Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

Φτάνει πια! Δράση τώρα!

Εκ βαθέων: Γιατί υποστηρίζω τη «Δράση»



Είναι δύσκολο, σχεδόν αβίωτο, να ζει κανείς μέσα στην απελπισία. Όση ικανοποίηση κι αν αντλεί από τη δουλειά του, την οικογένειά του ή τους φίλους του, τίποτα δεν υποκαθιστά την αίσθηση αισιοδοξίας και περηφάνιας που προέρχεται από τη συμμετοχή του σε μια ζωντανή, εξελισσόμενη, και ευπρεπή κοινωνία. Δεν πρόκειται μόνο για το γεγονός ότι η ποιότητα ζωής που ο καθένας απολαμβάνει, και ο βαθμός στον οποίο μπορεί να πραγματώσει τα όνειρά του, εξαρτώνται, εν μέρει τουλάχιστον, από την κοινωνία στην οποία ζει, αλλά και για την αίσθηση προοπτικής που η κοινωνία δίνει στα άτομα, ιδιαίτερα στους νέους. Η πεποίθηση ότι το μέλλον μπορεί να είναι καλύτερο από το παρόν, κινητοποιεί δυνάμεις, δίνει όραμα, παρέχει αυτοπεποίθηση, παράγει πλούτο και πολιτισμό.

Δεν έχουμε την τύχη να ζούμε σε μια τέτοια κοινωνία. Αν είμαστε σήμερα τόσοι πολλοί, τόσο πολύ απογοητευμένοι, αυτό οφείλεται σε ένα δυσάρεστο αίσθημα εγκλωβισμού που αισθανόμαστε: είμαστε πολίτες μιας χώρας σε τροχιά απίστευτης και, φαινομενικά τουλάχιστον, ασυγκράτητης παρακμής, με παραπαίοντες δημόσιους θεσμούς, σαθρή οικονομία, διάχυτη ανομία, και μια κατακερματισμένη κοινωνία που δεν ελπίζει σε τίποτε παραπάνω από την απλή επιβίωση. Ενώ άλλες κοινωνίες, παρά τα προβλήματά τους, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και οραματίζονται το μέλλον τους, οι υψηλότεροι στόχοι που εμείς μπορούμε να θέσουμε (για την ακρίβεια οι στόχοι που θέτουν οι κυβερνήτες μας εξ ονόματός μας) είναι η «τακτοποίηση» των ημιυπαίθριων χώρων, να μην καταστρέφονται δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες στο κέντρο της Αθήνας, να μην καταλαμβάνονται τα πανεπιστήμια, να μην κλείνουν οι αυτοκινητόδρομοι, να μην ξεμένουν τα νοσοκομεία από υγειονομικό υλικό, να μη δραπετεύουν οι κρατούμενοι! Τόσο ψηλά, τόσο απαιτητικά…

Αυτός ο εσωστρεφής αμυντισμός δείχνει και την απόστασή μας από τον ανεπτυγμένο κόσμο. Ξοδεύουμε τεράστια ενέργεια για το αυτονόητο, η δημόσια συζήτηση μετακινείται από κρίση σε κρίση, στο δημόσιο λόγο δεν μένει χώρος για το οραματικό, το στρατηγικό, το ρηξικέλευθο. Ενώ και άλλες ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες έχουν σημαντικά προβλήματα, καμία δεν έχει το είδος των δικών μας προβλημάτων: η Ελλάδα δίνει συχνά την εντύπωση ότι τα προβλήματά της είναι περισσότερο αυτά μιας πρώην κομμουνιστικής ή τριτοκοσμικής χώρας, παρά μιας χώρας της ευρωζώνης. Καμία, σχεδόν, ανεπτυγμένη χώρα της ΕΕ δεν συζητά θέματα που για μας είναι, δυστυχώς, καυτά προβλήματα: η πελατειακή χρησιμοποίηση του κράτους από τους πολιτικούς, η κομματικοποίηση της δημόσιας διοίκησης, η εκτεταμένη διαφθορά, η οικογενειοκρατία, ο φατριασμός, η αναξιοκρατία, η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς, η αποσάθρωση κρίσιμων δημόσιων θεσμών, η γενικευμένη ανομία, η τεράστια φοροδιαφυγή, το δυσθεώρητο δημόσιο χρέος, η κρυπτο-ιδιωτικοποίηση συλλογικών αγαθών. Απότοκος όλων αυτών είναι η φοβική εσωστρέφεια, η έλλειψη εθνικής αυτοπεποίθησης, η κρίση φαντασίας.

Ξέρουμε τι φταίει. Τριάντα πέντε χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση, η ανικανότητά μας να διαχειριστούμε αποτελεσματικά τα συλλογικά μας προβλήματα δεν είναι εγγεγραμμένη στα γονίδιά μας, αλλά στον τρόπο που λειτουργούν ιστορικά οι θεσμοί μας, δηλαδή στον τρόπο λειτουργίας της πολιτικής. Η πολιτική μας ζωή δεν έχει σημείο αναφοράς τα ζωτικά προβλήματα της κοινωνίας, αλλά εκφυλίστηκε είτε σε ένα καιροσκοπικό «επικοινωνιακό» παιχνίδι, μέσω του οποίου επιδιώκεται η χειραγώγηση της κοινής γνώμης και η βουλιμική απόκτηση της εξουσίας από τα δύο μεγάλα κόμματα, είτε στοχεύει στη συντηρητική υπεράσπιση των Μεταπολιτευτικών μύθων και την απαξίωση των θεσμών από τα κόμματα της λαϊκιστικής Αριστεράς (τόσο στην ολοκληρωτική, όσο και στη μηδενιστική εκδοχή της). Το πολιτικό μας σύστημα μετεξελίχθηκε σε ένα αυτιστικό σύστημα, του οποίου η κύρια μέριμνα είναι η αμοραλιστική αναπαραγωγή του με υποκριτικό λαϊκισμό, άμετρη πόλωση, διαβρωτικό κομματισμό, κενή υποσχεσιολογία, άφθονα ρουσφέτια και, φυσικά, πολλές μίζες. Κανείς αξιοπρεπής άνθρωπος δεν μπορεί να αισθάνεται ευτυχής σήμερα από την ποιότητα του πολιτικού λόγου, την ποιότητα των πολιτικών συμπεριφορών, και την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού. Ποτέ άλλοτε, μετά τη Μεταπολίτευση, δεν βίωνε κανείς τέτοια δυστυχία να είναι Έλληνας!

Ξέρουμε τι πρέπει να γίνει. Το απόστημα του σάπιου πολιτικού συστήματος πρέπει να σπάσει – ΤΩΡΑ, όχι αύριο!

Ξέρουμε τι θέλουμε: γενιές ολόκληρες μας εμπνέει το όραμα μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής χώρας. Που θα πει: θέλουμε αξιέμπιστο κράτος δικαίου, ανταγωνιστική οικονομία, ακομμάτιστη και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, ανάπτυξη των συλλογικών αγαθών, ακμαία κοινωνία πολιτών, ήθος και αξιοπρέπεια στο δημόσιο βίο. ΤΩΡΑ, όχι αύριο!




Συντάσσομαι με τη «Δράση» γιατί δεν θέλω απλώς να διαμαρτύρομαι, να γκρινιάζω και να επικρίνω• δεν θέλω μόνο να οικτίρω ή να ερμηνεύω το χάλι της χώρας μου, αλλά να συνεισφέρω, όσο μπορώ, στην αλλαγή της.

Συντάσσομαι με τη «Δράση» γιατί δεν με εμπνέει καμία μεγαλεπήβολη ουτοπία, αλλά με κινητοποιεί η ταπεινή απαίτηση να ζω, τόσο εγώ όσο και οι συμπολίτες μου, με αξιοπρέπεια.

Συντάσσομαι με τη «Δράση» γιατί έχω ανάγκη να ελπίζω, να αισιοδοξώ, να οραματίζομαι - όχι τόσο για μένα, όσο για τα παιδιά μου.

Μερικές εύλογες ερωτήσεις – και απαντήσεις
Μερικοί φίλοι μου υποδεικνύουν ότι θα ήταν προτιμότερο να αποφύγω να συνταχθώ με οποιαδήποτε πολιτικό φορέα, προκειμένου να διατηρήσω την ανεξαρτησία μου. Όσοι μου κάνουν την τιμή να με διαβάζουν ξέρουν ότι δεν ανήκω σε κανένα κόμμα, αν και ο χώρος της πολιτικής μου έμπνευσης είναι η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία. Δεν νοιώθω ότι θυσιάζω την ανεξαρτησία μου ούτε κατ’ ελάχιστον, υποστηρίζοντας τη «Δράση». Η ανεξαρτησία σκέψης είναι τρόπος ζωής για όποιον τη θεωρεί σημαντική. Απλώς θεωρώ ότι το να ερμηνεύεις τον κόσμο δεν είναι αρκετό, αν σε ενδιαφέρει η αλλαγή του. Όπως έλεγε ο Μπέρτραντ Ράσελ, «η θεμελιώδης έννοια της πολιτικής είναι η ισχύς, όπως η ενέργεια είναι θεμελιώδης έννοια της Φυσικής». Η αλλαγή στη δημοκρατία περνά υποχρεωτικά μέσα από την αλλαγή των συσχετισμών ισχύος μεταξύ των κομμάτων. Σήμερα, ένα σάπιο πολιτικό σύστημα συστηματικά καταστρέφει τη χώρα – μπροστά στα μάτια μας… Πρέπει να κάνουμε κάτι. Έχουμε την υποχρέωση να κάνουμε κάτι. Πρέπει να αναλάβουμε δράση. Δεν ξέρω αν ο δικός μου τρόπος είναι ο καλύτερος, είναι όμως ένας τρόπος…

