Η αντίδραση αρκετών αρθρογράφων και στελεχών του ΠΑΣΟΚ στην πρόσφατη οδυνηρή εκλογική ήττα του ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να «στραφεί αριστερά». Η άποψη που τείνει να κυριαρχήσει είναι η εξής: Από τη δεκαετία του 1990 και μετά, και ιδιαίτερα μετά την ανάληψη της ηγεσίας από τον Κ. Σημίτη το 1996, το ΠΑΣΟΚ άρχισε να αλλοιώνει τη φυσιογνωμία του και να υιοθετεί μια όλο και πιο δεξιόστροφη πολιτική. Μετακινήθηκε, ως εκ τούτου, προς τα δεξιά και άφησε ζωτικό χώρο ακάλυπτο στα αριστερά του, τον οποίο κάλυψαν τα δύο μικρά αριστερά κόμματα. Για να αποκτήσει ξανά ηγεμονική παρουσία στην πολιτική ζωή και να επανέλθει στην εξουσία, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να μετακινηθεί προς τα αριστερά.
Τι εννοούν όσοι διακινούν αυτό τον ισχυρισμό; Τι σημαίνει η περιλάλητη «στροφή στα αριστερά»; Τι πολιτικές θα περιελάμβανε; Καθότι η «αριστερά» δεν είναι μια άχρονη και αναλλοίωτη μεταφυσική έννοια, αλλά αντλεί το νόημά της από την ιστορική παράδοση του οικείου πολιτικού χώρου στα πολιτικά συμφραζόμενα μιας χώρας, τι θα συνιστούσε την «αριστερή στροφή» για το ΠΑΣΟΚ σήμερα; Να το πω διαφορετικά: ποια ήταν η προγενέστερη «αριστερή» φυσιογνωμία του κόμματος αυτού από την οποία υποτίθεται ότι άρχισε να απομακρύνεται;
Μια ματιά στην πρώτη κυβερνητική οκταετία του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του 1980, την «αριστερή» περίοδό του, δείχνει ότι το συνολικό προφίλ των πολιτικών του περιελάμβανε από τη μια μεριά την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και τη δημιουργία ενός πιο ανεκτικού και περιεκτικού δημόσιου χώρου (τα σημαντικότερα επιτεύγματά του), αφετέρου δε τον κρατισμό, το λαϊκισμό, την κομματικοποίηση του κράτους, και την αντιδυτική ρητορική. Αυτές τις «παιδικές ασθένειες» άρχισε να ξεπερνά το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του 1990, αποκτώντας μια φιλευρωπαϊκή συνείδηση, συνειδητοποιώντας (έστω και διστακτικά) τις βλαπτικές συνέπειες του κρατισμού και του λαϊκισμού στην οικονομία, και διαπιστώνοντας (αν και ανόρεχτα) ότι η κομματικοποίηση του κράτους υπονομεύει τα συλλογικά αγαθά τα οποία το κράτος υποτίθεται ότι υπηρετεί. Ο «λαός» άρχισε βαθμιαία να μετασχηματίζεται σε «πολίτες», η κοινωνία να μην ταυτίζεται με επιμέρους προσοδοθηρικά συμφέροντα, το δημόσιο συμφέρον να διαφοροποιείται τόσο από το συντεχνιακό συμφέρον των συνδικάτων του δημόσιου τομέα όσο και από αυτό κρατικών επιχειρήσεων, και να διαπιστώνεται η αξία των υγιών δημοσίων οικονομικών.
Όσοι σήμερα προτρέπουν το ΠΑΣΟΚ να «στραφεί αριστερά», τι ακριβώς του συνιστούν; Να επιστρέψει στον κρατισμό, να ενισχύσει τον λαϊκιστικό εαυτό του (από τον οποίο ουδέποτε αποκόπηκε), και να αναβαπτισθεί στο εθνοκεντρικό παρελθόν του; Να στραφεί σε αυτό που εξέφρασε ο Λαλιώτης, ο Τσοχατζόπουλος και ο Αρσένης; Να μιμηθεί τη βαθιά συντηρητική διαμαρτυρία του Αλαβάνου που αντιστρατεύεται κάθε αλλαγή που δεν εγκρίνουν τα συνδικάτα του δημόσιου τομέα;
Ένα κεντροαριστερό κόμμα είναι αξιακά κοινωνιστικό: μεριμνά για την ενίσχυση του δημόσιου χώρου. Η κοινωνία δεν θεωρείται απλώς ένα άθροισμα συναλλασσομένων ατόμων αλλά μια δυναμικά εξελισσόμενη πολιτική κοινότητα από την οποία τα άτομα αντλούν νόημα και, συγχρόνως, στη θέσμιση της οποίας ενεργά συμβάλλουν, προσπαθώντας να πραγματώσουν τον εαυτό τους. Οι ανισότητες ενοχλούν τους κεντροαριστερούς γιατί περιορίζουν την αυτοπραγμάτωση των ατόμων. Η κοινωνική αλληλεγγύη ενισχύεται με δημόσιες πολιτικές, γιατί χωρίς αυτή δεν μπορεί να υπάρξει στιβαρή δημόσια σφαίρα. Οι πόροι όμως για τις δημόσιες πολιτικές θα προέλθουν από μια ακμαία οικονομία της αγοράς, την ιστορικά μοναδική οικονομική οργάνωση που παράγει ευημερία.
Ο δημόσιος χώρος ενδυναμώνεται στο μέτρο που μπορεί να προσαρμόζεται στα εκάστοτε νέα δεδομένα. Η κεντροαριστερά είναι, λογικά, η κατ΄ εξοχήν παράταξη της μεταρρύθμισης, αφού αφενός μεν θεωρεί την κοινωνία ως την τελική πηγή νοήματος, το οποίο αναθεωρείται αενάως στον ιστορικό χρόνο· αφετέρου δε, πιο πραγματιστικά, χωρίς αλλαγές οι δημόσιοι θεσμοί αδυνατούν να αντεπεξέλθουν σε διαρκώς εξελισσόμενα προβλήματα. Ο σύγχρονος κεντροαριστερός γνωρίζει ότι, στην εποχή του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, το δημόσιο συμφέρον προάγεται όχι με τη συντήρηση του παλαιού, αλλά με τη δεκτικότητα στην αλλαγή. Όχι με την άρνηση της αγοράς, αλλά με την αποδοχή της και τη άοκνη προσπάθεια για την λειτουργία της με βάση τις συλλογικές αξίες της πολιτικής κοινότητας. Όχι με το συμβιβασμό με τη λαϊκιστική μετριότητα, αλλά με την ενεργό επιδίωξη της αριστείας που ζωογονεί τους δημόσιους θεσμούς, παράγει ποιοτικά συλλογικά αγαθά και καλλιεργεί εκλεπτυσμένη δημόσια κουλτούρα για την οποία οι πολίτες είναι υπερήφανοι. Το δημόσιο συμφέρον προάγεται με την προσαρμοστικότητα, τη διορατικότητα και την τόλμη, όχι με την ανέξοδη (και αδιέξοδη) λαϊκιστική ρητορεία.
Αν το ΠΑΣΟΚ «στραφεί αριστερά», το πιθανότερο είναι ότι θα επανασυνδεθεί με τον κακό του εαυτό και θα είναι μια ακόμη απόδειξη του φόβου της αλλαγής, ο οποίος – τι ειρωνεία! - διακατέχει το κόμμα της «αλλαγής». Στη δεκαετία του 1990, επί Σημίτη, κέρδιζε τις εκλογές στο μέτρο που κατόρθωσε να εκφράσει τα εκσυγχρονιστικά αιτήματα των μεσαίων στρωμάτων και του πιο εκπαιδευμένου, δυναμικού και εξωστρεφούς μέρους του εκλογικού σώματος. Αυτή η μερίδα ψηφοφόρων, άλλωστε, είναι και η πλέον κυμαινόμενη μεταξύ των δύο μεγάλων πολιτικών παρατάξεων. Όποιος την πάρει με το μέρος του κερδίζει. Αυτούς τους ψηφοφόρους έχασε στις εκλογές του 2004, όταν το ΠΑΣΟΚ περισσότερο εξέπεμπε την οσμή της παρακμιακής και αλληλοσπαρασσόμενης νομενκλατούρας παρά την ελπιδοφόρα φιλοδοξία των ρηξικέλευθων μεταρρυθμιστών. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις εκλογές του 2004, τα 2/3 των διαρροών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ κατευθύνθηκαν στη «Νέα Δημοκρατία». Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι, σε σχέση με το 2000, το 2004 η ΝΔ είχε σημαντικό προβάδισμα στους ελεύθερους επαγγελματίες (κατά 13%), στα ανώτερα στρώματα μισθωτών του ιδιωτικού τομέα (κατά 12%) και στους ψηφοφόρους ανώτερης και ανώτατης μόρφωσης (κατά 10%). Αυτό το εκλογικό σώμα δεν το ανέκτησε το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2007 με την ανεπαρκή ηγεσία του, τον φθαρμένο λόγο του, και την αδυναμία του να πείσει ότι έμαθε από τα λάθη του και άλλαξε. Οι διαρροές στη λαϊκιστική αριστερά στις πρόσφατες εκλογές είναι κυρίως συγκυριακές και, σε κάθε περίπτωση, σχεδόν ισοσταθμίζονται από τις διαρροές προς την κεντροδεξιά. Τις εκλογές τις κερδίζει όποια παράταξη αποφεύγει να παγιδεύεται σε ιδεολογήματα, οικοδομεί ευρύτερες συμμαχίες και, συγχρόνως, βάζει τη δική της πολιτική σφραγίδα σε μια διάχυτη κοινωνική επιθυμία. Όπως στην τέχνη, το κλειδί στην πολιτική είναι να μορφοποιήσεις με τον δικό σου τρόπο αυτό που επιθυμούν οι πολλοί αλλά δυσκολεύονται να το εκφράσουν.
