Φυτώρια ανομίας

Σε βάρος του πρώην υπουργού και βουλευτή κ.Γιάννη Κεφαλογιάννη ασκήθηκε πρόσφατα ποινική δίωξη σε βαθμό πλημμελήματος από τον Εισαγγελέα Ρεθύμνου. Ο κ.Κεφαλογιάννης, άμισθος σύμβουλος του πρωθυπουργού κ.Καραμανλή, κατηγορείται ότι άσκησε πιέσεις σε δύο αστυνομικούς να αποσύρουν τις καταθέσεις τους εναντίον χασισοκαλλιεργητή της περιοχής Μυλοποτάμου, προκειμένου αυτός να απαλλαγεί από κάθε κατηγορία.

Ο κ.Κεφαλογιάννης θεωρεί τις κατηγορίες «σκευωρία» σε βάρος του. Μπορεί να είναι. Η υπόθεση, ωστόσο, προκάλεσε εύλογη αμηχανία στην κυβέρνηση. Στοιχειώδης πολιτική ευαισθησία υποδεικνύει να παραιτηθεί ο κ.Κεφαλογιάννης από σύμβουλος του Πρωθυπουργού μέχρι να διαλευκανθεί η υπόθεση. Ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος φρονεί διαφορετικά. «Ο κ.Κεφαλογιάννης είναι άτυπος και άμισθος σύμβουλος του Πρωθυπουργού», είπε. «Να παραιτηθεί από τι;». Ο κ.Αντώναρος χρειάζεται επειγόντως μαθήματα λογικής. Θα υπάρχει σίγουρα κάποιος στο Μαξίμου (κι αν όχι εκεί, κάποιος εντεταλμένος διανοούμενος του Ιδρύματος Καραμανλή σίγουρα θα βρεθεί) να εξηγήσει στον αναπληρωτή κυβερνητικό εκπρόσωπο ότι ακόμη και μια άτυπη και άμισθη θέση παρά τω Πρωθυπουργώ είναι δημόσια θέση, και ως τέτοια ανακοινώθηκε. Ο κ.Κεφαλογιάννης δεν ήταν συνδαιτυμόνας του Πρωθυπουργού στις βραδινές εξόδους σε ταβέρνες, ούτε συμπαίκτης του στο τένις.

Υπάρχει όμως και συνέχεια. Ανώνυμο κυβερνητικό στέλεχος δήλωσε στην «Καθημερινή» (30/5/2008) ότι πρόκειται για «δυσάρεστη υπόθεση, που μπορεί να δικαιολογείται – αν αληθεύει – από τους άτυπους κώδικες συμπεριφοράς των Κρητών, πλην όμως δημιουργεί μείζον ζήτημα». Προσέξτε την ξεδιάντροπη ομολογία: ακόμη και στην περίπτωση που το κατηγορητήριο κατά του κ.Κεφαλογιάννη ευσταθεί, η συμπεριφορά του συμβούλου του Πρωθυπουργού «δικαιολογείται». Πως; «Από τους άτυπους κώδικες συμπεριφοράς των Κρητών». Υποψιάζομαι ότι κάτι παρόμοιο θα έλεγαν και οι μαφιόζοι ηγέτες κκ.Σαλβατόρε Ρίνα και Μπερνάρντο Προβενζάνο: οι παράνομες πρακτικές της Μαφίας «δικαιολογούνται» με βάση τους άτυπους κώδικές συμπεριφοράς των Σισιλιάνων. Αν ήμουν Κρητικός θα είχα θυμώσει πολύ.

Ο ίδιος ο κ.Κεφαλογιάννης, σε σχετική ανακοίνωσή του, μετά την άσκηση δίωξης σε βάρος του, αναφέρει μεταξύ άλλων: «υπηρέτησα τους πολίτες ενδιαφερόμενος πάντα να ακούω τα μεγάλα και μικρά προβλήματά τους […]». Δεν νομίζω ότι θα αμφέβαλλε κανείς για την αληθοφάνεια αυτού του ισχυρισμού. Τα «προβλήματα» μερικών επαγγελματικών ομάδων είναι ιδιόμορφα και απαιτείται οξυμένη κατανοητική συμπάθεια από τους κοινοβουλευτικούς αντιπροσώπους. Στα «προβλήματα» αυτά ενδεχομένως συγκαταλέγονται παράπονα για την κακή εσοδεία καννάβεως σε περιόδους ξηρασίας, τις ενοχλητικές παρενοχλήσεις της Αστυνομίας, καθώς και τις ελλιπείς ενέργειες του ελληνικού κράτους για την προώθηση της, κατά ομολογία των ειδημόνων, εξαιρετικής ποιότητας Κρητικής καννάβεως στους καφενέδες του Άμστερνταμ.

Πάμε τώρα σε ένα φαινομενικά διαφορετικό θέμα. Ο πρύτανης του ΑΠΘ κ.Α. Μάνθος δέχθηκε βάρβαρη σωματική επίθεση στο πανεπιστήμιο από ακροαριστερούς τραμπούκους, με συνέπεια να τραυματιστεί στο κεφάλι και να νοσηλευθεί στο ΑΧΕΠΑ. Τι απαίτησε ο πρύτανης από το κρεβάτι του πόνου; Μήπως να συλληφθούν οι τραμπούκοι; Να αποδοθεί δικαιοσύνη; Όχι, ο κ.Μάνθος είναι υπεράνω όλων αυτών. «Δεν θέλω να γίνει καμία δίωξη […]» («Ελευθεροτυπία», 30/5/2008), δήλωσε μεγαθύμως. Ο δε διοικητής του ΑΧΕΠΑ κ.Γάκης, διερμηνεύοντας τα υψηλόφρονα αισθήματα του πρύτανη, παρατήρησε: «[…] (ο κ.Μάνθος) θα διαφυλάξει την ταυτότητα των υπαιτίων, γιατί αυτό επιβάλλει το ήθος του» (ο.π.). Καταλάβατε αυτό που κατάλαβα; Το «ήθος» του πρύτανη επιβάλλει την ατιμωρησία των τραμπούκων! Η προσωπική συγχώρεση συγχέεται με τη θεσμική απόδοση δικαιοσύνης. Ο κ.Μάνθος ως πρόσωπο δικαιούται να συγχωρεί τους παρ’ ολίγον δολοφόνους του. Ως πρύτανης όμως πρέπει να αξιώνει την παραδειγματική τιμωρία τους.

Αντιλαμβάνεστε γιατί κυριαρχεί η ανομία σε αυτή τη χώρα; Πότε με την επίκληση «τοπικών κωδίκων συμπεριφοράς», πότε με την κατανοητική ακρόαση «προβλημάτων» των πολιτών (από αυθαίρετη δόμηση μέχρι καλλιέργειες καννάβεως), πότε με την επίδειξη μεγαθυμίας έναντι των τραμπούκων, έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε μια κοινωνία, η οποία ανέχεται την παρανομία. Αν τα πανεπιστήμια είναι φυτώρια τραμπουκισμού είναι γιατί οι ηγέτες τους (διοικητικοί και πνευματικοί) το ανέχονται! Αν η Κρήτη έχει γεμίσει φυτώρια ινδικής καννάβεως είναι γιατί οι αρμόδιοι προτιμούν να κλείνουν τα μάτια!

Μερικές φορές αυτή η χώρα δείχνει να μην έχει ξεκολλήσει από το 1831- τη χρονιά που δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας…

Δημοσιεύθηκε στο Κέρδος, στις 14 Ιουνίου 2008