Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Συστημικοί πολιτικάντηδες και αντισυστημικοί τραμπούκοι


Αύγουστος μήνας, σε ένα από τα όμορφα ορεινά χωριά κοντά στο Καρπενήσι, μια παρέα παλιών φίλων τρώει, πίνει και συζητά. Η κουβέντα καταλήγει στην πολιτική. Κυριαρχούν η κατήφεια, η ανησυχία, ο θυμός. «Στις επόμενες εκλογές σκέφτομαι να ψηφίσω Χρυσή Αυγή», δηλώνει ο οικοδεσπότης. Η ανορθόδοξη προτίμηση ενός μορφωμένου, ευκατάστατου, πρώην υψηλόβαθμου στελέχους πολυεθνικής, εκπλήσσει τους υπόλοιπους. «Μα αυτοί είναι υπόκοσμος», του αντιτείνει κάποιος. «Γιατί οι πρόεδροι και αντιπρόεδροι της Βουλής που διορίζουν τους συγγενείς τους στη Βουλή, τι είναι;», απαντά ο οικοδεσπότης. «Όσοι κάνανε τη χώρα ξέφραγο αμπέλι, όσοι μας φέρανε σ’ αυτή την κατάντια, οι μιζαδόροι και οι βολεψάκηδες πολιτικοί δεν είναι υπόκοσμος;».

Δύσκολη η συν-εννόηση όταν οι έννοιες χάνουν τη συμβατική τους σημασία. Ξέραμε διαισθητικά μέχρι τώρα τι σημαίνει «υπόκοσμος» (εγκληματική συμμορία). Όταν, όμως, η έννοια διευρύνεται για να χαρακτηρίσει τη συμπεριφορά μελών του πολιτικού κατεστημένου, τότε δεν έχουμε απλώς μια απλή περίπτωση μεταφορικής χρήσης της γλώσσας, αλλά μια ανα-ταξινόμηση της συμπεριφοράς, δηλαδή την υπαγωγή της σε ένα νέο σημασιολογικό πεδίο. Συμπεριφορές που μέχρι πρόσφατα αναφέρονταν ως «οικογενειοκρατία» ή «ρουσφετολογία» (με όλες τις αρνητικές συνδηλώσεις τους ως εκφάνσεις του «παλαιοκομματισμού»), τώρα, στο φως της επώδυνης κρίσης και της εκτεταμένης διαφθοράς (πραγματικής και εικαζόμενης) της πολιτικής ελίτ, περιγράφονται ως συμπεριφορές «υποκόσμου». Το πεδίο αναφοράς άλλαξε: από το πεδίο του «παλαιοκομματισμού» οδηγηθήκαμε σε αυτό της «συμμορίας».

Όλο και περισσότερο, οι συμβατικές έννοιες αδυνατούν να περιγράψουν αυτά που αισθανόμαστε για τους πολιτικούς μας. Σαν ελαφρά παυσίπονα, οι συνηθισμένοι χαρακτηρισμοί πλέον δεν επαρκούν - χρειαζόμαστε πιο ισχυρούς για να αποδώσουν αυτά που νοιώθουμε. Διολισθαίνουμε ανεπαίσθητα στο γλωσσικό εξτρεμισμό για να εκφράσουμε ακραία συναισθήματα που προκαλούνται από άθλιες πρακτικές των πολιτικάντηδων. Οι συνέπειες είναι τεράστιες.

Αν με τη συμπεριφορά τους οι πολιτικοί, όχι μόνο απαξιώνουν το λειτούργημά τους, αλλά το χρησιμοποιούν με ηθικά επιλήψιμο, ακόμη και παράνομο, τρόπο προς ίδιον ή κομματικό όφελος, τότε στην κοινή συνείδηση αποκτούν χαρακτηριστικά «συμμορίας». Αν ο Τσοχατζόπουλος και η παρέα του κατηγορούνται, μεταξύ άλλων, για «σύσταση συμμορίας», γιατί να μη θεωρήσει κανείς ότι και τα κόμματα εξουσίας λειτουργούσαν ως «συμμορίες», στο μέτρο που, με αγαστή σύμπνοια, διόριζαν τους συγγενείς και «κολλητούς» τους σε δημόσιες θέσεις, αυτο-απαλλάσονταν από τις δανειακές υποχρεώσεις τους προς κρατικές τράπεζες, ή εισέπρατταν «χορηγίες» από εταιρίες που συναλλάσσονταν με το κράτος, το οποίο αυτά διοικούσαν;