Άλλοι φίλοι δυσπιστούν απέναντι στους δύο πρώτους από τους τρεις πρωταγωνιστές της «Δράσης» (τους κκ.Μάνο, Κοντογιαννόπουλο και Μπουτάρη) και με προέτρεψαν να κρατήσω αποστάσεις. Δεν γνωρίζω κανέναν από τους τρεις προσωπικά. Ούτε συμφωνώ με όλες τις πολιτικές επιλογές των δύο πρώτων στο παρελθόν. Τους υπολήπτομαι όμως ως έντιμους, καλοπροαίρετους και εκσυγχρονιστές πολιτικούς – δεν έχουμε δα και πολλούς! Θεωρώ ότι, όπως παρατηρεί ο Αλέκος Παπαδόπουλος στα Βήματα του Εστερναχ, η κύρια πολιτική αντίθεση στη χώρα είναι μεταξύ των δυνάμεων της καθήλωσης και των δυνάμεων της εξέλιξης, των εκσυγχρονιστών και των λαϊκιστών. Οι υπόλοιπες, συνήθεις σε δυτικές δημοκρατίες, αντιθέσεις (π.χ. ύψος φορολογίας, ρόλος τους κράτους, κλπ) είναι παρεμπίπτουσες στα ελλαδικά συμφραζόμενα, και αφορούν κυρίως τις ανεπτυγμένες χώρες, οι οποίες έχουν ξεφύγει από το δικό μας «προ-πολιτικό» στάδιο (κατά την έκφραση του Κορνήλιου Καστοριάδη). Οι πρωταγωνιστές της «Δράσης» ήταν πάντοτε υποστηρικτές εκσυγχρονιστικών ιδεών. Τον κ.Μάνο τον διέκρινε ανέκαθεν η παρρησία και η φρεσκάδα απόψεων, το πρακτικό πνεύμα, η έγνοια για το περιβάλλον, κι ένας ενδιαφέρων εικονοκλαστισμός που τόσο σπανίζει στην ελλαδική πολιτική σκηνή. Ο κ.Κοντογιαννόπουλος εξέπεμπε πάντοτε ένα εκσυγχρονιστικό στίγμα. Ο κ.Μπουτάρης είναι ένας συνεπής, ευφάνταστος, και δραστήριος εκπρόσωπος της κοινωνίας των πολιτών – έξω από τα κατεστημένα κόμματα, με έντονο ενδιαφέρον για την τοπική αυτοδιοίκηση και πλούσια περιβαλλοντική δράση.

Ξέρω καλά ότι δεν υπάρχει παρθενογένεση στην πολιτική, και ιδιαίτερα στην ελλαδική πολιτική σκηνή. Ολοι κουβαλάνε το φορτίο των προηγούμενων επιλογών τους. Το καινούριο σπάνια συνιστά ex nihilo δημιουργία, αλλά αναδύεται μέσα από την πρώτη ύλη που παρέχει το παλαιό. Ο ευρωπαϊστής Κωνσταντίνος Καραμανλής ηγήθηκε μιας, εν πολλοίς, επαρχιώτικης, διαπλεκόμενης, και μισαλλόδοξης εθνικοφροσύνης. Ο μεταρρυθμιστής Γκορμπατσόφ αναδύθηκε μέσα από τα σπλάχνα ενός ολοκληρωτικού μηχανισμού. Ο εκσυγχρονιστής Σημίτης έφθασε στην κορυφή ενός βαθιά λαϊκιστικού και αμοραλιστικού κόμματος. Και τους τρεις τους κρίνουμε σήμερα λίγο έως πολύ θετικά, κυρίως για τη συνολική πολιτική τους τροχιά και τα αποτελέσματά της, όχι για τους ποικίλους συμβιβασμούς ή τις αμφισβητούμενες επιλογές που σίγουρα αναγκάστηκαν να κάνουν στη διαδρομή τους. Διακρίνουμε στη συνολική πορεία τους ένα σαφές πολιτικό στίγμα, ένα ευρύτερο εκσυγχρονιστικό πρόταγμα, και μια σχετική συνέπεια στην εφαρμογή του.

Αν απομονώσουμε στιγμές από τη διαδρομή ενός πολιτικού (ακόμα και των αγαπημένων μου πολιτικών ηγετών, όπως είναι ο Τσόρτσιλ, ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, ο Μαντέλα, ή ο Ομπάμα), πάντοτε θα βρούμε αμφισβητήσιμες επιλογές. Το θέμα όμως είναι να μη χάνουμε τη συνολική εικόνα, η κρίση μας να μη θολώνει με τα επιμέρους. Υπό αυτό το πρίσμα, πάντοτε θα υπάρχουν επιφυλάξεις για όψεις της πολιτικής διαδρομής οποιουδήποτε, αλλά το μείζον είναι να ερμηνεύουμε τη συνολική του πορεία. Η πολιτική υποστήριξη δεν αίρει απαραίτητα τις όποιες επιφυλάξεις, αλλά εστιάζει την προσοχή μας στη μορφή της συγκυρίας, τις επιλογές που έχουμε, τη συνολική αίσθηση που αποπνέει κάποιος. Οι επιφυλάξεις, μάλιστα, είναι ιδιαίτερα γόνιμες γιατί αποτρέπουν τον δογματισμό και την άκριτη συμπαράταξη. Όπως λέει ο διακεκριμένος ψυχολόγος Κάρλ Γουέηκ, «η αμφιθυμία είναι η βέλτιστη απάντηση». Εκτιμώ τους κκ.Μάνο και Κοντογιαννόπουλο για τη συνεπή προσήλωσή τους στο όραμα του ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού της χώρας και σέβομαι τον κ.Μπουτάρη για την πολυσχιδή προσφορά του – στοιχεία επαρκή για να συνταχθώ, κατ’ αρχήν, μαζί τους.

Άλλοι φίλοι με ρωτάνε αν με ενδιαφέρει η πολιτική σταδιοδρομία. Κάθε άλλο. Αντλώ τεράστια ικανοποίηση από τη δουλειά μου και θέλω να έχω χρόνο να ασχολούμαι με την οικογένειά μου – η πολιτική σταδιοδρομία δεν ανήκει στις φιλοδοξίες μου, ούτε θα ήθελα να υποταχθώ στις υψηλές απαιτήσεις της. Προτιμώ να μελετώ τους πολιτικούς παρά να τους υποδύομαι. Από την άλλη μεριά, όμως, ξέρω ότι, όπως είπε ο σοφός Πλάτων, «μια από τις τιμωρίες [όταν] δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την πολιτική είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου». Δείτε τι συμβαίνει στη χώρα σήμερα, τι ποιότητας άνθρωποι μας κυβερνούν και ποιοι ετοιμάζονται να τους διαδεχθούν, και θα καταλάβετε γιατί, αν οι συνειδητοί πολίτες δεν ασχοληθούν ενεργά με την πολιτική, η Ελλάδα θα είναι καταδικασμένη οριστικά στην παρακμή.

Όποιος νοιάζεται για τη χώρα, όποιος αγωνιά για το μέλλον των παιδιών του, όποιος πικραίνεται από το κατάντημα του τόπου μας, ΤΩΡΑ πρέπει να κάνει κάτι – ό,τι του υπαγορεύει η κρίση του. Η συγκυρία είναι ευνοϊκή για ένα νέο εγχείρημα. Ένα χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα παρασύρει και τη χώρα στη χρεοκοπία – κι αυτό, πλέον, όλοι το βλέπουμε. Τι άλλο πρέπει να δούμε για να αντιδράσουμε; Στις δημοσκοπήσεις οι πολίτες μπορεί να δηλώνουν την κύρια προτίμησή τους στα δύο κόμματα εξουσίας, αλλά εκφράζουν, συγχρόνως, την έλλειψη εμπιστοσύνης στην ικανότητά τους να βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο. Ο «κανένας» συγκεντρώνει ένα σταθερά υψηλό ποσοστό απαντήσεων. Η απαισιοδοξία, ο κυνισμός, και η έλλειψη εμπιστοσύνης στα κατεστημένα κόμματα κυριαρχούν.

Οι προσεχείς ευρωεκλογές είναι μια καλή ευκαιρία να πούμε στους ανάξιους πολιτικάντηδες «φτάνει πια, δεν πάει άλλο». Καιρός να γυρίσουμε σελίδα. Μπορούμε να ξεφύγουμε από την αθλιότητα. Μια πραγματικά σύγχρονη Ελλάδα είναι δυνατή – αρκεί να το θελήσουμε αρκετοί. Μια αξιοπρεπής κοινωνία είναι εφικτή – αρκεί να πασχίσουμε αρκετοί. Τα δύσκολα είναι η μοίρα όσων δεν θέλουν να συμβιβαστούν με την περιρρέουσα χυδαιότητα, την ιδιοτελή εξουσιολαγνεία, τον απαξιωτικό κυνισμό, την αδιέξοδη ιδιώτευση. Φτάνει πια! Δράση τώρα!

Σημείωση: Μια πολύ πιο συνοπτική εκδοχή αυτού του κειμένου διαβάστηκε στην παρουσίαση της Ιδρυτικής Διακήρυξης της «Δράσης», στις 17 Μαρτίου 2009, στο Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα. Για να δείτε την παρουσίαση και τη σχετική συνέντευξη Τύπου, καθώς και για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε τον ιστοχώρο www.drassi.gr

55 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γιατί τη δράση και όχι τους δημοκρατικούς ή τη φιλελεύθερη συμμαχία?
Μάλιστα στους δημοκρατικούς είχατε υπογράψει κιόλας

Ανώνυμος είπε...

Επιτέλους τώρα ξέρουμε τι να ψηφίσουμε. Καλή επιτυχία στην προσπάθεια σας/μας.

Ανώνυμος είπε...

Κ. Τσούκα, η τοποθέτηση σας εξεφρασε απολυτα, τοσο με τα λογια όσο και με την συναισθηματικη φορτηση που εξέπεμπε, τις σκεψεις και την αγανακτηση των συνειδητοποιημενων πολιτων, ιδιαιτερα των νεων. Συγχαρητήρια και παλι

Ανώνυμος είπε...

Αν και εχω επιφυλάξεις για το ετεροκλητο σχημα , θα ψηφισω τη ΔΡΑΣΗ και θα προσπαθησω να πεισω και αλλους μονο επειδη ειστε εσεις κ. Καθηγητα.
ΒΑΣΙΛΙΑΓΚΟΣ Γεώργιος

Ανώνυμος είπε...

Δρομο στα νειατα ρε παιδια και οχι στους 70αρηδες, ειδικα οταν πηγαιναν απο το ενα κομμα στο αλλο

Ανώνυμος είπε...

Κ. Τσούκα, σας συγχαίρω με την απόφασή σας να δραστηριοποιηθείτε πιο ενεργά στα κοινά. Ελπίζω πράγματι κανένα κόμμα "εξουσίας" να μην αποκτήσει αυτοδυναμία (εάν και αυτό ενέχει ορισμένους κινδύνους...). Ελπίζω δηλαδή στην ανάδειξη μιας ισχυρής μειοψηφίας που θα αποτελέσει τον καταλύτη αλλαγών ολόκληρης της κοινωνίας.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Τσούκα είμαι τακτικός αναγνώστης του ιστολογίου σας και χαίρομαι που ταχθήκατε στη Δράση. Αν και είχα αποφασίσει να ψηφίσω Φιλελεύθερη Συμμαχία ίσως αλλάξω γνώμη. Όμως πιστεύω ότι τα πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους.

