Ισως πρόκειται για τεχνοκρατική εμμονή, αλλά δύσκολα μου βγάζει κανείς από το μυαλό ότι το πλέον δυσεπίλυτο πρόβλημα αυτής της χώρας είναι η οργάνωση και διοίκηση. Δεν είναι τόσο απλό, όσο ενδεχομένως ακούγεται. Η οργάνωση και διοίκηση δεν είναι απλώς συστήματα και διαδικασίες. Κυρίως είναι πρακτικές και νοοτροπίες, οι οποίες εμπλέκουν ανθρώπινες συμπεριφορές, οι οποίες, με τη σειρά τους, νοηματοδοτούνται από ευρύτερες αξίες και μορφοποιούνται από κοινωνικώς αποδεκτά συστήματα κινήτρων και κυρώσεων.
Πάρτε το παράδειγμα της απόδρασης του τοξικομανούς στη Σίνδο Θεσσαλονίκης και των τραγικών συνεπειών της. Το γενεσιουργό λάθος των αστυνομικών ήταν η μη «δέσμευση» του μεταγόμενου τοξικομανή. Η οικειότητα των αστυνομικών με τον όχι ιδιαίτερα επικίνδυνο κρατούμενο (δεκαεπτά φορές είχε προσαχθεί στο αστυνομικό τμήμα) τους ώθησε να μην του περάσουν χειροπέδες, ως όφειλαν.
Δεν πρόκειται απαραίτητα για έλλειψη επαγγελματισμού. Πολλές έρευνες δείχνουν ότι οι ρουτίνες συχνά τροποποιούνται στην πράξη απο τους χρήστες τους, προκειμένου να προσαρμοστούν στις εκάστοτε περιστάσεις. Οδηγείτε πάντοτε εντός των ορίων ταχύτητας; Ο υπάλληλος της τράπεζάς σας σας ζητά πάντοτε ταυτότητα; Ακολουθείτε ευλαβώς όλες τις διαδικασίες στη δουλειά σας; Η οργανωσιακή ζωή όχι μόνο βρίθει από παραλείψεις, αλλά, χωρίς αυτές – παραδόξως - δεν είναι εφικτή! Πόσες φορές διαμαρτυρόμαστε για «απαράδεκτη γραφειοκρατία» και για «έλλειψη κοινής λογικής», όταν ο υπάλληλος εμμένει στο «γράμμα» της τυπικής διαδικασίας; Μόνο σε έναν φανταστικό κόσμο, τα συστήματα, οι διαδικασίες και οι κανονισμοί υποκαθιστούν την ανθρώπινη κρίση.
Οσοι επικρίνουν τους αστυνομικούς της Σίνδου ότι δεν έπραξαν «τα αυτονόητα», μιλάνε εύκολα και αφηρημένα – πως, δηλαδή, θα έπρεπε να είναι τα πράγματα - και γι αυτό περιπίπτουν σε ανούσιο διδακτισμό. Οποιος προσεγγίζει το φαινόμενο εκ των ένδον, με βάση τη βιωμένη εμπειρία των μετεχόντων, γνωρίζει ότι, στην τριβή της καθημερινής ρουτίνας, τα άτομα «κόβουν δρόμο», προσαρμόζουν τις ρουτίνες, και ασκούν την κρίση τους σε συγκεκριμένες περιστάσεις. Αν αυτό το θεωρήσουμε δεδομένο, το πραγματικό ερώτημα είναι: τι κάνει ένας οργανισμός προκειμένου η κρίση των μελών του να ασκείται «φρόνιμα»;
Δυστυχώς, αυτό το ερώτημα σπάνια τίθεται. Οι μεν πολιτικάντηδες κάνουν επιδείξεις επικοινωνακής πυγμής, οι δε γραφειοκράτες επικεφαλής της Αστυνομίας διατάζουν τη διεξαγωγή μιας ακόμη «ΕΔΕ»! Η νοοτροπία της Ελληνικής Αστυνομίας, και της δημόσιας διοίκησης γενικότερα, είναι τιμωρητική-αμυντική, δεν είναι προληπτική-δημιουργική. Πόσο συστηματικά εκπαιδεύει τα μέλη της η ΕΛΑΣ; Τι μαθαίνει η ΕΛΑΣ από τα λάθη της, και πως αξιοποεί τις εμπειρίες της; Πως διοικούνται τα αστυνομικά τμήματα; Εκπαιδεύονται ουσιαστικά τα ηγετικά στελέχη της αστυνομίας στη διοίκηση και ηγεσία; Πως ενθαρρύνονται οι αστυνομικοί να παίρνουν πρωτοβουλίες; Γίνονται ασκήσεις και έλεγχοι επιχειρησιακής ετοιμότητας; Πως αξιοποιούνται τα αποτελέσματα των ετήσιων αξιολογήσεων; Συγκρίνει επιδόσεις διαφορετικών αστυνομικών τμημάτων η ΕΛΑΣ, και τι μαθαίνει από αυτές; Συγκρίνει τις λειτουργίες και επιδόσεις της με αυτές των διεθνώς καλύτερων οργανισμών, όπως π.χ. της Βρετανικής Αστυνομίας, και πως αξιοποιεί τα σχετικά συμπεράσματα; Πως διαχέει τις άριστες πρακτικές; Διαθέτει η ΕΛΑΣ επαρκείς πόρους και τι κάνουν οι πολιτικοί της προϊστάμενοι γι αυτό; Λειτουργεί η ΕΛΑΣ με αμιγώς επαγγελματικές αξίες ή υπεισέρχονται στη λειτουργία της κομματικά κριτήρια;
Οι απαντήσεις σε αυτά τα πεζά ερωτήματα θα καθορίσουν ουσιαστικά την ποιότητα του αστυνομικού έργου. Οι απαντήσεις, όμως, δεν είναι απλώς οργανωτικού-διοικητικού τύπου, αλλά εξαρτώνται και από το ευρύτερο αξιακό περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιείται η αστυνομία. Ενας αστυνομικός μπορεί να διαθέτει επιχειρησιακή ετοιμότητα αλλά να μην μπορεί να την ασκήσει, αν η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν τον ενθαρρύνει.
Είναι αξιοπρόσκετο ότι, κυνηγώντας τον τοξικομανή δολοφόνο στη Σίνδο, οι αστυνομικοί πυροβολούσαν στον αέρα (Τα Νέα, 5/5/08). Δεν είναι τυχαίο. Αν οι αστυνομικοί σκότωναν το νεαρό, αντιλαμβάνεστε τι θα γινόταν; Θα ξεσηκώνονταν οι κκ. Αλαβάνος και Τσίπρας, τα αιμοχαρή ΜΜΕ θα μιλούσαν για «ένα ακόμα κρούσμα αυταρχισμού», οι σχολιαστές εντύπων που ανήγαγαν τον φτηνό «αντιεξουσιασμό» σε επάγγελμα και σήμερα επικρίνουν τον «αντιεπαγγελματισμό και τη δυσλειτουργία της ΕΛΑΣ» («Ελευθεροτυπία», 5/5/08), θα εκτόξευαν μύδρους κατά των «ανάλγητων αστυνομικών».
Στην Ελλάδα ό,τι και να κάνει η αστυνομία είναι...λάθος! Απειλείται από διαδηλωτές ένας αστυνομικός και πυροβολεί στον αέρα; Απαράδεκτο. Πυροβολείται ο αστυνομικός από τοξικομανή, που λίγο μετά στοτώνει έναν ανυποψίαστο τρίτο, και ο αστυνομικός πυροβολεί στον αέρα; Αίσχος. Να βλέπεις τον κ.Αλαβάνο να διεκτραγωδεί τη «μειωμένη αποτελεσματικότητα» της αστυνομίας είναι σα να βλέπεις τον κ.Καρατζαφέρη να λυπάται για την ξενοφοβία! Ισως διαφεύγει του κ.Αλαβάνου ότι η «αποτελεσματικότητα» είναι και συνάρτηση του σεβασμού που απολαμβάνει ένας θεσμός. Ο επαγγελματισμός του αστυνομικού αντανακλά σε μεγάλο βαθμό την υπόληψη με την οποία περιβάλλει η κοινωνία το έργο του.
Σε όλες τις χώρες του κόσμου οι υπηρεσίες ασφαλείας κάνουν λάθη (συχνά διαβάζει κανείς αντίστοιχα παραδείγματα στη Βρετανία και τς ΗΠΑ), αλλά μόνον εδώ οι παραλείψεις της ΕΛΑΣ εντάσσονται σε ένα ερμηνευτικό πλαίσιο απαξίωσης των θεσμών αστυνόμευσης. Αυτό το μακρο-πλαίσιο ερμηνείας απαιτείται χρόνος και συστηματική προσπάθεια από όλους τους οργανωμένους φορείς (και κυρίως, φυσικά, την αστυνομία) για να αλλάξει. Δεν είμαι βέβαιος, όμως, ότι θέλουμε να αλλάξει. Η αστυνομία στην Ελλάδα, όταν δεν είναι παράρτημα του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος, είναι ο βολικός σάκος τους μποξ για να κάνει επίδειξη «αντιεξουσιαστικής» γυμναστικής ο κάθε πικραμένος. Την αστυνομία χαιρόμαστε να τη μισούμε.
Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή 11 Μαϊου 2008
31 σχόλια:
Σε πολλά σημεία συμφωνώ με το κείμενό σας αλλά θα σταθώ εκεί που διαφωνώ.
