Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

Τι να ψηφίσω;


Με ρωτάνε αρκετοί φίλοι και γνωστοί τι θα ψηφίσω στις εκλογές. Προτιμώ να μην απαντώ ευθέως στο ερώτημα. Η εύκολη απάντηση («θα ψηφίσω το τάδε κόμμα» ή «λευκό», ή «θα απέχω») δεν είναι η καλύτερη: συνήθως στρέφει τη συζήτηση σε άγονη πολιτικολογία. Γιατί αυτό το κόμμα και όχι κάποιο άλλο, κοκ. Η δύσκολη απάντηση είναι αυτή που θα δώσει ο καθένας μόνος του, μετά από σκέψη, συζήτηση και περισυλλογή. Με άλλα λόγια, περισσότερη σημασία δεν έχει το συμπέρασμα του πολιτικού προβληματισμού όσο η διαδικασία με την οποία καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα.

Οσοι παίρνουν τη σκέψη στα σοβαρά, είμαι βέβαιος ότι ξέρουν πόσο δύσκολο πράγμα είναι. Πόσο δύσκολο είναι να παραμερίσει κανείς τις ιδεοληψίες, τις προκαταλήψεις, τις πιέσεις συγγενών και φίλων, να αποφύγει την πεπατημένη. Πόσο δύσκολο είναι να δει κανείς καθαρά, να αποφασίσει με αυτεπίγνωση μόνος του. Ο Βιτγκενστάϊν προτρέπει το φανταστικό συνομιλητή του: «Μη σκέφτεσαι, αλλά κοίταξε». Αυτό που εννοεί είναι, υποθέτω: μην παρασύρεσαι από τις παγίδες του μυαλού, αφέσου στην καθαρότητα της εμπειρίας. Πιο απλά: κοίταξε την πραγματικότητα γύρω σου όσο πιο νηφάλια και απροκατάληπτα μπορείς. Εμπιστεύσου περισσότερο τις αισθήσεις σου και λιγότερο το μυαλό σου.

Ποιά είναι η πραγματικότητα γύρω μας; Βρώμα και δυσωδία από τα σκάνδαλα διαφθοράς που συγκλονίζουν το δημόσιο βίο (ομόλογα, «κουμπάροι»), η διαφθορά έχει διεισδύσει βαθιά στη ζωή μας, απερίγραπτη ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού να προστατεύσει τα πιο πολύτιμα συλλογικά αγαθά όπως είναι το περιβάλλον και να διαχειρισθεί κρίσεις όπως οι πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές, φαιδροί πολιτικάντηδες κατέχουν δημόσια αξιώματα και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το προσωπικό-κομματικό συμφέρον. Οι επικεφαλής των δύο κομμάτων εξουσίας χρωστάνε τα αξιώματά τους στο επώνυμό τους και όχι στην αξία τους, την οποία ουδείς ζήτησε να αποδείξουν. Οι πολιτικές δυναστείες ζούν και βασιλεύουν.

Βλέπουμε έναν πρωθυπουργό να επισπεύδει τις εκλογές, ανάγοντας την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2008 σε μείζονα «εθνικό λόγο», διαστρέφοντας το πνεύμα του Συντάγματος, το οποίο προνοεί για έκτακτες εκλογές όταν συντρέχει πραγματικά μείζων εθνικός λόγος, κι όχι θέματα ετήσιας κυβερνητικής ρουτίνας όπως η ψήφιση ενός προϋπολογισμού. Βλέπουμε έναν αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να παραβιάζει το Σύνταγμα (και να θέλει να βγει κι από πάνω όταν «συνελήφθη κλέπτων οπώρας»), τοποθετώντας την υπερνομάρχη Αθηνών-Πειρειώς επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του κόμματός του.

Τα δύο κόμματα εξουσίας κυβερνάνε τη χώρα από το 1974. Τριάντα τρία χρόνια μετά τη μεταπολίτευση κι ακόμα δεν έχουμε επιλύσει θεμελιώδη προβλήματα του δημόσιου βίου: την κομματικοποίηση του κράτους, το πελατειακό πολιτικό σύστημα, την αναξιοκρατία και το νεποτισμό, την έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς, την μη υπαγωγή του επιμέρους συμφέροντος στην προαγωγή του δημόσιου συμφέροντος, τη νοοτροπία του εγώ-είμαι-πανω-από-όλα, τον άμετρο τακτικισμό, την έλλειψη στοιχειώδους συνεννόησης ακόμα κι εκει που συμφωνούμε, την πόλωση. Ναι, πλουτίσαμε όλα αυτά τα χρόνια, αλλά δεν ξέρουμε πως να διαχειρισθούμε με σωφροσύνη τον πλούτο μας. Τον μετατρέπουμε σε μανιώδη ιδιωτική κατανάλωση και έμμονη ευδαιμονιστική αναζήτηση, αντί να μεριμνάμε γι αυτά που κυρίως συνιστούν μια κοινωνία ως κοινωνία: τα συλλογικά αγαθά - την υγεία, την παιδεία, το περιβάλλον, την άμυνα.

