Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

Τα δικά μας τα παιδιά είναι τα καλύτερα!


Συστήσαμε πολιτική κοινότητα, πολίτες όμως δεν γίναμε. Ιδρύσαμε κράτος με βάση τα ιδεώδη του Διαφωτισμού, σύγχρονο κράτος όμως δεν φτιάξαμε. Γίναμε μέλος της ΕΕ, ευρωπαϊκή συνείδηση όμως δεν αποκτήσαμε. Δύο αιώνες, τώρα, η ανατολίτικη ψυχή μας παλεύει με τις εκσυγχρονιστικές μας παρορμήσεις. Διαθέτουμε νεωτερική πρόσοψη, αλλά προ-νεωτερική νοοτροπία.

Ένα (ακόμη…) πρόσφατο παράδειγμα οικογενειοκρατικής πρακτικής αποκαλύπτει πώς η προ-νεωτερική νοοτροπία διαβρώνει τους θεσμούς της χώρας. Όχι ότι η οικογενειοκρατία είναι άγνωστη στις ανεπτυγμένες κοινωνίες. Όταν όμως εκεί αποκαλύπτεται, ντρέπονται, δεν μπορούν να την υπερασπίσουν δημόσια. Αντιθέτως, στη μετα-οθωμανική Ελλάδα, όχι μόνο δεν ντρέπεται κανείς, αλλά δεν διστάζει να τη δικαιολογεί!

Ο βουλευτής κ. Πολύδωρας διετέλεσε Πρόεδρος της Βουλής για μία μόνο μέρα (!). Με την ιδιότητα του πρώην Προέδρου επέλεξε την κόρη του Μαργαρίτα να εργασθεί ως μετακλητή υπάλληλος στο πολιτικό του γραφείο. Στις επικρίσεις που προκάλεσε η απόφασή του αυτή, ο κ. Πολύδωρας φέρεται να απάντησε: «Κάλυψα τη θέση μόνο ενός υπαλλήλου (αντί για έξι) με την κόρη μου που είναι στενός, πολύτιμος συνεργάτης μου. Έχει τρία μεταπτυχιακά, μιλά τέσσερις γλώσσες και διερωτώμαι γιατί τώρα έρχεται το θέμα στη δημοσιότητα.».

Η ηθική αμβλύνοια του ανδρός είναι αξιοπρόσεκτη. Δεν κατανοεί ότι η πράξη του αυτή, ακόμα κι αν είναι νομότυπη, είναι ηθικά προβληματική. Στη συνείδηση των πολιτών, στη συγκεκριμένη συγκυρία της οικονομικής καταστροφής αλλά και της καθολικής απαξίωσης των πολιτικών, εγγράφεται ως ένα ακόμα δείγμα πλεονεξίας της πολιτικής ελίτ. Μπορεί, βέβαια, να μην υπάρχει νόμος που να απαγορεύει την πλεονεξία των πολιτικών, την απαξιώνει όμως το κοινό αίσθημα.

Ο κ. Πολύδωρας υπερασπίζεται το διορισμό της κόρης του επικαλούμενος τα προσόντα της. Δεν του περνάει από το νου ότι πολλοί νέοι έχουν παρόμοια προσόντα, αλλά έχουν ελάχιστη πιθανότητα να εργασθούν ως υπάλληλοι σε μια επίζηλη δημόσια θέση. Δεν είναι, λοιπόν, μόνο τα προσόντα της κυρίας Μαργαρίτας Πολύδωρα αυτά που είναι σημαντικά (τέτοια και περισσότερα έχουν κι άλλοι), αλλά ο τρόπος με τον οποίο γνωστοποιούνται τα προσόντα αυτά στους αρμόδιους λήπτες αποφάσεων. Ο κ. Πολύδωρας γνωρίζει τα προσόντα αυτά από πρώτο χέρι, αφού η Μαργαρίτα είναι κόρη του. Η συγγενική σχέση δηλαδή, στο μέτρο που δίνει προνομιακή πληροφόρηση σε έναν εργοδότη αναφορικά με τα προσόντα ενός υποψήφιου εργαζομένου, παραχωρεί το προβάδισμα στο συγγενή έναντι άλλων ατόμων. Σε ένα σύγχρονο κράτος δικαίου αυτό είναι επιλήψιμο, αφού δεν έχουν όλοι, κατ’ αρχήν, ίσες ευκαιρίες πρόσβασης σε δημόσιες θέσεις. Στο δικηγορικό του γραφείο ο κ. Πολύδωρας μπορεί να διορίσει όποιον θέλει, σε μια δημόσια θέση όχι.