Περνά η αίσθηση στον αναγνώστη του κειμένου ότι παραλείψεις όπως "μη δέσμευση του κρατουμένου" είναι ίσως όχι τόσο αίσθηση έλλειψης επαγγελματισμού όσο ακούγεται να λέγεται.
Σύμφωνοι. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που η "φαντασία" και η πρωτοβουλία του λειτουργού, επιταχύνουν και δίνουν λύσεις σε αρκετές περιπτώσεις που, κατά άλλα, οι κανόνες δεν προβλέπουν. Συναντάται παντού και σε όλα τα επαγγέλματα. Υπάρχουν μερικοί κανόνες όμως, που το κόστος σε περίπτωση λάθους εκτίμησης του "λειτουργού" είναι τόσο υψηλό -στην προκειμένη περίπτωση τραυματισμοί και θάνατοι εσκεμμένα ή μη- όπου είναι προτιμότερο να συμμορφώνεται κανείς με το γράμμα του κανονισμού παρά να ενθαρρύνεται οποιαδήποτε πρωτοβουλία. Σε αντίθεση, το μόνο που μπορώ να φανταστώ ότι έχει σαν όφελος κανείς είναι, ίσως, λιγότερη ψυχολογική ένταση σε έναν κρατούμενο (η μη δέσμευση εννοώ).
Αντίστοιχο παράδειγμα θα ήταν η επιλεκτική επιλογή ενός μηχανικού πχ για το αν θα εφαρμόσει τον αντισεισμικό κώδικα και σε ποιο βαθμό ανάλογα με την εκτίμησή του. Στην μία περίπτωση το κόστος κατασκευής είναι μικρότερο, στην άλλη πιθανόν να υπάρξουν θύματα.
Στην περίπτωση χειροπεδών λοιπόν, δε μπορώ να φανταστώ πως μπορεί να δικαιολογηθεί η πλημμελής εφαρμογή των κανόνων που λένε "χειροπέδες σε όλους τους κρατούμενους ανεξαιρέτως". Φυσικά τα ίδια και για τη φύλαξη του όπλου. Δεν ξέρω πως συγκρίνεται με άλλα Ευρωπαϊκά κράτη αυτή η αντίληψη. Στις ΗΠΑ τουλάχιστον, αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο και πιστεύω σωστά.
Άποψή μου είναι ότι η διατύπωση στο κείμενό σας περνά λάθος μήνυμα στην σχετική παράγραφο. Πιστεύω ότι οι αστυνομικοί, έτσι όπως ακούγεται ότι συνέβησαν τα γεγονότα, έδρασαν εντελώς αντιεπαγγελματικά και για να είμαι και πιο ακριβής έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, αντι-λογικά.
Πάντως, σε κάθε περίπτωση, νομίζω ότι σε μια κατά τ'αλλα δημοκρατική και ευνομούμενη κοινωνία είναι σημαντικό να αποδίδονται οι προβλεπόμενες ευθύνες και το ανάλογο κόστος αν υπάρχει, σε περιπτώσεις παραβίασης των κανόνων όταν αυτοί διαπιστώνονται, παρά το αντίθετο. Αν οι κανόνες κρίνονται ότι είναι ελλιπείς πρέπει να αναθεωρούνται σύντομα βέβαια. Αλλά μόνο έτσι περνά η αίσθηση της ισονομίας και δικαιοσύνης στα μέλη της κοινωνίας.
Ενώ δεν υπάρχει καμία αντίρρηση για τα συμπεράσματα του αρθρου,η κειμενική λογοτεχνική του ανάλυση μας δημιουργεί δυσκολίες.
Η τεχνική περιγραφή μιας ερασιτεχνικής καταδίωξης από τους αστυνομικούς,παραπέμπει υπόρρητα και σε αντιδιαστολή σε μια δυνητική εκτέλεση του υπόπτου,που θα ήταν νομότυπη.
Εστω και αν είναι εύστοχη η παρατήρηση για τον Αλαβάνο και τις κορώνες του,αυτή καθ εαυτή η ανάδειξη αυτού του περιστατικού,είναι περιττή και σκληρή.
Ως γνωστόν η ανοησία ,παίρνει την μορφή της σκληρότητας.
Ας μην αφήσουμε μια απάνθρωπη σκλρότητα να γίνει το σημείο δυνητικής πόλωσης ,ανάμεσα σε ερασιτέχνες αστυνομικούς και λαικιστές πολιτικούς.
Κύριε Τσούκα,
ο συστηματικός και προσεκτικός αναγνώστης, ανιχνεύει στον αναλυτικό λόγο των κειμένων σας εννοιολογικά εργαλεία και διακρίσεις που αναδεικνύουν την συνθετότητα των φαινομένων, ή εναλλακτικά το εύρος των διαστάσεων που ενυπάρχουν σ' αυτά και που εκ πρώτης όψεως - σε επίπεδο εμπειρικό- δεν είναι διακριτά. Επί της ουσίας, μία τέτοια προσέγγιση επιδιώκει να φωτίσει κρυφές πτυχές του φαινομένου και να αναδείξει τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις που το "παράγουν".
Ωστόσο, αυτή η πολυπλοκότητα στη σκέψη, αυτός ο αναλυτικός τρόπος θέασης του γεγονότος, δεν είναι βέβαιο ότι αποδίδει πάντοτε επαρκείς ερμηνείες ή ορθο-λογικά συμπεράσματα.
Η ανάλυση του πρώτου μέρους του άρθρου, με αναφορές από την οργανωσιακή θεωρία, περί την "επικράτηση" λογικά ερμηνεύσιμων παραλείψεων ρουτίνας είναι ως ένα βαθμό προβληματική. Θεωρώ ότι, όταν υπάρχει επαρκής πληροφόρηση ή/και αντίληψη για το δυνητικό κόστος μιας παράλειψης, τότε είναι αναγκαία και η λογική προσαρμογή της ατομικής συμπεριφοράς (ας δούμε τα σχόλια του manblogg.
Συνολικά, ενώ εύστοχα διατυπώνονται τα κρίσιμα ερωτήματα περί τον επαγγελματισμό και την ποιότητα εκπαίδευσης της αστυνομίας, επιχειρείται ένα άλμα σε μία υπόθεση εργασίας που είναι -μάλλον- άστοχη (παρακολουθώ και το σχόλιο του Left Liberal Synthesis). Αναμφίβολα, δημιουργεί αρνητικούς συνειρμούς περί έναν "δεοντολογικό" ρόλο της αστυνομίας που, υποθέτω, δεν είναι μέσα στους σκοπούς του κειμένου σας.
Μαθαίνει η Αστυνομία από τα λάθη της;; Ιδού η απορία. Ο ένας από τους δύο αστυνομικούς που άφησε το όπλο έκθετο και προσπελάσιμο στον τοξικομανή που είναι γνωστό ότι δεν ελέγχεται, είχε λέει περιπέσει και στο παρελθόν σε παρόμοια λάθη.
Έχω την εντύπωση ότι ναι μεν υπάρχει στον ευρύτερο δημόσιο τομέα μια σχετική χαλαρότητα και μηδενισμός, αλλά στην Αστυνομία δεν συγχωρείται εύκολα αυτή η χαλαρότητα, γιατί έχει να κάνει με την ασφάλεια και τη ζωή των πολιτών.
Πριν λίγο καιρό με συγκλόνισε και μια άλλη είδηση. Αυτή εδώbr/>Φοβάμαι λοιπόν ότι πρόκειται για ένα φαινόμενο γενικής αδιαφορίας η στάση της Αστυνομίας έναντι των πολιτών, πλην εξαιρέσεων φυσικά.
Ευχαριστώ για τα σχόλια. Θα ήθελα να επανέλθω με μερικές διευκρινίσεις γιατί νοιώθω ότι δεν έγινα επαρκώς κατανοητός.
1. Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω την αμέλεια του εμπλεκόμενου αστυνομικού και τη συνακόλουθη μη δέσμευση του μεταγόμενου. Προσπαθώ απλώς να κατανοήσω πως συνέβη κάτι τέτοιο. Ολοι ξέρουμε τι έπρεπε να είχε κάνει ο αστυνομικός. Το ξέρουμε όμως γιατί εκ των υστέρων ξέρουμε την αλληλουχία των γεγονότων. Η έρευνα μας δείχνει ότι τα άτομα προσαρμόζουν τις ρουτίνες στις εκάστοτε περιστάσεις. Στις συγκεκριμένες περιστάσεις, ένας οικείος και μέχρι τότε ακίνδυνος τοξικομανής δεν θεωρήθηκε απειλή. Πρόκειται για μια, όπως αποδείχθηκε, εσφαλμένη κρίση. Η ανθρώπινη κρίση όμως είναι ένα ανεξάλειπτο στοιχείο της ανθρώπινης συμπεριφοράς, γι αυτό και ο Αριστοτέλης κάνει λόγο για τη «φρόνηση» - την ικανότητα να προσαρμόζουμε κανόνες σε συγκεκριμένες περιστάσεις (βλ. περισσότερα το βιβλίο μου Αν ο Αριστοτέλης ήταν Διευθύνων Σύμβουλος). Με αυτό ως δεδομένο, αυτό που πρέπει να ζητούμε από τα άτομα δεν είναι τόσο να εφαρμόζουν "τυφλά" τους κανόνες, όσο να τους εφαρμόζουν "φρόνιμα". Τι κάνει γι αυτό η ΕΛΑΣ; Πως εκλεπτύνει την κρίση των μελών της; Στο άρθρο μου έθεσα διοικητικού χαρακτήρα ερωτήματα γι αυτό το σκοπό.