Το site της Δράσης το μαθαίνω από εσάς γιατί αν και έψαξα στο google με την λέξη «Δράση» δεν είχα την υπομονή να ανοίξω και την τρίτη σελίδα.

ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ είπε...

Πολλοι ανωνυμοι ρε παιδια...
Το σαιτ της Δρασης δεν εμφανιζεται αμεσως στο google επειδη δημιουργηθηκε πριν λιγες μερες.http://www.drassi.gr/

Joe είπε...

Κύριε Τσούκα,
Με εξέπληξε θετικά η παρουσία σας στη Δράση. Έλπίζω ότι και με τη δική σας στήριξη όσοι πολίτες δεν αντέχουν το σημερινό πολιτικό σύστημα θα βρουν μία διέξοδο στον νέο πολιτικό φορέα

Georgios είπε...

Τα είπε όλα ο Δευκαλίων πιο πάνω, δε θα προσθέσω δικά μου σχόλια.

Γνωστοποιώ μόνο, για όσους δε γνωρίζουν, τον σύνδεσμο του πολύ ενδιαφέροντος ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ της Δράσης, όπου αναρτώνται τακτικά, ενδιαφέροντα άρθρα:

http://e-drasis.blogspot.com/

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια για την απόφαση σας να ασχόληθείτε με την Πολιτική, επιτέλους έχουμε λόγο να ψηφίσουμε, θα ψηφίσω Δράση μόνο και μόνο για εσας. Δεν μπορώ να πω ότι ο ΜΑΝΟΣ κ ο ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ μου εμπνέουν ιδιαίτερη εμπιστοσύνη.

Ανώνυμος είπε...

Συγνωμη για το ορθογραφικο όπου φορτηση βαλτε φορτιση.

dimitris είπε...

Στις Ευρωεκλογές πιθανότητατα θα ψηφίσω κι εγώ Δράση. Όμως στις κανονικές εκλογές, θεωρώ πολιτικό λάθος να στηρίξουμε ένα κόμμα χωρίς προοπτικές εξουσίας, κι έτσι να διακινδυνεύσουμε την επανεκλογή της σημερινής κυβέρνησης, που θεωρώ ως τη χειρότερη απ' όσες περάσανε τα τελευταία 35 χρόνια.

Δυστυχώς, το σύστημά μας είναι δικομματικό. Η υποστήριξη του Ralph Nader το 2000 οδήγησε στην εκλογή Bush και σε 8 χαμένα χρόνια για τις ΗΠΑ και τον πλανήτη. Δεν θα ήθελα να δω κάτι παρόμοιο σε προσεχείς ελληνικές εκλογές. Θα ήταν πολύ καλύτερα, αν όλες οι σημαντικές προσωπικότητες που συμμετέχουν στη Δράση εύρισκαν ένα τρόπο επικοινωνίας με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μπορούσαν να το στηρίξουν, επηρεάζοντας ταυτόχρονα τις εσωτερικές του ισορροπίες.

Κατανοώ απόλυτα τον προβληματισμό σας και με βρίσκεται σύμφωνο σε όλα όσα υποστηρίζετε. Κι εμένα με πιάνει κατάθλιψη βλέποντας την κατάντια αυτής της χώρας. Όμως τα συμφέροντα που αντιστρατεύονται τις αυτονόητες αλλαγές που χρειάζεται ο τόπος είναι ισχυρότατα και πολυπληθέστατα. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο συμπολίτες μας εργάζονται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, σημαντικός αριθμός συμπολιτών μας ανήκουν σε προνομιακές συντεχνίες, εκατοντάδες χιλιάδες βρίσκονται στρατευμένοι στους κομματικούς στρατούς ελπίζοντας σε κάποιο κομμάτι από τη νομή της εξουσίας, ακόμα περισσότεροι συμπολίτες μας συντηρούν τις μικρές ή μεγάλες παρανομίες τους στηριζόμενοι στην υποστήριξη του τοπικού βουλευτή, ενώ η εκκλησία ασκεί μια τεράστια επιρροή και στην κοινωνία και στην πολιτική.

Η αντιπαράθεση με όλα τα παραπάνω οργανωμένα συμφέροντα δεν είναι απλώς δύσκολη, είναι αδύνατη. Αν θέλουμε κάποια αλλαγή σ’ αυτόν τον τόπο είτε θα πρέπει να ελπίζουμε σε ένα νέο Γουδί, ή θα προχωρήσουμε με μικρά αλλά σταθερά βήματα. Η περίοδος Σημίτη ήταν μια τέτοια προσπάθεια, που όμως ανατράπηκε από τη σημερινή κυβέρνηση. Πολλά πρόσωπα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με προκαλούν μελαγχολία. Όμως, αντικειμενικά, είναι η μοναδική εναλλακτική λύση που μπορούμε να ελπίζουμε.

Ανώνυμος είπε...

Γιατί τόση απελπισία; Γράφετε: "Ποτέ άλλοτε, μετά τη Μεταπολίτευση, δεν βίωνε κανείς τέτοια δυστυχία να είναι Έλληνας!". Εσείς θα τα θυμάστε καλύτερα όταν με τη μεταπολίτευση υπήρχε ακόμη πείνα στην ελληνική επαρχία και ο κόσμος έφευγε μετανάστης. Ας μην παρελθοντολογούμε γιατί τα πράγματα ήταν χειρότερα τότε και η κατάκτηση της Δημοκρατίας είναι μία επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία. Μία ευρύτερη όσο ποτέ μάζα άνθρωπων μορφωμένων και δημοκρατικών, οι δυνατότητες επικοινωνίας, η πρόσβαση στην πληροφορία ακόμη και μέσω της τηλεόρασης, θα παίξουν καταλυτικό ρόλο στην επιτάχυνση του εκδημοκρατισμού. Όσο για την απόφασή σας να αναλάβετε πολιτική δράση έστω και με τους συμβιβασμούς που παραδέχεστε νομίζω ότι θα ήσασταν πιο χρήσιμος σε ένα μεγάλο κόμμα και αυτό σας εύχομαι στο μέλλον. Έχω εμπιστοσύνη στην κρίση των πολλών και όχι στην αυθεντία των "πεφωτισμένων".

Panos Konstantinidis είπε...

> Γιατί τη δράση και όχι τους δημοκρατικούς ή τη φιλελεύθερη συμμαχία?

+1

Ανώνυμος είπε...

Κυρία Mariza εγώ δεν εμπιστεύομαι εκείνους που χαϊδεύουν τα αφτιά του όχλου και αρνούνται πεισματικά να του πούνε την αλήθεια. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε εκείνους που είναι μορφωμένοι και σε εκείνους που έχουν κριτική σκέψη. Στην χώρα μας το ένα δεν συνεπάγεται με το άλλο.
Ας μην ξεχνάμε ότι εκείνοι που έβαλαν τα θεμέλια της Γαλλικής επανάστασης, της Αμερικής ακόμα και ο κορυφαίος Έλληνας πολιτικός ήταν μέλη μικρών ομάδων.

EAST or WEST είπε...

ΔΡΑΣΗ ΤΩΡΑ? ή μια ακόμη τρύπα στο νερό?
Η πορεία των βασικών συντελεστών της κίνησης είναι δεδομένη, πέρασαν από τα κόμματα του "δικομματισμού" και όχι μόνο. Εκτός από τον κ. Μάνο που έχει κάποια θετική παρουσία στα περιβαλλοντικά θέματα στις αρχές της πολιτικής του σταδιοδρομίας, οι άλλοι δύο στην πολύχρονη παρουσία τους δεν έχουν ιδιαίτερα δείγματα γραφής. Ο "κ.Μπουτάρης .... συνεπής, ευφάνταστος, και δραστήριος εκπρόσωπος της κοινωνίας των πολιτών – έξω από τα κατεστημένα κόμματα" θα μπορούσε να σας αναφέρει με ποιους "εκσυγχρονιστικούς" χαρακτηρισμούς "στόλισε" το Δήμαρχο Θεσσαλονίκης και με ποια επιστολή τους απέσυρε πριν την εκδίκαση της υπόθεσης για συκοφαντική δυσφήμιση?
Δεν νομίζω να είναι κανείς ικανοποιημένος από την κατάσταση στην πολιτική σκηνή,στην οποία πλέον κυριαρχεί η γενιά της "μεταπολίτευσης". Δύσκολα θα μπορούσε κάποιος σε γενικές γραμμές να διαφωνήσει με την αναφορά "να διαμαρτύρομαι, να γκρινιάζω και να επικρίνω ή να ερμηνεύω το χάλι της χώρας".
Η συνταγή όμως και τα υλικά της ΔΡΑΣΗΣ φαίνονται λίγο πολύ γνωστά και δοκιμασμένα, χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα στην ελληνική κοινωνία. Ποια σχέση έχουν τα στελέχη αυτά με την κοινωνία που θέλουν να αλλάξουν? Τι ανανέωση μπορεί να φέρει μια κίνηση που οι βασικοί συντελεστές της ήταν κυβερνητικά στελέχη πριν 30 χρόνια, όταν το 20% των σημερινών ψηφοφόρων δεν είχαν καν γεννηθεί? Αρκεί μόνο η πρόθεση? Ή μήπως μας λείπουν οι κομματικοί σχηματισμοί για να ψηφίσουμε? Αλήθεια αν δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε σε ένα από τους 5-6 πολιτικούς σχηματισμούς, τι πιθανότητες έχουμε να πείσουμε την κοινωνία?
Μήπως οι εκλογές αντιμετωπίζονται σαν τις φοιτητικές όπου μια παρέα που θέλει να τη "σπάσει" στο "κατεστημένο" κατεβαίνει για να κάνει το ¨κέφι" της? Πόσο εκσυγχρονιστικό και ευρωπαϊκό είναι αυτό ? κι επειδή υπάρχει η αναφορά ότι "ο χώρος της πολιτικής μου έμπνευσης είναι η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία" μήπως θα ήταν καλό να ανατρέξουμε στο πως είναι δομημένα τα ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα?

dexios82 είπε...

θα μπορουσα να συμφωνησω με ολα αυτα που αναφερετε.ομως υπαρχει ενα θεμα.οτι ολο αυτο το σαπιο συστημα το υποστηριζουν δια τις ψηφους τους οι πολιτες.αρα ειναι σημαντικο θεμα πως θα πειστουν οι πολιτες να παψουν να ψηφιζουν πολτικους που σκεφτονται το πολιτικο κοστος,να σταματησουν να κατακλειζουν τα πολιτικα γραφεια για ρουσφετια να συντηρουν εν ολιγοις αυτο το πολιτικο σκηνικο.πως θα αντιστραφει ολη αυτη η νοοτροποια της ησσσονος προσπαθειας,του ωχαδερφισμου του βολεματος κτλ

Ανώνυμος είπε...