«Είχα δικαίωμα να το κάνω», διατείνεται ο κ. Πολύδωρας. Ναι, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Ένας πατέρας δεν μπορεί να πείσει την κοινότητα ότι κρίνει αμερόληπτα το παιδί του. Πώς μπορούμε να ξέρουμε ότι η απόφαση του κ. Πολύδωρα δεν έγινε με ιδιοτελή κριτήρια, αλλά με αξιοκρατικά, τα οποία ως δημόσιος αξιωματούχος οφείλει να εφαρμόζει; Στο μέτρο που το ερώτημα αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί με ασφάλεια, η λογοδοσία του δημόσιου αξιωματούχου ακυρώνεται.

Ο πολιτικός οφείλει να μην ενεργεί ως ιδιώτης που φροντίζει για την πάρτη του, αλλά ως ηγέτης που μεριμνά για την προαγωγή του δημοσίου συμφέροντος και των αξιών που το υπηρετούν, μεταξύ των οποίων η αξιοκρατία. Πράξεις που θέτουν εν αμφιβόλω την αξιοκρατία υπονομεύουν την πειθώ του πολιτικού, εφόσον αδυνατεί να πείσει ότι ενεργεί για το συμφέρον της «πόλεως» και όχι για το δικό του. Ο ενάρετος πολιτικός πείθει στο μέτρο που αυτο-περιορίζεται.

Ο πολιτικός ηγέτης ενσαρκώνει αξίες που συνέχουν την κοινότητα. Με τη στάση του παιδαγωγεί του πολίτες. Υπακούμε, όχι μόνο στους γραπτούς νόμους της «πόλεως», λέει ο Περικλής στον «Επιτάφιο», αλλά και σε εκείνους που «ενώ είναι άγραφοι, επιφέρουν πανθομολογούμενη καταισχύνη (των παραβατών)». Η αρχαιομάθεια του κ. Πολύδωρα αποδεικνύεται αυτό που μερικοί υποψιαζόμασταν: κενολογικός στόμφος, όχι πυξίδα ενάρετης πολιτικής συμπεριφοράς.

9 σχόλια:

Α. Παπαγιάννης είπε...

Όταν δίναμε κλινικές εξετάσεις στο Royal College of Physicians έπρεπε να δηλώσουμε εκ των προτέρων σε ποια νοσοκομεία είχαμε κάνει άσκηση ώστε να μη μας στείλουν να εξετασθούμε από τους πρώην διδάσκοντές μας, που μπορεί να είχαν τους δικούς τους λόγους να μας ευνοήσουν (ή και να μας τιμωρήσουν). Αυτό ως μέτρο σύγκρισης για το πώς νοείται η αμεροληψία σε άλλους πολιτισμούς.

TassosAnastassopoulos είπε...

"Εκσυγχρονιστικά", λαϊκιστικό το σημερινό άρθρο του κ. Τσούκα.

Ας δούμε τα γεγονότα, για να γίνει αντιληπτό αυτό που λέω.

Ο κ. Βύρων Πολύδωρας χρημάτισε Πρόεδρος της Βουλής, για λίγο χρονικό διάστημα. Δεν ήταν πρόεδρος της μιας ή των δύο ημερών, που λένε. Χρημάτισε από την εκλογή του, ως προέδρου της Βουλής, μετά τις βουλευτικές εκλογές της 6/5/2012 έως την εκλογή του κ. Ευάγγελου Μεϊμαράκη, ως νέου προέδρου της Βουλής, ύστερα από τις βουλευτικές εκλογές της 17/6/2012.

