Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2008

Ο κ.Τσίπρας και η «ενδοχώρα» του ηγέτη


Να μην παρεξηγηθώ. Χαίρομαι να βλέπω νέους ανθρώπους να αναδεικνύονται σε ηγετικές θέσεις στις επιχειρήσεις, στην πολιτική, στον εθελοντικό τομέα. Η βιολογική ηλικία, όμως, από μόνη της δεν λέει πολλά. Είναι προσόν από τη στιγμή που επιφέρει νέες προσεγγίσεις, φρεσκάδα ιδεών, ευρύχωρη οπτική γωνία – ιδιότητες που οι βετεράνοι σε ένα επάγγελμα πιθανόν να μην έχουν.


Η βιολογική νεότητα υποδηλώνει, κατ’ αρχήν, μεγαλύτερη επαφή με τρέχοντα ρεύματα, μεγαλύτερη διάθεση πειραματισμού, οπτική γωνία υπό διαμόρφωση. Για το νέο άνθρωπο, ο κόσμος εμφανίζεται περισσότερο ρευστός, παρέχει υλικό προς επεξεργασία, δεν είναι δεδομένος. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σημαντικά καινοτομικά επιτεύγματα στο χώρο των επιχειρήσεων ξεκίνησαν από εικοσάρηδες – σκεφτείτε παλαιότερα τη
Microsoft, την Apple, και τη DELL, σήμερα τη Facebook, τη Google και το Blogger.


Αναρωτιέμαι, όμως: ο νέος Πρόεδρος του «Συνασπισμού», ο κ.Τσίπρας, τι έχει πετύχει μέχρι σήμερα; Αν διαβάσει κανείς το βιογραφικό του βλέπει ότι κυρίως είναι ένα παιδί του κομματικού σωλήνα. Στα 16 του ήταν μέλος της ΚΝΕ, από το 1991 ανήκει στο «Συνασπισμό», ενώ είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στις μαθητικές καταλήψεις της περιόδου 1990-1991, οπότε και προέβαλλε συγκλονιστικού βάθους αιτήματα, όπως: «θα θέλαμε να είναι δικαίωμά μας να κρίνουμε εμείς αν κάποια ώρα θα θελήσουμε να λείψουμε από το μάθημα» («Το Βήμα» 10/2/2008). Δεν αντιλέγω, το 10% του συνδυασμού του στις δημοτικές εκλογές του Δήμου Αθηναίων, το 2006, ήταν αξιοπρόσεκτο, αλλά είναι ένα τόσο σημαντικό επίτευγμα για να εκτοξευθεί κάποιος στη θέση του προέδρου κοινοβουλευτικού κόμματος;

Η εκλογή του κ.Τσίπρα είναι ενδιαφέρουσα κυρίως για την τηλεοπτικοποίηση των πολιτικών κριτηρίων. Στα παραδοσιακά νεποτιστικά κριτήρια, χάρις στα οποία οι κκ.Καραμανλής και Παπανδρέου προεδρεύουν των κομμάτων τους, προστίθενται όλο και περισσότερο και «επικοινωνιακά». Δεν είμαι σίγουρος ότι ο κ.Τσίπρας έχει ιδιαίτερες περγαμηνές να επιδείξει, εκτός από τα νιάτα του, την ομορφιά του και την ευχέρεια λόγου – φυσικά χαρακτηριστικά, ιδιαιτέρως αρεστά στα ΜΜΕ, όχι όμως προσωπικά επιτεύγματα.

Όταν ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ ηγήθηκε του κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων στην Αμερική ήταν περίπου στην ηλικία του Τσίπρα. Το 1963, στην περίφημη ομιλία του στην Ουάσιγκτον – “I have a dream”, αναμφίβολα η καλύτερη πολιτική ομιλία του 20ου αιώνα -, ήταν 34 ετών. Ο Κίνγκ ενέπνευσε εκατομμύρια ανθρώπους, ζωογόνησε ελπίδες για συγκεκριμένη πολιτική αλλαγή, ρίσκαρε – η ηγεσία του κινήματος δεν προήλθε από φυσικά χαρακτηριστικά αλλά από προσωπικά επιτεύγματα. Το 1980, στις περίφημες απεργίες στα ναυπηγεία του Γκντάνσκ, στην Πολωνία, ο Λεχ Βαλέσα ήταν 37 ετών. Η ηγεσία του εργατικού κινήματος δεν του παραχωρήθηκε από κάποιο γραφειοκρατικό μηχανισμό, αλλά την κέρδισε με αγώνα και τεράστιο προσωπικό ρίσκο. Οι κινηματικοί ηγέτες σφυρηλατούν την ηγετική τους προσωπικότητα στο καμίνι των αγώνων - ρισκάρουν. Σε περιόδους πολιτικής ομαλότητας οι ηγέτες έχουν διακριθεί σε κάποιον επαγγελματικό τομέα κι έχουν εντυπωσιάσει με τις εμπνευσμένες ιδέες και πρωτοβουλίες τους. Ο κ.Τσίπρας για τι πράγμα μας έχει εντυπωσιάσει μέχρι σήμερα;

Τι θέλω να πω; Η πολιτική ηγεσία αξιώσεων κερδίζεται από την ικανότητα κάποιου να εκφράζει ευρύτερες μάζες πολιτών, να εμπνέει και να καθοδηγεί. Όταν ο κ.Τσίπρας απευθύνεται στον κ.Παπανδρέου και τον εγκαλεί για μειωμένη αριστεροφροσύνη, ακούγεται όχι απλώς ως μια ακόμα επίδειξη ιδεολογικού δογματισμού, αλλά απλώς κωμικό. Δεν είναι ότι ένας νεαρός εκφράζεται αμετροεπώς, αλλά ότι ένας άκαπνος αποφαίνεται με τέτοια βεβαιότητα. Αν η αμφισβήτηση χαρακτηρίζει, κατ’ αρχήν, το νεανικό λόγο, εδώ εντυπωσιάζει η αβαθής βεβαιότητα. Όταν η βιολογική νεότητα δεν συνοδεύεται από πολιτική ωριμότητα (ξέρω ότι τα δύο αυτά εν μέρει συγκρούονται, αλλά η δύσκολη σύνθεσή τους είναι το ζητούμενο και γι αυτό, άλλωστε, είναι τόσο δυσεύρετη), τότε εκφυλίζεται απλώς σε «επικοινωνιακή» γραφικότητα.


