Κυριακή 31 Αυγούστου 2008

Οι παιδικοί μας φίλοι!


Δεν πρέπει να απορεί κανείς γιατί ο πρώην υπουργός Αιγαίου κ.Παυλίδης επιδεικνύει μειωμένη αίσθηση πολιτικής ευθιξίας, αρνούμενος να αποχωρήσει από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του μέχρις ότου εκδικασθεί η κακουργηματική δίωξη σε βάρος του διευθυντή του πολιτικού του γραφείου κ.Ζαχαρίου. Πολιτικά εύθικτος είναι αυτός για τον οποίο η ανάμιξη στην πολιτική συνιστά ευκαιρία για προσφορά στα κοινά, και κατά συνέπεια, δεν ανέχεται ούτε την παραμικρή κηλίδα στο όνομά του, αφού κάτι τέτοιο μειώνει το πολιτικό κεφάλαιό του και, άρα, την πειθώ του λόγου του – το ισχυρότερο όπλο του πολιτικού. Όποιος προτάσσει την προστασία της κουμπαριάς ή της παιδικής φιλίας έναντι της προστασίας της πολιτικής υπόληψής του, συγχέει τα εμπρόσωπα κριτήρια που διέπουν την ιδιωτική σφαίρα με τις αφηρημένες αρχές της δημόσιας σφαίρας.

Όταν το Μάιο 2007 οι καταγγελίες του εφοπλιστή Μανούση για δωροδοκία του κ.Ζαχαρίου έφθασαν στο πρωθυπουργικό γραφείο, ο κ.Ζαχαρίου παραιτήθηκε από τη θέση του για να επαναπροσληφθεί από τον κ.Παυλίδη ως ειδικός σύμβουλος! Ακόμη πιο ενδιαφέρουσα από αυτή την ασυνήθιστη πράξη είναι η αιτιολόγησή της από τον κ.Παυλίδη: «Στα νησάκια μας, εμάθαμεν πως τον συνεργάτη σου, όταν μάλιστα είναι και παιδικός φίλος σου, δεν τον απαρνιέσαι αβασάνιστα, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται για σένα».

Προσέξτε πόσο αποκαλυπτική είναι αυτή η δήλωση. Επικαλείται ο κ.Παυλίδης τοπικά ήθη, μιμούμενος μάλιστα και νησιώτικη σύνταξη («εμάθαμεν») για να γίνει πιο αυθεντικός, προκειμένου να δικαιολογήσει μια πολιτική επιλογή. Για την ακρίβεια, θεωρεί την προστασία του συνεργάτη του πιο σημαντική από την προστασία του πολιτικού κεφαλαίου του και, άρα, από την πειστικότητα με την οποία εκπροσωπεί τους εκλογείς του. Η παιδική (και γι αυτό άδολη) φιλία, ιδιαίτερα αυτή που αναπτύσσεται σε μικρά, υποτίθεται πιο αγνά, μέρη («στα νησάκια μας»), αντιδιαστέλλεται σιωπηρά στις εργαλειακές πολιτικές σχέσεις που υποτίθεται ότι αναπτύσσονται στην κεντρική πολιτική σκηνή. Η αφηρημένη εμπιστοσύνη που πρέπει να απολαμβάνει ο εκπρόσωπος (άγνωστων εν πολλοίς σε αυτόν) πολιτών – το άλφα και το ωμέγα κάθε σχέσης αντιπροσώπευσης στην αφηρημένη δημόσια σφαίρα – θεωρείται υποδεέστερη της αφοσίωσης που πρέπει να επιδεικνύει σε, και με την οποία πρέπει να περιβάλλεται από, συγκεκριμένους άλλους. Η «ανατολίτικη» συμπάθεια υπερτερεί της «δυτικής» αποστασιοποίησης.

Αν η πολιτική είναι, συν τοις άλλοις, η τέχνη των συμβολικών κινήσεων στην αφηρημένη δημόσια σφαίρα (π.χ. πράξεις παραίτησης), πρόκειται για μια τέχνη που στην Ελλάδα δεν ασκείται επαρκώς. Η πολιτική θα εξακολουθεί να ασθενεί στη χώρα μας στο μέτρο που η ά-λογη νοοτροπία των «κολλητών» - όχι οι έλλογες σχέσεις των πολιτών στον αφηρημένο χώρο της «πόλεως» - θα ορίζει τον ορίζοντα της συλλογικής μας συνείδησης.

2 σχόλια:

Καππαδόκης είπε...

ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ Η ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΕΝΟΧΗ;

Κάθε φορά που κάποιος από τους συνεργάτες του Πρωθυπουργού πιάνεται κλέπτων οπώρας, όλα τα παπαγαλάκια του Μαξίμου με επί κεφαλής τον αρχιπαπαπαγάλο αρχίζουν να διαδίδουν πως η υπόθεση έχει παραπεμφθεί στη δικαιοσύνη και πως ο Πρωθυπουργός έχει επί του θέματος (της ρεμούλας) μηδενική ανοχή. Μάλιστα για όσους δεν το έχουν εμπεδώσει φροντίζει και για αυτούς ο ίδιος ο Πρωθυπουργός να το τονίζει στους θεατρικούς και άσκοπους μονόλογους του. Το θέμα καταντά κωμικό αν δει κανείς πόσα σκάνδαλα «έσκασαν» στον αέρα με αυτή την επίδειξη της μηδενικής ανοχής. Καταντά ακόμη πιο κωμικό αν δούμε πως όλοι οι πρωταγωνιστές παραμένουν στη θέση τους γιατί , και εδώ αναπτύσσεται μια άλλη θεωρία, ο Πρωθυπουργός ποτέ δεν ενεργεί υπό πίεση.
Τι είναι αυτά τα παραμύθια που μας λέτε αδελφοί; Αντί να υπάρξει κεραυνοβόλα αντίδραση στο πλαίσιο της μηδενικής ανοχής, αφήνουμε το θέμα να βαλτώνει επειδή ο Τύπος και η Αντιπολίτευση ζητά από τον Κυβερνήτη να πάρει τα αναγκαία άμεσα μέτρα; Κοντεύουμε να ξεχάσουμε και πώς να σκεφτόμαστε σήμερα. Αναρωτιέσαι. Η εγώ χάζεψα τελείως και τόσα χρόνια ο τρόπος σκέψης μου είναι λάθος η πέφτει άγριο δούλεμα.
Και έχουμε και την καραμπινάτη υπόθεση Παυλίδη. Και αντί μέσα στο πλαίσιο της μηδενικής ανοχής να στείλουν το άτομο άμεσα να κάνει παρέα στον δόλιο τον Πολύζο, ούτε ένα συγγνώμη δεν του είπαν του ανθρώπου, έρχεται σήμερα ο αρχιπαπαγάλος και αναπτύσσει νέα θεωρία. Ο Παυλίδης έθεσε πρώτος το θέμα στον εισαγγελέα άρα αυτός είναι αθώος. Τούκα πρώ που λέγαμε όταν ήμασταν παιδιά. Αν λοιπόν κάποιος εγκληματήσει και πριν να επέμβουν οι αρχές αυτός προλάβει και μηνύσει το θύμα, τότε δεν υπάρχει έγκλημα και ο δράστης είναι αθώος!!! Τι έχουν άλλο να ακούσουν τα αυτιά μας Θεέ μου; Και να σκεφτείς πως άνθρωποι με τέτοια λογική μας κυβερνούν...
Επειδή λοιπόν δεν μου αρέσει ο Πρωθυπουργός της χώρας συνεχώς να διαψεύδεται και να γελοιοποιείται, γι'αυτό την επόμενη φορά που θα αναφέρει περί μηδενικής ανοχής θα τον παρακαλέσω να αλλάξει ένα μόνο γράμμα και αντί μηδενικής ανοχής να μας μιλήσει για μηδενική ενοχή για όλα όσα συμβαίνουν γύρο του. Έτσι και σύμφωνα με τα λόγια του θα είναι οι πράξεις του και ο αρχιπαπαγάλος δεν θα χρειαστεί να επινοήσει κάποια καινούργια τερατώδη θεωρία για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Α! Τώρα που το θυμήθηκα. Με την αλλαγή ενός γράμματος και μόνο δεν θα έφτανε στη γελοιοποίηση και ο βοηθός αρχιπαπαγάλος όταν μας αναρωτιόταν από πού να παραιτηθεί ο υπόδικος για υπόθαλψη χασισοκαλλιεργητών πρωθυπουργικός σύμβουλος αφού ο διορισμός του δεν καταχωρήθηκε σε ΦΕΚ!
Μηδενική ενοχή και αυτός και τα σκυλιά δεμένα.

(Ανάρτηση στο www.liberalgreek.blogspot.com στις 26.08.08)

still-elate είπε...

Αλήθεια λέει ο κύριος Παυλίδης. Ετσι εχουμε το εθιμο εμείς οι νησιώτες... Πρώτα οι φιλίες.

Και στο δικό μου το νησί ο τότε και νυν Γραμματέας της Νομαρχιακής επαιρνε τηλέφωνα για να βρει σταυρούς στον δικό του φίλο και "συντροφο", που κατέβαινε όμως με το απέναντι ψηφοδέλτιο. Και μάλιστα απο τα γραφεία και με τις λίστες του κομματος, για να φανταστείτε αυταπάρνηση και ρίσκο...

Διακρίνω δε σαφέστατη εγγύτητα ηθών και εθίμων, μια και η απαντησή του όταν ρωτήθηκε ήταν πανομοιότυπη:
"Εγω τους φίλους μου τους στηρίζω, δεν τους αφήνω ξεκρέμαστους στα δύσκολα!!"

Φαντάζομαι οτι σε πολλά νησιά και ηπειρωτικά συμβαίνει αυτο...

Διότι στη σημερινή ωφελιμιστική και διεφθαρμένη κοινωνία, κυριε Τσούκα, που ο κόσμος δεν εχει αρχές, μπέσα, συνέπεια και "λόγω τιμής", πολλά εχει να στηριχθεί ο άνθρωπος, και δη ο αναμεμιγμένος στα κοινά, όπου η σήψη και ο καιροσκοπισμός θριαμβεύουν;

Μόνο τους φίλους του έχει...