Το δίλημμα για την κεντροαριστερά δεν είναι «δεξιά» ή «αριστερά» - αυτή είναι η συζήτηση του 1980. Το δίλημμα ήταν, είναι και παραμένει: εκσυγχρονισμός ή συντήρηση; Εξωστρέφεια ή πτωχοπροδρομισμός; Άνοιγμα στο καινούριο ή κλείσιμο στο παλιό;
22 σχόλια:
Πριν το ΠΑΣΟΚ αποφασίσει προς τα πού να στραφεί θα έπρεπε να διαπιστώσει πού τάχα να βρίσκεται το δεξί και το αριστερό σημείο του πολιτικού χώρου.
Στο θέμα αυτό δεν θα είναι μόνο.
Ολα τα "σοσιαλιστικά κόμματα" τα τελευταία χρόνια αναρωτιούνται.
Οσον αφορά την ιδεολογία ως εκ τούτου το ζήτημα θα απαντηθεί, αν απαντηθεί εξ αντανακλάσεως περισσότερο.
Τώρα το ΠΑΣΟΚ, ήταν και θέλει να μείνει κόμμα εξουσίας και μόνον. Ο δρόμος του θα είναι μακρύς κατόπιν αυτού και διόλου ροδοστολισμένος.
Excellent course!
Thank you so much!
Έξω από τις πολιτικές εκτιμήσεις, η κίνηση του " πολύστροφου χοντρού " όπως πολύ πετυχημένα έγραψε ο sofistis, μου άρεσε πάρα πολύ. Έμοιαζε ο πρώτος αγανακτισμένος πολίτης με τα αποτελέσματα των εκλογών. Ήταν ο μόνος άνθρωπος που διαμαρτυρήθηκε άμεσα γι' αυτό το αποτέλεσμα, όπως, από τη βραδιά των εκλογών, ξέρει το πανελλήνιο.
Νομίζω ότι ο κ.Βενιζέλος θα είναι ένας πολύ αξιόλογος αρχηγός.
k. H.Tsouka,
parakoloutho edo kai arketo kairo tin arthrografia sas kai ektimo to vathos ton analuseon sas.
Me aformi to teleutaio sas arthro stin kuriakatiki "Kathimerini", tha ithela na kano 2-3 paratiriseis. Xekinontas apo ti diakrisi Aristera - Dexia, opos tin exei orisei o N.Bobbio, tha prepei na ypogrammisoume tin ermineutiki tis axia os pros ton skiagrafisi tis politikis koultouras kai ton axiako charti tis kentroaristeras kai tis kentrodexias.
Metapolemika, o ellinikos fileleutherismos, o opoios ekfrastike politika apo ta kommata tou Kentrou kai tis Dexias, apektise diakrita koinonika charaktiristika. Stin Ellada, opos kai sti Dutiki Europi, px sti geitoniki Italia, sti Germania, alla kai allou, o koinonismos kai kata sunepeia i axia mias koinonikis politikis apotelese themeliodi ideologiki anafora politikon igeton kai dianooumenon, opos o G.Papandreou, o K. Karamanlis, o G.Theotokis, o P. Papaligouras, o P. Kanellopoulos, o K. Tsatsos.
Sto epipedo tis dimosias politikis episis, apo ta mesa tis dekaetias tou 1950 kai meta xekinise to chtisimo enos ypotupodous koinonikou kratous meso tis dimiourgias thesmon kai metron koinonikis prostasias ton oikonomika asthenesteron. I emfasi, sta oria tis emmonis, sti nomismatiki statherotita kai stin oikonomiki anaptuxi theorithike apo ta tote kuvernitika epiteleia os to meso gia ti "melloumeni" koinoniki euimeria.
Einai adiko, kata ti gnomi mou, na tautizontai sullivdin oi ennoies tou koinonismou kai tis koinonikis dikaiosunis me tin Aristera. As min xehname episis oti i elliniki kentro-dexia apo tis ekloges tou 1946 mexri simera, molonoti apofeugei ton parapano oro os prosdioristiko tis ideologias kai tis politikis tis, diekdikei choro sti dimosia sfaira os i parataxi tis allagis, tou eksugchronismou, tis koinonikis dikaiosunis kai tis proodou.
Florentinos
Καλό το ερώτημα κ. Τσούκα.. Πολλοί θυμούνται το "αριστερό" Πασόκ και ανατριχιάζουν.. Όμως μια μικρή απορία: Πως μπορεί να λειτουργήσει η αγορά με «βάση τις συλλογικές αξίες της πολιτικής κοινότητας» όπως λέτε; Πως μπορεί να γίνει αυτό σε μια κοινωνία της αγοράς; Συμφωνώ ότι η τελική πηγή του νοήματος βρίσκεται στην κοινωνία. Όμως όταν αυτή η κοινωνία ηγεμονεύεται από την αγορά ποιο είναι αυτό το τελικό νόημα; Το εξοχικό με την πισίνα και το 4Χ4; Περιμένω απάντηση. Φιλικά, Σοφιστής. www.sofistis.wordpress.gr
Οταν όλοι είναι χορτάτοι - ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, ειδικά αν έχουν ξεκινήσει από τα "λαικά χαμηλά" κι έχουν ανέβει λήγκα στα "μεσαία βλαχοκυριλέ", φυσικά και ΔΕΝ θέλουν να θυμούνται το παρελθόν τους - τείνουν να μιμούνται τους "πιο πάνω".
Κι αυτό επί 20 χρόνια, μας κάνει ένα ΠΑΣΟΚ με την πιο ραγδαία ανερχόμενη κοινωνικά ομάδα στους κόλπους του. Ελα όμως που είναι αγνώμονες οι άτιμοι όπως είπαμε...
Και για κάθε 2 που φεύγουν ας πούμε προς τα δεξιά, δημιουργώντας εσωκομματικό ρεύμα προς τα εκεί, δεν μπαίνουν άλλοι 3-4 να καλύψουν το κενό, αλλά άντε 1 το πολύ.
Βάλε και το ότι η κοινωνία της ευμάρειας (και των καταναλωτικών δανείων) δεν πισωγυρίζει, δεν βλέπω λοιπόν το πώς θα μπορούσε να κάνει fusion το ΠΑΣΟΚ μεταξύ των "παλαιάς κοπής", που ακόμη είναι στα "λαικά", και των καινούριων, των σαφέστατα πιο metropolitan ανθρώπων που ναι μεν κοινωνικό πρόσωπο, αλλά και μια Cayenne περιττό είναι να λείπει...
Είναι μάλλον το χειρότερο timing για στροφές στα αριστερά. Ακόμη κι ο Μπλαιρ έφαγε τα μούτρα του στο τέλος.
Η ερώτηση θα μπορούσε να είναι και: "σε ποιό βαθμό αρχίζει το ξεπούλημα στη χλίδα και το βόλεμα, και φθίνουν οι ιδεολογίες που ξεσήκωναν ενάντια σε αυτά?"
Ε, σ'εκείνο το βαθμό θα έβρισκε την ισορροπία. Αλλά αυτός ο βαθμός έχει προς το παρόν μόνο δεξί χέρι.