Επειδή σας είχα καθηγητη μου και διαβάζω μετα μανίας τα άρθρα σας περιμενα να συνταχθείτε με μία πολιτική προσπάθεια όπως π.χ. των Δημοκρατικών όπου θα αποτελούσατε μοναδική βοήθεια σε ένα 'αγνο' ακόμα περιβάλλον που έχει αρχές και προσπαθει να διαμορφωθεί και να μεγαλώσει.
Με 'σόκαρε' το ότι είστε με την Δράση όπου θα αποτελούσε καλύτερα ενα think tank club και όχι κομμα, όχι μόνο για την ηλικία τους όσο ότι η ενασχοληση τους με την πολιτική έχει γίνει μέσω του κομματικού /πεπαλαιωμενου στίβου.
Όταν επρεπε δεν είχαν το σθένος να Δρασουν και να ολοκληρώσουν ένα όραμα κάτω από τα γρανάζια του κομματισμού τώρα γιατί άραγε μπορούν? Επειδή το πλαίσιο άλλαξε? Ναι, αλλά τα 'συστατικα' είναι όμως ίδια.
Είστε νέος, ανοιχτόμυαλος, μορφωμένος, ανθρώπινος, καυστικός με κραυγή εναρθρη και τεκμηριωμένη, μήπως όπως 'ξεστραβώνατε΄ τους 25-χρονους μαθητές σας αυτές σας τις αρετές να τις προσφέρατε πάλι στον Ανθό?? Θεωρώ ότι θα ήταν ποιο κοντά σε εσας και πρόσφορο έδαφος για οργανωσιακή συμεριφορα.
Σε κάθε περίπτωση σας εύχομαι η ενασχοληση σας με την Δράση να σας εκφράσει στο έπακρο και να μην σας απογοητεύσει στο ελάχιστο. Για σας ξέρω ότι θα κάνετε τα πάντα κάτω από το πρίσμα του δικαιου.
Καλη συνέχεια

Ανώνυμος είπε...

΄΄Όταν επρεπε δεν είχαν το σθένος να Δρασουν και να ολοκληρώσουν ένα όραμα κάτω από τα γρανάζια του κομματισμού τώρα γιατί άραγε μπορούν? Επειδή το πλαίσιο άλλαξε? Ναι, αλλά τα 'συστατικα' είναι όμως ίδια.΄΄

Αγαπητε ανωνυμε, μαλλον αγνοειτε ή θελετε να αγνοειται το οτι οι κ. Μανος και Κοντογιαννοπουλος ηταν απο αυτους που διαγραφηκαν το 1998 απο τον Κ.Καραμανλη τον νεωτερο επειδη αρνηθηκαν να υποκυψουν στην κομματικη γραμμη. Αποδειξαν οτι ειχαν το σθενος να δρασουν. Εμειναν για χρονια στο περιθωριο της πολιτικης ζωής επειδη σε μια δεδομενη στιγμη δεν δεχθηκαν να υποταξουν την γνωμη τους στην κομματικη γραμμη και το στενο προσωπικο συμφερον. Μονο η νεοελληνικη πολιτικη ηλιθιοτητα θα εβλεπε τοσο διαστρεβλωμενα την πραγματικοτητα. Αυτη η επιφανιακοτητα που διακρινει την σκεψη σας αλλα και πολλων άλλων συμπολιτων μας, ειναι η αιτια της σημερινης πολιτικης ΄΄φαυλοκρατιας΄΄. Εσεις οι αναξιοι να φερετε τον τιτλο του πολιτη, ειστε οι αποκλειστικοι υπευθυνοι για την σημερινη κατασταση. Το να κατηγορειτε εσεις και οι ομοιοι σας τους συγκεκριμενους πολιτικους οτι ΄΄δεν ειχαν το σθενος να δρασουν΄΄ δεν ειναι απλη ανακριβεια, ειναι κατι περισσοτερο απο χυδαιοτητα. Ας αναλογιστειτε τουλαχιστον την πολιτικη ηλιθιοτητα σας και αφου ειστε ανικανοι να κρινετε πολιτικα ριξτε λευκο, τιποτα οπως ειναι και το βαθος της πολιτικης σας αντιληψης...

Ανώνυμος είπε...

Kυριε Τσαγγαρακη μην εμπαιζετε την μνημη μας, σαλταπηδησε ο κυριος Μανος απο τους ταυρους, στην ΝΔ και μετα στο ΠΑΣΟΚ, απαυγασμα πολιτικης ωριμοτητας. Αν η απαντηση σας σε μια ευγενικη κριτικη του ανωνυμου, ειναι το επιπεδο της Δρασης λυπουμαι πολυ

Panos Konstantinidis είπε...

Θα συμφωνήσω με τον ανώνυμο. Αλλά θα ήθελα επίσης να σταθώ στα παρακάτω λεγόμενα:

> Μονο η νεοελληνικη πολιτικη ηλιθιοτητα θα εβλεπε τοσο διαστρεβλωμενα την πραγματικοτητα.

>Αυτη η επιφανιακοτητα που διακρινει την σκεψη σας αλλα και πολλων άλλων συμπολιτων μας, ειναι η αιτια της σημερινης πολιτικης ΄΄φαυλοκρατιας΄΄.

>Εσεις οι αναξιοι να φερετε τον τιτλο του πολιτη, ειστε οι αποκλειστικοι υπευθυνοι για την σημερινη κατασταση.

>δεν ειναι απλη ανακριβεια, ειναι κατι περισσοτερο απο χυδαιοτητα.

> Ας αναλογιστειτε τουλαχιστον την πολιτικη ηλιθιοτητα σας και αφου ειστε ανικανοι να κρινετε πολιτικα ριξτε λευκο, τιποτα οπως ειναι και το βαθος της πολιτικης σας αντιληψης...

Προσέξε τε αγαπητοί μου αντιμετώπιση. Αφού δε συμφωνούμε με τα ειρημένα της συγκεκριμένης καταχώρησης τότε συμφώνως με τον κύριο Δευκαλίωνα είμαστε "ηλίθιοι", "ανίκανοι", "ανάξιοι", "φαυλοκράτες" και λοιπά φαιδρά. Κλασσική αντίδραση νεοέλληνα. Τώρα συνειδητοποιώ γιατί είμαστε το κλωτσοσκούφι της ΕΕ.

Ανώνυμος είπε...

Ενώ σύμφωνα με την δική σας σκέψη κ. Κωνσταντινίδη όσοι δεν συμφωνούν με τις γκεμπελικές ανακρίβειες του κάθε ΄΄ανωνυμου΄΄ είναι φαιδροί...
Η φαιδρότητα πράγματι υπαρχει στο ότι παραποιείς τα λεγομενα του Δευκαλίων που αναφερόταν στην άγνοια ή ηθελημένη αποκρυψη ότι οι εν λόγω πολιτικοι εχουν αντιδράσει στο πολιτικό σύστημα με τιμημα τον πολιτικο παραγκωνισμό τους... Ειτε σου αρεσει΄είτε δεν σου αρέσει αυτο αποτελεί πολιτική αγνοια ή ηλιθιότητα... διάλεξε ότι σου αρέσει...
Συμφωνα με τον κυριαρχο νεοελληνικο συλλογισμο όσοι μένουν σταθεροί σε ενα κόμμα (υποτασσοντας την προσωπικη τους γνωμη) είναι ΄΄σοβαροί΄΄ ενω όσοι τολμανε να αντιδρασουν με τιμημα να διαγραφουν ή πηγαινουν σε άλλο κομμα είναι ΄΄γυρολογοι΄΄ και ΄΄εξωγηινοι΄΄...

Αφού άρχισες να ΄΄συνειδητοποιείς΄΄ πάλι καλά...

Panos Konstantinidis είπε...

Αδυνατώ να απαντήσω σε κάποιον που δεν έχει καν όνομα.

Ανώνυμος είπε...

Αδυνατεις να απαντησεις γενικα... Και επειδη αδυνατεις να απαντησεις σου αρεσουν ερωτησεις του τυπου ΄΄γιατι οχι με τους Δημοκρατικους ή την ΦΣ΄΄ Αντι να ρωτας πες μας εσυ ΓΙΑΤΙ ΝΑΙ;
Η πραγματικοτητα ειναι οτι πολιτικη ηλιθιότητα του μεσου νεοελληνα ειναι η αιτια ''που είμαστε το κλωτσοσκούφι της ΕΕ'' η αληθεια ποναει αλλα καλο να την δεχομαστε σιγα σιγα. Όταν οι Ελληνες πολιτες το συνειδητοποιησουν τοτε ισως υπαρξει ελπις....

Ανώνυμος είπε...

Η Δημοκρατία είναι ένα πολύ δύσκολο πολίτευμα γιατί απαιτεί από τους πολίτες να ενημερώνονται, να έχουν γνώση και άποψη γιατί οι αποφάσεις τους επηρεάζουν το κοινωνικό σύνολο.

Αν οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική, αν δεν γνωρίζουν οι απόφοιτοι πανεπιστημίων τι είναι το Συμβούλιο της επικρατείας ή αν δεν γνωρίζουν σημαντικότατα θέματα γεωπολιτικής τότε υπάρχει πρόβλημα στον τρόπο που λαμβάνουν τις αποφάσεις τους.

Στην Ελλάδα υπάρχει έλλειμμα γνώσης από τους πολίτες αλλά και από τους πολιτικούς που εκλέγουν οι πολίτες. Η πλειοψηφία των ψηφιζόντων έχει αίσθηση των πραγμάτων και όχι γνώση αυτών.

Ανώνυμος είπε...

΄΄Αν οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική, αν δεν γνωρίζουν οι απόφοιτοι πανεπιστημίων τι είναι το Συμβούλιο της επικρατείας ή αν δεν γνωρίζουν σημαντικότατα θέματα γεωπολιτικής τότε υπάρχει πρόβλημα στον τρόπο που λαμβάνουν τις αποφάσεις τους.΄΄

Πραγματι στις προσφατες εξετασεις του ΑΣΕΠ όπου σημετειχαν κυριως αποφοιτοι ΑΕΙ μονο το 13% γνωριζε απο ποιες χωρες περναει ο Μπουργκας Αλεξανδρουπολη και οι μισοι δεν ήξεραν ποσες χωρες εχει η ΕΕ. Τα ζωα θελουν και διορισμο στο δημοσιο. Κατα τα αλλα καποιοι θιγονται που λεμε τους ηλιθιους ηλίθιους....