Βεβαίως, ο κ.Τσίπρας συμμετείχε πρωταγωνιστικά στις μαθητικές καταλήψεις του 1990-91. Ακριβώς αυτό, όμως, δείχνει το πρόβλημα. Αυτές οι καταλήψεις έχουν τόση σχέση με αυθεντικά κοινωνικά κινήματα, όση τα ταχυφαγεία με εστιατόρια. Σε μεγάλο βαθμό, το λεγόμενο μαθητικό κίνημα στην Ελλάδα είναι ένα κίνημα των παιδιών της μικρο-μεσοαστικής τάξης υπέρ της μετριότητας. Οι ηγέτες του έχουν μεγαλώσει με την κουλτούρα της συντεχνιακής διαμαρτυρίας, τη νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας και τον επιφανειακό «αντι-αυταρχισμό», γι αυτό και τα ανακλαστικά τους είναι λαϊκιστικά, συγκρουσιακά και ο λόγος τους ξύλινος και πεπαλαιωμένος. Όταν ο κ.Τσίπρας υπερασπίζεται τους αιώνιους φοιτητές στα πανεπιστήμια (βλ. συνέντευξή του στο Σταύρο Θεοδωράκη, «Τα Νέα», 12/1/2008) αναπαράγει κουραστικά το ιδεοληπτικό μοτίβο των εφηβικών του χρόνων. Δεν διακρίνω μεγαλύτερη εκλέπτυνση, ωρίμανση και συνθετότητα στο λόγο του. Σαν να μην πέρασαν 15 χρόνια…


Η ψυχική ενδοχώρα του ηγέτη είναι ο σημαντικότερος πόρος του: από εκεί αντλεί φαντασία, δύναμη, κατεύθυνση. Όσο πιο καλλιεργημένη, σύνθετη και σφυρηλατημένη είναι η ενδοχώρα του, τόσο περισσότερο ώριμα οραματιστικός είναι ο λόγος του, τόσο διαυγέστερη η αίσθηση των προτεραιοτήτων του, τόσο πιο δημιουργικές οι απόψεις του. Όταν μιλούσε ο Κίνγκ είχες την αίσθηση ότι μιλάει ένας σοφός οραματιστής, όχι ένας απλός τριαντατεράχρονος. Όταν μιλάει ο Τσίπρας έχω την εντύπωση ότι απλώς μιλάει ένας τηλεγενής πρώην Κνίτης, ο οποίος άλλαξε μια δογματική βεβαιότητα με μιαν άλλη – δεν διακρίνω εμπνευστική συνθετότητα στο λόγο του.


Θα μου πείτε, βέβαια, ότι κάθε εποχή αναδεικνύει τους ηγέτες της. Θα συμφωνήσω. Η Ελλάδα της διαμαρτυρόμενης μετριότητας και των κομματικών σωλήνων ίσως να μην μπορεί να ελπίζει σε κάτι καλύτερο.


Συντετμημένη μορφή του άρθρου αυτού δημοσιεύθηκε στο Κέρδος, 21 Φεβρουαρίου 2008.

29 σχόλια:

vagnes είπε...

Ηθελα να θεσω το σχολιο μου στην προηγουμενη αναρτηση σου, αλλα με προλαβε η νεα "εναρθρη κραυγη" η οποια θεωρω πως ερχεται σε συνεχεια με την προηγουμενη, γι΄αυτο επετρεψε μου να αποθεσω τις αποψεις μου εδω...

Επιτελους φως!!

Ποσο συμφωνω με ολα οσα λετε και ποσο τραγικα φτωχο το Ελληνικο πολιτικο σκηνικο απο σκεψεις και αποψεις ξεκαθαρες, αδογματιστες και απαλλαγμενες απο αριστεροδεξιες αγκυλωσεις σαν τις δικες σας.

Αραγε χρειαζεται καποιος πολλα πτυχια για να κατανοησει, οτι καπιταλισμος, ιδιωτικες επιχειρησεις και επιχειρηματιες, δεν μπορει να λογιζονται a priori, εκ προοιμιου εχθροι;

Ποσο πειστικη πολιτικη μπορει να προσφερουν οσοι κλεινουν τα ματια τους στην πραγματικοτητα;
Πως νομιμοποιειται και μπορει να ειναι αξιοπιστη η αριστερη ιδεολογια (αν θελετε ιδεοληψια) που θα θεωρησει αμελητεα την προσφορα των επιχειρησεων και των θετικων επιτευγματων του καπιταλισμου;

Οι απανταχου διανοητες και ηγετες της Αριστερας, αν θελουν η αριστερη ιδεολογια να επιζησει στον 21ο αιωνα, θα πρεπει συντομα να κατανοησουν πως πρεπει να συμβιωσουν, να συμβιβαστουν και να συνδιαμορφωσουν με τις μικρες εως τεραστιες επιχειρησεις που ελεγχουν τις οικονομιες των ανεπτυγμενων, αλλα και μη, χωρων, εκεινες τις συνθηκες που θα προαγουν το πολιτικο, πολιτιστικο, κοινωνικο και οικονομικο επιπεδο των πολιτων τους.
Ο καπιταλισμος δεν εχει να παρουσιασει μονο αρνητικες πλευρες, εχει συνεισφερει πολυ περισσοτερα απ' οτι η εφαρμοσμενη και αποτυχουσα κομμουνιστικη πρακτικη, οπου αυτη επικρατησε.
Ο καπιταλισμος δεν ειναι το ιδεωδεστερο πολιτικο συστημα, ο κομμουνισμος δεν ειναι ομως ουτε εφαρμοσιμο ουτε ρεαλιστικο συστημα. Υπαρχει ομως μια ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ διαφορα μεταξυ τους: Ο καπιταλισμος ζει ο κομμουνισμος πεθανε στη μαχη που διεξηχθη μεταξυ τους. Και η ζωη συνεχιζεται παντα με τους ζωντανους, ειτε αρεσει ειτε δεν αρεσει αυτο.

Συναγεται λοιπον το καταλυτικο συμπερασμα, για την Αρισερα οτι, ωσπου να εφευρεθεί να επινοηθει ενα νεο δικαιοτερο, ηθικοτερο και ισως αποδοτικοτερο συστημα, ειναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ (η Αριστερα) να εκμεταλλευται και να προτεινει με συνεπεια, την αξιολογηση και ενισχυση των θετικων προοπτικων που προσφερει το παρον πολιτικο και οικονομικο συστημα, λαμβανοντας υποψη και τα φωτεινα παραδειγματα αλλων χωρων (που πολυ σωστα αναφερετε και σεις Κε Τσουκα).

Ο ακρατος δωρεαν λαϊκισμος των αριστερων κομματων, που, με αφορισμους και δογματα, απαρνειται να εκπονησει προγραμμα εξουσιας ή τουλαχιστον εφαρμοσιμη ρεαλιστικη προοπτικη συνεργασιας με αλλα κομματα, με σκοπο την αναληψη κυβερνητικων ευθυνων, πρεπει οχι μόνο να καταδικαζεται αλλά και να καταγγελλεται, απο καθε πολιτικα και ηθικα ωριμο και συνειδητοποιημενο πολιτη τουτης της χωρας.

Η συγκριση και μονον αλλωστε Κινγκ (βασιλιας) και Τσιπρα, ερχεται με αφοπλιστικη σαφηνεια να επιβεβαιωσει τις αβυσσαλεες διαφορες ποιοτητας της Ελληνικης απο την διεθνη πραγματικοτητα.

