Τετάρτη 5 Μαρτίου 2008

Ένα ενοχλητικό δικαστήριο


Δεν διαθέτουμε, δυστυχώς, πολλούς θεσμούς στη χώρα μας για τους οποίους να είμαστε υπερήφανοι. Υπάρχουν, όμως, μερικοί που ξεχωρίζουν – θεσμοί που σε κάνουν να νοιώθεις ότι η δημόσια ζωή στην Ελλάδα δεν απαρτίζεται μόνο από ανεπαρκείς πολιτικούς, συμβιβασμένους διαχειριστές της μετριότητας, ή διαπλεκόμενους μιντιανθρώπους. Μιλάω για το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ). Στα ογδόντα περίπου χρόνια της λειτουργίας του απέδειξε ότι υπάρχουν ανώτατοι δικαστές άξιοι της βαρύτητας του λειτουργήματός τους - διατεθειμένοι να υπερασπισθούν τα δικαιώματα του πολίτη και τις αρχές του σύγχρονου κράτους δικαίου. Δικαίως η κοινή γνώμη τούς υπολήπτεται.

Οι πολιτικοί απεχθάνονται ένα τέτοιο ανεξάρτητο δικαστήριο, αφού αυτό ελέγχει τις αποφάσεις τους κι έτσι λειτουργεί ως προβλεπόμενο από το Σύνταγμα θεσμικό αντίβαρο στην εξουσία τους. Οι περισσότεροι υπουργοί ΠΕΧΩΔΕ των δύο κομμάτων εξουσίας, ιδιαίτερα, ουδέποτε έκρυψαν την ενόχλησή τους. «Αυτή η απόφαση δεν με αφορά» είχε πει μνημειωδώς ο κ.Λαλιώτης, αναφερόμενος σε απόφαση του ΣτΕ για τη διαβόητη εκτροπή του Αχελώου, πιθανότατα επειδή μπέρδεψε το ανώτατο ακυρωτικό Δικαστήριο με την τοπική κομματική οργάνωση της γειτονιάς του.

Στο χορό των επικριτών του ΣτΕ προστέθηκε πρόσφατα και ο υπουργός Δικαιοσύνης (!) κ.Χατζηγάκης. Επιτέθηκε με σφοδρότητα στο δικαστήριο, κατηγορώντας το ότι αποσκοπεί στην εγκαθίδρυση «κράτους δικαστών», και αποδίδοντας στους δικαστές του «ιδιοτελή κίνητρα και περίεργους κομματισμούς»(sic)! Μη έχοντας άλλο μέτρο αναφοράς, κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια.

Δεν εκπλήσσει μόνο η έλλειψη τακτ εκ μέρους του υπουργού Δικαιοσύνης έναντι ενός θεσμού του χαρτοφυλακίου του (το έχουμε συνηθίσει αυτό στη Βαλκάνια Ελλάδα). Εκπλήσσουν, κυρίως, η αμετροέπεια και ο ανορθολογισμός του.

Το σημαντικότερο πρόβλημα του ΣτΕ είναι ο τεράστιος φόρτος εργασίας του, ο οποίος επιβραδύνει σημαντικά την εκδίκαση των υποθέσεών του. Αν προσφύγετε σήμερα στο ΣτΕ προκειμένου να ακυρωθεί μια πράξη της διοίκησης, η υπόθεση πιθανότατα θα εκδικασθεί σε τρία χρόνια. Πρόκειται για αναμφίβολα τεράστιο πρόβλημα που, μερικές φορές, δημιουργεί στον πολίτη το αίσθημα ότι είναι ουσιαστικά απροστάτευτος.

Οι αριθμοί είναι εντυπωσιακοί. Στο ΣτΕ σήμερα εκκρεμούν 30000 περίπου υποθέσεις. Κάθε χρόνο εκδίδονται αποφάσεις για 5000 υποθέσεις από 100, τελικά, δικαστές (!), ενώ προστίθενται πάνω από 8000 καινούργιες. Οι εκκρεμούσες υποθέσεις συνεχώς αυξάνονται. Γιατί συμβαίνει αυτό; Τι πρέπει να γίνει;

Το πρόβλημα προκύπτει από ένα τετράγωνο πλέγμα αλληλεπιδρώντων παραγόντων: η ποιότητα της δημόσιας διοίκησης, η ποιότητα της νομοθεσίας, η οργάνωση της δικηγορίας, και η λειτουργία του δικαιοδοτικού συστήματος είναι οι κορυφές του τετραγώνου. Ας τις δούμε μια-μια.

Πρώτον, μια κακή δημόσια διοίκηση ωθεί τους πολίτες να προσφεύγουν στα δικαστήρια για να βρουν το δίκιο τους. Είτε γιατί οι αποφάσεις της δεν είναι σύννομες, είτε γιατί δεν είναι διαφανείς ή ενημερωμένες, είτε γιατί διέπονται από έναν ευθυνοφοβικό φορμαλισμό, είτε γιατί η διοίκηση δεν αναγνωρίζει τα όποια σφάλματά της, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: ο πολίτης ωθείται στα δικαστήρια. Σημειώστε επίσης ότι οι μισές περίπου υποθέσεις που εκδικάζει το ΣτΕ προέρχονται από, συχνά αδικαιολόγητες, προσφυγές του Δημοσίου κατά αποφάσεων των κατωτέρων δικαστηρίων με τις οποίες δικαιώνονται πολίτες έναντι του κράτους.

Δεύτερον, η ποιότητα της νομοθεσίας είναι αυτή που ξέρουμε: πολύ συχνά κακή. Γριφώδεις νομοθετικές διατάξεις, αντιφατικές μεταξύ τους και συχνά-πυκνά μεταβαλλόμενες νομοθετικές ρυθμίσεις, εμβαλωματικές τροπολογίες της τελευταίας στιγμής – ό,τι δηλαδή συνιστά την κακονομία. Κακή νομοθεσία, όμως, σημαίνει ασάφεια, η οποία αυξάνει την πιθανότητα προσφυγής στη Δικαιοσύνη και συνεπάγεται δραστικά περισσότερο χρόνο για την ερμηνευτική της κατανόηση από τους δικαστές.

