Η «αυτοκριτική» του Γ. Παπανδρέου, στην πρόσφατη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ (6-7 Οκτωβρίου 2007), για τον τρόπο που πολιτεύθηκε ως ηγέτης του κόμματός του εξαντλήθηκε είτε στη χρήση μιας διαπιστωτικής γλώσσας (μίλησε, δηλαδή, σαν παρατηρητής για το τι έγινε και τι δεν έγινε), είτε προσποιήθηκε την αυθεντικότητα στο λόγο του στρέφοντας τα βέλη της κριτικής (και) πάνω του. Το αποτέλεσμα, όμως, δεν ήταν πειστικό γιατί το χάσμα λόγων και έργων δεν παρήγαγε αυθεντική αυτοκριτική. Τα βέλη δεν ήταν πραγματικά. Η αυτοκριτική ήταν «εικόνα», όχι ουσία.
Ο κ.Παπανδρέου δεν ανέλαβε την ευθύνη για το χειρότερο τα τελευταία είκοσι χρόνια εκλογικό αποτέλεσμα του ΠΑΣΟΚ με τον τρόπο που αναμένεται από τους φορείς έλλογης εξουσίας, δηλαδή παραιτούμενος, αλλά δήλωσε ότι και αυτός και άλλα στελέχη έχουν ευθύνες. Προσέξετε, όμως: δηλώνει ότι αναλαμβάνει ευθύνες, δεν αναλαμβάνει όντως τις ευθύνες - δεν ευθυγραμμίζει τις πράξεις του με τα λόγια του. Δηλώνει ότι δεν είναι εξουσιομανής, αλλά παραμένει επικεφαλής του κόμματός του. Δηλώνει ότι το κόμμα πρέπει να αποβάλλει τη νοοτροπία του καθεστωτισμού, αλλά ο ίδιος είναι μέρος του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ από το 1981. Δηλώνει υπέρ της αξιοκρατίας, αλλά ο ίδιος είναι μέλος πολιτικής δυναστείας. Δηλώνει γενικά ότι έχει και αυτός ευθύνες, αλλά δεν τις εντοπίζει με συγκεκριμένο τρόπο, γι αυτό και δεν μεταμελείται γι αυτές: δεν μας μιλάει λ.χ. για τις δικές του εσφαλμένες επιλογές, όπως η τοποθέτηση της υπερνομάρχου Αθηνών-Πειραιώς κυρίας Γεννηματά στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και ο επονείδιστος χειρισμός του θέματος που ανέκυψε.
Ο ηγέτης, εξ ορισμού, δεν είναι παρατηρητής στα δρώμενα του οργανισμού, γι αυτό και δεν πρέπει να αρκείται σε διαπιστώσεις και σχόλια για τις κακές επιδόσεις. Ο ηγέτης, πρωτίστως, είναι ο κυριότερος συμμέτοχος στα δρώμενα και, άρα, με τη συμπεριφορά του - όχι απλώς με τις δηλώσεις του - επηρεάζει τα δρώμενα. Αν ο ηγέτης ενός προβληματικού οργανισμού π.χ. δηλώσει ότι «αναλαμβάνει την ευθύνη» για τις κακές επιδόσεις, αυτό δεν ισοδυναμεί με την πραγματική ανάληψη της ευθύνης. Στο μέτρο που είναι μια δήλωση και μόνον, δεν είναι τίποτα παραπάνω από λόγια, όπως ακριβώς ένας άνθρωπος που δηλώνει ότι είναι ειλικρινής δεν είναι απαραίτητα πιστευτός αν η ειλικρίνεια δεν φαίνεται στη συμπεριφορά του. Πειθόμαστε ότι ένας ηγέτης αναλαμβάνει όντως την ευθύνη όταν το δείχνει εμπράκτως, όταν δηλαδή η συμπεριφορά του ενσαρκώνει αυτά που επαγγέλλεται. Τότε ο λόγος του αποκτά αυθεντικότητα και, φυσικά, πειστικότητα.
