Ανταλλαγή επιστολών μεταξύ του βουλευτή κ. Σ. Βούγια και του Χ.Κ. Τσούκα

Στο άρθρο μου με τίτλο «Ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα;» απάντησε με επιστολή του στην «Καθημερινή» (7/9/2011) ο βουλευτής κ.Σ. Βούγιας. Παραθέτω την επιστολή του βουλευτή και, στη συνέχεια, τη δική μου απάντηση (δημοσιεύθηκε στο ίδιο φύλλο της «Καθημερινής»)


Αξιότιμε κ.Παπαχελά
Δεν περίμενα πως ένας κατά τεκμήριο σοβαρός αρθρογράφος της εφημερίδας σας που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται με τα κείμενα του τη λογική του «εκσυγχρονισμού», που θα χρησιμοποιούσε σε κείμενό του μεθόδους σπίλωσης προσώπων που εκθέτουν τον ίδιο, την εφημερίδα που τον φιλοξενεί αλλά και την υπόθεση που επιχειρεί να υποστηρίξει (την μεταρρύθμιση στην παιδεία).
Αναφέρομαι, στο άρθρο του κ.Χ.Τσούκα της «Καθημερινής της Κυριακής» της 4ης Σεπτεμβρίου, στο οποίο αρχικά περιγράφεται ένας ανύπαρκτος εικονικός ΄΄εχθρός΄΄ (ένας κουτοπόνηρος και λαϊκιστής καθηγητής πανεπιστημίου αγνώστων ακαδημαϊκών επιδόσεων, που ετεροαπασχολείται στη Βουλή) και στη συνέχεια αυτός συσχετίζεται με το δικό μου όνομα και του κ.Καρτάλη.
Αναρωτήθηκα ειλικρινά για τους λόγους που μπορούν να οδηγήσουν κάποιον (οποιονδήποτε) σε μια τόσο ύπουλα συκοφαντική αλλά και βαθιά πλεγματική τοποθέτηση. Δεν μπόρεσα ούτε είμαι αρμόδιος να το αναλύσω και σε τελευταία ανάλυση δεν έχει καμμία σημασία.
Αυτό που έχει όμως οπωσδήποτε σημασία είναι, να απαντηθούν από τον κ.Τσούκα οι εξής εύλογες απορίες:
α) Δεν γνωρίζει ότι οι δύο βουλευτές υποστηρίξαμε και ψηφίσαμε την απόλυτη αναγκαιότητα αλλά και την ίδια τη μεταρρύθμιση στο κοινοβούλιο;
β) Δεν γνωρίζει ότι στο πλαίσιο της θεσμικής μας υποχρέωσης οφείλουμε κατά τη συζήτηση στην επιτροπή και στην ολομέλεια να καταθέτουμε συγκεκριμένες προτάσεις και τροπολογίες στους υπουργούς;
γ) Δεν γνωρίζει ότι κατέθεσα προσωπικά 6 εμπρόθεσμες τροπολογίες εκ των οποίων οι 4 αφορούσαν τα κρίσιμα θέματα του μοντέλου διοίκησης και της διάρθρωσης των σπουδών;
δ) Δεν γνωρίζει ότι από τις τροπολογίες αυτές οι 2 έγιναν αποδεκτές από την υπουργό (σύνθεση του Συμβουλίου και εκλογή του Πρύτανη) βελτιώνοντας κατά γενική ομολογία αισθητά την ουσία του νόμου και τη συνταγματική του κατοχύρωση;
ε) Δεν γνωρίζει ότι μια άλλη τροπολογία αφορούσε την ενίσχυση του ρόλου του τμήματος και την δυνητική οργάνωση τομέων; Αλήθεια, ο κ.Τσούκας δεν ανήκει σε κάποιο τμήμα στα πανεπιστήμια στα οποία εργάζεται;
στ) Δεν γνωρίζει ότι μετά την ψήφιση του νόμου, έχω επανειλημμένα και δημόσια τοποθετηθεί υπέρ των ανοιχτών πανεπιστημίων και της εφαρμογής του νόμου στην πράξη, ώστε οι όποιες δυσλειτουργίες να καταγραφούν και ενδεχομένως να διορθωθούν;
Αν δεν γνωρίζει όλα τα παραπάνω, τότε θα έπρεπε οπωσδήποτε να γνωρίζει πως οι καθηγητές στα Ελληνικά Πανεπιστήμια δεν ετεροαπασχολούνται, ούτε έχουν, όπως ο κ.Τσούκας τη δυνατότητα να εργάζονται σε δύο ιδρύματα, διαφορετικών μάλιστα χωρών και ταυτόχρονα σε κάποια άλλα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια στην Ελλάδα. Είναι καθηγητές πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Η δυνατότητά τους να εκλέγονται βουλευτές κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα και τότε ανακαλείται κάθε εκπαιδευτική τους δραστηριότητα (και φυσικά η μισθοδοσία). Όσο για την ανοίκεια αναφορά του σε «άγνωστες ακαδημαϊκές επιδόσεις» αυτή θα του την επιστρέψω. Αν δεν διαμένει στην Ελλάδα (για να ρωτήσει τους συναδέλφους μου στο ΑΠΘ, αλλά και στο Μετσόβειο, το Δημοκρίτειο και την Πάτρα) ας ρωτήσει στην Κύπρο ή στο Imperial College του Λονδίνου, καθ΄οδόν για το Warwick. Ας ρωτήσει αν θέλει κάποιον από τους 8000 περίπου φοιτητές Πολιτικούς Μηχανικούς στους οποίους είχα την τιμή να διδάξω Συγκοινωνιακό Σχεδιασμό από το 1980 που υπηρετώ την Πολυτεχνική Σχολή, ή κάποιον από τους Έλληνες Συγκοινωνιολόγους.
Όμως είναι λάθος να παρασύρομαι και να απαντώ προσωπικά σε κάποιον, που νομίζει ότι έχει αναλάβει εργολαβικά το ρόλο του ακραιφνούς «εκσυγχρονιστή» και αρθρογραφεί, βασιλικότερος του βασιλέως, άλλοτε αποδίδει εύσημα και άλλοτε σπιλώνει κάποιους φανταστικούς αντιπάλους.
Συμφωνώντας, απολύτως με την αξιολόγηση των καθηγητών που εφαρμόζει ο νέος νόμος, πιστεύω πως και οι αρθρογράφοι πρέπει να αξιολογούνται από τους αναγνώστες και από τη διεύθυνση μιας εφημερίδας ειδικά της ‘’Καθημερινής’’ που εκτιμώ και απολαμβάνω να διαβάζω καθημερινά αλλά και την Κυριακή, κυρίως για τα εξαιρετικά (με ελάχιστες εξαιρέσεις) άρθρα της.

