Μιλώ στα καφενεία και τα χωριά της Ευρυτανίας με κόσμο. Κυριαρχούν η αδιαφορία, η απογοήτευση και η απελπισία. Το χειρότερο, όμως, είναι η πλήρης απαξίωση της πολιτικής. Δεν εμπιστεύονται ούτε κατ’ ελάχιστον την πολιτική ως κοινωνική λειτουργία – τους προκαλεί γέλιο η σκέψη ότι οι πολιτικοί μεριμνούν για το δημόσιο συμφέρον.
Θάθελα να τους πω ότι έχουν άδικο, αλλά ξέρω ότι δεν θα πείσω κανένα. Ιδού μερικά πρόσφατα παραδείγματα, τα οποία δείχνουν πως διαμορφώνεται η λαϊκή εμπειρία:
(1) Ο Αλ. Αγγελόπουλος, ο αποκαλούμενος «Έλληνας Εσκομπάρ» ή «βαρόνος της κοκαΐνης, είχε καταδικαστεί αρχικά σε ισόβια κάθειρξη, η οποία μετετράπη αργότερα σε φυλάκιση 22 ετών. Έχοντας εκτίσει 11 χρόνια στη φυλακή, κατέθετε συχνά αιτήματα αποφυλάκισης, τα οποία όμως απορρίπτονταν. Ο επιμένων, όμως, νικά. Με βάση το νόμο 4322/2015 για την αποσυμφόρηση των φυλακών, του μέχρι πρότινος «αριστερού» υπουργού Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλου, ο βαρόνος τη κοκαΐνης αποφυλακίσθηκε (βλ. Καθημερινή, 10/9/2015). Υποψιάζομαι ότι δεν θα έχει πρόβλημα επιβίωσης.
(2) Ο πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Παπαγεωργόπουλος είχε καταδικαστεί αρχικά σε ισόβια κάθειρξη για οικονομικό έγκλημα (υπεξαίρεση 17,9 εκατομμυρίων ευρώ από τα ταμεία του δήμου), η οποία μετετράπη αργότερα σε κάθειρξη 12 ετών από το Εφετείο. Μετά από σχεδόν δυόμιση χρόνια στη φυλακή, ο καταδικασθείς πρώην δήμαρχος αποφυλακίστηκε. Πώς; Κάνοντας, μεταξύ άλλων, χρήση του νόμου 4322/2015, του μέχρι πρότινος «αριστερού» υπουργού Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλου (βλ. Καθημερινή, 29/7/2015). Υποψιάζομαι ότι δεν θα έχει πρόβλημα επιβίωσης.
(3) Ας πάμε και λίγο πίσω. Ο κ. Παρασκευόπουλος δεν έκανε κάτι πρωτότυπο. Ο υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, κ. Αθανασίου είχε εισηγηθεί την απονομή χάριτος σε 105 καταδικασμένους για διάφορα αδικήματα, μεταξύ των οποίων έμποροι ναρκωτικών και καταχραστές του Δημοσίου. Με το νόμο 4274/2014, οι έχοντες εκτίσει το 1/3 της ποινής τους με το νόμο περί ναρκωτικών, θα μπορούν να απολύονται (βλ. Κουτί Πανδώρας, 18/7/2015).
Όταν καταρρέει η εμπιστοσύνη σε θεμελιώδεις αρχές της δικαιοσύνης, το έδαφος γίνεται ιδιαιτέρως γόνιμο για να αναπτυχθούν τα ναζιστικά ζιζάνια, ο ανορθολογικός λαϊκισμός, και η απαξίωση της πολιτικής ως η έλλογη διαχείριση των κοινών μας υποθέσεων. Άντε να μαζέψεις τώρα τα συντρίμμια… Και δυστυχώς αυτά δεν διορθώνονται με Μνημόνια!
2 σχόλια:
σωστη η διαγνωση σας κυριε Τσουκα, αλλα δεν προτεινεται θεραπεια..
Ο κυριος Παρασκευοπουλος ειναι συναδελφος σας Ακαδημαικος. Γιατι δεν κανετε κριτικη για την καταντια των Ελληνικών Πανεπιστημίων που ειναι κεντρο διαφθορας με την πολιτική εξουσια.
Αφου το προβλημα στην Ελλαδα ειναι θεμα παιδειας καθαρα. Παντου συντεχνιες και μικροσυμφεροντα. Κανεις ΗΗΕΤΗΣ δεν ενδιαφερθηκε πραγματικά για το Γενικο Καλό.
Στις ΗΠΑ ο πέλεκυς της τυφλής δικαιοσύνης είναι ασήκωτος Εκεί όταν λεν ΙΣΟΒΙΑ εννοούν ΙΣΟΒΙΑ. Στο Ελλαδιστάν (συγγνώμη στην Ελλάδα ήθελα να πω)ως 'αριστεροί", "ανθρωπιστές", "σοσιαλιστές" κ.λπ., κ.λπ. κατηγορίες επειδή είμαστε και όλιγον τι large για να μην επιβαρύνουμε τας φυαλακάς μας με παραπάνω προσωπικό και φυλακισμένους ε είπαμε να τις αποσυμφωρήσουμε : προσοχή όμως όχι με ανθρωπάκους μικροαπατεώνες κ.λπ,. αλλά με τους χοντρά ονόματα τα οποία βέβαια μας τροφοδοτούν με το σχετικό παραδάκιον για τα κόμματα μας κ.λπ. Βέβαια η πρώτη φορά γυαλαντζί κυβέρνηση το μικρούτσικο σκανδαλάκι του μπαρμπά Αλέκου Φλαμπουράρη δεν μετράει
Δημοσίευση σχολίου