Τη γλώσσα του παρατηρητή μετέρχονται και τα περισσότερα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ για να κάνουν την «αυτοκριτική» τους. Δηλώνουν ότι πρέπει το κόμμα να αλλάξει ριζικά, να «αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους», και γενικώς εκστομίζουν διάφορες πολιτικώς ορθές κοινοτοπίες, αλλά κανείς τους δεν αναλαμβάνει εμπράκτως συγκεκριμένες ευθύνες. Μιλάνε για ευθύνες, δεν τις αναλαμβάνουν. ΄Η μάλλον, καλύτερα, μιλάνε για ευθύνες, ακριβώς για μην τις αναλάβουν!
Η κυρία Παπανδρέου παρατηρεί ότι κάποιοι «έφτιαξαν περιουσίες» στο καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ, αλλά η ίδια δεν αντέδρασε ποτέ δημοσίως όταν αυτό συνέβαινε, ούτε αρνείται τώρα να συνυπάρχει στο ίδιο κόμμα με τους διεφθαρμένους συντρόφους της. Δεν αναγνωρίζει, δηλαδή, ότι η ανοχή της συνιστά τη δική της ευθύνη. Ο κ.Παπουτσής δηλώνει ότι δεν πρέπει «να αποφύγουμε την αυτοκριτική» αλλά, φυσικά, αυτή η αυτοκριτική αφορά τους άλλους, όχι τον ίδιο – τον επί μακρόν συνωστιζόμενο στην πολυάριθμη αυλή του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο κ.Χρυσοχοϊδης ορθά διαπιστώνει ότι το ΠΑΣΟΚ διακρίνεται από «αδυναμία σκέψης, αμήχανη πολιτική, άτολμη δράση», αλλά παρακάμπτει τη δική του ατολμία να εμμείνει στη δημοσίως εκπεφρασμένη άποψή του για την ανάγκη αναθεώρησης του άρθρου 16. (Σε πρόσφατη συνέντευξή του δήλωσε ότι θεωρεί την αναθεώρηση του άρθρου 16 «πλέον ανεπίκαιρη»!). Προσέξτε το γενικότερο μοτίβο: κάποιοι άλλοι έχουν ευθύνες και πρέπει να αλλάξουν, εμείς όχι. Γενικεύστε αυτή τη συμπεριφορά και έχετε τη σημαντικότερη, ίσως, όψη της κρίσης στο ΠΑΣΟΚ. Το μόνο που δεν μας είπαν είναι ότι, τελικά, την κύρια ευθύνη την έχει το εκλογικό σώμα που με την ανωριμότητά του δεν επέστρεψε το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση!
Η δήθεν αυτοκριτική γλώσσα της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ είναι η ξύλινη γλώσσα μιας παρακμιακής κομματικής γραφειοκρατίας που δεν αντιλαμβάνεται (και, φυσικά, δεν αναδέχεται) την ηθική της ευθύνης. Στο δοκίμιό του «Πολιτική και Συνείδηση», ο Βάτσλαβ Χάβελ, τονίζει εμφατικά ότι πρέπει «να τοποθετούμε την ηθική πάνω από την πολιτική και την ευθύνη πάνω από τις επιθυμίες μας», προκειμένου να «δώσουμε περιεχόμενο στην ομιλία μας» και νόημα στην πολιτική μας κοινότητα. Η πολιτική, λέει ο Χάβελ, δεν εκπίπτει στην «πολιτική του Μηχανισμού» - δηλαδή, σε τεχνολογία χειραγώγησης – όταν καθίσταται η «πολιτική της πρακτικής ηθικής», της αλήθειας και της ευθύνης. Η «πράσινη» νομενκλατούρα, μη διαθέτοντας το λεξιλόγιο της ευθύνης, ομφαλοσκοπεί σχολιάζοντας την κρίση της. Θα έχει άφθονο χρόνο μπροστά της να το κάνει με άνεση.
Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή στις 14 Οκτωβρίου 2007
15 σχόλια:
Έπρεπε να υπογραμμίσετε και το " γενικεύστε αυτή τη συμπεριφορά και έχετε τη σημαντικότερη ίσως, όψη της κρίσης στο Πασοκ " γιατί, αν ο ένας είναι προβληματικός, οι πολλοί προβληματικοί είναι σίγουρα κρίση...