Οι αρχηγοί των δύο κομμάτων εξουσίας υπόσχονται για μια ακόμα φορά ό,τι νομίζουν ότι θέλει να ακούσει ένα τηλεόπληκτο εκλογικό σώμα, με χρήματα, εννοείται, των φορολογουμένων, ενώ δεν παραλείπουν να χρησιμοποιούν το ρήμα «δεσμεύομαι» ή «εγγυώμαι» για να μας πείσουν. Αδυνατούν οι δύστυχοι να αντιληφθούν ότι για να έχει η δέσμευση αντίκρυσμα πρέπει να έχει κάποιο κόστος γι αυτόν που την αναλαμβάνει, το οποίο κόστος θα προκύψει από τη μη υλοποίησή της. Αυτοί όμως δεν αναλαμβάνουν κανένα κόστος, γιατί οι δεσμεύσεις τους είναι νεφελώδεις και αόριστες. Σε κάθε περίπτωση, είναι τέτοια η κρίση αναξιοπιστίας που μαστίζει το δημόσιο βίο που κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά, και γι αυτό ουδείς τους ζητά να συγκεκριμενοποιήσουν τις δεσμεύσεις τους.

Οι πολιτικοί ζουν σε μια φούσκα: περιστοιχίζονται από ψηφοφόρους που τους γλείφουν γιατί κάποιο ρουσφέτι θέλουν (ή θα χρειασθούν) από αυτούς, ενώ οι ίδιοι γλείφουν τους αρχηγούς τους για κάποιο οφίκιο. Ενα πράγμα δεν κάνουν: δεν συνειδητοποιούν τη βαθιά περιφρόνηση με την οποία τους περιβάλλει ο κόσμος, ακόμα κι αυτοί που τους ψηφίζουν. Είναι ανυπόφορο: η χώρα που γέννησε την Πολιτική είναι η χώρα στην οποία ζούμε την παντελή χρεωκοπία της Πολιτικής - της έλλογης διαχείρισης των κοινών, να μην ξεχνάμε – στη συνείδηση του μέσου πολίτη. Η χώρα που γέννησε το Λόγο είναι η χώρα στην οποία κατ΄ εξοχήν ευτελίζεται ο Λόγος – στα κατ΄ ευφημισμόν προγράμματα των κομμάτων, στην προπαγάνδα των πολιτικών διαφημιστών, στον ανευφάνταστο λόγο των πολιτικών, στις κοκκορομαχίες των τηλεοπτικών παραθύρων, στον στρατευμένο λόγο κομματικών διανοουμένων.

Αυτά βλέπω γύρω μου. Δεν τα βλέπω μόνο, τα νοιώθω στο στομάχι μου, στην τσέπη μου, στην αναπνοή μου. Ανησυχώ πολύ για τη χώρα μου, που θα ζήσουν τα παιδιά μου, τι μας επιφυλλάσσει το μέλλον. Η χώρα μας παραπαίει μεταξύ διαφθοράς, ανικανότητας, γελοίων ψευδαισθήσεων, και μιας πρωτοφανούς ανημπόριας να αντικρύσει κατάματα τα πολλά και μεγάλα προβλήματά της. Χάνει διαρκώς έδαφος και ο κοινωνικός της ιστός αποσυντίθεται. Βαθμιαία, έχει καταστεί μια χώρα ακοινώνητων ατόμων, των οποίων η κύρια έγνοια είναι «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Η κίβδηλη γλώσσα κυριαρχεί, η μετριότητα πλεονάζει, ο λαϊκισμός και ο κυνισμός μας κατακλύζουν.

Θάθελα πολύ να είμαι περήφανος για τη χώρα μου, αλλά δεν μπορώ. Οπου να κοιτάξω, η Ελλάδα με πληγώνει.

Αυτά βλέπω γύρω μου κι αναλόγως θα πράξω.

26 σχόλια:

Unknown είπε...