Τρίτον, η πλημμυρίδα δικηγόρων αυξάνει τις προσφυγές στη Δικαιοσύνη. Για να επιβιώσουν επαγγελματικά οι 20000 περίπου μάχιμοι δικηγόροι της Αθήνας και μόνον πρέπει φυσικά να δικηγορήσουν, άρα έχουν συμφέρον να αυξάνεται η δικηγορική ύλη και, συνεπώς, οι ευκαιρίες προσφυγών των πολιτών στα δικαστήρια. Επιπλέον, σήμερα, κατ’ ευρωπαϊκή εξαίρεση, κάθε απόφοιτος των νομικών σχολών σχεδόν αυτόματα εγγράφεται στους Δικηγορικούς Συλλόγους και αποκτά άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Η έλλειψη ποιοτικού ελέγχου της εισόδου στο δικηγορικό επάγγελμα αυξάνει την πιθανότητα να παραχθεί χαμηλής ποιότητας έργο, το οποίο μεταφράζεται σε μεγαλύτερη πιθανότητα για χαμηλής ποιότητας νομικές συμβουλές και κακά δικόγραφα, τα οποία αυξάνουν το χρόνο που αφιερώνουν οι δικαστές στο χειρισμό τους. Πως απαντάς υπεύθυνα σε ένα δικόγραφο με το οποίο προβάλλεται ότι το τάδε διάταγμα είναι ακυρωτέο επειδή υπεγράφη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη Μύκονο και όχι στην έδρα του κράτους, την Αθήνα;

Τέταρτον, η ίδια η οργάνωση του δικαιοδοτικού συστήματος είναι παρωχημένη. Για την ακρίβεια, υπηρετεί λαϊκιστικούς σκοπούς. Ξέρετε πόσο είναι το παράβολο για να προσφύγει κανείς στο ΣτΕ; 15 ευρώ! Αν με την πάροδο του χρόνου χάσεις το ενδιαφέρον σου για την υπόθεση και δεν εμφανιστείς καθόλου στο δικαστήριο την ημέρα της δικασίμου, ή, αν χάσεις την ίδια την υπόθεση, θα πληρώσεις μεταξύ 460-920 ευρώ. Κι αυτό είναι όλο! Με λίγα λόγια, δεν υπάρχει κανένα οικονομικό αντικίνητρο που να αποθαρρύνει τις «εύκολες» προσφυγές στο ΣτΕ (αλλά και σε όλα τα δικαστήρια). Να το πω διαφορετικά: είναι τόσο εύκολη η προσφυγή ακόμα και σε ένα ανώτατο δικαστήριο που δεν ενθαρρύνονται εξωδικαστικοί τρόποι επίλυσης διαφορών. Αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, που το 1/3 των υποθέσεων στο ΣτΕ είναι «εγκαταλελειμμένες»; Εύκολη προσφυγή σημαίνει και εύκολη εγκατάλειψη της υπόθεσης, αφού το κόστος είναι ελάχιστο. Οι δικαστές, όμως, είναι υποχρεωμένοι να δικάσουν όλες τις προσφυγές, αφού δεν ξέρουν αν ο καθένας από τους προσφεύγοντες ενδιαφέρεται πραγματικά ή χρησιμοποιεί την προσφυγή του «διαπραγματευτικά» στη μάχη με τον αντίδικό του.

Τι κάνει για τα προβλήματα αυτά ο υπουργός Δικαιοσύνης; Ισχυρίζεται ότι προσπαθεί να αντιμετωπίσει τη χρόνια βραδυδικία με δύο τρόπους. Πρώτον, με τη δημιουργία Έβδομου Τμήματος στο ΣτΕ και, δεύτερον, με την εναλλαγή των δικαστών στα διάφορα Τμήματα του δικαστηρίου ανά πενταετία. Τι σχέση έχουν αυτά τα «μέτρα» με τα πραγματικά προβλήματα; Όση σχέση έχουν οι λιτανείες για την αντιμετώπιση της ξηρασίας με την πιθανότητα βροχόπτωσης!

Το Έβδομο Τμήμα δεν θα δημιουργηθεί με νέες προσλήψεις δικαστών, αλλά με μετακινήσεις δικαστών από άλλα Τμήματα. Πως, λοιπόν, θα επιταχυνθεί η εκδίκαση των υποθέσεων αφού δεν αυξάνεται ο αριθμός των δικαστών; Γιατί η εναλλαγή ανά πενταετία θα μειώσει το χρόνο εκδίκασης; Είναι σα να λες ότι θα μειώσεις τις ουρές των ασθενών στα νοσοκομεία αν εναλλάσσονται οι γιατροί στις βάρδιες! Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Απολύτως καμία. Το αντίθετο, μάλιστα. Η εναλλαγή των δικαστών θα επιβραδύνει σημαντικά την εκδίκαση των υποθέσεων, στο μέτρο που θα μειώσει το βαθμό εξοικείωσης του δικαστή με την συχνά περίπλοκη δικαστική ύλη του κάθε Τμήματος.

Γιατί τα κάνει όλα αυτά ο υπουργός Δικαιοσύνης; Διότι, ως γνήσιος Έλληνας πολιτικός, αυτό για το οποίο μεριμνά πρωτίστως δεν είναι η ορθολογική αντιμετώπιση των προβλημάτων, αλλά ο πολιτικός έλεγχος του ΣτΕ. Με την εναλλαγή των δικαστών (στην οποία φωτογραφικά υπολογίζεται και ή ήδη διανυθείσα θητεία) απαλλάσσεται από μερικούς «ενοχλητικούς» δικαστές, οι οποίοι προβάλλουν «προσκόμματα» στην εκτελεστική εξουσία. Για το σκοπό αυτό παρακάμπτει τα πραγματικά προβλήματα του ΣτΕ και κατασκευάζει άλλα, εκεί που δεν υπάρχουν. Στις αμετροεπείς δηλώσεις του έκανε λόγο για «παθογένειες» και «καθεστωτική αντίληψη» από την «μακροχρόνια παραμονή των ίδιων δικαστών στο ίδιο Τμήμα». Ποιες είναι αυτές οι «παθογένειες»; Δεν τις κατονομάζει. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, αφού το ΣτΕ είναι γνωστό για την ποιότητα του δικαιοδοτικού έργου του. Η κατηγορία όμως πλανάται και, γκεμπελικά, δημιουργεί εντυπώσεις.

Η κυβέρνηση της ΝΔ διαιωνίζει μιας αμιγώς Ελληνική παράδοση παρεμβάσεων στο έργο της Δικαιοσύνης, την οποία παρέλαβε από το ΠΑΣΟΚ. Οι Έλληνες πολιτικοί όχι μόνο δεν ανέχονται τον έλεγχο των πράξεών τους από μια ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, αλλά δεν αντέχουν οτιδήποτε ξεπερνάει το ανάστημά τους. Το ΣτΕ είναι ένας θεσμός που κοσμεί τη σύγχρονη Ελλάδα. Μας θυμίζει ότι η επαγγελματική αριστεία στον τόπο μας είναι εφικτή. Οι πολιτικοί και των δύο κομμάτων εξουσίας κάνουν ό,τι μπορούν για να χαμηλώσουν ό,τι ξεχωρίζει, να αμαυρώσουν ό,τι λάμπει. Είναι πραγματικά θλιβερό!