Ωστόσο, σήμερα που είδα και τον Βενιζέλο να μιλάει σε ακροατήριο για την υποψηφιότητά του ( είχα μείνει στο επεισόδειο με τον καφέ τηλεοπτικά )νομίζω ότι ο άνθρωπος τάχει λίγο χάσει με την αδυναμία των φίλων και των μελών να καταλάβουν το μέγεθος των προβλημάτων που οι κυβερνήτες μας δεν αναλαμβάνουν ν' αντιμετωπίσουν.
Διάβασα αυτές τις μέρες ότι στις δημοσκοπήσεις ο ΓΑΠ έρχεται πρώτος στις προτιμήσεις των μελών που προτιμούν την ασφάλεια και τη θαλπωρή του ονόματος εις βάρος μας, ακριβώς όπως όλοι οι all time classic δημόσιοι υπάλληλοι, αυτοί που όλοι οι Έλληνες ξέρουμε και δεν εμπιστευόμαστε.
Δηλαδή να μας ταράξει στους φόρους ο Αλογοσκούφης μέχρι να μας στίψει είναι κάτι το αναμενόμενο, αλλά αν δεν καταλαβαίνουν ότι η χώρα μπορεί να λειτουργήσει φιλικότερα προς τους πολίτες και τον εαυτό της, θα υποστούν και οι ίδιοι αργότερα, μετά από μας που μπορούν να στίψουν άμεσα, τις ίδιες συνέπειες.
Ας δοκιμάσουν έναν άλλον αρχηγό, να τον δουν στην πράξη. Κι αν δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των πολλών, να επιλέξουν έναν άλλον. Είναι ολοφάνερο ότι ο ΓΑΠ δεν μπορεί να μείνει στην αρχηγία του κόμματος, αν θέλει κι ο ίδιος να προχωρήσουμε.
@sea
yparxoun kai orismenoi idiotikoi ypaliloi, yposthrixtes
tou GAP oi opioi den niothoun
asfalia kai thalpori sto onoma "papandreou"
alla stis idees tou GAP
ego gia paradigma
yparxoun orismenoi pou skeftonte oti o kirios
venizelos exei diastreblomenh apopsh gia to ti einai
aristera to 2007
yparxoun orismenoi pou pisteuoun oti h synyparksh
enion "arnhtikhs" kai "thetikhs" eleutherias
odigei sth nea aristera pou den einai oute strofh sta aristera
oute sta deksia alla pros ta pano, dhladh sthn proodo
MHN MAS BAZEIS OLOUS STO IDIO TSOUBALH
ME THN FOFH KAI TON TZOUMAKA
@X.TSOUKAS
sto pasok h eksisosh
opos exei tethei einai
2x + 3 = 4
to 4 einai strofh sta aristera?
to 4 einai h lish ton provlimaton ths neas epoxhs?
to 4 einai na topothetisoume thn hthikh pano apo thn politikh?
to 4 einai na kibernisei to pasok
to 4 einai na metalaksoume thn ellinikh kinonia
to 4 einai na dioksoume apo to pasok aytous pou ekanan periousies
to 4 einai h ilikrinia
to 4 einai h autokritikh
to 4 einai h taytothta
to 4 telika gia kapious einai ola ayta mazi
gia kapious oxi
h lish ths eksisoshs o agnostos x
tha einai hte o Papandreou hte o Venizelos
toulaxiston etsi exei empedothei ston kosmo
an den kano lathos
o Papandreou einai socialfileleutherisths-kentroos
ego prossopika se apla themata eimai yper tou ne sto sxedio anan
yper ton mh-kratikon panepistimion, yper tou diaxorismou eklisias
kratous, kai paratiro oti to montelo tou perissoterou kratous
kai ton epilogon tou baba tou GAP apetixe kai den prokite na
litourgisei to 2007
o Venizelos, ego, den exo katalabei ti einai
ta perissotera pou grafete me vriskoun apolitos
simfono h kritikh mou pros to arthro sas einai
oti (den ksero gia pio logo) to onoma tou k.Venizelou lipei
apo to keimeno.
to simperasma einai oti to pasok
einai pleon enas arostimenos organismos
kai den paei allo
oloi fobounte na poun ta pragmata me to onoma tous
orea lipon ta logia kai oi kritikes alla ti tha prepei na ginei?
pia vlepete dhladh eseis na eina h lish pou protinete-ypostirizete
sto problhma papandreou h venizelos h autodialish tou pasok?