Ποιός εξέλεξε ως πρόεδρο της Βουλής τον κ. Πολύδωρα, μετά τις βουλευτικές εκλογές της 6/5/2012;

Ο Αντώνης Σαμαράς.

Ποιός εξέλεξε τον κ. Μεϊμαράκη (και όχι τον κ. Πολύδωρα), ως πρόεδρο της Βουλής, μετά τις βουλευτικές εκλογές της 17/6/2012;

Ο Αντώνης Σαμαράς.

Με λίγα λόγια, ο νυν πρωθυπουργός της συμφοράς, ενώ εξέλεξε τον Πολύδωρα, ως πρόεδρο της Βουλής τον περασμένο Μάϊο, αρνήθηκε τον Ιούνιο να πράξει αυτό που ήταν το πιο λογικό και πιο φυσιολογικό. Αρνήθηκε, δηλαδή να επανεκλέξει τον Βύρωνα Πολύδωρα, ως πρόεδρο και της νέας Βουλής, που προέκυψε μετά τις δεύτερες εκλογές και αντί αυτού, εξέλεξε τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη.

Γιατί το έπραξε αυτό ο Αντώνης Σαμαράς;

Επειδή, έτσι του γούσταρε! Και για την ακρίβεια, επειδή δεν του άρεσαν κάποιες ενέργειες του Βύρωνα Πολύδωρα, μετά την ολιγοήμερη εκλογή του στην προεδρία της Βουλής. Έτσι, ήδη πριν από την διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών της 6/5/2012 είχε αποφασίσει να τον αντικαταστήσει, χωρίς να σκεφθεί ο "χουβαρδάς" νυν πρωθυπουργός το θεσμικό κόστος, που συνεπαγόταν μια τέτοια ενέργεια, αφού και ο Πολύδωρας, ως πρώην πρόεδρος της Βουλής έχει κάποια, εκ του νόμου, προνόμια, όπως επίσης και ο Μεϊμαράκης, ως νυν πρόεδρος της Βουλής (και ως πρώην πρόεδρος του σώματος αυτού, εις το μέλλον).

Μην φανταστεί κάποιος ότι υπήρχαν κάποια ζωτικής σημασίας ζητήματα, που οδήγησαν τον Σαμαρά, σε αυτή του την απόφαση. Όχι βέβαια. Απλούστατα, ο "πανέξυπνος" και "συνεπής" στις πράξεις και στις αποφάσεις του πρόεδρος της Ν.Δ. αντελήφθη ότι ο Πολύδωρας δεν ήταν του χεριού του, δεν είχε σκοπό να είναι υπάκουος και πειθήνιο όργανό του. Πολύ περισσότερο, αντελήφθη, με τρόμο, ότι ο Βύρων Πολύδωρας δεν είχε σκοπό να τον ακολουθήσει στις πολιτικές κωλοτούμπες που ο Αντώνης Σαμαράς ετοιμαζόταν να κάνει και να του πει το ποθητό "ναι σε όλα".

Ως εκ τούτου, παρά το γεγονός ότι ο Βύρων Πολύδωρας έχει αυτό που τα κομματόσκυλα αποκαλούν "παραταξιακή συνείδηση" (και ο Νικολόπουλος είχε και έχει παραταξιακή συνείδηση, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να παραιτηθεί από υφυπουργός Εργασίας, αμέσως μετά την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά, όταν την Παρασκευή, πριν από την ψήφο εμπιστοσύνης, είδε στο υπουργείο Εργασίας ότι η τρόϊκα δεν είχε καμμία διάθεση επαναδιαπραγμάτευσης και ότι όλα όσα έλεγαν προεκλογικά και μετεκλογικά στην περίφημη - και απατηλή - "προγραμματική συμφωνία" των τριών κομμάτων που σχημάτισαν την κυβέρνηση Σαμαρά, ήσαν παραμύθια, τα οποία οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους), ο Αντώνης Σαμαράς τον έκανε πέρα, χωρίς πολλά λόγια.

