κανεις τα βιογραφικά του κ. Βουλγαράκη, του κ. Μεϊμαράκη και τον άλλων άξιων τέκνων της πατρίδας που μας κυβερνούν. Πρόκειται για άτομα που το μόνο στο οποίο είναι πραγματικά ικανοί είναι στο να κολούν αφίσες -από μαθητές- και να υπηρετούν το κομματικο στρατό. Δεν έχουν δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωή τους.
Σας παραθέτω ένα κομμάτι από το βιογραφικό του κ. Βουλγαράκη: "Γεννήθηκε στην Κρήτη το 1959. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και νομικά στη Νομική σχολή της Αθήνας, ενώ είναι Διδάκτορας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ασχολήθηκε με την πολιτική από νεαρή ηλικία, μέσα από τις τάξεις των οργανώσεων της ΟΝΝΕΔ, της ΜΑΚΙ (σ.σ. η κομματική οργάνωση της ΝΔ στα σχολεία) και της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Μεταξύ άλλων, υπήρξε Γραμματέας, Αντιπρόεδρος και πρώτος εκλεγμένος Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ ενώ αποτέλεσε και μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕ.
Ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Οποιος μπει στονν κόπο να γράψει τη Μαύρη Βίβλο του δημόσιου βίου στην Ελλάδα θα καταλήξει στη συγγραφή εγκυκλοπαίδειας! Ο Φάντομ μας θύμισε και μερικά άλλα σκανδαλώδη περιστατικά για την Μπακογιάννη, τον Κυριακού κλπ. Δεν υπάρχει τσίπα...Συχνά σκέφτομαι πως δικαιολογούν τις πράξεις τους στα παιδιά τους, αλλά ένας φίλος μου είπε ότι αυτό δεν αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα γιατί και τα παιδιά τους τα μεγαλώνουν με τρόπο που να θεωρούν τον άνευ-ντροπής τρόπο ζωής φυσιολογικό.
Σκέφτομαι επίσης ότι, ως επι το πλείστον, τη χώρα την κυβερνάνε άτομα που, όπως σωστά παρατηρεί ο Φάντομ, το μόνο στο οποίο διακρίθηκαν είναι οι καλές και πληθωρικές υπηρεσίες τους στον κομματικό στρατό. Σκεφτείτε ότι το κύριο προσόν του κυρίου που ανεδείχθη πρωθυπουργός πριν από τέσσερα και κάτι χρόνια είναι το επώνυμό του.
Δεν γνώριζα ότι ο κ.Βουλγαράκης είναι "διδάκτωρ" του ΟΠΑ. Με εξέπληξε η πληροφορία αυτή, μέχρις ότου σκέφτηκα ότι η νηπιαγωγτός κυρία Παζαϊτη είναι διδάκτωρ της Ιατρικής. Οι παλαιότεροι ίσως θυμούνται ότι η Ελενα Τσαουσέσκου είχε χρισθεί από το Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου επίτιμη διδάκτωρ Χημείας. Οταν τα μαχαίρι και το πεπόνι είναι δικά σου, όλα γίνονται!
Τα ''μπράβο'' είναι περιττά στην -για άλλη μια φορά- ανάγνωση της θλιβερής ελληνικής πραγματικότητας, ακόμα κιαν θέλει θάρρος να τα δημοσιεύσει κανείς...
Κάποτε είχαμε (οι Έλληνες) το δικαιολογητικό της άγνοιας. Τώρα, όσο κι αν είναι λίγοι ακόμα οι 'Διαδικτυωμένοι', αυτό το δικαιολογητικό αρχίζει να ξεφτίζει...
Το κακό είναι ότι σε αυτή τη χώρα δεν έχουμε Πολιτικούς. Έχουμε επαγγελματίες πολιτικάντηδες (όπως πολύ σωστά ο Κος Ανευλαβής διατυμπανίζει) και αυτό, τα λέει όλα...
Μας αξίζουν και τους αξίζουμε.-
Μέσα στα τόσα πρόσωπα αποπνικτικής οσμής που πολύ σωστά αναφέρετε, ξεχάσατε και τον συμπρωθυπουργό(κατά το συμπρωτεύουσα). Ο άνθρωπος που υπήρξε από τους βασικούς εμπνευστές και υπερασπιστές του νόμου του "βασικού μετόχου", θεωρεί φυσιολογικό η σύζυγός του να είναι εκδότης εφημερίδας την οποίαν εκ της θέσεως του αυτός ελέγχει και να εμφανίζεται στα τηλεοπτικά παράθυρα σαν σχολιαστής των πράξεων του και της παράταξης στην οποίαν ανήκει(που λέει ο λόγος). Τι άλλο θα δούμε και θα ακούσουμε Θεέ μου σ' αυτό τον τόπο...
Αλλά ξέχασα, αφού δεν είναι παράνομον άρα είναι ηθικόν!
Μου κάνει εξαιρετική εντύπωση η δήλωση του Παυλίδη: ΄"εφόσον είναι νόμιμο, είναι και ηθικό". Κύριε Παυλίδη μου, και το κεράτωμα στη γυναίκα σας νόμιμο είναι! Ούτε φυλακή θα σας πάνε γι'αυτό ούτε πρόστιμο θα σας επιβάλλουν! Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και ηθικό!
Τα χουν μπερδέψει εντελώς οι πολιτικοί μας...όταν στριμώχνονται σε μια γωνία, αρχίζουν να λένε βλακείες...
Διαφωνω στην φοροαποφυγη. Μπορουμε να ηθικολογουμε για ωρες, το ζητημα για εναν υπουργο ειναι η αισθηση καθηκοντος και η χρηστη διαχειριση του δημοσιου χρηματος και οχι αν κανει προκλητικη ζωη. Διοτι με αυτην την λογικη η οικια (και αλλα ακινητα) του Καραμανλη στην Φιλοθεη, τα ακινητα ΓΑΠ ειναι αρκουντως προκλητικα για εναν συνταξιουχο των 600 ευρω. Προκλητικο ειναι ισως και το γεγονος πως ο κυριος Πρωθυπουργος ραβεται στο Χρηστακη με ενα πουκαμισο να κοστιζει 200 ευρω!
Το προβλημα ειναι ο Βουλγαρακης που γνωριζουν ολοι πως κληρονομησε τον πλουτο του, η οι ξεβρακωτοι που μετα απο μια κοινοβουλευτικη θητεια βρεθηκαν ζαμπλουτοι?
Για να μην εκπεσουμε στην ηθικολογια, ας ορισουμε ως πολιτικη ηθικη τα εξης
1)Αισθηση προσφορας και καθηκοντος
2)Σκληρη δουλεια
3)ΧΡΗΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΗΤΟΙ ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ
Ο καθενας μπορει να προσθεσει.
Η αποφυγή της ηθικολογίας δεν πρέπει να μας ωθήσει στην αποφυγή του λόγου περί ηθικής - η αποφυγή του moralising δεν πρέπει να μας κάνει να θέλουμε να αποφύγουμε και το moral discourse. Από τότε που εφευθέρηκε η πολιτική σε αυτή εδώ τη γη, θεωρείται (και σωστά) ότι οι πολιτικοί ηγέτες πρέπει να δείνουν το παράδειγμα στους πολίτες - βρίθουν οι σχετικές αναφορές σε όλους τους κλασικούς συγγραφείς. Η φοροαποφυγή εκ μέρους ενός πολιτικού ηγέτη δίνει το κακό παράδειγμα. Η φοροαποφυγή για έναν πολιτικό δεν αποτελεί μια ακόμα "λογιστική επιλογή", αλλά μια επιλογή με συμβολικό βάρος για τους πολίτες. Μόνο σε μια πολιτική κουλτούρα η οποία απο-ηθικοποιεί τις πράξεις των πολιτικών (όπως αντιστοίχως μια οικονομική κουλτούρα απο-ηθικοποιεί τις πράξεις των επιχειρήσεων), ένας πολιτικός μπορεί ανερυθρίαστα να λέει ότι η εταιρία ακινήτων που συστήνει, όντας υπουργός και βουλευτής, είναι μια "λογιστική επιλογή" (όπως αντιστοίχως ένας διευθύνων σύμβουλος που λαδώνει πολιτικούς διατείνεται ότι απλώς διευκολύνει τις συναλλαγές της εταιρίας του). Σε μια ώριμη πολιτική κουλτούρα, ο πολιτικός ηγέτης μας προτρέπει να συμμετέχουμε στα κοινά βάρη, δίνοντας ο ίδιος το καλό παράδειγμα, οχι αναζητώντας τρόπους αποφυγής από το μερίδιο των βαρών που του αναλογεί. Ακομα και όταν ο πολιτικός ηγέτης είναι πλούσιος (ουδείς ψόγος) φροντίζει να ζει με τρόπο που δεν προκαλεί. Αν δει κανείς το επίπεδο των πολιτικών εκπροσώπων μας θα καταλάβει ότι οι περισσότεροι από αυτούς, βυθισμένοι στον τρυφηλό ευδαιμονισμό τους, αδυνατούν να κατανοήσουν αυτές τις απλές αλήθειες. Η ηθική εγρήγορση απαιτεί έναν μη ευδαιμονιστικό τρόπο ζωής - επίσης γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων.