Σ' ευχαριστω Κε Καθηγητα που με τις δυο αναρτησεις σου, μου εδωσες την ευκαιρια να αναπτυξω τον προβληματισμο και τις συλλογιστικη μου πανω στο θεμα αυτο.

Δυο δικες μου παλαιοτερες αναρτησεις περι Επανω-πολιτικης εδω και ηγεσιας εδω, αν δεν σου στερει πολυτιμο χρονο θα σου προτεινα να τις διαβασεις.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ κύριε Τσούκα,
Ενώ νομίζω ότι η ανάλυσή σας για την Πορεία του Αλέξη Τσίπρα σε σχέση με άλλους νέους κινηματικούς ηγέτες είναι σωστή, δυστυχώς στη συνέχεια γενικεύετε, όσον αφορά το μαθητικό κίνημα. Οι καταλήψεις του 1991 δεν είχαν σχέση (ούτε σε χαρακτηριστικά, ούτε σε αιτήματα, ούτε σε μαζικότητα) με τις καταλήψεις των επόμενων ετών. Ούτε καν με τις καταλήψεις επί Αρσένη και βεβαίως ούτε με τις πρόσφατες. Ήταν άλλωστε οι μοναδικές μαθητικές καταλήψεις που δεν ξεκίνησαν από τα Πανεπιστήμια! Ίσως μετά από τόσα χρόνια, δε θυμάστε καλά...

Alecos Papadatos είπε...

Με τον Κουβέλη δεν θα άλλαζε και τίποτα. Ο νέος αύτός όμως έχει τη γοητεία του. Σαν το μειδίαμα της γιαγιάς στις κινηματογραφικές ταινίες, λίγο πριν κλείσει τα μάτια της γιά πάντα, κι όλοι γύρω λένε με ανακούφιση "τουλάχιστον πέθανε ευτυχισμένη".

pale είπε...

ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΑΣ.Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΕΙ ΙΔΕΕΣ .ΑΠΑΡΧΑΙΩΜΕΝΕΣ ΙΔΕΕΣ ΦΤΩΧΕΙΑ ΙΔΕΩΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΗΚΑ ΤΗΣ.ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ, ΔΡΟΜΩΝ ,ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ ΤΟ ΧΤΥΣΙΜΟ ΓΡΑΦΕΙΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΜΕ ΤΟΥΒΛΑ, Ο ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.ΑΝ ΤΑ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ ΑΛΛΩΣΤΕ Η ΔΙΑΜΑΡΤΗΡΙΑ ΚΑΙ Η ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ ΚΑΠΟΤΕ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ

Ανώνυμος είπε...

Αξιότιμε κύριε Τσούκα,

Θα συμφωνούσα με πολλά από τα στοιχεία του άρθρου σας, αν δεν διέκρινα σε αυτό μια επιλεκτική καταγραφή ορισμένων "μειονεκτημάτων" στο βιογραφικό του κ. Τσίπρα, σε συνδυασμό με μια εξ ίσου επιλεκτική αποσιώπηση άλλων "πλεονεκτημάτων" του. Για παράδειγμα, απορώ γιατί έχει αποσιωπηθεί το θετικό (κατά τη γνώμη μου) σημείο της επαγγελματικής πορείας του. Ως γνωστόν, ο κ. Τσίπρας δεν υπήρξε κάποιος κρατικοδίαιτος ανεπάγγελτος (από τους οποίους βρίθει το πολιτικό μας σύστημα, μηδέ πολλών επιφανών "εκσυγχρονιστών" εξαιρουμένων), αλλά προτίμησε να πάρει το ρίσκο του ελεύθερου επαγγελματία έχοντας ανοίξει τεχνικό γραφείο μαζί με τα αδέλφια του (αν δεν απατώμαι).

Θα συμφωνήσω επίσης στις επισημάνσεις του σχολιαστή με το ψευδώνυμο "Φιλελεύθερος", ότι ειδικά το κίνημα των καταλήψεων της περιόδου '90-'91 δεν είχε καμία σχέση με τα εκφυλισμένα ψευδοκινήματα που ακολούθησαν. Αν ενθυμείσθε, ειδικά το μαθητικό κίνημα της περιόδου εκείνης είχε να αντιπαλέψει ρυθμίσεις που δεν είχαν τόσο να κάνουν με την εντατικοποίηση των σπουδών - για την οποία, σε ένα βαθμό, συμφωνώ κι εγώ ότι πρόκειται για επιτακτική ανάγκη - αλλά με εντελώς σκοταδιστικές πρακτικές όπως η επαναφορά της στολής στους μαθητές, η ακόμα περισσότερη ταύτιση με το επικρατούν θρησκευτικό δόγμα κ.λπ. Ας μην ταυτίζουμε, λοιπόν, με τόσο ισοπεδωτικό τρόπο, όλα τα κινήματα (ή τις κινήσεις) ως προς τα δομικά τους στοιχεία και κίνητρα.

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

Μετά από 15 χρόνια πράγματι δεν θυμάμαι καλά...Δεν ειρωνεύομαι, το εννοώ. Το 1990 άρχισα την επαγγελματική μου σταδιοδρομία στη Βρετανία και ζούσα εκτός Ελλάδος. Ενδέχεται, λοιπόν, να μη γνωρίζω τόσο καλά το μαθητικό κίνημα των καταλήψεων 1990-91 και ομολογώ ότι, στη γενικότερη απέχθειά μου για το φαινόμενο καταλήψεων εκπαιδευτικών χώρων, ενδέχεται να αδικώ τους καταληψίες του 1990-91. Θα το ψάξω περισσότερο.

Δεν γνώριζα την επαγγελματική εξέλιξη του κ.Τσίπρα. Εκτιμώ το ότι δεν είναι κρατικοδίαιτος, αλλά ο πήχης έχει πεσει τόσο χαμηλά που αρκεί κάποιος να μη σιτίζεται από το κράτος και τα παρακλάδια του (βλ. Φ. Γεννηματά, Τόνια Αντωνίου και πλήθος άλλων κρατικοδίαιτων πασόκων) για να του αποδοθεί επαγγελματικός έπαινος; Είναι σαν αυτό που συχνά ακούγεται ως έπαινος, αλλά στην ουσία είναι βαθύτατος ψόγος για το σύνολο πολιτικό σύστημα: "ο τάδε είναι έντιμος πολιτικός". Μα αυτό θα έπρεπε να είναι η αφετηρία, να θεωρείται αυτονόητο, όχι να είναι ένα επαινετικό συμπέρασμα!