Βέβαια, το γεγονός ότι ο Βύρων Πολύδωρας είναι μια ιδιόμορφη περίπτωση, ως άνθρωπος και ως πολιτικός, είναι γνωστό από παλαιά. Και ως εκ τούτου, ο Σαμαράς γνώριζε την ιδιομορφία του ανδρός. Τότε, γιατί τον εξέλεξε στο αξίωμα του προέδρου της Βουλής, που είναι το τρίτο πολιτειακό αξίωμα, μετά τον Π.τ.Δ. και τον πρωθυπουργό;

Τον εξέλεξε τον Βύρωνα Πολύδωρα, διότι ο Σαμαράς ήταν, είναι και θα είναι, όπως φαίνεται από τα πεπραγμένα του, προχειρολόγος, τσαπατσούλης και ανίκανος να προβεί σε έναν οποιονδήποτε άξιο λόγου στρατηγικό σχεδιασμό.

Αυτό ήταν, πάντοτε, το χούι του Σαμαρά. Δυστυχώς.


Από εκεί και πέρα, ο Βύρων Πολύδωρας, ως πρώην πρόεδρος της Βουλής (λόγω της τσαπατσουλιάς και της προχειρολογίας του Σαμαρά) έχει, εκ του νόμου, κάποια προνόμια. Ένα από αυτά είναι το να διατηρεί γραφείο στην Βουλή και να διατηρεί μετακλητό υπάλληλο στο γραφείο αυτό.

TassosAnastassopoulos είπε...

Το πρόβλημα με τον διορισμό της κόρης του Βύρωνα Πολύδωρα δεν βρίσκεται εκεί που το εντοπίζει ο κ. Τσούκας. Η συγκεκριμένη θέση του μετακλητού υπαλλήλου στην υπηρεσία του πρώην προέδρου της Βουλής είναι μια θέση, η οποία απαιτεί μια σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον φέροντα το αξίωμα και στον υπάλληλο, που θα κληθεί να υπηρετήσει τον αξιωματούχο από την συγκεκριμένη θέση. Ο αξιωματούχος στην συγκεκριμένη περίπτωση, που είναι και ενεργός πολιτικός, θα χειριστεί μια σειρά από προσωπικά και πολιτικά θέματα, τα οποία απαιτούν εχεμύθεια (και δεν αναφέρομαι στα πολιτικά ρουσφέτια) την οποία μόνον ένα πρόσωπο στο οποίο ο αξιωματούχος έχει εμπιστοσύνη μπορεί και έχει τις περισσότερες πιθανότητες να εξασφαλίσει. Αυτό και μόνον αρκεί να δικαιολογήσει τον διορισμό της Μαργαρίτας Πολύδωρα στην θέση αυτή. Κόρη του είναι και ως εκ τούτου, μπορεί να της έχει την εμπιστοσύνη, που απαιτείται και που εξασφαλίζει αυτός ο στενός συγγενικός δεσμός.

Γι' αυτό, λοιπόν, όλη η επιχειρηματολογία του κ. Τσούκσ, που εδράζεται στα προσόντα της Μαργαρίτας Πολύδωρα και στην συγγενική της σχέση με τον Βύρωνα Πολύδωρα, είναι μια λαϊκιστική επιχειρηματολογία. Εδώ δεν πρόκειται για μια θέση, που προκύπτει μέσα από το ... ΑΣΕΠ, ούτε και μπορεί αυτή η θέση να διεκδικηθεί από έναν οποιονδήποτε άλλον νέο που έχει τα ίδια, ή και μεγαλύτερα και περισσότερα προσόντα από την κόρη του Βύρωνα Πολύδωρα. Πρόκειται για μια θέση η οποία προϋποθέτει την ύπαρξη εμπιστοσύνης, η οποία δεν έχει να κάνει με το ΑΣΕΠ, ή με οποιαδήποτε αξιοκρατική διαδικασία αξιολόγησης για την πρόσληψη στην συγκεκριμένη θέση.