Φυσικά σε μια δημοκρατία πρέπει να αναζητούνται διοικητικές, ποινικές και πολιτικές ευθύνες, αλλά αυτό δεν λύνει το διοκητικό πρόβλημα. Επί της ουσίας, σημασία έχει ένας οργανισμός να μαθαίνει από τα λάθη του, όχι απλώς να αναζητά ευθύνες όπως κάνουν οι ΕΔΕ. Το πώς δημιουργείται μια κουλτούρα μάθησης είναι ένα ενδιαφέρον θέμα, αλλά δεν μπορώ να το αναπτύξω εδώ.
2. Διατυπώθηκε ο υπαινιγμός ότι το άρθρο μου ενδεχομένως θα μπορούσε να εκληφθεί ως έμμεση προτροπή προς την ΕΛΑΣ για την «εκτέλεση» του τοξικομανούς δραπέτη. Οχι βέβαια! Δεν εννοούσα κάτι τέτοιο. Στο άρθρο μου προσπαθώ να εξηγήσω γιατί δεν πυροβόλησαν εναντίον του δραπέτη οι αστυνομικοί και με την ολιγωρία τους αυτή επέτρεψαν τον θάνατο ενός αθώου οδηγού. Η εξήγηση που δίνω είναι ότι αν πυροβολούσαν κατά του δραπέτη οι αστυνομικοί, ο οποίος μην ξεχνάτε πυροβολούσε ήδη κατά των αστυνομικών, ενδέχεται, στην ανταλλαγή των πυροβολισμών, να τον πλήγωναν θανάσιμα ή να τον σκότωναν, οπότε θα έμπλεκαν άσχημα. Από την αστυνομία έχουμε αντιφατικές απαιτήσεις: και να διασφαλίζει την έννομη τάξη και να μην ασκεί τη νόμιμη βία με την οποία την έχουμε επιφορτίσει, όταν οι συνθήκες το απαιτούν. Αν θέλουμε οι αστυνομικοί να μην πυροβολούν, να τους πάρουμε τα όπλα. Αν θέλουμε, σε μερικές περιπτώσεις να μπορούν να προστατεύουν την έννομη τάξη, ακόμα και με ακραίο τρόπο, τότε πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να δεχθούμε ότι μπορούν να πυροβολούν όταν αυτό απαιτείται, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ιδού ένα παράδειγμα. Την περασμένη εβδομάδα ένας μεθυσμένος νέος άνοιξε πυρ από το διαμέρισμά του στο Τσέλση κατά των γειτόνων του (Guardian, 8/5/2008). Κατέφθασε η αστυνομία και προσπάθησε, ματαίως, να διαπραγματευθεί μαζί του. Εκείνος συνέχιζε να πυροβολεί κατά αστυνομικών και πολιτών. Στην ανταλλαγή πυρών με την αστυνομία ο νεαρός σκοτώθηκε. Καμμία εφημερίδα και κανένα κόμμα δεν το έκαναν θέμα γιατί στη βρετανική κοινωνία θεωρείται αυτονόητο ότι τους χρήστες πυροβόλων όπλων κατά πολιτών ή αστυνομικών η αστυνομία επιτρέπεται να τους πυροβολεί, αν αυτή είναι η πλέον πρόσφορη τακτική να τους αναχαιτίσει. Στην Ελλάδα αυτό είναι, εν τοις πράγμασιν, μη αποδεκτό. Αν η αστυνομία έκανε καλά τη δουλειά της - αν δηλαδή πάσχιζε να προστατεύσει την έννομη τάξη στις συγκεκριμένες συνθήκες – θάπρεπε να ανοίξει πυρ κατά του τοξικομανούς, όχι για να τον σκοτώσει αλλά για να τον εξουδετερώσει. Φυσικά πάντοτε υπάρχει ο κίνδυνος στην ανταλλαγή πυρών να σκοτωθεί ο τοξικομανής, αλλά είναι ένας κίνδυνος που στην έννομη τάξη τον έχουμε θεωρητικά αποδεχθεί, γι αυτό και η αστυνομία είναι οπλισμένη. Στην πράξη όμως δεν εμπιστευόμαστε την αστυνομία και για αυτό η αστυνομία συμπεριφέρεται αμυντικά, με συνέπεια η έννομη τάξη δνα μην προστατεύεται επαρκώς. Αν η αστυνομία προστάτευε επαρκώς την έννομη τάξη, η οικογένεια του αθώου θύματος δεν θα είχε στερηθεί τον πατέρα τους.
Μπορούμε να προσάψουμε πολλά στην αστυνομία και πρέπει διαρκώς να της ζητούμε να λογοδοτεί για τον τρόπο που ασκεί την έννομη βία. Στις ώριμες δημοκρατίες, αυτό γίνεται διαρκως. Ας έχουμε όμως υπόψη, ότι η προστασία της έννομης τάξης είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση, όπου, ενίοτε, η αστυνομία αντιμετωπίζει διλήμματα που εμείς οι υπόλοιποι μόνο στον κινηματογράφο βλέπουμε.
Σύμφωνα με το άρ. 120 παρ. 2 π.δ. 141/1991 "οι αστυνομικοί οφείλουν να δεσμεύουν τον συλληφθέντα μόνο όταν αντιδρά βίαια ή είναι ύποπτος φυγής".
Καλώς δεν δεσμεύθηκε ο συλληφθείς, η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στον αστυνομικό που δεν πρόσεχε τον οπλισμό του. Να δω φυσικά ποιος θα τολμήση να αφήση κρατούμενο αδέσμευτο...
Η αστυνομία κατά τη γνώμη μου στην Ελλάδα παρουσιάζει την εικόνα που παρουσιάζει και ο υπόλοιπος δημόσιος τομέας στη χώρα μας. Δεν είναι ούτε καλύτερη, ούτε χειρότερη. Με μια διαφορά: είναι η μόνη που μπορεί να ασκήσει έννομη βία και αυτό αυξάνει σημαντικά το βαθμό ευθύνης της απέναντι στην κοινωνία και τους πολίτες. Αυξάνει επίσης και το βάρος ή την οξύτητα της κριτικής που θα της ασκηθεί σε ενδεχόμενη κατάχρηση του ρόλου της: εδω δεν έχουμε να κάνουμε με δημόσια έγγραφα αλλά με ανθρώπινες ζωές. Κι εδώ εστιάζεται η βασική μου διαφωνία με το κείμενο: "Ο επαγγελματισμός του αστυνομικού αντανακλά σε μεγάλο βαθμό την υπόληψη με την οποία περιβάλλει η κοινωνία το έργο του". Είναι άραγε υπεύθυνη η έλλειψη εμπιστοσύνης της ελληνικής κοινωνίας για την δημόσια εικόνα του θεσμού; Ας μην αναφερθούμε στο ιστορικά φορτισμένο παρελθόν του θεσμού στην ελληνική κοινωνία και ιστορία που άλλωστε δεν βαρύνει τους σημερινούς λειτουργούς, ούτε είναι εποικοδομητικό για την παρούσα συζήτηση. Ας αναφερθούμε σε κάποια εντελώς πρόσφατα παραδείγματα: α) Απρόκλητη επίθεση αστυνομικών σε κύπριο φοιτητή στην Θεσσαλονική, β) Βίντεο βασανιστηρίων σε κρατουμένους μέσα σε αστυνομικά τμήματα, γ) Υποθέσεις κακομεταχείρισης μεταναστών κατά τη διάρκεια της προσαγωγής, σύλληψης ή κράτησής τους. Μια ματιά στις ετήσιες εκθέσεις -εδώ και δεκαετίες -της Διεθνούς Αμνηστίας αρκεί. Είναι άδικη η κριτική που ασκείται στο θεσμό σε αυτές τις περιπτώσεις ή μήπως πρόκειται για "αντιεξουσιαστική γυμναστική"; Νομίζω ότι εάν ήμουν θιγόμενος πολίτης σαφώς θα προτιμούσα τις κορώνες του κ.Αλαβάνου το κόμμα του οποίου τουλάχιστον δεν αποσιωπά τέτοια φαινόμενα. Κατά τα άλλα συμφωνώ με το σχόλιό σας ότι: "η προστασία της έννομης τάξης είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση, όπου, ενίοτε, η αστυνομία αντιμετωπίζει διλήμματα που εμείς οι υπόλοιποι μόνο στον κινηματογράφο βλέπουμε". Γι'αυτό και σε περιπτώσεις ανάλογες με αυτή της Σίνδου θα συμφωνήσω ότι θα πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί απέναντι στην κριτική που ασκούμε στους χειρισμούς της αστυνομίας, με σεβασμό στο δύσκολο έργο της (στο σχόλιό του ο κ.αναγνωστόπουλος επισημαίνει ότι ενδεχομένως ο συγκεκριμένος χειρισμός να ήταν νομότυπος). Το ζητούμενο είναι πώς θα μπορέσει ο θεσμός να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά μιας "οργάνωσης που μαθαίνει" και να ανακτήσει την αξιοπιστία του στην ελληνική κοινωνία.Κατά την άποψή μου αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την εφαρμογή πολιτικών συνολικής αναβάθμισης της λειτουργίας των θεσμών του δημοσίου που θα είχαν ως αποτέλεσμα την εξάλειψη του πελατειακού φαινομένου και την παραγωγή υψηλά εξειδικευμένων και καλά αμοιβωμένων στελεχών που θα μετέβαλλαν σταδιακά τα οργανωσιακά χαρακτηριστικά -και- των θεσμών εποπτείας και αστυνόμευσης.