Αν, όμως, θεωρήσουμε ότι η επιλογή μας είναι μεταξύ αντίπαλων «συμμοριών», τότε, για αρκετούς συμπολίτες μας, η «συμμορία» των τραμπούκων νεοναζί δείχνει να είναι προτιμότερη από τη «συμμορία» των δήθεν ευπρεπών, βαθιά υποκριτών πολιτικάντηδων. Αν μη τι άλλο, επιλέγοντας τη «συμμορία» των νεοναζί νοιώθουν ότι αποδίδουν «δικαιοσύνη», αφού έτσι τιμωρούν τους «κλέφτες»! Η βία (λεκτική και σωματική) της ΧΑ είναι η βία που θα ήθελε να ασκήσει, αν μπορούσε, ο ανθρωπάκος που βυθίζεται στη φτώχεια και την απελπισία, και κυριεύεται από θολό θυμό. Η οργισμένη, συχνά χυδαία, πεζοδρομιακή γλώσσα του Κασιδιάρη και του Παναγιώταρου αναπαράγει τη γλώσσα του απολιτικά «αγανακτισμένου» παρία που μετατρέπεται σε χούλιγκαν.

Αλλά μήπως είναι καλύτερη η γλώσσα του προέδρου της Βουλής, κυρίου (προπαντός!) Μεϊμαράκη; ‘Η μήπως είναι καλύτερες οι πρακτικές των αναρχο-αριστερών νταήδων που καταλαμβάνουν δημόσια κτίρια, ματαιώνουν βιαίως εκλογές σε πανεπιστήμια, διαλύουν συνεδριάσεις πανεπιστημιακών οργάνων, χτίζουν τα γραφεία καθηγητών, κλείνουν δρόμους και λιμάνια, «δεν πληρώνουν», ή ασχημονούν, τρομοκρατούν, και βιαιοπραγούν κατά όσων διαφωνούν μαζί τους; Ιδού το δράμα μας: από τη μια οι χυδαία αυτο-εξυπηρετικοί, «συστημικοί» πολιτικάντηδες• από την άλλη, οι «αντισυστημικοί» ακροδεξιοί και ακροαριστεροί τραμπούκοι.

Στο δημοκρατικό πλαίσιο, βέβαια, κανείς, ούτε οι νεοναζί, δεν θέλει να χρεωθεί τη βία. Γι αυτό τη συγκαλύπτουν ρητορικά. Προσέξτε πόσο παρόμοια είναι η τακτική της συγκάλυψης από τα δύο πολιτικά άκρα. Σε επιστολή του στην «Καθημερινή» (18/9/2012), ο υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Σκουρλέτης διαμαρτύρεται γιατί «εξισώνεται η πολιτική και κινηματική δράση της Αριστεράς με τη φασιστική δράση της Χρυσής Αυγής». Ο βουλευτής της ΧΑ κ. Παππάς, επίσης σε επιστολή του στην «Καθημερινή» (17/10/2012), διαμαρτύρεται κι αυτός γιατί «η εξίσωση της αριστερής τρομοκρατίας με τον πολιτικό ακτιβισμό της Χρυσής Αυγής είναι […] ανιστόρητη και παραπλανητική». Η αποθέωση του πολιτικού αυτισμού: οι δικές μου βίαιες πράξεις είναι «κινηματικές» και «ακτιβιστικές», οι δικές σου είναι «τρομοκρατικές» και «παράνομες»! Για τους κκ. Σκουρλέτη και Παππά, η νομιμότητα δεν αποτελεί ένα σύνολο κοινών κανόνων με βάση τους οποίους κρίνεται η συμπεριφορά όλων, αλλά έχει πολιτικό πρόσημο!

Αν η ελληνική αριστερά διέθετε την απαιτούμενη τόλμη, θα έπρεπε να ομολογήσει τη δική της συμβολή στην υπονόμευση του Μεταπολιτευτικού κράτους δικαίου. Όχι μόνο επειδή ενθάρρυνε ή ανέχθηκε την καταπάτηση της νομιμότητας, αλλά και επειδή ενεργά υπέσκαψε τους θεσμούς που την προστατεύουν. Αγνοώντας (ατιμωρητί φυσικά) δικαστικές αποφάσεις, βάλλοντας αδιάκριτα κατά της Αστυνομίας, περιφρονώντας επιλεκτικά νόμους και θεσμικούς κανόνες, η αριστερά συνεισέφερε τα μέγιστα στην εκτεταμένη ανομία. Τώρα που οψίμως ανακάλυψε ότι χρειαζόμαστε τα «αστικά δικαστήρια» και τις «δυνάμεις καταστολής» για να μας προστατεύσουν από τους χουλιγκάνους νεοναζί, ας αναρωτηθεί τι έκανε τα τελευταία 38 χρόνια για να ενδυναμώσει τους θεσμούς αυτούς. Το χωράφι που σήμερα σπέρνει η Χρυσή Αυγή, το είχαν ήδη οργώσει άλλοι...