Ίσως στενοχωρήσω τους προσσωπολάτρες, αλλά η ΘΡΑΣΥΤΕΡΗ -και προκλητικότερη- δήλωση έλλειψης ΗΘΙΚΗΣ που έτυχε -δυστυχώς- αποδοχής από απαράδεκτα πολλούς Έλληνες, ήταν το νεύμα του Ανδρέα (τότε, στο αεροπλάνο)...
Τι να είναι και τι να φαίνεται η γυναίκα του Καίσαρα, ή όλοι οι υπόλοιποι, όταν ο ίδιος ο Καίσαρας συμπεριφέρεται σαν Ροδίτικο ''καμάκι'' στα τέλη της δεακετίας του '70, με την φανέλα που γράφει "kiss me, I'm Greek" ?
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας emilofcrete αλλά και αυτή η πράξη, σύμφωνα με τον κύριο Βουλγαράκη, αφου δεν είναι παράνομη, άρα νόμιμη, είναι ταυτόχρονα και ηθική!
Αραγε θα ρωτήσει κανείς σήμερα τον πρωθυπουργό αν ασπάζεται αυτή την καινοφανή θεωρία του υπουργού του;
Εχουμε τάχα τους πολιτικούς που μας αξίζουν?
Αρκεί για να μην υπάρχει ντροπή ότι "όλοι" τα ίδια κάνουν? ορθότατα τα όσα λέτε.
Ομως εμείς τους ψηφίζουμε. Και ο πρωθυπουργός (και οι άλλοι πρωθυπουργοί) τους συμμερίζονται. Πριν λίγο στη ΔΕΘ καμάρωνε για το υπουργικό του συμβούλιο. Και οι άλλοι τα ίδια.
Και το χειρότερο. Η ξαδιαντροπιά αυξάνεται ραγδαία καθώς βασίζεται στην ξαδιαντροπιά των προηγούμενων.
Επίσης να μην ξεχνάμε: το ξεσκέπασμα γίνεται πάντα για κάποιο λόγο που δεν έχει άμεση σχέση με την ίδια την πράξη. Ο τύπος ξεσκεπάζει κατά το δοκούν. Και ανεβάζει κατά το δοκούν. Υμνεί χωρίς έργα και χωρίς κανέναν απολύτως λόγο συνήθως. Και καταβαραθρώνει συνήθως εκβιάζοντας.
Αυτό το ξέρουν πιά όλοι. Και κανείς δεν πιστεύει τίποτε. Και οι αναστολές χαλαρώνουν.
Κυριε Τσουκα
Συμφωνω πως η αποφυγη `της ηθικολογιας δεν θα πρεπει να ειναι λογος αποφυγης της συζητησης περι ευρυτερης ηθικης το εχω γραψει και αλλου.
Απο την αλλη πλευρα εχουμε μερικα δεδομενα. Την πλουσια-"προκλητικη" ζωη ενος πολιτικου που καρφωνεται απο καποιους οταν για παραδειγμα η πλειονοτητα των πολιτικων ζει εξισου προκλητικη ζωη σε σχεση με τις συνταξεις φτωχιας και τους μισθους πεινας των εργαζομενων. Το οτι ο Βουλγαρακης φοροαπεφυγε (που δεν ειναι φοροδιαφυγη) ειναι ηθικα ισοδυναμο (με την λογικη σας) με τον πολιτικο που φοραει Ρολεξ Ντειτονα των 30.000 ευρω. Μονο που για το δευτερο δεν μαθαινουμε!
Το αλλο που λετε περι ευδαιμονισμου, καλως η κακως στον υπαρκτο καπιταλισμο (καλως κατεμε) ο ευδαιμονισμος ειναι στο Ντι Εν Ει του συστηματος αυτου. Ο πλουτος ακομα και η απληστια ειναι στα πλαισια του παιχνιδιου ειτε το διαχειριστει μια σοσιαλδημοκρατια ειτε η ακρα δεξια. Το να ζηταμε απο εναν πολιτικο να μην ευδαιμονει ειναι κατα την αποψη μου υποκριτικο δεδομενου οτι η ελληνικη κοινωνια ειναι το αρχετυπο ευδαιμονιας και κοινωνικης κινητικοτητας (τουλαχιστον μεχρι προτινως). Δεν ειναι και ευτυχως κατεμε κυριαρχη η Σουηδικου τυπου πολιτικη και κοινωνικη ηθικη οπου ολοι ειναι "ευτυχισμενοι" και "χαρουμενοι" χωρις βεβαια καμια προοπτικη να πλουτισουν οσο σκληρα και αν εργαστουν.
Επιπροσθετα νομιζω πως αδικειτε τον υπουργο οταν παρομοιαζετε μια νομιμη καθολα λογιστικη-φορολογικη πρακτικη με το λαδωμα. Το λαδωμα ειναι παρανομο! Αυτα τα λογιστικα-χρηματοοικονομικα εργαλεια ειναι στην διαθεση ολων, το αν ειναι ηθικα η ανηθικα απο τη σκοπιας μια θεολογικης αντιληψης ανηθικος μπορει να θεωρηθει και ο τοκος πχ στην καθολικη θεολογια και στο Ισλαμ. Στο Ισλαμ υπαρχει η λεγομενη Ισλαμικη χρηματοοικονομικη που εξεταζει τροπους παρακαμψης του τοκου μεσω συνθετικων προιοντων τα οποια τυποις δεν χρεωνουν τοκο αλλα στην πραξη μεσω συνδυασμων τους χρεωνουν. Αν θελουμε την πολιτικη ως μια προεκταση της Ισλαμικης φερετζεδικης χρηματοοικονομικης ας το ζητησουμε, προσωπικα με απασχολει πιο πολυ η χρηστη διαχειριση του δημοσιου χρηματος και η αποτελεσματικοτητα στην τελεση των καθηκοντων. Νομιζω πως στην συγκεκριμενη περιπτωση γινεται πολυ κακο για το τιποτα.
πσ Περι εταιρικης κοινωνικης ευθυνης ενα μικρο σχολιο. Τολμωντας να ακουστω πολιτικα μη ορθος θεωρω πως καμια επιχειρηση δεν εχει καμια κοινωνικη ευθυνη παρα μονο στους μετοχους της. Το να ζηταμε απο τις επιχειρησεις εναν αλλο ρολο απο αυτον που εχουν και να μεταφερουμε "υπο τα γαρυφαλλα" λειτουργιες-υπηρεσιες τις οποιες θα οφειλε να παρεχει-εξασφαλιζει το κρατος ειναι αρκετα πονηρο (τρικυ)
Κανένας δεν είναι αναμάρτητος, και είναι επιοικώς βλακώδες να περιμένουμε να βρούμε τον αναμάρτητο για να τον ψηφίσουμε. Το άρθρο σας εμμέσως πλην σαφώς υπονοεί οτι δεν θα έπρεπε να ξαναψηφίσουμε αυτούς τους πολιτικούς, στηριζόμενο αποκλειστικά στην ύπαρξη πολιτικών και προσωπικών αμαρτιών τους. Αμα ήταν έτσι όμως, δεν θα είχαμε κανένα να ψηφίσουμε. Ακόμα περισσότερο, ακόμη και να είχαμε, γιατί να είναι αυτός καλύτερος? Η εντιμότητα είναι το μόνο προσόν ενός καλού πολιτικού? Και εγώ που νόμιζα οτι η πολιτικές θέσεις, προτάσεις και πράξεις τους είναι τα κρίσιμα...
Δυστυχώς όμως, ο κόσμος έχει σταματήσει να μιλάει για θέσεις, προτάσεις και πράξεις, και μιλάει μόνο για σκάνδαλα. Λίγοι μπορούν να δουν οτι ακόμα π.χ. και αν ένας Μαγγίνας απασχολεί παράνομους αλλοδαπούς όντας υπουργός απασχόλησης, εάν κατάφερνε να ρίξει την ανεργεία σημαντικά θα ήταν αξιόλογος πολιτικός. Δεν το έκανε βέβαια, αλλά νομίζω οτι το νόημα του παραδείγματός μου είναι ξεκάθαρο.
@ιοαννης μπριλακης
Η εντιμότητα είναι το μόνο προσόν ενός καλού πολιτικού? Και εγώ που νόμιζα οτι η πολιτικές θέσεις, προτάσεις και πράξεις τους είναι τα κρίσιμα...
Η εντιμοτητα ειναι σημαντικη, ειμαι πολιτικο προσον και ειναι αναγκαια συνθηκη για την τελεση του πολιτικου εργου. Στην περιπτωση Βουλγρακη δεν εχουμε να κανουμε με εντιμοτητα, αλλα με χρηση γνωστων τοις πασι φορολογικων-χρηματοοικονομικων τεχνικων-πρακτικων για την μειωση της φορολογικης επιβαρυνσης. Αν το κρατος θελει να βαλει τα πραγματα στην θεση τους ας καταργησει με ειδικη νομοθεσια αυτα τα φορολογικα τερτιπια.
Νέμεσις!