"αμοιβόμενων στελεχών" (συγγνώμη αλλά η ώρα είναι προχωρημένη:)
Ο dio θέτει σωστά πολλά πράγματα. Πράγματι η αστυνομία αντανακλά την κακοδαιμονία που χαρακτηρίζει τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Η ανάκτηση της αξιοπιστίας της είναι το ζητούμενο, και αυτό δυστυχώς δεν προάγεται με εκείνες τις πρακτικές της που είναι απαράδεκτες σε μια δημοκρατική κοινωνία (αφορούν κυρίως κατάχρηση εξουσίας). Δεν προάγεται επίσης όταν κατά καιρούς πολιτικοί προϊστάμενοί της διετέλεσαν φαιδρά πρόσωπα, ανίκανα να διοικήσουν ακόμη και περίπτερο. (Και για τα δύο έχω γράψει σε άλλα άρθρα μου).
Οπως δεν προάγεται επίσης όταν δημοκρατικά πολιτικά κόμματα εκτρέφουν χρόνια δυσπιστία έναντι της ΕΛΑΣ, με συνέπεια να απαξιώνεται ο θεσμός. Γι αυτό εστιάστηκα στον Αλαβάνο: όταν δεν χανει ευκαιρία να υπονομεύει το κύρος της ΕΛΑΣ πότε με τις παράστάσεις του στη ΓΑΔΑ, λες και η Ελλάδα είναι μπανανία, πότε με τον χλευασμό της ΕΛΑΣ, και πότε με τις επικρίσεις του περί "Γκουαντανάμο" (όταν συνελήφθησαν επίλεκτα μέλη της 17Ν), ο Αλαβάνος είναι ο τελευταίος που μπορεί να διεκτραγωδεί τη "μειωμένη αποτελεσματικότητα" της ΕΛΑΣ (βλ. συνέντευξή του την επομένη των γεγονότων στη Σίνδο). Η αξιοπιστία ενός θεσμού σε μια δημοκρατία είναι υπόθεση όλων μας και ιδιαίτερα φυσικά των επικεφαλής του ίδιου του θεσμού. Οσοι με αφελή ιδεοληψία θεωρούν την ΕΛΑΣ ως "δύναμη καταστολής της αστικής δημοκρατίας", επιδιώκουν την κατεδάφισή της. Η ειρωνεία, βέβαια, είναι ότι δεν είναι συνεπείς: δεν μπορούν να λυπούνται και για τη "μειωμένη αποτελεσματικότητα" της ΕΛΑΣ και να την κατεδαφίζουν διαρκώς.
Το ευρύτερο λογοπλαίσιο (discourse) που ήθελα να επισημάνω με το άρθρο μου είναι αυτό της απαξίωσης των μηχανισμών αστυνόμευσης στην Ελλάδα. Κάθε παράλειψη και κάθε κακό χειρισμό της ΕΛΑΣ τον εντάσσουμε σε ένα λογοπλαίσιο απαξίωσης. Αυτό το λογοπλαίσιο έχει ιστορικές αφετηρίες (κυρίως το μετεμφυλιακό κράτος) και νοηματοδοτεί τον τρόπο που προσλαμβάνουμε τις ενέργειες της ΕΛΑΣ. Πρόκειται ωστόσο για ένα λογοπλαίσιο αναντίστοιχο με τη σημερινή Ελλάδα, το οποίο δεν μας επιτρέπει νέες συλλήψεις και νέες θεσμικές συμπεριφρές.
Ο Ελληνας σήμερα δεν θέλει την αστυνόμευση παρά μόνο αν απειλείται ο ίδιος. Αστυνόμευση σημαίνει υπαγωγή της συμπεριφοράς μας σε κανόνες, το τελευταίο πράγμα που επιθυμεί μια ανομική κουλτούρα. Θυμηθείτε την περίπτωση των Ζωνιανών και τις επικρίσεις που δέχθηκε η αστυνομία από τα ΜΜΕ για "υπερβολική αυστηρότητα" κλπ. Τη Αστυνομία θέλουμε και να την επικαλούμαστε όταν την έχουμε ανάγκη (ατομικά και συλλογικά) και να τη βρίζουμε, εκτονώνοντας τα "αντιεξουσιαστικά" (δηλ. ανομικά) μας αισθήματα.
Οταν έγραψα περί των αντιφατικών απαιτήσεων που έχουμε ως κοινωνία από την ΕΛΑΣ, δεν είχα υπόψη μου το εξαίρετο άρθρο του καθηγητή Εγκληματολογίας Γιάννη Πανούση στην Ελευθεροτυπία (12/5/2008). Το παραθέτω σχεδόν αυτούσιο:
"Η στάση των πολιτών απέναντι στην Αστυνομία και στους αστυνόμους γενικότερα είναι ενδεικτική μιας ιδεολογικοπολιτικής σύγχυσης (στην καλύτερη περίπτωση) ή μιας υπο-κριτικής διγλωσσίας (στη χειρότερη περίπτωση). Ετσι, π.χ. θέλουμε έναν αστυνομικό πολιτισμένο, ήπιο, συγκαταβατικό (μέχρι ενδοτικό) όταν συλλαμβάνει εμάς τους ίδιους, θέλουμε έναν αστυνομικό σκληρό και αποτελεσματικό όταν κυνηγάει ένα δράστη που εγκλημάτησε σε βάρος των εννόμων αγαθών μας, θέλουμε έναν αστυνομικό αδιάφθορο με τους εμπόρους ναρκωτικών αλλά «συναλλασσόμενο» με τα κόμματα και τους ισχυρούς παράγοντες, θέλουμε έναν αστυνομικό δημόσιο φρουρό της τάξης (χωρίς να χρησιμοποιεί «μέτρα τάξης»), εγγυητή της ασφάλειας (χωρίς να χρησιμοποιεί κάμερες, παρακολουθήσεις κ.λπ.), με δυο λόγια θέλουμε έναν αστυνομικό που θα του υποδεικνύουμε εμείς πότε, πώς, με ποια μέσα θα παρεμβαίνει για να επιτελεί το έργο του. Θέλουμε έναν αστυνομικό που θα εκπαιδεύεται για το πώς δεν θα χρησιμοποιεί βία και όπλο, πώς δεν θ' αντιδράει όταν του πετάμε σκουπίδια ή καδρόνια, που θα χαίρεται να τον αποκαλούν «μπάτσο».
ΠΡΕΠΕΙ ΛΟΙΠΟΝ κάποτε ν' αποφασίσουμε: ή θ' αποδεχτούμε ότι εν έτει 2008 η Αστυνομία είναι θεσμός της Δημοκρατίας (τον οποίο και βέβαια πρέπει να ελέγχουμε μέσω ενός Εθνικού Συμβουλίου Αστυνομίας και Αστυνόμευσης) ή θ' αφεθούμε στα (πιο αξιόπιστα; γιατί άραγε;) χέρια της ιδιωτικής φρούρησης, ή θ' αγοράσει ο καθείς και ένα όπλο και όποιον πάρει ο Χάρος (του νόμου τού Λιντς ή της γενικευμένης αυτοδικίας).
ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ δεν θέλω σε καμιά περίπτωση να «αθωώσω» ή να συγκαλύψω τις ελλείψεις, πεπαλαιωμένες αντιλήψεις, άσκοπες βιαιότητες ή άλλου είδους εκτροπές του Σώματος και των αστυνομικών. Οσο δύσκολο όμως είναι σε μια ανομική κοινωνία να πετύχει κανείς έλεγχο της παρανομίας, άλλο τόσο δύσκολο είναι να πιστέψουμε ότι τελικά οι Ελληνες πολίτες θέλουν έναν «γερμανικού τύπου» αστυνομικό. «Ελληνικό στιλ» θέλουμε, αλλά δεν τολμούμε να το πούμε. Αυτό είναι το θέμα.
ΥΓ. ΠΡΟΣΟΧΗ. Οποιος καταγγείλει στην Αστυνομία ότι ο διπλανός του εγκληματεί είναι «χαφιές» και «καρφί» και όχι δημοκράτης. Ελεος".
Το προσυπογράφω πλήρως.
Επαναλαμβάνω τα όσα σου έγραψα στην προηγούμενη ανάρτησή σου:
"Δεν ξέρω αν θα αναρτήσεις και εδώ το σημερινό σου αρθρο στην "Καθημερινή" της Κυριακής... αλλά εγώ όταν το διάβασα έβγαλα ...άναρθρη κραυγή με τα όσα υπονοεί (και έμμεσα συνιστά), και το έκανα ανάρτηση...
Απλά σε ενημερώνω, γιατί πιστεύω οτι ολοι δικαιούνται ...απολογίας."
Ειδα οτι το ανάρτησες...
Και αν κρίνω από την εδώ απολογία σου... σωστά έγραψα τα όσα εγραψα στην ανάρτησή μου...