Με την αρθρογραφία μου προσπαθώ να δείξω ότι ο πήχης έχει πέσει χαμηλά, ότι η πολιτική γλώσσα μας είναι πολύ χονδροειδής και γι αυτό και η πολιτική μας συζήτηση δεν είναι αρκούντως εκλεπτυσμένη. Εννοείται ότι δεν προφητεύω και, πιστέψτε με, θα ήθελα πολύ να εκπλαγώ ευχάριστα: να αποδειχθεί ο κ.Τσίπρας ένας διαφορετικού είδους πολιτικού από αυτούς που μέχρι τώρα συνηθίσαμε. Το ποιό ενδιαφέρον στα κοινωνικά φαινόμενα είναι η ικανότητά τους να μας εκπλήσσουν. Η ανανεωτική αριστερά κάποτε είχε αυτή την ικανότητα. Σήμερα δεν νομίζω ότι την έχει. Αλλά, φυσικά, η έκπληξη δεν προαναγγέλεται - πραγματοποείται. Αμην.

pale είπε...

ΤΟ ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ 91 ΔΕΝ ΔΙΕΦΕΡΕ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ.ΟΛΕΣ ΟΙ ΣΥΝΤΕΧΝΕΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΚΕΚΤΗΜΕΝΩΝ.ΜΟΝΟ ΔΙΑΜΑΡΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ.ΔΗΛΑΔΗ ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ?ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ, ΜΗΔΕΝ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ. ΑΦΟΡΙΤΟΣ ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ.

tractatus είπε...

Κε Τσούκα να προσθέσω στην ανάλυσή σας που κατά ένα μεγάλο μέρος συμφωνώ ότι πράγματι ο κ.Τσίπρας είναι ελεύθερος επαγγελματίας στο γραφείο του πατέρα του που είναι επίσης μηχανικός στο επάγγελμα. Οπότε δεν ξέρω αν το 'ελεύθερος' είναι πραγματικό.
Για τις καταλήψεις δεν γνωρίζω αν σήμερα έχουμε κάποιο ουσιαστικό αντίκτυπο που η γενιά εκείνη να μπορεί να περηφανεύεται ότι είχε και συνέχεια...
Ως προς την ευημερία του καπιταλισμού, εάν το εννοείτε έτσι τελικά, δεν θα συμφωνήσω μαζί σας. Ξέρετε εκτός απο τη Δύση υπάρχει και η ανατολή, υπάρχει και ο 'τρίτος κόσμος'και σε αυτό έχει συμβάλλει τα μάλλα ο καπιταλισμός. Ακόμα, όμως, και στην ενδοχώρα δεν άκουσα να αναφέρετε κάτι για την ανεργία και τους εργζόμενους των 700€. Μήπως ο καπιταλισμός εδώ θα ξημερώσει καλύτερες συνθήκες εργασίας και λιγότερες ώρες όταν υπάρχουν πολλοί που περιμένουν; Και πόσο κυμά τελικά θα κάνει κάποιον για να τον αναταμείψει όπως οι ΗΠΑ; Μένω σε επαρχία και θα σας παραότρυνα να επισκεφτείτε τα χωριά χειμώνα...η εγκατάλειψη!
Οσο για τα μικρά μαγαζιά εκεί που εντελώς απερίσκεπτα ο Θ.Πάγκαλος κατηγόρησε, κρατούν ακόμα θερμοπύλες...αλλά και ποιότητα πολλές φορές που δεν την βρίσκουμε στις πολυεθνικές και στην ανταγωνιστική αγορά. Επίσης, δεν είδα να απαντάτε τι λέτε για όλα όσα κατασκευάζονται στην φθηνή αγορά εργασίας της Κίνας και της Ταυλάνδης για να πουληθούν σε τιμές ευρώπης σε όλους μας;
Σας είδα και χθές το βράδυ στα Ακρα και πράγματι θέσατε σοβαρούς προβληματισμούς...

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

@tractatus

Το πρόβλημα της γενιάς των 700 ευρώ, ένα εξόχως σοβαρό πρόβλημα, δεν προέρχεται από τον "καπιταλισμό" γενικώς και αορίστως (γιατί δεν το έχει αυτό το πρόβλημα η Ολλανδία, η Δανία και η Ιρλανδία;), αλλά από το γεγονός ότι ο ελληνικός καπιταλισμός είναι αυτός που είναι: μικρής προστιθέμενης αξίας. H οικονομία μας έχει καθηλωθεί στην παραγωγή προϊόντων χαμηλής προστιθέμενης αξιας, τα οποία δεν απαιτούν ιδιαίτερα εκλεπτυσμένες δεξιότητες και τεχνολογία-έρευνα. Ο σοσιαλδημοκράτης πρώην πρωθυπουργός της Σουηδίας Γκόραν Περσόν, σε συνέντευξή του στο περιοδικό "Μεταρρύθμιση" (βλ. www.metarithmisi.gr) περιγράφει πως οι σουηδοί σοσιαλδημοκράτες επιτάχυναν το θάνατο παραδοσιακών βιομηχανιών που δεν πλήρωναν καλούς μισθούς (π.χ. κλωστοϋφαντουργία) και αντιμετώπιζαν τον έντονο ανταγωνισμό φθηνότερων χωρών της Ασίας, και πως η σουηδική οικονομία απογειώθηκε όταν στράφηκε σε νέα, τεχνολογικώς ανεπτυγμένα, εξαγωγικώς προσανατολισμένα, προϊόντα. Αν θέλουμε υψηλότερους μισθούς στην Ελλάδα ξέρουμε πολύ καλά τι πρέπει να κάνουμε: να εγκαταλείψουμε βαθμιαία, με πρόγραμμα και στρατηγική και κοινωνική ευαισθησία, παραδασιοκούς κλάδους και να στραφούμε σε νέους, οι οποίοι έχουν εξαγωγικές δυνατότητες. Αυτό, όμως, προοϋποθέτει μια διαφορετική εκπαίδευση, μια άλλου τύπου δημόσια διοίκηση, ένα άλλου είδους συνδικαλιστικό κίνημα, στρατηγικά σκεπτομέμνους πολιτικούς διατεθειμέους να αναλάβουν το βραχυπρόθεσμο πολιτικό κόστος, κοκ - γι αυτό και δεν επιχειρείται.

Χρειαζόμαστε επίσης ξένες άμεσες επενδύσεις, αφού οι ξένες εταιρίες παραγωγής είναι (και) φορείς τεχνογνωσίας και συντελούν στην άνοδο των εισοδημάτων. Σήμερα ανακοινώθηκε η περαιτέρω υποχώρηση των ήδη ισχνών ξένων επενδύδεων στην Ελλάδα (έχουμε τις χαμηλότερες στην ΕΕ). Γιατί η Ελλάδα δεν αποτελεί πόλο έλξης ξένων επενδύδεων; Απ' ότι γνωρίζω αυτό το σημαντικό ερώτημα δεν απασχολεί ιδιαίτερα την ελληνική αριστερά , αλλά κατά τα άλλα παραπονείται για τη γενιά των 700 ευρώ!