(άσχετα αν ένα τέτοιο δεξί χέρι είναι δεξιότερο από αριστερό χέρι νεοδημοκράτη...)
;)))
(μούρλια το λογίδριο, με 3 πονστάν και 2 στεντόν, όλα μια χαρά!)
Διόρθωση. Πάνω στη βιασύνη μου μπέρδεψα και τη διεύθυνση μου. Το σωστό είναι com. www.sofistis.wordpress.com
ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΕΙ Ο ΣΗΜΙΤΗΣ..ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ
Τελικά σε αυτό τον τόπο που λέγεται Ελλάς δεν πλήτεις ποτέ. Μπορείς να ακούσεις και τα πιο απίθανα πράγματα με μεγάλη σοβαρότητα και μπορείς να διασκεδάζεις παρακολουθώντας μια κωμωδία χωρίς μάλιστα και να πληρώνεις εισιτήριο.
Τελευταίο από τα απίθανα, για την ήττα του Πασοκ και του ΓΑΠ...φταίει ο Σημίτης!!!
Ο "κακός" Σημίτης που έδωσε το 2004 το θαμπό δακτυλίδι στο Γιώργο και το παιδί τι να κάνει, παρ΄όλο που έβλεπε την καταστροφή μπροστά του το πήρε για να σώσει ότι σώζεται. Και τελικά κατάφερε, από εκεί που το Πασόκ θα καταποντιζόταν με διψήφια διαφορά, κατάφερε να χάσει μόνο με 5 μονάδες διαφορά.Ολα αυτά το 2004 με τον "κακό" Σημίτη πρωθυπουργό και με νωπά στην μνήμη του λαού όλα τα κακά της διακυβέρνησης Σημίτη.Το Πασοκ τότε πήρε 3.002.531 ψήφους.
Και ερχόμαστε στο σήμερα και ο ΓΑΠ με φρεσκογυαλισμένο δακτυλίδι μετά από 3,5 χρόνια τρίψιμο πάει στις εκλογές και μαζεύει 2.727.853 ψήφους δηλαδή 275.000 περίπου λιγότερους από το 2004.Και ξαφνικά βγαίνει χρησμός από τη Χαριλάου Τρικούπη ότι για την νέα αυτή ήττα φταίει ο Σημίτης.Και την αναπαράγουν όλα τα παπαγαλάκια και κελαηδούν παντού πως ο Σημίτης φταίει.
Και εύλογα γεννάται η απορία.Καλά, το 2004 με το Σημίτη στα πράγματα και τον Γιώργο σε ρόλο Ιφιγένειας το Πασόκ πήρε 275.000 ψήφους παραπάνω από φέτος.
Που αλήθεια βρίσκονται τα μυαλά των ανθρώπων εκείνων που ισχυρίζονται ότι φέτος και με το Σημίτη έξω από τα πράγματα φταίει αυτός που το Πασόκ έχασε 275.000 ψήφους. Δεν ξέρω που βρίσκονται εκείνα τα μυαλά, πάντως όχι εκεί που βρίσκονται όλων των άλλων ανθρώπων που διαθέτουν και μια στοιχειώδη λογική.
www.liberalgreek.blogspot.gr
Αυτή τη στγμή έχουμε να κάνουμε με ένα παράδοξο στην εκλογή της 11/11. Από τη μια μεριά έχουμε τα στελέχη των εκσυγχρονιστών γύρω από τον Βενιζέλο από τον οποίο κατά καιρούς τους είχαν χωρίσει περιστασιακές αλλά και βαθύτερες συχνά πολιτικές διαφορές και από την άλλη έχουμε τον Παπανδρέου να έχει συγκεντρώσει γύρω του, εκτός από τους επιζώντες του γηροκομείου του του Ανδρέα, ό,τι πιο συντηριτικό και αναχρονσιστικό υπάρχει στο κίνημα (για να μην πω στην ελληνική κοινωνία!) Τελικώς οι δυο ομάδες έχουν θολή ιδεολογική ταυτότητα αλλά χαρακτηρίζονται από κοινά κοινωνικοπολιτιστικά χαρακτηριστικά. Από την μια αυτοί που θέλουν αλλαγή ηγεσίας και που κοιτούν με τον Α ή τον Β τρόπο στο μέλλον κι από την άλλη οι νοσταλγοί του '74 που λατρεύουν τον μικρό πρίγκηπα που βρέθηκε ανάμεσά τους... σε βαθμό που του συγχωρούν μάλιστα το ότι κάποτε διετέλεσε ακόμα και υπουργός των κακών. Ένας μικρός εμφύλιος διχασμός με οφθαμλομοφανείς αισθητικές διαστάσεις. Ε, λοιπόν αυτό το MY BIG FAT GREEK PARTY του Παπανδρέου δεν θα μπορούσα ποτέ να το ψηφίσω ακόμα κι αν μοναδικός αντίπαλος ήταν μόνον η Νέα Δημοκρατία. Είναι θέμα αισθητικής!
Πολλά και ενδιαφέροντα θέματα!
1. Πράγματι το ΠΑΣΟΚ το ενδιαφέρει πρωτίστως να παραμείνει κόμμα εξουσίας και λιγότερο κόμμα μεταρρυθμίσεων. Ενδιαφέρουσα αντιστροφή: δεν είναι η εξουσία ένα εργαλείο για την πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων, αλλά οι "μεταρρυθμίσεις" (η ρητορική τους δηλαδή) το εργαλείο για την κατάκτηση της εξουσίας. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα το μέγεθος του αδιεξόδου του. Μετά από μια δεκαετία και πλέον εκτός εξουσίας ίσως αρχίσει να το συνειδητοποιεί.
2. Συμφωνώ ότι η ευρωπαϊκή Δεξια, ιστορικά, έχει κάποια κοινωνιστικά χαρακτηριστικά. Ωστόσο, η κοινωνιοκεντρικότητα, φιλοσοφικά είναι συνδεδεμένη με τη σοσιαλδημοκρατία, όπως η ελέυθερη αγορά με την χριστανοδημοκρατία. Βέβαια, σε μια μετα-ιδεολογική εποχή, οι έννοιες έχουν σχετικοποιηθεί και έχουν χάσει την ιδεολογική τους φόρτιση. Και η σοσιαλδημοκρατία αγκαλιάζει πλέον τις αξίες του ανταγωνισμού και η χριστιανοδημοκρατία τις αξίες της κοινωνιοκεντρικότητας. Αυτό, όχι μόνον δε με ενοχλεί, αλλά το απολαμβάνω. Ως σοσιαλδημοκράτης χαίρομαι να βλέπω κεντροδεξιούς να υιοθετούν στοιχεία από τη δική μου γλώσσα (π.χ. το Ταμείο Καταπολέμησης της Φτώχειας του Αλογοσκούφη). Να είσαι σοσιαλδημοκράτης σημαίνει να προασπαθείς να καταστήσεις ελκυστικό μέχρις αποδοχής το δικό σου λεξιλόγιο περιγραφής των προβλημάτων. Η κατάκτηση της εξουσίας είναι απλώς ΕΝΑ μέσον γι αυτό, δεν είναι το μόνο. Αυτό που με νοιάζει είναι να μη χαθεί η οπτική γωνία της οικο-κοινωνιοκεντρικότητας (συγωρέσετε μου το νεολογισμό).
3. Αγαπητέ μου "σοφιστή" θίγεις ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. Από την οικονομική κοινωνιολογία γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει αμιγώς ελεύθερη αγορά. Η αγορά είναι ένας κοινωνικός θεσμός και ο τρόπος που λειτουργεί εξαρτάται από τις αξίες που διαπερνούν την ευρύτερη δημόσια σφαίρα εντός της οποία λειτουργεί. Π.χ. σε χώρες με ανεπτυγμένη και ισχυρή δημόσια σφαίρα (π.χ. σκανδιναβικές), οι επιχειρήσεις δρουν μέσα σε ένα πλέγμα αξιών, το οποίο αποτυπώνει τις προτεραιότητες της πολιτικής κοινότητας, όπως αυτές εκφράζονται από την κυβέρνηση (σε όλα τα επίπεδα) και την κοινωνία των πολιτών. Οι σκανδιναβικές χώρες λ.χ. έχουν ανεπτυγμένη οικολογική συνείδηση, γι αυτό και οι εταιρίες τους είναι πρωτοπόρες στον περιβαλλοντικό σχεδιασμό των προϊόντων και των διαδικασιών τους. Σε χώρες, αντιθέτως, όπου οι επιχειρήσεις επιβάλλουν τις οικονομικές προτεριαότητες τους στη διαμόρφωση πολιτικής (public policy), το συλλογικό συμφέρον έρχεται σε δεύτερη μοίρα (π.χ. βιομηχανία καπνου στις ΗΠΑ). Ενας σύγχρονος σοσιαλδημοκράτης δεν είναι κατά της αγοράς, κάθε άλλο. Θέλει, όμως, να λειτουργεί η αγορά στο εσωτερικό μιας ισχυρής δημόσιας σφαίρας. Αυτή η δημόσια σφαίρα εν μέρει εκφράζεται από την κυβέρνηση κι εν μέρει καλλιεργείται από την κοινωνία των πολιτών.