@sl
Έχω ψηφίσει τον ΓΑΠ και τις 2 φορές που είναι πρόεδρος και τον συμπαθώ περισσότερο από τον Βενιζέλο γιατί βρίσκω τις ιδέες του πρωτοποριακές και βλέπω την πρόοδο που ενέχουν. Όμως, ως απλός πολίτης, που θέλω να ζω σε μια καλύτερη χώρα από αυτή που ΔΕΝ προτείνει η κυβέρνηση, θέλω να πιστεύω ότι και στο Πασοκ ενδιαφέρονται να λύσουν τα εσωτερικά τους προβλήματα με τρόπο που θα τους επιτρέψει ν' αναλάβουν και πάλι το τιμόνι της προόδου. Σίγουρα, όταν ένας οργανισμός νοσεί, πρέπει να μείνει στο κρεββάτι μέχρι ν' αναρρώσει. Εφόσον όμως το κόμμα είναι ένας ολόκληρος οργανισμός, δεν μπορεί να κρέμεται από έναν άνθρωπο, μπορεί ένα τμήμα ν' αναλάβει την αντιπολίτευση κι εφόσον ο Βενιζέλος είναι πρόθυμος και τολμηρός, δεν καταλαβαίνω γιατί, όπως λέει κι ο κ. Τσούκας, θα πρέπει να ομφαλοσκοπούν. Ψηφίζουμε τους πολιτικούς για να λύσουν τα προβλήματά μας. Και τα εσωτερικά τους προβλήματα, δεν θάπρεπε νάχουν αυτό το μέγεθος κατα τη γνώμη μου. Θάπρεπε να τα εντοπίζουν και να τα λύνουν κάθε μέρα, όπως κάθε μέρα δουλεύουμε κι οι υπόλοιποι. Όμως, ενώ δεν είχαν κυβερνητικές ευθύνες και δηλαδή περισσότερο χρόνο στη διάθεσή τους για να κάνουν τις τομές που νομίζουν κατάλληλες, 3.5 χρόνια μετά εμφανίζονται να απασχολούνται με εσωκομματικά προβλήματα που δεν έλυσαν...Όσο κι αν είναι θλιβερό να μην μπορούν, οι ίδιοι οι πολιτικοί, να στηρίξουν έμπρακτα τις προοδευτικές ιδέες του ΓΑΠ και δηλαδή δεν είναι έτοιμοι, για την πρόοδο που επαγγέλονται, δεν έχουμε τα περιθώρια οι πολίτες, να θλιβόμαστε περαιτέρω γι' αυτήν την ανεπάρκεια.
Αυτό προσπαθούσα να πω αγαπητέ sl, όχι να τα βάλω με τον ΓΑΠ. Μακάρι, αν ο ΓΑΠ μείνει στην αρχηγία του κόμματος, να κάνει γρήγορα τις τομές που απαιτούνται. Οι τομές και η πρόοδος είναι το ζητούμενο, όχι τα πρόσωπα.
Στην Ελλάδα οι πολιτικοί το θεωρούν φυσιολογικό τα λόγια τους να μην συμφωνούν με τα έργα τους. Ετσι πιστεύουν ότι λέγοντας Mea Culpa "καθάρισαν" και πάμε παρακάτω ωσάν το όλον πρόβλημα να ήταν απλώς η λεκτική αναγνώριση του λάθους.
Αλλωστε πρώτος το λανσάρισε ο Ανδρέας και ο Γιώργος έχει δηλώσει (τώρα τελευταία) ότι ακολουθεί πιστά τα βήματα του.
Τι κρίμα που και μεις οι απλοί θνητοί να μην μπορούμε να διαγράψουμε όλα τα λάθη μας και τις καταστροφικές πολλές φορές συνέπειες τους λέγοντας απλά:
-Μea Culpa..