Λυπάμαι και ...βαριέμαι να τα ξαναπώ... και δεν ξέρω αν εχει και νόημα... Νομίζω οτι εχεις γίνει κατανοητός... τουλάχιστον στους περισσότερους... Γιά τους υπόλοιπους... καλά να πάθουν, ας πρόσεχαν... το κουτόχορτο βλάπτει σοβαρά την υγεία...
--------------------------
ΥΓ:
Οποιος ενδιαφέρεται γιά το ...βαθύτερο νόημα του άρθρου του Χαρίδημου, ας επισκεφθεί το Blog μου
Καημένε Σχολιαστή, αυτό κατάλαβες από το άρθρο μου! Aκόμα και μετά από τις διευκρινίσεις που έδωσα στο ιστολόγιο, εσύ κατάλαβες ότι προκρίνω την προληπτική δολοφονία υπόπτων! Παρομοιάζεις, στο ιστολόγιό σου, την επιχειρηματολογία μου με αυτή του Γεωργαλά και του Γκέμπελς! Τόσα ξέρεις, τόσα λες. Με παρηγορεί η σκέψη ότι τα ίδια και χειρότερα λέγανε για τον Κορνήλιο Καστοριάδη, όταν αυτός όπως πάντα γενναία επέκρινε, μόνος μεταξύ των αριστερών διανοουμένων, το λεγόμενο φιλειρηνικό κίνημα στη δεκαετία του 1980 γιατί αντιτασσόταν στην εγκατάσταση Αμερικανικών πυραύλων στην Ευρώπη. «Πράκτορα της CIA» τον έλεγαν οι σταλινικοί – δεν μπορούσαν, οι δύστυχοι, να καταλάβουν ότι μεταξύ σοβιετικού ολοκληρωτισμού και φιλελεύθερης ολιγαρχίας, ο Καστοριάδης (και κάθε προοδευτικός άνθρωπος με αίσθηση ιστορίας) είχε κάθε λόγο να επιλέγει τη δεύτερη.
Διευκρίνισα στο ιστολόγιο ότι καθόλου δεν εννοούσα αυτό που μου προσάπτεις. Οι διευκρινίσεις μου ήταν λεπτομερείς και με διεθνή παραδείγματα. Δεν έχει νόημα να τις επαναλάβω. Ο λόγος μου ήταν αναλυτικός-εξηγητικός. Δεν είδα να διατυπώσεις κάποιο στιβαρό, λογικό αντίλογο. Αλλά από τη στιγμή που με ταξινόμησες στην παρέα του Γεωργαλά, τίποτα δεν θα σε έκανε να αναθεωρήσεις την άποψή σου. Ο απλοποιητικός λόγος σου σε αποστρέφει από την πολυπλοκότητα των προβλημάτων – κλασικό δείγμα ιδεοληπτικού συναισθηματισμού.
Οσοι παίρνουν κρίσιμες αποφάσεις, οι γιατροί ας πούμε της Εντατικής, οι αστυνομικοί αντιμέτωποι με τη βία, οι πυροσβέστες που πρέπει να αποφασίσουν αν θα σώσουν αυτό το σπίτι ή εκείνο το δάσος, ο πρωθυπουργός που καλείται να αποφασίσει αν θα επιλέξει τη μειωτική για το εθνικό γόητρο υποχώρηση ή την εμπλοκή σε πόλεμο, παίρνουν συχνά αποφάσεις μεταξύ αντικρουομένων καλών (conflicting goods) ή αντικρουομένων κακών (conflicting evils). (Για όποιον ενδιαφέρεται, υπάρχει άφθονη βιβλιογραφία επί του θέματος, την οποία ευχαρίστως να παράσχω).
Αν έμπαινες στον κόπο να δεις από κοντά τα αιχμηρά διλήμματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι της πράξης, θα έβλεπες ότι στον πραγματικό κόσμο δεν υπάρχουν τέλειες λύσεις, αλλά συχνά οδυνηρές αποφάσεις. Ο γιατρός που πρέπει να αποφασίσει αν ο τάδε ηλικιωμένος θα παραμείνει στο κρεβάτι της Εντατικής ή αν αυτό θα πρέπει να δοθεί σε έναν νεότερο που περιμένει, ο αστυνομικός που καλείται να αποφασίσει αν θα πυροβολήσει τον τοξικομανή οπλοφορούντα δραπέτη για να τον αναχαιτίσει, με κίνδυνο, βεβαίως, να τον σκοτώσει, ή αν θα τον κυνηγά από πίσω με κίνδυνο ο οπλοφορών δραπέτης να σκοτώσει αθώους πολίτες (όπερ και εγένετο στη Σίνδο) – αυτά είναι τα οδυνηρά διλήμματα των ανθρώπων της πράξης, τα οποία φυσικά δεν είναι ορατά στα δελτία των Οκτώ και πιθανώς να έχεις δει (αλλά δεν έχεις αισθανθεί)στις κινηματογραφικές αίθουσες. Είναι πολύ ωραίο να λες η αστυνομία να μην πυροβολεί, αλλά θα πρέπει να μας πεις και πως θα προστατευθούν αθώοι πολίτες. Κι αν εγώ, ανήκοντας πλέον στην παρέα του Γεωργαλά, σου φαίνομαι «αντιδραστικός», ίσως ο αριστερός κ.Πανούσης, πρώην υποψήφιος υπερνομάρχης του Συνασπισμού το 2004, καταφέρει να σε κάνει να δεις την απλοϊκότητα των απόψεών σου (βλ. Ελευθεροτυπία, 12/5/08 – το κείμενοι το συμπεριέλαβα και στο ιστολόγιο).
Δεκάρα δεν δίνω αν με λες «αντιδραστικό». Με λυπεί μόνο όταν, προσπαθώντας να δείξω την πολυπλοκότητα του προβλήματος, εσύ κοιτάς το δάχτυλο.
Sxolisti, prin akoma diabaseis to ar8o tou Tsouka, exeis epileksei na ton tsoubaliaseis me kapoion pou mallon exeis ena proswpiko ideologiko kolima!
An stin Agia Grafi en arxi einai o logos, sto diko sou to sxolio einai h prokatalipsi!
Giati 8a prepei na pistepsw to prokatilimeno sxolio sou? Den me pei8eis
Prospa8ises na diabaseis k na katanoiseis to ar8ro tou Tsouka? Propsa8ises na deis tin optiki tou gwnia? Paratirises to discourse pou xrisimopoiei?? OXI! OXI! OXI!
To mono pou kaneis einai na anamasas tin idia karamela: astynomia = xounta!! Otan to ar8ro milaei gia ena organwsiako 8ema, esy to paizeis swtiras mipws k pesoume 8ymata stin epixeirimatologia tou Tsouka k anoigeis maxi epi proswpikou me ton ar8rografo!!
H astynomia xrisimopoieitai edw ws meleti periptwsis. Ta idia erwtimata ti8ontai gia toses alles organwsikes periptwseis pou epireazoun tin zwi mas ws polites mias xwras. Gia na exoume problimata se sxedon olous toys 8esmous autis tis koinwinias mallon kati symbainei pio ba8ia stin pragmatikotita tis ellinikis koinwnias apo auto pou o tileoptikos empeirikos fakos tou ka8e kanaliou katagrafei... auto mas zita o Tsoukas na arxisoume na anazitoume. Den mas leei oti einai antidrastikos...
As jeperasoume tis typologies k ton synais8imatismo tou Tsipra k as prospa8isoume na eimaste pio ypeu8inoi gia auta pou legontai dikaiwmata mas... k as jeperasoume tous sysxetismous me to parel8on ... einai anousioi otan skopo exoun to tsoubalisma k oxi tin ma8isi!
Mind Out
Ps1. Sxolio se blog = ekfrazw tin apospi mou, oxi poulaw tsampouka! "Apologia" giati?? Gia tin tekmiriomeni gnwmi tou ar8rografou?? Oxi, da... me auth thn logiki k esy Sxoliasti k egw eimaste ypologoi...
Ps 2.: Oxi, den eimai ferefono tou Tsouka k tou ka8e bloger, alla zw se mia alli koinwnia apo tin Elliniki opou h astynomia opws k alloi 8esmoi einai sebastoi k enisxyoun ka8e mera tin empistosynh pou toys deixnoun oi polites ... an mporei na ginei auto se toses alles koinwnies, giati oxi k stin elliniki?? as skeftoume k as problimatistoume ... to ar8o mas dinei kapoia poly kala enausmata
Ps 3: Na apologi8w gia tis adokimes ekfraseis mou k tin xrisi greeklish! Symfwno me to ar8ro sas Prof. k sas euxaristw gia to xwro pou dinete sto sxolio mou
Apla h leji "astynomia" apotelei discourse gia tin elliniki koinwnia... mas aresoun ta tabou 8emata, na ta enisxioume k na ta xrisimopoioume, pote omws na ta antimetwpizoume... asto gia argotera, opou kapoios allos 8a skontapsei panw tou ...
Kalimera sas!