4. Οσο για τις "ευθύνες" του Σημίτη, τι να πει κανείς. Οι οργανισμοί που αρνούνται να μάθουν και να αναστοχαστούν τον εαυτό τους, απλά μεταθέτουν τα προβλήματα σε αποδιοπομπαίους τράγους. Αυτό κάνει και το ΠΑΣΟΚ με τον Σημίτη σήμερα. Η μεγαλύτερη προσφορά του Σημίτη στο κόμμα του θα ήταν να πάρει το λόγο στη Συνδιάσκεψη και να τους πει κατάμουτρα: είστε ανίκανοι, αναχρονιστές και διεφθαρμένοι, δίχως σύγχρονες ιδέες, και το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι η εξουσία. Σας ανέχθηκα επι 8 χρόνια, στα οποία διαρκώς μου βάζατε τρικλοποδιές. Αν δεν μετα-νοήσετε δεν πρόκειται να αλλάξετε. Κιαν δεν αλλάξετε δεν θα ξανακυβερνήσετε. Αλλά δεν θα το κάνει αυτό ο Σημίτης. Πρώτον διότι είναι πολύ ευγενικός και δεύτερον, διότι δεν είναι πολύ τολμηρός σε αυτά τα πράγματα.
Αγαπητέ κ. Τσούκα. Μιλάτε για τις Σκανδιναυϊκές χώρες όπου οι επιχειρήσεις, όπως λέτε, λειτουργούν μέσα σε ένα πλέγμα αξιών το οποίο έχει κάποιες κοινοτικές προτεραιότητες. Φοβάμαι ότι αυτές οι προτεραιότητες, ακόμα και σ αυτές τις χώρες, περιορίζονται κυρίως στα περιβαλλοντικά θέματα. Φανταστείτε στη δική μας χώρα.. Σε γενικές γραμμές όμως, όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορούμε να αφήσουμε την τύχη μιας κοινωνίας στη συνείδηση των επιχειρηματιών της που μπορεί ορισμένοι από αυτούς να έχουν κάποιες αξίες, όμως το κέρδος και η ανταγωνιστικότητα είναι λογικό να είναι πάντα η πρώτη τους "προτεραιότητα"! Τέλος πάντων στη σελίδα μου θα δείτε μια εκτενέστερη και κάπως πιο πιπεράτη και"δημοσιογραφική" απάντηση στο άρθρο σας με τίτλο "η αριστερά και το νόημα", όμως θα δημοσιεύσω αυτούσια τη δική σας απάντηση!..
www.sofistis.wordpress.com
Ο Carl Schmitt κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου έγραψε ότι πολιτική είναι η διάκριση ανάμεσα στους φίλους και στους εχθρούς. Μεταπολιτευτικά, πολιτική ήταν η διάκριση ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερά. Σήμερα, πολιτική είναι και πρέπει να είναι, όπως πράγματι επισημαίνετε στον επίλογο, η διάκριση ανάμεσα στις μεταρρυθμίσεις και στο πτωχοπροδρομισμό ή βλαχοεπαρχιωτισμό.
Για την ώρα οι διεκδικητές της αρχηγίας και το "όλον" ΠΑΣΟΚ σπαταλάει τις δυνάμεις του για να μας δείξει πόσο επίκαιρος και διαχρονικός είναι ο κατά Schmitt ορισμός της πολιτικής. Μήπως τελικά μόνο έτσι αντιλαμβάνεται την πολιτική το ΠΑΣΟΚ; Από την άλλη, μήπως αυτό αντανακλά την ίδια την κοινωνία ή έστω την ψυχολογία του μέσου Πασόκου; Το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ που ανακοινώθηκε στο ΣΕΦ τον Μάρτιο αφορά μόνο την κ. Διαμαντοπούλου; Ίσως κάνω λάθος, αλλά νομίζω ότι οι ως τώρα δημόσιες τοποθετήσεις των τριών "μονομάχων" δεν περιέχουν αναφορές σε αυτό.
Florentinos
o giorgos osoi asxoloumaste
kseroume oti einai kinonikos fileleutherisths
o venizelos den exo katalabei
ego tha ton xaraktiriza kinoniko "sfeteristh"
to pasok prepei na strafei akribos
ekei pou anaferei to bibliarakh
pou mirase o tzioths
fysika auto den ginete
pos na ginei dhladh ena neo stelexos na exei thn dynamh na ekferei apopsh
Οι οπαδοί του Πασοκ πιστεύουν ότι ο Βενιζέλος είναι ικανότερος να κερδίσει τον Καραμανλή αλλά θέλουν τον ΓΑΠ για Πρόεδρο!!
(τελευταίες δημοσκοπήσεις)
Κατά λογική συνέπεια, η πλειοψηφία των οποαδών του Πασοκ επιθυμεί να παραμένει στην Αντιπολίτευση...
Πλήρης σύγχιση δηλαδή.Εγώ αυτό το Πασοκ της 12ης Νοεμβρίου όσο και αν προσπαθώ, δεν μπορώ να το φαντασθώ.
Τελικά μήπως ήρθε η ώρα για τη δημιουργία ενός νέου κόμματος, κάπου ανάμεσα στα άλλα δύο μεγάλα, που θα απελευθερώσει εγκλωβισμένους και από τις δύο πλευρές???
Συμφωνώ. Είναι παράδοξο, αλλά εξηγείται. Η πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ δεν έχει απογαλακτισθεί από τον ιδρυτή της και τους μύθους που τον συνοδεύουν. Ο ΓΑΠ είναι η συνέχιση της ιδρυτικής μυθολογίας - η ενάσρκωση της συλλογικής φαντασίωσης που δεν μπορεί να φαντασθεί το κόμμα να διοικείται από μη μέλη της ιδρυτικής δυναστείας. Οπως όλες οι φαντασιώσεις, θα οδηγήσει σε αδιέξοδο. Το ΠΑΣΟΚ θα αργήσει πολύ να ξανακερδίσει τις εκλογές. It is in a state of denial. Βρίσκεται στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας του από το 1974. Χρειάζεται μια αυθεντική αναγέννηση. Δεν είναι βέβαιο ότι θα την καταφέρει. Ενα είναι βέβαιο: το ΠΑΣΟΚ όπως το ξέραμε τελείωσε - εξεμέτρησε το ζην. Θα βρει ως οργανισμός το κουράγιο να αναγεννηθεί; Ποιός ηγέτης θα είναι η μαμή; Προς το παρόν δεν φαίνεται να υπάρχει.
Στις 11 Νοεμβρίου τα μέλη του Πασοκ και οι φίλοι θα ψηφίσουν για το νέο Πρόεδρο. Ως εδώ καλά ακούγεται. Εκεί που κανείς αρχίζει να αναρωτιέται είναι το για σύστημα με το οποίο όλοι αυτοί θα εκδηλώσουν την προτίμηση τους. Κάθε ψηφοφορία για να είναι αδιάβλητη απαιτεί αυστηρή τήρηση δύο προυποθέσεων. Πρώτον, ποιοί έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν (δεν μπορεί ο καθένας που περνάει απ' έξω να βλέπει φως και να μπαίνει) και δεύτερον, πως εξασφαλίζεται κάποιοι να μην διπλοψηφίσουν. Σε ένα σώμα εκλογέων που αριθμούσε 1.000.000 κατά την προηγούμενη εκλογή ΓΑΠ και που κατά τον Βενιζέλο πρέπει να είναι μεγαλύτερο αυτή τη φορά, αυτό προυποθέτει μια μακρόχρονη προετοιμασία, αν σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για πανελλήνια ψηφοφορία με διάσπαρτα ανά την χώρα εκλογικά κέντρα.