Αποτελεί, λοιπόν, λαϊκισμό το να ασκεί μια τέτοια κριτική στον Βύρωνα Πολύδωρα ο κ. Τσούκας, ο οποίος κατανοεί, πολύ καλά, το τι λέω και το τι εννοώ, ακριβώς επειδή έχει ασκήσει διοίκηση, ως πανεπιστημιακός που είναι και γνωρίζει το τι σημαίνει να επιλέγεις κάποιον, ως αξιωματούχος (όπως και το να υπηρετείς) σε μια θέση εμπιστοσύνης.

Αυτά, δυστυχώς, ή ευτυχώς, γίνονται παντού και θα γίνονται και δεν μπορεί να εστιάζεται εκεί η κριτική στον αξιωματούχο.

Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνει κριτική στον όποιον αξιωματούχο, για τις πράξεις του, που σχετίζονται με τις επιλογές του. Φυσικά, κριτική μπορεί και πρέπει να γίνει στον Βύρωνα Πολύδωρα, για όσα έπραξε, αλλά όχι σε αυτή την βάση, στην οποία στηρίζει την κριτική του ο κ. Τσούκας.

Η κριτική στον Βύρωνα Πολύδωρα γίνεται σε ορθή βάση, όταν καταπιάνεται με την αναγκαιότητα της χρησιμοποίησης του προνόμιου που του δίνει ο νόμος να έχει, ως πρώην πρόεδρος της Βουλής, γραφείο με υπάλληλο και όχι εάν τοποθέτησε εκεί την κόρη του, ή οποιονδήποτε άλλον.

Δηλαδή, αν μπούμε στην λογική του κ. Τσούκα, έστω ότι ο Βύρων Πολύδωρας τοποθετούσε στην θέση του γραφείου του, ως πρώην προέδρου της Βουλής, έναν υπάλληλο, μετά από έναν καθ' όλα ανεπίληπτο και αξιοκρατικό διαγωνισμό, μέσω ΑΣΕΠ, ή μέσω οποιασδήποτε άλλης διαγωνιστικής διαδικασίας, αυτό λύνει το πρόβλημα;

Όχι βέβαια. Το πρόβλημα είναι αν η συγκεκριμένη θέση είναι περιττή, ή όχι. Αν είναι θεσμικά απαραίτητη και εκ των ων, ουκ άνευ. Καθώς και αν του ήταν τόσο απαραίτητη και δεν μπορούσε να λειτουργήσει, ως ενεργός πολιτικός χωρίς αυτήν, ο ίδιος ο Πολύδωρας. Γι' αυτό και πρέπει να κριθεί και να κατακριθεί ο Πολύδωρας.

Το συμπέρασμά μου είναι ότι ο Βύρων Πολύδωρας μπορούσε και μπορεί να λειτουργήσει, ως πολιτικός και χωρίς αυτήν την θέση. Και γι' αυτό, μπορεί και πρέπει να κατακριθεί. Τα υπόλοιπα, περί αξιοκρατίας, είναι λαϊκιστικά πυροτεχνήματα, που αποσκοπούν στον εντυπωσιασμό και άνευ ουσιώδους σημασίας.

TassosAnastassopoulos είπε...