@sI
Δεν μπορείς να τα πεις όλα σε ένα άρθρο 700 λέξεων. Σε αυτό το άρθρο δεν είπα τίποτα για τον Βενιζέλο, αλλα μη συνάγετε από αυτό τίποτα - τα έχω πει σε άλλα (βλ. "Το προαναγγελθέν αδιέξοδο του ΠΑΣΟΚ" και "Η δημοκρατία της μπαρούφας", αμφότερα δημοσιευθέντα στην "Καθημερινή" και στο βιβλίο μου "Εναρθρη Κραυγή"). Ο Βενιζέλος είναι ο κατ' εξοχήν κρατιστής στο ΠΑΣΟΚ σήμερα και δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω μαζί του. Το αδιέξοδο του ΠΑΣΟΚ είναι το εξής: ένας πολιτικός με τις σωστές φιλελευθερα σοσιαλδημοκρατικές ιδέες αλλά με προφανή ηγετική ανεπάρκεια και ένας πολιτικός με (πιθανόν) ηγετική επάρκεια αλλά με λάθος ιδέες.
Τι προτείνω; Δεν είμαι στελεχος του ΠΑΣΟΚ για να προτείνω τίποτα. Είμαι ένας ανεξάρτητος σοσιαλδημοκράτης που ανατέμνει αναλυτικά τα πολιτικά πεπραγμένα. Το ερώτημα είναι: γιατί το ΠΑΣΟΚ εγκλωβίζεται σε αδιέξοδες επιλογές; Γιατί δεν αναδεικνύει στους κόλπους του εκείνους τους μεταρρυθμιστές σοσιαλδημοκράτες σαν τον Αλέκο Παπαδόπουλο που διαθέτουν και ρηξικέλευθο λόγο και εκσυγχρονιστικό ένστικτο και διοικητική επάρκεια; Γιατί έχει εκλείψει η πολιτική από τους κόλπους του; Το αδιέξοδό του δεν το έχει συνειδητοποιήσει πλήρως. Με την πάροδο του χρόνου θα διαπιστώνει ότι αδυνατεί να κερδίζει εκλογές εξαιτίας των συλλογικών φαντασιώσεων από τις οποίες διακατέχεται. Είναι πολύ λυπηρό.
ayto ginete sto pasok
ta miala pou paragoun politikh
den symmetexoun
efoson niothete ideologika konta se
auton to xoro giati den simetexete sth lish?
epidh den iste stelexos simenei oti den prepei na protinete?
ego nomizo oti an protinete pragmata tha einai pio dhmiourgikh
h kritikh sas
EXO BARETHEI na katageloume to trapeziko systhma sthn ellada
xoris na protinoume liseis
na katageloume kai na kanoume pories gia tis foties
xoris na exoume na protinoume ena organomeno sxedio gia to peribalon
na katageloume katageloume na katageloume na krinoume kai na ksanakatageloume
opos anaferate sto pasok (xontrika) exoume 2 ideologikes apopseis
auth tou socialfileleutherou giorgou o opios den exei ikanothtes management
kai ayth tou kratisth vagelh o opios (malon) exei ikanothtes management
pios einai ikanos na odigisei to pasok se troxia
rizospastikh pou na mhn eglobizete se adieksodes politikes
na anadikniei stous kolpous tou ekeinous pou diathetoun reksikeleutho logo
pou tha ferei thn politikh sto proskinio?
Στην ομάδα των επιφανών στελεχών που υποστηρίζουν τον ΓΑΠ προστέθηκε και ο Γιώργος Τράγκας (γιατί άραγε;) τελευταία.
Πράγματι μια Dream Team!
@SI
Νομίζω ότι κάνετε ένα σφάλμα: δεν καταγγέλω, αναλύω. Αν η ανάλυσή μου είναι σωστή, ή, εν πάση περιπτώσει, τα πορίσματά της τα ασπασθούν σημαίνοντα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ας μεριμνήσουν αυτοί για τα περαιτέρω. Η όποια αναλυτική μου ικανότητα προϋποθέτει την ανεξαρτησία. Η ενεργός (δηλαδή: η επαγγελματική) πολιτική είναι ένα διαφορετικό "παιχνίδι" από αυτό της ανάλυσης. Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός και δεν σκοπεύω να γίνω. Μπορώ όμως να είμαι χρησιμος (έτσι ελπίζω, τουλάχιστον) αν αναλύω. Δεν είναι η έλλειψη προτάσεων, ξέρετε, η αιτία της κακοδαιμονίας του ΠΑΣΟΚ (και της χώρας γενικότερα), αλλά ή στομωμένη κρίση, η αμβλυμένη συνείδηση, η εύκολη ιδεοληψία, η συλλογική φαντασίωση. Ενας διανοούμενος οφείλει να παρεμβαίνει στο επίπεδο του σχηματισμού των αντιλήψεων, όχι της πολιτικής πρακτικής. Υπάρχουν άλλοι γι αυτή τη δουλειά. Δεν μπορούμε (και δεν πρέπει) όλοι να τα κάνουμε όλα.