Οσον αφορά τα φθηνά προϊόντα της Ασίας, αυτά δυσκολεύουν εμάς στο μέτρο που φθίνουν παραδοσιακοί κλάδοι μας, αλλά δίνουν ψωμί σε εκατομμύρια ανθρώπους που δεν είχαν στον ηλιο μοίρα. Αν δείτε το φαινόμενο της φθηνής εργασίας ιστορικά, θα δείτε ότι χώρες που, αρχικά, δεν έχουν τίποτα άλλο να προσφέρουν παρά φθηνή εργατική δύναμη, με την πάροδο του χρόνου (και υπό τον όρο ότι κυβερνώνται από ικανές, σχετικά αδιάφθορες και στρατηγικά σκεπτόμενες κυβερνήσεις) αναπτύσσονται, οπότε αυξάνονται οι μισθοί και η παραγωγική βάση τους μετακινείται σε πιο ανεπτυγμένα προϊόντα που επιφέρουν άνοδο του επιπέδου δεξιοτήτων και αύξηση εισοδημάτων. Δείτε τα παραδείγματα της Κορέας, της Μαλαισίας, και σήμερα της Ινδίας. Η Ινδία δεν είναι πλέον μόνο κέντρο υποδοχής call centres αλλά εξαγωγική χώρα λογισμικού.

Θα ήταν υπέροχο αν όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο αμείβονταν καλά, όπως θα ήταν εξαίσιο να μη γίνονται πόλεμοι. Αλλά αυτό είναι ουτοπικό. Αν μας ενδιαφέρει στ' αλήθεια να βγουν οι άνθρωποι από τη φτώχεια, τότε απαιτείται ένας ευφυής συνδυασμός αγοράς και στρατηγικά σκεπτόμενης κυβέρνησης. Οι φτωχές χώρες χρειάζονται ξένες επενδύσεις. Αυτές θα πάνε αν έχουν κάποιο όφελος - στην αρχή, φθηνή εργατική δύναμη.

Το θέμα είναι μεγάλο, το έθιξα μόνον εφαπτομενικά, και ήδη μακρυγόρησα.

Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.

ΥΓ. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην επαρχία - στο Καρπενήσι -, με το οποίο έχω στενούς δεσμούς. Η απερήμωση της ελληνικής ενδοχώρας είναι συγκλονιστική αλλά για να αντιμετωπισθεί θέλει στρατηγική και πρόγραμμα, τα μόνα με τα οποία δεν ασχολούνται οι έλληνες πολιτικάντηδες.

tractatus είπε...

Εχετε δίκιο σε πολλά απο όσα λέτε αλλά θέλει σκέψη και γι' αυτό θα επανέλθω. Ισως ανοίξουμε μια γόνιμη συζήτηση που βγάλει κάπου...

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς έτσι είναι, το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι η ίδια η κοινωνία αρνείται να αλλάξει!
Είμαστε παγιδευμένοι μέσα στον ίδιο το δογματισμό μας και το αποτέλεσμα είναι ότι δε πάμε πουθενά γιατί αυτό είναι "καπιταλιστικό" και το άλλο είναι "σοσιαλιστικό".
Δυστυχώς ο σημερινός κόσμος είναι τόσο πολύπλοκος ώστε είναι αδύνατο να τον περιγράψεις με άσπρο-μαύρο.
Ο σημαρινός κόσμος θέλει (δυστυχώς για τους Έλληνες) ξεβόλεμα. Αν δε το κάνουμε όλοι μας ΧΑΣΑΜΕ!

IdentityCafe είπε...

θα ενδιαφερομουν πολυ να διαβαζα την αποψη σας για την καλπαζουσα δικτατορια στη ρωσια...

Elias είπε...

Τετάρτη, 13 Φεβρουάριος 2008
TΣΙΠΡΑΣ
Τουλάχιστον σε ένα πράγμα θα συμφωνήσουμε σχεδόν όλοι: φρέσκο πρόσωπο, νέος άνθρωπος, οχι απο πολιτικό τζάκι, που ανδρώθηκε μετά την μεταπολίτευση, εισέρχεται εντυπωσιακά στην καθημερινότητα μας.
Δεν γνωρίζω προσωπικά τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά νιώθω απο αυτό που βλέπω και ακούω οτι δεν είναι και τόσο ΄΄κούφιος΄΄ όσο πολλοί βιάστηκαν να τον χαρακτηρίσουν. Κυρίως επειδή το πολιτικό ένστικτο του Αλαβάνου είναι αρκετά υψηλό, δεν νομίζω να πέφτει και πολύ έξω στο στοίχημα που βάζει για την υστεροφημία του.
Είναι απο τώρα προφανές οτι συγκεκριμένα ΜΜΕ (πχ Σκαι) άρα και συγκεκριμένα συμφέροντα( Αλαφούζος) ΄΄παίζουν΄΄ τον μικρό και την δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ.
(θα τολμήσω μια πρόβλεψη, πέρα και πάνω απο την συγκυρία εντυπωσιασμού απο την πρόσφατη εκλογή Τσίπρα: το ΠΑΣΟΚ θα έχει πολύ μεγαλύτερες διαρροές προς τον ΣΥΡΙΖΑ απο αυτές που αναμένονται)
Δεδομένο πρώτο: η ελληνική κοινωνία είχε ανάγκη σεαυτή την χρονική συγκυρία απο έναν μεσσιανικού τύπου πολιτικό, κυρίως στα πλαίσια της πολιτικής διαμαρτυρίας .
Δεδομένο δεύτερο: αριστεροί και κεντροαριστεροί ψηφοφόροι που αντιλαμβάνονται την αλαζονεία Καραμανλή, δεν μπορούν να ελπίζουν σε έναν κρυφο-αλαζόνα μειωμένων δυνατοτήτων( Παπανδρέου) ούτε σε έναν υπερόπτη και σίγουρα αλαζόνα και απόμακρο απο την καθημερινότητα ικανό πολιτικό( Βενιζέλο)
Δεδομένο τρίτο: πριν προλάβει να γίνει στα μάτια του κόσμου, πολιτικός της σειράς, ο Αλαβάνος δεν αποδεικνύεται αλαζόνας και επιρρεπής στην διατήρηση της καρέκλας( το αντίθετο: μοιάζει να είναι διορατικός και καλά καταρτισμένος στην διαχείριση εντυπώσεων, άνθρωπος με επίγνωση ορίων πολιτικής δράσης και επικοινωνιακής αποδοτικότητας)
Με αυτά τα τρία δεδομένα, νομίζω οτι δημιουργείται μια δυναμική ,όχι πλέον υπόγεια αλλά προσκηνιακή και μιντιακά ισχυρή, μια τάση αυτοεκπληρούμενης προφητείας, στο παίγνιο της πολιτικής.
Θα γίνω πιο συγκεκριμένος: ο Τσίπρας μπορεί να διεμβολίσει πολύ δυνατά τον ξεφτισμένο πλέον δικομματισμό και ίσως έχουμε σύντομα μια δημοσκοπική απεικόνιση για πιο σταθεροποιημένη δυναμική. Είναι πολύ νωρίς να πούμε αν το 10-15% που φιλοδοξεί να πάρει στις εκλογές ο Τσίπρας( και οχι ο ΣΥΡΙΖΑ, που απο χθές ΄΄δεν υπάρχει΄΄ πλέον) μπορεί να αποτελέσει μια νεοαριστερή βάση για συμμετοχική παρέμβαση στα δημόσια πράγματα.
Το στοίχημα πλέον παίζεται στο να μην κατακτήσει αυτοδυναμία η ,σίγουρα πρώτη, ΝΔ. Ομολογώ οτι δεν ξέρω πώς ο εκλογικός νόμος -διοτι ο τωρινός θα ισχύσει και στις επόμενες- εξασφαλίζει αυτοδυναμία σε κόμμα που μπορεί να πάρει και κάτω του 40%, αν και πρώτο.
΄΄Το ζητούμενο είναι να γίνουμε έτοιμοι΄΄, είπε χθές βράδυ ο Τσίπρας. Εξυπνο,εύστοχο και διόλου αλαζονικό. Ο μικρός μοιάζει να ξέρει να δείχνει Αριστερός χωρίς να μιλάει την ξύλινη αριστερή γλώσσα και να καταγγέλει ,χωρίς να αφορίζει το σύστημα, τους διαχειριστές της εξουσίας. Θα προσελκύσει ψηφοφόρους που δεν ψήφισαν ποτέ τις τρείς οικογένειες, και ίσως πίστεψαν στο όραμα Σημίτη (ακόμη και αν αυτό ξεθώριασε στο τέλος μπροστά στην αμείλικτη αριθμολαγνεία της διαχείρισης στην οικονομία)
Βλέπω τουλάχιστον, οτι έστω και σε παραλλαγή, έστω και μεταλλαγμένη ή τέλος πάντων ,με ρούχα και εμφάνιση εποχής, μια Αριστερά μπορεί σε αυτήν την χώρα να δώσει στίγμα πέραν του δογματικού λόγου του ΚΚΕ.
Ποντάρω πολλά στο νεο στοίχημα, χωρίς να σημαίνει οτι γίνομαι φανατικός οπαδός ,αλλα τουλάχιστον βλέπω οτι η πολιτική ,έστω και μέσω του Συμβολικού ,μπορεί να ενώσει το Φανταστικό με το Πραγματικό, κάποτε και αν το θέλουν και οι καιροί...