Άφησα το σχόλιο στο blog των roosters αλλά επειδή μάλλον δεν απαντάτε στα εκεί σχόλια το ξαναγράφω εδώ. Γράφετε ότι “Αν οι αστυνομικοί σκότωναν το νεαρό, αντιλαμβάνεστε τι θα γινόταν; Θα ξεσηκώνονταν οι κκ. Αλαβάνος και Τσίπρας, τα αιμοχαρή ΜΜΕ θα μιλούσαν για «ένα ακόμα κρούσμα αυταρχισμού»” και εδώ νομίζω ότι είναι το λάθος σκεπτικό. Στην ελληνική αστυνομία θα σύνεφερε να ήταν νεκρός ο νεαρός γιατί πολύ απλά οι νεκροί δεν μιλάνε και έτσι δεν ξεσκεπάζουν τα προβλήματα της αστυνομίας, η αστυνομία θα κάλυπτε την υπόθεση και όλοι θα μιλάγαμε για έναν αδίστακτο μεγαλοκακοποιό που σκόρπισε τον τρόμο. Το ίδιο σενάριο έχει επαναληφθεί με μεγαλύτερη όμως επιτυχία στην περίπτωση των δυο λεοφωροϊοπειρατών, καθώς και στην περίπτωση Ματέϊ όπου τον αφήσαν και πέθανε στο νοσοκομείο των φυλακών (όπως αποκαλύφθηκε σε πρόσφατη εκπομπή του channel 4), τέλος στην περίπτωση Πάσσαρη όλοι καταλαβαίνουμε γιατί η ελληνική αστυνομία έχει προτιμήσει να μην ζητήσει την έκδοση του από τις αρχές της Ρουμανίας. Μια βασική διαφορά ανάμεσα στην ε.α. και την αντίστοιχη της Βρετανίας είναι ότι η ε.α. το δικαίωμα της οπλοφορίας το έχουν σχεδόν όλοι οι αστυνομικοί με αποτέλεσμα οι περιπτώσεις αυταρχισμού και λαθών να είναι πολλές περισσότερες, στην Βρετανία όπου το 95% των αστυνομικών δεν οπλοφορεί και όπου η χρήση όπλου από τα firearms units περνάει από ανεξάρτητη αρχή, ο αστυνομικός πρώτα σκέφτεται και μετά πυροβολεί. Για το τέλος μερικά παραδείγματα γιατί υπάρχει η σχετική αντιπάθεια προς την ε.α.: 1. αναποτελεσματικότητα στην καταπολέμηση του εγκλήματος 2. υπαστυνόμος ζαρντινιέρα 3. αστυνομικοί παρέα με χρυσά αυγά να δέρνουν 4. πακιστανός που έψαχνε να μάθει τι απέγινε η νεκρή γυναίκα του από τροχαίο πήγαινε απο τμήμα σε τμήμα για κανά δυο μέρες ακριβώς επειδή ήταν πακιστανός 4. αστυνομικό τμήμα Ηλείας 5. αστυνόμος παίζει street fighter με μετανάστες. 6. ΜΑΤ vs Συνταξιούχων. Και ας προσθέσω δύο επιπλέον σχόλια στο αρχικό μου κείμενο. Πρώτον, ο σεβασμός δεν επιβάλλετε αλλά κερδίζετε, καμία μέθοδος καταστολής ή δημοσιοσχεσίτικη καμπάνια μπορεί να αναιρέσει την αναποτελεσματικότητα της αστυνομίας. Δεύτερον, ξέρετε εσείς καμία χώρα με αποτελεσματική αστυνομία όπου ο αστυνόμος λειτουργεί ως ο δερβενάγας της γειτονίας του και επιβάλει τον δικό του νόμο ή τον νόμο των φίλων του μέσω του εκφοβισμού (π.χ. εγώ και εσείς είμαστε γείτονες και έχουμε σπίτια με πολεοδομικές παραβάσεις. Εγώ είμαι φίλος αστυνομικού, ο οποίος σας επισκέπτεται σας εκφοβίζει για την παράβαση σας και όταν εσείς του αναφέρετε την δική μου παράβαση αυτός σας λεεί να συμορφωθείτε για να μην έχετε μπλεξίματα με την αστυνομία και να μην κοιτάτε τι κάνει ο γείτονας.
Δε νομίζω ότι από το παρόν άρθρο του Τσούκα συνάγονται όλα αυτά που διάβασα εδώ.
Παρόλο που σε κάποια επιμέρους σημεία δεν συμφωνώ καθόλου και ομολογώ ότι έχω κάποια σημαντική προκατάληψη απέναντι στην αστυνομία καταλαβαίνω τη λογική του άρθρου.
Νομίζω ότι σκοπός του ήταν να μιλήσει για το θέμα στα πλαίσια της οργάνωσης των διαδικασιών και της κουλτούρας της συγκεκριμένης οργάνωσης.
Τα υπόλοιπα σχόλια δεν κατάλαβα από που ήρθαν και πως προέκυψαν.
Είναι η τρίτη φορά που επιβεβαιώνεις με τα λεγόμενά σου τα όσα υποστήριξα στο blog μου...
...και επαναλαμβάνεις: "Είναι πολύ ωραίο να λες η αστυνομία να μην πυροβολεί, αλλά θα πρέπει να μας πεις και πως θα προστατευθούν αθώοι πολίτες. "
Αντιπαρέρχομαι τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς ...εγώ ο " καημένος σχολιαστής", με τον "απλοποιητικό (sic) λόγο", το "κλασικό δείγμα ιδεοληπτικού συναισθηματισμού", με "την απλοικότητα των απόψεών μου", που "τόσα ξέρω τόσα λέω" -δεν είμαστε όλοι, βλέπεις, καθηγητές στο ALBA!- απλά έφερα στην προσοχή την "μέθοδο", που και εδώ την χρησιμοποιείς, γιά να ενσταλάξεις την αποδοχή των αρχών της ...άγριας δύσης, και που μου ξύπνησε πολύ δυσάρεστες μνήμες...
Μπορώ, λοιπόν, να ρωτήσω να μας πεις, απλά και κατανοητά, -αφού και εσύ δεν προκρίνεις την προληπτική δολοφονία υπόπτων, πώς θα προστατευθεί ο "αθώος πολίτης" κατά την γνώμη σου? Η διαφέρει σε κάτι από την προληπτική δολοφονία η λήψη αποφάσεων "μεταξύ αντικρουομένων καλών (conflicting goods) ή αντικρουομένων κακών (conflicting evils) από κάποιο παιδί που βρέθηκε με το όπλο στο χέρι, με την παιδεία της σχολής της αστυνομίας, με την ωριμότητα της ηλικίας του?...
Απλά και κατανοητά... γιατί πάλι τα ίδια λες... πάλι τον πυροβολισμό προτείνεις... δεν είδα ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα άλλο, απλά προσπαθείς να τον "στολίσεις" με καλύτερο μανδύα...
...και το τι λέει ο Πανούσης η ο Συνασπισμός... με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Οπως και οι ανοησίες και οι υπερβολές των Αλαβάνων και των Συν ...αυτώ γιά το ίδιο θέμα...
Σε ενα πράγμα μπορεί και να έχεις δίκιο... οτι αυτά τα "οδυνηρά διλήμματα" τα έχω πράγματι "αιστανθεί"... αλλά όχι στα "δελτία των οκτώ" ή στις ..."κινηματογραφικές αίθουσες", αλλά στην πλάτη μου όταν έτρεχα να γλυτώσω από τους οπλοφόρους- αστυνομικούς της χούντας, που σε βεβαιώνω, κανένα μα ΚΑΝΕΝΑ δίλημμα δεν είχαν να πυροβολήσουν... αυτούς που εσύ και κάποιοι άλλοι θέλετε να μας ξαναφέρετε...
Και, ναι... κοιτάζω το δάχτυλο, γιατί η λύση που δείχνει στο πρόβλημα είναι τόσο αποκρουστική, που αρνούμαι να την κοιτάξω, και ναι... κοιτάζω το δάχτυλο γιά να θυμάμαι σε ποιόν ανήκει...
Οσο γιά την ...σύγκρισή σου με τον Καστοριάδη... ε... αιδώς Αργείοι...
Ας πω και εγώ λοιπόν ...καημένε Χαρίδημε...
Σας συγχαίρω κ. Τσούκα.
Ομολογώ ότι το θράσος του άρθρου και του post σας είναι πραγματικά εντυπωσιακό.
Και βέβαια σας καταλαβαίνω κ. Τσουκα, δύσκολο το μεροκάματο....
Πουλώντας τον λαϊκισμό σαν ....εκκεντρικότητα, πουλώντας τον υφέρποντα φασισμό σαν .....νεοφιλευθερισμό, πρέπει να ιντριγκάρεις και τους αναγνώστες σου, πολλοί πια .....σαν και σας στην πιάτσα κ. Τσούκα μου, πως να διακριθείς;;;
Αλλά με αυτό το άρθρο σας, ξεπεράσατε εαυτόν....
κ. Τσουκα, μια παράκληση, πιθανά στην εφημερίδα ο κ. Αλαφούζος έχοντας ποιοτικές μελέτες του αναγνωστικού του κοινού, μπορεί να σας ....έκοψε το υπόλοιπο του εντυπωσιακού άρθρου σας, γιατί η δημοκρατική ευαισθησία κάποιων αναγνωστών να μην το αντέχει.
Εδώ όμως που ε, μεταξύ μας είμαστε, σας παρακαλώ, δώστε μας το δια ταύτα του post σας.
Πείτε μας τελικά την θέση σας.
Γιατί βέβαια η θέση σας δεν μπορεί να είναι ότι αν αγαπήσουμε την Αστυνομία, αυτή θα βελτιωθεί.