den exete symetasxei
pote se ekloges diladei?
Χαίρομαι πού μερικές φορές συμφωνώ μαζίσας ανεπιφύλακτα.. Πάντως η ηθική της ευθύνης είναι άγνωστη λέξη για τον πασοκισμό.. (έτσι το λέω εγώ όλο αυτό το πράγμα γιατί ξεχωρίζει παγκοσμίως με κάποια ιδιαίτερα, δικά του χαρακτηριστικά)
με είχε τσιτώσει ετούτο το άρθρο, ευτυχώς είπα να περάσω κι από δω και διάβασα τις διευκρινίσεις σας. Πριν μερικά χρόνια συζητώντας με την τότε Ηγέτη στη δουλειά μου για το μέλλον της καρέκλας, στην οποία καθότανε, της είπα τηλεγραφικά "αυτές τις καρέκλες τις κάνουν καλά άνθρωποι που δεν τις έχουν ανάγκη". Η ίδια ομολογουμένως, παρ΄ όλα τα σφάλματά της, δεν την είχε ανάγκη. Όμως χάρη στο τελευταίο της αυτή τη στιγμή η καρέκλα προορίζεται για κάποια που την έχει ανάγκη, που κυριολεκτικά ...καίγεται γι΄ αυτήν.. Σας θυμίζω κάποιον μήπως; Βέβαια στο Βλέμμα του ΝΓΞ έθιξα -καίτοι μου είναι απεχθής αυτή η βουλιμία, όπως έγραψε ο Παπαχελάς, για την καρέκλα, καίτοι ως υπουργός ο Βενιζέλος έδειξε το εκτόπισμά του, λόγω αυτού ακριβούς του εκτοπίσματος, που σαφέστατα ο ίδιος το γνωρίζει, εξ ου και η αμυντική εμμονή του για την μη διάλυση του ΠΑΣΟΚ εσχάτως- και τούτη την παράμετρο: πως θα αναγκαζότανε να συνεργασθεί, ήθελε δεν ήθελε με νέους ανθρώπους. Και οι νέοι άνθρωποι θα φέρουν αυτήν την παράταξη στην κυβέρνηση. Ενώ ο πρίγκηπας, θα παρέμενε πρίγκηπας, πόσο μάλλον τώρα που με τα δίκηα του πήρε φόρα και τα στήλωσε και δεν θα συνεργασθεί με κανέναν "ευνοούμενο" των ΜΜΕ. Και δεν είναι και λίγοι. Αντιπροτείνετε Παπαδόπουλο, εδώ ο Μπένος που είναι νεώτερος και αποσύρθηκε από την πολιτική. Πόσους "Παπαδόπουλος" ετοίμασε ο Παπαδόπουλος; από αυτό και μόνον κρίνεται. γιατί ήρθε η ώρα να δράσουν οι "παπαδόπουλοι" που ετοιμάστηκαν, όσοι και από όποιους φροντίσανε να ετοιμάσουν. φαντάζομαι μόνον από εκείνους που δεν έχουν ανάγκη τις καρέκλες, για να επανέλθω στο αρχικό. αλλά πόσοι είναι αυτοί; Ηγέτες δεν υπάρχουν πολλοί. Και εάν υπάρχουν μπορεί να είναι βραδύγλωσσοι (χαιρέκακα το γράφω, αν και επιβεβαιώνεται μέρα με τη μέρα πως όταν σε πνίγει το δίκηο σου λύνεται κι η γλώσσα σου). Ας μη σας κουράσω άλλο, να παραπέμψω μόνον στην πρώτη παρέμβαση Ράμφου αρχές Σεπτεμβρίου, όπου πυκνά μεν, αμείλικτα δε μιλά για την σοφία των ανθρώπων που από καθημερινό διακύβευμα έγινε αγώνας ορειβασίας. και πόσοι κινάν για τα βουνά σήμερα;
ειλικρινώς, έχω διαβάσει οξυδερκέστερες παρατηρήσεις από εσάς.