Συντετμημένη μορφή αυτού του άρθρου δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή, 5 Μαρτίου

2008

22 σχόλια:

Unknown είπε...

Οσα λέτε δεν είναι πάντως παρά ένα μέρος της αλήθειας. Ανεξάρτητα από την παρούσα συζήτηση με τον Υπουργό Δικαιοσύνης η συζήτηση έχει επαναληφθεί και έχει τελεσφορήσει από πρωτοβουλίες άλλων υπουργών ή κυβερνήσεων. Το ίδιο ενοχλητικό δικαστήριο απέκτησε έκτο τμήμα όταν το πέμπτο έκρινε το "Μαρίκειο" αντισυνταγματικό, το ίδιο πέμπτο τμήμα που η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη (περίοδος 90-93) είχε διορίσει τον μετέπειτα προβληματικό πρόεδρο Μιχαήλ Δεκλερή. Και φυσικά δεν ήταν η μόνη φορά. Οσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου ως νομικό κάποιος λέει όσα λέτε για το ίδιο δικαστήριο και αμέσως μετά συνεισφέρει στο να ψαλιδιστεί και λίγο. Μια το συνταγματικό δικαστήριο, μια οι ΑΔΑ, μια η σχολή δικαστών, μια οι διοικητικοί δικαστές, μια το ένα μια το άλλο, όλοι μας ξέρουμε ότι οι πρόεδροι διορίζονται, ότι και το ΣτΕ τέλος πάντων δεν είναι παρά ένα κυβερνητικό όργανο (όπως άλλωστε σχεδιάστηκε να είναι από το γαλλικό σύστημα που το γέννησε). Αυτό που κάνει τη διαφορά κ. Τσούκα είναι μερικοί, συγκεκριμένοι άνθρωποι,όπως τις περισσότερες φορές. Συγκεκριμένοι άνθρωποι που λόγω της ανικανότητας των υπολοίπων επιτυγχάνουν εκεί μέσα να κάνουν τη διαφορά και μας επιτρέπουν να μιλάμε για κάτι αξιοσημείωτο στους θεσμούς της χώρας. Αλλά ας μη γενικεύουμε...

Παρρησία είπε...

Το ελληνικό Κόμμα-κράτος τα έβαλε με τους δικαστές. Η «Π» υιοθετεί την ανάλυση του Χαρίδημου Τσούκα

parrisia.blogspot.com

Θέμης Λαζαρίδης είπε...

Το ΣτΕ φαίνεται να ασχολείται με πράγματα με τα οποία δεν θα έπρεπε να ασχολείται. Π.χ. υπάρχει ολόκληρη νομολογία του ΣτΕ για θέματα εκλογών και εξελίξεων μελών ΔΕΠ πανεπιστημίων. Είναι τώρα δουλειά του ανωτάτου δικαστηρίου αυτή; Και το περίεργο είναι ότι κανείς δεν λέει τίποτα για να αλλάξει η κατάσταση, ούτε οι ίδιοι οι δικαστικοί.

Ανώνυμος είπε...

Δεν υπάρχει συνέχεια και σταθερότητα ούτε στην δικαιοσύνη.
Διάβασα την ιστορία του ΣτΕ στην ιστοσελίδα του και το πόσες φορές καταργήθηκε, επανιδρύθηκε, άλλαξε εντελώς δομή, σύσταση, δικαιώματα, αριθμό δικαστών, τμήματα. Κάθε κυβέρνηση αφαιρούσε ή πρόσθετε ότι της σύμφερε.
Ανεξάρτητη δικαιοσύνη;
Θυμίζει την παράγκα του Καραγκιόζη με την οροφή να της λείπουν τα μισά κεραμίδια αλλά και παράνομη επέκταση.
Δεν φταίνε οι δικαστές βέβαια του Συμβουλίου αλλά η κάθε κυβέρνηση από τον Όθωνα μέχρι την σημερινή που θέλει να βάλει στο χέρι ακόμα μια εξουσία.

Είναι δυνατόν να διορίζονται οι πρόεδροι του δικαστηρίου από την κάθε κυβέρνηση;

Μπορεί να καταφεύγει ο καθένας για κάθε μικρουπόθεση στο ΣτΕ;
Να εκκρεμούν 30000 υποθέσεις, δηλαδή τουλάχιστον 6 χρόνια αναμονής μέχρι να εκδικασθεί μια υπόθεση!

Το δικαστήριο του Στρασβούργου μπορεί να εκδικάσει τις ίδιες υποθέσεις;
Κι εκεί διορίζονται τα μέλη του δικαστηρίου από την κάθε κυβέρνηση του μέλους κράτους.
Όποιος προλάβει πρώτος γιατί είναι και εφ΄ όρου ζωής η θητεία!

Γραφειοκρατία και πολιτική σκοπιμότητα στον κύβο!

Ανώνυμος είπε...

Διάβασα το σχόλιο του Θέμη Λαζαρίδη.
Δηλαδή είναι και νομοθέτες οι δικαστικοί του Συμβουλίου;

Αυτό σημαίνει ότι το Συμβούλιο μπορεί αργότερα να ακυρώσει τους δικούς του νόμους. Λαμπρά!

Αποφασίζει και για τις εξελίξεις των μελών ΔΕΠ πανεπιστημίων;
Για την μεταφορά δημοσίων υπαλλήλων και φαντάρων από την περιφέρεια στο κέντρο έχει ποτέ αποφασίσει;

Υ.Γ.
Οι ελιές Λεωνιδίου βγάζουν πολύ
καλό ελαιόλαδο.

tractatus είπε...

Οπως λέει και ο κ. Λαζαρίδης το ΣτΕ αποφασίζει διευκρινίζοντας ακόμα και το νόμο για τις εξελίξεις των μελών ΔΕΠ. Συγκεκριμένα όλος ο νόμος 2083 ασφυκτιά απο τέτοιου είδους επεξηγήσεις(;) του ΣτΕ ακόμα και στο αν οι φοιτητές εκλήθησαν η οχι σε εκλεκτορικό...και ένα σωρό άλλες λεπτομέρειες επι τη ψηφοφορίας ή επι των διαδικασιών. Αυτό βέβαια του ελέγχου της Γ/θμιας απο το ΥπΕΠΘ είναι μια ακόμα πληγή που σέρνει το ελληικό κράτος για τα θέματα των εξελίξεων κ.α.τώρα μάλιστα η γραφειοκρατία έχει αυξηθεί απίστευτα με τον νέο νόμο...