Έχω την αίσθηση ότι όλα αυτά που κουβαλάει το ελληνικό κράτος από το 1974 και που δεν έχουν αλλάξει από τα 2 κομματα που μας κυβερνούν δεν είναι μόνο σημεία των καιρών μας. Είναι βαθειά ριζωμένα στον έλληνα ανέκαθεν. Θα είχε ενδιαφέρον να ψάξει κάποιος από πόσο παλιά. Θέλει πολύ χρόνο και μικρά βήματα να άλλάξουμε πρώτα εμείς για να αλλάξει και το σύστημα στην συνέχεια...Προς το παρόν έχουμε ότι αξίζουμε...

Θέμης Λαζαρίδης είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με το άρθρο (καταντάει πληκτικό, δεν θα διαφωνήσουμε ποτέ;)

Αλήθεια κ. Τσούκα, τι γνώμη έχετε για την Φιλελεύθερη Συμμαχία;

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

Θέμη (άσε τον πληθυντικό κατά μέρος σε παρακαλώ),

Δυο άνθρωποι ποτέ δεν συμφωνούν πλήρως. Υπάρχουν πάνοτε αποχρώσεις που γίνονται αντικείμενο συζήτησης. Ετσι εκλεπτύνεται, άλλωστε, και η συζήτηση.

Χαίρομαι που υπάρχει η Φιλελεύθερη Συμμαχία. Χαίρομαι γιατί υπάρχουν άνθρωποι ανιδιοτελείς που εκλαμβάνουν την πολιτική ως μια ορθολογική διαδικασία στην οποία συμμετέχουν αντικρουόμενες απόψεις για την κοινωνία και τις επιλογές της. Συμφωνώ σε πολλά με όσα λένε. Η Ελλάδα δεν είναι μια ιδιαιτέρως φιλελευθερη χώρα, απο πολιτισμικής απόψεως και νοοτροπίας.

Συγχρόνως, όμως, η ΦΣ είναι πολύ νεοφιλελεύθερη για τα δικά μου σοσιαλδημοκρατικά γούστα. Με συγκινεί ο κλασικός φιλελευθερισμός και ιδιαίτερα στην Αμερικανική εκδοχή του, όπως τον εκφράζουν διανοητές όπως ο Rawls, ο Dworkin και ο Walzer. Ο Φρίντμαν δεν με συγκίνησε ποτέ. Αν δεν κάνω λάθος, η ΦΣ είναι φιλοσοφικά πλησιέστερη στον Φρίνταμν παρά στον Ρολς.

Εν ολίγοις, δεν πιστεύω ότι η κοινωνία είναι απλώς ένα άθροισμα ατόμων, ούτε η λύση σε όλα τα κοινωνικά προβλήματα είναι το ελάχιστο κράτος. Αυτά σε φιλοσοφικό επίπεδο. Σε αμιγώς πολιτικό επίπεδο, θα χαρώ πολύ να ενισχυθεί η ΦΣ. Αν η Ελλάδα είχε ανεπτυγμένη φιλελεύθερη κουλτούρα, η διαφωνία μου με τη ΦΣ θα ήταν πιο εκλεπτυσμένη. Στην Ελλάδα του Χριστόδουλου, του Πολύδωρα και του Καρατζαφέρη, η ΦΣ είναι ένας φάρος στο σκοτάδι.

dimitris είπε...

Μετά το Θέμη, να ρωτήσω κι εγώ. Τι γνώμη έχετε για το Συνασπισμό ?

Και φυσικά δεν εννοώ τον (κυρίαρχο αυτή τη στιγμή) λαϊκίστικο λόγο του Αλαβάνου, αλλά τον ευρύτερο πολιτικό χώρο που εκπροσωπεί.
Πιστεύω ότι είναι η μόνη εναλλακτική λύση απέναντι στο δικομματισμό. Μια ψήφος διαμαρτυρίας, αλλά που μετράει και αποδυναμώνει οποιοδήποτε κόμμα βγει πρώτο.

Θέμης Λαζαρίδης είπε...

Και πάλι συμφωνώ απόλυτα!