Ανώνυμος είπε...

Είδατε τι έβγαλαν οι δημοσκοπήσεις κ. Τσούκα, για Τσίπρα και Αλαβάνο.
Και είδατε φαντάζομαι τον κ.Τσίπρα που μαζί με τους άλλους συνδικαλιστές "μπούκαρε" (για να το πούμε λαϊκά) στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΔΕΗ και τη διέκοψε με το "έτσι θέλω" (για να επιβεβαιώσει πλήρως αυτά που λέτε στο άρθρο σας).
Έτσι είναι δυστυχώς...αυτός ο λαός τελικά είναι άξιος της μοίρας του..δεν ευελπιστώ πλέον σε τίποτα καλύτερο.

Ανώνυμος είπε...

Να κάνω δύο παρατηρήσεις:
1. Νομίζω ότι μια ψύχραιμη ανάλυση παλαιοτέρων δεδομένων (σαν κι αυτή που κάνει ο κ. Λούλης στο προτελευταίο βιβλίο του) αποδεικνύει ότι μακροπρόθεσμες κινήσεις προϋποθέτουν μια πιο ουσιαστική πρόταση ΕΞΟΥΣΙΑΣ και φυσικά τονίζω τη λέξη. Δεν νομίζω ότι προς το παρόν ο κ. Τσίπρας έχει καταθέσει κάτι τέτοιο. Οι φωνές που κραυγάζουν γιατί ο δικομματισμός "καταρέει" ίσως θα πρέπει να περιμένουν λίγο...
2. Η συμμετοχή των καταλήψεων του 90-91 ήταν μαζική. Η λογική τους από την άλλη δεν απέφερε τίποτε... Ουσιαστικά έδωσαν στην ελληνική κοινωνία την ευκαιρεία να περάσει μία ακόμη "παιδική ασθένεια". Από εκεί και πέρα οι επαναλήψεις κούρασαν και φυσικά η μόδα πέρασε. Τι έμεινε; Μία ακόμη γενιά "αγωνιστών" που εξαργυρώνουν τη δράση τους στο πολιτικό χρηματιστήριο. Μόνο που όπως και στο παρελθόν κάνεις δεν τολμά να ρωτήσει κατά πόσο αυτοί οι "αγώνες" οδήγησαν σε βελτίωση...

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

Ενδιαφέρουσα η άποψη του elias. Συμμερίζομαι την άποψη για τη διορατικότητα και έλλειψη αλαζονείας του Αλαβάνου. Τον θεωρώ λαϊκιστή πολιτικό (αντεστραμμένο είδωλο του Χριστόδουλου), αλλά οφείλω να αναγνωρίσω την οξυδέρκειά του και την μη καρεκλοκενταυρία του! Σημαντικά πράγματα στην ελλαδική πολιτική ζωή...

Απο κει και πέρα ο anonymous έχει δίκηο. Ο Τσίπρας προβάλλει το πρότυπο του κινηματικού ηγέτη, πάντοτε εκ του ασφαλούς. Αυτό που έκανε στη ΔΕΗ ήταν απαράδεκτο και κρίμα που δεν βρέθηκε ένας εισαγελέας να ασκήσει αυτεπάγγελτη δίωξη.

Πέρα από προσωπικότητες, ωστόσο, το πρόβλημα του Συνασπισμού θα είναι η διαχείριση της εκλογικής του επιτυχίας. Δεν είναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο. Οι άνθρωποι έχουν κουλτούρα διαμαρτρίας όχι εξουσίας. Επιπλέον, δεν διαθέτουν στρατηγική σκέψη (επ' αυτού ελπίζω να επανέλθω κάποια στιγμή).

Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι η χώρα βυθίζεται όλο και περισσότερο στο τέλμα των προβλημάτων της. Η κεντροαριστερά απαξιώνεται, το αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών διογκώνεται, ο λαϊκισμός συνεχίζεται αμείωτος, οι μεγάλες τομές που πρέπει να γίνουν αναβάλλονται - και η Συνασπισμένη αριστερά ακκίζεται.

YΓ. Η καλπάζουσα δικτατορία στη Ρωσία είναι ανησυχητική, αλλά δεν έχω επεξεργασμένη άποψη επί του θέματος. Για μια εξαιρετική ανάλυση επ αυτού βλ. M. Wolf, Financial Times, πριν από δυο εβδομάδες περίπου.

still-elate είπε...