12 σχόλια:

Petronius είπε...

Επανάληψη παλαιότερου σχολίου:

Petronius said...
...κόσμος πλέον φτωχός, οργισμένος, αγανακτισμένος. Πολιτικός κόσμος ανεπαρκής και διεφθαρμένος.

και ξάφνου από το πουθενά οι νεο-ναζί!

Προβληματίζομαι...
και με τους νεο-ναζί, που δυστυχώς θα μας "προκύψουν", αλήθεια τι κάνουμε κ. Τσούκα;
4 May 2012 12:01

Unknown είπε...

Μήπως όλοι μαζί προετοιμάζουν το έδαφος για κάτι άλλο, χειρότερο που έρχεται..;
Μήπως, συνειδητά ή ασυνείδητα δουλεύουν για κάποιουσ άλλους όλοι αυτοί..;
Σκέψεις κάνω που πολλές φορές δεν μ' αφίνουν να κοιμηθώ.
Καλό βράδυ.
Κ. Τζαγκαράκης

Α. Παπαγιάννης είπε...

Συμφωνώ με τις επισημάνσεις και το συμπέρασμά σας. Όσο κι αν θέλουν μερικοί να αποφύγουν την αλήθεια, δυστυχώς θερίζουμε αυτό που σπέρναμε ή ανεχόμασταν τόσα χρόνια: βία (συνδικαλιστική, φοιτητική, μαθητική κτλ) με άλλο χρώμα και "άρωμα", που τώρα τη συναντούμε μπροστά μας στην μαύρη της μορφή. Ο ίσιος "δρόμος της καμήλας" του Αισώπου έχει ξεχασθεί: είχαμε πιάσει το ένα άκρο, και τώρα μας προκύπτει το άλλο.

Χριστίνα Κ. είπε...

Όταν τα άκρα –παρά την ιδεολογική διαφορά– χρησιμοποιούν ίδιες μεθόδους για την επίτευξη των σκοπών τους, υπάρχει αυτή η σύγχυση και η άμβλυνση των χασμάτων καθώς συγκλίνουν σε μία κοινή πράξη· τη βία. Η βία είναι τελικά που μένει και όχι αν κάποιος διαπράττει βία για χάριν του κομμουνισμού ή του εθνικοσοσιαλισμού κ.ο.κ. . H βία και ο τραμπουκισμός δεν αλλάζει αν έρχεται από "αριστερά" χέρια, ούτε από "δεξιά", ούτε φυσικά από τους πολιτικούς χρωματισμούς. Πρέπει να αντιμετωπίζεται εξίσου, από οποιονδήποτε και αν προέρχεται ως μία αξιοκατάκριτη πράξη.

Το πρόβλημα σε πρώτο επίπεδο, δεν είναι που το "οργισμένο φτωχαδάκι" συνταυτίζεται με τα άκρα, γίνεται έρμαιο των θυμικών του και όχι της λογικής (όχι πως δεν είναι πρόβλημα αυτό), αλλά όταν η δικαιοσύνη δρα επιλεκτικά γεγονός που οξύνει κάθε ζωώδες ένστικτο εξοβελίζοντας την λογική.

Είμαι της άποψης καλύτερα ΟΛΟΙ αδικημένοι και έτσι υπάρχει μία σχετική "δικαιοσύνη" και "ισονομία" (όλοι αντιμετωπίζονται άδικα), παρά μια επιλεκτική δικαιοσύνη.

Αν θα μπορούσαμε να είχαμε τουλάχιστον μία αξιοπρεπή δικαιοσύνη, η οποία θα εμπνέει εμπιστοσύνη, ασφάλεια για το περί δικαίου αίσθημα, πιστεύω πως τα άκρα δεν θα ήταν τόσο άκρα.

Έχω την υπόνοια ότι το τελευταίο διάστημα η δικαιοσύνη επηρεάζεται αδικαιολόγητα από την κοινή γνώμη (αθώος ο φονιάς του Αλβανού, παραβίαση προσωπικών δεδομένων ιεροδούλων, απραξία στους δασκάλους που απειλούν μαθητές με το νέο φοβικό όπλο "θα σου φέρω την χρυσή αυγή" [τι θέση έχει αυτός ο λειτουργός στο εκπαιδευτικό σύστημα;] κ.λπ.) εξυπηρετώντας φυσικά τα θυμικά των πολιτών της για να εξισορροπήσει κάπως την απραξία της στην πολιτική ελίτ.