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

Κάποτε είχα μεγάλη συμπαθεια για το ΚΚΕ Εσωτερικού, τον πολιτικό χώρο απο τον οποίο προέρχεται ο Συνασπισμός. Η μετριοπάθειά τους, η εκσυγχρονιστική τους αντίληψη για θεσμικές αλλαγές, και ο φιλευρωπαϊσμός τους με είχαν κερδίσει. (Για τους νεότερους, σημειώνω ότι το ΚΚΕ εσ., στη δεκαετία του 1970 και 1980 ήταν το μοναδικο αριστερό φιλευρωπαϊκό κόμμα στην Ελλάδα. Σήμερα η Ευρώπη είναι δεδομένη, τότε δεν ήταν. Ο Παπανδρεϊκός λαϊκισμός τα ισοπέδωνε όλα). Τους ψήφιζα συνήθως στις Ευρωεκλογές. Ο σημερινός Συνασπισμός ελάχιστη σχέση με το ΚΚΕ εσ. που γνώριζα εγώ. Σήμερα κυριαχεί ο λαϊκισμός και ή άγονη διαμαρτυρία. Δείτε τον τρόπο που αντιμετώπισε την προοπτική αλλαγών στην παιδεία φέτος και πέρυσι ο Συνασπισμός και θα καταλάβετε. Η θέση του συμπυκνώνεται "οχι σε όλα". Με ενοχλεί ο κίβδηλος αντιεξουσιασμός του Αλαβάνου, η διάθεσή του να συνταχθεί με κάθε κίνημα λαϊκιστικής διαμαρτυρίας. Χαίρομαι που υπάρχουν ανάμεσά του πολιτικοί σαν τον Παπαγιαννάκη, ο οποίος είναι απο τους λίγους εγχώριους πολιτικούς που υπολήπτομαι. Δυστυχώς είναι λίγοι.

Τούτων λεχθέντων, ο Συνασπισμός κράτησε τη συνεπέστερα εκσυγχρονιστική στάση στο θέμα των ταυτοτήτων επί Σημίτη, στη συγγραφή του βιβλίου της Ιστορίας, της Στ Δημοτικού, σε θέματα ξενοφοβίας και ρατσισμού, και η περιβαλλοντική του πολιτική είναι αξιέπαινη.

Νοιώθω ότι θα μπορούσε να προσφέρει πολλά αν ενσάρκωνε μια φιλελεύθερη, εκσυγχρονιστική, πραγματιστική, μετα-1989 αριστερά, η οποία αποδέχεται την οικονομία της αγοράς, μάχεται το λαϊκισμό και έχει σταθερά μεταρρυθμιστικό, φιλευρωπαϊκό προσανατολισμό. Δυστυχώς ο Σ σήμερα κυριαρχείται από πρώην μέλη του ΚΚΕ (π.χ. Αλαβάνος) με βαθιά κρατικιστική, "αντι-συστημική" κουλτούρα. Η στάση του Σ στο θέμα τη Ευρωπαϊκης Συνταγματικής Συνθήκης δείχνει πόσο λίγη σχεση έχει με το παλαιό ΚΚΕ εσ. Κρίμα.

Ανώνυμος είπε...

"...δεν πιστεύω ότι η κοινωνία είναι απλώς ένα άθροισμα ατόμων, ούτε η λύση σε όλα τα κοινωνικά προβλήματα είναι το ελάχιστο κράτος."

Πως τα εχει καταφέρει η ελλάδα να αθροισμα ατόμων αλλα και με πολύ κρατος;

Και πως ως ειναι δυνατόν στις ΗΠΑ να ισχύει το ανωτέρω αλλα να υπάρχει και ισχυρή η εννοια του community και αλληλεγγυη;

Aphrodite είπε...

Κατάλαβα.

16 του μηνός, βραδάκι, ραντεβού όλοι στα όρη, στα βουνά...

(κι αν βγάζαμε αυτοδύναμη Παπαρήγα να κουφαθούν όλοι?)

(κυρίως εκείνη?)
;))))

dimitris είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με την κριτική αυτή στο Συνασπισμό. Όμως στις εκλογές είναι πολύ δύσκολο να βρούμε να ψηφίσουμε τον ιδανικό υποψήφιο. Αναγκαστικά επιλέγουμε τον καλύτερο δυνατο, ή πιο συχνά, τον λιγότερο κακό.

Με το σκεπτικό αυτό βλέπω το Συνασπισμό ως την καλύτερη επιλογή.

Τα δυο μεγάλα κόμματα έχουν πιάσει πάτο. Ειδικά το ΠΑΣΟΚ, όπου είχα κάποιες ελπίδες, έχει ξεπεράσει σε λαϊκισμό και τη ΝΔ του 2004. Το ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ δεν τα συζητάω καθόλου.
Άρα μονόδρομος....

dimitris είπε...