Και να πώ και κάτι τελευταίο. Γιατί μέχρι σήμερα ο Ελληνας πολίτης δεν έχει καταλάβει ποιός ακριβώς κάνει τι σε αυτό που λέμε δημόσια δίοικηση, δικαιοσύνη, Υπουργείο Οικονομικών κ.λ.π.; Μέσα στην άγνοια δεν ξέρει καν τι πληρώνει κάθε χρόνο για πρόστιμα στην ΕΕ...Δεν θα έπρεπε να τα μαθαίνει όλα αυτά απο κάπου στο διαδίκτυο ή να αναρτώνται σε φορείς της ΤΑ; Μόνο γνωρίζοντας μπορούμε να διορθώσουμε...

Ανώνυμος είπε...

Δεν νομίζω ότι θα πρέπει να γινόμαστε άκριτα θαυμαστές του ΣτΕ και της νομολογίας του επειδή τα κόμματα για τους δικούς τους λόγους στρέφονται εναντίον του. Πολλές φορές οι αποφάσεις του επιτείνουν τον παραλογισμό και τις κάθε είδους στρεβλώσεις. Χαρακτηρίζεται από επιλεκτική ευαισθησία στην επίκληση των συνταγματικών αρχών και σιωπηρή αποδοχή κατάφωρα αντισυνταγματικών νόμων (όπως π.χ. της στράτευσης μόνο των ανδρών).

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

Η συζήτηση, νομίζω, πήγε αλλού, αναπόφευκτο άλλωστε. Το κύριο θέμα του άρθρου μου είναι οι απαράδεκτες επεμβάσεις ενός υπουργού, ο οποίος αντί να ασχολείται με την έπίλυση των πραγματικών προβλημάτων του ΣτΕ (και του έλληνα πολιτη, τελικα), εφευρίσκει προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Ούτε το Εβδομο Τμήμα, ούτε η εναλλαγή δικαστών θα λύσουν κανένα πρόβλημα του ΣτΕ. Ο υπουργός θέλει απλώς τον πολιτικό έλεγχο ενός άκρως ενοχλητικού δικαστηρίου (ιδιαίτερα σε θέματα περιβάλλοντος).

Το ΣτΕ χαίρει γενικής εκτίμησης για το δικαιοδοτικό του έργο. Η στάση του επί δικτατορίας ήταν υποδειγματική. Υπερασπίζει σθεναρά το κοσμικό κράτος δικαίου, η περιβαλλοντική νομολογία του έχει περισώσει ό,τι υπάρχει στην Ελλάδα, θέτει όρια στην εξουσία των κυβερνήσεων. Φυσικά, όπως όλα τα δικαστηρια μπορεί να παίρνει και αποφάσεις με τις οποίες μερικοί να μη συμφωνούμε. Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ το κάνει διαρκώς αυτό με το να αποφαίνεται από τα ανθρώπινα δικαιώματα των μειονοτήτων μέχρι τη διδασκαλία του Δαρβίνου στα σχολεία. Οι διαμάχες που προκαλούν οι αποφάσεις του δεν απομειώνουν καθόλου το κύρος του. Η ωριμη δημοκρατία καλλιεργεί την ελεύθερη συζήτηση/debate και σέβεται τους θεσμούς.

Στα σχόλια των φίλων επί του άρθρου μου με εντυπωσιάζει το εξής: δεν είδα κανέναν να εκφράσει την υπερηφάνεια του που υπάρχουν θεσμοί με κύρος στη χώρας μας. Οι περισσότεροι πιάνουν μια υποπερίπτωση για να τονίσουν κάτι. Δεν φταίει το ΣτΕ αγαπητέ Θέμη και αγαπητή Ελένη (tractatus) που ασχολείται με την εξέλιξη μελών ΔΕΠ, αφού αυτοί είναι (ή θα γίνουν) δημόσιοι υπάλληλοι και μπορούν να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη κατά αποφάσεων Πανεπιστημιακής Διοίκησης. Δεν επίλέγει το ΣτΕ τη δικαστική ύλη, αλλά ο νομοθέτης. Το προβλημα δεν είναι του ΣτΕ, αλλά της άρρωστης ακαδημαϊκής κουλτούρας η οποία είναι συγκρουσιακή, και δεν σέβεται ή δεν τηρεί κανόνες. Δεν φταίει το ΣτΕ αν διαδοχικές κυβερνήσεις προσπερνούν τη δικαστική επετηρίδα και προάγουν φίλα προσκείμενους. Το εντυπωσιακό είναι πως σε ένα περιβάλλον υψηλής κομματικοποίησης, όπως είναι η ελληνική δημόσια ζωή, υπάρχουν θεσμοί όπως το ΣτΕ που κρατούν υψηλά στάνταρντς και δεν υποκύπτουν πάντοτε στα κελεύσματα των κυβερνήσεων.

Δεν υπάρχουν αγγελικά πλασμένοι θεσμοί. Υπάρχουν όμως καλύτεροι και χειρότεροι. Για τους χειρότερους κοιτάξτε μερικά ελληνικά πανεπιστήμια και θα φρίξετε. Για τους καλύτερους, κοιτάξτε το ΣτΕ. Ως κοινωνικό επιστήμονα, με ενδιαφέρει να δω πως παράγεται η αριστεία, πως διαφυλάσσεται και πως καταστρέφεται. Οι υπουργικές επεμβάσεις, διαιωνίζοντας το μοτίβο των πολιτικών επεμβάσεων στους θεσμούς, θέτουν σε κίνδυνο μια ευαίσθητη οικολογία οργανωσιακών αξιών και πρακτικών, που εδώ και 80 χρόνια έχει αποδεδειγμένα παράγει υψηλής ποιότητας δικαιοδοτικό έργο. Πρέπει να αναγνωρίσουμε την αριστεία, ακριβώς για να την προστατεύσουμε.

ΥΓ Το ΣτΕ αγαπητή Ελένη (Τροβά) δεν είναι "κυβερνητικό όργανο". Ως νομικός που είσαι απορώ πως λές κάτι τέτοιο. Το γεγονός ότι οι πρόεδροί του διορίζονται από τις κυβερνήσεις (κακώς κατά τη γνώμη μου), όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλη τη Βόρεια Ευρώπη και Αμερική, δεν το καθιστά "κυβερνητικό όργανο". Το Ανώτατο Δικαστήριο στις ΗΠΑ δεν είναι κυβερνητικό όργανο, όπως δεν είναι το Γαλλικό ΣτΕ, αν και οι δικαστές τους διορίζονται απο τις κυβερνησεις. Η επαγγελματική ανεξαρτησία τους έχει αποδειχθεί πολλές φορές Δεν πρέπει να χάνουμε μερικές λεπτές εννοιολογικές διακρίσεις, γιατί τότε δεν εκλεπτύνεται η συζήτηση.

Unknown είπε...