(Γι' αυτό, άλλωστε και όλη αυτή η υπόθεση, με την κόρη του Βύρωνα Πολύδωρα και την θέση του μετακλητού υπαλλήλου, στην οποία την τοποθέτησε ο πατέρας της, ως πρώην πρόεδρος της Βουλής, είναι μια υπόθεση που συντηρείται, επίμονα, από τα υπόγεια του Μαξίμου, επειδή ο Αντώνης Σαμαράς επιδιώκει να απαξιώσει τον Πολύδωρα και να τον αποδυναμώσει στην εκλογική βάση της Ν.Δ. Και αυτό επειδή φοβάται ότι, μετά τον Νικολόπουλο, ο Βύρων Πολύδωρας - ο οποίος, ως προερχόμενος από την "λαϊκή δεξιά", έχει ιδεολογικοπολιτική πρόσβαση στην βάση του κόμματος και τους ψηφοφόρους του - θα είναι ο επόμενος που θα κουνήσει το μαντήλι στην κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ., εν όψει της ψήφισης του πακέτου των νέων μέτρων λιτότητας, που έρχονται, οσονούπω, καταψηφίζοντάς το, αποσαρθρώνοντας, έτι περαιτέρω την εκλογική βάση της Ν.Δ., που τώρα κινείται στα αξιόγα επίπεδα του ... 12%! Και μετά την λήψη των μέτρων, που εγκυμονούνται - αλλά των οποίων η ανακοίνωση αργοπορεί, αφού οι πρωτομάστορες των μέτρων ακολουθούν την τακτική των συναδέλφων τους που έκτιζαν το γεφύρι της ... Άρτας, το οποίο "ολημερίς το κτίζανε το βράδυ γκρεμιζόταν" -, τα ποσοστά αυτά θα σταθεροποιηθούν σε αυτό το επίπεδο και θα κατρακυλήσουν, ακόμα περισσότερο, φθάνοντας σε αυτά του ΠΑΣΟΚ, που μόλις μετρήθηκαν στο ... 6%!).

Γι' αυτό, καλόν είναι να βάζουμε τα πράγματα στην θέση τους και να γνωρίζουμε, για ποιό πράγμα μιλάμε...

Ανώνυμος είπε...

πολύ χαριτωμένο το τελευταίο σχόλιο του Τάσσου Αναστασόπουλου "..να γνωρίζουμε για ποιό πράγμα μιλάμε." Αδυνατώντας ή αρνούμενος να κατανοήσει το βασικό θέμα του άρθρου, το ερμηνεύει με τον τρόπο που αυτός επιθυμεί, και προχωρά ακάθεκτος με τα εκνευριστικά, άσχετα και ακατάσχετα τοποθετημένα σχόλιά του περι παντός (κατ'αυτόν) επιστητού.
Σταμμάτα επιτέλους αυτή την ενοχλητική συνήθεια, και μάθε να σχολιάζεις ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ και ΣΥΝΤΟΜΑ!

TassosAnastassopoulos είπε...

Καλόν είναι ο ανώνυμος φίλος να είναι περισσότερο ψύχραιμος και πριν γράφει, ό,τι γράφει να βουτάει την πέννα του στο μυαλό του και μετά να γράφει.

Το θέμα, με την υπόθεση του Βύρωνα Πολύδωρα, έτσι όπως το βάζει ο κ. Τσούκας, τίθεται σε εσφαλμένη βάση.

Ο κ. Τσούκας λέει - μέσες, άκρες - ότι ο Βύρωνας Πολύδωρας, ακόμα και αν έπραξε νόμιμα, διορίζοντας την κόρη του, ως μετακλητή υπαλλήλο στην θέση του γραφείου του, ως πρώην προέδρου της Βουλής, δεν έπραξε ηθικά, διότι συμπεριφέρθηκε οικογενειοκρατικά, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τους κανόνες της αξιοκρατίας και το γεγονός ότι υπάρχουν άλλοι νέοι, οι οποίοι έχουν τα ίδια, ή και περισσότερα προσόντα με την κόρη του, την κ. Μαργαρίτα Πολύδωρα και οι οποίοι δεν έχουν την δυνατότητα διορισμού σε μια επίζηλη θέση του δημοσίου σαν αυτή που κατέλαβε η εν λόγω κυρία.

Αυτό μας λέει ο κ. Τσούκας. Μάλιστα.

Τι λέω εγώ, χαρακτηρίζοντας, ως πάσχον από λαϊκισμό το άρθρο του κ. Τσούκα; Λέω το εξής απλό.