Ανώνυμος είπε...

Σχετικά με τους φίλους που έχουν κάποια -ίσως καχύποπτα- ερωτήματα σχετικά με τη"Δράση" θα ήθελα να αναφέρω μερικές προσωπικές απόψεις.
Η Δράση δεν είναι κόμμα εξουσίας. Αν οι συντελεστές του εγχειρήματος ήταν αρκετά χρόνια νεότεροι, ίσως να ήταν. Όμως είναι ρεαλιστές.
Και επειδή είναι ρεαλιστές και έμπειροι, και επειδή -κατά την άποψή μου- ενδιαφέρονται για το καλό του τόπου, προσφέρονται να παίξουν -εφόσον οι σημερινές συνθήκες το επιτρέπουν- ένα ρόλο "ισχυρής μειοψηφίας" με στόχο τη κατεύθυνση μιας "αδύναμης πλειοψηφίας" προς τη λογική και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των πολιτών (και όχι το αντίθετο όπως έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια).
Επομένως η αποστολής της Δράσεως είναι πολύ συγκεκριμένη και διαφορετική από τη λογική άλλων κομμάτων. Επιπλέον κανένα άλλο νεανικό κόμμα (ακόμα και φιλελεύθερης φιλοσοφίας) δεν θα μπορούσε να επιτύχει αυτή την αποστολή. Για τον απλό λόγο ότι για να διαφυλάξεις το δημόσιο συμφέρον μέσα στη σήψη του κομματικού κράτους όπως λειτουργεί στην Ελλάδα σήμερα, χρειάζεσαι πέρα από τη σωστή φιλοσοφία και μεγάλη εμπειρία.
Να είστε σίγουροι (και μιλάω από προσωπική πείρα) ότι χωρίς εμπειρία αλλά μόνο με "καλές προθέσεις" ο δρόμος για τη κόλαση είναι βέβαιος (έχει γίνει άπειρες φορές στην δημόσια διοίκηση, να είστε βέβαιοι).
Κάποτε ένας αριστερός μου΄έλεγε: ψηφίζω Παπαρήγα όχι για να γίνει κυβέρνηση αλλά για να εμποδίσει το Κεφάλαιο να σαρώσει τη Βουλή.
Έτσι και εγώ τώρα ψηφίζω Μάνο, όχι για να γίνει κυβέρνηση αλλά για να εμποδίσει μέσα από τη Βουλή την (περαιτέρω) κατρακύλα της χώρας. Ξέρω ότι μπορεί.

Χ. Μαρής

Panos Konstantinidis είπε...

Κάτι διάβαζα τις προάλλες για τον κ. Μάνο... πού το έχω... κάπου εδώ... α να το:

"Ο Στέφανος Μάνος βρέθηκε στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ, λίγες ημέρες αφότου καλούσε... ανυποχώρητα τους ψηφοφόρους να αποδοκιμάσουν τα δύο μεγάλα κόμματα. Ήταν μάλιστα τόσο... ανατρεπτικός ο ηγέτης των αλήστου μνήμης Φιλελευθέρων, ώστε σε δηλώσεις του στον Φλας έλεγε: "Αν θέλετε να ταράξετε τα νερά, ψηφίστε εμάς ή το ΚΚΕ - κάθε ψήφος σε ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ συντηρεί το πολιτικό τέλμα...". Έλα όμως που στο τέλμα ενεφανίσθη μια καλά "κολλημένη" βουλευτική καρέκλα, οπότε... Μετά από όλα αυτά, να ελεεινολογήσουμε τις "εμπορικής" υφής διαπραγματεύσεις μόνο των υποψηφίων της κάτω Ραχούλας και της Ανω Αγουλινίτσας; Ε, όχι δα..."

(από http://anatolikos.net/dimotikes/onidos1710.htm) Το κείμενο αναφέρεται κάπου στο 2002. Δε γνωρίζω αν αληθεύει αλλά αν όντως αληθεύει τότε ο κ. Μάνος μας κοροϊδεύει όλους ψιλό γαζί. Και δυστυχώς (για τον κ. Μάνο) κάποιοι διατηρούνε ακόμα τη μνήμη τους.

Ανώνυμος είπε...

Kυριε Μαρη οποιοδηποτε κομμα δεν κατεβαινει στις εκλογες με σκοπο την εξουσια η τουλαχιστον με την φιλοδοξια ειναι υποπτο. Η συναλλαγη με αυτον που θα δωσει υφυπουργειο ειναι πολυ πιθανη. Και ο μεν Κοντογιανοπουλος εγλυφε αφου διαγραφτηκε απο την ΝΔ τον Σημιτη, ο δε Μανος πηγαινε απο το ενα κομμα στο αλλο. Καμια αξιοπιστια, ας μην γινονται φαιδροι στα 70 τους

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Ανώνυμε ένα κόμμα που δεν έχει βλέψεις για εξουσία δεν πρόκειται ποτέ να θεωρήσει τον εαυτό του καθεστώς.
Και νομίζω η Ελλάδα έχει υποφέρει αρκετά από τις καθεστωτικές αντιλήψεις διεφθαρμένων κομματόσκυλων.
Ο Μάνος δεν έχει νόημα να περιοριστεί σε υπουργείο ή υφυπουργείο. Είναι γνωστό ότι οι μεγάλες κομπίνες γίνονται με τους νόμους που περνάει η εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία. Εκεί πρέπει να χτυπηθεί το κακό...

ΧΜ

Ανώνυμος είπε...

΄΄Το κείμενο αναφέρεται κάπου στο 2002. Δε γνωρίζω αν αληθεύει αλλά αν όντως αληθεύει τότε ο κ. Μάνος μας κοροϊδεύει όλους ψιλό γαζί.΄΄

Ούτε λίγο ούτε πολύ ο κ. Κωνσταντινίδης μας λεει ότι δεν ξερει αν αυτα που γραφει είναι αλήθεια ή όχι. Μας λέει δηλαδή ότι υπαρχει πιθανότητα να γραφει αθλιότητες. Έχουμε μια ομολογία απο τον κ. Κωνσταντινίδη ότι ούτε ο ίδιος δεν είναι σιγουρος για αυτα που γραφει.

Ελπίζω τωρα να ΄΄συνειδητοποιεί΄΄ ο καθενας καλύτερα γιατί είμαστε το κλωτσοσκούφι της ΕΕ... Γιατί πολύ απλά υπαρχουν άτομα σαν τον κ. Κωνσταντινίδη που μιλάνε και ψηφίζουνε χωρις να ξερουν τι τους γινεται....
Υπαρχουν άτομα που λασπολογούν και πολιτες σαν τον κ. Κωνσταντινίδη τα αναπαραγουν χωρις να εχουν πεισθει οι ιδιοι....

Ανώνυμος είπε...

Κυριε Μαρη ενα κομμα χωρις βλεψεις εξουσιας ειναι κομμα-λεσχη αργοσχολων, οι οποιοι κριτικαρουν χωρις ποτε να αναλαβουν ευθυνες. Πολιτικη χωρις ευθυνες αλλα κριτικη για την κριτικη δεν χρειαζομαστε

Panos Konstantinidis είπε...

> Ούτε λίγο ούτε πολύ ο κ. Κωνσταντινίδης μας λεει ότι δεν ξερει αν αυτα που γραφει είναι αλήθεια ή όχι.

Είναι ολοφάνερο ότι ο κύριος Δευκαλίων θέλει να δημιουργήσει ντόρο, και προκειμένου να το κάνει παραφράζει τα λεγόμενα των άλλων. Διότι ποτέ δεν είπα ότι δεν ξέρω τι γράφω, απλώς είπα ότι αυτό που διαβάζω δε γνωρίζω αν είναι αληθές. Ο κύριος Δευκαλίων μας δείχνει και την άλλη του όψη, επειδή δεν έχει επιχειρήματα, καταφεύγει σε argumentum ad hominem και γηπεδικές φωνασκίες.

Ανερμάτιστος, όλο ύβρεις, κοινοτοπίες, μαγκιές τύπου "γράφεις αθλιότητες..", "ρε ηλίθιε...", "λασπολογείς..." και άλλα τέτοια γνωστά, ο κύριος Δευκαλίων μας χάνει την υπομονή του και γίνεται έξαλλος μόλις του δείξουν πόσο σαθρή και φτωχή είναι η αντίληψη του.

Ο κ. Δευκαλίων γνωρίζει ότι υπάρχουνε πολίτες που αναπαραγουν λάσπες χωρις να εχουν πεισθει οι ιδιοι.... Άλλως τε όταν το κάνεις για χρόνια το έχεις στο πετσί σου, μπορείς να κρίνεις του ομοίους από μακρυά. Να λοιπόν γιατί είμαστε το κλωτσοσκούφι της ΕΕ, και δυστυχώς πολίτες σαν τον κ. Δευκαλίωνα είναι η πλειοψηφία.

Ανώνυμος είπε...

To ποιός θελει να δημιουργησει ντορο και το ποιος λασπολογει ειναι προφανες κ. Κωνσταντινίδη ότι είστε εσείς. Φτάσατε στο σημείο να λέτε οτι ο κ. Δευκαλίων, ΄΄λασπολογει΄΄ για χρονια... Μπα; Από που το ξέρετε; Μήπως το...διαβάσατε και αυτο κάπου;

Ανώνυμος είπε...

O κ. Κωνσταντινίδης εμφανίζεται να βγαζει συμπερασματα για το πως ήταν για χρόνια η ζωή κάποιου επειδή απανταει στις ανακρίβειες του. Έβγαλα και εγω λοιπόν ένα συμπέρασμα για την ζωή του κ. Κωνσταντινίδη (στην περιπτωση μου με επιχειρηματα...). Προφανώς όταν ήταν παιδί κανενας δεν τον έκανε παρέα. Ακόμη και σήμερα δεν βρίσκει εναν φίλο να τον βγάλει φωτογραφία, και για αυτο -όπως φαίνεται και στην φωτογραφία του- εβγαλε ο ίδιος τον εαυτό του... Προσπαθεί ο κ. Κωνσταντινιδης να κάνει ντορο γυρω από τον εαυτό του μήπως και του δωσει καποιος ή καποια...σημασία...

Ανώνυμος είπε...