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό το άρθρο, ίσως το καλύτερο απο όλα όσα έχω διαβάσει πρόσφατα. Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό ωστόσο το ότι όλοι μας συμφωνούμε και όμως δεν έχουμε φτάσει στο κρίσιμο εκείνο επίπεδο που απαιτείται για να γίνει ο καθένας απο μας υπεύθυνος και υπόλογος για την προστασία των αξιών πάνω στις οποίες θελουμε να οικοδομείται η ατομική και συλλογική μας ζωή.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Τσούκα, κάτι ετοιμάζετε... Πολλές εμφανίσεις στην ελληνική τηλεόραση!

Χαιρετίσματα από το Γουόρικ

Μανώλης

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

Μακάρι να μπορούσα να ετοιμάσω κάτι Μανόλη! Το σύστημα των ΜΜΕ είναι αυτο-τροφοδοτούμενο: η μία εμφάνιση φέρνει την άλλη. Επιπλέον, η πύκνωση του πολιτικού χρόνου εντείνει τις πολιτικές ζυμώσεις και αυξάνει το ενδιαφέρον των ΜΜΕ για πολιτικό σχολιασμό. Δεν θα το παρακάνω όμως. Η υπερ-έκθεση στα ΜΜΕ μειώνει τη βαρύτητα του πολιτικού λόγου.

Ανώνυμος είπε...

Σίγουρα, ο λόγο σας και το πάθος σας θα σας κάνουν διαρκώς πιο περιζήτητο στα τηλεοπτικά σαλόνια! Ο Χασαπόπουλος πάντως ήθελε να πείτε και κάτι καλό για τους τωρινούς μας κυβερνήτες... Αμ δε! Γίνονται αυτά τα πράγματα;!

Ελπίζω να τα πούμε κάποια στιγμή από κοντά.

Μανώλης

Petronius είπε...

"Η υπερ-έκθεση στα ΜΜΕ μειώνει τη βαρύτητα του πολιτικού λόγου."

Όχι ακριβώς έτσι.

Η υπερέκθεση στα κανάλια των "νταβατζήδων" οι οποίοι "εκκόλαψαν", "ανάθρεψαν" και συντηρούν τους πολιτικάντηδες, που με τόσο πάθος καταγγέλλετε, χωλαίνει λογικά και μειώνει την αξιοπιστία του πολιτικού σας λόγου.

Π.χ. τι νόημα έχει τώρα μια συζήτηση με τον Αναγνωστάκη και τον Χασαπόπουλο του Μέγκα στις 8 το πρωί; Τι σχέση έχει γενικά το Μέγκα με τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού. Ένα κανάλι στο μετοχολόγιο του οποίου υπάρχουν ακόμα και τουρκικές εταιρείες.

B-positive είπε...

Για μια ακόμη φορά πολύ εύστοχη ανάλυση, με τον καθαρό λόγο του Χ.Τ.. Όσο για την "υπερ-έκθεση στα ΜΜΕ", κάθε παρέμβαση με τίμια και απλή / κατανοητό ανάλυση είναι χρήσιμη και βοηθάει σίγουρα στη συνειδητοποίηση των αιτίων της κατάντιας μας (από όσους βέβαια διατίθενται να καταλάβουν). Είναι όμως αμφίβολο, αν επιτυγχάνεται ανάλογο τελικό "κοινωνικό αποτύπωμα" της παρέμβασης του "εκτιθέμενου", αν αυτός παρουσιάζεται ως "ασυμβίβαστος μεν αλλά μοναχικός καβαλάρης". Χρειάζεται "κίνημα τιμιότητας" το οποίο δεν θα εκτίθεται απλώς στα ΜΜΕ αλλά θα καταφέρει "να εκθέσει" μέχρι εξουθένωσης το σαθρό πολιτικό σύστημα και τους συμμάχους του. Τότε, πάντως, σίγουρα οι εκπρόσωποί του, όπως ο Χ.Τ., δεν θα έχουν την ευκαιρία να υπερ-εκτίθενται στα ΜΜΕ, που λειτουργούν ως συνεταιράκια των πολιτικών. Συμπέρασμα: η χώρα χρειάζεται πολλούς Χ.Τ. στην πρώτη γραμμή, με ή χωρίς "υπερ-έκθεση" στα ΜΜΕ. Βασίλης Τραπεζάνογλου

B-positive είπε...