Η βάση της κριτικής του κ. Τσούκα στον κ. Πολύδωρα είναι εσφαλμένη, διότι στην συγκεκριμένη περίπτωση του διορισμού της κόρης του στην θέση της μετακλητής υπαλλήλου του γραφείου του πρώην προέδρου της Βουλής, δεν απαιτούνται οι διαδικασίες αξιολόγησης και οι διαγωνιστικές αξιοκρατικές διαδικασίες, οι οποίες πρέπει να ακολουθούνται στον διορισμό των μονίμων δημοσίων υπαλλήλων, αφού η θέση αυτή έχει ως κύριο και βασικό στοιχείο την σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον ενεργό πολιτικό αξιωματούχο και στον διοριζόμενο μετακλητό υπάλληλο και όχι τα όποια άλλα προσόντα, που έχει ή δεν έχει ο εν λόγω υπάλληλος. Ως εκ τούτου, με κριτήριο την απαραίτητη σχέση εμπιστοσύνης του πολιτικού αξιωματούχου και του διοριζόμενου μετακλητού υπαλλλήλου, ο κ. Πολύδωρας νομιμοποιείται να διορίσει την κόρη του, αφού η στενή συγγενική σχέση πατρός και κόρης είναι αρκετή για να διασφαλίσει αυτήν την σχέση εμπιστοσύνης.

Ο κ. Τσούκας γνωρίζει το τι σημαίνει σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα σε έναν αξιωματούχο και έναν μετακλητό υπάλληλο, αφού και ο ίδιος έχει ασκήσει διοίκηση, ως πανεπιστημιακός. Ως εκ τούτου, η κριτική του εδράζεται σε εσφαλμένη βάση, αφού στον αγγλοσαξωνικό κόσμο οι όποιοι πολιτικοί αξιωματούχοι (και όχι μόνον αυτοί) σε μια τέτοια σχέση εμπιστοσύνης στηρίζονται, όταν επιλέγουν τους συνεργάτες τους, εκτός της κλασσικής δημοσιοϋπλαλληλικής ιεραρχίας.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο κ. Βύρων Πολύδωρας μένει στο απυρόβλητο, για όσα έπραξε στην συγκεκριμένη περίπτωση. Αλλά η κριτική που πρέπει να του ασκηθεί (όταν δεν θέλουμε να λαϊκίζουμε και εφ' όσον επιθυμούμε να χειριζόμαστε τον ορθό λόγο, ως εργαλείο κριτικής) δεν είναι για το εάν διόρισε την κόρη του, ή κάποιον άλλον στην θέση της, ακόμα και αν αυτόν τον άλλον τον είχε προσλάβει μέσα από την πιο ανεπίληπτη και αξιοκρατική διαγωνιστική διαδικασία.

Η κριτική που πρέπει να ασκηθεί στον Βύρωνα Πολύδωρα έχει να κάνει με το εάν αυτή η πλήρωση της θέσης του μετακλητού υπαλλήλου στο γραφείο του πρώην προέδρου της Βουλής, του ήταν απαραίτητη για το έργο του, ως ενεργού κοινοβουλευτικού άνδρα.

Αυτή είναι η ορθή/ορθολογιστική και λειτουργική (ποππεριανού χαρακτήρα και προσέγγισης) κριτική, που πρέπει να ασκηθεί στον συντηρητικό πολιτικό.

Και σε αυτό το επίπεδο ο κ. Πολύδωρας περνάει κάτω από την βάση, διότι η κάλυψη της συγκεκριμένης θέση του μετακλητού υπαλλήλου στο γραφείο του, ως πρώην προέδρου της Βουλής, είτε η κάλυψη αυτή γίνει με τον διορισμό της κόρης του, ή οποιουδήποτε άλλου προσώπου και ανεξάρτητα από την διαδικασία της πρόσληψης (αξιοκρατική ή μη), δεν είναι καθόλου απαραίτητη για να μπορέσει ο ενεργός πολιτικός Βύρων Πολύδωρας να λειτουργήσει, ως κοινοβουλευτικός άνδρας.

Επομένως, κακώς έπραξε που την κάλυψε και για τον λόγο αυτόν είναι κατακριτέος.


Τόσο απλά έχουν τα πράγματα, σχετικά με το πολυσυζητημένο αυτό θέμα...

Γι' αυτό, λοιπόν, καλόν είναι όταν μιλάμε, για κάτι, να γνωρίζουμε και να καταλαβαίνουμε το θέμα, για το οποίο μιλάμε...