Αναμένω και στο μέλλον.
Οι πρόσφατες συνεντεύξεις των ΓΑΠ και Βενιζέλου στον τύπο έρχονται να επιβεβαιώσουν όσα γράφετε στο τελευταίο σας άρθρο. Αυτοκριτική που κινείται κάπου μεταξύ της επιφάνειας και της στρατόσφαιρας και απλή περιγραφή των μεγάλων ζητημάτων που απασχολούν τα τελευταία χρόνια τη χώρα.
Οι απαιτήσεις ασφαλώς είναι πολύ μεγαλύτερες από δύο πολιτικούς που αποτελούν μέρος του συστήματος ΠΑΣΟΚ και που έχουν κυβερνητική εμπειρία. Ο κ. Βενιζέλος καταγγέλλει τις παλαιοκομματικές πρακτικές του κόμματός του, αλλά από την άλλη οι «μεταρρυθμιστικές λύσεις» που προσφέρει έχουν έντονο άρωμα κρατισμού και μας υπενθυμίζει τη στάση που κράτησε στο άρθρο 16 και στο ασφαλιστικό παλιότερα (Καθημερινή, 21 Οκτ. 2007). Από την άλλη, ο κ. Παπανδρέου κατηγορεί τον κύριο εσωκομματικό αντίπαλό του για προσωπική στρατηγική τη στιγμή που αυτή η κατηγορία αποτελεί δομικό συστατικό της δικής του προσωπικής στρατηγικής. Επιδίδεται σε μια ανάλυση της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας όπου ο ίδιος και το ΠΑΣΟΚ που έχει στο μυαλό του έχουν το ρόλο του μικρού πρίγκιπα. Κύριοι άξονες του δημόσιου λόγου του είναι πως το ΠΑΣΟΚ υπέφερε και υποφέρει από εξουσιολαγνεία, πως έχασε την πολιτική αυτονομία του και πως απομακρύνθηκε από τα κοινωνικά στρώματα.
Το ερώτημα βέβαια είναι ποιο κομμάτι της κοινωνίας θέλει και πρέπει να προσεγγίσει το Κίνημα (όχι κόμμα). Ερώτημα μετέωρο. Από τα συμφραζόμενα φαίνεται πως δεν είναι αυτοί που ζητούν πραγματικές και όχι επίπλαστες μεταρρυθμίσεις, αυτοί που επιθυμούν μια Ελλάδα με εξωστρεφή προσανατολισμό, αυτοί που δεν έχουν φοβικά σύνδρομα απέναντι στην αξία της αγοράς, αυτοί που ζητούν ένα αναπτυξιακό μοντέλο με κοινωνικά χαρακτηριστικά. Ο κ. Παπανδρέου αναγνωρίζει πως το κόμμα του έγινε μέρος της πολιτικής κρίσης και πως επείγει ο διαχωρισμός του κράτους από το κόμμα. Καμία αντίρρηση ως εδώ. Δήλωση χωρίς πολιτικό κόστος. Για το διαχωρισμό του κράτους και της Εκκλησίας καμία νύξη όμως. Ως πότε οι Έλληνες σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθεροι θα ορκίζονται στο ευαγγέλιο κάθε φορά που γίνονται βουλευτές, υπουργοί, Πρόεδροι της Δημοκρατίας; Μέχρι πότε οι πολιτικοί θα εγκαινιάζουν τα δημόσια έργα παρουσία παπάδων;
Στο ΠΑΣΟΚ του κ. Παπανδρέου «συνωστίζονται» όλα τα παλαιοκομματικά στελέχη τη στιγμή που ο ίδιος αντιμάχεται τον παλαιοκομματισμό. Ο παππούς του και ο πατέρας του στο παρελθόν αμφισβήτησαν τα κόμματα τα οποία τους ανέδειξαν, Κόμμα Φιλελευθέρων και Ένωση Κέντρου αντίστοιχα, και ίδρυσαν τα δικά τους κόμματα αφού προηγουμένως είχαν πλαισιωθεί από νέα στελέχη που εξέφραζαν την εκσυγχρονιστική δυναμική της εποχής τους. Ο κ. Παπανδρέου χαιρετίζει τη σύμπλευσή του με τον κ. Τσοβόλα (έχει ανάγκη από τέτοιους ανθρώπους, όπως μας λέει) και μας εξηγεί ότι η «αριστερή στροφή» συνάδει με έναν «νέο πατριωτισμό» και μια «δημοκρατική αναγέννηση» (Ελευθεροτυπία, 21 Οκτ. 2007). Η εντύπωση που μου δημιουργείται μετά από όλα αυτά είναι ότι μάλλον θα ζήσω το ΠΑΣΟΚ του πατέρα μου, το ΠΑΣΟΚ που θυμάμαι αμυδρά ως παιδική ανάμνηση.