Συμφωνώ ότι δεν πρέπει να υπερβάλουμε με ηθικολογίες. Η πολιτική δεν πρέπει να ταυτίζεται με την ηθική. Με συγχωρείται όμως η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν έφερε την ακραία ηθικοκριτική στην πολιτική ζωή. Μήπως κέρδισε της πρώτες εκλογές με πολιτικές θέσεις; Όχι. Αντίθετα κατηγορούσε τους πάντες. Θυμάστε τι έλεγε ο Σημίτης; Όποιος έχει στοιχεία να τα παει στη δικαιοσύνη. Τότε το νόμιμο δεν ήταν ηθικό; Θυμάστε πόσα σκάνδαλα παρουσίαζε η ΝΔ προεκλογικά; Πήγε κανένας ΠΑΣΟΚος φυλακή μετα τις εκλογές; Έτσι έστρωσαν έτσι να κοιμηθούν...
Σε κάθε περίπτωση διαφωνώ ότι η κουβέντα που γίνεται σήμερα για τον Βουλγαράκη ή το Μαγγίνα ή το Σουφλία είναι περι ηθικής. Επειδή φοροδιαφεύγει η μισή Ελλάδα δεν μπορεί να αποτελέσει άλοθι για έναν πολιτικό να κάνει το ίδιο. Ούτε φυσικά το ότι πολλοί συμπολίτες μας απασχολούν παράνομα ξένους εργάτες δίνει το δικαίωμα στον Υπουργό Απασχόλησης να κάνει το ίδιο. Όπως επίσης δεν είναι αποδεκτό το να χτίζει χωρις άδεια εξοχικό ο υπουργός περιβάλλοντος επειδή ο κόσμος αγοράζει σπίτια με ημιυπαίθριους χώρους. Τα παραπάνω δεν είναι ηθική κριτική, είναι ξεκάθαρα πολιτική κριτική.
Πιστεύω ότι είναι πολύ κρίσιμο σε μια κοινωνία τα δημόσια πρόσωπα, και πολύ περισσότερο όσοι είναι φορείς εξουσίας, να τηρούν τα προσχήματα. Το φαίνεσθε δεν πρέπει να το υποτιμούμε.
Η σχολιογραφική δουλειά μου είναι να αναλύω, όχι να προτρέπω τους συμπολίτες μου ποιόν να ψηφίσουν και ποιόν όχι (αν κι αυτό είναι απολύτως θεμιτό και, ενεργώντας ακτιβιστικά, ισως το κάνω). Με τη συναφή αρθρογραφία μου προσπαθώ να δείξω την απο-ηθικοποίηση του πολιτικού μας λόγου, κάτι που θεωρώ κακό. Είναι τέτοια η σύγχυσή μας στην Ελλάδα που μπερδεύουμε την υποκριτική ηθικολογία με το moral discourse. (Το ότι αναγκάζομαι να χρησιμοποιήσω αγγλικά, δείχνει τη δυσκολία μου να συζητήσω θέματα που η περιρρέουσα κουλτούρα παρανοεί. Οταν η ηθικολογία υποκαθιστά τον περί ηθικής προβληματισμό, η ηθική μας εγρήγορση μειώνεται).
Από απόψεως ηθικής φιλοσοφίας, το πιο ενδιαφέρον στην περίπτωση Βουλγαράκη είναι η δυσκολία του να διακρίνει τη νομική από την ηθική διάσταση των πράξεών του. (Ακόμα και η νομιμότητα των πράξεών του ελέγχεται. Οταν συνέστηε τη μια εταιρία του το 2005 υπήρχε απόλυτο συνταγματικό ασυμβίβαστο της επιχειρηματικής με τη βουλευτική ιδιότητα - αλλά δεν ήθελα να μείνω σε αυτό γιατί δεν παρουσιάζει αναλυτικό ενδιαφέρον). Πρόκειται για ένα σφάλμα που συχνά κάνουν οι πολιτικοί και οι μάνατζερ. Προσπάθησα να δείξω γιατί, για έναν πολιτικό, η διάκριση αυτή είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Προσπάθησα επίσης να δείξω, στα όρια ενός δημοσιογραφικού άρθρου, την ηθική αμβλύνοια των εμπλεκομένων, κάτι που ως πολίτης θεωρώ απαράδεκτο και εκβαρβαρώνει το δημόσιο βίο. Δυστυχώς δεν μπορώ να επεκταθώ στο ιστολόγιο. Οποιος ενδιαφέρεται, ας δει το βιβλίο μου "Αν ο Αριστοτέλης Ηταν Διευθύνων Σύμβουλος" (Καστανιώτης), και διάφορα άρθρα μου: (με τον S. Cummings) "Marginalization and recovery: The emergence of Aristotelian themes in organization studies", Organization Studies, 18, 1997, 655-683, και "Γιατί πρέπει η επιχείρηση να είναι ηθική;", Επιστήμη και Κοινωνία, 19, Ανοιξη 2008, σ.85-101. Σε αυτά θα βρει αρκετές συναφείς φιλοσοφικές παραπομπές.
Κάτι τελευταίο, που το ανέφερα και στο άρθρο μου: οι αρχαίοι γνώριζαν πολύ καλά τη σημασία των άγραφων νόμων που διέπουν την πόλιν, και την ανάγκη οι πολιτικοί ηγέτες να τους τηρούν. (Σε μια εκδοχή του το βλέπουμε και στην Αντιγόνη. Εχοντας ως μόνο σημείο αναφοράς τους νόμους της πόλεως, ο Κρέων χάνει το συντονισμό του - ιδιάζει -με το κοινό αίσθημα των πολιτών).
Ο σημαντικότερος ίσως άγραφος νόμος για έναν πολιτικό (και κάθε άνθρωπο που ασκεί νόμιμη εξουσία - όποιος είναι γονιός ή δάσκαλος καταλαβαίνει καλύτερα τι εννοώ) είναι να δίνει το καλό παράδειγμα. Οι πολίτες μιμούνται τους άρχοντες έλεγε ο Ισοκράτης. Γι αυτό η πολιτική συνιστά προσφορά στα κοινά, γι αυτό η πολιτική απαιτεί τον αυτοπεριορισμό και, σε κάποιο βαθμό, την αυτοθυσία. Οι τεχνικοί της εξουσίας, φυσικά, αυτά δεν τα καταλαβαίνουν, αλλά αυτός δεν είναι λόγος εμεις οι πολίτες να μην τους τα θυμίζουμε.
Τέλος, αυτό που με θλίβει περισσότερο απ' όλα δεν είναι τα ατοπήματα των πολιτικών - αυτά συμβαίνουν παντού - , αλλά η υπανάπτυκτη πολιτική μας κουλτούρα: δεν έχουμε την κατάλληλη γλώσσα να συζητήσουμε τα ατοπήματα (βλ. την επιχειρηματολογία των Βουλγαράκη/Καραμανλή). We lack the sophistication - and this is really frightening.
Καταρχήν θέλω να ευχηθώ καλό φθινόπωρο σε εσάς προσωπικά και σε όλους τους αναγνώστες.
πράγματι όπου δεν υπάρχει ντροπή όλα επιτρέπονται. Στην Ελλάδα ποιός έχει ντροπή? έχει π.χ. ντροπή ο οδηγός μοτοσυκλέκτας που πηγαίνει ανάποδα σε μονόδρομο? Όχι βέβαια και γι ααυτό το κάνει, έχουν μάθει την έννοια της λέξης ντροπής τα παιδιά (κάθε ηλικίας) που σπάνε για π.χ.το σχολείο τους , το πανεπιστήμιό τους ή πετάν τα σκουπίδια στην παραλία, στο δρόμο κ.ο.κ. ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΤΡΟΠΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΤΡΟΠΗ ΩΣ ΛΑΟΣ 10.000.000 (περιλαμβάνω σε αυτό το νούμερο και τους μετανάστες)γιατί αν είχαμε ντροπή όλα αυτά δεν στο Ελλαδιστάν δεν θα συνέβαιναν : και επομένως επαληθεύεται ο τίτλςο του άρθρου. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΤΡΟΠΗ το ΣΥμβούλιο της ΕΠικρατείας που έδωσε την άδεια για δημιουργία βιομηχανικού πάρκου στα όρια της Πάρνηθας (Βέβαια και οι δικαστές τη δουλίτσας τους κάνανε.Προφανώς εφάρμοσαν το νέο ΕθνικΌ Χωροταξικό Σχέδιο του ανεκδιήγητου ΥΠΕΧΩΔΕ το οποίο επιτρέπει τη δημιουργία τέτοιων χώρων σε εθνικούς δρυμούς, σε περιοχές ΝΑΤΟΥΡΑ 2000 κ.ο.κ.)
Ούτε είχε ντροπή και το ΠΑΣΟΚ με τα λαμόγια που δημιούργησε και φάγνα, φάγαν, κ.λ.π.
Το ίδιο κάνουν και οι τωρινοί το ίδιο θα έκαναν και οι του ΣΥΝ ή του ΛΑΟΣ ή του ΚΚΕ αν ήταν εξουσία
Δύσκολα ίσως συναντάς μέσα στους 300 ένα άνρθωπο με ηθική που να βάζει το συλλογικό συμφέρον πάνω από το προσωπικό (βλέπε τσέπη)
ΟΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ Η ΄ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΝΤΡΟΠΗ ΑΠΟΥΣΙΆΖΕΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΛΑΟ ΤΌΤΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ (ΑΣΥΔΟΤΑ, ΑΝΟΜΑ,ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ,κ.λ.π.) ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ΑΥΤΟ ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ - ΜΕ ΤΟ ΡΥΘΜΟ ΠΟΥ ΠΑΜΕ - ΜΕΤΑ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΑΠΟ 30-50 ΧΡΟΝΙΑ.
ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΙΧΤΕΙ ΟΤΙ Ο ΕΛΛΗΝΑ ΣΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ ΤΟΥ ΒΟΥΡΔΟΥΛΑ, ΤΟΥ ΑΜΣΤΙΓΙΟΥ κ.λ.π. ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟ (δείτε για παράδειγμα τι έγινε με τις ζώνες ασφαλείας)
Η ΝΤΡΟΠΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΕΜΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΡΙΒΑΛΛΟΝ (ΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ) ΠΡΟΦΑΝΩΣ Ο Κος ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΣΧΕΙ ΑΠΟ ΠΑΙΔΕΙΑ ΟΠΩΣ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΟΙ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ.
Και κάτι τελευταίο : ΤΟ ΝΟΜΙΜΟ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟ. ΓΙΑΤΙ ; ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΟΤΑΝ ΝΟΜΟΘΕΤΟΥΝ ΑΝΗΘΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΤΕ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ (ΟΙ ΝΟΜΟΙ) ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΘΙΚΟ
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΤΟ ΕΥΣΗΝΟΠΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΑΣ
Βρίσκω της συζήτηση περί ηθικής ολισθηρή. Οι πολιτικοί της συζήτησής μας έχουν βεβαιωμένα υποπέσει σε παρανομία, παράβαση της αρχής της ισονομίας, παράβαση επαγγελματικής δεοντολογίας, κακές πρακτικές ηγεσίας. Το αποτέλεσμα είναι οι πολιτικοί και κατ'επέκταση σύμπαν το πολιτικό σύστημα να έχουν απωλέσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, ή, με άλλα λόγια, να έχουν απωλέσει τη νομιμοποίηση που αντλούν απο το κοινωνικό σύνολο (πρβλ. ανωτέρω βιβλιογραφία). Ποιός όμως είναι ο ηθικός κανόνας που παραβίασαν (με εξαίρεση την παρανομία);
Το πρόβλημα είναι οτι όσο η συζήτηση περί ηθικής παραμένει μόνο και αποκλειστικά συζήτηση (discourse), είναι τόσο πλαστική και ευμετάβλητη όσο και οι εξηγήσεις του κ. Βουλγαράκη. Για παράδειγμα, στο Μονακό, το Λιχτενστάιν και σε οριμένες Βρετανικές νήσους (για να μείνουμε στην προηγμένη Ευρώπη) η φοροαποφυγή είναι κοινωνική αξία και οχι ηθική παράβαση.
Ορθά ορισμένοι σχολιαστές παραπάνω επισήμαναν οτι υπέρτατη αξία είναι ο ατομικός ευδαιμονισμός και σε αυτόν υπακούουν οι υπόλοιπες υποψήφιες αξίες (π.χ. ένα μετάλλιο στην Ολυμπιάδα αξίζει τόσα λεφτά ώστε να θυσιάζονται η υγεία και οι ζωές των αθλητών με χρήση αναβολικών ουσιών). Οχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά κυρίως σε ολόκληρο τον αναπτυγμένο κόσμο. Ο ατομικός ευδαιμονισμός είναι η κινητήριος δύναμη της ανάπτυξης και της προόδου όπως τη γνωρίζουμε και την επιζητούμε. Βλέπε σχετικά "Το πραγματικό και το φαντασιώδες στην πολιτική οικονομία" του Χ. Γιανναρά.
Η τσίπα και η ντροπή, ως ηθικά αντανακλαστικά που αποτελούν πρακτικό βίωμα μιας κάποιας ηθικής και κινητοποιούν συμπεριφορές βασισμένες στην ίδια ηθική, προυποθέτουν την άρση του ατομικισμού προς όφελος της σχέσης με τον άλλο. Αυτό ακριβώς εννοούμε όταν σχετίζουμε την πολιτική με τους όρους "προσφορά στα κοινά", "αυτοπεριορισμό", "αυτοθυσία". Ο ατομικισμός και η αλληλοπεριχώρηση ως πολιτισμικές αξίες είναι ασύμβατες και ως έννοιες και ως πρακτικές.
Όσο οι κυρίαρχες αξίες του πολιτισμού μας (όχι μόνο του σύγχρονου Ελληνικού) είναι ατομοκεντρικές, κάθε συζήτηση περί ηθικής στην πολιτική, τον αθλητισμό ή την οικονομία είναι είτε επίφαση χρησιμοθηρικών συμβάσεων, είτε άνωθεν επιβεβλημένος καταναγκασμός.
Παράδειγμα χρησιμοθηρικής σύμβασης είναι η παράβαση του κ. Βουλγαράκη που δεν αφορά κάποιο ηθικό κανόνα, συναίσθημα ή αντανακλαστικό, όσο τους κανόνες της αποτελεσματικής ηγεσίας. Αντίστοιχα, το ισχυρότερο επιχείρημα με το οποίο προβάλεται η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη είναι οτι συμφέρει οικονομικά και επιχειρηματικά ("CSR is good business"). Και οι δύο ερμηνίες είναι συνεπείς προς τις αξίες του πολιτισμού μας, και ως εκ τούτου αποτελεσματικές.
Οι διώξεις κατά αθλητών για τους οποίους βεβαιώνεται η χρήση απαγορευμένων ουσιών είναι επίσης προπέτασμα καπνού που κρύβει την ακόρεστη δίψα χορηγών, μίντια, αθλητικών παραγόντων κλπ για το χρήμα που ακολουθεί τους αθλητές-superstar και τα ασύλληπτα ρεκόρ επιδόσεων. Γι'αύτο και το επιχείρημα υπερ της νομιμοποίησης των αναβολικών ουσιών και τεχνικών (βλ. σχετική αρθρογραφία του Economist κατά την περίοδο της Ολυμπιάδας του Πεκίνου) είναι πολύ ισχυρό, πειστικό και συνεπέστερο προς τον πολιτισμό μας, σε αντίθεση με τη φιλολογία περί "πάταξης" της χρήσης αναβολικών και "κάθαρσης" του αθλητισμού.
Όταν κάποιος λέει οτι ο τάδε πρωταθλητής σίγουρα πήρε χάπια, η μόνιμη διεθνής επωδώς, επίσημη και ανεπίσημη, είναι ταυτόσημη με το σημιτοκαραμανλικό "όποιος έχει στοιχεία να πάει στον εισαγγελέα". Η υπόρρητη παραδοχή και προτροπή εδώ είναι σαφής: "μπορείτε να κάνετε ότι θέλετε αρκεί να το κρύβετε επιμελώς". Αυτό προσπάθησε να κάνει και ο Μπιλ Κλίντον με τη Μόνικα, και ο Βουλγαράκης και τόσοι άλλοι, μόνο που κάποιος βάλθηκε να τους ξεμπροστιάσει, προφανώς για ίδιον όφελος! Ο ατομικιστής θα επικαλεστεί και ηθικές επιφάσεις κατά την επιδίωξη των αξιών του.
Το να ζούμε ατομικιστικά με την προσδοκία ατομικών οφελειών και ταυτόχρονα να ζητάμε απο τους άλλους να δίνουν προτεραιότητα στα κοινά είναι λογική αντίφαση αν όχι "ηθικό παράπτωμα" ;-)
Επίσης συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις του ΦΑΝΤΟΜ και την απάντηση του ΧΤ. Οι περισσότεροι από τους 300 καθώς και οι εκάστοτε διορισμένοι από τις κυβερνήσεις επικεφαλείς Οργανισμών κ.λ.π., είναι πιστοί υπηρέτες του ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΜΟΝΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ υπάρχει για αυτούς. Αναρωτιέμαι ποιός είναι ο τίτλος του διδακτορικού του κ. Βουλγαράκη και αν γνωρίζει έστω και μία ξένη γλώσσα (και πως τεκμηριώνει τη γνώση της. ΠΟΣΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 300 γνωρίζουν απο δουλειά, πως βγαίνει το ψωμί, πως βγαίνει το μεροκάματο από τα χαράματα ν αξυπνάς για ν απας στη δουλειά.
Ο Σκαρίμπας στο κλασικό του έργο " το 21 και η αλήθεια" έγραφε κάπου : "Τι να σε κάνω ρε Καποδίστρια που δεν έδεσες κόλο με κόλο κάτι Μαυροκορδάτους και κάτι Μαυρομιχάληδες και δεν τους φούνταρες στον Αργοσαρωνικό" (ενοώντας ότι δεν καθάρισε τότε, τους τότε νταβατζήδες -απόγονοι τους οι σημερινοί- γιατί αν καθάριζε τον τόπο δεν θα γίνονταν όλα αυτά που γίνονται)
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΑ ΓΙΑΤΡΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ?