κ. Δευκαλίων, μπερδέψατε μήπως την Δράση με παρακλάδι του ΛΑΟΣ αντε στην καλύτερη περίπτωση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ?
Η ελαφρότητα του είναι σας είναι ξεκαρδιστική για τους ανθρώπους που ασπάζονται τον χώρο του φιλελευθερισμού. Συγχαρητηρια για το λεξιλογιο σας και τα ατράνταχτα πολιτικά σας επιχειρήματα.
ΤΤ

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

Ευχαριστώ για τα σχόλια, υποστηρικτικά και σκεπτικιστικά. Χρωστάω μερικές απαντήσεις.

1. Δεν υπέγραψα καμία διακήρυξη των "Δημοκρατικών". Το μόνο κείμενο που υπέγραψα, τον Ιούλιο 2008, ήταν η διακήρυξη για μια Νέα Μεταπολίτευση. Το κείμενο αυτό καλούσε τους πολίτες να αποστασιοποιηθούν από το σημερινό σάπιο πολιτικό σύστημα και ευελπιστούσε σε μια Νέα Μεταπολίτευση. ΔΕΝ συνηγορούσε υπέρ κανενός κόμματος (άλλωστε τον περασμένο Ιούλιο οι "Δημοκρατικοί" δεν υπήρχαν).

2. Γιατί υπέρ της "Δράσης" και όχι υπέρ των "Δημοκρατικών" ή της "Φιλελεύθερης Συμμαχίας"; Κατ' αρχήν, εκτιμώ και τους Δ και τη ΦΣ, και μακάρι να ήταν δυνατόν να κατέβουν όλοι μαζί στις ευρωεκλογές. Ωστόσο, αν πρέπει να επιλέξω, προτιμώ τη Δράση. Πρώτον διότι τους θεωρώ πιο πραγματιστές. Η ΦΣ διακρίνεται μερικές φορές για μια υπερ-φιλελεύθερη ιδεοληψία (για τα δικά μου, τουλάχιστον, γούστα). Οι Δ διακηρύττουν επισήμως ότι δεν θέλουν να συμπεριλάβουν ήδη υπάρχοντες πολιτικούς στους κόλπους τους. Αντιλαμβάνομαι το σκεπτικό τους, μόνο που το θεωρώ ανεδαφικό. Μια ιστορική προσέγγιση υποδεικνύει ότι το καινούριο συχνά αναδύεται μέσα από το παλαιό - δεν υπάρχει εκ του μηδενός δημιουργία. Δεύτερον, χωρίς να είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος, η Δράση έχει, έστω στοιχειωδώς, περισσότερες πιθανότητες να πετύχει. Οι τρεις πρωταγωνιστές της είναι γνωστοί, με διακριτό εκσυγχρονιστικό στίγμα, και οι εκσυγχρονιστικά διακείμενοι πολίτες τους εμπιστεύονται, νομίζω, σε κάποιο βαθμό. Ένα «κόμμα της κοινωνίας των πολιτών» όπως διατείνονται ότι είναι οι Δ., για να πετύχει, απαιτείται να έχει κινηματική υπόσταση. Όταν έχει διακριθεί στο στίβο της κοινωνίας των πολιτών για την προβολή συγκεκριμένων θεμάτων που έχουν σχετική απήχηση, τότε ένα κίνημα γίνεται ευρύτερα γνωστό, κερδίζει την εμπιστοσύνη μερίδας των πολιτών, και μπορεί να μετασχηματισθεί σε κόμμα. Αυτή είναι η ιστορία των οικολόγων στην Ευρώπη. Στην περίπτωση των Δ., δεν έχει υπάρξει ανάλογο κίνημα, η κοινωνία δεν τους ξέρει, και γι αυτό η απήχησή τους, εικάζω, θα είναι πολύ μικρή.

Να το πω λίγο πιο θεωρητικά: ένα νέο κόμμα έχει περισσότερες πιθανότητες να πετύχει όταν: είτε οι επικεφαλής του προέρχονται από την παραδοσιακή πολιτική, στην οποία όμως έχουν διακριθεί για κάποιο ιδιαίτερο πολιτικό χρώμα, το οποίο τους διαφοροποιεί από την παραδοσιακή πολιτική, οπότε η αναγνωρισιμότητά τους στην κοινωνία είναι μεγαλύτερη• είτε το νέο κόμμα είναι η αποκρυστάλλωση κοινωνικού κινήματος με σχετική απήχηση, οπότε η αναγνωρισιμότητά του είναι επίσης μεγαλύτερη.

3. Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στα δύο κόμματα εξουσίας. Η εμπειρία δείχνει ότι συνιστούν εξουσιαστικούς μηχανισμούς κατάληψης και ιδιοτελούς νομής της εξουσίας, είναι οι κυρίως υπεύθυνοι για το σημερινό χάλι της χώρας. Ο διαβρωτικός κομματισμός, που διαλύει τα πάντα, η κατάρρευση των δημόσιων θεσμών (και συνακόλουθα των συλλογικών αγαθών), ο ιδιοτελής καιροσκοπισμός και η άκρατη πολιτική πόλωση που ταλανίζουν τη χώρα και μας εμποδίζουν να συνεννοηθούμε ακόμα και για τα στοιχειώδη, είναι κυρίως δικό τους έργο. Το γεγονός ότι ανέδειξαν στην κορυφή δυο θλιβερά ανεπαρκείς ανθρώπους, μόνο και μόνο επειδή είναι συγγενείς (και φέρουν το επώνυμο) των ιδρυτών τους, είναι αρκετό για να τα βλέπει κανείς με μεγάλη καχυποψία. Το σκάνδαλο της Ζιμενς αποκάλυψε (όσο κατέστη δυνατόν…) τη βαθιά, και σχεδόν γενετικά εγγεγραμμένη, διαφθορά που τα μαστίζει. Δεν περιμένω τίποτα καλό από αυτά.

Όσο για τη σημερινή κυβέρνηση είναι πράγματι η χειρότερη που θυμάμαι ποτέ. Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, βιάζεται να επανακάμψει δίχως να αναστοχασθεί το «αμαρτωλό» του παρελθόν, δίχως μια νέα και αξιόπιστη πρόταση εξουσίας, με το ίδιο εν πολλοίς φθαρμένο προσωπικό. Η σκέψη ότι θα δω υπουργούς τον Παπουτσή, τον Καστανίδη, και την Παπανδρέου με απωθεί. Ο αντιπολιτευτικός λόγος του ΠΑΣΟΚ προδιαγράφει τον τρόπο που θα κυβερνήσει: μιμείται τον αντιπολιτευτικό λόγο του Καραμανλή πριν γίνει πρωθυπουργός - άφθονες υποσχέσεις, ελάχιστες δεσμεύσεις, άκρατος λαϊκισμός. Το ΠΑΣΟΚ έχει ελάχιστη σχέση με τη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία.

Αν σας απογοητεύει (δικαιολογημένα) ο Καραμανλής σήμερα, περιμένετε να δείτε τον Παπανδρέου Β’ – έναν άνθρωπο απροετοίμαστο να κυβερνήσει, ανίκανο να εμμείνει στις όποιες ρηξικέλευθες επιλογές του, περιτριγυρισμένο από ένα απίστευτο «περιβάλλον», μετρίων διανοητικών ικανοτήτων, μειωμένης αποφασιστικότητας, ο οποίος θεωρεί ότι το κόμμα του πατέρα του είναι, περίπου, κληρονομικό δικαίωμα. Προσπαθεί να μας πείσει για «αλλαγή» ο κατ’ εξοχήν εκφραστής της διαχρονικότερης αξίας του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος – της οικογενειοκρατίας!

4. Όχι δεν υποστηρίζω τη Δράση για να κάνω το κέφι μου – διαθέτω καλύτερους τρόπους γι αυτό. Μπορεί να έχουμε πέντε κόμματα στη Βουλή αλλά δεν διαθέτουμε ένα καθαρά εκσυγχρονιστικό κόμμα. Οι δύο μεγάλοι αποδεδειγμένα δεν μπορούν να κάνουν μεγάλες τομές (εξαιρώ, σε κάποιο βαθμό, την πρώτη τετραετία Σημίτη, καθώς και πτυχές της διακυβέρνησης του Καραμανλή Α’ μετά τη Μεταπολίτευση), το μικρό κόμμα της εθνικολαϊκιστικής δεξιάς φυσικά δεν με εκφράζει, όπως δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου στη νεαντερντάλεια αριστερά. Θέλω να πιστεύω ότι δεν είμαι μόνος: μια υπολογίσιμη μειονότητα πολιτών ασπάζεται το όραμα του ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού της χώρας. Αξίζει να επιμείνουμε σε αυτό, γιατί ΑΥΤΟ χρειάζεται η χώρα.

5. Είναι απλουστευτικό να κρίνει κανείς την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού από την ηλικία τους. Γι αυτό στο άρθρο μου μιλάω, ίσως κουραστικά, για την ανάγκη να δούμε τη συνολική πορεία ενός πολιτικού. Το ζητούμενο είναι οι παλαιοί να πλαισιωθούν από νεότερους, όχι να επικρίνουμε τους παλαιούς για την ηλικία τους. Ο 70άρης Μάνος διαθέτει μια φρεσκάδα που λείπει από τον 36άρη Τσίπρα ή τον 43χρονο Σπηλιωτόπουλο. Ο Μπουτάρης είναι ένας ενδιαφέρων σοσιαλδημοκράτης που συνειδητά έμεινε έξω από τα κόμματα. Το γεγονός ότι εκφράστηκε απρεπώς για έναν ανεκδιήγητο κατά τα άλλα δήμαρχο, δεν σκιάζει το πολιτικό του προφίλ. Όλοι μας έχουμε άτυχες στιγμές. Το ζητούμενο είναι να δούμε τι χαρακτηρίζει τον άνδρα, όχι να μεγεθύνουμε μεμονωμένα ατοπήματά του.

6. Τελείως ψυχρά μιλώντας, δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος για το νέο εγχείρημα. Ο κυνισμός έναντι της πολιτικής και των πολιτικών είναι τέτοιος που οποιοσδήποτε καινούριος σχηματισμός έχει να υπερπηδήσει τεράστια εμπόδια. Όπως έγραψα το περασμένο καλοκαίρι, η ολοσχερής απαξίωση της Πολιτικής είναι η μεγαλύτερη καταστροφή που έχει συμβεί στη χώρα σε καιρό ειρήνης. Η Ελλάδα δεν μπορεί να γεννήσει έναν Ομπάμα, ο οποίος θα εμπνεύσει ένα νέο όραμα, θα κινητοποιήσει τους πολίτες. Εδώ όλοι είναι καχύποπτοι έναντι όλων. Η παρακμή που βλέπουμε δεν αποκλείεται να είναι αναντίστρεπτη. Μπορεί όμως και όχι – δεν το ξέρουμε. Η Πολιτική, όπως δεν έπαψε να μας θυμίζει ο αείμνηστος Καστοριάδης είναι δημιουργία. Ίσως κάτι καινούριο έρθει στην επιφάνεια. Ίσως και όχι. Από μας εξαρτάται. Παρά την απαισιοδοξία μου, υποστηρίζω τη Δράση περισσότερο από αίσθημα υποχρέωσης ως πολίτη έναντι της χώρας μου και λιγότερο από ορθολογική επιλογή.