Συμφωνώ με το άρθρο σας, και βέβαια με τα περι καταλήψεων και την επίδρασή τους στη σημερινή -στην πλειοψηφία της α-πολιτική - φουρνιά των 30αρηδων καθότι τα έζησα κι εγώ...
(ίσως να είναι πολιτικοποιημένη μεν αλλά με ψευδο-πολιτικές ανησυχίες που ουδεμία σχέση έχουν με την "τέχνη του εφικτού" δε, α-πολιτική εντελώς είναι η επόμενη γενιά, απ' ο,τι βλέπω)


Επιπλέον, επειδή υπάρχουν κάποια "νέα γεγονότα" που ίσως αγνοεί ο φίλος elias, θα τον προ(σ)καλούσα να επισκεφτεί την παρακάτω σελίδα και τα σχόλιά της:

http://stillelate.blogspot.com/2008/02/blog-post_26.html

...ίσως αναθεωρήσει σχετικά με το "κούφιο" που ο ίδιος αναφέρει,
όπως και το ποιόν ακριβώς χαρακτηρίζει το "κρυφο-αλαζών μειωμένων δυνατοτήτων" που επίσης ο ίδιος προσάπτει σε τρίτους...

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

Ενδιαφέρον το σχόλιο της elate για τον Τσίπρα. Δεν την είδα την εκπομπή του Φυντανίδη, αλλά η κριτική της elate στον Τσίπρα είναι αποκαλυπτική. Δεν με εκπλήσσει, φυσικά. Η ενδοχώρα που λέγαμε...

still-elate είπε...

...δεν με ενοχλεί η άγνοια, ξέρετε, εξάλλου εκπαιδευτικός είμαι,πώς θα μπορούσε...
αυτό που με προβληματίζει είναι τα ...παρελκόμενα:
αν απευθυνόμενος σε κοινό του Φυντανίδη λέει ανερυθρίαστα τόσες ανακρίβειες και "ημι-γνώσεις" για το παρελθόν και την Ιστορία, πράγματα δηλαδή που κι αν δεν τα γνωρίζουν, πολύ εύκολα μπορούν να τα ψάξουν,

τότε, σε κοινό χωρίς ιδιαίτερη κατάρτιση, τί θα πει άραγε για πράγματα που αφρορούν το μέλλον και τον ίδιο??

Πετρος είπε...

Ίσως η κρίση προς τον κ. Τσίπρα θα έπρεπε να είχε μία συναρτησιακή σχέση με τους στόχους που θέτει ο ίδιος. Ας μας πει με απλά λόγια τι θέλει να πετύχει και ποιος ο τρόπος για να το πραγματοποιήσει. Ποιος μας είπε ότι θέλει να γίνει κάτι σημαντικό ή να δημιουργήσει ως πρόεδρος του ΣΥΝ. Μπορεί απλά τα όνειρά του να είναι μικρά..

pale είπε...

ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΘΑ ΕΠΙΜΕΙΝΩ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΘΕΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΔΗΜΙΟΥΡΓΗΤΟΣ.ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΛΩΝΕΙΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ, ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ?ΕΧΕΙΣ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΗ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ.ΠΕΣΤΕ ΜΙΑ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ?ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΡΕΣΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΔΕΝ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ.ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ.

Καππαδόκης είπε...

Καλή η συζήτηση για τον Τσίπρα και τον Συνασπισμό αλλά η χρονική στιγμή που συζητάμε αυτό το θέμα μου θυμίζει το " των οικιών ημών εμπυπραμένων υμείς άδωμεν".

Περιμένω με ανυπομονησία τη γνώμη σας και τη ορθολογιστική σας άποψη για το Μακεδονικό. Είτε εδώ, είτε σε άλλο ανεξάρτητο post.

Tι κατά τη γνώμη σας πρέπει να γίνει από δω και πέρα ανεξάρτητα αυτών που έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν.

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

@greconik

Στην αυριανή Καθημερινή εχω σχετικό άρθρο, με έμμεση αναφορα στο Μακεδονικό. Στο μπλογκ θα δημοσιεύσω την πιο εκτεταμένη του εκδοχή. Η άποψή μου είναι απλή: αδιαφορώ παντελώς για το όνομα της ΠΔΓΜ, γιατί δεν θεωρώ ότι αυτό εντάσσεται στις στρατηγικές μας προτεραιότητες. Θέλουν να λέγονται Δημοκρατία της Μακεδονίας; Ας λέγονται. Θα προτιμούσα ένα γεωγραφικά προσδιορισμένο όνομα, αλλά, εδώ που φτάσαμε, αυτό ίσως δεν είναι πλέον εφικτό. Κατά τη γνώμη μου, προέχει να κλείσει το θέμα. Αυτό που θα χάσουμε (δηλ. την αξιοπρέπειά μας) είναι μικρότερο μπροστά στο φάσμα της αυξανόμενης αστάθειας στην περιοχή. Οι κυβερνήτες μας είναι ανίκανοι να διασφαλίσουν και αξιοπρεπείς και εθνικά επωφελείς λύσεις. Το second best είναι το εθνικό όφελος, έστω και με τραυματισμένη την αξιοπρέπεια. Δεν θα τόθελα, αλλά έτσι καταντήσαμε...

Καππαδόκης είπε...

Ευχαριστώ για την άμεση (και χρονικά) απάντηση. Προσωπικά δεν έχω κάποια ξεκάθαρη άποψη όπως εσείς αλλά ακόμα ψάχνομαι προσπαθώντας να σταθμίσω το αλγεβρικό άθροισμα των επιπτώσεων της κάθε άποψης. Προσπαθώ, ακολουθώντας όσα γράφω στο www.liberalgreek.blogspot.com (για να μη σας τρώω εδώ χώρο και χρόνο) να βρώ την σωστώτερη απόφαση που θα έπρεπε να πάρει η Ελληνικλη κυβέρνηση σε αυτή τη χρονική στιγμή. Πάντως στο τέλος δεν αποκλείω να συμπέσουν οι σκέψεις μας.

Ανώνυμος είπε...

"H οικονομία μας έχει καθηλωθεί στην παραγωγή προϊόντων χαμηλής προστιθέμενης αξιας, τα οποία δεν απαιτούν ιδιαίτερα εκλεπτυσμένες δεξιότητες και τεχνολογία-έρευνα"

Χαρίδημε Τσούκα, με αφορμή αυτή σας την διαπίστωση θα ήθελα να προσθέσω κάτι ελάχιστο στην συζήτηση. Προσφάτως πρότεινα στον ιδιοκτήτη μιας μεγάλης εταιρείας που κατασκευάζει είδη εξαρτημάτων για κοσμήματα και δραστηριοποιείται σε σαράντα χώρες να λειτουργήσει ως μέντορας, μιας και το κράτος (ίδε ΕΟΜΜΕΧ και τα συναφή) έχει διακοσμητικό ρόλο πλέον, για τους σχεδιαστές και κατασκευαστές κοσμημάτων στην Ελλάδα, μιας και συμφωνούσαμε και οι δύο πως τέτοια συγκέντρωση δημιουργών και έμπνευσης που έχουμε δει ιδίοις όμμασι στις κατά καιρούς εκθέσεις δεν υπάρχει αντίστοιχη στο εξωτερικό, εγώ συγκρίνοντας από τα σχετικά περιοδικά της αλλοδαπής που παρακολουθώ και εκείνος από αντίστοιχες εκθέσεις που έχει συμμετάσχει στην Ευρώπη και στην Ασία. Νομίζω πως δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτα περισσότερο, καταλαβαίνετε τι θέλω να πω.