@Aphrodite
Και μόνο το ότι διαφαίνεται ενίσχυση της Παπαρήγα, μου προκαλεί ναυτία. Το ίδιο και με τους κάφρους της ΝΔ που θα παρελαύνουν όλο έπαρση ότι νίκησαν. Θα τους φάμε στη μάπα άλλα 4 χρόνια (με Καρατζαφέρη ή άνευ ένα και το αυτό). Με πιάνει κατάθλιψη ...

Καππαδόκης είπε...

Στο αλγεβρικό άθροισμα των (+) και των (-),άθροισμα που πρέπει πάντοτε να διακατέχει τη σκέψη μας πριν πάρουμε μια απόφαση,νομίζω πως η ΦΣ έχει τελικό θετικό πρόσημο.
Και από πλευράς ιδεών και από πλευράς προθέσεων είναι μια προσπάθεια που αξίζει να στηριχθεί. Ακούγοντας προσεκτικά, και όσο μπορούσα φυσικά, το λόγο των διαφόρων κομμάτων,μόνο στη ΦΣ βρήκα κάτι το καινούργιο και θέλω να πιστεύω το ειλικρινές.

Αλλωστε το να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα είναι και γενναίο και σπάνιο!

kokkinos είπε...

“Αυτά βλέπω γύρω μου κι αναλόγως θα πράξω”.

Σε αυτή τη φάση πρέπει να είναι όλοι οι έλληνες. Αλλά δεν πιστεύω ότι θα είναι.

Το δικό μου σχόλιο στο blog μου για τις εκλογές. Μη περιμένετε κάτι φιλοσοφικό. Δεν είχα τη διάθεση άλλωστε. Πέντε λόγια, τίποτα άλλο.

Η επόμενη ημέρα δεν μπορεί να περιμένει…
http://e-thesprotia.pblogs.gr/2007/09/h-epomenh-hmera-den-mporei-na-perimenei.html

Ανώνυμος είπε...

Πολλοί από εμάς, κύριε Tσούκα, που κινούμαστε στο χώρο της φιλελεύθερης κεντροαριστεράς (και αν θέλετε πιο εξειδικευμένα, στο χώρο του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ) πικραθήκαμε, προβληματιστήκαμε, διαφωνήσαμε ανοιχτά ή σιωπηρά στη διάρκεια των τριάμισυ αυτών χρόνων, κατά τα οποία το ΠΑΣΟΚ και ο κεντροαριστερός χώρος δεν κατάφεραν να αναπτύξουν ένα δυνατό αντιπολιτευτικό ή προγραμματικό λόγο.

Aλλά οι περισσότεροι από εμάς, συμπεριλαμβανομένου του πρώην Πρωθυπουργού κυρίου Σημίτη, σιωπούμε, περιμένουμε, ελπίζουμε, ενίοτε παίρνουμε και κάποιες διακριτικές πρωτοβουλίες. Δεν είμαστε τυφλοί ούτε ανόητοι. Βλέπουμε, καταλαβαίνουμε και κρίνουμε. Δεν πιστεύω όμως ότι η σημερινή συγκυρία είναι τέτοια για να βγάλουμε την πίκρα μας ή την οργή μας στο παζάρι *δύο μέρες πριν από τις εκλογές* ούτε για να επικαλεστούμε ακαλαίσθητα popular nicknames or the Peter Principle. (Τα τελευταία ταιριάζουν κατά τη γνώμη μου μόνον στα χαμογελαστά χείλη της οικογενείας Μητσοτάκη, σε στιγμές τηλεοπτικού παροξυσμού.)
Οι νοήμονες και υπεύθυνοι πολίτες πρέπει να γνωρίζουν πότε πρέπει να μιλήσουν -και πόσο- και πότε να σιωπήσουν.

(Ένα patronizing post σηκώνει κι ένα patronizing σχόλιο, δεν νομίζετε;).

Σας ευχαριστώ.

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

@μ.ν

Δεν θεωρώ το σχόλιό σας πατροναριστικό, και θέλω να πιστεύω και το δικό μου άρθρο δεν ήταν επίσης.

Η κεντροαριστερά απέτυχε οικτρά να ανανωθεί στη διάρκεια που παρέμεινε αντιπολίτευση. Εξέλεξε αρχηγό έναν Παπανδρέου ακριβώς για να μην αναγκασθεί να αναστοχαθεί τις πολιτικές της και την ταυτότητά της. Το μόνο που την ένοιαζε είναι μια επίπλαστη, άνευ αρχών "ενότητα" με σκοπό την επανάκαμψη στην εξουσία. Τα έχω αναπτύξει αυτά σε σχετική αρθρογραφία μου (βλ. το βιβλίο μου Εναρθρη Κραυγή).