Για μια ακόμη φορά πολύ εύστοχη ανάλυση, με τον καθαρό λόγο του Χ.Τ.. Όσο για την "υπερ-έκθεση στα ΜΜΕ", κάθε παρέμβαση με τίμια και απλή / κατανοητό ανάλυση είναι χρήσιμη και βοηθάει σίγουρα στη συνειδητοποίηση των αιτίων της κατάντιας μας (από όσους βέβαια διατίθενται να καταλάβουν). Είναι όμως αμφίβολο, αν επιτυγχάνεται ανάλογο τελικό "κοινωνικό αποτύπωμα" της παρέμβασης του "εκτιθέμενου", αν αυτός παρουσιάζεται ως "ασυμβίβαστος μεν αλλά μοναχικός καβαλάρης". Χρειάζεται "κίνημα τιμιότητας" το οποίο δεν θα εκτίθεται απλώς στα ΜΜΕ αλλά θα καταφέρει "να εκθέσει" μέχρι εξουθένωσης το σαθρό πολιτικό σύστημα και τους συμμάχους του. Τότε, πάντως, σίγουρα οι εκπρόσωποί του, όπως ο Χ.Τ., δεν θα έχουν την ευκαιρία να υπερ-εκτίθενται στα ΜΜΕ, που λειτουργούν ως συνεταιράκια των πολιτικών. Συμπέρασμα: η χώρα χρειάζεται πολλούς Χ.Τ. στην πρώτη γραμμή, με ή χωρίς "υπερ-έκθεση" στα ΜΜΕ. Βασίλης Τραπεζάνογλου

NF είπε...

Βεβαιως η Χρυση Αυγη ειναι ένα πρωην νεοναζιστικο κομμα, και αυτό είναι απολυτως απαραδεκτο και καταδικαστεο. Το Γερμανικο Εθνικοσοσιαλιστικο Κομμα (NSDAP) ηταν μια εγκληματικη συμμορια δολοφονων σε τρομακτικη κλιμακα.

Επι της ουσιας όμως η Χρυση Αυγη μεχρι στιγμης δεν εχει κανει τιποτα παρανομο, περα από το να ριχνει μερικες φαπες σε ταραχοποιους λαθρομεταναστες. Οι φαπες στους λαθρομεταναστες δεν εξομοιωνονται με τις δολοφονιες δεκαδων Δεξιων Ελληνων από την "Επαπναστατικη Αριστερα" (Ε.Ο. 17 Νοεμβρη). Το αναποδογυρισμα παγκων των Πακιστανων λαθρεμπορων δεν εξομοιωνεται με τη δολοφονια των 3 υπαλληλων της Marfin από την αναρχοαριστερα, ουτε με τον βαρυτατο τραυματισμο του Πρυτανη του Πανεπιστημιου από τους αριστερους τραμπουκους, οι οποιοι εχουν πολυ μεγαλη σχεση με τις συνιστωσες του ΣΥΡΙΖΑ.

Ειανι χαρακτηριστικο ότι παρα το αντισημιτικο της παρελθον η Χρυση Αυγη δεν εχει εξαπολυσει ουτε μια επιθεση εναντιον εβραϊκων στοχων στην Ελλαδα! Τι σόι «νεοναζιστικη συμμορια τραμπουκων» είναι αυτή;

Η Χρυση Αυγη λεει κατι το απλο, και δυστυχως εχει δικιο : Οι υπερασπιστες της «Νομιμοτητας» ας δωσουν το καλο παραδειγμα, διωχνωντας ολους οσους μπηκαν παρανομα στην Ελλαδα μετα το 1990.Ο σεβασμος στους Νομους δεν είναι α λα καρτ. Οι Νομοι οριζουν ότι οποιοι μπαινουν ανευ αδείας στην Ελλαδα ΑΠΕΛΑΥΝΟΝΤΑΙ. Δεν επιβραβευονται για την παρανομια τους με αναδρομικη «νομιμοποιηση».

Βεβαιως η Χρυση Αυγη δεν μπορει και δεν πρεπει ποτε να κυβερνησει την Ελλαδα. Ως πολιτικη δυναμη ειναι «καμμενη» εκ των προτερων λογω του απαραδεκτου νεοναζιστικου παρελθοντος της. Αλλωστε πιστευω ότι οι πατριωτικες δυναμεις που θα σωσουν την Ελλαδα εκκολαπτονται ηδη εκτος του υπαρχοντος πολιτικου σκηνικου.