Βασιλική Σιάπκα

Ανώνυμος είπε...

"να εγκαταλείψουμε βαθμιαία, με πρόγραμμα και στρατηγική και κοινωνική ευαισθησία, παραδασιοκούς κλάδους και να στραφούμε σε νέους, οι οποίοι έχουν εξαγωγικές δυνατότητες."

Συνεχίζω, επειδή το θέμα που θίγεται με ενδιαφέρει πολύ. Δεν συμφωνώ μαζί σας. Είναι πολύ τεχνοκρατική η προσέγγισή σας και άτοπη. Ας χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα. Το ΙΚΕΑ. Εάν δείτε τα made in του θα διαπιστώσετε πως φτιάχνει καλάθια στο Βιετνάμ, μαξιλάρια στις Ινδίες και μπακίρια στην Τουρκία και δεν φτιάχνει καλάθια στις Ινδίες, μπακίρια στο Βιετνάμ και μαξιλάρια στην Τουρκία. Διότι στο Βιετνάμ οι άνθρωποι εκεί έχουν μάθει και τους αρέσει να φτιάχνουν μερακλωτά καλάθια, στις Ινδίες μερακλωτά μαξιλάρια και στην Τουρκία μερακλωτά μπακίρια. Ο "ποιητικός" τρόπος θέλει να περάσει ένα συγκεκριμένο μήνυμα. Δεν εγκαταλείπουμε αυτό στο οποίο μάθαμε να είμαστε καλοί. Το βελτιώνουμε, το εκσυγχρονίζουμε και διεκδικούμε αποκλειστικότητα και πρωτοπορία στην διεθνή αγορά. Άμα έχουμε κράτος τζιμάνι θα τα καταφέρουμε και μετά θα το ανταμοίβουμε πλουσιοπάροχα με τους φόρους μας από τα κέρδη, άμα έχουμε κράτος φαταούλα απλά γυρίζουμε πλευρό για να μην ξυπνήσουμε... :)
Βασιλική Σιάπκα

Ανώνυμος είπε...

Αποκωδικοποίηση....: θρησκειών, μυθολογιών, ψυψής, σιωπής,.....
Σχηματοποίηση λόγου, κοσμογονία, θεογονία,....
URL : www.siopi.gr
Γεια....

Ανώνυμος είπε...

Προτείνω οι Ενώσεις Καταναλωτών να κάνουν μια οργανωμένη αποχή από οποιαδήποτε σχέση, υποστήριξη κλπ στο Συνασπισμό, μέχρις ότου ο ωραίος Πρόεδρος του Αλέξης Τσίπρας ευαρεστηθεί να μας διευκρινίσει τις απόψεις του:
- Για την Ευρώπη,
- Για το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, τα κοινωνικά δικαιώματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν κατοχυρωθεί με κοινοτικές οδηγίες (π.χ. 2000/78/ΕΚ για την απαγόρευση διακρίσεων με βάση την ηλικία, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την υγεία, τις πεποιθήσεις, τη φυλετική καταγωγή) και με σχετικές αποφάσεις υπέρ των πολιτών στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
- Αν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ποτέ καταθέσει ερώτηση, επερώτηση, αναφορά στη Βουλή για παραβίαση δικαιωμάτων του πολίτη που κατοχυρώνονται με κοινοτικές οδηγίες (π.χ. 2000/78/ΕΚ);
- Αν αληθεύει το γεγονός ότι κάποιος υπάλληλος ικέτευε τους βουλευτές του Συνασπισμού για την εφαρμογή της παραπάνω κοινοτικής οδηγίας και την αποφυγή πρόωρης συνταξιοδότησής του στο 60ο έτος της ηλικίας του, το 2ο εξάμηνο του 2006 και ο Συνασπισμός εκώφευσε στην κυριολεξία στο αίτημά του για αναφορά στη Βουλή και άφησε την κυβέρνηση ανενόχλητη να τελέσει αυτό το ανοσιούργημα και να εκκρεμεί η υπόθεση ενώπιον της Δικαιοσύνης; (ευτυχώς βέβαια που υπήρξαν 2 έντιμοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που κατέθεσαν τέτοιες αναφορές στη Βουλή, έστω και κατόπιν εορτής).
- Μήπως ο κ. Τσίπρας, που έχει χαλυβδωθεί από την εμπειρία του σε μαθητικές καταλήψεις σχολείων, πιστεύει ότι πρέπει να παραιτηθούμε από όποιο κοινοτικό δικαίωμα έχουμε αποκτήσει και να καταφεύγουμε μόνο σε καταλήψεις σχολείων, απεργίας πείνας, καταλήψεις εργοστασίων κλπ, και όχι σε θεμελιωμένα δικαιώματα και δικαστικά προηγούμενα του ευρωπαϊκού διαστηρίου.
- Κάντε τον κ. Τσίπρα να μιλήσει. Κάντε αποχή, και ίσως αποκαλύψει ενδιαφέρονται στοιχεία για τις απόψεις του ως προς τα κεκτημένα κοινωνικά δικαιώματα της ευρωπαϊκής ένωσης. Αλλοιώς θα βλέπουν το πρόσωπό του και θα λένε “Να ένας άξιος πολιτικός!” Δεν εξετάζουμε τίποτα άλλο!

παναγιωτης 55 ετων είπε...

Αγαπητοι κυριοι
Το παιδακι αυτο που λεγεται Τσιπρας, νομιζει ακομα οτι ειναι φοιτητης. Προφανως απο τις πραξεις του μεχρι σημερα δεν φαινεται να εχει δουλεψει, διοτι διαφορετικα ενεργει καποιος που ιδρωσε, οταν βλεπει να καταστρεφονται περιουσιες και φυσικα ακομα εχει τον ενθουσιασμο του ανεργου καλοπληρωμενου φοιτητη. Ετσι εξηγειται και η δηλωση του "οτι θα κανουμε τα παντα ωστε να μην εφαρμοστει ο νομος" Εμας κε Τσιπρακο μας σκεφτεσαι που πληρωνουμε για σενα να λες αυτες τις ηλιθιοτητες και ταυτοχρονα να πληρωνουμε τα εξοδα των παιδιων μας?? Αντε αγορι μου πηγαινε σπιτι σου να κανεις καμια δουλεια μπας και καταλαβεις πως βγαινει το ευρω.