Petronius είπε...

"Ο αξιωματούχος στην συγκεκριμένη περίπτωση, που είναι και ενεργός πολιτικός, θα χειριστεί μια σειρά από προσωπικά και πολιτικά θέματα, τα οποία απαιτούν εχεμύθεια (και δεν αναφέρομαι στα πολιτικά ρουσφέτια) την οποία μόνον ένα πρόσωπο στο οποίο ο αξιωματούχος έχει εμπιστοσύνη μπορεί και έχει τις περισσότερες πιθανότητες να εξασφαλίσει."

Ας υποθέσουμε ότι ο πρόεδρος της βουλής διαχειρίζεται "απόρρητα" και πρέπει η γραμματέας του να ειναι εχέμυθη.

Δηλαδή με αυτή τη λογική όλοι όσοι εργάζονται στην ΕΥΠ πρέπει να ανήκουν στο συγγενολόι του πρωθυπουργού και του προέδρου;

TassosAnastassopoulos είπε...

Μην παραασχολείσαι με την όλη υπόθεση αγαπητέ Πετρόνιε.

Η συγκεκριμένη θέση του υπαλλήλου στο γραφείο του Βύρωνα Πολύδωρα, ως πρώην προέδρου της Βουλής είναι περιττή.

Αυτή είναι η ουσία της όλης υπόθεσης.


Την δουλειά του, ως ενεργός κοινοβουλευτικός, ο Πολύδωρας μπορεί να την κάνει με τους συνεργάτες που έχει, λόγω της ιδιότητάς του, ως βουλευτής. Δεν χρειάζεται και υπάλληλο επειδή ήταν (για λίγο ή για πολύ) πρόεδρος της Βουλής.

Την θέση αυτή και όλες τις ανάλογες θέσεις, την έχει και τις έχει επινοήσει το φαύλο πολιτικό σύστημα, για να αυτοεπιβραβεύεται και για να επιβραβεύει τους αξιωματούχους του.

Αυτή είναι η αλήθεια.


Απλώς, η περίπτωση Πολύδωρα πήρε διαστάσεις επειδή ο "ασίκης" και τσαπατσούλης Αντώνης Σαμαράς, προέβη ως αρχηγός της Ν.Δ., στην κίνηση της εκλογής του Βύρωνα Πολύδωρα, ως προέδρου της Βουλής και μετά στην άρνηση της επανεκλογής του, σε χρονικό διάστημα, μόλις, ενός μηνός χωρίς να ενδιαφερθεί για το θεσμικό και οικονομικό κόστος, που είχε αυτή η ανακόλουθη συμπεριφορά του. Και επειδή στην συνέχεια, ως πρωθυπουργός αντελήφθη ότι ο Πολύδωρας δεν είναι ελέγξιμος και μπορεί να ακολουθήσει, που ακολούθησε ο πρώην υφυπουργός Εργασίας κ. Νίκος Νικολόπουλος.

Όλα τα άλλα είναι άνευ σημασίας...

Kat1na είπε...

Μετά που διάβασα το σημερινό σας άρθρο στην Καθημερινή έψαξα να βρω και το μπλογκ. Από την ανάρτηση σχετικά με τον κο Πολύδωρα έχει υπάρξει άλλο ένα "κρούσμα" με τον κο Τραγάκη και από ότι γράφετε και με πολλούς άλλους. Χάρηκα πολύ με το άρθρο σας το σημερινό που εντοπίζει (όχι για πρώτη φορά ..) την έλλειψη "σύγχρονης επαγγελματικής διοίκησης" σε όλα τα επίπεδα. Θυμάμαι ακόμα όταν πρωτοπήγα σε ΚΕΠ που κόντεψα να σηκώσω τον υπάλληλο να γράψω εγώ στον υπολογιστή του γιατί του έπαιρνε δύο λεπτά να εντοπίσει το κάθε γράμμα!!! Προσπαθώ να κρατήσω την ελπίδα ζωντανή για μιά αλλαγή με την νέα γενιά - καλό μήνα