Στην εποχή της μετα-δημοκρατίας, δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω αν υπάρχουν δομικές ιδεολογικές διαφορές ανάμεσα σε όσους αυτοαποκαλούνται σοσιαλδημοκράτες, σοσιαλφιλελεύθεροι ή κοινωνικά φιλελεύθεροι. Στο πεδίο της πολιτικής εφαρμογής πάλι έχω το ίδιο πρόβλημα με τους εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ και τους μεταρρυθμιστές της ήπιας προσαρμογής της ΝΔ.
Ο κ. Βενιζέλος στην τελευταία του συνέντευξη αποφεύγει να προσδιορίσει ιδεολογικά τον όρο Αριστερά και να μας εξηγήσει τι σημαίνει κεντροαριστερή πρόταση εξουσίας. Ο κ. Παπανδρέου το επιχειρεί, αλλά με έναν τρόπο που μάλλον όλοι, ακόμη και το ΚΚΕ, θα συμφωνούσαν μαζί του: Αριστερά σημαίνει προοδευτικότητα, αλλαγή διακυβέρνησης, ανοιχτοί ορίζοντες, σεβασμό στον πολίτη, αλληλεγγύη, δημοκρατία, διαφάνεια, ευαισθησία. Η Αριστερά επίσης δεν είναι ούτε υπέρ ούτε κατά της παγκοσμιοποίησης (Κόσμος του Επενδυτή, 13 Οκτ. 2007). Μετά από αυτήν την ανάλυση του κ. Παπανδρέου να συνάγω το συμπέρασμα ότι η κεντροδεξιά είναι όλα όσα δεν είναι η Αριστερά; Μάλλον υπάρχει μια σύγχυση. Έχω την εντύπωση ότι παρακολουθώ καλλιστεία. Ελπίζω ότι ο κ. Παπανδρέου δεν έχει εξισώσει την πρόταση εξουσίας με τον τίτλο της Μις Ελλάς.
Florentinos
Εγώ κοντεύω να πιστέψω ότι αυτή τη στιγμή οι πράσινοι έχουν σπόνσορα τους γαλάζιους... για να τους αφήσουν ήσυχους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο (του "διαίρει και βασίλευε") να κάνουν χρήση της εκλεγμένης "ασυλίας" των 152 τους.
;)))
(για να δω το χιούμορ σας οικοδεσπότα... αν και δεν θα το παρεξηγήσω αν δεν σας έχει μείνει πλέον, ο καθένας μας μένει ενεός με όλα αυτά!)
ΥΓ- Και Παπουτσής... μη μου πατάτε τον κάλο... Επί Σάμινα: "Ε, καλά, δεν έγινε και στον Πειραιά το δυστύχημα!" ON AIR δήλωση. Και δεν έχει πάρει τα όρη, τα βουνά. Απλό παράδειγμα έφερα, δυστυχώς η κομματική σκηνή σε όλες τις αποχρώσεις μας βρίθει τέτοιων.
Το ψάρι από πού βρωμάει είπαμε?
Δημοσίευση σχολίου