Σήμερα βρισκόμαστε 4 εβδομάδες από την 11/11 και ακόμη δεν έχει οριστεί η εταιρεία που θα ασχοληθεί με τη μηχανογράφηση των εκλογών. Οι εκλογικοί κατάλογοι στην ουσία είναι τόσο ατελείς και θα συμπληρώνονται για πολλές μέρες ακόμα που είναι να απορεί κανείς πως θα προλάβουν. Στις προηγούμενες εκλογές, με μόνο υποψήφιο των ΓΑΠ,κανείς δεν ενδιαφερότανε αν πράγματι 1.000.000 τον ψήφισαν και αν κάποιοι τον διπλοψήφισαν.Τώρα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Η ταπεινή μου άποψη είναι πως το βράδυ της 11ης Νοεμβρίου θα είναι η αρχή του τέλους του Πασοκ. Με τον τρόπο διασφάλισης του αδιάβλητου των εκλογών αδύνατο, είναι φυσικό ο ηττημένος να μην αναγνωρίσει το νικητή με όλες τις κατ΄ακολουθίαν συνέπειες. Θα έλεγα μάλιστα ότι και οι τρεις μονομάχοι το ξέρουν ήδη αυτό και δεν μιλούν ο καθένας για τον δικό του λόγο. Δεν μπορεί να το σκέφτομαι εγώ και να μην το έχουν σκεφτεί αυτοί.
Κάνω και μια πιο προωθημένη πρόβλεψη με αρκετές πιθανότητες να συμβεί. Δεν θα εκπλαγώ εαν πλησιάζοντας προς την 11/11 διαπιστωθεί από τον Βενιζέλο κυρίως, γιατί ο ΓΑΠ έχει και το καρπούζι και το μαχαίρι, ότι τελικά δεν είναι δυνατόν να διασφαλιστούν οι δύο προυποθέσεις που ανάφερα αρχικά.
Και τότε, η δεν θα έρθει ποτέ η 11η Νοεμβρίου η το βράδυ της μέρας εκείνης θα έρθει πολύ νωρίτερα...
www.liberalgreek.blogspot.com
Συμφωνώ. Η ολη διαδικασία είναι ασυνάρτητη και το είχα γράψει την πρώτη φορά που εφαρμόστηκε το 2004. Πρόκειται για ένα γενικότερο ελληνικό γνώρισμα: την έλλειψη σεβασμού σε διαδικασίες ή, για να το πω πιο ήπια, την απουσία ενδιαφέροντος για διαδικασίες. Δείτε λ.χ. πως το ίδιο το ΠΑΣΟΚ καταστρατηγεί το καταστατικό του. Για να ανακηρυχθεί κανείς υποψήφιος απαιτούνται υπογραφές μελών του Εθνικού Συμβουλίου. Το ΕΣ όμως αποφάσισε οτι αυτό δεν χρειάζεται να γίνει για τους 3 υποψήφιους! Και μετά μας ζητουν να τους πάρουμε στα σοβαρά.
Το κείμενο που ακολουθεί διαμορφώθηκε σαν πρόταση δημοκρατικής ανασυγκρότησης από μέλη και φίλους του ΠΑΣΟΚ.
TO ΜΕΓΙΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Είναι η μοίρα των μεγάλων οραμάτων και των ιδεών να τις καπηλεύονται για να εκμηδενίσουν την σημασία τους … .
Α. Ξεκινώντας την αναζήτηση για την σύνθεση του δημοκρατικού οργανωτικού πλαισίου λειτουργίας ενός κόμματος, θεωρούσα δεδομένο ότι το δικό μου κεκτημένο γνώσης πάνω στο ζήτημα της δημοκρατίας, το μοιράζεται το σύνολο του ελληνικού λαού μέσα από την βασική εκπαιδευτική διαδικασία. Στην πορεία διαπίστωσα ότι, για μία ακόμα φορά, από τον ελληνικό λαό έχει αποστερηθεί η γνώση και η παιδεία ακόμα και για τέτοια κεφαλαιώδη πολιτικά ζητήματα που αποτελούν και μία από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις που έγιναν σε τούτο εδώ τον τόπο, την έννοια της Δημοκρατίας.
Β. Για την Δημοκρατία όμως θα πρέπει πρώτιστα να αναφερθώ στο ίδιο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. καθώς η δημοκρατία αποτέλεσε ζητούμενο της ιδρυτικής διακήρυξής του και πάγιο πολιτικό ζητούμενο.
Αλλωστε, η ανάγκη για ουσιαστική άμεση δημοκρατία αποτελεί αναζήτηση του ελληνικού λαού όχι μόνο από τους αρχαίους χρόνους, αλλά και από την πρώτη στιγμή της αναγέννησης του ελληνικού έθνους και της πορείας του προς την ελευθερία.
Η ανάγκη και απαίτηση αυτή αποτυπώνεται εύγλωττα και άμεσα στο σύνολο των πολιτικών κειμένων του ελληνικού διαφωτισμού και λαμβάνει σάρκα και οστά σε όλα τα Συντάγματα της περιόδου 1821-1827. Η αναζήτηση συνεχίστηκε έντονα και αποτέλεσε την ψυχή και αιτία όλων των επαναστάσεων, στάσεων, κινημάτων και ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων που ακολούθησαν μέχρι σήμερα.
Για τους Ελληνες η δημοκρατία και η συνεπαγόμενη αυτής πολιτική ελευθερία δεν αποτελεί μοντέλο έξωθεν μεταφερθείσας πολιτειακής συγκρότησης, αλλά ιστορικό πολιτικό δεδομένο που αποτελεί μόνιμη αναζήτηση και σκοπό.
Γ. Θα μπορούσα, εγώ και άλλοι, να μιλούμε ώρες, ημέρες και να γράψουμε χιλιάδες σελίδες για την δημοκρατία και τα αγαθά που προσφέρει στο σύνολο και στον ίδιο τον άνθρωπο – πολίτη. Θα προσπαθήσω να συνοψίσω και να αναφερθώ σε μερικά μόνο από αυτά για να τονιστεί και να αιτιολογηθεί η αναγκαιότητα της δημοκρατίας για την κοινωνία, τον άνθρωπο και ένα σοσιαλιστικό πολιτικό κόμμα – κίνημα.
α. Ως προοίμιο, είναι αναγκαίο να ορίσουμε την έννοια της δημοκρατίας. Δημοκρατία είναι το πολίτευμα στο οποίο η αρμοδιότητα κάθε απόφασης ανήκει στους πολίτες και ασκείται από αυτούς άμεσα Αντίστοιχα, οι πολίτες έχουν και μπορούν να ασκήσουν και το δικαίωμα της πρότασης μιας δεσμευτικής διάταξης ή ψηφίσματος που μετά την αποδοχή της από το αποφασίζον σώμα τους, έχει δεσμευτική ισχύ για τα πολιτειακά όργανα.
β. Όχι δημοκρατία, αλλά μορφώματα δημοκρατίας, θα ονομάσουμε τα πολιτεύματα αυτά που ξεκινούν στα νεότερα χρόνια από τα αγγλικά συντάγματα και επικρατούν σε όλο τον δυτικό κόσμο υποκαθιστώντας εννοιολογικά και ουσιαστικά την αληθή – πραγματική έννοια της δημοκρατίας με ψευδεπίγραφα δημοκρατικοφανή πολιτικά μορφώματα, που περιορίζουν τον πολίτη από εκφραστή και αρμόδιο για την επιλογή της πολιτικής σε απλό εκλέκτορα άλλων. Στην πραγματικότητα, το πολίτευμα που αποκαλείται σήμερα σε όλο τον κόσμο δημοκρατία αποτελεί νόσφιση ενός μεγάλου οράματος, μιας ιδέας, και ψευδεπίγραφο τίτλο, ενός άλλου πολιτεύματος, με το οποίο - κατ’ ακριβολογία - έχει ελάχιστη σχέση και διαφέρει από αυτό στα ουσιώδη του εννοιολογικά χαρακτηριστικά. Το πολίτευμα που σήμερα ευρέως αποκαλείται δημοκρατία, στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από ένα αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα που εκφράζει μία πολιτική αριστοκρατία και απομονώνει την κοινωνία από την πολιτική εξουσία και την άμεση άσκησή της, περιθωριοποιώντας ουσιαστικά τον ίδιο τον πολίτη από την πολιτική έκφραση. Είναι δηλαδή αντίθετο και δεν συμβαδίζει με το μοναδικό ουσιώδες χαρακτηριστικό της δημοκρατίας, την άμεση άσκηση της αποφασιστικής αρμοδιότητας από το σύνολο των πολιτών. Ουσιαστικά μάλιστα οι πολίτες έχουν απολέσει και το δικαίωμα της πρότασης.