Μπροστά σε αυτη τη στασιμότητα γιατί πρέπει να σιωπήσουμε; Αν δεν είναι τώρα η κατάλληλη συγκυρία να μιλήσουμε, να εκφράσουμε την αγανάκτησή μας, την απογοήτευσή μας, πότε ακριβώς θα είναι; Γιατί ο στόχος για την εξουσία πρέπει να επισκιάσει την κριτική; Γιατί πρέπει να μας υπαγορεύουν τη σκέψη μας ο Λαλιώτης και ο Αθανασάκης; Γιατί πρέπει να αναφωνήσουμε πόσο κομψά είναι τα ρούχα του βασιλιά όταν ο βασιλιάς είναι γυμνός;

Ανώνυμος είπε...

ΠΟΛΎ ΚΑΛΗΜΈΡΑ ΣΑΣ !

* ΑΦΟΎ ΨΗΦΊΣΟΥΜΕ τους Οικολόγους Πράσινους

ΜΕΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ :
Μαζική κίνηση για παραπλάνηση στα Exit Polls . . .

Κάποιοι πιστεύουν ότι ψηφίζοντας ένα συγκεκριμένο κόμμα είναι πιθανόν να βελτιωθεί και η ζωή τους, να πάει μπροστά ο τόπος κ.λπ. Άλλοι πιστεύουν ότι όλοι το ίδιο είναι, δεν πρόκειται ν' αλλάξει τίποτε, όλα είναι στημένα, και ούτω καθ' εξής.

Πόσοι όμως θα διαφωνούσαν ότι το πιο βρώμικο παιχνίδι παίζεται από τις εταιρίες δημοσκοπήσεων, τα τηλεοπτικά κανάλια και τους πιο προβεβλημένους από τους δημοσιογράφους; Τώρα έχουμε μια σπουδαία ευκαιρία, αν όχι να τους τιμωρήσουμε, τουλάχιστον να τους γελοιοποιήσουμε...

Πώς; Παραπλανώντας τους στις απαντήσεις των exit -poles.

Aν την Κυριακή, βγαίνοντας από το εκλογικό κέντρο, σας ρωτήσουν τί ψηφίσατε, απαντήστε τους όποιο κόμμα σας έρθει στο μυαλό, από τα μικρά, αυτά που δεν υπάρχει περίπτωση να μπουν στη βουλή: Κυνηγούς, ψαράδες, πολύτεκνους, μλ-ππε, ππε-μλ, κόμμα περιπατητών, υποβρυχίων καταστροφών ή ότι άλλο σας έκανε εντύπωση από τα ψηφοδέλτια που τσαλακώσατε μέσα στο παραβάν.

Το διαδίκτυο έχει δύναμη. Το μήνυμα αυτό μπορεί να περάσει σε εκατομμύρια χρήστες ακόμη και προφορικά.

Μπορείτε να φανταστείτε την έκφραση του κ. Πρετεντέρη, της κας Στάη του κ. Λιάτσου, του κ. Παναγόπουλου της Α GB, του άλλου της metron analysis κ.λπ. όταν την Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου, στις 7 το απόγευμα θα είναι αναγκασμένοι να ανακηρύξουν πιθανότερο νικητή κάποιον που ούτε το κινητό του θα έχουν για να τον βγάλουν στα παράθυρα;

Το παραπάνω κείμενο μου το στείλανε με e-mail. . .

Διαδώστε το όσο μπορείτε
Θα χει τρελό γέλιο να γίνει κάτι τέτοιο!

* ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΛΗ ΨΗΦΟ ... ΠΩΣ ΛΕΜΕ ΚΑΛΟ ΒΟΛΙ !!

* www.ecogreens.gr


ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ --
Γρηγόρης θ.Μαλτέζος
Ενεργειολόγος Μηχανικός
Ενέργεια - Περιβάλλον – Πολιτισμός
e-mail: maltezos@gmail.com

* ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ Α' ΠΕΙΡΑΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ

dimitris είπε...

“Η κεντροαριστερά απέτυχε οικτρά να ανανωθεί στη διάρκεια που παρέμεινε αντιπολίτευση.”

Συμφωνώ απόλυτα. Όμως, πως θα μπορούσε να γίνει η ανανέωση? Ο μόνος που μπορεί πρακτικά να την κάνει είναι ο αρχηγός της παράταξης. Οι επιλογές του σε νέα πρόσωπα ήταν η μια πιο αποτυχημένη από την άλλη. Σε βαθμό που ειλικρινά δεν μπορώ να ερμηνεύσω.