Καμία φορά σκέφτομαι και λέω : μήπως πρέπει να μαζεύονται ομάδες πολιτών (π.χ. 100-150-200 κ.ο.κ.) ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ και με συλλογική δράση (μέσα από το διαδίκτυο) και να αρχίζουν να υποβάλουν ομαδικές μηνύσεις ? Ενα παράδειγμα : ας πούμε ο Δήμαρχος ΑΘηναίων αμέλησε να στείλει ένα συνεργείο καθαρισμού να καθαρίσει π.χ. ένα δρόμο μετά από λαική αγορά τότε ομαδική μήνυση κατά του Δήμου ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ? ΤΟΤΕ ΣΤΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΆ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ
Αλλο παράδειγμα : πληρώνουμε κάθε έτος φόρους ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ? ΟΧΙ : ΟΜΑΔΙΚΗ ΜΗΝΥΣΗ
και ένα τλεευταίο : είμαι μισθωτός στον ευρύτερο δημόσιο τομέα το τι εχουν δει τα μάτια μου και απο τους πρωην (ΠΑΣΟΚ) και απο τους ΝΥΝ δεν λέγεται ?
Εξαιρετικό άρθρο κ. Τσούκα. Όμως (όπως μας διδάσκει και η περίπτωση Γιαννάκου) δε νομίζω ότι η πλειοψηφία των πολιτών στην Ελλάδα ψηφίζει με βάση το ηθικό ανάστημα των υποψηφίων βουλευτών. Αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιολογούνται οι πράξεις που περιγράφετε. Αν θέλουμε όμως να εξηγήσουμε γιατί συμβαίνουν αυτά τα φαινόμενα ή τι πρέπει να γίνει, καλό είναι να κοιτάξουμε στο καθρέπτη...
Καριέρα μέσα απο τον κομματικό σωλήνα. Χρόνια επαναλαμβάνεται αυτός ο ...εθισμός στη διαφθορά μέσα απο κανάλια εξουσίας. Ακόμα κι όταν ένα κόμμα δεν είναι εξουσία και πάλι 'συναλλάσσεται' με την εξουσία. Είναι μια παρέα τις περισσότερες φορές αλληλοεξυπηρέτησης. Γι' αυτό και οι διαδικασίες ψηφοφορίας στη Βουλή κάθε άλλο παρά ιεροτελεστία εμπεριέχουν. Το ζητούμενο τις περισσότερες φορές είναι τι ώρα θα τελειώσουν και σε ποιό μαγαζί της πλατείας Κολωνακίου θα πιούν το drink....Γι' αυτό και πολλές φορές λένε: "Βάλε μια τζίφρα για μένα. Πρέπει να φύγω...με περιμένουν".
Οι άδειες αίθουσες κε Τσούκα τα μαρτυράνε όλα όπως και άλλα φαινόμενα της καθημερινότητας δείχνουν γιατί φτάσαμε ως εδώ...το αυτονόητο να λέγεται ανάλογα άλλοτε νόμιμο κι άλλοτε ηθικό και αυτά τα δύο να μη συμπίπτουν!!!
Εξαιρετικό το άρθρο σας. Είχα καιρό να σας επισκεφτώ και με αποζημιώσατε....αν και σας διαβάζω στη Κ.
Καλή συνέχεια!
οι περισσοτεροι απο αυτους ειναι παιδια του κομματικου σωλινα διακριθεντες αφισοκολητες.πως να ξερουν πως θα κυβερνησουν την χωρα και να λυσουν τα προβληματα.που εχου δουλεψει?που εχουν διακριθει?
Έτσι θα γίνεται πάντα, όσο θεοποιούνται οι νόμοι της (εκάστοτε) κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας εις βάρος των ανθρώπινων Άγραφων Νόμων.
Οι κύριοι αυτοί κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν: δεν εγκαλούνται σήμερα ως εγκληματίες. Κατηγορούνται ότι εκμεταλλεύονται τη θέση τους προς όφελός τους.
Κατά τη διάρκεια της θητείας ενός εκλεγμένου πολιτικού δεν υπάρχουν "φιλίες" και "συγγένειες".
Αλλά πού να το καταλάβουν αυτοί. Άλλωστε οι περισσότεροι εξ αυτών για να φτάσουν εκεί που είναι πήραν το ασανσέρ, όχι τη σκάλα...
Πολύ εύστοχο το άρθρο σας, αλλά και τα σχόλια είναι to the point (αφού σας αρέσουν τα αγγλικά). Καλό φθινόπωρο!
Θα προσέθετα στην χορεία των αναιδών πολιτικών δύο άλλες κατηγορίες λαμπρών φαρισαίων συμπολιτών μας, τους οποίους δυστυχώς ούτε να εκλέξουμε δεν μπορούμε.
1) Τους εντίμους δικαστάς, οι οποίοι φροντίζουν να αυτοαποφασίζουν για γεναιόδωρες αυξήσεις των μισθών τους (συμπαρασύροντας και τους μισθούς των βουλευτών, οι οποίοι δεν μπορούν να ψηφίσουν νόμο για να σταματήσει αυτό το αίσχος).
2) Τους εντιμοτάτους δημοσιογράφους των ΜΜΕ, οι οποίοι φροντίζουν να επικεντρώνεται η προσοχή της κοινής γνώμης, των ιστολογίων κλπ σε εκείνα ακριβώς τα σκάνδαλα (ή "σκάνδαλα") τα οποία συμφέρουν τους αυθέντες των και τα συμβόλαιά των.
Αν δεχθούμε το προφανές, ότι δηλ. τα ΜΜΕ εξυπηρετούν συμφέροντα (ως επί το πλείστον άνομα), γιατί να τα παρακολουθήσουμε στην θεματολογία τους και στις (δήθεν) διαπιστώσεις τους;
Είναι άραγε οι εταιρείες του Βουλγαράκη το μείζον πολιτικό ή ηθικό θέμα σήμερα; Ή μήπως η δημιουργία/προβολή του θέματος Βουλγαράκη εξυπηρετεί άλλα συμφέροντα, πολύ πιο βρωμερά και επικίνδυνα;
Αυτή είναι η πρόκληση που τίθεται στον σχολιογράφο: όχι απλά να τρέχει πίσω από την κατασκευασμένη επικαιρότητα, αλλά να αποκαλύπτει τα χαλκεία. Στην κατεύθυνση αυτή το άρθρο σας είναι εν μέρει εύστοχο, αλλά παραβλέπει και το πολιτικό παιχνίδι που παίζεται σήμερα. Κάποιοι αξιοποιούν τα πλημμελήματα του Βουλγαράκη ή του Ρουσόπουλου, για να καλύψουν ή να προετοιμάσουν χειρότερα εγκλήματα.
Ο Βουλγαρακης κατηγορειται γιατι ειναι πλουσιος
Καλά ισχύουν σήμερα τα χρυσόβουλα των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων και κατοχυρώνουν περιουσίες; Καλά οι άνθρωποι που μας διοικούν έχουν πληροφορηθεί για την Αλωση η ετοιμάζονται μαζί με τον Ευφραίμ για τον αποψινό Εσπερινό της Αγιά Σοφιάς;
Νομιζω οτι ξεφυγε η κουβεντα και αο ηθικη, εγινε ηθικολογια και αυτο, δεν πρσφερει τιποτα.
Για το "νευμα" λεω, που εβγαλε ματια σε μερικους.
Ο ανθρωος, στην Αμερικη ηταν, που αυτα, ειναι συνηθη.
Και στο φιναλε, παντρεμενοι κι οι δυο, ηταν κιαυτος και η Μαργκαρετ, οταν γνωριστηκαν και αφου χωρισαν, παντρευτηκαν μαζι.
Το ιδιο εγινε και με τη Μιμη.
Ασχετο οτι η κοπελα, ηταν τελικα οπως απεδειχθη, βουρλο.
Αλλα οταν εισαι κοντα στα 60, πολλα σου συγχωρουνται, οταν βλεπεις τη ζωη να φευγει.
Εχουν γινει και χειροτερα.
Ας μη γινομαστε μιζεροι.
Και...μεταξυ μας, αμα σου επεφτε καμια...Μιμη στα 60 σου, θα ελεγες οχι;
Πριν απαντησεις, βαλε το χερι στην καρδια.
Το Ελληνικο κρατος, παροτι προηλθε απο επανασταση, εκανε δεκτα, ολα τα κωλοχαρτα,απο Βυζαντιο, μεχρι το Μωαμεθ τον πορθητη,γιατι ετσι, καποιοι κολλητοι, κονομησαν ΤΑ λεφτα.
Τι να λες τωρα!
"Το χέρι στην καρδιά" είναι για τους ανθρώπους με συνείδηση...
Όταν είσαι πολιτικός, οφείλεις να δίνεις -τουλάχιστον- το καλό παράδειγμα...
Εδώ δεν μιλάμε καν για την γυναίκα του Καίσαρα, αλλά για τον ίδιο τον Καίσαρα ..!
Μια ματιά στον τίτλο ( "Όταν δεν υπάρχει ντροπή, όλα επιτρέπονται!" )θα μας θυμίσει πολλά...
Το αν η ''κοπέλα'' ήταν τελικά 'βούρλο' ή όχι, νομίζω πως όταν αφορά την κρίση ενός ηγέτη ολόκληρου έθνους λέει ακόμα περισσότερα (εις βάρος του)...