Εάν, συνεπώς, κάνουμε λόγο για δημοκρατία ως στόχο ενός πολιτικού κινήματος ή κόμματος, θα πρέπει να απεγκλωβίσουμε τις έννοιες και να τις αποκαθάρουμε από τις ψευδεπίγραφες ονομασίες και τα στοιχεία εκείνα που καθιστούν το σημερινό πολίτευμα ή τις όποιες επιμέρους λειτουργίες αυταπάτη ή και απάτη.
γ. Η Δημοκρατία ως αναγκαίο πολιτικό ζητούμενο δεν αποτελεί μόνο συνταγματική επιταγή που μόνο αυτή πραγματώνει την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας ή την εντολή για δημοκρατικές διαδικασίες εντός των πολιτικών κομμάτων. Η Δημοκρατία αποτελεί αναγκαίο πολιτικό ζητούμενο για την απελευθέρωση, χειραφέτηση, ωρίμανση και ουσιαστική παιδεία του ανθρώπου – πολίτη και της κοινωνίας.
δ. Για ένα προοδευτικό, δημοκρατικό, σοσιαλιστικό κίνημα η καθιέρωση δημοκρατικών θεσμών στην εσωτερική του λειτουργία αποτελεί ζητούμενο για την εμπέδωση της δημοκρατίας στην κοινωνία, την απελευθέρωσή της και την πολιτική απομόνωση κάθε είδους καιροσκοπισμών. Βασικός πολιτικός στόχος του ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι η εξάλειψη κάθε ανισότητας στην κοινωνία και την οργάνωσή της και το μέσο για τούτο, που δεν εγκλωβίζει αλλά αναδεικνύει τις ανάγκες του ανθρώπου, είναι η Δημοκρατία. Η Δημοκρατία για το ΠΑΣΟΚ αποτελεί όχι μόνο κεφαλαιώδη πολιτική στόχευση, αλλά έναν από τους ελάχιστους πολιτικούς αυτοσκοπούς του. Στην σημερινή φάση της ιστορίας του το ΠΑΣΟΚ έχει θέσει ως πρώτιστο σκοπό του την δημοκρατία σε κάθε επίπεδο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Είναι σαφές ότι η πρώτη αλλαγή πρέπει να γίνει στο τρόπο της εσωτερικής του λειτουργίας, ο οποίος προσκολλημένος στα πολιτικά δεδομένα του παρελθόντος λειτούργησε και λειτουργεί αρχηγοκεντρικά και στα πλαίσια συστήματος έμμεσης και περαιτέρω έμμεσης αντιπροσώπευσης.
Δ. Το σύστημα που ακολουθεί έρχεται όχι μόνο να θεραπεύσει σειρά κομματικών δυσλειτουργιών και προβλημάτων, αλλά και να θέσει τον άνθρωπο και την κοινωνία στο επίκεντρο της πολιτικής επανασυνδέοντας το κίνημα με την κοινωνία και αναβαπτίζοντάς το στα νάματά του, ώστε να καταστεί και πάλι κύριος εκφραστής των αναζητήσεων και αγωνιών της μέσα σε ένα προοδευτικό σοσιαλιστικό πολιτικό πλαίσιο.
Με το σύστημα κομματικής δημοκρατίας, που προτείνεται κατωτέρω, επιδιώκεται η άμεση συμμετοχή της κοινωνίας και των ανθρώπων – πολιτών στην διαμόρφωση της πολιτικής του κινήματος. Οι Τοπικές Οργανώσεις ξανανοίγουν και λειτουργούν ουσιαστικά και δεσμευτικά δίδοντας άμεσες «εντολές» προς το κίνημα, ο πολίτης με το κίνητρο της συμμετοχής στην διαμόρφωση της πολιτικής συμμετέχει και πάλι για να εκφράσει τις αγωνίες και τις αναζητήσεις του για ένα καλύτερο μέλλον της πατρίδας μας και ολόκληρου του πλανήτη.
Ο πολίτης προσφέρει στην κοινωνία και στο κίνημα τις απόψεις του, προσέρχεται σε διάλογο και παράθεση απόψεων, εκπαιδεύεται και εκπαιδεύει, βρίσκει την παιδεία που δεν του προσέφερε η πατρίδα του, ανταλλάσσει απόψεις και γνώσεις, προβληματίζεται, απελευθερώνεται από εξαρτήσεις και ιδεοληψίες, παράγει πολιτική σκέψη και αντιλαμβάνεται την σημασία των θεσμών, αλλά και την τεράστια σημασία της συμμετοχής του στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Τέλος διδάσκεται δημοκρατικότητα αλλά και υπευθυνότητα από τις ίδιες τις αποφάσεις και τα σφάλματά του.
Το ίδιο το κίνημα όχι μόνο μετέχει ενεργά στην πολιτική και ουσιαστική πρόοδο στην χειραφέτηση και απελευθέρωση της κοινωνίας, αλλά και μπορεί πλέον να λειτουργήσει με τον ελάχιστο δυνατό κίνδυνο προώθησης απόψεων και πολιτικών πρακτικών που δεν εκφράζουν την κοινωνία και τις ανάγκες της. Ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός απομονώνεται και ταυτόχρονα ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος από πρόσωπα που δεν προσβλέπουν στην συνολική κοινωνική πρόοδο, αλλά μόνο στην προσωπική τους άνοδο, προβολή και ευημερία. Τα πρόσωπα αυτά λειτουργώντας πλέον υπό καθεστώς πλήρους ισότητας με τους άλλους πολίτες, θα πρέπει τίθενται συνεχώς υπό την δοκιμασία και «βάσανο» των δημοκρατικών θεσμών, έχοντας ως μοναδικό όπλο τις απόψεις και θέσεις τους. Είναι ευνόητο ότι οι ίδιοι οι πολίτες, εάν διαπιστώσουν τυχοδιωκτισμό και καιροσκοπισμό, είναι υπεύθυνοι και αρμόδιοι να απομονώσουν τα φαινόμενα και τους φορείς τους.
Η διοίκηση των Τ.Ο. αποκτά οργανωτικό μόνο χαρακτήρα και αρμοδιότητες, ώστε να γίνει δυσκολότερη έως αδύνατη η νόσφιση τίτλων από τους εκφραστές του πολιτικού τυχοδιωκτισμού και καιροσκοπισμού.
Παράλληλα οι Τ.Ο. με την δυνατότητα συμμετοχής όχι μόνο φίλων, αλλά και άλλων κοινωνικών και πολιτικών φορέων, γίνονται πεδίο κοινωνικής και πολιτικής σύνθεσης, διαμόρφωσης ευρύτερων στρατηγικών και συμμαχιών στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.
Οι Τ.Ο. είναι αρμόδιες για την επιλογή των υποψηφίων του κινήματος στις διάφορες αιρετές θέσεις, ενώ θεσμοθετείται η συμμετοχή – αντιπροσώπευση μεγάλων γεωγραφικών ενοτήτων στις βουλευτικές εκλογές.
Θεσπίζονται επίσης ελάχιστα όρια για την απαρτία των Τ.Ο., που μπορούν να εκφράσουν την κοινωνία, χωρίς η αριθμητική παρουσία να καθίσταται και τροχοπέδη στην έκφραση πολιτικής άποψης.
Εν κατακλείδι, μέσα από την πολιτική δημοκρατία στο χώρο του κινήματος εκφράζονται, αξιοποιούνται και εκπαιδεύονται υπεύθυνοι πολίτες, ενώ το ίδιο το κίνημα επανέρχεται στην κοινωνία και γίνεται ξανά κομμάτι της και ο κύριος εκφραστής της.
Ε. Η πρόταση υπό την μορφή ρυθμίσεων έχει ως εξής:
«ΑΝΟΙΚΤΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
Το καταστατικό τροποποιείται με τα εξής:
1. Το ΠΑΣΟΚ είναι κίνημα που εκφράζει δημοκρατικά την κοινωνία και τις ανάγκες της.
Το ΠΑΣΟΚ για την εμπέδωση της δημοκρατίας στην κοινωνία αποφασίζει την συγκρότηση δημοκρατικά λειτουργούντων οργάνων με ουσιαστικές και αποφασιστικές αρμοδιότητες.
Οι αποφάσεις της κοινωνίας και δη των μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ που συγκροτούν τα όργανα αυτά, αποτελούν απαράβατη και απαρέγκλιτη εντολή προς τα όργανα του κινήματος να αγωνιστούν για την υλοποίησή τους.