Προσωπικά θεωρώ πως αυτήν την αποτυχία ανανέωσης τη χρεώνεται προσωπικά ο ίδιος ο ΓΑΠ, και θα πρέπει μετά την Κυριακή να αρχίσει και η διαδικασία αποκαθήλωσής του. Και θα ήθελα να δω να ξαναστήνονται κάλπες, όπως έγινε και το 2004, αλλά αυτή τη φορά με ουσιαστικό διάλογο και ιδεολογική αντιπαράθεση.

Ένα πρόβλημα πάντως, πέρα από την εκλογή αρχηγού, είναι και η έλλειψη νέων ικανών στελεχών. Από πού θα βγουν αυτά? Από τους κομματικούς μηχανισμούς, από το χώρο του συνδικαλισμού, της δημοσιογραφίας, της τοπικής αυτοδιοίκησης, ή από κάπου αλλού? Οι περισσότεροι ικανοί άνθρωποι, δυστυχώς αποφεύγουν την ενασχόληση με την πολιτική για τους λόγους που όλοι γνωρίζουμε. Πως θα γίνει όμως ανανέωση?

Καππαδόκης είπε...

@μ.ν.
@dimitris

Δεν ξέρω αν είσασταν από αυτούς που λιθοβολούσαν τον ΓΑΠ για την επιλογή του να προσκαλέσει τον Μάνο και τον Ανδριανόπουλο στο ΠΑΣΟΚ αλλά η κίνηση αυτή του ΓΑΠ ήταν δυστυχώς πολύ μπροστά από την εποχή του και κυρίως από το κόμμα του.
Οι φιλελεύθερες ιδέες στον κοινωνικό τομέα είναι πολύ πιο προηγμένες αυτών του ΠΑΣΟΚ στο δε οικονομικό τομέα δεν ήταν ασφαλώς ο σκοπός το ΠΑΣΟΚ να γίνει ένα "νεοφιλελεύθερο κόμμα" αλλά πολλά θα είχε να ωφεληθεί από μια καθαρή σκέψη και από μια εφαρμοσμένη πρακτική.

Δυστυχώς επεκράτησε "το Βαθύ Κράτος" και γυρίσαμε στο 1981 και εμείς οι πραγματικοί φιλελεύθεροι που στηρίξαμε το Σημίτη και πιστέψαμε στην αρχή στην αγνότητα και το ρομαντισμό του ΓΑΠ γίναμε οι αποδιοπομπέοι τράγοι από αυτόν που κάτι πήγε να δει προς το μέλλον αλλά τον καταπλάκωσε το βαρύ παρελθόν.

Τα αυριανά αποτελέσματα θα τον κρίνουν.

dimitris είπε...

@greconik
Αντίθετα, είχα ενθουσιαστεί από την επιλογή Μάνου, Ανδριανόπουλου και Ανδρουλάκη. Μόνο για τη Δαμανάκη είχα αντιρρήσεις, και τις έχω ακόμα πολύ περισσότερο. Δυστυχώς, όπως λες κι εσύ, μας γύρισε πίσω στο '81.

Για μένα πάντως, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, ήταν όταν είδα προχτές το Ραγκούση να κάνει βλακώδεις υπαινιγμούς για τα βιβλία ιστορίας. Λέω αυτοί εδώ με δουλεύουν.

Καππαδόκης είπε...

Μετά την ανάλυση από το σημερινό ΒΗΜΑ όπου αναφέρεται ότι ο πύχης για το πρώτο κόμμα "κατεβαίνει" όσο αυξανεται το ποσοστό των ψήφων των κομμάτων που δεν θα μπουν στη Βουλη, όποιος θέλει να κτυπήσει τον δικομματισμό πρέπει να ψηφίσει ένα από τα μικρότερα κόμματα ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ.Ολοι οι άλλοι ψήφοι έχουν μόνο στατιστική σημασία και διευκολύνουν την αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος.

Δεν αποτελεί προσωπική μου προτροπή αλλά απεικόνιση της πραγματικότητας.

ManBlogg είπε...

Εγώ πάλι εκτιμώ ότι με αυτά που βλέπω από Δευτέρα μετά των εκλογών εισερχόμαστε σε μια νέα προεκλογική περίοδο. Δεν ξέρω αν κρατήσει ένα μήνα ή τέσσερα χρόνια. Αλλά κρίνοντας και από την προηγούμενη που κράτησε τρεις ήμισυ χρόνια, στο τέλος της, δυστυχώς μάλλον πάλι τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες αγκυλώσεις θα συζητάμε.