Δηλαδή, αν κατανοήσουμε το «Κράτος είστε εσείς» του κ. Μητσοτάκη, την ευαισθησία των πραιτώρων του κ. Πολυδωρα, το σπίτι των αστυνομικών στην Ρηγίλλης, τους αλήτες που βασανίζουν μετανάστες, τους τζάμπα μάγκες που χτυπάνε, συλλαμβάνουν, ψεκάζουν με χημικά σε απόσταση αναπνοής, τους ασφαλίτες προβοκάτορες, θα έχουμε μια καλή Αστυνομία;;;
Αν πάλι είναι πολύ ανατριχιαστική η συνέχεια του post σας μην μας την πειτε κ. Τσούκα.....
Εξομολογηθείτε την κ. Τσουκα, πρέπει να ξαλαφρώσετε και εσείς....
Και κ. Τσουκα, ο φασισμός είναι απλά μια αμαρτία. Ε, ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία.....
Μην στενοχωριέστε κ. Τσουκα.....
Επειδη ειμαι Αξιωματικος της Αστυνομιας , πιστευω οτι ο κ. Τσουκας αποτυπωνει με τον καλυτερο τροπο την κουλτουρα ανομιας αλλα και τη δημοσιουπαλληλικη νοοτροπια.
Ενα παραδειγμα για να καταλαβετε :
Προ μηνων ημουν επικεφαλης μπλοκου στο μερο εθνικη αμυνα , ενω εγω και οι συναδελφοι μου καναμε περιπολια , μια διερχομενη γυναικα με απαξιωτικη γκριματσα γυρισε στο συνοδο της και ακουσα να του λεει..κοιτα τους δεν κανουν τιποτα!!! Τι θελω να πω? οτι υπάρχει ελλειψη εμπιστοσυνης στυος θεσμους και εμεις σαν αστυνομικοι εφαρμοζουμε τα διδαγματα της αυτεςκπληρουμενης προφητειςα..δηλαδη γινομαστε τοσο κακοι οσο μας θελετε!! σαν τους εγκληματιες που υποτροπιαζουν.αυτα. συμφωνω με τον καθηγητη , ο ελληνας δεν μπαινει σε καλουπια και θα εχει την αστυνομια που του αξιζει δυστυχως
ομολογω οτι δεν περιμενα αυτο το αρθρο απο σας, που προφανες ειναι πως συμφωνω στο συνολο του. Αρκει καποιος λιγο να εχει ταξιδεψει στις ΗΠΑ η σε καποια αλλη Ευρωπαικη χωρα να δει πως ειναι μια πραγματικη αστυνομια. Για τους εν τοποις "ευρωπαιους" τα δικαιωματα του δολοφονου χασικλη ειναι σημαντικοτερα απο του δολοφονηθεντος αμορφωτου μικροαστου.
Και σε αλλα με υγεια σε καποιους
Κύριε Τσούκα, απο την μια συμπάσχω για τον ορυμαγδό των ασυναρτησιών (σε άλλα μπλογκς το φαινόμενο είναι πολύ μεγαλύτερο και ακόμα πιο ενοχλητικό, πχ Σ. Μάνου), απο την αλλη πρέπει να ομολογήσετε πως το περιμένατε δημιουργώντας ένα παράθυρο ελεύθερου σχολιασμού. Δεν μέμφομαι βέβαια τα μπλογκς και την ελεύθερη έκφραση, αλλά οι αερολογίες και οι δογματισμοί είναι βασικό συστατικό τους όπως και τα πολύ ενδιαφέροντα σχόλια, σύμφωνα με το αξιολογικό μέτρο του καθενός.
Όσον αφορά το άρθρο καθαυτό είναι λογικό να δημιουργεί διαφωνίες. Στην Ελλάδα των μεταπολιτευτικών και κάποιων μετεμφυλιακών ταμπού, η αστυνομία βρίσκεται στο στενό πυρήνα μαζί με άλλα θέματα πχ καταλήψεις, πορείες, απεργίες, πανεπιστημιακό άσυλο. Εννοιών που στην πορεία και με την κατάχρηση και γελοιοποίηση τους απώλεσαν το νόημα και μαζί βεβαίως την όποια αποτελεσματικότητα ή χρησιμότητα τους.
Η αστυνομία υπήρξε το θύμα (θύτης θα είναι πάντα σε κάποιες περιπτώσεις αφού δυστυχώς δεν ζούμε σε κοινωνία αγγέλων) αυτής της κατάστασης αφού πλέον έχει μετατραπεί σε ένα ακόμα σώμα δημοσίων υπαλλήλων που τις περισσότερες φορές ενδιαφέρεται πως θα τελειώσει την υπηρεσία του και να πάει σπίτι του. Οι αστυνομικοί δεν είναι όμως υπάλληλοι του ΙΚΑ ούτε του ΥΠΕΘΟ. Η ευθύνη των καθηκόντων τους περιλαμβάνει πράγματα που κοστίζουν ζωές όπως είδαμε στη Σινδο, και αναλύει ο κ. Τσούκας αρκετά εύστοχα.
@ Σχολιαστή
Τα ιδεολογικά αναχώματα ακόμα και οι ενδεχόμενες προσωπικές εμπειρίες είναι σεβαστές, αλλά σε μια ευρεία δημόσια συζήτηση, ακόμη και σε ενα μπλογκ, νοθεύουν την κατεύθυνση της και αποκλείουν λογικά συμπεράσματα. Το άρθρο του κ. Τσουκα αναφέρει τα πράγματα ως έχουν και εκείνο που με ενοχλεί είναι πως στην Ελλάδα του 2008 τέτοια άρθρα διαθέτουν ακόμη μια δυναμική ενώ θα πρέπει να είναι αυτονόητα και συνεπώς μη ενδιαφέροντα. Αν αυτό σου δημιουργεί την εικόνα μιας μελλοντικής φασιστικής κοινωνίας όπου οι cops θα μας εκτελούν επειδή βήξαμε, είναι δικαίωμα σου αλλά αν διαθέτεις τέτοιο κληρονομικό χάρισμα προτείνω να το εκμεταλλευτείς περαιτέρω και ατομικά, πέραν από μας τους δυστυχείς πολίτες που δεν ξέρουμε τι μας περιμένει.
Έκανα τον κόπο και μπήκα και στο δικό σου μπλογκ. Βρίσκω και τα εκεί επι της ουσίας σχόλια σου εντελώς σε άλλη βάση λες και μιλάς στον καθρέπτη. Όσο για τα παρεμφερή (φωτο, υπονοούμενα και λοιπούς ακροβατισμούς) είναι στοιχεία που αποδεικνύουν τόσο την έλλειψη επιχειρημάτων όσο και τον διάχυτο ιδεοληπτικό φανατισμό σου(άλλοι πιο επιεικείς θα χρησιμοποιούσαν την λέξη συναισθηματισμό, αλλά εγώ έχω βαρεθεί να συναντώ αυτόν τον συνδυασμό).
Δεν εχει παρά να δει κανείς ολα αυτά τα φασιστόμουτρα που σας υποστηρίζουν, γιά να καταλάβει και ποιός είσατε, και τι υποστηρίζετε, και πιούς εχετε μαζί σας.
Να τους χαίρεστε, και να σας χαίρονται.
Βαγγελάκη,
Ισως έκανα το λάθος να σου απάντήσω στο blog μου, νόμιζα οτι κάτι θα καταλάβαινες...
Εδώ, που, οπως φαίνεται, βρίσκεσαι στον ...φυσικό σου χώρο, τα είπες όλα... και καταλάβαμε...
Καλή επιτυχία, καλή ...προσπάθεια, οι φίλοι πρέπι να υποστηρίζονται... καταλαβαίνω...
...και, Χαρίδημε... στο είπε και κάποιος άλλος... το επαναλαμβάνω και εγώ... Να τους χαίρεσαι...
Να τώρα που τα φασιστάκια τύπου Vangelis t. κόπτονται γιά " καταλήψεις, πορείες, απεργίες, πανεπιστημιακό άσυλο. Εννοιών που στην πορεία και με την κατάχρηση και γελοιοποίηση τους απώλεσαν το νόημα και μαζί βεβαίως την όποια αποτελεσματικότητα ή χρησιμότητα τους. "
Αυτό σας στενοχώρησε, ότι χάσανε το νόημά τους; Δυστυχώς, ο καιρός σας πέρασε και δεν γυρίζει πίσω. Ξεχάστε τις χούντες, ξεχάστε τις εποχές που η αστυνομία έκανε οτι ήθελαν τα αφεντικά της, οι καιροί πέρασαν, και μαζί τους οι Τσούκες.
Το πολύ πολύ, βάλτε κανένα CD με τις κουταμάρες του Παπαδόπουλου, να φτιαχνώσαστε που και που.
Πάλι, κ. Τσούκα, να τους χαίρεστε και να σας χαίρονται. Και μόνο αυτοί φτάνουν για να καταλάβουν κάποιοι που ακόμα παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, ποιός είσατε και τι αντιπροσωπεύετε.