Μακρηγόρησα – συγγνώμη αν σας κούρασα. Κατά το γνωστό απόφθεγμα, έγραψα πολλά γιατί δεν είχα χρόνο να κάνω το κείμενό μου μικρότερο. Και κάτι τελευταίο: παρακαλώ πολύ να μην εκτρέψουμε αυτή την ανταλλαγή απόψεων σε ανταλλαγή προσβλητικών χαρακτηρισμών. Δεν είμαστε πολιτικοί φίλαθλοι, αλλά σκεπτόμενοι πολίτες. Αγαπητέ «Δευκαλίων» ξέρω ότι μπορείς να εκφράζεσαι καλύτερα, μην αδικείς τη γραφή σου…

EAST or WEST είπε...

Η παρατήρησή μου δεν είναι μόνο για την ¨εκσυχρονιστική" έκφραση, που ο νόμος περί... τύπου δεν μου επιτρέπει να αναφέρω αλλά η ΔΗΛΩΣΗ του για τον "ανεκδιήγητο κατά τα άλλα δήμαρχο" όπως αναφέρετε...
την παραθέτω για να κρίνετε...
Η συγκεκριμένη επιστολή αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης στις 9 Δεκεμβρίου 2008.
«Αγαπητέ Βασίλη
Οποιαδήποτε διαφορά μου μαζί σου, ακόμη κι η πιο έντονη, κινείται αποκλειστικά και μόνο στο επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Καμία δήλωση ή ενέργειά μου, ακόμη και η πιο οξεία κριτική μου, δεν είχε ούτε έχει ως στόχο το πρόσωπό σου.
Έχεις «δικονομικά» τη δυνατότητα να ανακαλέσεις την αγωγή που εκκρεμεί και σου ζητώ να το κάνεις.
Γιατί τιμώ και υπολήπτομαι απερίφραστα τον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο, ως πολιτικό και ως άνθρωπο. Ως καταξιωμένο επαγγελματία και αθλητή. Ως άξιο πολίτη της Θεσσαλονίκης.
Θεωρώ, επίσης, ότι όποια και αν είναι η έκβαση της δίκης στο μεθαυριανό δικαστήριο, κανείς από τους δύο δεν θα βγει κερδισμένος και, κυρίως, δεν θα βγει κερδισμένη η πόλη μας. Δεν πρέπει να πιστέψει κανείς ότι στην πόλη μας «τρωγόμαστε σαν τα σκυλιά», αντί να κάνουμε τη δουλειά μας. Δεν πρέπει να δοθεί σε κανέναν «καλοθελητή»{ η δυνατότητα να παρουσιάσει δυσμενείς εικόνες για την πόλη μας, τους πολιτικούς της και, κυρίως, τους πολίτες της που εμπιστεύονται συγκεκριμένα πρόσωπα και τα τιμούν με την ψήφο τους. Και η πολιτική αντιπαράθεση των δημοτικών παρατάξεων μας δεν είναι καλό να γίνει αντικείμενο δίκης.
Γι αυτό τιμώ και χαιρετίζω προκαταβολικά την κίνησή σου ως ένδειξη πολιτικής και ανθρώπινης αίσθησης ευθύνης.
Φιλικά και με εκτίμηση
Γιάννης Μπουτάρης»

Μάλλον δεν έχετε την ίδια άποψη τουλάχιστον... για τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης...ελπίζω και στον τρόπο με τον οποίο μαχόμαστε για τις "απόψεις" μας...
Οι πολιτικοί σχηματισμοί δεν μπορεί παρά να είναι δημιουργήματα κοινωνικών διεργασιών και πολύ περισσότερο δεν μπορούν να δημιουργηθούν από "εκπροσώπους" του ...ΣΕΒ
Αν τα κόμματα εξουσίας μπορούν να κατηγορηθούν ως "διεφθαρμένα", αυτό δεν είναι άσχετο από την κοινωνία η οποία τα δημιούργησε και τα συντήρησε.
Ο Ομπάμα είναι "δημιούργημα" ενός κατεστημένου κόμματος...και της κρίσης ενός συστήματος, που έκανε την κοινωνία να αναζητήσει το όραμα...ίσως και το μύθο για να αποτρέψει τα χειρότερα..
Είμαστε σίγουροι ότι η "βολεμένη" ελληνική κοινωνία ψάχνει σήμερα για το όραμά της?

achso είπε...

Αγαπητέ κ. Τσούκα,

το αρχικό κείμενό σας με εκφράζει σε πολύ μεγάλο βαθμό και το σχόλιό σας είναι ό,τι ακριβώς περίμενα (και έλπιζα :) ν΄ακούσω από σάς.

Μπράβο !

Θα βοηθήσω κι εγώ με τις πενιχρές μου δυνατότητες το νέο σχηματισμό, γιατί πιστεύω στη δράση (και όχι στη στείρα γκρίνια).

Μόνο μια ένσταση (και παρακαλώ να τη μεταφέρετε στους "Δράστες":) : γιατί στις ευρωεκλογές; Δεν είναι στο ευρωκοινοβούλιο που χρειάζεται η "Δράση" και η λογική της. Αντίθετα, αφού εκεί ψηφίζονται καθαρά ιδεολογικού προσανατολισμού (ας το πω έτσι) κόμματα, μπορεί να μην ψηφιστεί - και να δοθεί η εντύπωση ότι δεν έχει απήχηση (πράγμα που θα ήταν πολύ αρνητικό νομίζω).

ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ είπε...

΄΄Είμαστε σίγουροι ότι η "βολεμένη" ελληνική κοινωνία ψάχνει σήμερα για το όραμά της?΄΄

Η αλήθεια είναι ότι η ελληνικη κοινωνία είναι βολεμένη σε μεγαλο βαθμό. Ένα μεγάλο τμήμα αυτής που δεν είναι βολεμενης ψαχνει και αυτό να βολευτεί. Υπαρχει ωστόσο μια ισχυρή μειοψηφία που αντιλαμβανεται το καταστραφικό αδιέξοδο τόσο του βολέματος όσο και της αναζήτησης του... Σε αυτούς απευθυνόμαστε...

Panos Konstantinidis είπε...

@EAST or WEST

>Αν τα κόμματα εξουσίας μπορούν να
>κατηγορηθούν ως "διεφθαρμένα",
>αυτό δεν είναι άσχετο από την
>κοινωνία η οποία τα δημιούργησε και
>τα συντήρησε.

Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.

>Είμαστε σίγουροι ότι η "βολεμένη"
>ελληνική κοινωνία ψάχνει σήμερα για
>το όραμά της?

Οι βολεμένοι ποτέ δεν ψάχνουνε για όραμα. Το μόνο που κάνουνε είναι να μη θέλουνε να χαλάσει η βόλεψή τους. Οι βολεμένοι είναι πάντοτε οι εχθροί της αλλαγής.

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

@ahso
Οι ευρωεκλογές είναι η πρώτη δοκιμασία: Η ψήφος είναι αποδεδειγμένα πιο χαλαρή, οι πολίτες παίρνουν περισσότερες αποστάσεις από τα κόμματα εξουσίας. Αν η Δράση δεν καταφέρει να εκλέξει έναν τουλάχιστον ευρωβουλευτή, δεν έχει νόημα να επιμείνει - η πολιτική της πρόταση θα έχει απορριφθεί. Συμφωνώ ότι οι εθνικές εκλογές είναι πολύ πιο κρίσιμες, αλλά αν δεν πεισθεί μια υπολογίσιμη ομάδα πολιτών να ψηφίσει Δράση στις ευρωεκλογές, τότε είναι πολύ λιγότερο πιθανό να το πράξει στις εθνικές εκλογές, όπου τα διλήμματα διακυβέρνησης είναι εντονότερα και η συσπείρωση των παραδοσιακών κομμάτων μεγαλύτερη.

ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ είπε...

Απάντηση απο τον Αντυπα Καριπογλου σε όσους απο άγνοια. εμπαθεια ή οποιον άλλο λογο μιλανε για ΄΄γυρολόγους΄΄
http://e-drasis.blogspot.com/2009/03/blog-post_1683.html

Ανώνυμος είπε...

Οσοι εγλυψαν το βουλευτικο ξεροκομματο που δοθηκε ως δαχτυλιδι σε εκλογιμη θεση επικρατειας στο κομμα του Γιακουμματου και του Παυλιδη και στην συνεχεια αλλο ξεροκομματο απο το κομμα του Πολυζωγοπουλου και του Κιμωνα Κουλουρη δεν εχουν benefit of the doubt.
Για τον κυριο Καρυπογλου οσοι παλαιοι ειμασταν στο σαιτ των ταυρων γνωριζουμε ποιος ειναι και τον φιλοπασοκικο του παροξυσμο εκεινες τις μερες. Δυστυχως για καποιους μνημη διαθετουμε και η παρομοιωση με τον Τσωρτσιλ ιδιαιτερα ατυχης, τουλαχιστον δεν κατεβηκε ποτε διορισμενος σε επικρατειας οπως ο Μανος, κερδισε εναν Παγκοσμιο Πολεμο, πηρε ενα Νομπελ Λογοτεχνιας και τραυματιστηκε στον πολεμο.
Κυριε Τσουκα τους κατηγορουσατε και πολυ σωστα ως εισοδειστες στο ΠΑΣΟΚ, εκκληση προς εσας ειναι πως σοβαροι ανθρωποι σαν εσας δεν πρεπει να μπλεκουν με τους γυρολογους. Ειδατε πως αδειαστηκαν οι ταυροι εν μια νυκτι. Αφου δεν σας εκφραζει κανενα αλλο κομμα, μεινετε στο στιβο των ιδεων, απο κει κανετε ηδη εξαιρετη δουλεια

ZAX. είπε...