2. Το βασικότερο και θεμελιωδέστερο όργανο του ΠΑΣΟΚ είναι οι τοπικές οργανώσεις. Οι τοπικές οργανώσεις εκφράζουν την κοινωνία και τους πολίτες.
3. Τοπική συγκρότηση
α. Οι τοπικές οργανώσεις συγκροτούνται τοπικά σε δήμους, δημοτικά διαμερίσματα και κοινότητες. Ο ελάχιστος αριθμός προσώπων που μπορούν να συγκροτήσουν μία τοπική οργάνωση ορίζεται σε είκοσι (20). Με τον αυτό αριθμό προσώπων συγκροτούνται τοπικές οργανώσεις και εκτός Ελλάδος.
β. Η περιφέρεια που περιλαμβάνει κάθε τοπική οργάνωση ταυτίζεται με την περιφέρεια της τοπικής αυτοδιοίκησης στην οποία συγκροτείται. Σε μεγάλους δήμους είναι δυνατός ο διαχωρισμός σε επιμέρους Τ.Ο. .Σε μικρά δημοτικά διαμερίσματα μπορούν να συγκροτηθούν κοινές τοπικές οργανώσεις που περιλαμβάνουν περισσότερα του ενός διαμερίσματα. Την συγκρότηση των Τ.Ο. εγκρίνει το πολιτικό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ., το οποίο καθορίζει και την περιφέρεια δραστηριότητάς τους, όπου υφίσταται πρόβλημα ή διάσπαση σε επιμέρους Τ.Ο. .
4. Τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ οφείλουν να είναι μέλη των Τ.Ο. καθώς αυτές εκφράζουν γνήσια και άμεσα την κοινωνία. Μέλη των Τ.Ο. μπορούν να είναι τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Η ιδιότητα του φίλου πιστοποιείται από ένα μέλος της Τ.Ο. και τυπικά εγγράφεται με βεβαίωση του οργανωτικού γραμματέα. Η συνέλευση είναι αρμόδια να αποφασίσει για κάθε θέμα που μπορεί να προκύψει σχετικά.
Εφόσον πρόκειται να συζητηθούν θέματα ευρύτερου ενδιαφέροντος μπορούν να συμμετέχουν στις Τ.Ο., χωρίς δικαίωμα ψήφου και προσκεκλημένοι από άλλους πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους. Η σχετική απόφαση λαμβάνεται από την Τ.Ο. σε συνέλευση με την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων μελών.
5. Διοικητική διάρθρωση – Απαρτία - Πλειοψηφία
α. Για την λειτουργία των Τ.Ο. είναι αρμόδια επταμελής οργανωτική επιτροπή (Ο.Ε.) με ενιαύσια θητεία. Της οργανωτικής επιτροπής προεδρεύει οργανωτικός γραμματέας. Η επιλογή των μελών της Ο.Ε. των Τ.Ο. γίνεται με κλήρωση που διεξάγεται σε συνέλευση. Στην κλήρωση μπορούν να μετέχουν όλα τα μέλη της Τ.Ο. που εκδηλώνουν για τούτο ενδιαφέρον με έγγραφη δήλωσή τους που κατατίθεται στο οργανωτικό συμβούλιο. Την κλήρωση διεξάγουν το νεότερο και το παλαιότερο παρόν μέλος της Τ.Ο., που παρευρίσκονται στην συνέλευση. Η συνέλευση για την κλήρωση των νέων μελών διεξάγεται υποχρεωτικά μέσα στον τελευταίο μήνα πλην την λήξη της θητείας της απερχόμενης Τ.Ο.. . Παράταση θητείας της απερχόμενης Ο.Ε. δεν είναι δυνατή. Δεν μπορούν να μετάσχουν της κληρώσεως τα μέλη της απερχόμενης Οργανωτικής Επιτροπής.
Με την αυτή διαδικασία εκλέγονται και τρία αναπληρωματικά μέλη της οργανωτικής επιτροπής.
β. Ο Οργανωτικός γραμματέας εκλέγεται με ψηφοφορία μεταξύ των τακτικών μελών της Ο.Ε. που λαμβάνεται με την συνήθη πλειοψηφία και απαρτία των 5/7 των μελών της. Σε περίπτωση κατά την οποία εκλείπουν, παραιτούνται ή απουσιάζουν συστηματικά τα τακτικά μέλη, αναπληρώνονται ή αντικαθίστανται με απόφαση της Τ.Ο. σε συνέλευση από τα αναπληρωματικά κατά την σειρά κληρώσεώς τους.. Σε περίπτωση που τα μέλη της Ο.Ε. μείνουν λιγότερα από πέντε (5), γίνεται νέα κλήρωση κατά τα ανωτέρω ορισθέντα προς αναπλήρωση των μελών που λείπουν. Η θητεία των μελών αυτών λήγει με την θητεία της Ο.Ε. την οποία στελεχώνουν. Τα αναπληρούντα μέλη μπορούν να τεθούν εντός της κληρωτίδας για την επόμενη Ο.Ε. .
γ. Η οργανωτική επιτροπή και ο οργανωτικός γραμματέας έχουν μόνο οργανωτικές αρμοδιότητες, λειτουργούν δε και αποφασίζουν συλλογικά με απαρτία και πλειοψηφία του ½ των μελών του διοικητικού συμβουλίου. Είναι υπεύθυνη για την φροντίδα του χώρου που στεγάζει την Τ.Ο., για την κατάρτιση της ημερήσιας διάταξης, για την τήρηση της αλληλογραφίας, την οργανωτική επαφή με άλλες Τ.Ο. ή άλλους πολιτικούς χώρους, την γραμματειακή υποστήριξη και έχουν εν γένει την φροντίδα όλων των οργανωτικών θεμάτων. Η Τ.Ο. με την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων μελών μπορεί να αναθέτει οργανωτικά καθήκοντα σε άλλα μέλη της, για ορισμένο θέμα και για ορισμένο χρόνο.
Με την αυτή διαδικασία κληρώσεως επιλέγονται για ένα (1) έτος τρείς (3) υπεύθυνοι ταμειακής διαχείρισης των πόρων της Τ.Ο. . Οι υπεύθυνοι ταμειακής διαχείρισης λειτουργούν συλλογικά και υποχρεούνται σε μηνιαία βάση να ενημερώνουν τα μέλη της Ο.Ε. και τα μέλη της Τ.Ο για την πορεία των οικονομικών και να καταθέτουν ένα προσχέδιο για τις βραχυμεσοπρόθεσμες υποχρεώσεις της Τ.Ο. . Στο τέλος κάθε τριμήνου καταρτίζουν πρόχειρο ισολογισμό, ο οποίος μετά από διαβούλευση και συζήτηση εγκρίνεται ή απορρίπτεται από την συνέλευση της Τ.Ο. .
6. Αρμοδιότητες
α. Οι αποφάσεις των Τ.Ο λαμβάνονται σε συνέλευση. Οι συνελεύσεις των Τ.Ο. έχουν την αρμοδιότητα να κρίνουν για κάθε θέμα που αφορά το κίνημα και την κοινωνία. Μπορούν να υποβάλλουν προτάσεις, να κρίνουν επί αποφάσεων του κινήματος, να διενεργούν μελέτες και να πραγματοποιούν κάθε είδους εκδηλώσεις.
Σε περιπτώσεις κρισίμων θεμάτων τα άλλα όργανα του κόμματος θέτουν υποχρεωτικά αυτά σε συζήτηση ενώπιον των Τ.Ο. .
Οι αποφάσεις των Τ.Ο. είναι δεσμευτικές για τα όργανα του κινήματος ως προς τις αποφάσεις τους. Η δέσμευση προκύπτει για την σχετικώς πλειοψηφούσα άποψη μεταξύ των Τ.Ο. . Δεσμευτικότερη μεταξύ των αποφάσεων των Τ.Ο. είναι αυτή που συγκεντρώνει πανελλαδικά των μεγαλύτερο αριθμό ψήφων αποδοχής. Τα όργανα του κινήματος είναι υποχρεωμένα να σεβαστούν την πλειοψηφούσα άποψη και να κινηθούν προς την κατεύθυνση της υλοποίησής της.
β. Οι συνελεύσεις των Τ.Ο. είναι αρμόδιες για όλα τα θέματα που τις αφορούν.