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς η συζήτηση έγινε και πάλι πασοκοκεντρική και όχι ιδιαίτερα παραγωγική.

Στο Νίκο που το ρώτησε: Δεν διαφωνώ με τίποτα από αυτά που λέτε και θλίβομαι που, ο Στέφανος Μάνος τουλάχιστον, είναι εκτός Κοινοβουλίου και με λίγες δυστυχώς πιθανότητες για την Προεδρία της Δημοκρατίας μελλοντικά.

Στον φίλο κύριο Τσούκα. Δεν διαφωνούμε σε τίποτα. Εκτός από το ότι βρήκα άκαιρο (και ενδεχομένως οπορτουνιστικό... Ελπίζω να κάνω λάθος!) η κριτική αυτή να γίνεται *τώρα* και με τις λέξεις και τους (ακαλαίσθητους κατά τη γνώμη μου) χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιήσατε. Σιωπήσαμε (όλοι) όταν έπρεπε να είχαμε έγκαιρα υπερασπιστεί το έργο των κυβερνήσεων Σημίτη (παραδεχόμενοι ΚΑΙ τα λάθη τους, φυσικά). Κακώς. Ας περιμένουμε όμως τώρα μέχρι να αποφανθεί ο ελληνικός λαός, διαφορετικά θα κατηγορηθούμε ότι απλώς αβαντάρουμε ανεύθυνα τους εν δυνάμει δελφίνους της επομένης μέρας ή τους (αδίκως)αποπεμφθέντες.

Καλές εκλογές!

Καππαδόκης είπε...

Εξαιρετικό και επίκαιρο το σημερινό σας άρθρο κύριε Τσούκα στην Κυριακάτικη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Δυστυχώς σε αυτό τον τόπο οι ικανοί παρατηρούν και σχολιάζουν και οι ανίκανοι κυβερνούν...

Ανώνυμος είπε...

Κ. ΤΣΟΥΚΑ ΕΙΣΤΕ ΦΑΡΟΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΘΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΩ!! ΠΑΝΤΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΤΕ ΟΤΙ Η ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΟ ΑΞΙΟΛΟΓΟ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ. ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΕΙΤΕ!!!

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Τσούκα μήπως τα αποτελέσματα των εκλογών επιτείνουν τη -φυσική θα έλεγα -τάση της χώρας μας προς την ακινησία; Δεν είναι λογικό ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να σκεφτεί ότι προκειμένου να "μαζέψει" τις απώλειες από την αριστερά θα πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα Αλαβάνου (του οποίου την απαράδεκτη πολιτική στάση "όχι σε όλα" πολύ σωστά στηλιτεύετε); Μήπως τελικά τα αποτελέσματα των εκλογών οδηγούν τελικά τη χώρα προς τα πίσω;

Χ. Μαρής

Χαρίδημος Τσούκας είπε...

@ μν.

Μπορείτε να μου προσάψετε ό,τι θέλετε για το κείμενό μου, το μόνο που δεν δέχομαι είναι ο χαρακτηρισμός "οπορτουνιστικό". Δεν περιμένω από κανέναν τίποτα, δεν αποβλέπω σε τίποτα, και δεν έχω ανάγκη να συμπεριφέρομαι καιροσκοπικά (άσε που το απεχθάνομαι εκ χαρακτήρος). Αν αναζητήσετε τα παλιά κείμενά μου, θα δείτε πόσο στήριξα πολλές από τις επιλογές του κ.Σημίτη, που βαθιά εκτιμώ. Εχω μάθει να λέω ευθέως τη γνώμη μου, όποια κι αν είναι αυτή. Η ιδέα να μείνω σιωπηλός για να μη φθαρεί ο ΓΑΠ μου είναι ακατανόητη. Ασε που μου θυμίζει τις παλιές κομμουνιστικές μεθόδους - "μη μιλας γιατί ωφελείται ο ταξικός εχθρός"! Το έγραψα και παλαιότερα, το λέω και τώρα: ο βασιλιάς είναι γυμνός. Οσο για την κομψότητα των χαρακτηρισμών, αυτό, ναι, το συζητάμε.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Τσούκα ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ !!!!!!!!!!! για το άρθρο σας ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΙΣΜΟΙΡΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΆΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΎΧΗΣ ΜΑΣ. ΚΑΙ ΜΗ ΞΕΝΧΑΤΕ : ΟΙ ΛΑΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