Κύριε Τσούκα, αντιλαμβάνεστε ότι ο όρος "κυβερνητικό όργανο" δεν χρησιμοποιήθηκε με τρόπο νομικό. Οπως δεν ήταν νομικό και το άρθρο σας! Είναι φανερό ότι τοποθετηθήκατε με τον τρόπο πολλών συμπαθούντων του δικαστηρίου. Αλλοι συμπαθούν τις ΑΔΑ, άλλοι τα συνταγματικά δικαστήρια. Προσωπικά δεν πιστεύω αυτές τις προσεγγίσεις. Η ιστορία έχει να μας δείξει πολλές αποφάσεις του για τις οποίες μπορούμε να ντρεπόμαστε. Αλλά και ο θεσμός ήταν κάποτε προοδευτικός. Το 19ο αιώνα ίσως.
Το ΣτΕ σήμερα όχι, δεν είναι υποδειγματικός θεσμός. Πρωτίστως διότι είναι αναποτελεσματικός και δεν ελέγχει την εκτελεστική εξουσία.
Είναι απλώς καλύτερος από άλλους!
To Conseil d'Etat ήταν αρχικά conseil du Roi. Σκοπός της δημιουργίας του ήταν να δημιουργεί την αίσθηση ότι υπάρχει δυνατότητα αμφισβήτησης των βασιλικών αποφάσεων από τους αστούς. Ενα Συμβούλιο (δηλαδή ένα συλλογικό όργανο... με εντελώς πολιτικό χαρακτήρα). Το Σύνταγμα σήμερα της χώρας μας το καθιστά δικαστήριο (πλην μιας του αρμοδιότητας που παραμένει διαφορετική)... Ελπίζω να μην χρειαστεί πάντως να αναζητήσετε εκεί το δίκαιο σας. Γιατί ξέρετε για την ιστορία του "Ωραίου Λοχαγού"...Που δεν είναι η μόνη άλλωστε. Τονίζω ότι υπάρχουν εξαιρέσεις! αλλά από εξαιρέσεις δεν κρίνεις θεσμούς... Κρίνεις πρόσωπα.
Οσον αφορά την παρατήρηση του κ. Λαζαρίδη, φυσικά και ελέγχονται οι κρίσεις μελών ΔΕΠ. Αν και πλέον όχι μόνον από το ΣτΕ αλλά και από τα διοικητικά δικαστήρια. Μην ξεγελιέστε όμως, η ίδια απόφαση μπορεί πάντα να επανεκδοθεί διορθωμένη για τις νομικές της πλημμέλειες.

Ανώνυμος είπε...

Όταν λέτε πως είμαστε υπερήφανοι σε ποιους αναφέρεστε (εγώ πάντως δεν είμαι). Εκπροσωπείτε κάποια ομάδα ανθρώπων και ποια είναι αυτή;
Νομίζω ότι βασίζετε την επιχειρηματολογία σας στο χαμηλή ποιότητα του πολιτικού προσωπικού. Όμως αν ο κ. Χατηγάκης π.χ. είναι μέτριος πολιτικός δεν σημαίνει ότι δεν έχει την αρμοδιότητα και την ευθύνη να νομοθετήσει. Λέτε ότι τα μέτρα του πιθανότατα θα είναι αναποτελεσματικά. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι είναι και αντισυνταγματικά ώστε το ΣτΕ να έχει τη νόμιμη εξουσία να τα ακύρωσει. Τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι αποφάσεις που δείχνουν ότι το ΣτΕ θεωρεί τον εαυτό του κριτή και νομοθέτη επί παντός επιστητού. Αυτό είναι επικίνδυνο για τη δημοκρατία αλλά και δεν οδηγεί απαραίτητα σε καλύτερη ποιότητα διακυβέρνησης. Οι επιδόσεις της χώρας μας σε όλα αυτά που υποτίθεται πως προστατεύει το ΣτΕ(περιβάλλον, δικαιώματα κ.α.) είναι πολύ κακές γιατί η νομική τους προστασία διαφέρει πολύ από την ουσιαστική. Σίγουρα ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν τα κόμματα. Αλλά πώς θα αποτιμήσουμε τη δράση του ΣτΕ αν όχι με βάση τα αποτελέσματα της; Το ΣτΕ βρίσκει φανατικούς υποστηρικτές γιατί στη χώρα μας κυριαρχεί μια περίεργη μορφή νομικισμού και θεσμολαγνείας. Τα προβλήματα της χώρας δε θα λυθούν με μια νέα ερμηνεία του άρθρου 24 ή του άρθρου 16. Από την άποψη αυτή το ΣτΕ είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης.

Meropi είπε...

Αγαπητέ μου Χαρίδημε (μου είπες να σου μιλώ στον ενικό και το πίστεψα)
έτσι θα χαρακτήριζα κι εγώ το ΣτΕ "ένα θεσμό που κοσμεί τη σύγχρονη Ελλάδα". Δυστυχώς δεν μπορώ να πω το ίδιο για τον Άρειο Πάγο. Παρόλο που υπάρχουν κι εκεί μερικοί ανεξάρτητοι δικαστές.
Ξέρεις Χαρίδημε, ο λόγος που σκεφτόντουσαν ένα διάστημα (δεν ξέρω αν το σκέφτονται ακόμα) με αναθεώρηση του Συντάγματος να ιδρύσουν Συνταγματικό Δικαστήριο, το οποίο και μόνο να μπορεί να αποφαίνεται για την αντισυνταγματικότητα των νόμων, είναι ακριβώς για να παρακάμψουν τον έλεγχο του ΣτΕ.
Όσον αφορά τα "μέτρα για την αποσυμφόρηση της δικαιοσύνης" είναι τουλάχιστον γραφικά. Χωρίς να προσλάβουν δικαστές και γραμματείς και χωρίς άλλη υποδομή, βγάζουν κάτι νόμους (πχ να προσδιορίζονται πιο γρήγορα οι αγωγές) και νομίζουν ότι προωθούν έτσι την αποσυμφόρηση...

Unknown είπε...