@ Σχολιαστή
Δεν είμαι ο ίδιος που σου απάντησε στο μπλογκ σου. Προφανώς όπως υπάρχουν και άλλοι "Vaggelis" έτσι υπάρχουν (ναι, ναι είναι αλήθεια, έχουμε γεμίσει φασίστες σε αυτή τη χώρα…) και άλλοι που διαφωνούν με την οπτική που διαβάζεις το άρθρο (εγώ τα λέω κομψά). Τα σχόλια "να τους χαίρεσαι" "ο φυσικός χώρος" κτλ απλά δείχνουν την αυταπόδεικτη γύμνια επιχειρημάτων (παρά τον απελπισμένο εμπλουτισμό με φιλοσοφικά στηρίγματα) ή/και την φανατική εμμονή σου στην άποψη σου. Δεν αφήνουν δηλ. ενα παραθυράκι για παράδειγμα: ρε μπας και καπου κάνω λάθος, μηπως δεν αναλύω κάτι σωστά, λέω εγω μήπως;
Όσον αφορά τον φωτισμένο κήρυκα της δημοκρατίας (όπως αυτός την έχει πλάσει μοναδικά στο μυαλό του) κ. Αναγνωστόπουλο κάθε απόπειρα συζήτησης φαντάζει άσκοπη. Όταν μιλάς ως ταλιμπάν, έχοντας μάθει μόνο μια πολιτική λέξη/έννοια και τα παράγωγα της (φασισμός-φασισταριά-φασιστόμουτρα) τότε η θέση σου είναι στο καφενείο όπου κυριαρχούν μόνο οι διπολικές έννοιες. Κάθε άλλη σκέψη πέραν απο μαυρο-ασπρο, Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, κρυο-ζέστη, φασίστας-μη φασίστας, προκαλεί σύγχυση και υποθέτω ελαφρύ πονοκέφαλο. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να κοιτάξεις το ημερολόγιο, γράφει 2008. Περαστικά, αν και δεν το βλέπω.
Μου κάνει εντύπωση η αντίληψη που παρουσιάζετε ως προς το ποιός έχει δικαίωμα να κάνει κριτική. Γιατί δεν έχει δικαίωμα ο Αλαβάνος να μιλήσει για αναποτελεσματικότητα της αστυνομίας? Η συνήθης και συνήθως υπερβολική και άδικη κριτική του στην αντίπερα όχθη δεν του αφαιρούν το δικαιώμα να μιλά για αναποτελεσματικότητα. Είναι μάλιστα προς τιμήν του να επικρίνει και από την άλλη πλευρά. Δεν υποστηρίζω τις απόψεις του, αλλά η έκπληξη που εκφράζετε θα έπρεπε να είναι ευχάριστη και οχι δυσάρεστη.
Είναι εύλογο και πολύ λογικό αυτό που λες. Είναι προφανές πως ο καθένας έχει τα ιδια δικαιώματα στο καθετί, συγκεκριμένα στην ασφάλεια και στην ποιότητα των άλλων υπηρεσιών που προσφέρει η αστυνομία, ανεξάρτητα από την κριτική που ασκεί, την πολιτική του τοποθέτηση, κοκ. Αυτό που πιστεύω πως εννοεί ο κ. Τσούκας, είναι οτι στο δημόσιο διάλογο και στην πολιτική, το πνεύμα και το ύφος των λεγομένων σου κρίνεται και αξιολογείται καθαυτό πολλές φορές και όχι σε κάποια εννοιολογικά πλαίσια. Έτσι όπως θα μας φαινόταν περίεργο ή και ύποπτο πχ ο κ. Βορίδης ή ακόμα παραπέρα ο κ. Πλεύρης να διαμαρτύρονται για την αδιαφορία του κράτους έναντι των μεταναστών, έτσι φαντάζει τουλάχιστον καιροσκοπικό και ανακόλουθο ο κ. Αλαβάνος να αξιώνει από την αστυνομία υψηλό επαγγελματισμό και σωστές υπηρεσίες. Όταν μετατρέπεις σαν άλλος παλαιοημερολογίτης μια ομάδα δημόσιων λειτουργών σε ιδεολογικό αντίπαλο, όταν τους κριτικάρεις συνεχώς, λαϊκίστικα, ισοπεδωτικά και απαξιωτικά για να φανείς στερεοτυπικά ως «αντιφρονούντας» και «αντιεξουσιαστής» τότε πως περιμένεις αυτοί να σταθούν στο ύψος των όποιων περιστάσεων.
Αυτό βέβαια δεν αθωώνει ούτε δικαιολογεί την κατάσταση της ΕΛΑΣ. Ούτε αποστερεί σαφώς και το δικαίωμα κριτικής από κανένα. Αυτονόητα αυτά, αλλά συχνά όχι τόσο ευνόητα.
ΥΓ: κ. Τσούκα να μας χαίρεστε και να σας χαιρόμαστε (είχε καιρό να αναφερθεί και είπα να το επαναφέρω).
Φαίνεται οτι τελικά... είστε το ιδανικό σας! Τόσος αυτοθαυμασμός!
Αλλά μην ερμηνεύετε και τον Τσούκα, τώρα. Ελεος! Αν ήθελε να πει κάτι, θα το έλεγε ο ίδιος, δεν χρειάζονται ερμηνεία τα φιλοσοφήματά του.
Αλλά βέβαια, την έκανε από την συζήτηση, και αφησε εσάς να τα βγάλετε πέρα. Και όπως φαίνεται, καλά τα πάτε. Επομένως, μην ανησυχείτε, σας χαίρεται!
πλακωσαν οι αριστεροι Γκαιμπελς, τελικα οι καθε νεο αριστεροι εχουν μια βαθια απεχθεια στην πλεμπα ειτε προκειται για τον οδηγο του λεωφορειου που δολοφονηθηκεμ ειτε προκειται για τους ιδεολογικα μη αρεστους δημοσιους υπαλληλους της ΕΛΑΣ. Και βεβαια αν καποιος απο τον ευρυτερο χωρο τους οπως ο Τσουκας μιλησει για το αυτονοητο αρχιζει το group think και τον βλεπουν ως πρακτορα της ΕΠΕΝ, εμμισθο του Παττακου και ζητανε και CD με χουντοτραγουδα. Για την ουσια βεβαια κουβεντα καθοτι επαρχιωτες οι ιδιοι, διοτι το μπουρδισταν της Μεταπολιτευσης, οι αντι δεξιες εμμονες νομιζουν οτι ειναι μια πανευρωπαικη ρετσετα την οποια οφειλουν να εφαρμοζουν. Για την πληροφορηση των εν Ελλαδι μεταπρατων προοδευτισμου, ευρωπαισμου κλπ τους πληροφορω απο την καρδια της Ευρωπης οτι μολις πριν λιγες μερες μπαχαλακηδες εγιναν μαυροι στο ξυλο απο τους "μπατσους" οταν επιτεθηκαν σε αστυνομικο τμημα. Επι σοσιαλιστικης κυβερνησης Γκουζενμπαουερ δεν ακουστηκε τιποτα. Στην προ Μπλοχερ Ελβετια που διεμενα εχω δει με τα ματια μου ασφαλιτες να σταματανε στο δρομο και να μαζευουν υποπτους ετσι χωρις δισταγμο. Αν νομιζουν οτι το Αθηναικο μπουρδισταν του μπαχαλακια που τα σπαει και μενει ατιμωρητος, του χασικλη που σκοτωνει γιατι δεν τον πυροβολησαν στο ποδι για να τον σταματησουν, ειναι ενδειξη προοδευτισμου και ευρωπαισμου, συστηνω αμεσο ταξιδι εν Ευρωπη. Εχει και ορια ο επαρχιωτισμος
το περιστατικο με τους μπατσους που εδειραν μπαχαλακηδες εγινε στην Αυστρια, εξ ου και ο Γκουζενμπαουερ
ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΚΡΙΝΟΥΝ ΤΟΝ Κ ΤΣΟΥΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΡΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΜΗΠΩΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΑΠΙΣΑΝΕ?ΕΓΙΝΕ ΣΤΑ BLOGS ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ?ΣΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΜΗΠΩΣ?ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΜΩΣ ΜΟΛΙΣ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΡΙΤΙΚΑΡΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ!!ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Ο ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΣΜΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΡΟΜΑΡΑ ΜΑΣ
Ερμαιο συμμοριών ο Αγιος Παντελεήμονας , Η ΕΛ.ΑΣ. δεν κάνει τίποτα, Δολοφονίες και αιματηρές συμπλοκές (K 22/05) κλπ,κλπ….
Εγω λοιπον συμφωνω με τον Sxoliasti . Να παρουμε τα οπλα από τη ΕΛ.ΑΣ,….η καλυτερα ! να καταργησουμε εντελως την αστυνομια, αφου μονο φασιστομουτρα είναι. Ετσι! Και μετα ο καθενα ς για τη παρτι του. Σπασιμο βιτρινας ο κουκουλοφορος , πυροβολισμο ο μαγαζατορας εξ επαφης.
Ετσι ,αφου ετσι και αλλιως ειμαστε η πιο αμερικανοποιημενη κοινωνια σε συγκριση με τις υπολοιπες ευρωπαικες χωρες (τα παντα ιδιωτικα)| με τη πιο απαρχαιωμενη υπερμαρξιστικη νοοτροπια.(δεν μπορω να σκεφτω χειρωτερη συνταγη). Γιατι λοιπον να μην το αμερικανοποιησουμε ακομη πιο πολύ και να παρουμε ο καθενας από ένα πιστολι να τελιωνουμε….?
Ζουγλα: ”αγρια δασωδης περιοχη (καιγεται και ευκολα…>), αφθονουσα εις αγρια ζωα και θηρια” (λεξ.Δημητρακου)…Νομιζω η παραπομπη αρκει….
Δημοσίευση σχολίου