Και είναι τότε, που κι αν είσαι κοντά στα 60 (άλλοι εργάζονται ακόμα για να φτάσουν στην σύνταξη) θα έπρεπε η ωριμότητά σου αν όχι οι αρχές σου να σε βοηθά να είσαι σοφότερος μάλλον παρά να οδηγείσαι από λάθος κεφάλι...
Ας μην σχολιάσω το τι σου συγχωρείται -και τι όχι- όταν είσαι στα 60 και αρχηγός κράτους...
Αν σου έχει μείνει λίγο μυαλό, παραιτείσαι πρώτα και μετά το παίζεις τζόβενος!
"Μίζεροι"; Αλλοίμονο! Δεν μπορούν να βρουν ευφυέστερη δικαιολογία οι τιμητές του μακαρίτη από αυτήν;
Εκτός αν ο Παπανδρέου ήταν ήδη για λύπηση, οπότε πάλι θα έπρεπε να τον ''παραιτήσουμε'' μόνοι μας και να τον αφήσουμε τον καημένο να ζήσει τα υπόλοιπα ''χρονάκια'' του σε ένα θέρετρο (π.χ. Αιδηψός) με την αγαπημένη του να κάνει λασπόλουτρα...
Να μας λείπουν οι πολιτικοί που είναι για το σανατόριο!
Δεν φτάνει που οι περισσότεροι είναι ανίκανοι ή/και επικίνδυνοι, να είναι και αξιολύπητοι πάει πολύ!
Ας σοβαρευτούμε επιτέλους, πολύ έχουμε ξεφύγει...
Για την ηλικία και την διαύγεια πνεύματος, θα αναφέρω μονάχα τον Ζολώτα...
Ο Παπανδρέου, μπήκε στην πολιτική σε πολύ καλή ηλικία και, το μόνο που δεν μπορεί να πει κανείς γι αυτόν, είναι ότι ήταν επαγγελματίας πολιτικός όπως αρκετοί σήμερα που τελειώνουν το Παν/μιο και βάζουν αμέσως υποψηφιότητα (αφού ο μπαμπάς ή κάποιος θείος είναι ήδη "στα πράγματα" και, τα Παν/μιά μας πιο πολύ φυτώρια πολιτικάντηδων είναι παρά εκπαιδευτικά ιδρύματα). Οι τελευταίοι, αν μέχρι τα 60 τους και μετά από 35 χρόνια στη Βουλή γίνουν σαν τον Αντρίκο να κυνηγάνε πιτσιρίκες (λέμε τώρα), ή να αξιοποιούν όσες "τους την πέφτουν", ας έχουμε το νου μας, τώρα που έχουμε "δει το έργο"...
Anonymous said...
Ο Βουλγαρακης κατηγορειται γιατι ειναι πλουσιος
Τι ...αντίληψη!
Μα, δεν σου ξεφεύγει τίποτα εσένα, ε;
Τα είπες όλα με ...6 λέξεις!
Εύγε!!!
Μακάριοι...
@ Μartingale
«Το αλλο που λετε περι ευδαιμονισμου, καλως η κακως στον υπαρκτο καπιταλισμο (καλως κατεμε) ο ευδαιμονισμος ειναι στο Ντι Εν Ει του συστηματος αυτου. Ο πλουτος ακομα και η απληστια ειναι στα πλαισια του παιχνιδιου ειτε το διαχειριστει μια σοσιαλδημοκρατια ειτε η ακρα δεξια. Το να ζηταμε απο εναν πολιτικο να μην ευδαιμονει ειναι κατα την αποψη μου υποκριτικο δεδομενου οτι η ελληνικη κοινωνια ειναι το αρχετυπο ευδαιμονιας και κοινωνικης κινητικοτητας (τουλαχιστον μεχρι προτινως). Δεν ειναι και ευτυχως κατεμε κυριαρχη η Σουηδικου τυπου πολιτικη και κοινωνικη ηθικη οπου ολοι ειναι "ευτυχισμενοι" και "χαρουμενοι" χωρις βεβαια καμια προοπτικη να πλουτισουν οσο σκληρα και αν εργαστουν.»
Μακάρι να μπορούσαμε να φτάσουμε στο δαχτυλάκι των Σουηδών, που ναι μεν γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να πλουτίσουν αλλα και γιαυτο βέβαια και δεν εργάζονται σκληρα, περνανε πολλές ωρες με την οικογενεια, απολαμβανουν τους μοντερνους και ομορφους κοινους χωρους, Αναρίθμητα πάρκα, χωρις σκουπίδια, ποδηλατοδρόμοι, σύμμετρη ρυμοτομία κλπ…τι να λεμε τωρα.
Το γεγονος ότι γνωριζουν ότι δε θα πλουτισουν λειτουργει και ως καταλυτης για διαφορετικου τυπου συσχετισμο μεταξυ των ανθρωπων. Κατι το οποιο είναι δυσκολο να κατανοησει ενας Ελληνας .Μονο αν ζησει καποιος σε σκανδιναβικη κοινωνια μπορει να καταλαβει στο πετσι του τις πραγματικες αρετες του σοσιαλισμου, οσο και σκληρες μπορει να είναι –ορισμενες φορες –για το μεμονωμένο ατομο….
Εμεις ας παραμείνουμε ”πιο ευτυχισμενοι” και μαγκες καπιταλες με τις χωματερες μας…
O panteleimon το έθεσε εξαιρετικά. Οι Σκανδιναβικές κοινωνίες είναι ό,τι καλύτερος τύπος κοινωνίας έχει εμφανισθεί στη νεωτερική εποχή. Δεν ξέρω αν κάνουν τους πολίτες τους ευτυχισμένους, ξέρω όμως ότι κάνουν ό,τι μπορούν να αποτρέψουν την κοινωνικώς παραγόμενη δυστυχία. Από εκεί και πέρα το νόημα της ζωής είναι μια προσωπική υπόθεση.
Ξεφτιλα ειμαστε.Δε σεβεται ο ενας τον αλλο.
Εχουμε καταστρεψει τα παντα στο βωμο της κονομας.
Κανουμε τα παιδια μας ρομποτ και βαζουμε την τιβι να τους κανει τη νταντα.
Πληρωνουμε ακριβα τη μαλακια μας, αλλα τα χειροτερα ερχονται.
Το κομπλεξ του τεως λιγουρη και νυν νεοπλουτου, δεν εχει ορια.
Η πλακα ειναι, οτι δε γουσταρουμε τους Αμερικανους, αλλα ειμαστε χειροτεροι απ αυτους, σε παρα πολλα.
Οι Σκαδικαβικες χωρες δικαιωνουν την κριτικη του φιλελευθερισμου εναντια στο κρατος γκουβερναντα. Μερικα δεδομενα
1)Οι πιο ταξικα πολωμενες κοινωνιες. Ο πλουτος βρισκεται στα χερια ελαχιστων οικογενειων (Βαλλενμπεργκ κλπ) οι οποιες ελεγχουν την ΣΟυηδικη οικονομια πληρως. Μαθετε πως εβδομαδιαια περιπου οι κροισοι συναντωνται σε ενα ξεονοδοχειο με τον Βασιλια υπο ακαρτης μυστικοτητας συνθηκες εν ειδη μιας Σουηδικης Μπιλντερμεργκ
2)Καμια επιχειρηματικοτητα. Στην ουσια αυτο το συστημα βολευει τις κατεστημενες επιχειρηματικες ταξεις σε μια κληρονομικω των δικαιωματι καρπωση του πλουτου.
3)Στην Σουηδια γινεται η πιο μαζικη και αισχρη συλλογη προσωπικων δεδομενων τυπου Μπιγκ Μπραδερ. Συνιστω να διαβασει κανεις το πειπερ του Καλβε για να δει τι γινεται. Επισης και την εργασια των Κελοχαριου-Τιτμαν,
4)Η ανεκτικοτητα και ο προοδευτισμος αυτων των κοινωνιων εχει φτασει σε ροβεσπιερικα σημεια. Προσφατα απαγορευτηκε σε παιδακι να μοιρασει προσκλησεις παιδικου παρτυ στο σχολειο επειδη δεν καλουσε μερικα παιδακια τα οποια δεν συμπαθουσε. Ο πατερας του παιδιου δικαιολογησε τη σταση του παιδιου του λεγοντας πως τα παιδακια τα οποια δεν εκαλεσθησαν ειχαν κακη συμπεριφορα. Απορω τι νευρασθενικα ατομα θα παραχτουν απο μια τετοια κοινωνια στην οποια διδασκεται πως η κακη συμπεριφορα δεν εχει καμια ευθυνη.
5)Μια ελευθερη κοινωνια θε επρεπε να επιτρεπει σε αυτους που θελουν να πλουτισουν να δοκιμασουν. Εξ ορισμου η Σουηδικη κοινωνια ειναι οικονομικα ανελευθερη, δεν επιτρεπει στον καθενα να κανει τα ονειρα του εστω και αν ειναι πεχα οπως ενα μγαλο σπιτι η ενα χρυσο ρολοι.