γ. Οι Τ.Ο. βρίσκονται σε απαρτία όταν παρευρίσκονται στις συνελεύσεις τους δώδεκα (12) τουλάχιστον μέλη τους. Σε θέματα με γενικότερη σημασία οι Τ.Ο. μπορούν με απόφασή τους να ορίζουν αυξημένη της ανωτέρω απαρτία που ισχύει μόνο για την συζήτηση του συγκεκριμένου θέματος και για την επόμενη μόνο συνέλευση. Οι Τ.Ο. αποφασίζουν με την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων στην συνέλευση μελών.
δ. Οι Τ.Ο. είναι αποκλειστικά αρμόδιες για την εκλογή των οργάνων του κινήματος και των υποψηφίων ή υποψηφιοτήτων σε κάθε αιρετή θέση. Για τους υποψηφίους στις βουλευτικές εκλογές, το Πολιτικό Συμβούλιο ή το εκάστοτε αρμόδιο λιγότερο αντιπροσωπευτικό όργανο του κινήματος, έχει την αρμοδιότητα να επιλέξει το 20% των υποψηφίων αντικαθιστώντας τους τελευταίους επιλαχόντες κάθε νομού. Η εκπροσώπηση είναι αναλογική και ένας τουλάχιστον υποψήφιος εκλέγεται από τις Τ.Ο. της επαρχίας προέλευσής του.
ε. Οι Τ.Ο. μπορούν να θέτουν τις θέσεις τους προς διαβούλευση μέσω διαδικτύου. Με απόφαση των Τ.Ο. που λαμβάνεται κατά πανελλαδική πλειοψηφία μπορεί ένα ζήτημα να τεθεί σε πανελλήνια διαδικτυακή ψηφοφορία.
« Σε κάθε Τ.Ο. τηρείται δημόσια και ανοικτά προσβάσιμο αρχείο με τις απόψεις που προτάθηκαν και ψηφίστηκαν. Το κίνημα οφείλει να οργανώσει βάση δεδομένων ελεύθερα προσβάσιμη, όπου θα εκτίθενται οι αποφάσεις και απόψεις των Τ.Ο. .»
«Μέσω βήματος ανοικτού διαλόγου μπορούν οι Τ.Ο. και τα μέλη τους να θέτουν ζητήματα προς επεξεργασία, συνδρομή, εξέταση και ψήφιση.»
Το κίνημα παρέχει τα απαραίτητα τεχνικά μέσα για την ασφαλή εκτέλεση των ανωτέρω.
στ.. Σε θέματα τοπικού ενδιαφέροντος δεσμευτικές κατά τα ανωτέρω είναι οι αποφάσεις των Τ.Ο. της περιφέρειας ή του τόπου που αφορά το εκάστοτε ζήτημα.
ζ. Η συνέλευση της Τ.Ο. είναι η μόνη αρμόδια για κάθε θέμα που αφορά την λειτουργία και την οργάνωσή της και μπορεί ελεύθερα με πλειοψηφία 3/5 των παρόντων μελών της να παύει ή να αντικαθιστά κάθε της όργανο. Η σχετική προς τούτο πρόσκληση πρέπει υποχρεωτικά να εγγράφεται στην ημερήσια διάταξη και να κοινοποιείται στα μέλη, με κάθε πρόσφορο τρόπο δέκα (10) τουλάχιστον ημέρες πριν την συνέλευση.
7. Επιτροπές
Για την μελέτη συγκεκριμένων θεμάτων οι Τ.Ο. έχουν το δικαίωμα να συγκροτούν με απόφασή τους επιτροπές μελών τους, με εθελοντική συμμετοχή και όχι λιγότερα από πέντε (5). Η περαιτέρω συμμετοχή στις επιτροπές είναι δυνατή με απόφαση είτε της συνέλευσης είτε της ίδιας της επιτροπής. Οι επιτροπές έχουν δομή και αρμοδιότητες ανάλογες των Τ.Ο. και αποφασίζουν για την λειτουργία τους με αποφάσεις τους λαμβανόμενες με απόλυτη πλειοψηφία.
Τα πορίσματα και απόψεις των επιτροπών των Τ.Ο. εισάγονται προς συζήτηση και έγκριση στις συνελεύσεις τους.
8. Οι συνελεύσεις συνέρχονται με κλήση του οργανωτικού γραμματέα που πρέπει να περιλαμβάνει και τα θέματα της ημερήσιας διάταξης. Η κλήση γνωστοποιείται στα μέλη της Τ.Ο. με κάθε πρόσφορο μέσο δύο (2) τουλάχιστον ημέρες πριν την σύγκλησή της . Οι συνελεύσεις των Τ.Ο. αποφασίζουν για κάθε θέμα που τις αφορά, ως και για τον χρόνο, τόπο και θέματα της επόμενης Τ.Ο. . Είναι σκόπιμο οι ημέρες και ώρες σύγκλισης των συνελεύσεων να είναι σταθερές. Δέκα (10) μέλη της Τ.Ο. με έγγραφη δήλωσή τους μπορούν να συγκαλούν έγκυρα συνέλευση, ανακοινώνοντας ταυτόχρονα και τα θέματα της ημερήσιας διάταξής της. Τα ανωτέρω ισχύουν κατ’ αναλογία και στην έκτακτη σύγκληση αυτή.
Με την σύμφωνη γνώμη της απόλυτης πλειοψηφίας των μετεχόντων μπορεί να συζητηθεί στην συνέλευση και θέμα εκτός ημερήσιας διάταξης.
Ουδείς παρεμποδίζεται στην διαβούλευση και στην έκφραση των απόψεων και θέσεών του, με βάση τις αρχές του δημοκρατικού διαλόγου και του σεβασμού των δικαιωμάτων των άλλων. Παρακώλυση των διαδικασιών απαγορεύεται. Οι Τ.Ο. με απόφασή τους μπορούν να εξαιρέσουν αριθμό τοποθετήσεων εφόσον κρίνουν ότι αυτές δεν απηχούν πραγματικές νέες απόψεις, αλλά γίνονται προς παρακώλυση της διαδικασίας.
Οι αποφάσεις των Τ.Ο. οφείλουν να είναι σύμφωνες με τις αρχές της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού.
9. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να εξασφαλίζει στα μέλη των Τ.Ο. συνεχή, ανοικτά και ελεύθερα προγράμματα παιδείας και εκπαίδευσης μέσω του διαδικτύου, τα οποία δεν μπορούν να είναι λιγότερα κάθε φορά από οκτώ (8). Οι Τ.Ο. έχουν την δυνατότητα να αποφασίσουν για το αντικείμενο και περιεχόμενο των προγραμμάτων αυτών. Η πρόσβαση στα προγράμματα αυτά και στο διαδίκτυο μέσω των Η/Υ των Τ.Ο. είναι ελεύθερη για όλα τα μέλη τους.
10. Διαγραφή μελών
Οι Τ.Ο. είναι οι μόνες αρμόδιες για την διαγραφή των μελών και φίλων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αποφασίζοντας με πλειοψηφία των 2/3 των παρόντων μελών που δεν μπορεί να είναι λιγότερα από τριάντα (30). Με την αυτή πλειοψηφία και απαρτία μπορούν να επιβάλλουν επιπλήξεις και ποινές που αυτές κρίνουν αναγκαίες σε κάθε περίπτωση, όπως διαγραφή ή άρση του δικαιώματος ψήφου για μερικό χρονικό διάστημα. Η Τ.Ο. οφείλουν να κρίνουν με βάση την βαρύτητα κάθε παραπτώματος και να ψηφίσουν σε συνέλευση κώδικα παραπτωμάτων. Ιδιαίτερα σοβαρά παραπτώματα αποτελούν η διαφθορά, ο χρηματισμός, η βιαιοπραγία, η παρεμπόδιση λήψης απόφασης και η κατάχρηση εξουσίας.
Με φιλικούς συντροφικούς χαιρετισμούς και την παράκληση για τις παρατηρήσεις σας
Μέλη και φίλοι του ΠΑΣΟΚ και της κοινωνίας.
23 χρόνια μετά την 3η Σεπτέμβρη το ΠΑΣΟΚ έμεινε "κίνημα". Δηλαδή δεν ωρίμασε σε "κόμμα". Και όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό μετά τις εκλογές, αυτό δείχνουν. Αυτή είναι η επαναστατικότητα που θα περίμενε κανείς από ένα "κίνημα";
Τελικά πιστεύω ότι ο ηλιος του ΠΑΣΟΚ έδυσε πριν ακόμα ανατείλλει!
22-10-2007
Δημοσίευση σχολίου