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον το διάλογο και παρατηρώ τις σκέψεις των σχολιαστών με ενδιαφέρον. Οπως τη γνώμη της Μερόπης για τον Αρειο Πάγο. Κάποιος θα μπορούσε να έχει τις σκέψεις του και για το Ελεγκτικό Συνέδριο. Με τη μόνη διαφορά ότι οι Υπουργοί Δικαιοσύνης συνήθως (και συχνά και οι ΠΕΧΩΔΕ και άλλοι) μαλώνουν με το ΣτΕ!
Γιατί τάχα?
Απλούστατα γιατί η βασική δουλειά του ΣτΕ είναι ο ακυρωτικός έλεγχος των πράξεων της διοίκησης. Ο έλεγχος νομιμότητας. Και οι Υπουργοί τσαντίζονται που ξεβολεύονται λιγάκι.
Λέτε κύριε Τσούκα και πιστέψτε με ότι κατά κανόνα συμμερίζομαι και εκτιμώ απεριόριστα το λόγο σας ότι:
"Ως κοινωνικό επιστήμονα, με ενδιαφέρει να δω πως παράγεται η αριστεία, πως διαφυλάσσεται και πως καταστρέφεται"

Η αριστεία λοιπόν δεν σημαίνει να κάνει ο άριστος τη δουλειά για την οποία δημιουργήθηκε?
Δεν σημαίνει να είναι αποτελεσματικός στο ρόλο του? Δεν σημαίνει να ελέγχει τη νομιμότητα?
Αριστεία είναι να ρίχνεις στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τα κρίσιμα ζητήματα με χίλιες αναβολές και παραπομπές από την μία σύνθεση στην άλλη και εν τέλει αν έχεις το θάρος στο ΔΕΚ? Αριστεία σημαίνει να επιλύεται (όπως επιλύεται) το θέμα μετά από 10 χρόνια παρέχοντας στη διοίκηση την ευχέρεια να το επαναφέρει λιγάκι βελτιωμένο?
Πού είναι η αριστεία του θεσμού (και όχι των ατόμων!!! το τονίζω και το επισήμανα εξαρχής... αν μιλάμε για το δικαστήριο αυτό είναι κάποια πρόσωπα που μας ξυπνούν τις αντιδράσεις με το απίστευτο σθένος τους, όχι ο θεσμός)όταν το ζήτημα π χ των πτυχίων των ΑΕΙ εκκρεμεί 20 περίπου χρόνια και μόλις πρόσφατα τόλμησε να στείλει ένα παραπεμπτικό ερώτημα στο ΔΕΚ (γνωρίζετε το δίχως άλλο το θέμα), τώρα δηλαδή που είναι λυμένο από την Επιτροπή και τη νομολογία του ΔΕΚ, χωρίς να πάρει το θάρρος να το λύσει. Ποιά είναι η αριστεία όταν ο βασικός μέτοχος είχε την ίδια πολύπαθη τύχη και τελικώς δεν έγινε παρά ένα παραπεμπτικό στο ΔΕΚ και πάλι όταν το θέμα ήταν λυμένο... Ποιά είναι η αριστεία όταν το MALL δεσπόζει και το θέμα θα επιλυθεί όταν πιά δεν θα υπάρχει λόγος. Και τότε κ. Τσούκα τι θα πεις στον ιδιοκτήτη μικροαυθαιρέτου στα Σούρμενα? Οτι το MALL ήταν μεγάλο αυθαίρετο?
Συνοψίζω, λοιπόν ότι αν αναζητά κανείς την αριστεία θα όφειλε να αναζητήσει το έργο και όχι τον καυγά με τον Υπουργό. Να επισημάνει ανατροπές και πράξεις. Οχι διαφωνίες με προίσταμένους. Οι Υπουργοί μπορεί να θυμώνουν από οργή μπορεί όμως να "τσαντίζονται" γιατί απλώς δεν εξυπηρετούνται στο βαθμό και την ταχύτητα που θα περίμεναν. Κάτι που όπως καταλαβαίνουμε όλοι δεν σημαίνει τίποτε για την αριστεία.

marianaonice είπε...

Κύριε Τσούκα κατ΄ αρχήν συγχαρητήρια για την πολύ σωστή ανάρτησή σας. Ομολογώ ότι ήταν ένα από τα θέματα που σκεφτόμουν να αναρτήσω και εγώ με τις ίδιες ακριβώς απόψεις μετά τις δηλώσεις του Υπουργού Δικαιοσύνης "περί κράτους Δικαστών" που αναφέρονταν στο ΣΤΕ. Και ο λόγος γιατί τα τελευταία χρόνια έχω μείνει με την αίσθηση ότι τείνουμε να γίνουμε "κράτος χωρίς δικαστές"! Το τελευταίο προπύργιο της Δικαιοσύνης πράγματι είναι το ΣΤΕ έστω με τις όποιες αδυναμίες του και ελλείψεις του, για τις οποίες και δεν ευθύνονται βέβαια οι δικαστές του!! Αφού άλωσαν την πολιτική και ποινική Δικαιοσύνη και ουσιαστικά την απορρόφησαν οι νομοθετική και εκτελεστική εξουσίες, τώρα άρχισαν να φλερτάρουν με την ιδέα να καταργήσουν και το ΣΤΕ. Ο Υπουργός είπε ότι οι δικαστές είναι εφαρμοστές του δικαίου και όχι νομοθέτες!! Ότι οι νόμοι δεν μπορούν να ελέγχονται για τη συνταγματικότητά τους από το ΣΤΕ αφού εκπορεύονται από τη νομοθετική εξουσία που προέρχεται από τη λαϊκή κυριαρχία!! Ω! τι υποκρισία!! Λες και ο Υπουργός δεν έχει ακούσει ποτέ ή δεν έχει δει να ψηφίζονται φωτογραφικές νομοθετικές διατάξεις νύχτα ή σε περίοδο διακοπών της Βουλής, με παρόντες 5-6 βουλευτές!! Το αποκορύφωμα της λαϊκής κυριαρχίας που δεν πρέπει κατ΄ αυτόν να ελέγχεται από το ΣΤΕ.
Έχω δημοσιεύσει και εγώ μία σχετική ανάρτηση για την ψήφιση τροποποίησης άρθρου 43 της ποινικής δικονομίας, με την οποία κατάφεραν χωρίς κανείς να το καταλάβει, εν ονόματι της επιτάχυνσης της απονομής της ποινικής δικαιοσύνης, να φτάσουμε σήμερα στο φαινόμενο των εισαγγελικών διατάξεων με τις οποίες αρχειοθετούνται σοβαρές πολιτικού ενδιαφέροντος υποθέσεις, χωρίς να περάσουν τον έλεγχο έστω ενός δικαστικού συμβουλίου. Αν σας ενδιαφέρει μπορείτε να δείτε τις επισημάνσεις μου και στο δικό μου μπλογκ αλλά και στο κοινό μπλογκ "προτάσεις για τη διαφθορά"
http://protaseis-enantia.blogspot.com/ όπου κάνω και την πρότασή μου για την άρση του κακού!
Και πάλι τα συγχαρητήριά μου. Εκφράσετε όσα ακριβώς επιθυμούσα και εγώ να εκφράσω.

Ανώνυμος είπε...

Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα η ανεξαρτησία της ποινικής δικαιοσύνης. Βεβαίως εκεί ζητάμε από τους δικαστές να εφαρμόσουν τους νόμους με την ίδια αμεροληψία απέναντι σε ισχυρούς και απλούς πολίτες. Η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης δεν μπορεί να σημαίνει ότι θέλουμε να νομοθετούν οι ίδιοι οι δικαστές στη λογική του "Γιάννης κερνά Γιάννης πίνει"(βλ. Μισθοδικείο και τόσα άλλα). Αν δεν μας αρέσει ο τρόπος με τον οποίο νομοθετούν οι βουλευτές και τα κόμματα ας αγωνιστούμε για να τον αλλάξουμε. Δεν είναι σωστό να επενδύουμε στη διαρκή απαξίωση της δημοκρατικής εκπροσώπησης.

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

Ενας θεσμός διακρίνεται για την αριστεία του (excellence) όταν η δράση του εμφορείται από αξίες, όταν έχουν ακεραιότητα οι πράξεις τους, κι όταν επιτελεί με ποιοτική επάρκεια το έργο του. Η αριστεία θέλει χρόνο για να καλλιεργηθεί, απαιτεί διαρκή εγρήγορση για την αναπαραγωγή της, ενώ εύκολα καταστρέφεται.

Θεωρώ ότι μόνο ένας κακόπιστος θα αρνούνταν ότι το ΣτΕ δεν διακρίνεται για την αριστεία του, ή, τουλάχιστον, αν τρομάζει μερικούς ο όρος, για την ποιότητά του. Προασπίζεται το κοσμικό κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα (π.χ. βλέπε ταυτότητες, εργασία αλλοθρήσκων στο ελληνικό δημόσιο, κλπ), η περιβαλλοντική νομολογία του και μόνο αρκεί για να κερδίσει το θαυμασμό μας, θέτει επανειλημμένα τα όρια στις κυβερνητικές αποφάσεις και πράξεις της διοίκησης (γι αυτό άλλωστε όλες οι κυβερνήσεις αναζητούν τρόπους να το ψαλιδίσουν), η ακεραιότητα των λειτουργιών του (και των λειτουργών του) ουδέποτε έχει αμφισβητηθεί, ενώ η στάση επιφανών λειτουργών του επί δικτατορίας ήταν υποδειγματική. Οσοι έρχονται σε επαφή με το ΣτΕ, κατα κοινή ομολογία, αναγνωρίζουν τον υψηλό επαγγελματισμό και την ξεχωριστή νομική κατάρτιση των λειτουργών του. Έίναι μίζερο να μη βλέπουμε την ποιτότητα όταν τη συναντάμε. Οπως, κατ' αναλογία, θα ήταν μίζερο να μην αναγνώριζε κανείς την εξαιρετική δουλειά που γίνεται στο Ιδρυμα Ερευνας και Τεχνολογίας του Παν/μιου Κρήτης ή την καλή λειτουργία των ΚΕΠ.

Ας επανέλθουμε όμως στο κύριο θέμα μας. Αγνοείστε τα εγκωμιαστικά σχόλιά μου για το ΣτΕ, τα οποία άλλωστε ήταν παρεμπίπτοντα. Στο άρθρο μου ανέλυσα 4 σημαντικούς, κατά τη γνώμη μου, λόγους για τους οποίους παράγεται η βραδυδικία στο ΣτΕ. Τι κάνει για να τους αντιμετωπίσει ο υπουργός; Απολύτως τίποτα. Ασχολείται με θέματα (7ο τμήμα, εναλλαγή) που ουδόλως θα μειώσουν τη βραδυδικία. Διαβάστε τη συνέντευξη του κ.Χατζηγάκη στα ΝΕΑ του περασμένου Σαββάτου και θα θαυμάσετε την κενολογία του ανδρός. Τον ρωτούν οι αναγνώστες τι θα κάνει για να αντιμετωπίσει τη βραδυδικία, κι αυτός απαντά ότι τό γνωρίζει το πρόβλημα και θα κάνει κάτι!

Ποιά θα ήταν η ορθολογική αντιμετώπιση του προβλήματος; Η αναγνώριση ότι υπάρχουν μέτρα βραχυπρόθεσμης, μεσοπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης απόδοσης. Βραχυπρόθεσμα, να αλλάξει τα οικονομικά κίνητρα που ενθαρρύνουν τις πολλές προσφυγές (ο τέταρτος παράγοντας στο άρθρο μου), έτσι ώστε να μειωθούν οι "εγκαταλελειμμένες" περιπτώσεις. Μερικά απλά οργανωτικά μέτρα θα διευκόλυναν επίσης την κατάσταση. Επίσης, να πάψει το κράτος να προσβάλλει πολλές αποφάσεις κατώτερων δικαστηρίων που δικαιώνουν πολίτες. Μεσοπρόθεσμα, σε συνεννόηση με τους δικηγορικούς συλλόγους, να αυστηροποιήσει την εισαγωγή δικηγόρων στο επάγγελμα, όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη. Μόνον εδώ η αποφοίτηση από τις νομικές σχολές εξασφαλίζει σχεδόν σίγουρα την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Μακροπρόθεσμα, χρειαζόμαστε μια άλλη δημόσια διοίκηση, με διαφορετική οργάνωση και, κυρίως, κουλτούρα.

Τίποτα από όλα αυτά δεν θα γίνει, γιατί σε ένα λαϊκιστικό πολιτικό σύστημα όπως το δικό μας όλα τα παραπάνω μέτρα έχουν πολιτικό κόστος, το οποίο οι έλληνες πολιτικάντηδες δεν θέλουν να καταβάλλουν. Γι αυτό άλλωστε σχεδόν παντού αποφεύγονται οι τομές και προτιμώνται τα μπαλώματα.

S G είπε...

"η περιβαλλοντική νομολογία του έχει περισώσει ό,τι υπάρχει στην Ελλάδα"

και εχει εμποδισει και γω δεν ξερω ποσες μεγαλες επενδυσεις, ποσες αναγκαιες επεκτασεις Σχεδιων Πολεως κτλ κτλ Το προβλημα με το ΣτΕ ειναι οτι δεν περιοριζεται στην νομολογια, προσπαθει να αλλαζει την νομοθεσια, πηγαινοντας κοντρα σε βασικες αναπτυξιακες πολιτικες της χωρας, παραβλεποντας τους νομους (και αυτο το ξερω απο υψηλοβαθμο δικαστη του ΣτΕ).

Η πλακα ειναι οτι πληρωνουμε την περιβαλλοντικη "ευαισθησια" του με πληρη καταστροφη του περιβαλλοντος (βλεπε πυρκαγιες, αναπτυξη μικρων και οχλουσων δραστηριοτητων αντι για λιγες μεγαλες και οργανωμενες κτλ).

Περιμενα απο τον κ. Τσουκα να εχει πιο πραγματιστικη αποψη στο θεμα...