Με εξέπληξε δυσάρεστα η επιλογή σας να συνταχθείτε με τη "Δράση". Ενδιαφέρομαι όσο και εσείς να αλλάξει επιτέλους σελίδα η νεοελληνική μιζέρια, κάτι όμως που χρειάζεται γερές βάσεις παιδείας και όχι άλλον ένα πολιτικό πειραματισμό.
Με εκφράζει απόλυτα, και σας παραπέμπω, το Άρθρο του Χ. Γιανναρά
"Η διαφορά του νεοφανούς από το καινούργιο"
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_366_29/03/2009_309273

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Τσούκα συγχαρητήρια για την απόφαση σας να πάρετε θέση. Είναι προς τιμή σας και προσυπογράφω απόλυτα τα άρθρα σας.
Μακάρι η "Δράση" να πετύχει τους στόχους της. Θα είναι ότι καλύτερο έχει συμβεί στη χώρα τα τελευταία χρόνια.

ΧΜ

ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ είπε...

ΖΑΧ

Θα συμφωνησω μαζι σας πως χρειαζονται γερες βασεις παιδειας. Ωστόσο ποιοι θα πιεσουν προς μια σωστοτερη παιδεια; Αυτοί που ευνοούνται απο την ανυπαρξια της;

O Γιανναρας γενικα τα λεει σωστα, απαντησα στο blog αφιερωμενο στα αρθρα του, γιατι διαφωνω στο συγκεκριμενο.
Σε προηγουμενο άρθρο του ο καθηγητης Γιανναρας έλεγε ΄΄να μην παραδοθουμε στους φαυλοκρατες αμαχητι...΄΄ ... και αυτο κανουμε στην Δραση, δινουμε την μαχη...εστω για την τιμη των όπλων...

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

@ΖΑΧ
Συμμερίζομαι την αγωνία του κ.Γιανναρά, αλλά διαφωνώ ριζικά με την επιχειρηματολογία του και το συμπέρασμά της. Θα προσπαθήσω να το εξηγήσω αναλυτικότερα σε προσεχές άρθρο μου. Οταν ο,τιδήποτε καινούριο κυνικά απαξιώνεται, τότε οι μόνοι ωφελημένοι είναι τα βουλιμικά κόμματα εξουσίας.

ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ είπε...

Τι άλλαξε σε σχεση με 9 μηνες πριν οταν ο κ. Γιανναρας εγραφε

΄΄Κάπου εδώ οριοθετούνται οι αρμοδιότητες της επιφυλλίδας. Ισως άλλοι, αρμόδιοι της πολιτικής ανάλυσης, θα μπορούσαν να συνεχίσουν. Να προχωρήσουν στην αξιολόγηση και στις ενδεχόμενες προοπτικές δύο ακόμα αποδεδειγμένων στην πράξη και με συνέπεια εκσυγχρονιστών: Του Στέφανου Μάνου και του Αλέκου Παπαδόπουλου. Το πολιτικό σύστημα έχει καταρρεύσει, ζητούνται επειγόντως καινούργια κομματικά σχήματα.΄΄


και σαφεστατα ζητουσε την δημιουργια ενος νεου κομματος απο πολιτικους που ειχαν ΄΄γευτει την ηδονη της εξουσιας΄΄;

Ανώνυμος είπε...

Η επιλογή σου φίλε Χαρίδημε για συμμετοχή στην Δράση στο όνομα του ρεαλισμού είναι απολύτως σεβαστή. Τώρα, όσον αφορά τους Δημοκρατικούς, μπορεί να μην έχουμε την αναγνωρισιμότητα από την κοινωνία ως κίνημα, όπως πχ την έχουν οι Οικολόγοι, είναι σημαντικό όμως να θυμόμαστε ότι οι Δημοκρατικοί απηχούν τις κοινωνικές και κινηματικές διαδρομές πολιτών που δούλεψαν σε επιμέρους κινήματα, συνεχόμενα όμως όλα από ένα αδιόρατο νήμα που δεν είναι άλλο από το αίτημα για πραγματική δημοκρατία στην Ελλάδα. Με λίγα λόγια, το γεγονός ότι εγώ προσωπικά έχω μια έντονη πορεία επί 20 χρόνια στο οικολογικό κίνημα, μέσα από οργανώσεις, περιοδικά, λόμπυ υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος, διεθνείς κινητοποιήσεις, κομματική δουλειά, ακόμη και τεχνοκρατική δουλειά παραγωγής πολιτικής δεν ς συνεπάγεται την πολιτικό-κοινωνική μου ανάδειξη ως Οικολόγου (τι άσχημη λέξη να την χρησιμοποιούμε με πολιτικό περιεχόμενο - θα προτιμούσα οικολογιστή ή κάτι τέτοιο, αλλά τώρα, μετά από τόσα χρόνια γλωσσικής αφασίας τρέχα γύρευε...) ή ακόμη χειρότερα ως Πράσινου [ας μην θυμηθώ εδώ τα κατορθώματα των Ευρωπαίων Πράσινων με τις βόμβες στην Γιουγκοσλαβία, τις προτροπές για χερσαίες επεμβάσεις, την σιωπηλή ουσιαστικά αποδοχή κινήσεων όπως η εισβολή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν στο όνομα ενός πολέμου στην διεθνή τρομοκρατία τον οποίο ηγέτες των Πράσινων δέχθηκαν ελαφρά τη καρδία ότι νομιμοποιείτο να τον κάνει ο Μπους...] αλλά ως πολίτη που συμμετείχα σε αγώνες για την Δημοκρατία. Το ίδιο, μέσα από άλλες διαδρομές, κοινωνικές, κινηματικές, στοχαστικές, επιστημονικές έκαναν πολλοί άλλοι που συμμετέχουν στους Δημοκρατικούς.
Το ότι δεν αναγνωρίζεται σήμερα σε μεγάλη κλίμακα στους Δημοκρατικούς ένα κίνημα για την Δημοκρατία δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ούτε ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης. Άλλωστε, και η Δράση, παρ' ότι δεν έχει καταθέσει προγραμματικές θέσεις στη δημοσιότητα, θέλω να πιστεύω ότι όταν επικαλείται την κοινή λογική, υιοθετεί θέσεις όπως η ανάγκη για κατάργηση της οικογενειοκρατίας, η καταπολέμηση με σκληρά μάλιστα μέτρα της διαφθοράς κοκ που αποτελούν τις κεντρικές θέσεις των Δημοκρατικών.
Συμπερασματικά, όσοι συγκροτήσαμε και μέρα με την ημέρα αυξάνουμε τους Δημοκρατικούς δεν διακατεχόμαστε από υπαρξιακό άγχος για την εκλογή ενός ή περισσότερων ευρωβουλευτών για να δικαιολογήσουμε την παρουσία μας στα πράγματα. Επιμένουμε στην μέθοδο όχι σε διατελέσαντες πολιτικούς πρώτης γραμμής και στην ανάγκη για κίνημα νέας μεταπολίτευσης. Η Δράση έχει άλλη μέθοδο, πιστεύει ότι εάν προσπαθήσει αρκετά, σε πιθανή κυβέρνηση συνεργασίας θα καταφέρει να διορθώσει τους κακούς πολιτικούς των μεγάλων κομμάτων και τελικά να κάνει κάτι καλό για τον τόπο. Οι πολίτες θα κρίνουν αυτές τις στρατηγικές αντιλήψεις και εφ'όσον πληροφορηθούν το μήνυμα της δράσης των δημοκρατικών πιστεύω ότι θα επιλέξουν να στηρίξουν τη λίστα μας. Εάν έχουμε εξελίξεις καταστροφης το προσεχές διάστημα, η διάδοση των Δημοκρατικών θα είναι μεγάλη. Εάν όχι, θα κάνουμε υπομονή και θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε προς την κατεύθυνση της Μεγάλης Αλλαγής που έχει ανάγκη η χώρα. Σε κάθε περίπτωση, σου εύχομαι καλή επιτυχία, εφόσον φυσικά κατέλθεις ως υποψήφιος.
Γιάννης Σακιώτης

dimitris είπε...

"Η σκέψη ότι θα δω υπουργούς τον Παπουτσή, τον Καστανίδη, και την Παπανδρέου με απωθεί"

Δυστυχώς, έχετε δίκιο. Πέντε χρόνια στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και δεν κατάφερε να φέρει στο κόμμα ούτε ένα σοβαρό άνθρωπο. Και μετά αναρωτιούνται γιατί απέναντι σε μια τόσο κακή και διεφθαρμένη κυβέρνηση δεν μπορούν ακόμα να πείσουν.

Ανώνυμος είπε...

Παρά την εκτίμηση που σας τρέφω, θα στηρίξω Δημοκρατικούς.

konstantin@ είπε...

Καλησπέρα!! Σας είδα κύριε Τσούκα "ΣΤΑ ΑΚΡΑ" και ενθουσιάστηκα, δε σας γνώριζα λυπάμαι..
Όταν προβλήθηκε η εκπομπή, στην ερώτηση "Εμπνέονται σήμερα οι άνθρωποι από κάποιο πρόσωπο?" δεν είχα απάντηση, ένιωθα απελπισμένη...
Τώρα όμως ανακάλυψα τη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ,ΞΑΝΑ! και ξανά ελπίζω...

Ψάχνοντας το blog σας είδα ένα κείμενο που σημειώνατε την υποστήριξή σας στη ΔΡΑΣΗ [που στις τωρινές εκλογές θα συνεργαστεί με τη Φιλελλεύθερη Συμμαχία]

Θα ήμουν ευτυχής να έβλεπα κάποιο σχόλιό σας για το νέο αυτό κίνημα, από ένα πρόσωπο σαν και σας, ο λόγος σας μετράει!

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!

konstantin@ είπε...

Καλησπέρα!! Σας είδα κύριε Τσούκα "ΣΤΑ ΑΚΡΑ" και ενθουσιάστηκα, δε σας γνώριζα λυπάμαι..
Όταν προβλήθηκε η εκπομπή, στην ερώτηση "Εμπνέονται σήμερα οι άνθρωποι από κάποιο πρόσωπο?" δεν είχα απάντηση, ένιωθα απελπισμένη...
Τώρα όμως ανακάλυψα τη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ,ΞΑΝΑ! και ξανά ελπίζω...

Ψάχνοντας το blog σας είδα ένα κείμενο που σημειώνατε την υποστήριξή σας στη ΔΡΑΣΗ [που στις τωρινές εκλογές θα συνεργαστεί με τη Φιλελλεύθερη Συμμαχία]

Θα ήμουν ευτυχής να έβλεπα κάποιο σχόλιό σας για το νέο αυτό κίνημα, από ένα πρόσωπο σαν και σας, ο λόγος σας μετράει!

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!