Λήθη και α-λήθεια

Οι εξουσιομανείς πολιτικάντηδες αποσκοπούν στη λήθη. Οι ενεργοί πολίτες παθιάζονται με την α-λήθεια.

1. Δήλωση του πρώην πρωθυπουργού κ. Καραμανλή (2004-2009) ενόψει των εκλογών:

«Πρέπει να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις και να προχωρήσουν τολμηρές μεταρρυθμίσεις. Μόνο έτσι θα βγούμε επιτέλους από την κρίση και θα μπούμε σε τροχιά ανάπτυξης» (16.9.2015). 

Ενώ δεν είχε το στοιχειώδες αίσθημα ευθύνης (απέναντι στη χώρα που κυβέρνησε) και αξιοπρέπειας (απέναντι στον εαυτό του ως πρώην πρωθυπουργό) να υπερασπισθεί τις επιλογές του ως κυβερνήτη, ο επί εξαετία αργόμισθος (επί της ουσίας) βουλευτής, ουδόλως αντιλαμβάνεται την ερώτηση που έρχεται στο μυαλό όλων των σκεπτομένων πολιτών: εσύ κ. Καραμανλή γιατί δεν πήρες τις δύσκολες αποφάσεις τότε που έπρεπε;



Δείτε τι είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ο Αντιπρόεδρος της Κομισιόν κ. Αλμούνια: «Μας έδωσαν το φθινόπωρο του 2008 έναν προϋπολογισμό που προέβλεπε έλλειμμα για το 2009, 1,8%. Τον πρώτο κιόλας μήνα είχε ξεπεράσει το 3% του ΑΕΠ και τον Απρίλιο το έλλειμμα ήταν πάνω από 5%, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας. Παρουσίασα λοιπόν μία αυστηρότατη εισήγηση στο Eurogroup με προτάσεις για την άμεση δημοσιονομική προσαρμογή της Ελλάδας. Το Eurogroup υιοθέτησε τις προτάσεις μου, αλλά η ελληνική κυβέρνηση τους επόμενους μήνες δεν έκανε τίποτα. Μας έλεγαν ότι η κατάσταση δεν είναι και τόσο σοβαρή και σκέφτονταν τις εκλογές που είχαν μπροστά τους. […] Δεν ήταν στατιστικό το πρόβλημα. Το πρόβλημα ήταν η καταστροφική διαχείριση των δημοσίων οικονομικών από την ελληνική κυβέρνηση το 2009, λόγω της ανικανότητας αυτής της κυβέρνησης και της ενασχόλησής της με τις εκλογές» (16.6.2013) 

2. Από πρόσφατο άρθρο της προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ. Γεννηματά:

« Έχουμε προχωρήσει σε κριτική και αυτοκριτική έχουμε αποδώσει ευθύνες. Γυρίσαμε σελίδα. Έχουμε κάνει μια νέα αρχή. Αλλάζουμε, ανανεώνουμε ριζικά το λόγο μας και το πρόγραμμά μας, τα πρόσωπα και τις προτάσεις μας» (www.alphatv.gr).

Δείτε το κοινό μοτίβο της ανούσιας, όσο και δήθεν, «αυτοκριτικής» που διακρίνει τον λόγο των πολιτικάντηδων: Μεϊμαράκης, Τσίπρας, Γεννηματά μιλάνε για «αυτοκριτική» ακριβώς για να μην αναγκαστούν να την πραγματοποιήσουν!

Είναι κατανοητή η συμπεριφορά τους. Αν έκαναν πραγματικά «αυτοκριτική», δεν θα μπορούσαν να σταθούν στο αξίωμά τους. Η περίπτωση της κυρίας Γεννηματά είναι χαρακτηριστική. Η σημερινή πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ συγκεφαλαιώνει τη βαθιά ελλαδική παθολογία: οικογενειοκρατία και κομματικό κράτος. Προσελήφθη το 1985 (εντελώς αξιοκρατικά, εννοείται....) στην Εθνική Τράπεζα, από την οποία αποσπάσθηκε αργότερα στη Βουλή. Ως υπερνομάρχης Αθηνών-Πειραιώς εισέπραττε το μισθό της αλλά, παράλληλα, και το μισθό της Εθνικής Τράπεζας (νομίμως, παρακαλώ!). Στις εκλογές του 2007 ετέθη από τον κ. Παπανδρέου επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, απο το οποίο εξέπεσε πάραυτα με απόφαση του Αρείου Πάγου, λόγω ασυμβίβαστου (ήταν υπερνομάρχης). Η αντίδρασή της ήταν κλασική αντίδραση μέλους νομενκλατούρας τριτοκοσμικής χώρας: χαρακτήρισε τη σχετική απόφαση "δικαστικό πραξικόπημα"! Τέτοιος σεβασμός στους θεσμούς! Είχα σχολιάσει τότε τη συμπεριφορά της σε άρθρο μου στο περιοδικό «Νέα Πολιτική» (αναδημοσιεύθηκε μετά σε ιστοσελίδες).

Στην τιμητική τελευταία θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ ετέθη ο κ. Λαλιώτης - ο εμβληματικός εκπρόσωπος του «πράσινου» λαϊκισμού, των κομματικών μαγειρείων, και του κομματικού κράτους. Σε μια ανεπτυγμένη δημοκρατία μόνο το φιάσκο του Κτηματολογίου (ως ΥΠΕΧΩΔΕ ήταν ο κατ΄ εξοχήν αρμόδιος για το Κτηματολόγιο), θα του είχε στοιχήσει για πάντα την πολιτική σταδιοδρομία. Είχα σχολιάσει τα πεπραγμένα του στην «Καθημερινή», με αφορμή την επαναφορά του στην ενεργό πολιτική ως πρόεδρος του Ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου από τον υιό Παπανδρέου και πρόεδρο, φυσικά, του ΠΑΣΟΚ.

Οι αμνήμονες είναι άξιοι της αφέλειάς τους. Όσοι θυμούνται είναι πιο απαιτητικοί: ζητούν από τους πρώην κυβερνήτες τους πειστικό λόγον διδόναι.