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

@s g
Φοβάμαι ότι συγχέετε διαφορετικά πράγματα. Για τα ανύπαρκτα ή καχεκτικά Σχέδια Πόλεων, το ανύπαρκτο Κτηματολόγιο, το μερικό Δασολόγιο κλπ ευθύνονταοι οι λαϊκιστες πολιτικάντηδες, όχι το ΣτΕ. Συμφωνώ ότι μερικές φορές ίσως το ΣτΕ να ήταν δρακόντειο στην ερμηνεία του, αλλά οι δρακόντειες ερμηνείες εξηγούνται από ένα ισχνό έως ανύπαρκτο και συχνά αντιφατικό νομοθετικό πλαίσιο που δεν προστατεύει το περιβάλλον. Σε κάθε περίπτωση, αν πρέπει να διαλέξω, προτιμώ τον δρακόντειο Δεκλερή από τους "χαλαρούς (για να το πω κομψά) Κατσιγιάννη και Λαλιώτη.

Για την καταστροφή του περιβάλλοντος ξέρουμε πολύ καλά ποιός φταίει: η ογκώδης πλην τραγικά ανεπαρκής δημόσια διοίκηση, ανίκανη να οργανωθεί σωστά από τους πολιτικούς για να περιφρουρήσει τα συλλογικά αγαθά, ο ενδημικός λαϊκισμός, και οι ανεπαρκείς και διεφθαρμένοι πολιτικάντηδες που ενδίδουν στα αιτήματα των ψηφοφόρων τους. Οι τελευταίοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι οποιαδήποτε αυθαιρεσία τους, με την κατάλληλη πίεση και τις σωστές διασυνδέσεις, θα νομιμοποιηθεί.

Για την καταστροφή του περιβάλλοντος μην πυροβολείτε το ΣτΕ αλλά τους Ελληνες και τους πολιτικούς τους ηγέτες.

Ανώνυμος είπε...

Το ΣτΕ με τη νομολογία του δίνει κίνητρα στους ανθρώπους να καταστρέψουν και όχι να αγαπήσουν το δάσος. Παράλληλα έχει τορπιλίσει οποιαδήποτε προσπάθεια να αποκτήσουμε αποσαφηνισμένους τίτλους ιδιοκτησίας και σταθερές χρήσεις γης. Έτσι το σύστημα μας παραμένει τριτοκοσμικό και τελικά δικαιώνονται οι πιο αδίστακτοι που είναι αποφασισμένοι να παρανομήσουν όποιες κι αν είναι οι συνέπειες.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Τσούκα θα συμφωνήσω με κάποιους αναγνώστες σας ότι το ΣτΕ πολλές φορές αδιαφορεί για τις συνέπειες των Αποφάσεων του. Για παράδειγμα έχει λάβει Απόφαση πρόσφατα με την οποία απαιτεί όλες οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας να λάβουν έγκριση περιβαλλοντικών όρων προκειμένου να είναι νόμιμες, ακόμα και για κεραίες που ήδη λειτουργούν και έχουν λάβει όλες τις απαραίτητες άδειες σύμφωνα με τη νομοθεσία. Επομένως προκειμένου οι εταιρείες κινητής να είναι νόμιμες, θα έπρεπε να βάλουν προσωρινά "λουκέτο" (δηλ. να πάψουμε να έχουμε κινητή τηλεφωνία στην Ελλάδα) περιμένοντας τις αντίστοιχες εγκρίσεις από τις Περιφέρειες που έχουν τη σχετική αρμοδιότητα.
Το πιο εξοργιστικό είναι ότι οι νόμιμες κεραίες έχουν ήδη λάβει τις απαραίτητες αδειοδοτήσεις από τις αρμόδιες Αρχές ώστε να διασφαλίζεται η προστασία του κοινού από τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Επομένως οι περιβαλλοντικές μελέτες δεν προσφέρουν ουσιαστικά τίποτα επιπλέον, δεδομένου ότι αντικειμενικά μια κεραία κινητής (μιλάμε για αυστηρά τυποποιημένη τεχνολογία) δεν μολύνει την ατμόσφαιρα ή τον υδροφόρο ορίζοντα.
Θα περίμενε κανείς από το Ανώτατο δικαστήριο της χώρας που θέλει να διεκδικεί δάφνες αριστείας περισσότερο επαγγελματισμό και εις βάθος διερεύνηση αυτών των θεμάτων.

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

@χ.μ.
Νομίζω ότι εσεις ο ίδιος έμμεσα περιγράφετε το πρόβλημα: οι κεραίες έχουν πάρει ποικίλες άδειες από τις Αρχές αλλά όχι τις δέουσες περιβαλλοντικές. Δεν θάπρεπε το ΣτΕ να υποχρεώσει τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας να παίρνουν και περιβαλλοντικές άδειες πριν προχωρήσουν στην εγκατάσταση των κεραιών τους; Αν η νομοθεσία μας είναι προβληματική στο θέμα αυτό (όπως και σε πολλά άλλα που άπτονται περιβαλοντικών θεμάτων) δεν θάπρεπε το ΣτΕ να υποδείξει ότι έτσι καταστρατηγείται σχετική διάταξη του Συντάγματος;

Λέτε: "Επομένως οι περιβαλλοντικές μελέτες δεν προσφέρουν ουσιαστικά τίποτα επιπλέον, δεδομένου ότι αντικειμενικά μια κεραία κινητής (μιλάμε για αυστηρά τυποποιημένη τεχνολογία) δεν μολύνει την ατμόσφαιρα ή τον υδροφόρο ορίζοντα". Δεν πιστεύω ότι εννοείτε κάτι τέτοιο. Ποικίλες έρευνες κάνουν λόγο για ηλεκτρομαγνητική μόλυνση και τις επιβλαβείς επιπτώσεις της στην υγεία. Για παρόμοια θέματα αποφαίνονται συχνά δικαστήρια στη Βρετανία και στις ΗΠΑ (και για κεραίες και για ηλεκτροφόρους αγωγούς υψηλής τάσης που περνάνε πάνω από κατοικημένες περιοχές).
Το είπα και σε άλλο σχόλιο: μην πυροβολείτε το ΣτΕ για τα θέματα αυτά. Ζητείστε εξηγήσεις από τους πολιτικούς αφού αυτοί (δεν) νομοθετούν και από τη δημόσια διοίκηση αφού αυτή (δεν) εφαρμόζει τους νόμους.

Ανώνυμος είπε...

"Θεωρώ ότι μόνο ένας κακόπιστος θα αρνούνταν ότι το ΣτΕ δεν διακρίνεται για την αριστεία του, ή, τουλάχιστον, αν τρομάζει μερικούς ο όρος, για την ποιότητά του."



Τελικά δεν έχω καταλάβει, η κα Τροβά είναι κακόπιστη ή όχι;

Ανώνυμος είπε...

Προσοχή Χαρίδημε και φίλοι. Αποφύγετε το link του kalar.