6)Ανεκαθεν θεωρουσα τον σοσιαλισμο προταγμα υποδουλωσης και οχι ελευθεριας. Το σουηδικο συστημα δεν εχει καμια σχεση με την Ηπειρωτικη σοσιαλδημοκρατια. Το κοινωνικο κρατος βεβαια υπηρξε γνησιο παιδι της Δεξιας απο την εποχη του Μπισμαρκ και βεβαια ουδεις χριστιανοδημοκρατης τολμησε να θιξει το κοινωνικο κρατος. Απο την αλλη δεχομαι την κριτικη κατα του Θατσερισμου. Επι της ουσιας ο Σουηδικος σοσιαλισμος και ο Θατσερισμος δικαιωνουν ως ακρα την κριτικη του ενος συστηματος απο το αλλο.
Πιο ειναι το καλυτερο συστημα? Καθ χωρα εχει το δικο της βελτιστο συτημα προσαρμοσμενο στις τοπικες συνθηκες. Εγω προσωπικα θα ειμαι με τους Αμερικανους Προοδευτικους οπως ο Θεοδωρος Ρουζβελτ
Περι σοσιαλισμου, θα σου πω κατι, που μου ειπε ενα παιδακι 4 χρονων, που το ειχα κανει τουρμπο, μαθαινοντας του γραμματα απο νηπιο.
Ηταν η εποχη της 10ετιας του 70, που στην Ελλδα, γινοντουσαν διαδηλωσεις συζητησεις και το Πασοκ ανεβαινε.
Μου ειπε λοιπον, οτι "εμενα μ αρεσει, ολοι οι ανθρωπι να ειναι ισοι και επειδη το ΚΚΕ λεει αυτο, κι εγω, ΚΚΕ ειμαι".(4 χρονων!).
Κι αυτα απο ενα παιδακι.
Εμφυτα δηλαδη, ο ανθρωπος, την ισοτητα θελει, αλλο αν στην πορεια, αλλαζει και θελει να γινει Ωνασης.
Βεβαια, το τι θελει, ειναι ενα θεμα, αλλα το τι γινεται τελικα, ειναι ενα αλλο .
Πηγαινετε στο LA να δειτε τα κοριτσακια, που ερχονται, με ονειρα να γινουν σταρ.
Αφου περασουν απο τα 40 κυματα και απο τα 1000 κρεββατια, καταληγουν πουτανες και πρεζουδες.
(Η μια στις 1000, ισως να γινει κατι και η μια στις 10000, ισως να γινει και σταρ),αλλα οι πολλες τιποτα.
Τζογος δηλαδη, αρα απατη και ονειροφαντασια.
Και ολα αυτα, με τη συνοδεια αφθονου αλκοολ και ναρκωτικων.
Και αφθονης μαφιας προφανως.
Αξιζει αραγε τον κοπο, για να ανεβουν ελεχιστοι, να δυστυχουν οι πολλοι, επειδη εινα μειωμενης πνευματικοτητος;
Αυτο ειναι που σου αρεσει;
Να το χαιρεσαι.
@ Theodore
Καλά όλα αυτά, όμως παραμένει το θέμα της πρακτικής εφαρμογής...
Το ΚΚΕ, αν ήθελε να πάει καλύτερα, θα έπρεπε να εκσυγχρονίζεται (πώς λέμε να προοδεύεις; κάτι τέτοιο...) και όχι να θυμίζει χαλασμένο κασετόφωνο που επαναλαμβάνει τις ίδιες και τις ίδιες φράσεις, λέξεις και να υποστηρίζει ένα πρότυπο που έχει καταρρεύσει πανυγηρικά...
Και, επιτέλους, ας υπάρξει κάποια στιγμή ένα κόμμα 'αριστερό' και όχι αυτό το χάλι που θυμίζει Monty Pythons(*), αν το δεις χιουμοριστικά. Γιατί αν το δεις σοβαρά, είναι για κλάμματα...
Οι άνθρωποι από τη μια φθείρονται εύκολα, από την άλλη έχουν το μικρόβιο της προόδου και της εξέλιξης μέσα τους.
Έτσι φτάσαμε εδώ που είμαστε τόσο γρήγορα...
Τα σχόλια του martingale για τη Σουηδία εμπεριέχουν πολλές ανακρίβειες. Η πιο καραμπινάτη είναι ότι οι Σκανδιναβικές κοινωνίες είναι "οι πιο ταξικά πολωμένες". Τελείως λάθος. Δεν ξέρω πότε είναι η τελευταία φορά που ο φίλος κοίταξε σχετικά στατιστικά στοιχεία, αλλά τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Οι μικρότερες εισοδηματικές ανισότητες στον κόσμο βρίσκονται στις Σκανδιναβικές χώρες - το πιστοποιούν όλες οι σχετικές μελέτες του ΟΟΣΑ.
Είναι επίσης ανακριβές ότι οι Σκανδιναβικές κοινωνίες αποθαρρύνουν την επιχειρηματικότητα. Αν δεν απατώμαι μερικές από τις πιο προβεβλημένες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις (π.χ. IKEA, Ericcson, Nokia, Swab, Volvο, κλπ) είναι Σκανδιναβικές. Εκεί που ανθεί, όμως, η επιχειρηματικότητα είναι στις μικρές επιχειρήσεις, κυρίως στο χώρο των νέων τεχνολογιών επικοινωνίας και σε δραστηριότητες εντάσεως γνώσης. Μερικές από αυτές, ξεκίνησαν μικρές και σήμερα είναι κολοσσοί. Ξέρετε ποιά εταιρία είναι market leader στην αιολική ενέργεια παγκοσμίως; Η Vestas - Δανική. Ξεκίνησε μια μικρή εταιρία από πρωτοπόρους μηχανικούς και σήμερα είναι ό,τι καλύτερο στις ανεμογεννήτριες διεθνώς. Τέτοιες εταιρίες δεν πλουτίζουν μόνο τους μετόχους τους. Διαχέουν την ευημερία σε όλους, παράγουν τεχνογνωσία, προάγουν τη σχετική έρευνα.
Ναι, οι Σκανδιναβικές κοινωνίες θέτουν περισσότερα όρια στον προσωπικό πλούτο απότι οι π.χ. αγγλοσαξωνικές κοινωνίες, κυρίως μέσω της υψηλής φορολογίας. Δεν απαγορεύουν όμως τον πλούτο - η Σουηδία δεν είναι Κούβα! Μέσω της υψηλής φορολογίας έχουν οργανώσει ένα υποδειγματικό κοινωνικό κράτος που συμβάλλει καθοριστικά στην κοινωνική συνοχή και σε μια πολιτισμένη δημόσια σφαίρα. Μια Σκανδιναβική οικογένεια δεν θα βάλει ποτέ το χέρι στην τσέπη για την υγεία και την εκπαίδευση των παιδιών της (το αναγνώρισε σε συνέντευξη και ο Περικλής Κοροβέσης, συγγραφέας και βουλευτής του Συνασπισμού σήμερα, ο οποίος έζησε μετανάστης στη Σουηδία και μεγάλωσε το γιό του εκεί). Το θεωρώ ύψιστο σημείο πολιτισμού για μια κοινωνία.
Η Σουηδία δεν απαγορεύει τα ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια (δεν μειώνει δηλαδή την ελευθερία των πολιτων να δημιουργούν θεσμούς που αποτυπώνουν τις αξίες και προτεραιότητές τους, και να επιλέγουν), αλλά ενθαρρύνει, χρηματοδοτεί και ελέγχει τα δημόσια, καθώς κα τον ανταγωνισμό με τα ιδιωτικά.
Δεν υπάρχουν πιο οικολογικές κοινωνίες σε όλο τον πλανήτη, ούτε πιο εξισωτικές σε ότι αφορα την αντιμετώπιση των γυναικών.
Αντιλαμβάνομαι ότι τέτοιες κοινωνίες ίσως είναι υπερβολικά πατερναλιστικές για μερικούς, αλλά αυτό ίσως είναι αναπόφευκτο για κάθε κοινωνία που προτάσσει το κοινωνικό από το ατομικό συμφέρον, χωρίς να εξαλείφει το ατομικό. Δεν υπάρχουν τέλειες κοινωνίες, ούτε οι κοινωνίες είναι αποτέλεσμα εργαστηριακών πειραματισμών. Μερικοί ίσως προτιμούν πιο φιλελεύθερες κοινωνίες τύπου Αμερικής. Το κατανοώ - τέτοιες κοινωνίες έχουν τα πλεονεκτήματά τους. Αλλοι, όπως εγώ, έλκονται περισσότερο από το συνδυασμό φιλελεύθερης δημοκρατίας, ανεκτικής και ανοιχτής κοινωνίας, και κοινωνικού κράτους. Τις θεωρώ πιο ισορροπημένες κοινωνίες.
Στις Σκανδιναβικές χώρες βλέπουμε έναν λεπτό συνδυασμό ελευθερίας και ισότητας. Αναμφίβολα υπάρχουν και υπερβολές. Ευγενή ιδανικά, όπως η ισότητα, ενίοτε εκπίπτουν σε ασκήσεις πολιτικής ορθότητας (οπως στο παράδειγμα του σχολειου που ανέφερε ο martingale). Οι ζωντανές κοινωνίες, όμως, με άσθηση ότι αποτελούν κοινωνίες (σημειώστε την ετυμολογία της λέξης: κοινωνώ=μετέχω), πάντοτε διαλέγονται για τις κεντρικές αξίες πους τις συνέχουν, και τις αναθεωρούν.