Με εκτίμηση
Σπύρος Βούγιας
Καθηγητής Α.Π.Θ
Βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης - ΠΑΣΟΚ

Απάντηση
Υπήρξα ήπιος με τον κ.Βούγια στο άρθρο μου, ακόμη κι αν, όπως πολλοί έλληνες πολιτικοί, γνωστοί για τον εύθραυστο συναισθηματισμό τους, θεωρεί τη δημόσια κριτική μου «συκοφαντία» και «σπίλωση»! Λοιπόν, έχουμε και λέμε.

Πρώτον, είναι χρήσιμο να θυμηθούμε ποιος μιλά. Το 2004 ο κ.Βούγιας εξασφάλισε τα λίγα λεπτά εθνικής δημοσιότητας που δικαιούται όταν αποκαλύφθηκε ότι η κόρη του μεταγράφηκε από το Δημοκρίτειο στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, χωρίς καμία σχετική πρόβλεψη του νόμου, ακολουθώντας την αυτοεξυπηρετική «διοικητική πρακτική» της Συγκλήτου του ΑΠΘ για τα τέκνα των καθηγητών του. Πως αντέδρασε ο κ.Βούγιας; Αντί να ζητήσει συγγνώμη, καθότι ως βουλευτής έπρεπε να δίνει ανιδιοτελώς το καλό παράδειγμα αντί να επωφελείται επιμεριστικών και αδιαφανών προνομίων, ισχυρίστηκε ψευδώς, ως άλλος Βουλγαράκης, ότι αυτή η πρακτική ήταν «νόμιμη»! (βλ. «Καθημερινή», 25/09/2004).

Δεύτερον, το μεγαλύτερο μέρος της περασμένης δεκαετίας, ο κ.Βούγιας ήταν βουλευτής, άρα ήταν - νομίμως φυσικά …!- εκτός της πανεπιστημιακής ζωής. Τόσοι νέοι επιστήμονες, με αξιοζήλευτα προσόντα, στερούνται ακαδημαϊκής σταδιοδρομίας για να μπορούν «καθηγητές» σαν τον κ.Βούγια να ικανοποιούν τις πολιτικές τους φιλοδοξίες στο διηνεκές. Δεν έχουμε μόνο αιώνιους φοιτητές αλλά και αιώνιους «καθηγητές»!

Τρίτον, οι ακαδημαϊκές επιδόσεις του κ.Βούγια δεν είναι απλώς «άγνωστες», όπως ευγενικά έγραψα, αλλά σχεδόν ανύπαρκτες. Μια μικρή έρευνα στο Web of Science δείχνει ότι, στα 31 χρόνια της ακαδημαϊκής του ζωής, ο κ.Βούγιας έχει δημοσιεύσει 3 (!) άρθρα σε αγγλόφωνα ακαδημαϊκά περιοδικά με κριτές, από τα οποία 2 δεν μνημονεύθηκαν ποτέ, ενώ 1 έχει μία μόνο μνεία! Με τέτοιες ερευνητικές επιδόσεις, αμφιβάλλω αν ο κ.Βούγιας θα προσλαμβάνονταν σε οποιοδήποτε διεθνές πανεπιστήμιο ποιότητας.

Τέταρτον, αντί ως κυβερνητικός βουλευτής να υποστηρίξει ένθερμα το νόμο Διαμαντοπούλου, ο κ.Βούγιας προσπάθησε να αλλοιώσει τη ρηξικέλευθη λογική του με διάφορες «τροποποιήσεις». Ουδόλως εκπλήσσει. Όταν οφείλεις την ακαδημαϊκή-πολιτική καριέρα σου στο «λαϊκοδημοκρατικό» πανεπιστήμιο (δηλαδή, ένα κομματικοποιημένο, εσωστρεφές, φατριαστικό, χωρίς υψηλές απαιτήσεις και δίχως αξιολόγηση ίδρυμα) είναι λίγο αργά να αλλάξεις.

Τέλος, ποιος είμαι, που εργάζομαι, και τι κάνω, είναι σε κοινή θέα. Στο Διαδίκτυο τίποτα δεν μένει κρυφό.

Χαρίδημος Κ. Τσούκας