Προτιμώ τις Σκανδιναβικού τύπου κοινωνίες όχι γιατί είναι κοινωνίες χωρίς προβλήματα, ούτε γιατί θα με κάνουν ευτυχισμένο, αλλά γιατί επιλέγω να σχολούμαι με τα προβλήματα που θέτουν τέτοιες κοινωνίες και όχι με τα προβλήματα που θέτουν πολιτικά υπανάπτυκτες κοινωνίες όπως η δική μας.
Πολύ απλά: προτιμώ να επιχειρηματολογώ κατά της πολιτικής ορθότητας που απαγορεύει σε ένα παιδάκι να μοιράζει προσκλήσεις παιδικού πάρτι σε σχολειο, παρά να επιχειρηματολογώ κατά διεφθαρμένων πολιτικών, ή για τα φακελλάκια των νοσοκομείων, τις καταλήψεις πανεπιστημίων από τραμπούκους, τα ιδιαίτερα των καθηγητών, το απέραντο σκουπιδαριό που είναι η χώρα μας, ή τα φαιδρά και ανυπόληπτα άτομα που συνήθως την κυβερνούν. Δώστε μου τα προβλήματα της Σουηδίας any time. Απαλλάξετε με όπως από το Βουλγαράκη, το Λιάπη, το Μαγγίνα και το Ρουσόπουλο, και σε όσους τους μοιάζουν (και είναι πολλοί και στα δύο κόμματα εξουσίας)!
Έτσι φτάσαμε εδώ που είμαστε τόσο γρήγορα...
Aυτo, πως το εννοεις;
Παντως εγω, δεν τον θεωρω και τοσο μεγαλη προοδο, εναν πολιτισμο ,που καταστρεφει τα παντα γυρω του στο ονομα της προοδου. Και βεβαια, δεν εχει και μελλον, γιατι στηριζεται σε ιδεολογημα οτι θα υπαρχουν παντα πρωτες υλες και ενεργεια προς εκμεταλλευση.
Και να φανταστεις, οτι οι Ινδιανοι, που οι εποικοι στην Αμερικη, τους ελεγαν αγριους, ηταν πολυ πιο ευαισθητοι στα θεματα περιβαλλοντος, γι αυτο και δεν κατεστρεφαν τιποτα, πραγμα που εμεις οι πολιτισμενοι, δεν το καταλαβαινουμε.
Γι αυτο, παμε φουντο, ειτε απο την πεινα, που ερχεται, ειτε απο πολεμο, γιατι οπου φτωχεια και γκρινια. Και οπου γκρινια και πολεμος.
ΥΓ.Ειχα διαβασει πριν απο ολλα χρονια, ενα βιβλιο ενος Γαλλου καθηγητη, με τιτλο, "Η ουτοπια ή ο θανατος", στο οποιο εγραφε ο ανθρωπος, πριν αο καμια 30αρια χρονια, οτι αν ο μεσος ανθρωπος στη Γη, αποκτησει την καταναλωση του μεσου Αμερικανου, τοτε η Γη, θα στερεψει απο τα περισσοτερα μεταλλα, πετρελαιο κλπ.
Τωρα, με τη φοβερη καταναλωση Κινας και Ινδιας, η εποχη αυτη ερχεται με ταχυτητα πυραυλου.
@ Τheodore:
Δυστυχώς, ο πολιτισμός και η εξέλιξη φέρνουν και καλά και κακά...
Μαζί με τα εμβόλια και τις ανακαλύψεις της επιστήμης, έρχεται και η βιομηχανική επανάσταση που ''γυρίζει σελίδα'' ανεπιστρεπτί στον πλανήτη...
Ελπίδα πάντως υπάρχει.ΤΟ κλείνω εδώ, γιατί μάλλον βγήκαμε εκτός...
Ο αγαπητός Χαρίδημος -ευτυχώς ή δυστυχώς- δεν χρειάζεται συμπληρώσεις.
Μας υπενθύμισε τα γνωστά -αλλά ξεχασμένα;- περί Σουηδίας και λοιπών Σκανδιναυικών χωρών που δεν σταματούν στα γραφόμενά του...
Το δυσάρεστο είναι (ήταν) που ο Α, Παπανδρέου 'έμεινε' στην ονοματοθεσία ενός δρόμου (Ούλαφ Πάλμε), επιφανειακά και χάριν εντυπωσιασμού για άλλη μια φορά, αντί να προσπαθήσει να 'εισάγει' όσα θετικά έχει να επιδείξει η Σουηδική κοινωνία (ή, το 'Σουηδικό μοντέλο', αν προτιμάτε) στα περισσότερα επίπεδα...
Τελικά, τι αξία έχει ο πολιτισμός των ''προγόνων'' αν οι πρώην ''βάρβαροι'' μας ''βάζουν τα γιαλιά'' αλλά εμείς δεν θιέλουμε να τα φορέσουμε..;
Θέλω κι εγώ τα προβλήματα της Σουηδίας!!!
Ma ο Αντρεας, να γαμησει πηγε στη Σουηδια,(εξ ου και το εξωγαμο που απεκτησε εκει), οχι να μαθει και να φερει μετα εδω, τα καλα των Σουηδων.
Οπως και εδω μετα, το ιδιο εκανε.
Τις μικρες κυνηγουσε και το μονο που τελικα καταφερε, ηταν να μαθει στος Ελληνες, οτι μπορει να βγει κι αλλο κομμα,εκτος απο τη δεξια.
Τιποτ αλλο.
Γιατι "απλως προηδρευε".
Ασχετα αν εμεις,(εγω επρεπε να πω), νομιζαμε οτι καλυτερα αυτον, παρα τους μπαμπουλες της δεξιας.
Nαι στο διαθεσιμο εισοδημα οντως υπαρχει ισοτητα. Στον παραγομενο πλουτο ειναι πιο ανιση και απο τις ΗΠΑ. Παραπεμπω στην εργασια του Paul Klein.
Για τα αλλα συμφωνω πως ειναι θεμα προσωπικων προτιμησεων, απο την αλλη να μην θεοποιουμε συστηματα.
Ο Χ.Τ το ανάλυσε έξοχα το ζήτημα .
Εχω ζησει 4 χρονια στη Δανια .Το οποιο με εκανε να καταλάβω ότι ορισμένα πράγματα που στην Ελλαδα τα θεωρούμε ονειρα θερινής νυκτός είναι καθημερινή πραγματικότητα για χωρες λιγα χιλιάδες μίλια μακριά .
Κυκλοφορούν και διάφορα ανέκδοτα για τους Σουηδούς..(του στυλ ότι : η Σουηδική δημοκρατία είναι μια δυτική έκδοση της ανατολικο-γερμανικης…).
Οσο για … «παραγομενο πλουτο ειναι πιο ανιση και απο τις ΗΠΑ» όπως και ένα άλλο που ειχα ακουσει ότι : Η Σουηδια αν ηταν πολιτεία της Αμερικής ,οι πολιτες της θα ηταν οι φτωχότεροι στις ΗΠΑ …(δηλ η αγωραστικη δυναμη των Σουηδων ειναι χαμηλοτερη των Αμερικανων).και αλλα τετοια.
Για να κανουμε πλακα όλα καλα είναι, αλλά αν τα παρουμε σοβαρα πρεπει να πουμε ότι :
1. Η Σουηδια είναι μια χωρα των 7 εκατομμυριων – που μολις δεχτηκε οικειοθελώς 7000 Ιρακινους όχι για τους πεταξει σε καποιο εργοαστασιο όπως γινεται με τους μεξικανους αλλα για τους ….βοηθήσει (ακουγεται αστειο το ξερω…).
2. Από τις 4 σκανδιναβικες χωρες όντως εχει το πιο ελεγχόμενο συστημα. Ισως όμως επαιξε και αυτό το ρολο του για να βρουν καπου να πανε οι ερημοι οι Ιρακινοι….
3. Αν ηταν πολιτεια της Αμερικης θα ηταν η μονη που : θα ειχε ελευθερη προσβαση σε νοσοκομεια, σχολεια. Δωρεάν ασφάλιση. Δημόσιοι χώροι που αντικατοπτρίζουν το πλούτο της πολιτειας και όχι…των πολιτων.
Παρεμπιπτόντως η Αμερική μολις εδειξε το….Σουηδικο της προφιλ διοχετεύοντας 85 δισ-εκατομμύρια δημοσίου χρήματος στην AIG…..Σωστος ο φιλελευθερος……
Δεν θεοποιούμε κανένα σύστημα απλά το συγκρίνουμε με το δικο μας…καραγκιοζιλίκι.
Παντελεημονα σας παραπεμπβ στην εργασια του Κλαιν. Ο Κλαιν επιχειρηματολογει οτι μεγαλο ποσοστο της ανισοτητας στο μοιρασμα του παραγομενου πλουτου, προερχεται ενδεχομενως απο το συτημα συνταξεων.
Δημοσίευση σχολίου